Στον απόηχο των εκδηλώσεων μνήμης για τον Παύλο Φύσσα και της μεγάλης συναυλίας στο Σύνταγμα

Πραγματοποιήθηκε χτες η μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα προς τιμή του Παύλου Φύσσα με τη συμμετοχή δεκάδων καλλιτεχνών και φίλων του, της οικογένειας του και πολλών χιλιάδων αντιφασιστών που έστειλαν ένα δυνατό μήνυμα …

Ότι δεν ξεχνάμε …

Δεν παραιτούμαστε

Δεν συγχωρούμε …

Η νεοναζιστική απειλή δεν θα μείνει αναπάντητη και δεν θα περάσει στη χώρα μας και σ’ όλο τον κόσμο …

Η θέση που της ταιριάζει είναι στα Τάρταρα της ιστορίας …

Και η θέση του Παύλου Φύσσα είναι στη μνήμη και στις καρδιές μας, δίπλα στους άλλους αγωνιστές και ήρωες που με το αίμα τους έθρεψαν το δέντρο της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των κοινωνικών αγώνων …

Τι κι αν κάποιοι ανεγκέφαλοι – οι ίδιοι … γνωστοί  άγνωστοι, με τη συνενοχή της αστυνομίας - προσπάθησαν την προηγούμενη μέρα στη διαδήλωση προς τιμήν του να ρίξουν μαύρες σκιές στην επέτειο του θανάτου του, να θολώσουν τα μήνυμα που εκπέμπει η θυσία του Παύλου …

Δεν τους πέρασε και δεν τους περνάει …

Γιατί η ζωή και η κοινωνία θα προχωρήσει μπροστά έχοντας φάρους φωτεινούς ανθρώπους σαν τον Παύλο Φύσσα κι όχι τα μαντρόσκυλα της όποιας εξουσίας, τους κατ’ εντολή δολοφόνους ή τους συστηματικούς βοηθούς των δυνάμεων καταστολής…

Κι όπως ο ίδιος τραγούδησε …

Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ …

Όλους αυτούς … κι άλλους τόσους και περισσότερους … 

Μετωπική σύγκρουση για την αξιολόγηση μεταξύ Υπουργείου Εσωτερικών και Δήμων

Ο νόμος για την αξιολόγηση και τον έλεγχο των πιστοποιητικών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα  έχει οδηγήσει σε σύγκρουση τα Υπουργεία Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης με 19  δήμους του Λεκανοπέδιου.

Έτσι, η κυβέρνηση εμφανίζεται εμφανίζονται «αποφασισμένη» να μην κάνει πίσω, καθώς, όπως ισχυρίζεται, η μέχρι τώρα έρευνα έχει φέρει «σημαντικά αποτελέσματα».

Από την άλλη πλευρά 19 δήμαρχοι στην πλειονότητά τους εκλεγμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται τον έλεγχο των πιστοποιητικών των υπαλλήλων τους που μονιμοποιήθηκαν το 2006 με το νόμο Παυλόπουλου.

Στο «αντάρτικο» πρωτοστατούν δήμαρχοι μεγάλων πόλεων της Αττικής οι οποίοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι μέσω των ελέγχων θα απολυθούν υπάλληλοι και οι δήμοι δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν.

Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει στείλει τελεσίγραφο προς τους δήμους με την επισήμανση ότι οι έλεγχοι όχι μόνο δεν θα σταματήσουν αλλά θα ενταθούν ενώ ζητεί από τον Αλέξη Τσίπρα να πάρει θέση για τους δημάρχους που έχουν εκλεγεί υπό τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμένεται τη Δευτέρα να φέρει ρύθμιση στη Βουλή, με την οποία καθιερώνει πλέον τη διαδικασία του υποχρεωτικού και αυτεπάγγελτου ελέγχου της γνησιότητας όλων των αναγκαίων δικαιολογητικών που υποβάλλονται για κάθε νέο διορισμό ή πρόσληψη, για όλους τους υπαλλήλους - τακτικούς και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου - σε όλο το Δημόσιο και για όλες τους τρόπους πρόσληψης.

Στην ίδια γραμμή με τους «19» είναι και η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου η οποία σε επιστολή που κοινοποίησε στους υπάλληλους της περιφέρειας έκανε σαφές το ότι δεν θα δεχτεί την απομάκρυνση κανενός.

«Σε αυτή την πορεία, από την οποία κανείς δεν περισσεύει, συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες είσαστε εσείς, οι εργαζόμενοι της Περιφέρειας. Ο απαραίτητος συνδετικός κρίκος της Περιφέρειας με την κοινωνία και τους πολίτες. Μακριά από στείρες λογικές δήθεν αξιολογήσεων, που στοχεύουν στις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στο πλαίσιο της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, απαξιώνοντας έτσι τη λειτουργία του δημόσιου τομέα γενικά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ειδικότερα. Η νέα Περιφερειακή Αρχή πιστεύει και εμπιστεύεται τους εργαζόμενους της Περιφέρειας Αττικής».

Σημειώνεται, πως το Συμβούλιο της Επικράτειας έκρινε νόμιμη την διαδικασία της αξιολόγησης ενώ παράνομη και καταχρηστική έκρινε το Πρωτοδικείο Αθηνών την απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες που σχετίζονται με την αξιολόγηση στο Δημόσιο, που είχε κηρύξει η ΑΔΕΔΥ.

Βέβαια, η σκοπιμότητα της «αξιολόγησης» είναι περισσότερο προφανής: μόνο με ουσιαστική αξιολόγηση δομών και υπηρεσιών του Δημοσίου όπως και του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης δεν έχει να κάνει.

Περισσότερο συνδέεται με την προσπάθεια των εταίρων της συγκυβέρνησης να ελέγξουν ασφυκτικά τη Δημόσια Διοίκηση, να οικοδομήσουν ένα νέο κομματικό κράτος με «εκσυγχρονισμένες» νέο – πελατειακές σχέσεις, αναπαράγοντας την αναξιοκρατία και εξαλείφοντας την όποια περιορισμένη αυτοτέλεια των δημοτικών αρχών και των οργάνων διοίκησης.

Με τελικό στόχο πάντα την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών και των συμφερόντων της ολιγαρχίας.

Από την άλλη ακατανόητη μπορεί να χαρακτηριστεί και η στάση των συγκεκριμένων δήμων.

Εντάξει, να υπερασπιστούν τα εργασιακά δικαιώματα των υπαλλήλων τους, να καταγγείλουν τις όποιες κυβερνητικές μεθοδεύσεις.

Μπορούν, όμως, στο όνομα αυτής της σκοπιμότητας να καλύπτουν και να συγκαλύπτουν περιπτώσεις πλαστογραφίας τίτλων, στην ουσία παράνομων και καταχρηστικών προσλήψεων ή προαγωγών σε θέσεις που δεν άξιζαν ορισμένοι «επιδέξιοι» ή ευνοούμενοι των εκάστοτε κομματικών μηχανισμών και των δικτύων πατρωνίας;

Είναι αυτή μια «αριστερή» και «προοδευτική» στάση και αντίληψη;

Η οποία συγκρούεται με την κατεστημένη καθεστωτική νοοτροπία των κομματικών εταίρων του Μνημονίου;

Ή είναι η άλλη όψη, η παραλλαγή του ίδιου νομίσματος;

Μάλλον, έχουμε χάσει τη μπάλα σ ’αυτό το θέμα …

Η «επόμενη μέρα» του δημοψηφίσματος στη Σκωτία

Μετά από δύο χρόνια αντιπαραθέσεων και μια έντονη προεκλογική καμπάνια, το 55,3% των ψηφοφόρων στη Σκωτίας αποφάνθηκαν ότι επιθυμούν να παραμείνουν μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρά τις δημοσκοπήσεις, που έδειχναν αμφίρροπο αποτέλεσμα έως την τελευταία στιγμή, η άνω των 10 μονάδων διαφορά αποδεικνύει ότι ο σιωπηλός παράγοντας, οι αναποφάσιστοι, επέλεξαν τη σταθερότητα από τον «επίγειο παράδεισο» που τους υποσχέθηκε ο Άλεξ Σάλμοντ. Το Εθνικιστικό Κόμμα βγήκε πρώτο στη Γλασκώβη, όπως ήταν αναμενόμενο και σε τρεις άλλους νομούς, ενώ το Εδιμβούργο και η υπόλοιπη Σκωτία, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών, ψήφισαν πλειοψηφικά υπέρ των Ενωτικών. Ο Άλεξ Σάλμοντ παραδέχτηκε την ήττα του γι' αυτή τη φορά, όπως είπε.

Ο Άλιστερ Ντάρλινγκ, επικεφαλής της πλατφόρμας «Καλύτερα Μαζί» και νικητής του δημοψηφίσματος, τόνισε ότι μετά από δύο χρόνια φανατισμού από την πλευρά των Εθνικιστών που αποξένωσε και δίχασε βαθιά την κοινωνία, αυτό που προέχει είναι η συμφιλίωση. Το μήνυμα του βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον κινήθηκε στην ίδια γραμμή. Υπογράμμισε ότι νιώθει δικαιωμένος για τη δημοκρατική επιλογή του δημοψηφίσματος, ώστε να κλείσει οριστικά το ζήτημα της Σκωτίας. Το ζητούμενο τώρα είναι τι σηματοδοτεί για ολόκληρη τη Βρετανία το δημοψήφισμα και ποια θα είναι η επόμενη ημέρα.

Δύσκολη η συνέχεια μετά το δημοψήφισμα

Πέρα από το ιστορικό γεγονός, το δημοψήφισμα στη Σκωτία, ακόμη και με την ξεκάθαρη νίκη των Ενωτικών, δημιουργεί μια εντελώς νέα πραγματικότητα για το Ηνωμένο Βασίλειο. Το «ΟΧΙ» στον εθνικισμό του Άλεξ Σάλμοντ και την απόσχιση κάθε άλλο παρά σημαίνει παράδοση άνευ όρων στο πολιτικό κατεστημένο και την κεντρική κυβέρνηση. Τα δύσκολα για όλο το πολιτικό φάσμα ξεκινούν από σήμερα κι αυτό φαίνεται να έχει πολύ καλά συνειδητοποιήσει ο Ντέιβιντ Κάμερον.

Στο μήνυμα προς τον βρετανικό λαό, νωρίς το πρωί, λίγο πριν την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος, ο βρετανός πρωθυπουργός έθεσε ακριβές χρονοδιάγραμμα για την απόδοση μεγαλύτερων εξουσιών στην κυβέρνηση της Σκωτίας και παράλληλα προανήγγειλε συνταγματικές αλλαγές που θα αφορούν μεγαλύτερη αυτονομία στην Ουαλία και τη Β. Ιρλανδία, ενώ παράλληλα, κι αυτό είναι η είδηση, προανήγγειλε συζήτηση για το καθεστώς της Αγγλίας. Μεγαλύτερη αυτονομία της Αγγλίας θεωρείται βέβαιο ότι θα αποτελέσει πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Συντηρητικό και Εργατικό Κόμμα, εξαιτίας της εκλογικής ιδιομορφίας και των κομματικών επιρροών που παραδοσιακά καθορίζουν το προφίλ της κάθε περιοχής του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η συζήτηση περί αυτονομίας της Αγγλίας είναι παλιά, αλλά συστηματικά μπλοκάρεται από το Εργατικό Κόμμα, το οποίο θεωρεί ότι μεγαλύτερη αυτονομία της Αγγλίας θα πλήξει καίρια την εκλογική του επιρροή.

Φόβοι για ενίσχυση των εθνικιστικών ρευμάτων

Η Αγγλία είναι η μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη περιοχή της Βρετανίας, με το Λονδίνο και τις νοτιοανατολικές επαρχίες να αποτελούν την ατμομηχανή παραγωγής, ανάπτυξης και πλούτου, από τα οποία ευνοούνται όλες οι άλλες περιοχές. Είναι όμως και μια περιοχή στην οποία επικρατούν οι Συντηρητικοί. Σε όλη αυτή την διετία της αντιπαράθεσης για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, η κοινή γνώμη στην Αγγλία παρέμενε σιωπηλή, ωστόσο η πολιτική της πόλωσης που επέλεξαν οι Εθνικιστές του Άλεξ Σάλμοντ, με επίκεντρο την απαξίωση της Αγγλίας και της πολιτικής της ηγεσίας, ενέχει τον κίνδυνο αναβίωσης του λανθάνοντος αγγλικού εθνικισμού.

Οι βουλευτές των Τόριδων που εκλέγονται στην Αγγλία είναι έξαλλοι με τις παραχωρήσεις που δόθηκαν στην Σκωτία την τελευταία στιγμή, φοβούμενοι πως οι εξελίξεις στη Σκωτία θα ενισχύσουν εκλογικά το κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ. Το UKIP οραματίζεται να έχει την εξέλιξη του SNP, κόμματος του Άλεξ Σάλμοντ, το οποίο μόλις μια δεκαετία πριν βρισκόταν στο περιθώριο. Στο κοινοβούλιο πληθαίνουν οι φωνές που απαιτούν οι βουλευτές της Σκωτίας να αποκλείονται από ψηφοφορίες που δεν τους αφορούν. Η συνταγματική αλλαγή που εξήγγειλε ο Ντέιβιντ Κάμερον θα βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου για χρόνια, ένα ζήτημα που θα κληρονομήσει η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν προκύψει μετά τις εκλογές του Μαΐου 2015.

Και όλα αυτά, βεβαίως, δεν είναι στενά βρετανικό φαινόμενο.

Σημειώνουμε τις αυτονομιστικές τάσεις στην Καταλονία, στη χώρα των Βάσκων στην Ισπανία, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Βενετία όπου αναπτύσσεται αυτονομιστικό κίνημα για την ανακήρυξη της «δημοκρατίας της Βενετίας».

Είναι πολύ σοβαρό φαινόμενο που θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια …

Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα – Έγιναν σήμερα τα εγκαίνια της προτομής του

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τη νύχτα όπου ο δολοφόνος της Χρυσής Αυγής δολοφόνησε άναντρα τον Παύλο Φύσσα.

Στη μνήμη του και σαν καταγγελία του μαύρου φασισμού πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες και άλλες πολύμορφες εκδηλώσεις.

Σήμερα το μεσημέρι η οικογένεια του Παύλου Φύσσα και ο Δήμος Κερατσινίου σε μια σεμνή εκδήλωση προχώρησαν στα αποκαλυπτήρια της προτομής του στο σημείο της δολοφονίας …

Το μνημείο φιλοτέχνησε ο Στάθης Αλεξόπουλος στη μνήμη του δολοφονημένου μουσικού.

«Σε αυτό το σημείο, ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, ομάδα φασιστών επιτέθηκε και σκότωσε τον μουσικό ΠΑΥΛΟ «Killah P» ΦΥΣΣΑ, ο οποίος αντιστάθηκε μάχιμος όταν δέχθηκε απειλές για τις ζωές των φίλων του και της δικής του, με μόνα όπλα τις ιδέες και τα ιδανικά του. Ο Παύλος χάθηκε από μαχαιριά στην καρδιά… όρθιος, σε δημόσια θέα…», αναγράφεται σε αυτό.

Πιθανός ένας πολιτικός «σεισμός» στη Μ. Βρετανία – Κρίσιμες ώρες πριν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας

Ο πολιτικός επιστήμονας Άντονι Γκλις δεν αποκλείει την επικράτηση του «ναι» στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, προειδοποιώντας για τις επιπτώσεις του τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και την ίδια τη Σκωτία.

Περίπου ένα 24ωρο πριν από την έναρξη του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, τόσο η Μ. Βρετανία όσο και η ΕΕ περιμένουν με αγωνία την έκβαση της διαδικασίας. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας προκάλεσαν θύελλα ανησυχίας στη Μ. Βρετανία και προμηνύουν μία οριακή μάχη ανάμεσα στους ενωτικούς και τους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας.

Ο Άντονι Γκλις, πολιτικός επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Μπάκιγχαμ, σε συνέντευξή του στη Γερμανική Ραδιοφωνία (DLF) δεν αποκλείει την επικράτηση των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας, κάνοντας λόγο για μία «οριακή κούρσα» και υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για την πρώτη τέτοιου είδους εκλογική διαδικασία στην ιστορία της Μ. Βρετανίας. Ο Άντονι Γκλις προειδοποιεί για τις επιπτώσεις μίας ανεξαρτησίας:

«Αν ψηφιστεί το ‘ναι' και η ανεξαρτησία τότε θα προκληθεί στα πεδία της πολιτικής, της οικονομίας και της πολιτικής ασφαλείας μία ανατροπή, ένας ‘σεισμός'. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη Μ. Βρετανία, αλλά και την ΕΕ και το σύνολο της Δύσης».

Ο βρετανός πολιτικός επιστήμονας παρατηρεί ότι - σε αντίθεση με τους γηραιότερους-, άνθρωποι νεότερης ηλικίας τείνουν σαφώς υπέρ της ανεξαρτησίας, γεγονός που αποδίδει στην εκστρατεία του σκωτσέζου πρωθυπουργού Άλεξ Σάλμοντ υπέρ του ‘ναι'. Ο Άντονι Γκλις αντικρούει την άποψη ότι το μέλλον της Σκωτίας θα είναι πιο ευοίωνο εκτός της Μ. Βρετανίας και επισημαίνει: «Η Σκωτία θα είχε ενδεχομένως λιγότερα χρήματα από το Πακιστάν, την Ελλάδα και την Αίγυπτο, αλλά τους έχουν πείσει ότι το μέλλον τους θα είναι καλύτερο χωρίς τη Μ. Βρετανία».

Ο βρετανός πολιτικός επιστήμονας εφιστά την προσοχή σε «έναν έντονο εθνικισμό στη Σκωτία», όπως λέει χαρακτηριστικά, ο οποίος έχει κατά τη γνώμη του υποτιμηθεί στο σύνολο της Μ. Βρετανίας.

Ο Άντονι Γκλις κάνει λόγο για λανθασμένη εκτίμηση του Βρετανού πρωθυπουργού και σχολιάζει: «Όπου κι αν κοιτάξει κανείς βλέπει μόνο κρίσεις, σεισμούς και μία ριζική αλλαγή στη βρετανική πολιτική. Πρόκειται για μία λανθασμένη εκτίμηση του Ντέιβιντ Κάμερον, που ήταν βέβαιος ότι θα επικρατήσει το ‘όχι’ στο δημοψήφισμα. Μία στάση που άλλαξε μόλις τον περασμένο Αύγουστο. Αυτή η λανθασμένη εκτίμηση μπορεί να προκαλέσει σεισμό στα βρετανικά νησιά».

Ο Άντονι Γκλις θεωρεί πολύ πιθανό ότι ενδεχόμενη επικράτηση του «ναι» θα οδηγούσε σε παραίτηση τόσο τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον όσο και τον επικεφαλής των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ.

Στο μεταξύ στην τελική φάση έχουν φτάσει οι προσπάθειες των υποστηρικτών του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ στη Σκωτία.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έχουν δείξει το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ οριακό.

Μια έρευνα του Ipsos-MORI για το ραδιοτηλεοπτικό κανάλι STV η οποία δημοσιεύθηκε την Τετάρτη το απόγευμα τοποθετεί την  υποστήριξη του "Ναι" στο 49% έναντι 51% για το "Όχι" όταν αφαιρεθούν οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι.

Μια δημοσκόπηση, επίσης, της  Panelbase κυκλοφόρησε νωρίτερα την Τετάρτη, όπου η υποστήριξη της ανεξαρτησίας ήταν στο 48%, ενώ η υποστήριξη του ΟΧΙ στο  52%.

Αυτά τα ευρήματα συμπίπτουν με τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη το βράδυ στο  Opinium για την Daily Telegraph,  από την ICM για το Scotsman και μια τρίτη από το Survation για την εφημερίδα Daily Mail.

 Άλλες  εξελίξεις:

Η ανεργία στη Σκωτία έχει μειωθεί κατά 15.000 από τον Μάιο και τον Ιούλιο, και τώρα ανέρχεται στο 6% - χαμηλότερα από το ποσοστό του Ηνωμένου Βασιλείου που φτάνει στο  6,2%.

Η  Ομοσπονδιακή Αστυνομία της Σκωτίας απέρριψε ως «παράλογες» κάποιες απόψεις που υποστήριζαν ότι  το δημοψήφισμα θα μπορούσε να πληγεί από σοβαρή διατάραξη της δημόσιας τάξης.

Ο Ισπανός πρωθυπουργός έχει προειδοποιήσει ότι μια ανεξάρτητη Σκωτία θα πρέπει να υποβάλει νέα αίτηση για να γίνει ένα νέο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

32 τοπικές αρχές της Σκωτίας βρίσκονται στα τελικά στάδια ενός τεράστιου εγχειρήματος για να εξασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Ο Alex Salmond θα παραδώσει το τελικό του μήνυμα ενόψει του δημοψηφίσματος σε ένα συλλαλητήριο στο Περθ, την Τετάρτη το απόγευμα, όπου θα υποστηρίξει ότι μια ανεξάρτητη Σκωτία θα είναι ο "πιο στενός φίλος, ο πιο ειλικρινής και αφοσιωμένος σύμμαχος" για το υπόλοιπο του Ηνωμένου Βασιλείου.

Σε αναμονή, λοιπόν, της διεξαγωγής του κρίσιμου δημοψηφίσματος για την τύχη της Σκωτίας που παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα όχι μόνο η Βρετανία αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη.

Χαρτογράφηση των δρόμων της μετανάστευσης στη Μεσόγειο

Σε διάστημα μιας εβδομάδας, τουλάχιστον 750 μετανάστες φέρεται να έχουν πεθάνει διασχίζοντας τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Πολλές χιλιάδες άλλοι διακινδύνευσαν τη ζωή τους αυτό το έτος, στη προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις και την αστάθεια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, διασχίζοντας τα νερά της Μεσογείου σε μικρά, συχνά υπέργηρα σκάφη, σε μια προσπάθεια να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές.

 Όμως, ο αριθμός των θανατηφόρων ατυχημάτων έχει αυξηθεί δραματικά στο διάστημα των τελευταίων μηνών. Περισσότεροι από 2.200 ζωές έχουν χαθεί από τον Ιούνιο, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ.

Αυτά τα συνταρακτικά στοιχεία συνδέονται με τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο. Ενώ περίπου 60.000 έφθασαν στις ακτές της Ευρώπης το 2013, περισσότεροι από 130.000 έφθασαν το 2014 μέχρι σήμερα.

Η πλειοψηφία των μεταναστών κατευθύνονται προς την Ιταλία.

Φυσικά και η Ελλάδα αποτελεί τόπο προορισμού κυμάτων μεταναστών με πολλά δραματικά γεγονότα τους τελευταίους μήνες.

Τον περασμένο Οκτώβριο, 366 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους έξω από το ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα, όταν το αλιευτικό σκάφος που ταξίδευαν από τη Λιβύη ανατράπηκε.

Σχεδόν όλα τα θύματα ήταν από την Ερυθραία. Οι μετανάστες που διασχίζουν την κεντρική Μεσόγειο - από τη Λιβύη και την Τυνησία – προέρχονται μέχρι πρόσφατα κυρίως από την Ερυθραία και τη Σομαλία, αν και αυξάνεται ο αριθμός των Σύρων που διαφεύγουν τον εμφύλιο πόλεμο της χώρας και επιχειρούν το μοιραίο αυτό ταξίδι.

Η Λιβύη έχει γίνει ένα «δημοφιλές» σημείο εκκίνησης για πολλά ταξίδια, με τους διακινητές δουλεμπόρους να εκμεταλλεύονται τα κενά εξουσίας της χώρας και την αύξηση της ανομίας.

Η σχετικά μικρή απόσταση προς τη Λαμπεντούσα ενθαρρύνει περισσότερους ανθρώπους να διακινδυνεύσουν αυτό  το ταξίδι.

 Διάφοροι οργανισμοί και κινήσεις προάσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών πιστεύουν ότι περίπου  20.000 άνθρωποι μπορεί να έχουν πεθάνει στη θάλασσα προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Ο πρωθυπουργός της Μάλτας προειδοποίησε μετά την τραγωδία στη Λαμπεντούσα ότι η Μεσόγειος κινδυνεύει να γίνει ένα "νεκροταφείο" για απελπισμένους μετανάστες.

Αυτά τα λίγα για ένα κρίσιμο πρόβλημα που αποδείχνει ξεκάθαρα τη βαθιά βαρβαρότητα που διέπει το σύγχρονο κόσμο.

87 χρόνια μετά τη δολοφονία των δυο Ιταλών αναρχικών Sacco και Vanzetti

του Μ...

Είναι γνωστό πως το αμερικάνικο καπιταλιστικό σύστημα έχει δολοφονήσει  πολλάκις οποιονδήποτε αντιτίθεται στις επιτάξεις του, κάθε αντιφρονούντα, διαφορετικό, τοποθετημένο έξω από τη μαζοποιημένη κοινότητα.

Το κείμενο γράφεται με αφορμή τα νωπά γεγονότα στην πολιτεία του Μισούρι, όπου Αφροαμερικανοί  δολοφονούνται με την απάνθρωπη αιτία του χρωματικού διαχωρισμού να οπλίζει το χέρι των δολοφόνων τους.

Τα θύματα Μάικλ Μπράουν 18 ετών και Καγίμ Πάουελ 25 χρονών διέπραξαν τα αδικήματα της δίψας για ζωή και άφησαν την τελευταία τους πνοή σ' απόσταση ο ένας από τον άλλο μόλις  6,5 χιλιόμετρα.. Με τους δολοφόνους τους να είναι ''καθαρόαιμοι'' Αμερικάνοι μπάτσοι!

  Αναφέρουμε λοιπόν ένα έγκλημα που κατεγράφη 87 χρόνια πριν στο 1927.. Αυτό της δολοφονίας των Ιταλών αναρχικών Sacco και Vanzetti που καταδικάστηκαν σε θάνατο χωρίς να υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία, είδαν τη ζωή σαν ένα όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο. Σαν έναν αγώνα στο πλάι όλων των καταπιεσμένων που ζούσαν στο πετσί τους την άγρια εκμετάλλευση.

  “Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι. Αυτή είναι η καριέρα μας και αυτός ο θρίαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αλληλοκατανόησης, όπως τελικά κάνουμε τώρα κατά λάθος. Ό,τι είπαμε, ό,τι ζήσαμε, ό,τι πονέσαμε – τίποτα! Η αφαίρεση των ζωών μας, των ζωών ενός καλού παπουτσή και ενός φτωχού ιχθυοπώλη – τα πάντα! Η τελευταία στιγμή μας ανήκει, αυτή η θανάσιμη αγωνία είναι ο θρίαμβός μας”. - Bartolomeo Vanzetti

Θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την δολοφονία του φίλου τους Σαλτσέντο που είχε σπρωχθεί από αστυνομικούς της αστυνομίας της Μασσαχουσέτης από το 14ο όροφο στο κενό. Όμως εκείνες ακριβώς τις μέρες είχαν διοργανώσει διαμαρτυρία για την δολοφονία αυτή πράγμα που εξόργισε τις αρχές που αποφάσισαν να τους ξεφορτωθούν.

Το πραγματικό αίτιο ήταν ο ασταμάτητος κι αδιαπραγμάτευτος αγώνας τους ενάντια στο σύστημα που μετά από ένα δολοφονικό Α' Παγκόσμιο πόλεμο, εκείνη τη στιγμή οδηγούσε τους λαούς του κόσμου στη μεγάλη κρίση του '29 κι από εκεί στο Β' Παγκόσμιο.

 Οι Sacco και Vanzetti ήταν κομμάτι του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος του τέλους του 19ου- αρχών του 20 αιώνα, που γέμισε την Αμερική με εκατομμύρια απελπισμένους, που αναζητούσαν τη Γη της Επαγγελίας. Ήταν μέσα σε εκείνους που είδαν τον εαυτό τους όχι σαν μελλοντικούς πλούσιους στη Γη της ευκαιρίας, αλλά σαν ανθρώπους που πάλευαν πλάι και μαζί με όλους τους εργάτες που γνώριζαν την άγρια εκμετάλλευση, για το μεγάλο όνειρο της κοινωνικής απελευθέρωσης. Για το όνειρο ενός κόσμου καλύτερου, χωρίς δεσμά και χωρίς καταπίεση κάθε είδους.

Είδαν την Αμερική να μεγαλώνει, να γίνεται η μεγάλη λαμπερή βιομηχανική δύναμη που ξέρουμε, αλλά μαζί είδαν τους εργάτες να οργανώνονται, να δημιουργούν τους “Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου”(IWW), να παλεύουν, να διεκδικούν τη ζωή τους και στάθηκαν πλάι τους με κάθε τρόπο.

Συμμετείχαν με κάθε τρόπο στις μεγάλες απεργίες και διαμαρτυρίες, σε όλους τους αγώνες της εποχής εκείνης, ενώ αρνήθηκαν να στρατευθούν στον Α' Παγκόσμιο, φεύγοντας στο Μεξικό. Έτσι, μπήκαν στο μάτι του Αμερικάνικου Καπιταλισμού που αποφάσισε να τους ξεφορτωθεί.

  Κι όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο φόβος του κομμουνισμού εξαπλώθηκε σαν αρρώστια στην Αμερική, έπεσαν θύματα ενός μεγάλου κύματος διώξεων και τρομοκρατίας που λειτουργούσε σαν άμυνα στην κόκκινη απειλή. Ήταν μια εποχή που οι ιδέες του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού ασκούσαν και στην Αμερική μεγάλη γοητεία. Σοσιαλιστές βουλευτές εκλέγονταν, το ΙWW και το ΚΚ οργάνωναν μεγάλες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τις γιορτές για την Οκτωβριανή Επανάσταση (1919) που στάθηκαν και η αφορμή για το κύμα διώξεων που εξαπολύθηκε.

Η σύλληψη των Σάκο και Βαντσέτι πυροδότησε τρομερές λαϊκές αντιδράσεις. Όταν, όμως, στις 20 Σεπτέμβρη του 1920 ιταλοί αναρχικοί, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της καθεστηκυίας τάξης, έβαλαν βόμβα στη Wall Street με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 40 άτομα, το ποτήρι για το σύστημα ξεχείλισε. Έπρεπε να τελειώνουν με τους 2 αναρχικούς.

Έτσι, στις 14 Ιούλη του 1921, καταδικάστηκαν σε θάνατο χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία ούτε για τη δολοφονία ούτε για τη ληστεία που τους φόρτωσαν, απλά και μόνο επειδή οπλοφορούσαν, όπως όλοι άλλωστε εκείνη την εποχή.

Αμέσως ένα μεγάλο κύμα εκδηλώσεων υποστήριξης ξέσπασε. Ένα τεράστιο κίνημα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο που περιλάμβανε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αναρχικούς, προοδευτικούς όλων των αποχρώσεων και βέβαια μεγάλες προσωπικότητες (ο Αϊνστάιν, ο Μπέρναρντ Σο, ο Ανατολ Φρανς κ.α.), αλλά και απλούς ανθρώπους που συγκινούνταν από το δράμα που παιζόταν. Το κίνημα αυτό κράτησε 7 χρόνια. Στις 23 Αυγούστου του 1927 οι 2 αναρχικοί αγωνιστές πέθαναν στην ηλεκτρική καρέκλα μέσα σε παγκόσμιο σοκ, ενώ μεγάλες διαδηλώσεις ξέσπασαν με κορυφαία αυτήν όπου 100000 κόσμου περπατούν χέρι - χέρι στην κηδεία των 2 αγωνιστών.

  Το συγκεκριμένο έγκλημα της εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας των ΗΠΑ απεικονίστηκε στον παραπάνω πίνακα του Ben Sahn. Οι δυο εκτελεσμένοι κείτονται στα φέρετρα τους. Πάνω απ' αυτούς είναι τα τρία μέλη της επιτροπής, με επικεφαλή έναν πρόεδρο κολεγίου φορώντας ακαδημαϊκή κάπα και φορεσιά, η οποία κήρυξε την αρχική δίκη έγκυρη και άνοιξε το δρόμο για τις εκτελέσεις. Πίσω στον τοίχο ενός περίστυλου κτηρίου της κυβέρνησης, κρέμεται το πλαισιωμένο πορτραίτο του δικαστή που συνέταξε την αρχική ετυμηγορία της καταδίκης.

  Ο Ben Sahn ως κοινωνικός κριτικός αποτύπωσε στον καμβά του αυτή την αδικία δημοσιοποιώντας την ως έργο τέχνης. Άραγε, θα γίνει έστω και μια ακόμη αναφορά στους Μάικλ Μπράουν και Καγίμ Πάουελ; Θα βγει ποτέ το μαντήλι από τα μάτια της δικαιοσύνης; Θα λειτουργήσει ποτέ έξω από τα δίχτυα του κεφαλαίου;

Ανασκόπηση γεγονότων σε αριθμούς

του Μ…

Ορισμένες αλήθειες με τη μορφή αριθμών ...

536.409 οι ψήφοι της χρυσής αυγής

Πρώτη φορά ακροδεξιά σε χώρες που είχε κυβερνήσει η ευρωπαϊκή Αριστερά

Γαλλία: πρώτο κόμμα το FN (Εθνικό Μέτωπο) 24,95% 

Δανία: πρώτο κόμμα το DPP 26,6%

529.530 ψήφους έχασε η Νέα Δημοκρατία από τον Ιούνιο του 2012

316.291 η ΔΗΜΑΡ

298.451 το ΠΑΣΟΚ

Πάνω από 1.000.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν στην Ελλάδα μέσα σε έξι χρόνια (2008-2014)

6.000.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν στις βιομηχανικές μονάδες των ΗΠΑ τα χρόνια (2000-2009)

10,4 εκατομμύρια Αμερικανοί ηλικίας 25-64 είναι άνεργοι

25% του ενεργού εργατικού δυναμικού στις ΗΠΑ πληρώνεται με τον κατώτατο μισθό

486.608 υπάλληλοι (τρεις στους 10 μισθωτούς) έχουν μισθό έως  600ε μεικτά στην Ελλάδα

120.000 μισθωτοί 20-24 ετών λαμβάνουν μέσο μισθό 489ε μεικτά

10.000 αυτοκτονίες τα χρόνια 2008-2010 σε ΕΕ και ΗΠΑ συνδέονται με την κρίση

Στις 18 Ιουλίου σημειώθηκε η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση στην προβλήτα της COSCO

μεταξύ των αιτημάτων ήταν <<ΝΑ ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ>> 

Νέα τραγωδία με εκατοντάδες νεκρούς πρόσφυγες στη Μεσόγειο

Νέες τραγωδίες προσφύγων στη Μεσόγειο. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες εκατοντάδες πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να φθάσουν στην Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης.

Από την τραγωδία με περίπου 500 νεκρούς μετανάστες, 300 μίλια μακριά από τη Μάλτα έχουν περάσει μέρες. Μόλις τώρα όμως έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες. Δύο Παλαιστίνιοι, αυτόπτες μάρτυρες που επέζησαν της καταστροφής διηγήθηκαν σε μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Μετανάστευσης (IOM) τι συνέβη. Και ο εκπρόσωπός της Φλάβιο ντι Τζιάκομο μετέφερε τις μαρτυρίες στα μέσα ενημέρωσης: «Όταν έφθασε το πλοίο με τους πρόσφυγες στα ανοιχτά της Μάλτας οι διακινητές ζήτησαν από τους επιβαίνοντες να μεταφερθούν σε άλλο μικρότερο πλοίο. Και όταν εκείνοι αρνήθηκαν διότι το άλλο πλοίο ήταν πολύ επικίνδυνο, οι διακινητές έβαλαν όπισθεν και βύθισαν το πλοίο με τους περίπου 500 πρόσφυγες. Σχεδόν κανένας δεν επέζησε. Ανάμεσά τους ήταν παιδιά, γυναίκες και οικογένειες».

Σε περίπτωση που ευσταθούν τα λεγόμενα των επιζώντων -και η Διεθνής Οργάνωση Μετανάστευσης δεν έχει καμία αμφιβολία για αυτό- πρόκειται για την μεγαλύτερη καταστροφή των τελευταίων ετών στη Μεσόγειο. Όπως και στις προηγούμενες, έτσι και σε αυτή την τραγωδία ο αριθμός των θυμάτων δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί. Η διεθνής οργάνωση εκτιμά ωστόσο ότι μόνο φέτος σχεδόν 3.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Μεσόγειο, ενώ περίπου 100.000 πρόσφυγες κατάφεραν να φθάσουν στις ιταλικές ακτές.

Οι τραγωδίες θα συνεχιστούν…

Μια ακόμα τραγωδία με πρόσφυγες έλαβε χώρα τo βράδυ της Κυριακής κοντά στις ακτές της Λιβύης, όταν ανετράπη πλοιάριο με 250 επιβαίνοντες. Σύμφωνα με τις λιβυκές αρχές μόλις 26 πρόσφυγες επέζησαν.

Κατά την άποψη του εκπροσώπου Τύπου, Φλάβιο ντι Τζιάκομο οι θάνατοι εκατοντάδων ανθρώπων στη Μεσόγειο θα συνεχιστούν και στο εγγύς μέλλον: «Εδώ και χρόνια ελπίζουμε σε βελτίωση της κατάστασης. Όσο όμως δεν υπάρχει μια κοινή πολιτική των χωρών της ΕΕ και ένας διάλογος με τις χώρες από τις οποίες περνούν οι μετανάστες, φοβάμαι ότι η ροή των μεταναστών και οι τραγωδίες στη Μεσόγειο θα συνεχίζονται».

Μια αδιάλειπτη ανθρώπινη τραγωδία που ξετυλίγεται στα νερά της Μεσογείου με φυσικούς θύτες τους αδίστακτους δουλεμπόρους αλλά στην ουσία συνυπεύθυνους και πολιτικά και ηθικά υπεύθυνους τους ισχυρούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ που έχουν καταστρέψει με την πολιτική τους τις χώρες προέλευσης των θυμάτων μεταναστών.

Ανείπωτη τραγωδία: Πάνω από 190.000 οι νεκροί του πολέμου στη Συρία....

του Μ …

Σοκ προκαλούν οι αριθμοί των νεκρών του συριακού πολέμου που ανακοινώθηκαν σήμερα από τον ΟΗΕ και το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Σοκ προκαλούν οι αριθμοί των νεκρών του Συριακού πολέμου που ανακοινώθηκαν σήμερα από τον ΟΗΕ και το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ο ΟΗΕ ανεβάζει τους νεκρούς από το Μάρτιο του 2011 ως τον Απρίλιο του 2014 στους 191.000. Σύμφωνα με την επικεφαλής του Γραφείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ Νάβι Πιλάι, ο αναφερόμενος αριθμός των νεκρών «είναι πιθανότατα μικρότερος» του αληθινού και κατέκρινε την «διεθνή παράλυση» γύρω από το ζήτημα.

Η αναφορά περιορίστηκε στην καταμέτρηση των θυμάτων που έχει ταυτοποιηθεί το ονοματεπώνυμό τους κι έχουν εξακριβωθεί ο τόπος και η ημερομηνία του θανάτου τους. Δεν συμπεριέλαβε 52.000 νεκρούς που έχουν αναφερθεί χωρίς όμως αρκετές λεπτομέρειες.

Οι άντρες αποτελούν το 80% των νεκρών. Αν και συνήθως δεν καταγράφεται η ηλικία των θυμάτων, τουλάχιστον 8.803 ανήλικοι έχουν πέσει νεκροί,  συμπεριλαμβανομένων 2.265 παιδιών κάτω των 10 ετών.

Η αναφορά συντάχθηκε από την Ομάδα Ανάλυσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για λογαριασμό του Γραφείου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ και καλύπτει το διάστημα από τον Μάρτη του 2011 έως τον Απρίλη του 2014.

Από τη μεριά του, η ΜΚΟ Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αποτελεί βασική πηγή για τα τεκταινόμενα στη Συρία, δίνει 180.215 νεκρούς από τις 18/3/2011, όταν σκοτώθηκε ο πρώτος διαδηλωτής στη Ντεράα, έως τις  έως τις 20/8/2014.

Το Παρατηρητήριο δίνει αναλυτικά στατιστικά στοιχεία για τους νεκρούς. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να διαβάζονται με μεγάλη επιφύλαξη, αλλά αναδεικνύουν βασικές πτυχές του πολιτικού χάρτη του πολέμου στη Συρία. Σύμφωνα λοιπόν με το Παρατηρητήριο:

Οι νεκροί άμαχοι είναι 89.286, μεταξύ των οποίων 9.428 παιδιά και 6.063 γυναίκες.

Αντάρτες και ισλαμιστές μαχητές (Ελεύθερος Συριακός Στρατός και άλλες ομάδες): 30.481 νεκροί

Λιποτάκτες στρατιώτες και αξιωματικοί: 2.363 νεκροί

Στρατιώτες και αξιωματικοί του καθεστώτος Άσαντ : 40.438 νεκροί

Φιλοκαθεστωτικοί σιίτες πολιτοφύλακες από αραβικές και ασιατικές χώρες: 1.854 νεκροί.

Μαχητές της λιβανέζικης Χεζμπολά που μάχεται στο πλευρό του καθεστώτος: 561 νεκροί

Μη ταυτοποιημένοι νεκροί: 2.931

Η καταμέτρηση του Παρατηρητηρίου δεν περιλαμβάνει περισσότερους από 20.000 κρατούμενους κι «εξαφανισμένους» από το καθεστώς και τις φιλικές σε αυτό πολιτοφυλακές, καθώς και 9.000 στρατιώτες, πολιτοφύλακες και «υποστηρικτές του καθεστώτος» που έχουν απαχθεί από το Ισλαμικό Κράτος, το Μέτωπο Αλ Νούσρα και άλλες αντικαθεστωτικές πολιτοφυλακές.

Τι παραπάνω να αναφέρει κανείς πέρα απ' όλη αυτή την τραγική αριθμητική αναφορά θυμάτων; Μόνο ότι αφήνουν να τους δολοφονούν....