Spiegel: Άκρως επικίνδυνο ένα Grexit

 Με πρωτοσέλιδους τίτλους όπως «Το Βερολίνο    πιστεύει σε μια συμφωνία με την Αθήνα» (SZ),  «Κοιτώντας κατάματα τον γκρεμό» (FAZ) και  «Τόσο επικίνδυνο θα ήταν ένα Grexit» (Spiegel  Online) ο γερμανικός τύπος αναφέρεται,  σύμφωνα με τη Deutsche Welle, στο νέο γύρο  διαπραγματεύσεων Ελλάδας-δανειστών στις   Βρυξέλλες.

Το Spiegel Online απαριθμεί μεταξύ άλλων τις επιπτώσεις ενός Grexit για την Ελλάδα και την ευρωζώνη: «Η πλειοψηφία των γερμανών πολιτών τάσσεται υπέρ μιας αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, ίσως και επειδή πολιτικοί και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι οι επιπτώσεις θα είναι περιορισμένες. Όμως στην πραγματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθούν.

Ένα νέο εθνικό νόμισμα και η μεγάλη υποτίμησή του σε σχέση με το ευρώ θα σήμαινε για την Ελλάδα εκτόξευση του πληθωρισμού και αύξηση του κόστους των εισαγωγών. 

Η χώρα δεν θα γινόταν οπωσδήποτε ανταγωνιστικότερη διότι, αν εξαιρέσει κανείς κάποια τρόφιμα, δεν είναι οπωσδήποτε υπολογίσιμο μέγεθος στις εξαγωγές. Την ίδια στιγμή θα βρισκόταν αντιμέτωπη με πλήθος πτωχεύσεων εταιριών, ενώ η οικονομία θα κατέρρεε.

Όσον αφορά τώρα την ευρωζώνη, συνεχίζει το Spiegel Online, ένα Grexit θα προκαλούσε έστω και παροδικά δυνατές αναταράξεις στις χρηματαγορές, θα εξέθετε την ευρωζώνη στον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης και σε άλλες χώρες και θα κόστιζε δισεκατομμύρια τους δανειστές. 

Επιπλέον ένα Grexit θα είχε και πολιτικές επιπτώσεις για την ευρωζώνη, μιας και θα άνοιγε διάπλατα την πόρτα εξόδου και άλλων χωρών από το ευρώ. Ποια θα είναι η επόμενη χώρα; διερωτάται το Spiegel.

Η Α. Μέρκελ έχει να χάσει πολλά....

Για σοβαρές επιπτώσεις προειδοποιεί και η Stuttgarter Nachrichten: «Σε περίπτωση Grexit δεν αποκλείονται απρόβλεπτες και ισχυρές αναταράξεις στις αγορές. Απρόβλεπτες θα είναι ωστόσο οι επιπτώσεις και για την γερμανική οικονομία. Βρισκόμαστε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Η αντίστροφή μέτρηση έχει ξεκινήσει».

Η Kölner Stadt-Anzeiger παρατηρεί: «Όλα δείχνουν προς μια αποτυχία των διαπραγματεύσεων Ελλάδας δανειστών. Είναι σαφές ότι η Α. Μέρκελ ως υπεύθυνος πολιτικός θέλει να αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο. Πολλοί γερμανοί πολίτες επιθυμούν μεν μια σκληρότερη στάση έναντι της Αθήνας. Όμως η καγκελάριος έχει να χάσει πολλά αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις. 

Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα κοστίσει τη Γερμανία δεκάδες δισεκατομμύρια. Ανυπολόγιστη θα είναι η ζημιά για την ευρωζώνη, αλλά και την ΕΕ όταν ενισχυθεί στους πληθυσμούς στη νότια Ευρώπη ακόμη περισσότερο το συναίσθημα ότι τους έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους».

Bundesbank: Απρόβλεπτες οι επιπτώσεις ενός Grexit

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέγεθος των επιπτώσεων που θα είχε πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, δήλωσε σε συνέντευξή της που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Rheinische Post η αντιπρόεδρος της Bundesbank.

"Ο άμεσος αντίκτυπος της μετάδοσης σε άλλες χώρες είναι μικρότερος επειδή είναι μικρότερες και οι άμεσες απαιτήσεις των ξένων τραπεζών έναντι της Ελλάδας", δήλωσε στην εφημερίδα η Κλαούντια Μπουχ.

"Αλλά κανένας γνωρίζει ποιες ενδεχομένως να είναι οι έμμεσες επιπτώσεις". 

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

Και όμως η ρήξη είναι εφικτή!

 του Μ …

Αφήνοντας κατά μέρος τη ρητορική, είναι σαφές ότι την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση καταγγέλλει την αδιαλλαξία των δανειστών, η ίδια επιμένει στις «47 σελίδες», δηλαδή ένα νέο μνημόνιο. Ακόμη χειρότερα, αυτή η γραμμή νομοτελειακά σημαίνει ότι στο τέλος ακόμη και εάν κάνουν υποχωρήσεις οι «Θεσμοί» θα βρεθούμε με κάτι που θα είναι χειρότερο και από τις «47 σελίδες». Και αυτό είναι το καλό ενδεχόμενο. γιατί θα σημαίνει ότι θα «έχουμε συναντηθεί στη μέση του δρόμου». Στο κακό ενδεχόμενο απλώς θα αποδεχτούμε όλες τις προτάσεις των δανειστών.

Στην πραγματικότητα δέσμια του καταστροφικού σχήματος «ούτε ρήξη – ούτε υποταγή» η κυβέρνηση οδηγείται στην ταπείνωση (παρασύροντας στην ήττα μια ολόκληρη κοινωνία) ακόμη και εάν στο μεταξύ παίξει όλη τη χορογραφία της «ρήξης» (διακοπή διαπραγμάτευσης, προσφυγή στις κάλπες, νέα διαπραγμάτευση), ακριβώς γιατί δεν έχει στρατηγική ρήξης.
Γι’ αυτό το λόγο και σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε να συζητήσουμε ανοιχτά και όχι με όρους «μυστικής διπλωματίας», την αναγκαία «τεχνική της ρήξης». Γιατί μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος ακόμη και τώρα:

• Εφόσον οι «θεσμοί» διαλέγουν το δρόμο της αδιαλλαξίας πρέπει να σταματήσει η διαπραγμάτευση και να σταματήσουν να εξαρτώνται οι εσωτερικές πολιτικές αποφάσεις από τη διαπραγμάτευση. Αυτό σημαίνει ότι επιστρέφουμε στη θέση ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις (που σημαίνει καμιά ιδιωτικοποίηση στα λιμάνια, στο Ελληνικό, στα αεροδρόμια, κανένα ξεπούλημα από το ΤΑΙΠΕΔ, κ.λπ.), ότι προχωρά μονομερώς η πλήρης επαναφορά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συλλογικών συμβάσεων, ότι εγκαταλείπεται η θέση για πρωτογενή πλεονάσματα και ότι δοκιμάζεται πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση (αντί για το φόρτωμα βαρών στις πλάτες των λαϊκών τάξεων μέσω του ΦΠΑ).

• Η παύση πληρωμών στο χρέος πρέπει να γίνει πραγματικότητα και αυτό αφορά και τις δόσεις του ΔΝΤ και τις δόσεις προς την ΕΚΤ. Την ίδια στιγμή η έκδοση εντόκων πρέπει πλέον γίνεται χωρίς αίτημα αδείας από την ΕΚΤ. Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους γίνεται πραγματικό όπλο και τα πορίσματα για την κλίμακα που μπορεί να χαρακτηριστεί παράνομο και επαχθές μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν βάση μιας θέσης για διαγραφή του χρέους.

• Ο πολιτικός έλεγχος της κεντρικής τράπεζας αποκτά ξεχωριστή σημασία. Η αποπομπή με πολιτική απόφαση του Στουρνάρα γίνεται πρώτη προτεραιότητα, ώστε να μπορεί να υπάρχει άλλος έλεγχος και δυνατότητα χρήσης όλων των εργαλείων που μπορεί να χρειαστούν (συμπεριλαμβανομένου και της αναγκαίας πλήρους άσκησης ουσιαστικού δημόσιου ελέγχου στις «συστημικές τράπεζες»).

• Ο έλεγχος των κινήσεων κεφαλαίων αλλά και ο περιορισμός των αναλήψεων από τράπεζες οφείλουν να αποτελέσουν άμεσα αναγκαία βήματα, σε πείσμα της ιδεολογικής τρομοκρατίας των συστημικών ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή η δυνατότητα για παροχή ρευστότητας με μονομερή έκτακτη απόφαση της ΤτΕ (κατά το πρότυπο της Ιρλανδίας) επίσης είναι ένα αναγκαίο βήμα.

Προφανώς όλα αυτά βάζουν και θέμα ευρώ. Όμως, το το βάζουν μέσα σε μια ακολουθία πρακτικών ρήξης που το καθιστούν αναγκαία συνθήκη αλλά και πείθουν για την αναγκαιότητά του, όχι με όρους ιδεολογικής τοποθέτησης αλλά πρακτικής αναγκαιότητας. Από εκεί και πέρα το ερώτημα μιας πραγματικής παραγωγικής ανασυγκρότησης με όρους εναλλακτικού παραγωγικού υποδείγματος αποκτά άλλη διάσταση και δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την αναμονή του επόμενου ΕΣΠΑ (ας θυμηθούμε ότι το προηγούμενο ΕΣΠΑ καθόλου δεν απέτρεψε την καταστροφική ύφεση και την κοινωνική διάλυση).

Θα υπάρξει μια τέτοια κατεύθυνση ρήξης; Δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Για την ακρίβεια είμαι απόλυτα βέβαιος πώς δεν θα υπάρξει όσο η αντικαπιταλιστική Αριστερά μένει απλώς στο να καταγγέλλει με όρους αυτοδικαίωσης και όσο οι αριστερές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ επίσης απλώς καταγγέλλουν εσωκομματικά. Χρειάζεται και άλλης κλίμακας κινητοποίηση του λαού και πολύ πιο συγκεκριμένη τοποθέτηση για το τι σημαίνει ρήξη. Η κινητοποίηση στις 11 Ιούνη οφείλει να αγκαλιαστεί από όλες τις δυνάμεις, κοινωνικές και πολιτικές που αναφέρονται στην αναγκαιότητα της ρήξης.

Η πίεση των δανειστών σημαίνει ότι εξακολουθούν να βλέπουν την Ελλάδα ως δυνάμει «αδύναμο κρίκο» και γι’ αυτό επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην επίτευξη όχι απλώς «αριστερής λιτότητας» αλλά ταπείνωσης. Αυτό σημαίνει ότι αντικειμενικά είμαστε μέσα σε ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που δεν πρέπει να κλείσει. Το πώς θα παρέμβουμε στη συγκυρία που ανοίγει το αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων θα κρίνει σημαντικά τις εξελίξεις.

Η Ελλάδα δεν είναι Ιρλανδία - και όχι μόνο στην οικονομία

                                                             από τον Μ …

Πέρασα τέσσερις ξέφρενες ημέρες στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα. Ο πληθυσμός παρακολουθούσε με αγωνία τους ηγέτες της αριστερής κυβέρνησης για την συμβιβαστική λύση που ήταν σχεδόν βέβαιο ότι είχαν επιτύχει με την Ευρώπη, αλλά η ελπίδα αυτή κατέρρευσε.

Του Paul Mason

Την Παρασκευή το βράδυ, μετά από μια ζωηρή κοινοβουλευτική συζήτηση, κάθισα έξω από ένα ήρεμο, ευχάριστο εστιατόριο στην Αθηναϊκή μποέμ περιοχή των Εξαρχείων.

Η βραδιά μας τελείωσε απότομα καθώς μια ομάδα περίπου 30 ανδρών ντυμένοι με κουκούλες αναποδογύρισαν τους κάδους σκουπιδιών, έβαλαν φωτιά και συστηματικά αναστάτωναν την περιοχή.

Η αστυνομία δεν εμφανίστηκε. Ούτε ήρθαν οι πυροσβέστες. Ο τοξικός καπνός οδήγησε εκτός περιοχής περίπου 1.000 άτομα που έτρωγαν και έπιναν ή περπατούσαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όλοι έβριζαν τους αναρχικούς - που συνήθως κατηγορούνται ότι είναι προβοκάτορες της αστυνομίας - αλλά απλά σήκωναν τους ώμους τους.
 
Ήταν μια γεύση από τη νέα κατάσταση στην Ελλάδα. Κανένας από τους φωτογράφους ή εικονολήπτες της παρέας μου δε μπήκε καν στον κόπο να προσπαθήσει να κινηματογραφήσει το γεγονός, γιατί όλοι γνωρίζαμε ότι ο εξοπλισμός μας θα καταστρεφόταν αμέσως, και ξέραμε ότι οι άνθρωποι που διαμαρτύρονταν για τις αναθυμιάσεις καπνού πιθανότατα δεν θα κουνούσαν το  δάχτυλό τους για να μας βοηθήσουν.
 
Νέα κατάσταση

Το γεγονός δεν θα απασχολήσει τις ελληνικές εφημερίδες, ούτε θα εμφανιστεί ως μια ενημέρωση για την Άνγκελα Μέρκελ και Κριστίν Λαγκάρντ. Αλλά θα έπρεπε. Επειδή είναι ένα τέλειο παράδειγμα που απ’ ότι φαίνεται ακόμη και τώρα δεν καταλαβαίνουν οι σημερινοί ηγέτες: Η Ελλάδα δεν είναι όπως η Ιρλανδία, το παιδί της λιτότητας στην αφίσα.

Αν και οι ελληνικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και ακτιβιστές της νεολαίας φαίνονται να έχουν αφεθεί σε μεγάλη παθητικότητα, περιμένοντας επί πέντε μήνες να δουν τα αποτελέσματα μιας ριζοσπαστικής αριστερής κυβέρνησης στην εξουσία, εκείνο το βράδυ ήταν μια γεύση από τα επίπεδα του χάους που οι Έλληνες έχουν αφεθεί.
 
Καθώς ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να επιδιώξει μια πολιτική λύση αυτή την εβδομάδα με την Άνγκελα Μέρκελ και τους άλλους ηγέτες της ΕΕ, η κατάσταση είναι τουλάχιστον καθαρή. Το προσχέδιο "συμφωνίας" από τους Έλληνες - ένα τεράστιο ολίσθημα σχετικά με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι αρκετά αυστηρό για την Ευρώπη - είναι όσο αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να χάσει την ικανότητά του να συνεχίσει να υπάρχει στο κοινοβούλιο.
 
Έτσι, αν η Μέρκελ και ο Τσίπρας δεν καταλήξουν σε ένα συμβιβασμό, όλες οι αντικειμενικές αναλύσεις βλέπουν σαν πιθανότητα μία καταστροφή στο τέλος του Ιουνίου.
 
Καταδικασμένη να αποτύχει

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου έχει γίνει τεράστια κριτική κατά του ΔΝΤ για το ρόλο του σ’ αυτή την κατάσταση, και για το σωστό λόγο. Οι ίδιοι οικονομολόγοι του ΔΝΤ αναγνώρισαν, πριν από δύο χρόνια, ότι η μέθοδός τους σχετικά με τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ανάπτυξη ήταν λάθος.
 
Και όταν ήρθε στην Ελλάδα, για όλους τους λόγους που οι άνθρωποι στη Βόρεια Ευρώπη δεν τους αρέσει η Ελλάδα - η διαφθορά, η ολιγαρχία, η αδιόρθωτη λιανική οικονομία της, το συνταξιοδοτικό της σύστημα - το πρόγραμμα λιτότητας που ήθελε να επιβάλει το ΔΝΤ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει.
 
Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το γράφημα για να δείτε πόσο άσχημα είναι τα πράγματα.

Η S&P υποβάθμισε την Ελλάδα

                                του M ...

Σε υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας προχώρησε χθες αιφνιδίως η Standard & Poor΄s, στην κατηγορία CCC από CCC+ και με αρνητική προοπτική.

Η απόφαση της Ελλάδας να καθυστερήσει την πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ που έληγε στις 5 Ιουνίου φαίνεται να καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στις συντάξεις και στις εσωτερικές δαπάνες έναντι των υποχρεώσεων εξυπηρέτησης του χρέους, σύμφωνα με την S&P.

«Η ελληνική κυβέρνηση πιθανότατα θα κηρύξει στάση πληρωμών μέσα στους επόμενους 12 μήνες» προειδοποιεί η Standard & Poor's, σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, ενώ επισημαίνει ότι «το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο» άν δεν υπάρξει βελτίωση στις προβλέψεις για το ελληνικό ΑΕΠ και «βαθιές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα».

«Η συνεχή εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες αυξάνει την πιθανότητα επιβολής ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων» σύμφωνα με τον οίκο, ενώ υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ η παροχή χρηματοδότησης στην Ελλάδα από την ΕΚΤ.

Για επιβάρυνση της οικονομικής δραστηριότητας κάνει λόγο ο οίκος από την αβεβαιότητα γύρω από τις σχέσεις της χώρας με τους πιστωτές της και την ευρύτερη πολιτική σταθερότητα, ενώ την ίδια ώρα, οι καθυστερήσεις φορολογικών πληρωμών αυξήθηκαν σημαντικά το Μάιο. Παράλληλα, η κυβέρνηση φαίνεται να διαφυλάττει τη ρευστότητά της λόγω καθυστερήσεων των πληρωμών στους προμηθευτές.

FT: Τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας να κλείσει συμφωνία - κορυφώνονται οι πιέσεις των δανειστών

Οι πιστωτές της Ελλάδας εξαπέλυσαν την Πέμπτη τις πιο σκληρές προειδοποιήσεις έναντι της ελληνικής κυβέρνησης από τότε που ξεκίνησε η πεντάμηνη κόντρα για το πρόγραμμα διάσωσης των €172 δισ., με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αποσύρει την διαπραγματευτική του ομάδα και τους Ευρωπαίους ηγέτες να λένε ότι ο χρόνος για συμβιβασμό έχει λήξει.

Η αιχμηρή γλώσσα που χρησιμοποίησαν δημόσια αντανακλά τον ολοένα και μεγαλύτερο φόβο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει υπερεκτιμήσει τον χρόνο που έχει απομείνει για να κλείσει μια συμφωνία που θα απελευθερώσει την τελική δόση των 7,2 δισ. ευρώ για την γονατισμένη ταμειακά κυβέρνηση του.

Σε μια σειρά συναντήσεων στις Βρυξέλλες, ο κ. Τσίπρας άκουσε ότι η κυβέρνηση του πρέπει να αποφασίσει γρήγορα αν θα δεχθεί ένα μεγάλο αριθμό οικονομικών μεταρρυθμίσεων ή θα χρεοκοπήσει.

«Χρειαζόμαστε αποφάσεις και όχι διαπραγματεύσεις τώρα. Είναι η άποψη μου ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να γίνει, πιστεύω, λίγο πιο ρεαλιστική» είπε ο Ντόναλντ Τουσκ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο οποίος συναντήθηκε με τον κ. Τσίπρα την Τετάρτη. «Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για τζόγο, δεν υπάρχει άλλος χρόνος για τζόγο. Η ημέρα πλησιάζει, φοβάμαι, που κάποιος θα πει ότι το παιχνίδι τελείωσε».

Εξίσου άμεσο ήταν και το ΔΝΤ, το οποίο ανακοίνωσε ότι οι διαπραγματευτές του επέστρεψαν στην Ουάσιγκτον και τόνισε ότι υπάρχουν «μεγάλες διαφορές» και έλλειψη προόδου στις διαπραγματεύσεις.

«Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα μας στους περισσότερους τομείς-κλειδιά» ανέφερε ο Τζέρι Ράις, εκπρόσωπος του ΔΝΤ. «Δεν έχει υπάρξει πρόοδος πρόσφατα στην άμβλυνση των διαφορών αυτών».

Αξιωματούχοι πιστεύουν ότι αν δεν κλείσει συμφωνία ως τις αρχές της επόμενης εβδομάδας, δεν θα υπάρχει αρκετός χρόνος ώστε η Αθήνα να αποκτήσει πρόσβαση σε χρήματα πριν λήξουν δύο μεγάλοι «λογαριασμοί»: η αποπληρωμή €1,5 δισ. στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου και μια αποπληρωμή €3,5 δισ. για ομόλογα της ΕΚΤ στις 20 Ιουλίου.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συναντήθηκε με τον κ. Τσίπρα την Πέμπτη σε μια τελευταία προσπάθεια -σύμφωνα με έναν αξιωματούχο της Ε.Ε.– να δεχτεί ο Έλληνας ηγέτης μια συμφωνία. «Αν η διαδικασία προχωρούσε κανονικά, ο πρόεδρος δεν θα έπρεπε να συναντήσει τον κ. Τσίπρα σήμερα» ανέφερε ο αξιωματούχος.

Υπάρχουν σημάδια πως η Αθήνα έχει ήδη αλλάξει στρατηγική ως αντίδραση στις σκληρές προειδοποιήσεις. Κυβερνητικός αξιωματούχος είπε ότι ο κ. Παππάς, υπουργός Επικρατείας και ο πιο στενός συνεργάτης του κ. Τσίπρα και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα αναλάβουν τις καθημερινές διαπραγματεύσεις στο «Brussels Group». O κ. Tσίπρας θα επιβλέπει «την όλη διαδικασία» με την ελπίδα να διασφαλίσει μια συμφωνία την επόμενη εβδομάδα, είπε ο αξιωματούχος.

Η γερμανική κυβέρνηση στέλνει τις τελευταίες ημέρες μηνύματα σε «ιδιωτικό» επίπεδο ότι είναι ώρα κοπούν οι συνομιλίες και να υιοθετηθεί μια πιο σκληρή «take it or leave it» στάση.

Σύμφωνα με τρεις ανώτατους αξιωματούχους της ευρωζώνης, Γερμανοί ηγέτες διεμήνυσαν σε άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης πως δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν πέρα από την συμβιβαστική πρόταση που παρουσιάστηκε στον κ. Τσίπρα την περασμένη εβδομάδα από τον κ. Γιούνκερ εκ μέρους των πιστωτών της Ελλάδας.

Οι αξιωματούχοι είπαν πως η κατηγορηματική απόρριψη της πρότασης από τον κ. Τσίπρα στο ελληνικό κοινοβούλιο την Παρασκευή, μαζί με την προσπάθεια της κυβέρνησής του να επαναδιαπραγματευτεί τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα που πίστευαν ότι είχαν συμφωνήσει, έχουν πείσει το Βερολίνο ότι μια πιο σκληρή «take it or leave it» στάση πρέπει να δοκιμαστεί.

«Η μόνη απάντηση που ψάχνουν από τους Έλληνες είναι να πουν 'ναι'» ανέφερε ένας αξιωματούχος της ευρωζώνης.

Κάποιοι στην Γερμανία υποστηρίζουν ότι ακόμα και το πλάνο που παρουσίασε ο Γιούνκερ έχει πάει «πολύ μακριά» με τις «παραχωρήσεις» που έκανε. Στη συμφωνία του Φεβρουαρίου μεταξύ της Αθήνας και των Ευρωπαίων πιστωτών αποφασίστηκε να μειωθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα φέτος, αλλά όχι τα επόμενα χρόνια, όπως αναφέρεται στο νέο σχέδιο που έδωσαν οι εταίροι (σ.σ. αναφέρεται στην πρόταση των θεσμών της προηγούμενης εβδομάδας που απέρριψε η Αθήνα). Σε κάποιους Γερμανούς αξιωματούχους «σηκώθηκαν οι τρίχες» όταν είδαν την πρόταση για μειωμένους στόχους την επόμενη τριετία.

Ενας γερμανός αξιωματούχος που εμπλέκεται στη συζήτηση δήλωσε πως παραμένουν διαφορές μεταξύ της Αγκελας Μέρκελ και του Β. Σόιμπλε για το πώς θα προσεγγίσουν αυτή την αντιπαράθεση. Η Μέρκελ είναι ακόμα δεσμευμένη στο να αποτρέψει το Grexit, παρότι αυξήθηκε τις τελευταίες ημέρες η αμφιβολία της για το εάν ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να πετύχει τις μεταρρυθμίσεις που θα δεσμευτεί.

Ο Σόιμπλε δείχνει περισσότερο πρόθυμος να επιτρέψει ένα Grexit, θέση που ασπάζεται αυξανόμενος αριθμός βουλευτών στο κόμμα, δήλωσε ο αξιωματούχος.

Αυτή η υποβόσκουσα «ανυπομονησία» εντός της Γερμανίας ήρθε στο φως νωρίτερα σήμερα. Ο Jens Weidmann, επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας δήλωσε πως «ο χρόνος τελειώνει» για την Ελλάδα προκειμένου να φτάσει σε συμφωνία, προσθέτοντας ότι «ο κίνδυνος πτώχευσης μεγαλώνει μέρα με τη μέρα».

Η Μέρκελ δήλωσε πως είναι ώρα «η Αθήνα να δουλέψει εμφατικά με πλήρη ταχύτητα… να προσπαθήσει να λύσει όλα τα ανοικτά μέτωπα», προσθέτοντας: «Κάθε μέρα μετράει».

ΠΗΓΗ: www.euro2day.gr

Όλα αυτά είναι αρκετά διαφορετικά από την εικόνα που μεταφέρει η ελληνική κυβέρνηση στους Έλληνες πολίτες ...

Και φυσικά βρίσκεται πολύ μακριά από εκείνους τους κομπασμούς και τη κούφια ρητορική για το "ξήλωμα των μνημονίων" και άλλων σχετικών ... 

Εμείς "αισιοδοξούμε", αλλά εκείνο το ... βιολί τους; ΔΝΤ - Μεγάλες αποστάσεις σε ασφαλιστικό, ΦΠΑ και πλεόνασμα

Συγκρουσιακό κλίμα και μεγάλες αποκλίσεις στις θέσεις του Ταμείου με την Ελλάδα ανέδειξε ο εκπρόσωπος του, Τζέρι Ράις τονίζοντας τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ακόμα σε ασφαλιστικό, ΦΠΑ και πρωτογενή πλεονάσματα.

Το ΔΝΤ εξέφρασε σήμερα ανοιχτά την δυσφορία του για την πορεία των διαπραγματεύσεων με την γνωστοποίηση της αποχώρησης των τεχνικών κλιμάκιων του Ταμείου από τις συζητήσεις στις Βρυξέλλες και την επιστροφή τους στην Ουάσινγκτον όσο η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να συζητάει σε πολιτικό επίπεδο.

”Δεν είμαστε πολιτικός θεσμός” είπε χαρακτηριστικά ο Τζέρι Ράις, υπογραμμίζοντας ότι "η ελληνική κυβέρνηση ψάχνει να βρει λύσεις σε πολιτικό επίπεδο. 

Οι τεχνικές συζητήσεις έχουν σταματήσει και η τεχνική ομάδα του ΔΝΤ έχει επιστρέψει στην Ουάσιγκτον από τις Βρυξέλλες.

Ο Τζέρι Ράις απέφυγε να τοποθετηθεί αν το ΔΝΤ είναι “εξοργισμένο” με τους Ευρωπαίου και το αν έχουν μεταξύ τους διαφορές οι θεσμό.

Χρησιμοποιώντας όμως μια ασυνήθιστα σκληρή φρασεολογία ανέφερε 
ότι "εμείς δεν φεύγουμε ποτέ από το τραπέζι" και ότι "παραμένουμε στενά συνδεδεμένοι" με το θέμα της Ελλάδας όμως μία συμφωνία που θα έχει την έγκριση του ΔΝΤ είναι πολύ μακριά καθώς υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ Ταμείου και της ελληνικής κυβέρνησης σε πολλά θέματα και δεν υπάρχει πρόοδος στο να περιορισθούν αυτές οι διαφορές”. 

Ο εκπρόσωπος τύπου του Ταμείου κράτησε σκληρή στάση στα θέματα όπου υπάρχουν οι διαφορές με την Ελλάδα. Χαρακτήρισε “μη βιώσιμο” το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας καθώς λαμβάνει επιχορήγηση ίση με το 10% του ΑΕΠ της χώρας. 

“Η μέση σύνταξη στην Ελλάδα είναι η ίδια με την Γερμανία και ότι ο μέσος συνταξιούχος στην Ελλάδα συνταξιοδοτείται 6 χρόνια πριν από τον Γερμανό” είπε χαρακτηριστικά.

Αναφορικά με τον ΦΠΑ, ο κ. Ράις, υποστήριξε ότι η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα προβλήματα στην είσπραξη του ΦΠΑ στην Ευρώπη κάτι που απέδωσε στην πολυπλοκότητα του συστήματος. 

Τέλος στο θέμα της χρηματοδότησης της Ελλάδας είπε ότι "όσο πιο πολύ απέχουν οι στόχοι από τα όσα έχουν συμφωνηθεί, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη για χρηματοδότηση και για ελάφρυνση χρέους".



Όπως έγινε γνωστό η επικεφαλής του ΔΝΤ,Κριστίν Λαγκάρντ, θα μεταβεί την επόμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες για να παραστεί στην συνεδρίαση του Eurogroup.

Munchau: Ενα τρισ. θα κοστίσει η ελληνική χρεοκοπία!

To πώς σκέφτονται οι συντηρητικοί του CDU/CSU για την Ελλάδα, δε χρειάζεται κανείς να εμβαθύνει και πολύ για να το καταλάβει. Αν όμως ισχύει ότι εν τω μεταξύ οι Έλληνες έχουν σπάσει τα νεύρα και στους σοσιαλδημοκράτες του SPD, όπως το έθεσε πρόσφατα ο Μάρτιν Σουλτς, τότε είμαστε πιθανόν κοντά σε ένα Grexit, λέει ο Βόλφγκαγκ Μούνχαου στο νέο του άρθρο στο περιοδικό Spiegel. 

Η κατάσταση στο μεγάλο συνασπισμό που κυβερνά τη Γερμανία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το SPD, καθώς με τη στήριξη του η Μέρκελ θα μπορούσε να περάσει έναν συμβιβασμό από τη γερμανική βουλή ακόμα και χωρίς το κόμμα της. Αν όμως δεν συναινέσουν ούτε οι σοσιαλδημοκράτες, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα, λέει ο αρθρογράφος.

Δεδομένης όμως της κατάστασης, το SPD χάνει μια πολύ σημαντική ευκαιρία. Το μεγάλο ιστορικό λάθος της Μέρκελ ήταν η ανικανότητά της να δει την κρίση της ευρωζώνης ως ευκαιρία για μια βαθύτερη πολιτική ενοποίηση κι η αντ' αυτού επιμονή της σε μη ρεαλιστικούς κανόνες και συνθήκες.

Το ευρώ ήταν χωρίς αμφιβολία πρόωρο. Τα διδάγματα από την κρίση του ευρώ είναι πως μία νομισματική ένωση είτε μπορεί να συναφθεί μεταξύ πολύ ομοιογενών οικονομιών είτε μόνο ως τμήμα μιας ευρύτερης πολιτικής ένωσης.

Το δεύτερο λάθος της Μέρκελ ήταν η επιμονή της σε μία πολιτική λιτότητας, η οποία έριξε την Ελλάδα σε μία πενταετία συνεχούς ύφεσης. Γνωρίζουμε από την οικονομική ιστορία τι συμβαίνει σε μια χώρα όταν εφαρμόζει λιτότητα εν μέσω ύφεσης. Αυτό ακριβώς που συνέβη στην Ελλάδα.

Τώρα οι δανειστές απαιτούν ακόμα περισσότερες περικοπές. Αυτό είναι πραγματικά παράδοξο αλλά και παράλογο, όπως το περιέγραψε ο Α. Τσίπρας στη βουλή. Σε αυτό το σημείο έχει δίκιο. Αλλά το δικό του μεγάλο λάθος είναι η ανικανότητα να καταρτίσει ένα δικό του καλό σχέδιο, με το οποίο θα μπορούσε να έχει στο πλευρό του ένα μέρος των δυνητικών του φίλων στην Ευρώπη – δηλαδή ένα μέρος των σοσιαλδημοκρατών.

Οι πιθανότητες μιας συμφωνίας είναι σήμερα μικρότερες από ό,τι πριν μία εβδομάδα. O Tσίπρας θα πρέπει να καταπιεί πολλά φαρμάκια και οι δανειστές να αναγνωρίσουν ότι δε θα πάρουν όλα τα λεφτά τους πίσω, αν είναι να συναφθεί μια συμφωνία.

Άλλωστε και οι δύο πλευρές θα έχουν πρόβλημα να «σερβίρουν» μια συμφωνία στα εσωτερικά τους ακροατήρια. Υπάρχει γκρίνια όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και στη Φινλανδία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία και στις βαλτικές χώρες. Και ποιος ξέρει αν η Ισπανία και η Πορτογαλία, που εφάρμοσαν τα δικά τους προγράμματα λιτότητας, θα ψηφίσουν υπέρ.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι η πολιτική της Μέρκελ στην Ευρώπη έχει πολλούς φίλους στη Γερμανία και ότι πολλοί αναγνώστες αυτού του άρθρου στη Γερμανία συμφωνούν με αυτήν. Είμαι όμως σίγουρος, ότι αυτό θα αλλάξει όταν έρθει ο λογαριασμός. Κι αυτό θα γίνει όταν θα έρθει μια ελληνική χρεοκοπία.

Η πολιτική της Μέρκελ τότε θα σημάνει μια άμεση απώλεια σε σχεδόν τριψήφιο νούμερο δισεκατομμυρίων. Και ποιος ξέρει πόσο ακόμα παράπλευρο κόστος θα ακολουθήσει.

ΠΗΓΗ: Euro2day

Το θέατρο του παραλόγου, η πορεία των "διαπραγματεύσεων" και ο μεταλλασσόμενος ΦΠΑ

Όποιος παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων σίγουρα σχηματίζει μια σουρεαλιστική εικόνα που προσεγγίζει άνετα και το θέατρο του παραλόγου.

Από τη μια η "συμφωνία" που τη μία μέρα έρχεται πιο κοντά και την άλλη απομακρύνεται ...

Οι "εταίροι" δανειστές και πρώτοι τοκογλύφοι το βιολί τους ... 

Ο Σόιμπλε - σταθερή "αξία" - υποστηρίζει ότι η Αθήνα έχει να διανύσει πού δρόμο ακόμη ...

Βέβαια, "διαφωνεί - σύμφωνα με τους εγχώριους δημοσιογράφους - με τη Μέρκελ (τώρα αν έχουμε με το σενάριο του "καλού και κακού μπάτσου" αυτό είναι μια άλλη ιστορία ...).

Από κοντά και το τσιράκι του, ο Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διαμηνύει ότι η "κυβέρνηση υποτιμά την πολυπλοκότητα του χρέους" και ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά ...

Ενώ, ο "φιλέλληνας Γιούνκερ, κάνει "μούτρα" στον Τσίπρα γιατί "δεν είναι απολύτως καλό παιδί" ...

Και, βέβαια, υπάρχει κι ο Ομπάμα που στη σύνοδο των G7 - ναι, αυτών των "λιτοδίαιτων" τύπων που για ένα διήμερο ξόδεψαν 350 εκατομμύρια ευρώ (!)- παρέμβηκε "υπέρ της Ελλάδας" καλώντας την να προχωρήσει σε "σκληρές μεταρρυθμίσεις".

Τώρα, για την κυβέρνηση ... τι να πούμε ...

Αφήνουμε την κόντρα της Ζωής και του Πανούση ... για το πιπί του μπάτσου ...

Δείτε τον πρωθυπουργό και το κόμμα του ... 

Αφού ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε το ΣΥΡΙΖΑ να  ... στηρίξει την  ... κυβέρνηση ... 
 Σκέτη σχιζοφρένεια ...

Ναι, γιατί έχουμε και κάποιους βουλευτές που για  ... ξεκάρφωμα βγαίνουν και λένε στα κανάλια ότι διαφωνούν με σημεία της επικείμενης συμφωνίας, κάποιους 22 που  θυμήθηκαν τις συλλογικές συμβάσεις και την υπόσχεση για τον κατώτατο μισθό και την "αριστερή πλατφόρμα' και την "Ίσκρα" - οποία ιεροσυλία και ιστορική αβελτηρία - που μονίμως διαφωνεί αλλά παρόλα αυτά καίρια στελέχη της κατέχουν κορυφαία υπουργικά πόστα και θέσεις.

Αυτό το "θεατράκι", βεβαίως, το έχουμε δει και με άλλες κυβερνήσεις όπου σωρεία βουλευτών και στελεχών παρέλαυναν  στα κανάλια και δήλωναν οργισμένοι τη διαφωνία τους με διάφορες μνημονιακές ρυθμίσεις, ώσπου στην τελική και κρίσιμη ψηφοφορία  ... έκαναν τουμπεκί!

Οφείλουμε, όμως, να αναγνωρίσουμε ότι στη ρητορεία και την επικοινωνιακή διαχείριση ματαιωμένων προσδοκιών και υποσχέσεων οι καινούργιοι κυβερνήτες κυριολεκτικά δίνουν τα ρέστα τους και παραδίδουν μαθήματα υποκριτικής!

Ωστόσο, για να μην αδικούμε κανένα, θα περιμένουμε και την τελική κατάληξη των συμφωνιών και τη στάση πολλών στελεχών ... 

 Κατηγορηματικά, όμως, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η αντίσταση σε όποια λογής μνημονιακά μέτρα, στην προσπάθεια επιβολής νέων μνημονίων με οποιαδήποτε αμφίεση και μασκάρεμα, δεν αποτελεί "εσωκομματική υπόθεση" του ΣΥΡΙΖΑ ...

Πρώτα απ' όλα είναι υπόθεση του κοινωνικού και λαϊκού κινήματος, είνια υπόθεση των ίδιων των πολιτών που πρέπει να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις ...


Έτσι, όμως, για μια επικαιροποίηση των αενάως μεταλλασσόμενων προτάσεων και "κόκκινων" γραμμών της κυβέρνησης παρουσιάζουμε τη σημερινή της - νέα - πρόταση για τον ΦΠΑ προς τους δανειστές.

(Αφήνουμε το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις και άλλα ζοφερά ... γι' αυτά θα μιλήσουμε και σε άλλη ευκαιρία ...)

Σύμφωνα, λοιπόν, με το ρεπορτάζ τρεις συντελεστές με τους δυο πρώτους ελαφρά υψηλότερους από αυτούς που είχε προτείνει αρχικά, προβλέπει η πρόταση που έστειλε η Αθήνα στους θεσμούς. Αναμένονται έσοδα της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση για να κλείσει το χάσμα που χωρίζει την Ελλάδα από τους εταίρους.

Η νέα πρόταση της κυβέρνηση για το ΦΠΑ

Αύξηση του μειωμένου συντελεστή στο 12%, από 11% και του υπερμειωμένου από το 6% στο 6,5% στην προηγούμενη κυβερνητική εκδοχή, προβλέπει η νέα πρόταση η οποία εστάλη στους Θεσμούς.

Αυτό το μέτρο άλλωστε είναι και το βασικό όχημα για την ενίσχυση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 0,6% του ΑΕΠ, όπως ήταν η αρχική πρόβλεψη στο 0,75% του ΑΕΠ για φέτος όπως είναι η νέα.

Με αυτά τα δεδομένα και χωρίς να είναι απολύτως ξεκάθαρη η κατηγοριοποίηση των διαφόρων προϊόντων και υπηρεσιών στους συντελεστές η νέα κυβερνητική πρόταση για τον ΦΠΑ προβλέπει:

· 6,5% για φάρμακα, βιβλία και εισιτήρια θεάτρου.

· 12% για εφημερίδες και περιοδικά, «βασικά και φρέσκα τρόφιμα», τιμολόγια ρεύματος και νερού, ξενοδοχεία και εστιατόρια.

· 23% για όλα τα υπόλοιπα αγαθά.

Με βάση τη νέα βελτιωμένη, όσον αφορά τη δημοσιονομική απόδοση, πρόταση, οι αλλαγές στον ΦΠΑ αναμένεται να οδηγήσουν σε πρόσθετα έσοδα της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση.

Ασαφές παραμένει ακόμα τι θα γίνει με τα νησιά και την έκπτωση του 30%. Πηγές του υπουργείου Οικονομικών σημείωναν τις προηγούμενες ημέρες ότι παρ' ότι υπάρχουν δεύτερες σκέψεις για το θέμα, είναι δύσκολο να υποκατασταθεί η κατάργηση της έκπτωσης καθώς αποφέρει έσοδα 350 εκατ. ευρώ. Πιθανότερο θεωρείται ότι και στην επικαιροποιημένη πρόταση, η κατάργηση της έκπτωσης στα νησιά συνεχίζει να προβλέπεται.

Αναφορικά με τις νέες προτάσεις που απέστειλε η ελληνική κυβέρνηση, πηγές του υπουργείου αναφέρουν ότι αναμένονται έως αύριο γραπτές προτάσεις της πλευράς των δανειστών και πριν τη συνάντηση Τσίπρα- Μέρκελ, ενώ αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία στις παράλληλες συζητήσεις που εξελίσσονται όσον αφορά στο θέμα του χρέους.

Χαρακτηριστικά τονίζεται ότι «θέλουμε τουλάχιστον δέσμευση για το χρόνο και τον τρόπο επίλυσης του προβλήματος».

Όσον αφορά σε ενδεχόμενη παράταση του τρέχοντος προγράμματος (λήγει η προηγούμενη παράταση στις 30 Ιουνίου) οι ίδιες πηγές σημειώνουν η παράταση είχε προταθεί προ 15 ημερών στην ελληνική κυβέρνηση και είχε απορριφθεί

Έτσι, απλά 1,5 δισεκατομμύριο πρόσθετα χαράτσια θα καλεστούν να πληρώσουν κυρίως οι φτωχοί, οι πάσχοντες,άντε και οι μικρομεσαίοι ...

Γιατί μη μας πείτε ότι θα επιβαρυνθούν ιδιαίτερα τα πολύ μεγάλα εισοδήματα, οι φοροφυγάδες, η εγχώρια ολιγαρχία ...

Αφού ο ΦΠΑ - ως κατεξοχήν έμμεσος φόρος - είναι οριζόντιος, ισοπεδωτικός και βαθιά άδικος και θα πλήξει βίαια το λαϊκό εισόδημα.

Εισαγγελική έρευνα για την πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο

Όλοι τις τελευταίες μέρες νιώσαμε την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε στις δυτικές συνοικίες και ευρύτερα στο λεκανοπέδιο το τοξικό νέφος που προκλήθηκε από πυρκαγιά σε  χώρο εταιρείας ανακύκλωσης.

 Σύμφωνα με το ρεπορτάζ τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης για την πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών. Η παρέμβαση της Εισαγγελίας είχε αφορμή μήνυση που κατέθεσε για τη μεγάλη φωτιά, η Περιφέρεια Αττικής.

Σύμφωνα με δελτίο Τύπου της Εισαγγελίας, η έρευνα ανατέθηκε σε εισαγγελέα Πρωτοδικών με την εντολή να διερευνήσει τα αίτια της πυρκαγιάς «που εκδηλώθηκε στον Ασπρόπυργο Αττικής, σε χώρο που δραστηριοποιείται εταιρία ανακύκλωσης».

Σκοπός της έρευνας είναι να εξακριβωθεί εάν και σε βάρος ποιων προκύπτουν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες για το περιστατικό.

Το γεγονός, όμως, είναι ότι οι παρενέργειες και οι κίνδυνοι που προκύπτουν για τη δημόσια υγεία συνεχίζουν μέχρι και σήμερα αφού σύμφωνα με διάφορους αρμόδιους ο κρατικός μηχανισμός δεν είχε τα αναγκαία μέσα και πόρους για να μπορέσει να καταπολεμήσει αποτελεσματικά αυτή την πυρκαγιά.

Έτσι εύλογα γεννιέται το ερώτημα:

Μήπως εισαγγελική έρευνα δεν έπρεπε να γίνει και σε βάρος εκείνων που  άφησαν τους δημόσιους φορείς χωρίς τα αναγκαία μέσα και πόρους;

Αυτούς - τους παλιούς και νέους κυβερνήτες αυτής της χώρας - που στράγγισαν τα αποθεματικά της αυτοδιοίκησης, των περιφερειών με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου προκειμένου να "ταΐσουν" την αδηφάγα μανία των τοκογλύφων δανειστών;

Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον απελθόντα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ - Έχει πλάκα ακούστε το ...

Λοιπόν, έγινε κι αυτό ...

Μας "αποχαιρέτισε" και ο Ευάγγελος Βενιζέλος  ... χτες και προχτές στο θλιβερό συνέδριο του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

Αφού είπε ένα χείμαρρο αηδιών, ασυναρτησιών και άλλων άσχετων με την πραγματικότητα "επιχειρημάτων" ...

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος που έβαλε κι αυτός τη "σφραγίδα" του στη σειρά των μνημονιακών κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας.

Και  ο οποίος - δικαίως -συγκεντρώνει την οργή και τη χλεύη του λαού μας ...

Του αφιερώνουμε, λοιπόν, το παρακάτω τραγουδάκι του Κώστα Γανωτή ...

Έχει την πλάκα του ... 

Αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Τουρκία - ο λαός είπε όχι στον "Σουλτάνο"

Το πολιτικό σκηνικό στην Τουρκία αλλάζει. Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά: Ο Ερντογάν χάνει την αυτοδυναμία και οι Κούρδοι μπαίνουν στη Βουλή.

Οι χθεσινές εκλογές και τα αποτελέσματα που «έδειξαν» οι κάλπες επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις ότι το φιλοκουρδικό κόμμα θα παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο. 

Το HDP μπήκε στην τουρκική εθνοσυνέλευση και έκανε «στάχτη» τα σχέδια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για παντοδυναμία. Λίγες ώρες αφότου οι κάλπες έκλεισαν, κορυφαίο στέλεχος του AKP παραδέχθηκε ότι το κόμμα του θα αναγκαστεί να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας, με ανοικτό το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. 

Με καταμετρημένο το 98,2% των ψήφων η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής:

1. Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης 40,8% 258 έδρες

2. Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα 25,1% 132 έδρες

3. Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος 16,3% 81 έδρες

4. Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών 13,1% 79 έδρες

Τι κι αν το κόμμα του Ερντογάν και του Αχμέτ Νταβούτογλου κατέκτησε – όπως αναμενόταν – την πρωτιά στις χθεσινές εκλογές; Ο ηγέτης του φιλοκουρδικού κόμματος Δημοκρατίας των Λαών, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. 

«Από αυτή τη στιγμή έχει τελειώσει στην Τουρκία η συζήτηση περί προεδρικού συστήματος και δικτατορίας. Η Τουρκία γύρισε από το χείλος του γκρεμού», δήλωσε ο Ντεμιρτάς χθες το βράδυ. 

Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Με κίτρινο χρωματίζονται οι νομοί στους οποίους πλειοψηφεί το ΑΚΡ, με κόκκινο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, με μοβ το φιλοκουρδικό HDP και με βαθύ κόκκινο το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης

«Η νίκη αυτή είναι νίκη των καταπιεσμένων, δηλαδή κοινή νίκη της Αριστεράς. Είναι κοινή νίκη όσων εναντιώνονται στο σύνταγμα της χούντας και στο όριο του 10%. Είναι κοινή νίκη όσων λένε ότι οι Κούρδοι πρέπει να ζουν στη χώρα αυτή ως έντιμος λαός», είπε και επανέλαβε τη δέσμευση του κόμματος να μην συνεργαστεί με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, σε κυβέρνηση συνασπισμού. 

Όπως αναμενόταν, δεύτερο με διαφορά από το AKP είναι το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. «Ζήτω η Δημοκρατία», φώναξε μιλώντας στους υποστηρικτές του, σε μία πανηγυρική ατμόσφαιρα. Τρίτο βγήκε το εθνικιστικό κόμμα MHP. 

Οι κάλπες στην Τουρκία έκλεισαν στις πέντε το απόγευμα και λίγες μόνο ώρες αργότερα, άρχισε η σεναριολογία για το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Ωστόσο, με το ποσοστό 41% του AKP και την απώλεια της αυτοδυναμίας, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι επόμενες κινήσεις εντός του κόμματος του Νταβούτογλου. 

Από νωρίς χθες το βράδυ, χιλιάδες Κούρδοι κατέκλυσαν τους δρόμους του Ντιγιάρμπακιρ στη νοτιοανατολική Τουρκία, ρίχνοντας βεγγαλικά και ανεμίζοντας σημαίες του HDP, πανηγυρίζοντας για τις επιδόσεις του κουρδικού κόμματος.

Εκλογές στην Τουρκία - Η αρχή του τέλους για τον 'σουλτάνο';

Οι εκλογές στην Τουρκία θα δείξουν κατά πόσο, μετά από 13 χρόνια, έχει ξεθωριάσει η εικόνα του ισλαμιστή Ατατούρκ που έχτιζε επιμελώς ο Ερντογάν

Μπορεί να αληθεύει ότι στην πολιτική κάνουν κουμάντο τα λόμπι, αλλά και οι ηγετικές φυσιογνωμίες παίζουν σημαντικό ρόλο, ιδίως αν αναφερόμαστε όχι σε κάποια ευρωπαϊκή δημοκρατία, αλλά σε ένα κράτος χωρίς πολιτική κουλτούρα δυτικού τύπου.

   Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι μια τέτοια προσωπικότητα - ηγετική. Και η Τουρκία είναι ένα τέτοιο κράτος - όχι στις top δημοκρατίες παγκοσμίως. Οι δυο τους συναντήθηκαν επισήμως για πρώτη φορά το 1994, όταν ο Ερντογάν ανέλαβε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και, με το πετυχημένο έργο του, έδειξε ότι ξέρει να διοικεί, έστω κι αν κάποιες αποφάσεις του, όπως η απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ στα καφέ, έδειχναν συγκεντρωτισμό . Πολύ νωρίτερα, είχε ήδη δείξει ότι ξέρει και να συγκρούεται: τη δεκαετία του ’80, επί δικτατορίας, αρνήθηκε να ξυρίσει το μουστάκι του, απόφαση αρκετά επαναστατική ώστε να χάσει τη δουλειά του στις δημοτικές συγκοινωνίες της Κωνσταντινούπολης. Και, το 1997, όταν το ισλαμιστικό κόμμα της Ευημερίας, στο οποίο συμμετείχε από πολύ νέος, κρίθηκε παράνομο, ο Ερντογάν προκάλεσε το κατεστημένο απαγγέλλοντας δημοσίως ένα ποίημα που το δικαστήριο έκρινε ότι υποκινούσε το θρησκευτικό μίσος: «Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας, οι θόλοι τους τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας».

Η δημαρχία έκλεισε τις πόρτες της, η φυλακή άνοιξε για δέκα μήνες τις δικές της, αλλά όταν, μόλις τέσσερις μήνες μετά, αποφυλακίστηκε, ο Ερντογάν ήξερε ότι η θητεία του στη στενή δεν ήταν παρά μια συστατική επιστολή προς τους θρησκευόμενους ψηφοφόρους. Ακόμη μια, για την ακρίβεια, μαζί με το συντηρητικό πολιτικό του προφίλ, τις πολιτικές του διασυνδέσεις και τις λαϊκές καταβολές που συμπλήρωναν το image του: Από μικρός στη βιοπάλη, έγινε μικροπωλητής για να τελειώσει τις σπουδές του και ημί-επαγγελματίας ποδοσφαιριστής αργότερα. Έτσι εξηγείται εκείνο το χατ-τρικ που είχε πετύχει πέρυσι σε αγώνα επίδειξης (και όχι επειδή δεν άπλωνε κανείς το πόδι να τον σταματήσει, όπως φαίνεται στο video).

 

Το 2001, χρονιά της οικονομικής κρίσης που έφερε το ΔΝΤ στην Τουρκία, ο Ερντογάν ίδρυσε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, AKP, ένα συντηρητικό σχηματισμό, με φιλοδυτικό προσανατολισμό και θέσεις υπέρ μιας ανοιχτής οικονομίας που προσέλκυαν μεγάλους επιχειρηματίες. Διακήρυξε το σεβασμό των αρχών του κοσμικού κράτους, αλλά εξέφρασε τους ισλαμιστές και υποστηρίχθηκε από τον πρώην ιμάμη και μεγαλοεπιχειρηματία Φετουλάχ Γκιουλέν.

Στις εκλογές του 2002, η λαϊκή δυσαρέσκεια έφερε το AKP στην εξουσία και, ένα χρόνο αργότερα, ο Ερντογάν κατέλαβε τη θέση του πρωθυπουργού και ενισχύθηκε πετυχαίνοντας να περιορίσει την επιρροή των στρατιωτικών κύκλων. Ακολούθησαν τρεις πρωθυπουργικές θητείες, βασισμένες σε αυτό που θεωρήθηκε ένα «οικονομικό θαύμα». Σε 13 χρόνια, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τριπλασιάστηκε, ο κατασκευαστικός τομέας γιγαντώθηκε, οι ουρανοξύστες και τα mall στις μεγάλες πόλεις φύτρωναν σαν τα μανιτάρια και οι πολίτες είδαν τις τσέπες τους να φουσκώνουν. Μόνο που το χρήμα ήταν πλαστικό: το συνολικό χρέος από πιστωτικές κάρτες αυξήθηκε από 14 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες το 2004 σε 82 δισεκατομμύρια τον Οκτώβριο του 2013, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το μισό των κεφαλαίων που κατευθύνθηκαν στον καταναλωτικό δανεισμό.

  Πολίτες και επιχειρήσεις εκμεταλλεύτηκαν τα χαμηλά επιτόκια και βρήκαν πρόσβαση σε φθηνό χρήμα που τροφοδότησε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης κι ενίσχυσε την κυβερνητική αφήγηση για την εύρωστη οικονομία. Η ύφεση του 2009 θεωρήθηκε ένα πρόσκαιρο διάλειμμα – και ήταν, καθώς τα δανεικά συνέχισαν και τα επόμενα χρόνια να ενισχύουν την ανάπτυξη, ενώ η οικονομία ευνοήθηκε και από τη μεγάλη πτώση της τιμής του πετρελαίου. Όμως, από πέρυσι η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ τερμάτισε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που επί μια εξαετία είχε προσφέρει ρευστότητα, ενώ τα αμερικανικά επιτόκια προβλέπεται να αυξηθούν. Η τουρκική λίρα υποτιμάται συνεχώς, το συνολικό δημόσιο χρέος διογκώθηκε (από 38% του ΑΕΠ το 2008, σε 47,3% το 2013) και οι οικονομικοί αναλυτές που αρέσκονται να εφευρίσκουν ακρωνύμια για τις χώρες που «βγαίνουν στη σέντρα» κατέταξαν αρχικά την Τουρκία στου «5 εύθραυστους», μαζί με τη Βραζιλία, την Ινδία, την Ινδονησία και τη Νότιο Αφρική και, εσχάτως, στους «2 τρυφερούς», με παρέα μόνο τη Νότιο Αφρική.

Η προσέλκυση επενδύσεων σε αυτές τις χώρες εκτιμάται ότι θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, ενώ, ειδικά για την Τουρκία, εκφράζονται κι άλλες ανησυχίες που σχετίζονται με την εκτεταμένη διαφθορά, τον περιορισμό της ελευθερίας του τύπου, το μεγάλο μη μισθολογικό κόστος και τη χαμηλή κατάρτιση μεγάλου τμήματος του εργατικού δυναμικού. Το success story του Ερντογάν και του AKP γίνεται όλο και πιο δύσκολο να «πουληθεί» σε μια κοινωνία που βλέπει την ανεργία να αυξάνεται, με το ποσοστό της να φθάνει το 11,2% στο γενικό πληθυσμό και να είναι σχεδόν διπλάσιο στους νέους.

  Παράλληλα, μετά τις σοβαρές ταραχές που ξέσπασαν στην πλατεία Ταξίμ το 2013, το καθεστώς έχει δείξει ένα ιδιαίτερα αυταρχικό πρόσωπο, με άγρια καταστολή, διώξεις αντιφρονούντων και δημοσιογράφων, αλλά και γελοίες απόπειρες φίμωσης του Twitter και του YouTube που έπληξαν ακόμη περισσότερο την εικόνα του Ερντογάν, καθώς το συνταγματικό δικαστήριο τις ακύρωσε και ο ίδιος αντεπιτέθηκε με κορώνες του τύπου: «αντί να λογαριάζουν -οι δικαστές- τις ηθικές και εθνικές μας αξίες, προστατεύουν τις αμερικανικές εταιρείες».

Έκτοτε, ο Ερντογάν παραδίδεται στο χλευασμό των κοινωνικών μέσων με κάθε ευκαιρία. Και δίνει πολλές, από τη μετακόμισή του στο «αυτοκρατορικό» παλάτι των χιλίων δωματίων που, κατά την αντιπολίτευση έχει χρυσά καθίσματα τουαλέτας, έως τα υποτιμητικά του σχόλια για τις γυναίκες που του απέφεραν χιλιάδες πόζες με γυρισμένες πλάτες από το θηλυκό φύλο αναρτημένες στο διαδίκτυο. 

  Οι τουρκικές εκλογές είναι η κατάληξη μιας προεκλογικής περιόδου που χαρακτηρίστηκε από σχεδόν εμφυλιοπολεμικό κλίμα: ακραία πόλωση, όξυνση, βαριές κατηγορίες, διώξεις, αυταρχισμός, βομβιστικές επιθέσεις - φαινόμενα συμβατά με την πολιτική κατάσταση της τελευταίας περιόδου, σε μια χώρα που βλέπει το αφήγημα του «οικονομικού θαύματος» να κλυδωνίζεται σοβαρά. Μαζί του, κλονίζεται και η πολιτική σταθερότητα που χαρακτήρισε την πρώτη περίοδο του καθεστώτος Ερντογάν. Ο ίδιος ο Ερντογάν από τον Αύγουστο του 2014 άφησε τη θέση του πρωθυπουργού, καταλαμβάνοντας τον προεδρικό θώκο με ποσοστό 52% - στις πρώτες απευθείας εκλογές για την ανάδειξη προέδρου, μετά την αλλαγή του σχετικού νόμου με δημοψήφισμα, το 2010. Έκτοτε, μεθοδεύει με κάθε τρόπο τη διεύρυνση των προεδρικών εξουσιών, σε αυτό που ο ίδιος βλέπει ως λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας, αλλά οι αντίπαλοί του εκτιμούν ότι, εφόσον συμβεί, οι υπερεξουσίες που θα αποκτήσει ο πρόεδρος θα απειλήσουν σοβαρά την κοινοβουλευτική δημοκρατία, εγκαθιδρύοντας στην πράξη μια δικτατορικού τύπου προεδρία. «Α λα Πούτιν», προσθέτουν οι «θαυμαστές» του Ρώσου προέδρου.

  Ο Ερντογάν, ως πρόεδρος της δημοκρατίας, τυπικά δεν συμμετέχει στις σημερινές κοινοβουλευτικές εκλογές. Όμως, ποτέ άλλοτε ένας «αμέτοχος» δεν ήταν τόσο άμεσα ενδιαφερόμενος. Αν το AKP εξασφαλίσει πάνω από το 60% των 550 εδρών, μπορεί να ζητήσει δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος και τη μετατροπή του πολιτεύματος, από προεδρευόμενη δημοκρατία που είναι σήμερα σε προεδρική. Επισήμως, αυτή είναι και η θέση του σημερινού πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, αν και δεν είναι πια μυστικό ότι οι σχέσεις του με τον Ερντογάν έχουν πάρει ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Το καλύτερο σενάριο για τον Νταβούτογλου είναι το AKP να εξασφαλίσει μιαν άνετη αυτοδυναμία, χωρίς όμως να φθάσει στις 330 έδρες και, πολύ περισσότερο, στις 367 (τα δύο τρίτα του συνόλου) που του επιτρέπουν να προχωρήσει σε αλλαγή του Συντάγματος χωρίς δημοψήφισμα.

Σύμφωνα πάντως με τις δημοσκοπήσεις είναι ιδιαίτερα αμφίβολο ακόμη και το αν το AKP καταφέρει να είναι αυτοδύναμο. Το ποσοστό που εκτιμάται ότι θα πάρει (41-42%) είναι πολύ μικρότερο από το 49,8% που έλαβε στις προηγούμενες εκλογές και, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη είσοδο του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος, HDP, στη Βουλή (αν τα καταφέρει, θα είναι η πρώτη φορά που ένα φιλοκουρδικό κόμμα ξεπερνά το εκλογικό «κατώφλι» του 10% και εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο), καθιστούν το όνειρο του Ερντογάν να γίνει Σουλτάνος, παραμύθι της Χαλιμάς.

  Αν αποτύχει, όπως φαίνεται, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν "προσπάθησε". Χρησιμοποίησε κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή του, από το καρότο ως το μαστίγιο - με έμφαση δεύτερο τα τελευταία χρόνια που τα σκάνδαλα διαφθοράς έπληξαν υπουργούς της κυβέρνησής του, αλλά και την οικογένειά του, με τον ίδιο να απορρίπτει ως «κατασκευασμένο» το ηχητικό απόσπασμα στο οποίο φέρεται να ζητά από το γιο του να ξεφορτωθεί τεράστια ποσότητα μετρητών. Οι μηνύσεις σε ηγέτες της αντιπολίτευσης και οι διώξεις εναντίον όσων δημοσιογράφων ασκούν κριτική (οι υπόλοιποι εργάζονται σε μέσα ενημέρωσης που συγκεντρώθηκαν από επιχειρηματίες οι οποίοι στηρίζουν το AKP) συνοδεύτηκαν από φραστικές επιθέσεις εναντίον της Ευρωπαίκής Ένωσης («να κοιτάζει τη δουλειά της») και κόντρες με διεθνή ΜΜΕ, όπως οι New York Times που έγραψαν ότι «μαύρα σύννεφα συσσωρεύονται πάνω από την Τουρκία».

Ο Ερντογάν έκανε λόγο για συνωμοσία με στόχο την ανατροπή του, πίσω από την οποία βρίσκεται ο Γκιουλέν, που από πνευματικός καθοδηγητής είναι τώρα ο μεγαλύτερος εχθρός του Τούρκου προέδρου. Παράλληλα, προσπαθεί να ρίξει χρήμα στην αγορά για κατανάλωση, πιέζοντας τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας να ρίξει τα επιτόκια. Όμως, οι προεκλογικές παροχές δεν αρκούν και η εποχή της παντοδυναμίας του μοιάζει να παίρνει τέλος.

Έτσι, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία ως πρωθυπουργός το 2003, επιδιώκει μια αρκετά μεγάλη πλειοψηφία ώστε να μετατρέψει την Τουρκία σε μια προεδρική δημοκρατία.

Ωστόσο, οι ελπίδες του μπορεί να ανατραπούν αν το φιλοκουρδικό HDP ξεπεράσει το όριο του 10% και μπει στο κοινοβούλιο.

Οι εκρήξεις σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος αυτού στο Ντιγιαρμπακίρ την Παρασκευή προκάλεσαν το θάνατο  τεσσάρων ανθρώπων.

Οι εκπρόσωποι της τουρκικής αστυνομίας  είπαν ότι οι εκρήξεις προκλήθηκαν από αυτοσχέδιες βόμβες.

Ο ηγέτης του HDP,  Selahattin Demirtas, επέκρινε την απάντηση που έδωσε ο Ερντογάν  για τις δολοφονίες.

Εάν το αριστερού προσανατολισμού HDP καταφέρει να κερδίσει έδρες στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά, θα μειώσει τον αριθμό των εδρών που θα κερδίσει το AKP του Ερντογάν, γεγονός που θα δυσχεράνει τα σχέδιά του να αλλάξει το σύνταγμα και να μεταφέρει τις εκτελεστικές εξουσίες του πρωθυπουργού στον πρόεδρο.

Μια ισχυρή παρουσία του κύριου αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και η παρουσία, επίσης, στην τρίτη θέση του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (ΜΗΡ), θα μπορούσε να αναγκάσει ακόμη και το ΑΚΡ σε μια συμμαχία, σχολιάζουν ξένοι ανταποκριτές.

Πολύ λεπτές ισορροπίες, λοιπόν, σε μια προβληματική χώρα και κοινωνία σε ένα ιδιαίτερα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον στη Μέση Ανατολή ...

Ίδωμεν ...