Δεν έχουμε διασταυρώσει πλήρως την είδηση.
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
Η S & P μειώνει το δείκτη πιστοληπτικής ικανότητας του ταμείου Ευρωπαϊκής Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) – Προς κατεδάφιση το (σαθρό) οικοδόμημα των σχεδίων για δήθεν διάσωση των οικονομιών της ευρωζώνης που κινδυνεύουν
Δεν έχουμε διασταυρώσει πλήρως την είδηση.
Ωστόσο στη γαλλική εφημερίδα Monde δημοσιεύεται εδώ και ελάχιστη ώρα ως έκτακτη είδηση η μείωση από τον οργανισμό Standard & Poors κατά μία βαθμίδα της μακροπρόθεσμης πιστοληπτικής ικανότητας του ταμείου Ευρωπαϊκής Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), από ΑΑΑ σε ΑΑ +. Η Standard & Poors, η οποία έχει υποβαθμίσει την Παρασκευή τις εννέα χώρες της ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων και η Γαλλία, θεωρεί ότι δεν υποστηρίζονται πλήρως οι υποχρεώσεις του EFSF.
Την ίδια ώρα ο «ηγέτης» της Γαλλίας, επίδοξος ναπολεοντίσκος και ακόλουθος της Μέρκελ δημιούργησε επεισόδιο στη Μαδρίτη σε βάρος ενός δημοσιογράφου του Reuter όταν αυτός τον ρώτησε για τις συνέπειες της υποβάθμισης της Γαλλίας.
Προσπαθεί, δηλαδή, με θεατρικού τύπου επικοινωνιακές κινήσεις να δημιουργήσει εντυπώσεις και να αποκρύψει την πλήρη αποτυχία που ο ίδιος και ο άξονας με τη Μέρκελ προωθεί, τη στιγμή που έχουν αφήσει τις ευρωπαϊκές χώρες έρμαιο των διαθέσεων των οίκων αξιολόγησης, των αρπακτικών των αγορών και των τραπεζιτών.
Οι υπαλληλίσκοι των Βρυξελλών και οι εντολοδόχοι κυβερνήτες της πλειοψηφίας των χωρών της ευρωζώνης αμήχανοι παρακολουθούν την κατεδάφιση ενός οικοδομήματος που και οι ίδιοι είχαν την αυταπάτη ότι διαχειρίζονταν.
Ήρθε η ώρα οι επιθετικοί κύκλοι του ωμού αγοραίου κερδοσκοπικού καπιταλισμού να τους … αδειοδοτήσουν και να τους αποπέμψουν στα … αζήτητα της ιστορίας.
Το προτιμότερο, βεβαίως, είναι να τους αποπέμψουν οι ευρωπαϊκοί λαοί προωθώντας μια ριζική αναδιοργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012
Η δημογραφική άνοιξη της αριστεράς και η μεγιστοποίηση των ευθυνών της
Σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφεται η σαφής τάση ενίσχυσης – σε ορισμένες περιπτώσεις και με εντυπωσιακά ποσοστά – των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.
Τελευταία δημοσκόπηση ήταν αυτή της Public Issue που δημοσιεύει η «Καθημερινή της Κυριακής». Σύμφωνα με αυτήν καταγράφεται προβάδισμα, χωρίς αυτοδυναμία, της ΝΔ κατά 16,5% έναντι του ΠΑΣΟΚ ενώ ενισχυμένες εμφανίζονται οι δυνάμεις της αριστεράς.
Στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής η Ν.Δ. συγκεντρώνει 30,5% , το ΠΑΣΟΚ 14%, η ΔΗΜΑΡ 13,5%, το ΚΚΕ 12,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 12% , ο ΛΑΟΣ 5,5%, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 4%, η ΔΗΣΥ 2,5% τα λοιπά κόμματα συνολικά 5,5% και η αποχή το 32,5%.
Σε μία επτακομματική Βουλή η ΝΔ θα εξασφαλίσει από 127 έως 138 έδρες μένοντας μακριά από το όριο της αυτοδυναμίας, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα εκλέξει από 32 έως 43 βουλευτές απέχοντας κατά πολύ από τους 160 βουλευτές που ανέδειξε το 2009. Τριάντα έως 38 έδρες θα αναλογούν στο ΚΚΕ και 12 έως 18 έδρες θα καταλάβει το ΛΑ.Ο.Σ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει 30 έως 35 βουλευτές, με 8 έως 13 βουλευτές θα εκπροσωπούνται στη Βουλή οι Οικολόγοι και 28 με 45 έδρες θα καταλάβει η Δημοκρατική Αριστερά!
Στην περίπτωση σχηματισμού Βουλής με τη συμμετοχή οκτώ κομμάτων οι έδρες της ΝΔ θα κυμαίνονται από 125 έως 136 και του ΠΑΣΟΚ από 32 έως 42. Το ΚΚΕ θα εξασφαλίσει από 29 έως 37 έδρες και ο ΛΑ.Ο.Σ από 12 έως 17. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει 29 έως 34 βουλευτές και από 8 έως 13 βουλευτές θα εκλέξουν οι Οικολόγοι. Η Δημοκρατική Αριστερά θα καταλάβει 28 έως 43 έδρες και η Δημοκρατική Συμμαχία θα εκπροσωπείται με 8 έως 9 βουλευτές.
Από τα στοιχεία της δημοσκόπησης προκύπτει ότι οι αρνητικές γνώμες για τη λειτουργία της κυβέρνησης Παπαδήμου φθάνουν το 91%, ενώ το 87% θεωρεί ότι η Ελλάδα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση και το 85% δηλώνεί δυσαρεστημένο από το επίπεδο ζωής.
Οπωσδήποτε σχετική έκπληξη προκαλεί το δημοσκοπικό μπουμ της Δημοκρατικής Αριστεράς το οποίο μένει να αποδειχτεί και από τις ίδιες τις εξελίξεις.
Και σ’ αυτήν τη δημοσκόπηση, όμως, καταγράφεται η δυναμική ανόδου των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.
Είναι σίγουρο, βέβαια, ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτελούν ασφαλές κριτήριο για την κατεύθυνση που θα πάρουν τα πολιτικά πράγματα.
Πολύ περισσότερο όταν αρκετές φορές έχουν αποδειχτεί αναξιόπιστες. Και η Public Issue και η εφημερίδα που τη φιλοξενεί έχει δώσει και στο παρελθόν πολλές αφορμές για σχόλια και κριτικές.
Ωστόσο, διαφαίνεται το περίγραμμα ορισμένων βασικών πολιτικών δυνατοτήτων που είναι ευθύνη και της Αριστεράς να τις αξιοποιήσει.
Υπάρχει σαφής η δυνατότητα τα κόμματα που υποστήριξαν τις πολιτικές του Μνημονίου και της τρόικα να γνωρίσουν μια συντριπτική πολιτική ήττα και στο σύνολό του να κτυπηθεί ο δικομματισμός.
Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει ισχυρά σημεία διάλυσης και αποσύνθεσης.
Η ΝΔ παραμένει καθηλωμένη αν και σε απόσταση από το ΠΑΣΟΚ χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει αυτοδυναμία.
Ενδεικτική είναι και η πτωτική τάση του ΛΑΟΣ από τη στιγμή που μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ενώ και το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη παραμένει σταθερά κάτω από το όριο εισόδου στη Βουλή.
Αντιθέτως οι πολύμορφες δυνάμεις της αριστεράς καταγράφουν ιδιαίτερα ενισχυμένα ποσοστά.
Οι πολίτες και η κοινωνία με αυτό τον τρόπο δηλώνουν τη διάθεσή τους να βρεθούν λύσεις έξω και πέρα από την κυρίαρχη λογική της υποταγής στην τρόικα.
Υπό προϋποθέσεις η ευρύτερη Αριστερά μπορεί να αναδειχτεί δύναμη που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία ή που να αποτελεί τη βασική αντιπολιτευτική δύναμη.
Ωστόσο, αυτό απαιτεί συγκεκριμένες υπερβάσεις και διάθεση σύγκλισης των αριστερών δυνάμεων από όλες τις κατευθύνσεις.
Ετοιμότητα και διάθεση για τη διαμόρφωση ενός αξιόπιστου κυβερνητικού προγράμματος, ενός πολιτικού σχεδίου που θα οδηγεί τη χώρα έξω από τον ασφυκτικό κλοιό της τρόικα, του ΔΝΤ και των ξένων δανειστών.
Θα στηρίζεται στη διαγραφή του χρέους και στην υπεράσπιση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
Θα κινείται σε συγκρουσιακή κατεύθυνση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ ενώ θα ανιχνεύει τις δυνατότητες συνεργασίας με νέους όρους και προϋποθέσεις σε διεθνές επίπεδο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια διαφορετικού τύπου ανάπτυξη.
Το σίγουρο, επίσης, είναι ότι μπροστά στην αριστερά παρουσιάζεται μια νέα ιστορική ευκαιρία.
Για να αναδείξει το ρόλο της και να αποκτήσει καθοριστική παρέμβαση στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας.
Και κυρίως να αποτελέσει έμπρακτα τη δύναμη εκείνη που μπορεί αποτελεσματικά να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Μόνο που οι ιστορικές ευκαιρίες δεν είναι απεριόριστες και δεν παρουσιάζονται όποτε επιθυμούν ορισμένες ηγεσίες ή πολιτικοί σχεδιασμοί.
Το παράδειγμα των τελευταίων περιφερειακών εκλογών πρέπει να μας προβληματίσει. Τότε οι ευρύτερες δυνάμεις της Αριστεράς συγκέντρωσαν περίπου 30%, γεγονός που με μια στοιχειώδη συνεργασία θα οδηγούσε στην είσοδο της στο β΄ γύρο και στην κατάκτηση της πλειοψηφίας στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας που συγκεντρώνει το 40% του πληθυσμού της χώρας, ενώ ταυτόχρονα θα έστελνε ένα ηχηρότατο μήνυμα αποτροπής των μνημονιακών πολιτικών. Η άρνηση αυτής της δυνατότητας οδήγησε τον κυβερνητικό υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ να κατακτήσει την περιφέρεια και έδωσε την ευκαιρία στο Γιώργο Παπανδρέου να ποζάρει – προσωρινά – ως νικητής και ρυθμιστής τω πολιτικών εξελίξεων.
Θα ήταν, λοιπόν, τραγικό η Αριστερά να συγκεντρώσει τα υψηλότερα ποσοστά της από το 1958 και την ίδια στιγμή να διαμορφωθεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μια κυβερνητική πλειοψηφία που θα συνεχίζει την ίδια πολιτική ή έστω μια παραλλαγή της.
Κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα, τους εργαζομένους ενώ θα έθετε σοβαρά προβλήματα και στην προοπτική της ίδιας της Αριστεράς.
Υπάρχει ο χρόνος – ακόμη – για να αλλάξουν ορισμένες επιλογές.
Μόνο που και οι ίδιοι οι πολίτες, η κοινωνική βάση της αριστεράς πρέπει να αρθρώσει το δικό της λόγο.
Ετικέτες
΄Πολιτική,
Αριστερά,
Αριστερά και Κρίση,
Σχόλια
Σε κλοιό νέων εκβιασμών από τους τοκογλύφους δανειστές η Ελλάδα με ορίζοντα το οικονομικό χάος και την κοινωνική εξαθλίωση
Στην αφετηρία του νέου έτους οι Έλληνες πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο μπαράζ ωμών εκβιασμών.
Η τρόικα, το ΔΝΤ, ο Τσάρλς Νταλάρα, οι ευρωπαίοι «εταίροι», ιδίως ή … ακούραστη Άγκελα Μέρκελ πιέζουν για ακόμη σκληρότερα και απάνθρωπα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και προς όφελος των δανειστών, των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου.
Στο επίκεντρο βρίσκεται ο βασικός, όπως και ο 13ος και 14ος μισθός των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Όλα αυτά στο όνομα της βελτίωσης της «ανταγωνιστικότητας» και στην ουσία προωθώντας μια εσωτερική υποτίμηση που στηρίζεται στην εξαθλίωση των εργαζομένων και των μικρομεσαίων. Δημιουργώντας μια οικονομική και κοινωνική δομή που να ευνοεί τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας και των ξένων αρπακτικών κύκλων.
Μια οικονομία και κοινωνία με μισθούς και βιοτικό επίπεδο Ινδίας και Πακιστάν, όπου η έννοια «ανταγωνιστικότητα» και «ανάπτυξη» αφορά τους μετρημένους στα δάκτυλα τους ελάχιστους ενώ για την τεράστια πλειοψηφία προσδιορίζεται ως το σύγχρονο κολαστήριο δαντικής έμπνευσης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εντολοδόχος των δανειστών και των τραπεζών πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος μίλησε για την ανάγκη επιβολής αυτών των μέτρων διαφορετικά το Μάρτιο θα οδηγηθούμε σε άτακτη χρεοκοπία.
Και για το ότι «η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στο διάλογο των κοινωνικών εταίρων» ενώ, βέβαια, θα προχωρήσει αν χρειαστεί και σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που θα επιβάλουν το μισθολογικό σφαγιασμό των εργαζομένων.
Η ύπουλη μεθόδευση και ο έμμεσος εκβιασμός περιλαμβάνει και διλήμματα του τύπου «καλύτερα να χάσουμε τον 13ο και 14ο μισθό παρά να χάσουμε όλους τους μισθούς»!
Στην κατεύθυνση αυτή είναι χαρακτηριστικό το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Βήματος» με τίτλο «η Ελλάδα στην πρέσα – θυσιάζουν 13ο και 14ο μισθό … για να σωθούν οι μισθοί»!
Το ίδιο εκβιαστικό σκηνικό, ένα σκηνικό ψυχολογικού πολέμου που σκοπό έχει να εξαντλήσει πλήρως τους εργαζομένους και να κάμψει την οποιαδήποτε αντίσταση.
Έπρεπε να έρθει το χαστούκι από την Standard & Poor´s με την υποβάθμιση εννέα χωρών της ευρωζώνης για να ψελλίσει η Μέρκελ κάποια λόγια συμπάθειας για την Ελλάδα του στιλ: «τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκε πρόοδος στην Ελλάδα, αλλά το ελληνικό πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί ακόμη οριστικά» και ότι «η Ελλάδα μπορεί να ορθοποδήσει» …
Το ζήτημα είναι οι κύκλοι αυτοί να δεχτούν ένα πιο ηχηρό χαστούκι από τους ίδιους τους πολίτες της Ελλάδας τόσο μέσα από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τη μαζική τους αντίσταση όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Οι επόμενοι μήνες είναι καθοριστικοί από πολλές απόψεις …
Ετικέτες
΄Πολιτική,
Οικονομία,
Οικονομική κρίση,
Σχόλια
Η αβάστακτη ελαφρότητα του Παπανδρεϊκού και Πασοκικού Είναι
Εν μέσω της πιο βαθιάς οικονομικής κρίσης που γνώρισε η ελληνική κοινωνία και οικονομία στις τελευταίες επτά ή οκτώ δεκαετίες.
Πάνω στις στάχτες και τα ερείπια που επισώρευσε η πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, την τρόικα και το ΔΝΤ.
Αλλά και οι πολιτικές και οι πρακτικές των κυβερνήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου το μεγαλύτερο μέρος της οποίας καταλαμβάνει η διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ.
Με ανέργους που επίσημα αγγίζουν το ένα εκατομμύριο …
Με χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν καθημερινά …
Με την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων …
Με τη χώρα έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών, των αρπακτικών των αγορών και των διεθνών τοκογλύφων …
Με τον εθνικό πλούτο να αποτελεί αντικείμενο εκποίησης και λαφυραγώγησης …
Και με τόσα ακόμη …
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο ο Γιώργος Παπανδρέου στη χθεσινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ δήλωσε … αμετανόητος και … υπερήφανος για τα όσα πέτυχε.
Οποιοδήποτε σχόλιο και κριτική φυσικά περισσεύει.
Είναι τέτοια η αλαζονεία και η απόσταση από την πραγματικότητα που αν δεν προκαλεί γέλιο μπορεί να προκαλέσει και φρίκη.
Για την ηθική και πολιτική υπόσταση αυτών που κρατούσαν και κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και υπήρξαν νομείς της εξουσίας δίκην ενός «κληρονομικού δικαίου» που είχε υποβιβάσει την πολιτική ζωή της χώρας στο επίπεδο μιας τριτοκοσμικής μπανανίας.
Άξιοι, όμως, θαυμασμού για την απίστευτη παχυδερμία τους, την υποκριτική τους δεινότητα και τον τυχοδιωκτικό αμοραλισμό τους είναι και οι μνηστήρες της προεδρικής θεσούλας στο ΠΑΣΟΚ.
Γνήσια πολιτικά τέκνα της πασοκικής πολιτικής «κουλτούρας» που διακρίνεται για την κατάφωρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, τον ωμό κυνισμό, τον ασφυκτικό εναγκαλισμό ή και την πλήρη ταύτιση με τους μηχανισμούς εξουσίας και παραεξουσίας, τις οβιδιακές μεταμορφώσεις και άλλες τερατογενέσεις που έχουν σημαδέψει την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι μνηστήρες αυτοί δίνουν για μια ακόμη φορά ρεσιτάλ πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Οι κ.κ. Βενιζέλος, Λοβέρδος, Χρυσοχοϊδης, Διαμαντοπούλου και λοιποί υποψήφιοι για την κούρσα διαδοχής για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν πρωτεργάτες της εφαρμογής των πολιτικών του Μνημονίου, όλων των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών της τελευταίας διετίας. Υπήρξαν κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζουν ως κορυφαία στελέχη της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου. Και φυσικά υπήρξαν βασικά στελέχη των πασοκικών κυβερνήσεων της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας με τις καταστροφικές για την πορεία της χώρας επιλογές.
Πώς τολμούν, λοιπόν, να διεκδικούν το χρίσμα ευαγγελιζόμενοι ότι θα μεταβάλλουν τα πράγματα και θα αναδειχθούν σε «σωτήρες» της χώρας;
Η απάντηση σε όλη αυτή την απίστευτη παράσταση του θεάτρου του παραλόγου δεν μπορεί παρά να είναι η επιδεικτική άρνηση των πολιτών και του μεγαλύτερου τμήματος των ίδιων των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που παγιδεύτηκαν στα διλήμματα και στις απατηλές υποσχέσεις να δεχτούν αυτού του τύπου τις μεθοδεύσεις.
Αν μπορεί να προκύψει κάτι θετικό από τις επώδυνες πολιτικές εξελίξεις που πυροδοτεί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, αυτό είναι αναγκαίο να συνδεθεί
Με την κατεδάφιση του άρρωστου και επικίνδυνου δικομματισμού,
Με τη συντριβή του πολιτικού δεινοσαυρισμού, της οικογενειοκρατίας, των κληρονομικών δυναστειών τύπου Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη και άλλων … πριγκιπικών καταπατητών και λαφυραγωγών της πολιτικής εξουσίας.
Με την οριστική συντριβή του «συστήματος» ΠΑΣΟΚ και ό,τι αυτό εκπροσωπεί
Και φυσικά με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την πολιτική απελευθέρωση, χειραφέτηση και συνειδητοποίηση εκατομμυρίων πολιτών, με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή του παρηκμασμένου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Kαι για να θυμόμαστε ... ανασύραμε παλιότερες δηλώσεις του Γιωργάκη Παπανδρέου για την άρνησή του να ... μείνει γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)