Δυο μήνες είχαν περάσει από τότε πού οι αλύγιστες δυνάμεις της Γκρεκολάνδης με επικεφαλής τον Τζωρτζάκη το Λεοντόκαρδο είχαν τσακίσει τις «σκοτεινές» δυνάμεις των Βρυξελλών και της Ευρώπης. (Με το ΔΝΤ υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες, αλλά οι ιστορικοί το ερευνούν ακόμη ).
Τώρα, όμως, νέα μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από την ένδοξη γη της Γκρεκολάνδης. Ένας νέος ύπουλος εσωτερικός εχθρός εμφανίστηκε απειλητικά. Αυτός που κατατρώει κάθε μεγάλη αυτοκρατορία – λέμε τώρα – η διαφθορά και η οσμή των σκανδάλων.
Ήταν η βαριά σκιά της μισητής Miesens με τα παρακλάδιά της.
Υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη, άλλοι ευυπόληπτοι πολίτες φέρονταν να εμπλέκονται σε ένα δύσοσμο – βρομερό δηλαδή – σκάνδαλο, το οποίο άκουσον, άκουσον – έτεινε να πάρει διακομματικό χαρακτήρα.
Οι φιλήσυχοι πολίτες της Γκρεκολάνδης δεν τα έτρωγαν αυτά. Άλλοι έλεγαν ότι όλα αυτά ήταν μια ζοφερή συνωμοσία της Δαιμόνα Λέκρεμ και άλλων ορκισμένων εχθρών της μικρής ένδοξης χώρας όπως και του τιμημένου αρχηγού της, του Τζωρτζάκη του Λεοντόκαρδου.
Οι περισσότεροι πίστευαν ότι οι πολιτικοί της χώρας ήταν αδιάφθοροι - eternal Fathers, incorruptible, uncorrupted (τελευταία οι περισσότεροι πολίτες λόγω και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας είχαν αξασκήσει τις γνώσεις τους στις ξένες γλώσσες).
Και τότε έσκασε μια βόμβα που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Ένα email που μπέρδεψε καταστροφικά τα πράγματα και έκανε τον ηγέτη της χώρας , τον Τζωρτζάκη, να ξεσπάσει οργισμένος.
The Cabinet Man dilemma
Ποιος ήταν ο Cabinet Man;
Υπουργός ή ξυλουργός;
Να ένα δίλημμα που απασχολούσε το κουρασμένο μυαλό του Τζωρτζάκη.
Αν ήταν υπουργός, τότε έπρεπε να είναι μόνο της προηγούμενης κακιάς κυβέρνησης.
Γιατί στη δική του μόνο αδιάφθοροι υπήρχαν !!!
Αν, όμως, ήταν ξυλουργός;
Τότε τα πράγματα περιπλέκονταν.
Αν ήταν ξυλουργός, τότε δωροδόκησε ή δωροδοκήθηκε;
Και τι είδους προϊόντα προώθησε;
Πόρτες ή παράθυρα;
Κουζίνες ή μπάνια;
Αυτά τα αγωνιώδη ερωτήματα και διλήμματα βασάνιζαν τον Τζωρτζάκη.
Ώσπου κάποιος από την αυλή του, του σφύριξε ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από μια λάθος ερμηνεία του μεταφραστικού τμήματος του υπουργείου Εξωτερικών.
Και τότε ο Τζωρτζάκης ξέσπασε ασυγκράτητος.
Ζήτησε το κεφάλι του υπουργού Εξωτερικών επί πίνακι.
Ποιος ήταν ο υπουργός Εξωτερικών; Ποιος, ε; Ποιος;
( Κανείς από την αυλή του δεν τόλμησε να πει ότι στη δική του κυβέρνηση ο ίδιος ήταν υπουργός Εξωτερικών ).
Τότε ο Τζωρτζάκης αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα – να συγκαλέσει το cabinet council – το υπουργικό συμβούλιο - και να θέσει κρίσιμα θέματα !
Όπως τι είδους θώκους υπουργικούς έπρεπε να επιλέξουν
Απλούς ή πιο «σοφιστικέ»;
Να έχουν την «αμερικανική» τεχνογνωσία – σύμφωνα και με τις προδιαγραφές του ΔΝΤ
Ή να είναι κάτι πιο εναρμονισμένο στο περιβάλλον, «οικολογικό» και με «πράσινες» ευαισθησίες;
Να προτιμήσουν κάτι που παραπέμπει στις παραδόσεις αλλά και συνάδει με την προσέγγιση με τη γείτονα χώρα
Ή κάτι πιο σύγχρονο και πολυτελές κατ’ αναλογίαν προς το οβάλ γραφείο;
Να προχωρήσουν σε νέους σχεδιασμούς
Ή να ακολουθήσουν μια τακτική περισυλλογής και προβληματισμού
Να εκφράσουν την αγωνία τους
Ή να δώσουν έναν τόνο πολιτισμού και κουλτούρας;
Με τόνο λίγο νεανικό και πολιτιστικής αναζήτησης;
( Ο Ozzy είναι - παιδιά - σε στιγμές χαλάρωσης αλλά και πνευματικής περισυλλογής)
Να δείξουν ότι είναι «υπηρέτες του λαού»;
Ή – όπως υποστήριξαν κάποιοι – να φύγουν άρον άρον – ακόμη και σε διαστημόπλοιο
Ο Τζορτζάκης όμως για μια ακόμη φορά ήταν αποφασιστικός και κάθετος.
Οι εντολές του ήταν κοφτές και σαφείς.
Έπρεπε όλοι οι υπουργοί να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για να προχωρήσει το έργο της κυβέρνησης.
Την ίδια στιγμή λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα, στη Ρηγίλλης, ο Αντωνάκης ο Τροπαιοφόρος – κατά κόσμον Εφίππιος – ζούσε το δικό του δράμα.
Πώς αυτός, ο ηγέτης της μεγάλης εθνικής παράταξης, απειλούνταν για εμπλοκή στα σκάνδαλα από ένα email –πολύ πέραση έχουν τα emails στη Γκρεκολάνδη τελευταία – ενός μπατζανάκη που ήταν στέλεχος στη Miezens.
Άκουσον, άκουσον !
Από έναν μπατζανάκη!
Ένα συγγενή με τουρκικό προσωνύμιο – bacanak – αν είναι δυνατόν !
Πώς να πάει μπροστά αυτή η χώρα!
Όμως οι καλοκάγαθοι πολίτες της Γκρεκολάνδης δεν τα έτρωγαν αυτά.
Μέχρι κι ο Προκόπης Ανεπρόκοπος – χαρακτηριστικός τύπος πολίτη της Γκρεκολάνδης – δήλωσε « Αυτά δεν τα πιστεύω με τίποτα: Οι πολιτικοί μας είναι αδιάφθοροι».
Εμείς για να συμβάλλουμε στον γενικότερο προβληματισμό θέτουμε το παρακάτω … τρίλημμα
Το σημείο του σώματος που ακολουθεί, ποιον αφορά περισσότερο
Τον Τζορτζάκη;
Τον Αντωνάκη;
Ή τους πολίτες της Γκρεκολάνδης;
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου