Νέα κυβέρνηση με σύνθεση αποτυχημένων - παλιών και νέων – με γαρνιτούρα ακροδεξιάς (… και την επανεμφάνιση των σημιτικών)

Εγένετο και αυτό …

Μια κυβέρνηση «εθνοσωτήρων» από τις τρεις πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και την εμφατική παρουσία του ΛΑΟΣ.

Ένα  … μικρό, ευέλικτο και … αποτελεσματικό κυβερνητικό σχήμα που αποτελείται μόνο από 48 μέλη, τη στιγμή που το προηγούμενο είχε 41!

Με τους δύο αντιπροέδρους του ΠΑΣΟΚ ακούνητους στη θέση τους. Ακόμη και τον Πάγκαλο που επανειλημμένα έχει προκαλέσει τους Έλληνες πολίτες.

Με υπουργό Εσωτερικών τον Τάσο Γιαννίτση, υπουργό σε διάφορες θέσεις των κυβερνήσεων Σημίτη (θυμηθείτε πότε έγιναν οι τεράστιες διαδηλώσεις εναντίον της τότε απόπειρας κατακρεούργησης του ασφαλιστικού συστήματος).

Στο υπουργείο Οικονομικών παραμένει το ίδιο «επιτυχημένο» σχήμα με Βενιζέλο, Σαχινίδη και άλλα καλά παιδιά και την προσθήκη του Γ. Μουρμούρα της ΝΔ.

Για να συνεχίσει προφανώς την ίδια καρποφόρα πολιτική σύμφωνα και με την τελευταία σύμβαση της 26^ης Οκτωβρίου, με ό,τι σημαίνει αυτό για τους εργαζομένους.

Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας εγκαταστάθηκε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ο οποίος έσπευσε να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα προκειμένου να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.

 Τώρα αν μπορεί να θυμηθεί κανείς σε όποιο υπουργείο πέρασε ο Αβραμόπουλος τι έργο παρήγαγε, θα είναι άξιος πολλών συγχαρητηρίων.

Στο εν λόγω υπουργείο παρουσιάζεται και τρικομματική εκπροσώπηση αφού όλοι θέλουν να έχουν κάποια πρόσβαση στις ένοπλες δυνάμεις, στα κονδύλια και στις προμήθειες του υπουργείου.

Τι σημαίνει ευρύτερα αυτό θα το συζητήσουμε και στη συνέχεια …

Στο Υπουργείο Περιβάλλοντος παραμένει επικεφαλής η εξαιρετική προσωπικότητα του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, με την  «ανεπανάληπτη προσφορά» στη χάραξη και στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής.

Στο Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει το … εμπνευσμένο έργο της η Άννα Διαμαντοπούλου. Η υπουργός που κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο. Η μόνη υπουργός Παιδείας που κατάφερε να αφήσει τα δημόσια σχολεία χωρίς βιβλία – σύμφωνα με τις προβλέψεις ως και μετά τα Χριστούγεννα – χωρίς να έχει την ευθιξία να παραιτηθεί.

 Μια υπουργός που έχει κάνει σημαία τον αυταρχισμό και την επίδειξη πυγμής έναντι της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Οπότε μια χαρά χωράει και συνυπάρχει μαζί με το ΛΑΟΣ και τον Άδωνι Γεωργιάδη (τον οποίο άλλωστε δημόσια από το βήμα της Βουλής έχει επαινέσει για την … υπεύθυνη στάση του!).

Στο Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων τοποθετήθηκε ο Μ. Βορίδης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Νεολαίας της ΕΠΕΝ και πρόεδρος του κόμματος "Ελληνικό Μέτωπο" από το 2002 μέχρι το Μάιο του 2005.

Σε λίγες μέρες έχουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου  … και μόνο οι συνειρμοί προκαλούν ανατριχίλα.

Στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης συνεχίζει το ίδιο σχήμα με υπουργό τον  Γ.  Κουτρουμάνη, ώστε να … αποτελειώσει το έργο του: τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και των υπολειμμάτων εργασιακών δικαιωμάτων.

Στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης παραμένει ο Αν. Λοβέρδος με την ευγενή φιλοδοξία να εξοντώσει και αυτός τελείως το ΕΣΥ.

Αναλλοίωτη η σύνθεση στο υπουργείο Δικαιοσύνης και στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Στο τελευταίο εντάχθηκε ο Αστέριος Ροντούλης του ΛΑΟΣ.

Τα ίδια στο υπουργείο Πολιτισμού.

Αφήσαμε τελευταίο το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, όπου παραμένει υπουργός ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης ( μάλλον υπο- ανάπτυξης θα έπρεπε να αποκαλείται με την ύφεση να συντρίβει τα απομεινάρια της ελληνικής οικονομίας).

Αλλά και τη μεγάλη έκπληξη:  υφυπουργός ο Άδωνις Γεωργιάδης με αρμοδιότητες σε θέματα ναυτιλίας.

Ίσως, η τοποθέτηση να έχει μια ιδιαίτερη σημασία, κάτι που θα δείξουμε σε επόμενα άρθρα.

Αυτή είναι μια  «ανθρωπολογική» προσέγγιση της σύνθεσης της κυβέρνησης, η οποία συμπεριλαμβάνει 12 από τους παλιούς υπουργούς αυτής της εξαιρετικά επιτυχημένης κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου!

Από χθες σχολιάσαμε ότι η νέα κυβέρνηση είναι προϊόν εκτροπής από τη συνταγματική και δημοκρατική ομαλότητα.

Όσον αφορά την ουσία της πολιτικής της είναι ξεκάθαρο  ότι θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα προκειμένου να εφαρμόσει τις επιλογές της τρόικα, των ξένων δανειστών και εκβιαστών.

Από την άποψη των οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων που στο εσωτερικό της χώρας στηρίζουν την κυβέρνηση και οι οποίες την επέβαλαν είναι η  εγχώρια οικονομική ολιγαρχία, το σύμπλεγμα των τραπεζών, μεγάλου κεφαλαίου, ιδιοκτητών ΜΜΕ, ακόμα και του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Το σίγουρο είναι ότι προοιωνίζονται σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις.

Οι μέρες από εδώ και πέρα θα είναι ιδιαίτερα σημαντικές και ανοικτές σε εκπλήξεις. 

Αυτή είναι μια Κυβέρνηση … ΕΠΕ (Εθνικής Περιορισμένης Ευθύνης) και εκτροπής από τη συνταγματική και δημοκρατική ομαλότητα

Έχουμε, λοιπόν, κυβέρνηση!

Μετά από ένα πρωτοφανές σίριαλ που ευτέλισε τους πολιτικούς θεσμούς της χώρας.

Ο σχηματισμός της κυβέρνησης υπό το Λουκά Παπαδήμο αποτελεί βάναυση προσβολή στη δημοκρατική ομαλότητα. Αποτελεί στην ουσία μιαν αντιδημοκρατική εκτροπή.

 Κανείς δεν διαθέτει τη λαϊκή εντολή για το σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης.  

Η κυβερνητική πλειοψηφία προέκυψε από τη λαϊκή ετυμηγορία με βάση τις υποσχέσεις και δεσμεύσεις των … αξέχαστων «λεφτά υπάρχουν» και για αυξήσεις του λαϊκού εισοδήματος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ αφού επανειλημμένα βίασε και ασέλγησε πάνω σ’ αυτή τη λαϊκή βούληση, προχώρησε σε συμπαιγνία με τη ΝΔ – και όχι μόνο – στη δημιουργία αυτού του εκτρωματικού κυβερνητικού μορφώματος.

Η ΝΔ, ηττημένη και χρεοκοπημένη πολιτικά, με βαριές ευθύνες για την πορεία της οικονομίας και ευρύτερα όλης της χώρας, βρίσκεται συμμέτοχη τώρα - μόλις δύο χρόνια μετά την πανωλεθρία της στις εκλογές – στο κυβερνητικό σχήμα.

Με απλά λόγια: οι δύο κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας και της κατάντιας της χώρας μας εμφανίζονται ως οι συντελεστές της … λύσης του προβλήματος.

Μαζί τους εκσφενδονίζεται στο κυβερνητικό σχήμα το ΛΑΟΣ, ένα ακροδεξιό, λαϊκιστικό και ακραία ρατσιστικό κόμμα, το οποίο έχει αναγάγει τη δημαγωγία και τις πολιτικές κωλοτούμπες σε σημαία του.

Με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καταγράφεται η ενσωμάτωση της ακροδεξιάς στην κυβερνητική εξουσία.

Εν έτει 2011…

Με την προσυπογραφή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Κάρολου Παπούλια.

Η κυβέρνηση  αυτή προέκυψε με απαράδεκτες εκπτώσεις και υποχωρήσεις στα θέματα εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.

 Επιγραμματικά θυμίζουμε:

-          τη στάση των Μέρκελ – Σαρκοζί απέναντι στο δημοψήφισμα και το πώς εκπαραθύρωσαν τον Έλληνα πρωθυπουργό

-          τα τελεσίγραφα για το σχηματισμό κυβέρνησης «εθνικής συνεννόησης» από τη Μέρκελ, τον Όλι Ρεν και τον κάθε … πικραμένο αξιωματούχο της ΕΕ.

-          τους πολλαπλούς εκβιασμούς για την αποπομπή της χώρας από την ευρωζώνη και την ίδια την ΕΕ.

-          την απαίτηση των ισχυρών της ΕΕ για δηλώσεις υποταγής και νομιμοφροσύνης.

Η νέα κυβέρνηση είναι ένα σχήμα υποταγής στις αξιώσεις και τις εντολές των ισχυρών της ΕΕ, του ΔΝΤ, των τραπεζών και των αγορών, οι οποίες επιχαίρουν για τη δημιουργία της.

Η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε μετά από σοβαρές παραβιάσεις στη συνταγματική και δημοκρατική ομαλότητα ή έστω από οριακά διασταλτικές ερμηνείες της.

Θέτει έτσι και τα όρια του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος της χώρας.

Αφού όλη η διαδικασία είναι έκθετη …

Επισημαίνουμε καταρχάς ορισμένες συνταγματικές διατάξεις.

Στο Αρθρο 33 του Συντάγματος καταγράφεται ο όρκος του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας όπου μεταξύ άλλων δηλώνεται:

 «Oρκίζομαι  … να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».

Φυσικά τα τελευταία γεγονότα και οι πράξεις της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας παραδίδονται στην κρίση της Ιστορίας, ειδικότερα στο σκέλος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και ελευθεριών του Ελληνικού Λαού!

Άλλωστε αυτός ο λαός εδώ και ενάμιση χρόνο τουλάχιστον υφίσταται ένα συστηματικό βιασμό των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του χωρίς να έχει την οποιαδήποτε υπεράσπιση από τον επικεφαλής του Κράτους.

Ο οποίος διέθετε και τη δυνατότητα και την εξουσία – σύμφωνα με το άρθρο 35, παρ.2 που παραπέμπει και στο άρθρο 42 του συντάγματος για αναπομπή νομοσχεδίου ή πρότασης νόμου που έχει ψηφιστεί στη Βουλή.

Το άρθρο 36 παρ 2, επίσης, προβλέπει ότι «οι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτε δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο, ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει.
3. Mυστικά άρθρα συνθήκης δεν μπορούν ποτέ να ανατρέψουν τα φανερά».

Τα παραπάνω ανήκουν στις εξουσίες και την ευθύνη που απορρέει από τις πράξεις του Προέδρου.

Πότε αυτές ασκήθηκαν παρά τη συστηματική παραβίασή τους από την κυβέρνηση Παπανδρέου;

Και ποιος εγγυάται ότι τα ίδια ή και χειρότερα δεν θα συμβούν τώρα;

Άλλωστε μέχρι στιγμής είχαμε σωρεία παραβιάσεων της συνταγματικής τάξης στον τρόπο που πέρασαν από τη Βουλή – ή δεν πέρασαν καθόλου – και εφαρμόστηκαν μέτρα, διατάξεις, νομοθετήματα που πλήττουν οικονομικά και κοινωνικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων, τις φορολογικές τους επιβαρύνσεις, την ψήφιση συμφωνιών με υπερεθνικές ενώσεις και τόσα ακόμη.

Σχετικά με τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για το σχηματισμό της συγκεκριμένης κυβέρνησης μπορεί να καταλογιστεί ότι ή δεν ακολουθήθηκαν τα συνταγματικώς προβλεπόμενα ή υπάρχει σαφής παραβίασή τους.

Το επιχείρημα ορισμένων συνταγματολόγων ότι οι διαδικασίες αυτές δεν προβλέπονται αλλά και δεν «απαγορεύονται» κιόλας από το Σύνταγμα είναι εξαιρετικά προβληματικό. Αφού έτσι δικαιολογεί και εγκαινιάζει τη συστηματική de facto υπέρβαση συνταγματικών και κοινοβουλευτικών κανόνων με τη συμμετοχή των κορυφαίων πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων.

Στο  άρθρο 37 προσδιορίζεται συγκεκριμένα η διαδικασία για το διορισμό Πρωθυπουργού και κυβέρνησης και το πώς ανατίθενται οι διερευνητικές εντολές.

 Στην παρ. 3 του συγκεκριμένου άρθρου επισημαίνεται: «Aν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Kυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Bουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Kυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Bουλής για τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Eπικρατείας ή του Aρείου Πάγου ή του Eλεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Kυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, για να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Bουλή».

 Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε σε χωριστή διαβούλευση με τον τέως πρωθυπουργό, τον αρχηγό της ΝΔ, καταλήγοντας σε χωριστή συμφωνία, αγνοώντας τα άλλα κόμματα και φυσικά μη λαμβάνοντας καθόλου την αναγκαιότητα αυθεντικής έκφρασης του ελληνικού λαού μέσω εκλογών. Παρόλο που τουλάχιστον τρία κόμματα της ελληνικής βουλής – τυχαία κόμματα της Αριστεράς – ζητούσαν άμεση διενέργεια εκλογών.

Σύμφωνα πάλι με το άρθρο 38, παρ. 1, αν παραιτηθεί η κυβέρνηση ορίζεται με σαφήνεια ότι ισχύουν οι παράγραφοι 2, 3 και 4 του άρθρου 37. Και επίσης ορίζεται «αν ο Πρωθυπουργός της παραιτούμενης Kυβέρνησης είναι αρχηγός ή εκπρόσωπος κόμματος που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών, εφαρμόζεται αναλόγως η διάταξη του άρθρου 37 παράγραφος 3 εδάφιο γ΄».

Δηλαδή, αυτό που επισημάναμε μόλις πριν!

Έχουμε, λοιπόν, κραυγαλέα παραβίαση συνταγματικών αρχών και κανόνων, η οποία όμως αντιμετωπίζεται πολύ «ελαστικά» από τις πολιτικές ηγεσίες! 

Τελευταίο ζήτημα είναι οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης.

Οι πρώτες δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού είναι σαφείς. Ξεκαρίζει ότι σκοπός της νέας κυβέρνησης είναι:

«Η υλοποίηση των συμφωνιών της συνόδου κορυφής της 26ης Οκτωβρίου και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται μ' αυτές τις αποφάσεις».

Με άλλα λόγια θα ακολουθηθεί η ίδια πολιτική με πιο σκληρό και άτεγκτο τρόπο.

 Οι «επευφημίες» παραγόντων της ΕΕ, των διεθνών αγορών, επίσης της Ουάσιγκτον – ραγδαία άνοδο σημειώθηκε στο χρηματιστήριο του Λονδίνου – και της τοπικής οικονομικής ολιγαρχίας και των εντεταλμένων μιντιακών εκπροσώπων τους δεν μπορούν να καλύψουν αυτή την αμείλικτη πραγματικότητα.

Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση με συγκεκριμένη «εντολή». Όχι, βέβαια, από τον ελληνικό λαό. Αλλά από τους υπερεθνικούς επικυρίαρχους, τα αρπακτικά των αγορών, τους δανειστές και την εγχώρια ασύδοτη ολιγαρχία.

Αποτελεί μια κυβέρνηση «περιορισμένης εθνικής και κοινωνικής ευθύνης».  

Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ο κυρίαρχος ελληνικός λαός.

Άλλωστε, σύμφωνα και με το άρθρο 120, την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος,  προβλέπεται «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Η βία είναι κατά την άποψή μας πολλών μορφών και οι Έλληνες πολίτες γίνονται αντικείμενο πολλαπλού καθημερινού βιασμού.

Συνεπώς, απαιτείται ο αποφασιστικός αγώνας όλων των πραγματικά δημοκρατικών, πατριωτικών, αριστερών, εναλλακτικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων για την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων.

Για την ανατροπή αυτής της έκθετης κυβέρνησης.

Άμεση προσφυγή στις εκλογές για να δοθεί δημοκρατική διέξοδος στην οικονομική και πολιτική κρίση.

Δημιουργία των προϋποθέσεων για ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων και τη δημιουργία μιας κυβέρνησης που θα κινείται σε ριζοσπαστικά διαφορετικό προσανατολισμό. 

Ιδού, λοιπόν, ο «δοτός» πρωθυπουργός ή αλλιώς ο εκλεκτός των αγορών, της ευρωπαϊκής και της τοπικής ολιγαρχίας: το προφίλ του Λουκά Παπαδήμου

Οι  «διασκεπτόμενοι» στο προεδρικό μέγαρο κατέληξαν στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου, ως πρωθυπουργού της κυβέρνησης «εθνικής συνεννόησης» - εμείς θα λέγαμε συναλλαγής.

Μόνο που το πρόσωπο εδώ και πολλές μέρες έχει υποδειχτεί από διεθνή κέντρα αποφάσεων, ορισμένα βασικά διεθνή μέσα ενημέρωσης, την ουσιαστική ηγεσία της ΕΕ – την κ. Μέρκελ και τους συνεργάτες της – όπως και από εκπροσώπους της τοπικής ολιγαρχίας, όπως τον πρόεδρο του ΣΕΒ.

Ο 64χρονος Λουκάς Παπαδήμος είναι πολύ γνωστός σε πρωτεύουσες της Ευρώπης, ιδιαίτερα από τη θητεία ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Ως επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας, επέβλεψε την μετάβαση της χώρας από τη δραχμή στο ευρώ, το 2002.

Πιο πρόσφατα, ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Αθήνα και την «τρόικα» των διεθνών δανειστών (το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα)  για τη «διάσωση» της ελληνικής οικονομίας.

Μετά το τέλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, ο κ. Παπαδήμος μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σπούδασε φυσική και μηχανική στο Massachusetts Institute of Technology.

Για το διδακτορικό του, όμως, μεταπήδησε στον τομέα της οικονομίας, από όπου αποφοίτησε με διατριβή  για την απασχόληση και την αντιπληθωριστική πολιτική το 1977.

Μετά από ένα πέρασμα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ο κ. Παπαδήμος επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και έγινε μέλος της κεντρικής τράπεζας ως επικεφαλής οικονομολόγος της το 1985.

Το 1994 έγινε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, θέση από την οποία υποστήριξε τα οφέλη του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ,  λέγοντας: «Τα μακροοικονομικά και μικροοικονομικά οφέλη για την Ευρώπη και την Ελλάδα από την εισαγωγή του ευρώ είναι τεράστια». Στάθηκε βασικός συνεργάτης και σύμβουλος των κυβερνήσεων Σημίτη.

Για την Ελλάδα, βεβαίως, τα τεράστια οφέλη τα έχουμε δει εδώ και μια δεκαετία!

Οι επικριτές λένε ότι ως διοικητής της κεντρικής τράπεζας θα έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει τα πιθανά σφάλματα των αριθμητικών δεδομένων του προϋπολογισμού στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πορείας προς την ένταξη στο ευρώ, κατηγορία που ο ίδιος αρνήθηκε.

Έφυγε από την Τράπεζα της Ελλάδα το 2002 και έγινε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), δίπλα στον Jean-Claude Trichet, μια θέση από την οποία  έφυγε πέρυσι για να χρησιμεύσει ως σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου.

Έχει πει ότι η νομισματική πολιτική - η προσφορά χρήματος και ο καθορισμός των επιτοκίων που γίνεται από τις κεντρικές τράπεζες - δεν είναι επαρκής για την αντιμετώπιση του προβλήματος της  χαμηλής ανάπτυξης στην Ευρώπη.

Κατά την παραμονή του στην ΕΚΤ, ο κ. Παπαδήμος θεωρήθηκε ως ένθερμος υποστηρικτής της φορολογικής και δημοσιονομικής πειθαρχίας. Μοιράστηκε την άποψη του κ. Τρισέ ότι η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης δεν θα πρέπει να παίξει μεγάλο ρόλο στη διάσωση των υπερχρεωμένων κυβερνήσεων της ευρωζώνης.

Ως προσωρινός πρωθυπουργό, οι  διεθνείς αναλυτές αναφέρουν ότι θα πρέπει να «πείσει» την ελληνική κοινή γνώμη ότι απαιτούνται περαιτέρω μέτρα λιτότητας.

Αυτή είναι μια σύντομη περιγραφή της διαδρομής του Λουκά Παπαδήμου – όχι δική μας – αλλά που στηρίζεται σε ξένες πηγές, ειδικά στο BBC.

Ο εκλεκτός των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της Ευρώπης.

Ένας άνθρωπος που έχει και σημαντικές προσωπικές ευθύνες για το πώς, σε ποιες συνθήκες και με ποιους όρους εντάχθηκε η χώρα μας στο ευρώ.

Που ήταν βασικός «παίχτης» στα οικονομικά παιχνίδια» επί κυβερνήσεων Σημίτη και κατά την περίοδο του μεγάλου σκανδάλου του χρηματιστηρίου.

Που και ως στέλεχος της ΕΚΤ και συνεργάτης του Τρισέ υποστήριξε θερμά την πιο αυστηρή δημοσιονομική και φορολογική πειθαρχία.

Που υπήρξε και σύμβουλος του «θαυματουργού» Γιώργου Παπανδρέου!

Που έχει τη στήριξη και της τοπικής ολιγαρχίας.

Αυτός, λοιπόν, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τα κόμματα που βαρύνονται για την καταβαράθρωση της χώρας, την πορεία στη χρεοκοπία, την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση καθώς και το διεθνή διασυρμό της, θα είναι αυτοί που θα επιχειρήσουν να «σώσουν» την Ελλάδα …

Εντείνοντας τα μέτρα λιτότητας και κοινωνικής αγριότητας και δημιουργώντας νέα αδιέξοδα.

Μόνη λύση η διαρκής και επίμονη πάλη των Ελλήνων, όλου του ελληνικού λαού για την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων, για την άμεση προσφυγή στις εκλογές και την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Μια νέα περίοδος αγώνων ξεκινά μόλις σήμερα…

Το φιάσκο της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών και τα ζητήματα που αναδεικνύει

Ξεπερνάει κάθε αρρωστημένη φαντασία το κακόγουστο πολιτικό σήριαλ που παρακολουθεί άφωνος αλλά εξοργισμένος ο ελληνικός λαός αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη.

Τελικά, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών – στην οποία προς τιμήν τους δεν συμμετείχαν οι ηγέτες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ- αναβλήθηκε για αύριο το πρωί στις 10!

Ακόμη και το όνομα του Πετσάλνικου που πριν μια ώρα παρουσιάζονταν ως φαβορί τίθεται σε αμφιβολία.

Υπήρξαν οργισμένες αντιδράσεις από το «βενιζελικό» μπλοκ του ΠΑΣΟΚ.

Αφού ο Πετσάλνικος θεωρείται πολιτική ορντινάτσα του Παπανδρέου και θα έμπαινε ως αχυράνθρωπος για να περάσει πιο εύκολα η επαναφορά στο πολιτικό προσκήνιο του Γιωργάκη.

Είχε προηγηθεί το αλήστου μνήμης διάγγελμα του πρωθυπουργού – ο οποίος ακόμη επισήμως δεν έχει παραιτηθεί! – και ο οποίος προκάλεσε σε έσχατο βαθμό τον ελληνικό λαό μιλώντας για τις «εθνικές επιτυχίες» των δύο τελευταίων ετών!

Είχε προηγηθεί και η θεατρική αποχώρηση από το προεδρικό μέγαρο του Καρατζαφέρη σε μια σκηνοθετημένη από τον ίδιο παράσταση δημιουργίας εντυπώσεων (αφού την είχε προαναγγείλει δυο ώρες πριν από το κανάλι του).

 Είδηση τραγελαφική της τελευταίας στιγμής αναφέρει ότι ψάχνουν να βρουν ή να σταματήσουν το Λουκά Παπαδήμο στο αεροδρόμιο για να μη φύγει !!!

Ήδη η συνταγματική θεσμική νομιμότητα έχει γίνει λάστιχο. Κατά την άποψή μας ήδη τα όριά της έχουν παραβιαστεί εξ αρχής σ’ αυτήν την διαδικασία. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας έχει ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη. Θα μπορούσε να είχε δώσει δημοκρατική διέξοδο παραιτούμενος και προκαλώντας εκλογές.

Το πολιτικό σύστημα – το τερατόμορφο, δεινοσαυρικό, δικομματικό – έχει χρεοκοπήσει. Αποπνέει αφόρητη δυσοσμία.

Πέρα από το όριο έχουν τεθεί και τα θέματα των σχέσεων της με την ευρωζώνη, την ΕΕ. Ίσως, βρισκόμαστε προ των πυλών σημαντικών εξελίξεων.

Με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ – άρα και της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της - να δυναμώνει κάθε λεπτό που περνά – κι αυτό χωρίς όρους, προϋποθέσεις, προοπτική.

 Ήδη το Reuters αναφέρει σε τελευταίο δημοσίευμά του αναφέρει ότι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί προωθούν άμεσα μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων με την Ελλάδα έξω από το ευρώ.

Ο ρόλος και οι ευθύνες της Αριστεράς αναδεικνύονται σ’ αυτή τη φάση ιστορικές και καθοριστικές.

Η μόνη δημοκρατική  λύση σ’ αυτή την εξευτελιστική κατάσταση είναι η προσφυγή στις κάλπες και η ετυμηγορία των Ελλήνων πολιτών.

Έτσι κι αλλιώς ο ελληνικός λαός πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση και να είναι έτοιμος να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια.

Οεο … πού είναι ο πρωθυπουργός;

Έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο το γαϊτανάκι ανακήρυξης του νέου πρωθυπουργού και της σύνθεσης της περίφημης κυβέρνησης «εθνικής συνεννόησης».

Απέραντη ονοματολογία και απίστευτη απώλεια κάθε ίχνους σοβαρότητας και αξιοπρέπειας.

Ονόματα πάνε και έρχονται τη στιγμή που η χώρα περνά απίστευτα δύσκολες στιγμές.

Τη στιγμή, επίσης, που η Ευρώπη ολόκληρη κλυδωνίζεται μετά και από τις εξελίξεις στην Ιταλία.

Ξανά, λοιπόν, Βενιζέλος και Πετσάλνικος τα φαβορί …

Ενώ ο Απόστολος Κακλαμάνης μίλησε για κάποιους «φελλούς» που τους έχουν σηκώσει τα ΜΜΕ!

Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του (Μπένυ) Βενιζέλου που μιλούσε για δημοσιογραφική φούσκα …

Και φυσικά μάθαμε από τον … Καρατζαφέρη ότι επίκειται συνάντηση Παπούλια  - Παπανδρέου …

Οι τραγικά εθνικά ανεύθυνοι ακόμη και σ’ αυτή τη συγκυρία αποδεικνύουν ότι δεν είναι ικανοί να μοιράσουν κυριολεκτικά δυο γαϊδουριών άχυρα.

Κανένα «εθνικό συμφέρον» και «καμιά σωτηρία» της χώρας δεν τους νοιάζει.

Πρώτα απ’ όλα τους νοιάζει το μικροκομματικό τους συμφέρον, οι προσωπικές στρατηγικές τους επιδιώξεις και φυσικά

Their master voice – να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των κυρίων τους, ευρωπαίων, υπερατλαντικών, των κορακιών των αγορών και των τραπεζών.

(Ώρα 2.20’ μμ υποστηρίζεται από ορισμένες πηγές ότι προκρίνεται μάλλον λύση Πετσάλνικου και σε δεύτερο λόγο Βενιζέλου)

Όποιος κι αν επιλεγεί ο λαός και οι πολίτες θα δώσουν πολύ σύντομα την πρέπουσα απάντηση.   

Addio Cavaliere:ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι οδηγείται στην παραίτηση και η Ιταλική κρίση βαθαίνει

Τετάρτη - 9/11/2011 - 2.00'μμ

Σε νέο ιστορικό ρεκόρ έφτασε το κόστος δανεισμού για την Ιταλία μια μέρα μετά την ανακοίνωση από το Σίλβιο Μπερλουσκόνι για παραίτηση αφού περάσει τις μεταρρυθμίσεις του προϋπολογισμού.


Έτσι η απόδοση των δεκαετών ιταλικών κρατικών ομολόγων ξεπέρασε το 7%, το υψηλότερο σημείο από το 1999, χρονιά ίδρυσης του ευρώ. 

Πολλοί φοβούνται ότι η Ιταλία θα μπορούσε να γίνει το επόμενο θύμα της κρίσης χρέους.

Σε σύγκριση, το κόστος δανεισμού της Γερμανίας του για ένα έτος είναι μόλις 0,24%!

Οι τιμές των δεκαετών ομολόγων της Ιταλίας είναι σήμερα σε υψηλότερο  σημείο ακόμη και από τον Ιούνιο του 1997, όταν η Ιταλία είχε ακόμα την λίρα.

Είναι ακόμη υψηλότερα στα ομόλογα μονοετούς ή διετούς διάρκειας, πράγμα που σημαίνει ότι θεωρείται ακόμη λιγότερο πιθανό ότι η Ιταλία θα ξεπληρώσει τις οφειλές της σε σύντομο διάστημα από ό, τι σε μια δεκαετία.

Το ιταλικό χρηματιστήριο μειώθηκε κατά 3%, ενώ οι γερμανικοί και  γαλλικοί χρηματιστηριακοί δείκτες υποχώρησαν πάνω από 1%.

Το ποσοστό του 7% θεωρείται από τους περισσότερους επενδυτές ως μη βιώσιμο. Όσο υψηλότερη είναι η απόδοση – άρα το κόστος δανεισμού - ισχύει και για την Ιταλία, το πιο πιθανό είναι ότι η τεράστια οικονομία της χώρας θα πρέπει να μπει στο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης- κάτι που η ευρωζώνη απεγνωσμένα προσπαθεί να αποφύγει.

Η Ιταλία έχει να διαχειριστεί πάνω από 360 δις.  ευρώ του χρέους το 2012.

Ο επιχειρηματικός συντάκτης του BBC, Robert Peston, δήλωσε: «Κανείς δεν θέλει να δανείσει σε μια χώρα όταν η χώρα θα χρησιμοποιήσει το δάνειο για να πληρώσει τους τόκους προηγούμενων δανείων …».

(Κοίτα να δεις που νομίζαμε ότι μόνο για την Ελλάδα ίσχυε αυτό … )

Τρίτη - 8/11/2011

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα παραιτηθεί αφού πρώτα εγκριθούν βασικές οικονομικές «μεταρρυθμίσεις»,  όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας!

Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας

Η απόφαση αυτή του Μπερλουσκόνι ήρθε μετά από μια ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, στην οποία εμφανίστηκε να χάνει την πλειοψηφία του.

Τόσο οι σύμμαχοί του όσο και οι αντίπαλοι τον έχουν προτρέψει να παραιτηθεί, καθώς η  κρίση του δημόσιου  χρέους της Ιταλίας βαθαίνει.

Τα επιτόκια δανεισμού έχουν αυξηθεί τις τελευταίες ημέρες (σήμερα έφτασαν στο 6.794%!), εγείροντας ανησυχίες για το αν η Ιταλία μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη της.

Ενώ το δημόσιο έλλειμμα της Ιταλίας είναι σχετικά χαμηλό, οι επενδυτές ανησυχούν ότι ο συνδυασμός του χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της Ιταλίας και του δημόσιου χρέους ύψους 1.9 τρις. ευρώ θα μπορούσε να καταστήσει την Ιταλία ως την επόμενη χώρα που θα πέσει στην περιδίνηση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.

 

Το ιταλικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό στο συνολικό χρέος της ευρωζώνης

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος για τις οικονομικές υποθέσεις Όλι Ρεν περιέγραψε την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της χώρας ως "πολύ ανησυχητική".

Ανταποκριτές αναφέρουν  ότι ο νόμος για τον προϋπολογισμό αναμένεται να περάσει στο τέλος του μήνα, αλλά πιθανόν τώρα να επιταχυνθεί όλη η διαδικασία.

Ο κ. Μπερλουσκόνι «κέρδισε» την  ψηφοφορία της Τρίτης, αλλά μόνο επειδή η αντιπολίτευση δεν έλαβε μέρος.

Μόνο 308 βουλευτές ψήφισαν υπέρ, πολύ κάτω των 316 που απαιτούνται για απόλυτη πλειοψηφία.

Ο  Σίλβιο Μπερλουσκόνι παρακολουθεί τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας

Και ο σύμμαχος συνασπισμός της Βόρειας Συμμαχίας με ηγέτη τον  Umberto Bossi και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Pierluigi Bersani έχουν καλέσει τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί.

Παρουσιάζουμε ορισμένα στιγμιότυπα από τα τελευταία γεγονότα

Ο Μπερλουσκόνι αρνείται τις φήμες για παραίτηση

Κινητοποιήσεις εναντίον του Μπερλουσκόνι

Οι στιγμές κατά την καταμέτρηση της ψηφοφορίας στην ιταλική βουλή

Τίτλοι τέλους ...

“Καταζητείται” – Τελικά ποιος θα είναι ο νέος πρωθυπουργός;

Τετάρτη - 8/11/2011 - 11.06΄μμ - Ακόμα ψάχνονται ... Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι μάλλον καίγεται η υποψηφιότητα του Λουκά Παπαδήμου. Ο νέος πρωθυπουργός - που μπορεί να είναι κυριολεκτικά πρωθυπουργός της "νύχτας", αφού νύχτα θα έρθει και μάλλον νύχτα θα φύγει - ενδέχεται να ανακοινωθεί αργά το βράδυ. 

  Τα ονόματα που τώρα προωθούνται είναι αυτά του Απόστολου Κακλαμάνη και του Φίλιππου Πετσάλνικου ...


 Το ρεζιλίκι και το θέατρο σκιών συνεχίζεται ...




Τετάρτη - 8/11/2011 - 2.15΄μμ - Κι όμως ακόμη συνεχίζονται οι "διαβουλεύσεις" και η ονοματολογία μιας και ακούγονται συνεχώς και άλλα ονόματα, όπως αυτό του Απόστολου Κακλαμάνη.


Ενώ η ΕΕ περιμένει - σύμφωνα και με τον πολύ εύστοχο τίτλο της "Ελευθεροτυπίας" - τη νέα κυβέρνηση αλλά και το σύνολο των πολιτικών αρχηγών να υπογράψουν "δηλώσεις νομιμοφροσύνης" στις καταστροφικές για τη χώρα συμφωνίες. 

Τετάρτη - 8/11/2011 - 2μμ - Και κυβέρνηση δεν έχει βγει ακόμη ούτε έχει οριστεί ο νέος πρωθυπουργός.

   Με τις  βυζαντινές μηχανορραφίες σε πλήρη εξέλιξη.

  Με την υπαναχώρηση στο θέμα του Λουκά Παπαδήμου, που εμφανίζεται πάλι ως φαβορί, αφού συναντήθηκε στο "Μεγάλη Βρετάνια" με το Γιώργο Παπανδρέου. Ο  ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν του είχε γίνει καμία επίσημη πρόταση, οπότε ο θόρυβος που υπήρξε αποδίδεται σε "διαρροές' από κύκλους της ΝΔ.

Πάντως, τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου προσήλθε στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο με τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και την επιλογή για το νέο πρωθυπουργό να κλειδώνει στο όνομα του Παπαδήμου. 

 Ανάλογη δήλωση έκανε και ο Νικηφόρος Διαμαντούρος.

Ενώ στο τραπέζι είχε πέσει και το όνομα του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ και πολύ γνωστού από την εμπλοκή του ... στο σκάνδαλο Κοσκωτά!

Τρίτη - 7.30μμ

 Δυστοκία και ασυμφωνία στα πρώτα βήματα της υπό σχηματισμό κυβέρνησης ανδρεικέλων, της κατά τα άλλα «εθνικής συνεννόησης».

Ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος παρουσιαζόταν ως πρώτο φαβορί, με βάση και ρεπορτάζ του ελληνικού και ξένου τύπου αλλά και πολιτικές πηγές, έθεσε όρους, όπως παράταση της θητείας της κυβέρνησης για έξι μήνες και στελέχωση της με πολιτικά πρόσωπα και από το χώρο της ΝΔ. Κάτι που δεν αποδέχεται το κόμμα αυτό – τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Οπότε η επιλογή αυτή φαίνεται ότι απομακρύνεται.

Άλλα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι.

Ο Πέτρος Μολυβιάτης, παλιός και έμπειρος πολιτικός, αλλά πολύ «παλαιάς κοπής».

Ο Στέφανος Δήμας, κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, και πρώην επίτροπος της χώρας στην ΕΕ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος – γνωστός και μη εξαιρετέος.

Τις τελευταίες ώρες έχουν ακουστεί και άλλα ονόματα, όπως αυτό του Νικηφόρου Διαμαντούρου,  ακαδημαϊκού που υπηρετεί ως Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (European Ombudsman). Από το 1998 έως το 2003 ήταν ο πρώτος Συνήγορος του Πολίτη της Ελλάδας.

Από το 1993 είναι Καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος – αυτή τη στιγμή – παρουσιάζεται ως φαβορί, μετά το ναυάγιο της επιλογής του Λουκά Παπαδήμου.

Μέχρι και του … Στέφανου Μαρκεζίνη  … ή και του «αψεγάδιαστου» Γιώργου Προβόπουλου, διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας.

Η δυστοκία αυτή αντανακλά τις  αντιθέσεις που εκφράζονται και μεταξύ των νεόκοπων εταίρων.

Κυρίως, όμως, αντανακλούν την πίεση που ήδη ασκείται από την εκρηκτική οξύτητα των προβλημάτων και της λαϊκής δυσαρέσκειας που δεν φαίνεται να καταλαγιάζει παρά τα «μαγειρέματα» της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας και τις επιταγές της τρόικα.  

Contagion: Η απάντηση σ’ ένα τελεσίγραφο που δεν δόθηκε ποτέ.Ή αλλιώς πώς οι υποτελείς της Αθήνας παρέδωσαν τη χώρα στο έλεος των αγορών και της τρόικα

Η υπό διαμόρφωση κυβέρνηση  «εθνικής ενότητας και σωτηρίας» είναι μια κυβέρνηση που επιβλήθηκε από τους ξένους δανειστές, τη Μέρκελ, το Σαρκοζί και τους τοπικούς υπηρέτες τους. Όπως βέβαια και την εγχώρια ολιγαρχία.

Ήρθε ως αποτέλεσμα ιταμών εκβιασμών και τελεσιγράφων, από τον άξονα Μέρκελ και Σαρκοζί που υπαγόρευσαν μέχρι  και το πότε θα γινόταν το ακυρωθέν δημοψήφισμα, τη μορφή της νέα κυβέρνησης, έως και το τελευταίο τελεσίγραφο του Όλι Ρεν.

Με την «απειλή» ότι θα πετάξουν αλλιώς την Ελλάδα από την ευρωζώνη ως και την ίδια την ΕΕ.

Στην ελληνική ιστορία είχαμε μάθει – αφελώς – ότι σε τελεσίγραφα που προσβάλλουν την εθνική αξιοπρέπεια και την ίδια την ύπαρξη της χώρας απαντούσαμε ΟΧΙ.

Φαίνεται ότι αυτά αποτελούν μακρινό και ξεχασμένο παρελθόν για τις καθεστωτικές δυνάμεις της χώρας.

Το ΟΧΙ αυτό θα έπρεπε να είχε ειπωθεί καιρό πριν. Πριν τη ψήφιση του πρώτου Μνημονίου και στη συνέχεια πολλές φορές στον ενάμιση χρόνο όπου έχει εφαρμοστεί  μια καταστροφική για τη χώρα πολιτική.

Και το ΟΧΙ αυτό μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε με ηχηρά επιχειρήματα.

Μπορεί η Ελλάδα να εκδιωχτεί από την ευρωζώνη και την ΕΕ;

 Είναι αλήθεια ότι ανεξάρτητα από την υπαναχώρηση Παπανδρέου και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν επιμένουν πια στην θέση τους να μείνει πάση θυσία η Ελλάδα στην ευρωζώνη. «Όχι με οποιοδήποτε τίμημα η Ελλάδα στην ευρωζώνη», ήταν η χαρακτηριστική και σαφής δήλωση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, επικεφαλής του Eurogroup. Όμως οι συνθήκες της EE δεν προβλέπουν την έξοδο κάποιας χώρας-μέλους από την ΟΝΕ.

Το μόνο που προβλέπουν είναι ‘ειδικό καθεστώς’ για ορισμένες χώρες που είναι ‘στον προθάλαμο της ΟΝΕ’, είτε επειδή δεν επιθυμούν την νομισματική τους σύνδεση με το ευρώ αν και είναι στην ΕΕ, είτε επειδή δεν εκπληρώνουν τα κριτήρια για την ένταξή τους στην ευρωζώνη.

Η αποδέσμευση από την ΟΝΕ και η έξοδος από την ευρωζώνη δεν προβλέπεται σε καμία συνθήκη. Αυτό υπογραμμίζει και ο Γιόζεφ Γιάννινγκ, διευθυντής του ερευνητικού Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας, λέγοντας «για το ζήτημα της εξόδου ενός μέλους από την ΟΝΕ, δεν υφίσταται καμία ρύθμιση. Διότι η ΟΝΕ συνιστά μόνιμο θεσμό όλων των χωρών-μελών της ΕΕ.»

 Επομένως εάν κάποια χώρα-μέλος επιθυμεί να αποδεσμευτεί από την ευρωζώνη και να την εγκαταλείψει, πρέπει πρώτα να αποχωρήσει από την ΕΕ και αυτό, όπως προβλέπει το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας, μόνον κατόπιν δικής της αίτησης.

Από την άλλη κάποιοι οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι δεν συμφέρει την Ελλάδα να εγκαταλείψει την ΕΕ, διότι εμπίπτει έτσι σε μια δευτεροκλασάτη κατηγορία χωρών και ενισχύει την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων.

Οι αναλυτές του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας επισημαίνουν ότι σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ και την ευρωζώνη ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου: ενδέχεται έτσι να αρχίσει η σταδιακή διάλυση της ευρωζώνης και της ΕΕ.

Ουδείς πιστεύει εξάλλου ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ διασφαλίζει τώρα πια την επίλυση ή έστω την δρομολόγηση επίλυσης στην ελληνική κρίση χρέους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς οικονομικών αναλυτών η έξοδος της Ελλάδας θα κοστίσει περισσότερα σε όλους από ότι η διάσωσή της.

 Ο Γερμανός ειδικός Γιούργκεν Μάτες από το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας της Κολωνίας (IW) είπε σχετικά στο μικρόφωνο της Deutsche Welle:

«Υπάρχουν ήδη σενάρια προς αυτή τη κατεύθυνση, που προβλέπουν σε δεδομένη στιγμή την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την ΕΕ και στη συνέχεια την επιστροφή της Ελλάδας μόνο στην ΕΕ».

Ακόμα όμως και η επιστροφή στη δραχμή θα είχε σημαντικές συνέπειες για τις τράπεζες των ευρωπαϊκών χωρών, μιας και έχουν χορηγήσει πιστώσεις 120 δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο. Τον μεγαλύτερο κίνδυνο ωστόσο εγκυμονεί το ενδεχόμενο ενός ντόμινο. Παρά την ισχύ της ιταλικής οικονομίας για παράδειγμα, ο Κρίστιαν Σουλτς από την Berenberg Bank στο Λονδίνο προειδοποιεί:

«Το πρόβλημα είναι ότι η Ιταλία ’κουβαλά’ ένα μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο απαιτεί συνεχή αναχρηματοδότηση. Σε περίπτωση που οι αγορές θα σταματήσουν να διαθέτουν κεφάλαια στην Ιταλία, τότε η χώρα ενδέχεται να διολισθήσει στην χρεοκοπία, τονίζει ο αναλυτής της Berenberg.

Contagion: το «άγγιγμα» της ελληνικής κρίσης στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία

Το σοβαρότερο επιχείρημα, βεβαίως, είναι ότι η ελληνική κρίση δεν είναι στενά ελληνική. Είναι ευρωπαϊκή και παγκόσμια.

Ο πανικός που επικράτησε στις διεθνείς αγορές και μόνο  με το άκουσμα του δημοψηφίσματος αποτελεί μια απόδειξη.

Το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας  που το χρέος της ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ, ενώ τα spread ιταλικών ομολόγων έχουν εκτιναχτεί σε επίπεδα προβλεπόμενης χρεοκοπίας.

Ο Ben Rooney είχε επισημάνει στο CNN: η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη και το 17% της οικονομίας της ευρωζώνης, φάνταζε πολύ μεγάλη για να «πέσει». Ενώ η χώρα παρουσιάζει ένα μικρό δημόσιο έλλειμμα, το χρέος είναι σχεδόν ίσο με το 120% του ΑΕΠ. Τα δεκαετούς διάρκειας ομόλογα του ιταλικού δημοσίου έχουν εκτοξευτεί με επιτόκια πάνω από 6% καθιστώντας πολύ δύσκολο στην Ιταλία να πληρώσει τα χρέη της.

Ας σημειωθεί ότι το χρέος της Ιταλίας έχει φθάσει στα 1,900 δις. ευρώ (δηλ. περίπου εξαπλάσιο μέγεθος από το αντίστοιχο ελληνικό). Σύμφωνα με τον Ενρίκο Μέτα, πρώην νο 2 της κυβέρνησης Πρόντι ανάμεσα στα 2006 με 2008, «αν συνεχιστεί αυτό δεν θα βρούμε κανέναν να μας δανείζει πλέον …»!

(Κάτι μας θυμίζει αυτό …)

Κατά τον Fareed Zacharia – σε άρθρο του με τίτλο – «In Italy, euro crisis is creating nervous banking clients», που δημοσιεύτηκε στο Worldcrunch,  ένα σάιτ με ενδιαφέρουσες αναλύσεις για τις διεθνείς εξελίξεις και που αναδημοσιεύτηκε στη La Stampa. – η κατάσταση αυτή επηρεάζει άμεσα  το ιταλικό πιστωτικό σύστημα και διαχέεται στη συνέχεια στη ραχοκοκαλιά της ιταλικής οικονομίας.

 Στην Ιταλία οι τράπεζες είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τις μικρές επιχειρήσεις. Αυτές λαμβάνουν περίπου το 91% των ταμειακών τους αναγκών από τις τράπεζες. Οι τράπεζες κατέχουν, επίσης, το 40% των οικιακών υποθηκών. Όλα αυτά σημαίνουν λιγότερα χρήματα για τις οικογένειες και τις μικρές επιχειρήσεις. Οι ιδιωτικές αποταμιεύσεις στη χώρα αυτή ανέρχονται στα 8.6τρις. ευρώ,  έξι φορές μεγαλύτερες από το ΑΕΠ, που υπολογίζεται στα 1,5 τρις. ευρώ. Η κρίση, όμως, οδηγεί στη συρρίκνωση αυτών των αποθεμάτων δημιουργώντας ασφυκτικές πιέσεις στο λαϊκό εισόδημα και μεγαλώνοντας δραματικά την ανασφάλεια τόσο στους πολίτες όσο και στην οικονομία. 

Ένα ντόμινο οικονομικών εξελίξεων και αναταραχής είναι προ των πυλών, όπως αποδεικνύεται και από πολλά ακόμη στοιχεία.

Και οι μόνοι που δεν το βλέπουν – ή κάνουν πως δεν το βλέπουν – είναι οι κοντόφθαλμοι και ιδιοτελείς ευρωπαίοι «ηγέτες».

Μια αποφασιστική στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας που θα στηρίζονταν στην κινητοποίηση του ελληνικού λαού θα μπορούσε να τους ταρακουνήσει ριζικά.

Κάτι που δεν έγινε ποτέ από τους υποτελείς πολιτικούς νάνους της Αθήνας.

Σύμφωνα με τον Cyrus Sanati, συνεργάτη του Fortune,  «… ενώ η “τεχνική” ελληνική χρεοκοπία δεν θα προκαλούσε την πυρκαγιά,  που προκάλεσε η πτώση της Lehman Brothers το 2008, οι φλόγες, όμως,  μεγαλώνουν διαρκώς.

Το ελληνικό χρέος αντιπροσωπεύει μόνο το 3% του συνολικού δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Το πραγματικό πρόβλημα θα προέκυπτε αμέσως μετά τη χρεοκοπία, όταν η Ελλάδα θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα έμενε στο ευρώ ή αν θα επέστρεφε στη δραχμή.

 Η  επιστροφή στη δραχμή θα επέτρεπε στις ελληνικές εξαγωγές να γίνουν πιο ανταγωνιστικές σε σχέση και με τους γείτονες, ειδικότερα εκείνους που την ανταγωνίζονται στον τουρισμό. Για παράδειγμα, η Τουρκία γνώρισε μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 8.8% το δεύτερο τέταρτο του 2011. Δεν υπάρχει λόγος γιατί η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να επανακτήσει κάποιο πιο ενισχυμένο μερίδιο από την τουριστική αγορά αν επέστρεφε σε ένα πιο «φτηνό» νόμισμα.

 Φυσικά η μετάβαση μπορεί να σήμαινε σημαντικές οικονομικές δυσκολίες, περικοπές στα δημόσια έξοδα, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα κατέρρεε εφόσον η ΕΚΤ θα σταματούσε τις πληρωμές. Οι τράπεζες θα έχαναν πάνω από 20% των αποθεμάτων τους ή 100 δις. ευρώ, σύμφωνα με μια ανάλυση του Citigroup.

Τι θα σήμαινε όμως μια χρεοκοπία για τις ευρωπαϊκές τράπεζες;

Σύμφωνα πάλι με την Goldman Sachs (GS) η επερχόμενη κατάρρευση του ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος θα έστελνε σεισμικά κύματα σε όλη την Ευρώπη, ειδικότερα στην περιφέρεια της ευρωζώνης αφού 38 τράπεζες είναι εκτεειμένες σε ένα ποσό ανάμεσα στα 38 με 92 δις. ευρώ.

Η  Citigroup (C)  υπολογίζει ότι οι απώλειες στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία θα έφθαναν στα 480 δις. δολάρια! 

Αυτό με τη σειρά του θα δημιουργούσε τρομερές πιέσεις στην ΕΚΤ και σ’ όλο το οικοδόμημα της ευρωζώνης.

Κατά τους  Irene Chapple και Barry Neild του CNN, μπορεί να συνέβαλε σε έναν παγκόσμιο πανικό και στη ραγδαία πτώση των αγορών. Η χρεοκοπία θα δοκίμαζε σκληρά αρκετές γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που είναι εκτεθειμένες στο χρέος.

 Σύμφωνα πάλι με τον Ben Rooney το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας αλλά και της Ιταλίας απειλεί να εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές τράπεζες αντιμετωπίζουν έναν κίνδυνο απευθείας έκθεσης 200 δις. δολαρίων  στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Βελγίου. Συνολικά οι τράπεζες  - σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ – αντιμετωπίζουν ένα συνολικό κίνδυνο 300 δις. δολαρίων. Οι μετοχές ορισμένων μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων πολλών γαλλικών, έχουν φθάσει στα χαμηλότερα επίπεδα από την κρίση του 2008.  

 Οικονομολόγοι προβλέπουν ότι τα ασθενέστερα μέλη της ευρωζώνης δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τα χρέη τους.

Κι αυτό σε ένα οικονομικό περιβάλλον με επιβραδυνόμενη ανάπτυξη και με τη νέα ύφεση προ των πυλών. Η ΕΚΤ προβλέπει ‘ανάπτυξη» ανάμεσα στο1,4 με 1,8% το 2011, και 0,4 με 2,2% το 2012. Και οι δύο είναι κατώτερες από τις προηγούμενες προβλέψεις, ενώ οι κίνδυνοι για ακόμη μεγαλύτερη επιβράδυνση μεγαλώνουν.

Συνολικά το δημόσιο χρέος στην ΕΕ έχει λάβει διαστάσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν επικίνδυνες.

 14 από τις 27 χώρες της ΕΕ αντιμετώπιζαν  δημόσιο χρέος μεγαλύτερο από το 60%  στα τέλη του 2010 σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές.

 Σύμφωνα με τη Eurostat, η σχέση του δημόσιου χρέους με το ΑΕΠ στα 27 μέλη κράτη της ΕΕ αυξήθηκε από 74.4%  το 2009 στο  80.0% το 2010.

Για τις 17χώρες της ευρωζώνης, το χρέος είναι ακόμη μεγαλύτερο, και αυξήθηκε από 79.3%  το 2009 στο 85.1%.

 Οι χώρες με τα υψηλότερα ελλείμματα στα τέλη του 2010 ήταν η Ελλάδα με 142.8%, η Ιταλία, (119.0%), το Βέλγιο (96.8%), η Ιρλανδία (96.2%), η Πορτογαλία(93.0%), η Γερμανία (83.2%), η Γαλλία (81.7%), η Ουγγαρία (80.2%) και το Ηνωμένο Βασίλειο (80.0%).

Το σενάριο της ολικής καταστροφής – σύμφωνα με κάποιους αναλυτές –είναι μάλλον απίθανο. Αυτοί υποστηρίζουν ότι οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολλά αποθέματα και μπορούν να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη.

Κατά τον Jan Randolph, συντάκτη του sovereign risk στο IHS Global Insight, η Γερμανία, είναι η πιο ωφελημένη  οικονομία της ευρωζώνης, αφού αξιοποίησε τις ευρωπαϊκές αγορές για να προωθήσει τα προϊόντα της. Αντίθετα με αυτό που έγινε με την Ελλάδα, είναι πιθανόν οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες είναι πιθανόν να πιέσουν την ΕΚΤ να προσφέρει ρευστό για εκείνες τις χώρες που θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

Αν η Ελλάδα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, η  Ευρώπη μπορεί να βυθιστεί σε μιαν ακόμη ύφεση. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη βρίσκεται ήδη ή θα βρεθεί άμεσα μέσα στην ύφεση ανεξάρτητα από τις εξελίξεις  στην Ελλάδα.

Ούτε όμως και οι ΗΠΑ μπορούν να μείνουν  έξω από αυτή τη δίνη, όπως υποστηρίζει ο Douglas J. Elliott από το Brookings Institution. Πάνω από 400 δις. Δολάρια ήταν οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την ΕΕ, και αμερικανικές εταιρείες έχουν πάνω 1  τρις. δολάρια άμεσων επενδύσεων στην ΕΕ!

Οι αμερικανικές τράπεζες και άλλα ιδρύματα έχουν 2,7 τρις. δολάρια δανείων και άλλων εξυπηρετήσεων στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, σε τράπεζες και εταιρείες και περισσότερα από 2 τρις. δολάρια στο Ηνωμένο Βασίλειο.  

  

Σύμφωνα με τον  Magnus της UBS, είναι πολύ πιθανόν και οι ΗΠΑ να βυθιστούν στην ύφεση, η Κίνα θα αντιμετώπιζε σημαντικές δυσκολίες και μια επιβράδυνση της γοργά αναπτυσσόμενης οικονομίας της.

Ο Randolph, θέλει να πιστεύει, όμως, ότι οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα υποστούν την τύχη της Ελλάδας. « Στο μεγάλο σχήμα, η Ελλάδα είναι πολύ μικρή» ανέφερε.

Κατά το BBC οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι οι μεγάλοι κάτοχοι του ελληνικού δημόσιου χρέους, σε ύψος περίπου 50-60 δις. δολαρίων. Μια «ελεγχόμενη» χρεοκοπία θα σήμαινε ότι ένα τμήμα αυτού του χρέους θα αναδιαρθρωνόταν έτσι ώστε η αποπληρωμή του θα καθυστερούσε για δεκαετίες. Μια «άτακτη» χρεοκοπία θα μπορούσε να σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρέους δεν θα αποπληρώνονταν ποτέ.

Οι χώρες οι περισσότερο εκτεθειμένες στο ελληνικό δημόσιο χρέος

Οι χώρες που είναι εκτεθειμένες στο ελληνικό δημόσιο χρέος αλλά και σε δάνεια σε ιδιωτικές τράπεζες είναι η Γερμανία με 34 δις δολάρια, η Γαλλία με 56.7 δις, η Αγγλία με 14.6 δις. δολάρια και έπονται και άλλες.

Κατά συνέπεια, η Ελλάδα είχε πολλά και ισχυρά διαπραγματευτικά ατού στα χέρια της προκειμένου να πιέσει να δοθούν λύσεις σε άλλη κατεύθυνση.

Η εθελόδουλη κυβέρνηση Παπανδρέου απεμπόλησε κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης και ρύθμισης προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων.

Τώρα έρχεται και το εξάμβλωμα της δήθεν κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» για να ολοκληρώσει την κατεδάφιση της οικονομικής και κοινωνικής   συνοχής, την καταβαράθρωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ελληνικός λαός με τον αγώνα του.