Ιδού το … Ευροτέρας! Εγένετο η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων και του εξοβελισμού της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας

Τα όσα γράφαμε χθες επιβεβαιώθηκαν ταχύτατα.

 Σε μια σχετικά σύντομη σύνοδο κορυφής οι Ευρωπαίοι «ηγέτες» κατέληξαν σε ένα είδος συμφωνίας  η οποία de facto δημιουργεί την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων και με πλήρη βεβαιότητα θα οδηγήσει στη συνέχεια στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων.

 Στην Ευρώπη η οποία θα ηγεμονεύεται από το γαλλο-γερμανικό άξονα και στην ουσία οι βασικές της αποφάσεις θα εκπορεύονται από το Βερολίνο.

Μια Ευρώπη ολοένα και περισσότερο «γερμανική», με δρακόντεια άνωθεν επιβαλλόμενη δημοσιονομική πολιτική.

Με περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας αφού ο ρόλος των εθνικών κυβερνήσεων και εθνικών κοινοβουλίων θα υποκαθίσταται από τον κεντρικό έλεγχο της κυρίαρχης δομής ηγεσίας στην ευρωζώνη και από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Από τη μονομερή εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρών της Ευρώπης και των δορυφόρων τους – και στην ουσία πρώτα και πάνω απ’ όλα των αγορών και των επιθετικών δυνάμεων του καπιταλισμού.

 Με χώρες σαν την Ελλάδα και άλλες του ευρωπαϊκού Νότου κυρίως να υφίστανται συντριπτικές συνέπειες στην οικονομία τους, στην κοινωνική συνοχή, ακόμη και στην εθνική τους υπόσταση.

  Εκτός αυτών των εξελίξεων βρέθηκε η Μεγάλη Βρετανία – για τους δικούς της λόγους. Αφού δεν ήθελε να δεχτεί έλεγχο σε δημοσιονομικές λειτουργίες και στην ουσία έλεγχο ή περιορισμό των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

 Αφού το Σίτυ του Λονδίνου αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη αγορά διακίνησης χρηματοπιστωτικών παραγώγων και άλλων δευτερογενών προϊόντων και κεφαλαίων (υπολογίζεται εκεί ότι διακινείται γύρω στο 47% του παγκόσμιου τζίρου αυτών των κεφαλαίων).

 Ταυτόχρονα ο Κάμερον αρνήθηκε μια από τα έξω – από τις Βρυξέλλες ή πολύ περισσότερο το Βερολίνο – της δημοσιονομικής βρετανικής πολιτικής.

  Η Βρετανία οδηγείται, λοιπόν, σε μια νέα «λαμπρή απομόνωση» ή για κάποιους άλλους «πενιχρή απομόνωση» (ανάλογα με τις εξελίξεις).

 Έτσι, το σχέδιο της συνθήκης για πρώτη φορά από την ίδρυση της ΕΕ περιγράφει μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, και πάνω απ 'όλα μια Ευρώπη χωρίς τη Βρετανία.

Αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που μια ξεχωριστή συνθήκη  δεν καλύπτει όλες τις χώρες. 

 Ωστόσο, ακόμη και οι «νικητές»  έχουν να αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα. Ήδη ορισμένες χώρες και του ευρωπαϊκού Βορρά εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους, αν και το πιθανότερο είναι να ακολουθήσουν τη Γερμανία.

  Το πραγματικό πρόβλημα της κρίσης παρά τις όποιες ρυθμίσεις  παραμένει. Ο «εξευμενισμός» των αγορών είναι εξαιρετικά αμφίβολος. Έτσι,  από την πλευρά των χρηματοπιστωτικών αγορών η διαφορά σχετικά με την τροποποίηση της Συνθήκης είναι ένα απλό «επεισόδιο». Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η δύναμη πυρός που διαθέτει το «ταμείο διάσωσης», το απόθεμα σε κεφάλαια και η πιθανή ενίσχυσή του και τι ρόλο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διαδραματίσει  στην καταπολέμηση της κρίσης.

 Σε αυτό το μέτωπο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν σημειώσει μικρή πρόοδο. Η ημερομηνία έναρξης του μόνιμου ταμείου διάσωσης, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), έχει μετακινηθεί στα μέσα του 2012 από το 2013. Οι ηγέτες απέρριψαν, ωστόσο, μια πρόταση να συνδυαστεί  το προσωρινό ταμείο διάσωσης EFSF και το ESM, ώστε να αυξηθεί ο όγκος των διαθέσιμων πόρων. Παρ 'όλα αυτά, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ανέλαβαν τη δέσμευση να επανεξετάσει τη συνολική δανειοδοτική ικανότητα του EFSF και ESM, που επί του παρόντος περιορίζεται στα 500 δις. ευρώ, το Μάρτιο του 2012. Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών την Πέμπτη το βράδυ και την Παρασκευή το πρωί, υπήρξε διαφωνία για το αν θα αυξηθεί αυτό το όριο.

 Την κατεύθυνση που θα πάρουν οι εξελίξεις θα τη δούμε άμεσα τις επόμενες ημέρες.

 Για την Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς, αυτές οι εξελίξεις προδιαγράφονται ζοφερές.

 Το δημόσιο χρέος, μετά την ολοκλήρωση του «κουρέματος», προβλέπεται να ανέλθει στα τέλη του 2012 στα 309,3 δισ. ευρώ ή στο 145,5% του ΑΕΠ!

 Ακόμα και αν η παραπάνω πρόβλεψη πραγματοποιηθεί το 2012 (πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο), και πάλι θα έχει καταρρεύσει ο μύθος ότι το «κούρεμα» θα μειώσει το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ. Η μείωση του δημόσιου χρέους το 2012 σε σχέση με το ύψος στο οποίο εκτιμάται ότι θα φτάσει φέτος (352,0 δισ. ευρώ) θα είναι μόνο 42,7 δισ. ευρώ και σε σχέση με εκείνο που προβλεπόταν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012 μόνο κατά 62,6 δισ. ευρώ.

 Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις μειώσεις αυτές και τα 100 δισ. ευρώ οφείλεται στα όσα πρέπει να καταβάλει το κράτος για: την ικανοποίηση των απαιτήσεων ιδιωτών που θα πάρουν τα νέα ομόλογα, την κάλυψη αναγκών των τραπεζών και την εξόφληση των καθυστερημένων οφειλών του σε τρίτους

 Ακόμα, όμως, και στην περίπτωση ολοκλήρωσης του «κουρέματος», ύστερα από τρία χρόνια σκληρής λιτότητας, το δημόσιο χρέος της χώρας στα τέλη του 2012 τόσο σε ευρώ όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι υψηλότερο από εκείνο του 2009 (!), δεδομένου ότι το έτος αυτό ανερχόταν σε 299,5 δισ. ευρώ ή στο 129,3% του ΑΕΠ.

 Η κ. Μέρκελ έσπευσε – με το γνωστό απαξιωτικό της ύφος – να δηλώσει ότι η περίπτωση της Ελλάδας είναι μοναδική, στέλνοντας ένα μήνυμα και σε άλλες χώρες αλλά σαφώς προδικάζοντας και άλλες ρυθμίσεις σε βάρος της χώρας.

 Για την ιστορία καταγράφουμε τα βασικά σημεία της συμφωνίας, σύμφωνα με την παρουσίαση που κάνει η Deutsche Welle:

Οι 27 δεν κατάφεραν να βρουν κοινό παρονομαστή για την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών. Μεγάλη Βρετανία και Ουγγαρία απέρριψαν τη γαλλογερμανική πρωτοβουλία. Από την Ευρώπη των 27 στην Ευρώπη των 17 + 6

 Οι χώρες της ευρωζώνης θα αποτελέσουν τον βασικό πυρήνα του νέου δημοσιονομικού συμφώνου. Σουηδία και Τσεχία θα πρέπει προηγουμένως να πάρουν το πράσινο φως των εθνικών τους κοινοβουλίων ενώ οι υπόλοιπες έξι (Βουλγαρία, Δανία, Λιθουανία, Λετονία, Πολωνία και Ρουμανία) προτίθενται να συμμετάσχουν στις διεργασίες. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί πριν το Μάρτιο.

Τι προβλέπεται

  Η συμφωνία προβλέπει, τουλάχιστον για τις χώρες της ευρωζώνης, τη θεσμοθέτηση χρεόφρενου και αυτόματες κυρώσεις για τους δημοσιονομικούς παραβάτες.

  Η Κομισιόν θα ορίσει τις βασικές αρχές του χρεόφρενου ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα εποπτεύει την υιοθέτησή τους στο εθνικό δίκαιο. Οι κυρώσεις για παραβάσεις που αφορούν στα ελλείμματα θα λαμβάνονται με την αρχή της πλειοψηφίας. Εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο η Κομισιόν να ελέγχει τα προσχέδια των εθνικών προϋπολογισμών.

Ευρωομόλογο

Δεν υπήρξε απόφαση για την έκδοση κοινών ομολόγων. Στο προοίμιο πάντως η γερμανίδα καγκελάριος είχε επανειλημμένως ταχθεί κατά των ευρωομολόγων.

Μόνιμος μηχανισμός ESM

 Προβλέπεται επίσπευση της λειτουργίας του ESM για τον Ιούλιο του 2012 και όχι το 2013, όπως είχε αρχικώς προγραμματιστεί. O ESM θα λειτουργεί παράλληλα με τον προσωρινό μηχανισμό EFSF για έναν χρόνο, μέχρι τα μέσα του 2013.

Μελλοντικά οι αποφάσεις για την παροχή οικονομικής βοήθειας δεν θα λαμβάνονται πλέον με την αρχή της ομοφωνίας, αλλά με ειδική πλειοψηφία 85 % προκειμένου να επισπεύδεται η λήψη αποφάσεων και οι μικρότερες χώρες να μην έχουν τη δυνατότητα να τις μπλοκάρουν.

 Ουσιαστικά οι μεγάλες χώρες της ευρωζώνης, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία διατηρούν το δικαίωμα βέτο, καθώς η συμμετοχή τους στον ESM ξεπερνά το 15 %.

Πρόσβαση του ταμείου σε δάνεια της ΕΚΤ

  Ο ESM δεν θα έχει τη δυνατότητα λειτουργίας ως τράπεζα και δεν θα μπορεί να δανείζεται από την ΕΚΤ. Εδώ πέρασαν απόλυτα οι γερμανικές θέσεις. Εάν ο ESM αποκτούσε τραπεζική ιδιότητα, θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στη ρευστότητα της κεντρικής τράπεζας. Το μοντέλο αυτό όμως θα μπορούσε να προκαλέσει πληθωριστικές πιέσεις, εάν η ΕΚΤ αναγκαζόταν να κόψει χρήμα. Επίσης, το μοντέλο αυτό της χρηματοδότησης κρατών μέσω της ΕΚΤ απαγορεύεται.

Δάνεια προς το ΔΝΤ

  Σε μια προσπάθεια να δοθεί μια άμεση απάντηση στην κρίση, θα εξεταστεί το ενδεχόμενο παροχής διμερών δανείων προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ύψους έως και 200 δις. Βάσει της προωθούμενης συμφωνίας, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης θα διαθέσουν τα εν λόγω κεφάλαια στο ΔΝΤ το οποίο θα χρηματοδοτεί στη συνέχεια προγράμματα στήριξης ευρωπαϊκών χωρών. Οι τελικές αποφάσεις επί του ζητήματος αναμένεται να ληφθούν εντός του επόμενου δεκαημέρου.

Ιδιώτες πιστωτές

 Το ενδεχόμενο συμμετοχής ιδιωτών πιστωτών σε μελλοντικές αναδιαρθρώσεις αποκλείεται, καθώς ήδη η περίπτωση της Ελλάδας προκάλεσε τεράστια «ανασφάλεια στις αγορές και στους επενδυτές»(!) Σε περιπτώσεις χρεοκοπίας θα ισχύουν μελλοντικά οι κανόνες του ΔΝΤ.

 Αυτό είναι το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Μια μορφή τερατογένεσης πολύ μακριά από τις διακηρύξεις περί Ενωμένης Ευρώπης, αλληλεγγύης και συνοχής.

 Τις άμεσες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και αλλαγές θα τις παρακολουθούμε από κοντά.

 Ωστόσο, απέναντι σ’ όλους αυτούς τους σχεδιασμούς οφείλουν και μι απάντηση οι λαοί της Ευρώπης.

Quo vadis Europa; Η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής και το … φάντασμα της δημοκρατίας στην Ευρώπη

Στο υπαρξιακό ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οι 27 στις Βρυξέλλες. Από τη Σύνοδο Κορυφής θα πρέπει να δοθεί μια «αξιόπιστη» απάντηση για την κρίση χρέους. Οι Γερμανοί εμμένουν σε αναθεώρηση των συνθηκών, ενώ όλες οι αντιθέσεις στην ΕΕ παρουσιάζουν ισχυρή όξυνση και οι αβεβαιότητες παραμένουν έντονες.

 Η διήμερη σύνοδος κορυφής, η οποία συνέρχεται σήμερα,  ενδέχεται να παραταθεί έως το Σάββατο.

 Με μια μίνι-σύνοδο κορυφής πριν από την πραγματική  και σε ένα κλίμα διάχυτης απαισιοδοξίας για την έκβαση ξεκινά απόψε στις Βρυξέλλες η κρισιμότερη ίσως στην ιστορία της Ε.Ε. συνάντηση των 27 αρχηγών των κρατών – μελών.

 Η καγκελάριος Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί, ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ντράγκι μαζί με τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, του Eurogroup Γιούνκερ και τον προεδρεύοντα της Ε.Ε. Χέρμαν βαν Ρομπάϊ θα συναντηθούν πριν από το επίσημο δείπνο που θα δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Ποιοι δηλαδή;

Ο άξονας Μερκοζί – ο επικυρίαρχος στην πράξη αυτή τη στιγμή στην ευρωπαϊκή Ένωση – και οι «ηγέτες»  της  διοικητικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, οι οποίοι εμφανίζονται διαφωνούντες σε μια σειρά θεμάτων.

Όλοι, όμως, κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη των αγορών, ιδιαίτερα μετά την νέα απειλή του οίκου S&P για υποβάθμιση μιας σειράς ευρωπαϊκών τραπεζών.

 Όπως και μετά την προειδοποίηση του ίδιου οίκου ότι τα 15 κράτη της ευρωζώνης – συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας και της Γαλλίας – είναι πιθανόν να υποβαθμιστούν τις επόμενες 90 ημέρες!

 Σύμφωνα με κοινοτική πηγή υπάρχουν σημαντικότατες διαφωνίες μεταξύ του γερμανογαλλικού άξονα και της Κομισιόν τόσο ως προς το πώς θα κατοχυρωθεί νομικά η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία στην ευρωζώνη, όσο και ως προς τα οικονομικά μέσα που θα πρέπει να διατεθούν για την «πυρόσβεση» της κρίσης χρέους.

 Η κατάσταση περιγράφεται ως εξαιρετικά κρίσιμη:  η Άγκελα Μέρκελ φαίνεται να επιμένει ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων αν δεν υπάρξει συμφωνία για μια ουσιαστική αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών που να δεσμεύουν, αν όχι τα 27, τουλάχιστον τα 17 μέλη της ευρωζώνης σε διακρατικό επίπεδο.

 Από την άλλη πλευρά, ο προεδρεύων της Ένωσης, Ρομπάϊ, συνεπικουρούμενος από τους προέδρους της Κομισιόν Μπαρόζο και του Eurogroup,  Γιουνκέρ, υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται να γίνει αναθεώρηση των συνθηκών γιατί η διαδικασία είναι χρονοβόρα και με αβέβαιο αποτέλεσμα, και αντιπροτείνει μια νομικά κατοχυρωμένη αυτοδέσμευση των Ευρωπαίων εταίρων για δημοσιονομική πειθαρχία με μια απλή προσθήκη στο Πρωτόκολλο 12 της Συνθήκης της Λισαβόνας.

 Η διαφορά μεταξύ των δύο πακέτων στο θέμα της αναθεώρησης της Συνθήκης μπορεί να προσδιοριστεί στα εξής;  Οι «Μερκοζί» ζητούν επιτακτικά μία ευρεία αναθεώρηση με επικυρώσεις από τα εθνικά Κοινοβούλια για τους «27», αλλά εάν δεν το επιθυμούν οι εκτός ευρωζώνης χώρες, να αφορά οπωσδήποτε τους «17». Οι «Ρομπαρόζο» προτείνουν απλουστευμένη αναθεώρηση μέσω τροποποίησης άρθρων και πρωτοκόλλων, που θα χρειαστεί μόνο τη σύμφωνη γνώμη των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, χωρίς επικυρώσεις από τα εθνικά Κοινοβούλια.

 Επιπλέον, οι «Ρομπαρόζο» τάσσονται κατά της ενισχυμένης συνεργασίας των χωρών της ευρωζώνης, που ζητούν οι Γαλλογερμανοί, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε τελείως απ' έξω τις άλλες χώρες, και ιδίως αυτές που επιθυμούν να ενταχθούν στο μέλλον στο ευρώ.

 Τριβές υπάρχουν επίσης στο θέμα του σημερινού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (EMS), που θα τεθεί σε ισχύ από το 2012. Οι Ρόμπαϊ και Μπαρόζο προτείνουν να μην καταργηθεί το EFSF και να συνδυαστεί στο μέλλον με το EMS. Οι Γερμανοί, όμως, είναι αντίθετοι με την πρόταση αυτή, όπως και για μια γενναία αύξηση των πόρων. Ακόμη, ζητούν την κατάργηση της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων επί του EMS και να αρκεί το 85% των ψήφων.

 Ο γαλλογερμανικός άξονας προτείνει  ακόμη την τροποποίηση των κανόνων, που θα αποκλείει τη συμμετοχή των ιδιωτών στην αναδιάρθρωση χρέους, εκτιμώντας ότι η περίπτωση του ελληνικού «κουρέματος» είναι μοναδική και αποτελεί εξαίρεση. Οι «Μερκοζί» ζητούν και την εναρμόνιση στη φορολογία των επιχειρήσεων, πρόταση που αναμένεται να προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, ιδίως από τους Ιρλανδούς και τους Πορτογάλους.

Κατευθείαν στα … πέναλτι

  Το γαλλογερμανικό σχέδιο προωθεί αυτόματες κυρώσεις στις χώρες που θα  υπερβαίνουν τους στόχους για το έλλειμμα ενώ θα επιβάλει στις χώρες μέλη τη θέσπιση του «Χρυσού Κανόνα» για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς στα εθνικά Συντάγματα, η τήρηση του οποίου θα επιβλέπεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, και το δικαίωμα των Βρυξελλών να ελέγχει τους εθνικούς προϋπολογισμούς, ακόμη και στο στάδιο των προσχεδίων.

 Οι κυρώσεις θα είναι δυνατόν να σταματήσουν μόνο αν τα τρία τέταρτα των χωρών της ευρωζώνης ταχθούν εναντίον τους!

Ένα ταξίδι χωρίς  … ελπίδα!

  Πηγή των Βρυξελλών είπε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι η ουσιαστική αναθεώρηση των συνθηκών θα ήταν σαν ένα «ταξίδι με βάρκα την ελπίδα». Μια άλλη πηγή ανέφερε ότι οι Γερμανοί διακατέχονται από φετιχισμό των συνθηκών και ότι μια συμφωνία θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τους 27 μέλη για να μη δοθεί το μήνυμα μιας διαιρεμένης Ευρώπης.

 Έτσι η πρόταση Ρομπάϊ ταυτίζεται με τις θέσεις των Γάλλων και των Γερμανών μόνον σε ό, τι αφορά στο δημοσιονομικό σκέλος, διότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου διαφωνεί με την γαλλογερμανική πρόταση ευρείας αναθεώρησης συνθήκης.

 Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος αποκάλεσε τη δέσμη ιδεών του Ρομπάϊ «τυπικό τρικ των Βρυξελλών», που δεν πρόκειται να καθησυχάσει τις αγορές και την κοινή γνώμη. «Η Γερμανία δεν πρόκειται να κάνει σάπιους συμβιβασμούς, και εν ανάγκη ή θα ζητήσει παράταση της διάρκειας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή θα προτείνει νέο γύρο διαπραγματεύσεων πριν από τα Χριστούγεννα», ανέφερε. Ωστόσο, η γερμανική εμμονή για ευρεία αναθεώρηση των συνθηκών προκαλεί αντιδράσεις και εντός της Ε.Ε.

 Ο υπουργός Εξωτερικών της Τσεχίας Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ προειδοποίησε ότι πριν από τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν δημοψηφίσματα και διερωτήθηκε αν σε μια στιγμή που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρίσκεται στο σημείο μηδέν, υπάρχει η τόλμη για ψηφοφορίες στα επιμέρους χώρες.

Από την πλευρά του ο Σουηδός ομόλογός του Καρλ Μπιλντ υπογράμμισε ότι σε περίπτωση που το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ελέγχει τις αποφάσεις των κοινοβουλίων τότε τίθενται εν αμφιβόλω βασικές αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

 Και άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν αισθάνονται  άνετα με τις γαλλικές και γερμανικές προτάσεις, όπως η Φινλανδία που δηλώνει αντίθετη με το αίτημά τους για λήψη αποφάσεων με πλειοψηφία για τις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

"Η γνώμη της Φινλανδίας είναι πολύ σαφής, η στάση μας είναι ότι απαιτείται ομοφωνία στη λήψη των αποφάσεων ... και αυτή είναι η άποψη που η Φινλανδία θα προωθήσει …,"  δήλωσε  η φινλανδή υπουργός Οικονομικών, Jutta Urpilainen, στους δημοσιογράφους την Τετάρτη στο Ελσίνκι.

 Στην αναθεώρηση των συνθηκών φαίνεται ότι αντιδρά και η Μεγάλη Βρετανία η οποία άλλωστε δεν μετέχει στη ζώνη του ευρώ. Σε πρόσφατη δήλωσή του στους Times του Λονδίνου, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, τόνισε ότι η Μεγάλη Βρετανία θα μπορούσε να δεχτεί αλλαγές στις συνθήκες της Ένωσης μόνο υπό τους δικούς της όρους, βασικότερος των οποίων είναι η εξαίρεση της Βρετανίας από δημοσιονομικούς κανονισμούς και περιορισμούς της αγοράς.

  Πάντως η καγκελάριος φαίνεται να ενισχύεται στην εμμονή της για ευρεία αναθεώρηση των συνθηκών και από τον αμερικανικό παράγοντα. Σε τηλεφωνική συνομιλία που είχε χθες το βράδυ, ο πρόεδρος Ομπάμα συμφώνησε μαζί της για τη σημασία μιας «διαρκούς και αξιόπιστης λύσης» του προβλήματος χρέους και υπογράμμισε τη θέλησή του να συνεχίσει τη συνεργασία σε αυτό το θέμα αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες της, όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου. 

 Από ορισμένους κύκλους και εντός της Γερμανίας εκφράζεται ισχυρός σκεπτικισμός για το κατά πόσο θα επιτευχθεί κάποια ουσιαστική συμφωνία στη συγκεκριμένη σύνοδο. Έτσι, όπως γράφτηκε στο Spiegel,  φαντάζει όλο και πιο πιθανό ένα σχέδιο Β (plan B): μια ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ των 17 κρατών-μελών της ευρωζώνης,  όπου θα συμμετέχουν επιπλέον τυχόν άλλες χώρες  που είναι πρόθυμες να υποβληθούν και οι ίδιες σε δεσμευτικούς κανονισμούς για τη δημοσιονομική πειθαρχία. Αυτού του είδους η "ευρώ συν"  (euro plus)  συμφωνία στην οποία θα μπορούσε να ενσωματωθεί το σώμα των κανονισμών που περιγράφει και το ESM, που ακόμη δεν έχει επικυρωθεί. Κυβερνητικά στελέχη στη Γερμανία πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε τουλάχιστον να προσφέρει  "ένα πλεονέκτημα όσον αφορά την ταχύτητα" στη διαδικασία επικύρωσης.

Επιδίωξη των ηγετικών κύκλων της ΕΕ, συνολικά,  είναι να εξευμενίσουν τις «αγορές», να τις καθησυχάσουν.

 Όμως,  οι ιδιώτες επενδυτές θέλουν να ξέρουν αν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, όταν αγοράζουν κρατικά ομόλογα. Και μάλιστα να αποκτούν και το μέγιστο κέρδος.  Θέλουν να δουν ότι η ευρωζώνη έχει ένα «οπλοστάσιο» και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή. Και αυτό έως τώρα οι «επενδυτές» θεωρούν ότι δεν το έχουν δει. Αυτό εξάλλου καταδεικνύει και η «προειδοποιητική βολή» του οίκου αξιολόγησης S&P τη Δευτέρα.

Κρίσιμη, λοιπόν, η σύνοδος κορυφής και μέσα σ’ ένα περιβάλλον γεμάτο αντιφάσεις και όξυνσης όλων των αντιθέσεων.

Η ευρωπαϊκή κρίση βαθαίνει, ενώ η ΕΕ παραδίδεται κραυγαλέα στις διαθέσεις των αγορών και των οίκων αξιολόγησης.

Με την ύφεση να προχωρά ακάθεκτη το ευρωπαϊκό πρόβλημα απειλεί να επηρεάσει αρνητικά τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις.

 Αξιωματούχοι των G20 και του ΔΝΤ αρνήθηκαν  - προς στιγμήν - ότι ετοιμάζουν ένα πακέτο 600 δις. δολαρίων προς το ΔΝΤ ώστε οριακά να «διευκολύνει» τη χρηματοδότηση της Ευρώπης!

 Οι πολιτικές αντιθέσεις στην Ευρώπη έχουν οδηγηθεί σε υψηλή ένταση, ενώ το νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν θα θυμίζει σε τίποτα σχεδόν την Ευρώπη με το ενισχυμένο κοινωνικό κράτος και τις διακηρύξεις για οικονομική και κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.

Καθόλου δεν είναι απίθανο να οδηγηθούν τα πράγματα σε μια Ευρώπη και σε μια ευρωζώνη δύο τουλάχιστον  - και στην ουσία πολλών - ταχυτήτων.

  Όλα δείχνουν ότι η «δημοκρατία» θα περιφέρεται ως … φάντασμα στη διευθυνόμενη από τους  Μερκοζί και στην ουσία τους εντολοδόχους των αγορών Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ενώ το ευρώ – σύμφωνα με την απαισιόδοξη πρόβλεψη – κινδυνεύει  άμεσα να καταρρεύσει.

Καθόλου τυχαία δεν είναι η επικεφαλίδα σημερινού άρθρου της γαλλικής Liberation, που τονίζει: η σύνοδος κορυφής της ζώνης του ευρώ, τελευταία ευκαιρία πριν την υποβάθμιση;

Ή ένα άλμα στο … κενό;

Ο προϋπολογισμός για το 2012 – προϋπολογισμός της πιο σκληρής λιτότητας και της οικονομικής χρεοκοπίας

«Δεν βρισκόμαστε υπό την επιτήρηση της τρόικα, αλλά υπό την επιτήρηση της Ιστορίας»!

 Αυτό ήταν το λεκτικό ευφυολόγημα, το λεκτικό πυροτέχνημα του δοτού πρωθυπουργού, κ. Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος έτσι «ζήλεψε» την κλασική συνταγή – παρά την τεχνοκρατική του προέλευση και ιδιότητα – παλιών προκατόχων του εκπροσώπων της παραδοσιακής πολιτικής ρητορικής.

 Γιατί ο λεκτικός πληθωρισμός, ο βερμπαλισμός, η  κενολογία, η διαστρέβλωση  της πραγματικότητας είναι παλιό «όπλο» της πολιτικής ρητορικής, που όσο πιο αναντίστοιχη είναι με τις πραγματικές ανάγκες και προβλήματα της κοινωνίας τόσο πιο έντονα αξιοποιείται από τους εκπροσώπους του πολιτικού κατεστημένου.

  Για μια ακόμη φορά – αυτή, όμως, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και τους Έλληνες – επιχειρείται η συσκότιση και διαστρέβλωση της αλήθειας, η συστηματική παραπλάνηση των πολιτών και ο κατ’ εξακολούθηση εκφοβισμός τους.

Για μια ακόμη φορά επιχειρείται να χαρακτηριστεί «το ξύδι για γλυκάδι».

 Έτσι ο βάναυσος προϋπολογισμός του 2012 παρουσιάζεται σαν «ιστορική αναγκαιότητα», σαν «μοναδική λύση». Ότι αν δεν τηρηθεί – που έτσι κι αλλιώς δεν θα εφαρμοστεί λόγω κραυγαλέων αναντιστοιχιών και ολοκληρωτικής ανικανότητας των κυβερνώντων – θα επέλθει το «χάος».

 Χαιρετίστηκε από τους εκπροσώπους της  «τριμερούς» συγκυβέρνησης η τεράστια «επιτυχία» να υπερψηφιστεί αυτός ο προϋπολογισμός με 258 ψήφους.

 Από κοντά και συντονισμένα τα  «παπαγαλάκια» και οι  εντεταλμένοι εκφραστές και στυλοβάτες της διαπλοκής και της υποταγής στα κάθε λογής μνημόνια και τρόικες, οι «λαμπεροί» δημοσιογράφοι στα κυρίαρχα κανάλια, ιδιαίτερα στο MEGA και τον Antenna.

 Που προσπαθούν να μας πείσουν στη σφαίρα μιας εικονικής πραγματικότητας να αγνοήσουμε τα όσα ζούμε και βιώνουμε, τα όσα έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα και άκριτα να υποταχτούμε σε κάτι που προβάλλεται ως «μοιραία» εξέλιξη και αναπόδραστο μέλλον.

 Να δούμε, όμως, πώς προβάλλονται αυτές οι εξελίξεις σε βασικά μέσα του ευρωπαϊκού τύπου.

  «Οι Έλληνες υποκύπτουν στις ευρωπαϊκές επιταγές για περικοπές» - έτσι επιγράφει σημερινό της δημοσίευμα η Deutsch Welle, αναπαράγοντας τον τίτλο του Spiegel. Το οποίο  σημειώνει: «Το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε τον αυστηρό προϋπολογισμό για το 2012. Με αυτόν τον τρόπο οι βουλευτές ακολουθούν τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για τη νέα κυβέρνηση στην Αθήνα αυτή είναι μια επιτυχία στους δρόμους όμως αυξάνονται οι διαμαρτυρίες». 

  Η εφημερίδα Financial Times Deutschland επισημαίνει: «Ο Παπανδρέου είναι μεν παρελθόν, αλλά τα τεράστια προβλήματα παραμένουν. Ακόμα και μετά τη μεγάλη παραίτηση των πιστωτών από τις απαιτήσεις τους, που πιθανότατα θα σημάνει ελάφρυνση της τάξης των 100 δις. ευρώ περίπου, η χώρα δεν θα καταφέρει να βγει μόνη της από την παγίδα του χρέους. Και η Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή. Προ πολλού έχουν βυθιστεί σε κρίση και χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμα και η Ιταλία. Γι’ αυτό η συζήτηση για το πώς θα μπορέσει να αποτραπεί η κατάρρευση της Ευρώπης θα συνεχίσει να απασχολεί τους πολιτικούς και τις χρηματαγορές».

 Τέλος η Handelsblatt επιγράφει άρθρο της με τον τίτλο «Η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να ξεφύγει από τη δίνη των χρεών» και γράφει: «Ο υπουργός Οικονομικών Βενιζέλος σκέφτεται όλο και περισσότερες εισφορές και όλο και σφίγγει περισσότερο ο φορολογικός κλοιός. Αλλά όλα αυτά δεν βοηθάνε. Τα έσοδα υπολείπονται και ο προϋπολογισμός για το 2011 έχει ξεφύγει από το στόχο του».

Και έτσι είναι στην πραγματικότητα, αφού υπολογίζεται ότι υπάρχει υστέρηση εσόδων πάνω από 8 δις. ευρώ και το έλλειμμα μπορεί να ξεπεράσει το 13!

  Το BBC σε αναφορά του στο θέμα  επισημαίνει: «το Ελληνικό Κοινοβούλιο πέρασε ένα νέο προϋπολογισμό λιτότητας».  

 Για το βρετανικό μέσο, αυτό έγινε προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα «τεράστια χρέη της χώρας που απειλούν το σύνολο της ευρωζώνης». Και συνεχίζει:

« Ο προϋπολογισμός,  ο οποίος περιλαμβάνει μεγαλύτερη αύξηση φόρων και περικοπές δαπανών, προτάθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση συνασπισμού του πρώην διοικητή της ΤτΕ, Λουκά Παπαδήμου».

 Ο προϋπολογισμός για το 2012 σχεδιάστηκε για να περιορίσει το έλλειμμα στο 5,4% του ΑΕΠ από το 9% για το τρέχον έτος – όπως είπαμε εξαιρετικά αμφίβολο κι αυτό – και προκειμένου να δημιουργήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα.

Ένα τέτοιο πλεόνασμα θα σήμαινε ότι η Ελλάδα θα χρειαζόταν μόνο να δανείζεται  χρήματα για να συνεχίσει την εξυπηρέτηση των τόκων επί του υφιστάμενου χρέους της.

Όλα αυτά, όπως έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα, αποτελούν  «ευσεβείς πόθους» όσων σχεδιάζουν αυτή τη βάρβαρη πολιτική και τα οποία καταλήγουν σε εφιάλτη για τους εργαζόμενους και τους πολίτες.

 Για τη γαλλική εφημερίδα,  Monde, η Ελλάδα κινείται προς την κατεύθυνση μιας διαρκούς λιτότητας.  Η ελληνική κυβέρνηση υιοθέτησε την Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου, έναν εξαιρετικά αυστηρό προϋπολογισμό για το 2012, ο οποίος περιλαμβάνει νέες αυξήσεις φόρων, περικοπές σε μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και περικοπές του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα,  και ο οποίος θα οδηγήσει πιθανότατα σε πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

  Η γαλλική εφημερίδα θεωρεί  «φιλόδοξο στόχο» το στόχο μείωσης του ελλείμματος στο 5,4% του ΑΕΠ για το 2012.   Κι αυτό μπροστά στην κατάσταση της πραγματικής οικονομίας που βρίσκεται σε παρατεταμένη και εντεινόμενη ύφεση ( μείωση ΑΕΠ  κατά 5,5% το 2011, 2,8% το 2012).

 Την ίδια μέρα, βεβαίως, έγινε γνωστό ένα ακόμη δραματικό γεγονός, αφού σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνη, τα ασφαλιστικά ταμεία θα  πρέπει να «εξοικονομήσουν» το κολοσσιαίο ποσό των 8,2 δισ. ευρώ την προσεχή τριετία (2012-14), μέσω της μείωσης των συντάξεων και της συρρίκνωσης των παροχών υγείας, ώστε οι συνταξιούχοι να διασφαλίσουν τις ταπεινές αποδοχές τους.

 Κι αυτό,  γιατί ενώ έχουν μειωθεί σημαντικά οι δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης κατά 25% μέχρι σήμερα και κατά 35% μέχρι το τέλος του 2012, σε σύγκριση με τις δαπάνες του 2009, τα έσοδα μειώθηκαν κατά 20% και 25% αντίστοιχα.

Σε  ετήσια βάση, επίσης,  το σύστημα χάνει 4,5 δισ. ευρώ από τη μείωση των αποδοχών και την έκρηξη της ανεργίας.

Τα εν λόγω -επιπλέον- ποσά, που απαιτούνται, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, θα πρέπει να προέλθουν από:

- Τη μείωση των επικουρικών συντάξεων (από 15%-40%) και την ενοποίηση όλων των Ταμείων πρόσθετων παροχών σε ένα.

- Τη μεταρρύθμιση των κλάδων υγείας (σ.σ. περικοπή δαπανών, μείωση καλύψεων κ.ά.), αλλά και δημιουργία του (Ενιαίου) Φορέα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.

-  Την Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση.

- Τη σύνδεση των ασφαλίστρων με το φόρο μισθωτών υπηρεσιών κ.ά.

 Με άλλα λόγια, οι αιματηρές θυσίες των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων, της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά γίνονται βορά στα αδηφάγα συμφέροντα των τοκογλύφων δανειστών, στις επιδιώξεις της εγχώριας και διεθνούς ολιγαρχίας.

 Κάθε μέρα που περνάει η εφαρμογή αυτής της πολιτικής δεν είναι μόνο κραυγαλέα άδικη και σκληρή, αποτυχημένη και αδιέξοδη.

Γίνεται ασύλληπτα επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και των ανθρώπων του.

Όσο ταχύτερα ανατραπεί τόσο το καλύτερο …

2011 – Η χρονιά του Κρόνου … σε μια χώρα που «τρώει τα παιδιά της»

Μέρες που ανακαλούμε στη μνήμη

Τη δολοφονία ενός νέου παιδιού.

Του μικρού Αλέξη.

Από τα «όργανα της τάξης»

Που έβγαλαν τον τσαμπουκά τους απέναντι σ’ άοπλα παιδιά.

Γιατί ο «νόμος και η τάξη» - για την ακρίβεια αυτοί που ισχυρίζονται ότι τον εκπροσωπούν – μισούν τους νέους αυτής της χώρας.

Τους θεωρούν «ανατρεπτικά» στοιχεία, που πρέπει να συμμορφώνονται με την ωμή βία.

 Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το δραματικό αυτό γεγονός, εκείνο που μπορούμε να καταγράψουμε είναι μια απέραντη θλίψη, για την κατάντια αυτού του κράτους.

Που συνεχίζει να «δολοφονεί», να «τρώει» τα δικά του παιδιά.

 Και δεν είναι οι ατελείωτοι τόνοι τοξικών που εξαπολύει εναντίον τους σε κάθε ειρηνική διαμαρτυρία.

Δεν είναι η προκλητική βία των δυνάμεων καταστολής.

 Είναι πρώτα απ’ όλα η προσωποποιημένη βία απέναντι σε κάθε νέο.

 Που  απειλεί να του στερήσει το δικαίωμα στην ελπίδα και το όνειρο.

  Που τον ωθεί να αποχαιρετήσει τη δική του πατρίδα για να βρει ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο μέλλον.

 Που επιτρέπει σε 16χρονους μαθητές να λιποθυμούν από ασιτία και άλλους να καταφεύγουν  στα συσσίτια.

 Που οδηγεί άλλους στο σύγχρονο Καιάδα, όταν αφαιρεί από μικρά παιδιά που έχουν υποστεί μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων,  άτομα με αυτισμό, μεσογειακή αναιμία, διαβήτη, όσους πάσχουν από AIDS, τη δυνατότητα να δικαιούνται προνοιακά επιδόματα και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

 Είναι μια βία ωμή, απάνθρωπη, καθημερινή και αδιάκριτη.

Σε μια χώρα και σ’ ένα πολιτικό σύστημα  που κινδυνεύει να μετατραπεί σε σύγχρονο Καιάδα.

Ή καλύτερα στο σύγχρονο Κρόνο που κρατά ζηλότυπα την εξουσία του καταβροχθίζοντας τα ίδια του τα παιδιά.

Ας μη το επιτρέψουμε.

Στη μνήμη του Αλέξη και του κάθε Αλέξη αυτής της γης.

Λίγα δάκρυα για τη λιτότητα στην Ιταλία και πολύ … αίμα στην Ελλάδα

 Η αναγγελία των αυστηρών μέτρων λιτότητας από την ιταλική κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε από την έντονη αντίδραση της υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Ελσα Φορνέρο, η οποία ξέσπασε σε κλάματα όταν άρχισε να μιλά για τις θυσίες των συνταξιούχων. Το σχέδιο που προωθεί η ιταλική κυβέρνηση, για την ανάκαμψη της οικονομίας, περιλαμβάνει σκληρές μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις.

  Έτσι, οι Ιταλίδες γυναίκες, στο εξής, θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα εξήντα δυο τους χρόνια και οι άνδρες στα εξήντα έξι μέχρι το 2018. Παράλληλα τα απαιτούμενα χρόνια εισφορών θα αυξηθούν σε σαράντα ένα για τις γυναίκες και σαράντα δυο για τους άνδρες.

"  Επρεπε … και μας στοίχισε πολύ ψυχολογικά… να ζητήσουμε μια…" ήταν η φράση που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει η Φορνέρο.

  Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μαριο Μοντι ήταν αυτός που ολοκλήρωσε τελικά την φράση και συμπλήρωσε την λέξη "θυσία".

 Δεν λέμε ότι δικαιούται καμία υπουργός ή καμία κυβέρνηση να εξαγγέλλει τέτοιου είδους μέτρα.

 Το ζήτημα είναι ότι – με κάποιον τρόπο – ορισμένοι στην Ευρώπη μπορεί να συναισθάνονται την τραγικότητα αυτών των επιλογών και τι σημαίνουν σε κοινωνικό αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο.

 Αν κάνουμε μια σύγκριση με την ελληνική πολιτική σκηνή η σύγκριση είναι απολύτως θλιβερή.

 Όλα τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί με τον πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο, ανακοινώθηκαν, επίσης, με απόλυτη κυνικότητα και απίστευτη πολιτική παχυδερμία.

  Ούτε μια λέξη συμπάθειας ή κατανόησης για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες δεν έχει ακουστεί από τους πολιτικούς τοποτηρητές της κάθε Μέρκελ, Σαρκοζί, τρόικας, ΔΝΤ και γενικότερα των αρπακτικών των αγορών.

 Με άλλα λόγια από δύο πρωθυπουργούς, δύο αντιπροέδρους, δύο υπουργούς Οικονομικών και τους άλλους που μοιράζονται τις καρέκλες της εξουσίας.

  Αντιθέτως, εκείνο που εισέπραξε ο ελληνικός λαός είναι η λοιδορία, ο ωμός εκβιασμός ακόμη και οι ύβρεις τύπου Πάγκαλου.

Αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό που «ηγείται» σ’ αυτή τη χώρα.

Τόση περισσή αναισθησία διαθέτει και ανάλογη πολιτική χοντροκοπιά.

 Εκείνο που τους αξίζει είναι το ταχύτερο δυνατό  ο ελληνικός λαός να τους στείλει εκεί που τους αξίζει.

Είτε στη φυλακή, είτε στα αζήτητα της ιστορίας και της πολιτικής. 

Η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για την καταδίκη της Ελλάδας σχετικά με την ενδιάμεση συμφωνία και η ανάγκη μιας νέας εθνικής στρατηγικής

 Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε σήμερα την αποδοχή της προσφυγής της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Η καταδικαστική απόφαση ελήφθη με 15 υπέρ και ένα κατά.

 Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάνθηκε ότι το βέτο  της Ελλάδας στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι συνιστά παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Ωστόσο το Διεθνές Δικαστήριο δεν υποχρεώνει την Ελλάδα να προχωρήσει σε «διορθωτικές κινήσεις» στο μέλλον, όσον αφορά την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς.

 Επομένως η σημερινή απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει πρακτικά άμεσες επιπτώσεις στην συμπεριφορά της Ελλάδας. Η ηγεσία των Σκοπίων προσβλέπει όμως στην άσκηση πιέσεων για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.

 Μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας ακολούθησε συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφκσι και ο πρόεδρος της Βουλής Τράικο Βελιανόφκσι. Μετά το πέρας της συνεδρίασης ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ κάλεσε την Ελλάδα να σεβαστεί την απόφαση του Δ.Δ.Χ., εκφράζοντας την πρόθεση να συνεχιστούν οι σχετικές διαπραγματεύσεις. Στα Σκόπια φαίνεται να επικρατεί ικανοποίηση για την σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης.

 Τα μέσα ενημέρωσης της χώρας προβάλλουν στις πρώτες τους αναφορές κυρίως το πρώτο σκέλος της απόφασης του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 11, παράγραφος 1, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από το 1995. 

  Η εφημερίδα «Ντνέβνικ» (Dnevnik) αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι: «Η Χάγη καταδίκασε την Ελλάδα», ενώ η εφημερίδα «Ουτρίνσκι Βέσνικ»: (Utrinski Vesnik) σημειώνει ότι: «Το ΔΔΧ αποφάσισε ότι η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία».

  Στην παράγραφο 1 του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας  αναφέρεται όμως, ότι «το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος (σ.σ Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην αίτηση εισδοχής ή στη συμμετοχή του Δευτέρου Συμβαλλομένου Μέρους (σ.σ ΠΓΔΜ) ως μέλους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι μέλος.

  Το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος, εν τούτοις , διατηρεί το δικαίωμα να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε συμμετοχή από τις, προαναφερθείσες εάν, και στο μέτρο που, το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος πρόκειται να αναφέρεται σε τέτοιους οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά από ό,τι στην παράγραφο 2 της αποφάσεως 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ (σ.σ δηλ. ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας)».

  Σε δεύτερο πλάνο προβάλλεται από τα ΜΜΕ των Σκοπίων το δεύτερο σκέλος της απόφασης του ΔΔΧ, το οποίο απέρριψε το αίτημα της ΠΓΔΜ για τη στάση που θα πρέπει να τηρεί στο μέλλον η Ελλάδα, να μην προβάλλει δηλαδή αντιρρήσεις σε ενδεχόμενα αιτήματα που υποβάλλει η ΠΓΔΜ για ένταξή της σε διεθνείς οργανισμούς όπου μετέχει η Ελλάδα.

  Πέρα από την όποια απήχηση είχε αυτό το θέμα στα Σκόπια, εκείνο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι η για μια ακόμη φορά παταγώδης αποτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Που χρόνια τώρα παραπαίει σε ανερμάτιστες επιλογές.

Που απεμπόλησε την όποια στρατηγική δυνατότητα και πλεονέκτημα είχε η χώρα μας στην ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή.

Που έμεινε δέσμια από κορώνες και ρητορική εθνικιστικών και «υπερπατριωτικών» κύκλων.

Όπως αυτών που είναι μέτοχοι στην τριμερή συγκυβέρνηση.

Τέτοιων «ηγετών» και εκφραστών απόψεων σαν τον Γιώργο Καρατζαφέρη ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στην κυβέρνηση εφόσον στην ονομασία της γειτονικής χώρας συμπεριληφθεί και ο όρος «Μακεδονία».

  Στην ίδια κυβέρνηση για την οποία δήλωσε ότι ο χρόνος της δεν τελειώνει στις 19 Φεβρουαρίου, αλλά ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά της.

  Τόσο  «υπερπατριωτών» που πρωτοστάτησαν στην υπερψήφιση του πρώτου Μνημονίου και τώρα πάλι πρωτοστατούν στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων.

 «Υπερπατριώτες» σε μια πατρίδα χωρίς το λαό της και ταπεινωμένη από πολλές απόψεις σε διεθνές επίπεδο.

  Μια χώρα που συμπιέζεται πέρα από την οξύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση, πέρα από την αντιδημοκρατική επιβολή των πιο βάρβαρων μέτρων στην ιστορία της, και από το διεθνή της περίγυρο.

  Από μια Τουρκία που με αλαζονεία διεκδικεί το ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης, με το νεοοθωμανικό της προφίλ σε πλήρη ανάπτυξη.

 Με τους βόρειους βαλκάνιους γείτονες να θέλουν να αξιοποιήσουν την οικονομική δυσπραγία της χώρας.

 Με την ένταση να κορυφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, με την επέμβαση των δυτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ στο Ιράν να είναι προ των πυλών.

Με ανοικτά όλα τα μέτωπα για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να αποτελούν αντικείμενο οξύτατου ανταγωνισμού.

 Έχει αποδειχτεί ότι  η χώρα σε στιγμές βαθιάς οικονομικής κρίσης, κοινωνικής και πολιτικής υποβάθμισης έχει δεχθεί και βαρύτατα πλήγματα στα εθνικά θέματα και στη διεθνή της θέση.

 Η έξοδος από τη σημερινή κατάσταση, η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, η χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής η οποία θα συμπεριλαμβάνει και την οικονομική ανασύνταξη της χώρας αποτελεί προτεραιότητα ζωτικής σημασίας.