Το MEGA και τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης επιχειρούν να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις

Οι χθεσινές κινητοποιήσεις και το φούντωμα του λαϊκού ξεσηκωμού σε κάποιους φέρνουν ανατριχίλα.

Πέρα από το παρηκμασμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, είναι και οι εντεταλμένοι εκπρόσωποί του, τα επίσημα … παπαγαλάκια του.

Ορισμένοι από αυτούς ανέλαβαν εργολαβικά να συκοφαντήσουν αυτό το κίνημα, να αποπροσανατολίσουν και να αποτρέψουν τον κόσμο από το να συμμετέχει σ’ αυτή τη κοινωνική έκρηξη.

 Στην πρωτοπορία αυτής της κατευθυνόμενης επίθεσης βρίσκεται το κανάλι MEGA χάνοντας και τα τελευταία ίχνη της υποτιθέμενης σοβαροφάνειάς του.

Το «έγκυρο» και «σοβαρό» κανάλι αυτό που είδε από τις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις του λαού της Αθήνας, είναι ο «προπηλακισμός» ορισμένων βουλευτών από ομάδα συγκεντρωμένων έξω από τη Βουλή χθες το βράδυ.

Το κανάλι και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του σε κατάσταση παραληρήματος  ανέφεραν ότι «απειλείται η δημοκρατία», ότι «πρόκειται για κατάπτυστες ενέργειες». Μίλησαν για τους «ταλαίπωρους βουλευτές» και για το «ναό της δημοκρατίας» που περικυκλώνεται και απειλείται.

 Αυτά και στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του καναλιού που έφτασε στο … peak του παραληρήματος στο βραδινό δελτίο με την κ. Τρέμη, τον Πρετεντέρη και τα άλλα παιδιά.

Είμαστε βεβαίως κατά των προπηλακισμών και κατά της χρήσης αλόγιστης βίας.

Αλλά μη μας τρελάνουν κιόλας.

Δεν απειλήθηκαν οι «εκλεκτοί» βουλευτές.

Μικρό μέρος των συγκεντρωμένων έδειξε μια διάθεση πιο … «επιθετική».

Μεταξύ αυτών ήταν και άνθρωποι – πολλοί – της τρίτης ηλικίας!

Οι ίδιες οι εικόνες που μεταδίδει το MEGA δεν ανταποκρίνονται στα σχόλια των δημοσιογραφίσκων του.

Οι … αποσβολωμένοι βουλευτές που μιλούν για  … εκφοβισμό, ας σκεφτούν το μαζικό βιασμό της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζομένων, των νέων και των συνταξιούχων, που πραγματοποιούν με βάση την πολιτική του μνημονίου.

Η συσσωρευμένη αγανάκτηση απειλεί όντως την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.

Αυτό φοβούνται οι πανικόβλητοι εκπρόσωποι του παρηκμασμένου πολιτικού καθεστώτος.

Ακόμα και ο πρωθυπουργός νοιάστηκε για το κίνημα των Αγανακτισμένων και «συμβούλεψε» να μην εκτραπεί και να μην κηδεμονευτεί !!!

Η κινδυνολογία που εξαπολύει η κυβέρνηση, τα καθεστωτικά κόμματα, και η ναυαρχίδα της τηλεοπτικής παραπληροφόρησης και στυλοβάτης της υποστήριξης της μνημονιακής πολιτικής, το κανάλι MEGA, αποσκοπεί στη δημιουργία σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, στο να φρενάρουν τις κινητοποιήσεις.

Και πάνω απ’ όλα ετοιμάζουν ψυχολογικά  το κλίμα για τη λήψη αντιδημοκρατικών και αυταρχικών μέτρων.

Η ίδια η στάση τους – και του ΜEGA – αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία.

Αλλά για ποια δημοκρατία μιλάμε;

Για τη «δημοκρατία» της μίζας και της αρπαχτής.

Τη «δημοκρατία» της υποταγής στους ξένους και ντόπιους δανειστές και  τραπεζίτες.

Της καταστρατήγησης κάθε συνταγματικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατικής πρακτικής με την υιοθέτηση των βάρβαρων όρων του μνημονίου στα κρυφά και από το παράθυρο.

Αυτή τη «δημοκρατία» θέλουν να εξασφαλίσουν – αλλά και να την περιορίσουν ακόμη περισσότερο – οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης και οι πρωτεργάτες της δημοσιογραφικής στρέβλωσης, τύπου MEGA.

 Η απάντηση μπορεί να είναι η ένταση των λαϊκών και κοινωνικών κινητοποιήσεων, η ακόμη μεγαλύτερη πολιτικοποίηση τους και αποσαφήνιση των στόχων τους.

Αλλά και η πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να στείλει και ένα μήνυμα στα τηλεοπτικά παπαγαλάκια.

Κλείστε την τηλεόραση ή έστω «μαυρίστε» τηλεοπτικά το MEGA. Αλλάξτε κανάλι στις ειδήσεις.

  Είναι καιρός, επίσης, να διαμορφωθεί ένα δίκτυο εναλλακτικής πληροφόρησης, από ιστοσελίδες, blog και κάθε μορφής μέσα κοινωνικής δικτύωσης που να προβάλλον το δικό τους λόγο, τις δικές τους προτάσεις και απόψεις, μέσα από την ποικιλία και τη διαφορετικότητα τους.

Παλλαϊκή αφύπνιση: το συγκλονιστικό μήνυμα από τις συγκεντρώσεις στα Προπύλαια και στο Σύνταγμα

 Είναι φορές που τα λόγια φαίνονται λίγα, ακόμη και οι εικόνες ή τα βίντεο είναι λίγα, για να εκφράσουν την ανάσα, τον παλμό και τη δυναμική που αναπτύσσεται από τους πολίτες και τις κοινωνικές δυνάμεις.

Έτσι δεν χρειάζονται να πούμε ή να γράψουμε πολλά για το συγκλονιστικό παρόν των πολιτών της Αθήνας μπροστά στα Προπύλαια και ύστερα στο Σύνταγμα.

 Ένα πλήθος που ξεχείλιζε όχι μόνο από οργή και αγανάκτηση, αλλά και ήταν αποφασισμένο να εκφράσει την αξιοπρέπεια και την απαίτησή του να αλλάξουν τα πράγματα, να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.

 Δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των πνευματικών ανθρώπων – του πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, άλλων καθηγητών και φυσικά του Μίκη Θεοδωράκη.

 Μετά την ολοκλήρωση των ομιλιών ο τεράστιος όγκος των διαδηλωτών κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα όπου ενώθηκε με τους εκεί «Αγανακτισμένους» όπου και δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο.

Είναι σαφές ότι αναπτύσσεται ταχύτατα μια νέα δυναμική.

Τα πράγματα, οι συνειδήσεις, οι διαθέσεις αλλάζουν ραγδαία καθημερινά.

Ο όγκος, ο παλμός, η υπέρβαση διαχωριστικών γραμμών, κομματικών στερεοτύπων, η αποφασιστικότητα θυμίζουν άλλες εποχές.

Θυμίζουν ίσως παλλαϊκές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ’60.

Ακόμη και τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.

Μπορεί βέβαια τα πράγματα να είναι αδιαμόρφωτα. Ούτε είναι σωστό να κάνουμε παραλληλισμούς και συγκρίσεις.

Ίσως, είναι αυτό το νέο κοινωνικό και πολιτικό κίνημα του 21^ου αιώνα με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Είναι αναγκαίο βέβαια να αποσαφηνίσει τους πολιτικούς του στόχους και να φέρει και πολιτικά αποτελέσματα.

Αισιοδοξούμε ότι αυτό θα γίνει δυνάμει και μέσα από την πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών.

Θέλοντας να συμβάλλουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση, θα θέλαμε να πούμε ότι είναι αναγκαίο μέσα από τις κινητοποιήσεις να διαμορφώνεται ένα μίνιμουμ κοινών στόχων.

Η ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και η απεμπλοκή της χώρας από αυτό.

Η άρνηση να πληρώσει οι πολίτες, ο ελληνικός λαός αυτό το χρέος.

Η επαναδιαπραγμάτευση και αναδιατύπωση του πραγματικού μεγέθους του χρέους.

Η ανατροπή του πολιτικού συστήματος, η διαμόρφωση νέων πολιτικών όρων με αλλαγή του Συντάγματος, ενίσχυση των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών.

Η διάσταση που επίσης θέλουμε να θέσουμε είναι ότι αυτή η σύγκρουση, αυτός ο αγώνας  δεν είναι στενά ελληνικός. Που αναμφισβήτητα είναι.

 Επιθετικά από τις λαϊκές δυνάμεις πρέπει να αναδειχθεί και η ευρωπαϊκή διάσταση αυτού του αγώνα, ο συντονισμός και η κοινή δράση με όλες τα ευρωπαϊκά κινήματα που συγκρούονται και αμφισβητούν την κρατούσα τάξη πραγμάτων.

Να τονίσουμε, επίσης, ότι η δυναμική που αναπτύσσεται θέτει σε αμφισβήτηση   όλο το πολιτικό σύστημα.

Σίγουρα πρώτα απ’ όλα τις δυνάμεις του δικομματισμού, όσες έχουν ασκήσει την εξουσία σ’ αυτή τη χώρα.

Αλλά και οι δυνάμεις της Αριστεράς αν δεν αλλάξουν ταχύτατα νοοτροπία και τακτική είναι δυνατόν να υπερφαλαγγιστούν από τις εξελίξεις.

Χωρίς άλλα, πολλά λόγια ένα βίντεο από το Σύνταγμα γύρω στις 9.20΄μμ όταν ενώθηκε η πορεία των συγκεντρωμένων από τα Προπύλαια με τον κόσμο που βρίσκονταν στην πλατεία Συντάγματος. 

  

 Είναι φορές που τα λόγια φαίνονται λίγα, ακόμη και οι εικόνες ή τα βίντεο είναι λίγα, για να εκφράσουν την ανάσα, τον παλμό και τη δυναμική που αναπτύσσεται από τους πολίτες και τις κοινωνικές δυνάμεις.

Έτσι δεν χρειάζονται να πούμε ή να γράψουμε πολλά για το συγκλονιστικό παρόν των πολιτών της Αθήνας μπροστά στα Προπύλαια και ύστερα στο Σύνταγμα.

 Ένα πλήθος που ξεχείλιζε όχι μόνο από οργή και αγανάκτηση, αλλά και ήταν αποφασισμένο να εκφράσει την αξιοπρέπεια και την απαίτησή του να αλλάξουν τα πράγματα, να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.

 Δεκάδες χιλιάδες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των πνευματικών ανθρώπων – του πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, άλλων καθηγητών και φυσικά του Μίκη Θεοδωράκη.

 Μετά την ολοκλήρωση των ομιλιών ο τεράστιος όγκος των διαδηλωτών κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα όπου ενώθηκε με τους εκεί «Αγανακτισμένους» όπου και δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο.

Είναι σαφές ότι αναπτύσσεται ταχύτατα μια νέα δυναμική.

Τα πράγματα, οι συνειδήσεις, οι διαθέσεις αλλάζουν ραγδαία καθημερινά.

Ο όγκος, ο παλμός, η υπέρβαση διαχωριστικών γραμμών, κομματικών στερεοτύπων, η αποφασιστικότητα θυμίζουν άλλες εποχές.

Θυμίζουν ίσως παλλαϊκές συγκεντρώσεις της δεκαετίας του ’60.

Ακόμη και τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου.

Μπορεί βέβαια τα πράγματα να είναι αδιαμόρφωτα. Ούτε είναι σωστό να κάνουμε παραλληλισμούς και συγκρίσεις.

Ίσως, είναι αυτό το νέο κοινωνικό και πολιτικό κίνημα του 21^ου αιώνα με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Είναι αναγκαίο βέβαια να αποσαφηνίσει τους πολιτικούς του στόχους και να φέρει και πολιτικά αποτελέσματα.

Αισιοδοξούμε ότι αυτό θα γίνει δυνάμει και μέσα από την πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών.

Θέλοντας να συμβάλλουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση, θα θέλαμε να πούμε ότι είναι αναγκαίο μέσα από τις κινητοποιήσεις να διαμορφώνεται ένα μίνιμουμ κοινών στόχων.

Η ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και η απεμπλοκή της χώρας από αυτό.

Η άρνηση να πληρώσει οι πολίτες, ο ελληνικός λαός αυτό το χρέος.

Η επαναδιαπραγμάτευση και αναδιατύπωση του πραγματικού μεγέθους του χρέους.

Η ανατροπή του πολιτικού συστήματος, η διαμόρφωση νέων πολιτικών όρων με αλλαγή του Συντάγματος, ενίσχυση των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών.

Η διάσταση που επίσης θέλουμε να θέσουμε είναι ότι αυτή η σύγκρουση, αυτός ο αγώνας  δεν είναι στενά ελληνικός. Που αναμφισβήτητα είναι.

 Επιθετικά από τις λαϊκές δυνάμεις πρέπει να αναδειχθεί και η ευρωπαϊκή διάσταση αυτού του αγώνα, ο συντονισμός και η κοινή δράση με όλες τα ευρωπαϊκά κινήματα που συγκρούονται και αμφισβητούν την κρατούσα τάξη πραγμάτων.

Να τονίσουμε, επίσης, ότι η δυναμική που αναπτύσσεται θέτει σε αμφισβήτηση   όλο το πολιτικό σύστημα.

Σίγουρα πρώτα απ’ όλα τις δυνάμεις του δικομματισμού, όσες έχουν ασκήσει την εξουσία σ’ αυτή τη χώρα.

Αλλά και οι δυνάμεις της Αριστεράς αν δεν αλλάξουν ταχύτατα νοοτροπία και τακτική είναι δυνατόν να υπερφαλαγγιστούν από τις εξελίξεις.

Χωρίς άλλα, πολλά λόγια ένα βίντεο από το Σύνταγμα γύρω στις 9.20΄μμ όταν ενώθηκε η πορεία των συγκεντρωμένων από τα Προπύλαια με τον κόσμο που βρίσκονταν στην πλατεία Συντάγματος.