Σκέψεις για τις επικείμενες εκλογές – τι να σημαίνουν, άραγε, για τον απλό πολίτη;

 Σε μια βδομάδα οι Έλληνες πολίτες θα βρεθούν στις κάλπες για να αποφασίσουν την τύχη της διακυβέρνησης της χώρας.

Και εν πολλοίς και για τη δική τους τύχη …

Είναι, όμως, έτσι;

Είναι οι εκλογές μια «γιορτή της δημοκρατίας»;

Έχουμε τις ισχυρές επιφυλάξεις μας για το κατά πόσο οι εκλογές εκφράζουν  πραγματικά – έτσι όπως πραγματοποιούνται, κι όχι μόνο στη χώρα μας – την αυθεντική βούληση των πολιτών ή δίνουν και ουσιαστικές απαντήσεις στα προβλήματά τους.

Αυτές οι εκλογές, της 25^ης Ιανουαρίου, χαρακτηρίζονται από πολλούς ως οι πιο κρίσιμες της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Ίσως, κι όχι άδικα …

Αφού τα πέντε χρόνια του Μνημονίου έχουν συσσωρεύσει απίστευτες οικονομικές και κοινωνικές καταστροφές στη χώρα μας. Προϊόν και αποτέλεσμα του συστήματος διακυβέρνησης αλλά και του γενικότερου πλέγματος πολιτικής εξουσίας και οικονομικής ολιγαρχίας τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Τα πέντε αυτά χρόνια επέφεραν, επίσης, ανακατατάξεις στους πολιτικούς συσχετισμούς, κυρίως με τη καταβαράθρωση τους  ενός πόλου του παλιού δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την ουσιαστική συρρίκνωση της ΝΔ.

Μέσα από αυτές τις εξελίξεις αναδύθηκε ως διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ, ως  εκφραστής από τη μια δυνάμεων της αριστεράς και από την άλλη ως  ιδιότυπος «κληρονόμος» της λαϊκής και παραδοσιακής βάσης του ΠΑΣΟΚ – μαζί με αρκετά πρώην στελέχη του.

Αναδύθηκαν και άλλες πολιτικές δυνάμεις – Ποτάμια κλπ. Ενώ το νεοναζιστικό έκτρωμα της Χρυσής Αυγής μολύνει ακόμα το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας.

Ποιο είναι το διακύβευμα, λοιπόν, αυτών  των εκλογών;

Πώς αναπτύσσεται και πώς κορυφώνεται η προεκλογική αντιπαράθεση;

Στην πιο σύντομη προεκλογική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών …

Στις πρώτες εκλογές μετά το 1936 που πραγματοποιούνται χειμωνιάτικα, το Γενάρη μήνα …

(Τότε οι εκλογές ανέδειξαν ένα πολύ ασταθή κοινοβουλευτικό συσχετισμό με ουσιαστική αδυναμία των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ένα σχετικά μικρό ΚΚΕ … γεγονότα που με την παρέμβαση του τότε βασιλέα οδήγησαν στη φασιστική δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, στη γνωστή 4^η Αυγούστου …

Μακριά από εμάς, όμως, τέτοιοι συνειρμοί …)

Σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις  που στηρίζουν το μνημονιακό καθεστώς συσπειρώνονται κυρίως γύρω από τη ΝΔ του Σαμαρά.

Στη ρητορική τους κυριαρχεί η κινδυνολογία, η καλλιέργεια του φόβου για τη ‘συντέλεια’ που θα επέλθει στο βαθμό που ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση.

Δορυφορικά γύρω από αυτή τη λογική κινούνται διάφορα κόμματα που υποστηρίζουν την ‘πάση θυσία παραμονή μας στο ευρώ’ και την ‘ευρωπαϊκή προοπτική» της χώρας.

Την οποία ευρωπαϊκή προοπτική δεν αμφισβητεί ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε την παραμονή στο ευρώ …

 Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ούτε θα υπάρξουν ‘μονομερείς ενέργειες’ από τη χώρα μας …

 Ο κ. Αλέξης Τσίπρας προχώρησε και λίγο παραπάνω … σε άρθρο του σε γερμανική εφημερίδα έστειλε το μήνυμα ότι «οι γερμανοί φορολογούμενοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ …».

Το ερώτημα, βεβαίως, είναι τι έχουν να ‘φοβούνται’ οι Έλληνες φορολογούμενοι και πολίτες …

Και επίσης, μένει να απαντηθεί πώς είναι δυνατόν να υλοποιηθεί η εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ ότι «στις 26 καταργείται το Μνημόνιο» με βάση όλα τα προηγούμενα …

Κατά τα άλλα η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από ξεκάθαρες παρεμβάσεις ξένων κέντρων και των «εταίρων» μας.

Που σε πολλές τους δηλώσεις οι πιο «σκληροί» από αυτούς έκαναν σαφές ότι δεν δέχονται νέο κούρεμα του χρέους, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της και άλλα παρόμοια …

Τις τελευταίες ημέρες ορισμένοι κύκλοι τείνουν να παρουσιάζουν μια πιο «ρεαλιστική» στάση – ακόμη κι η Μέρκελ φέρεται ότι δήλωσε ότι «επιθυμεί η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ», άλλοι ότι δεν συντρέχει λόγος για ‘Grexit’.

Χαρακτηριστική και η δήλωση του Σουλτς ότι για τα μέτρα λιτότητας ευθύνονται οι ελληνικές κυβερνήσεις …

Εκείνο, ωστόσο, που φαίνεται – και θέλουμε να υπογραμμίσουμε  - είναι ότι άλλα κρύβονται πίσω από όλα αυτά: δεν είναι ότι ξαφνικά οι ευρωπαίοι μας αγάπησαν.

Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι ανοικτά ή κρυφά αναγνωρίζουν ότι το «πρόγραμμα στήριξης» έχει αποτύχει παταγωδώς.

 Ταυτόχρονα η Ευρώπη και το ευρώ ειδικότερα μπαίνει σε μια φάση πάλι με έντονους κλυδωνισμούς (δείτε και τα γεγονότα με την αναπροσαρμογή της ισοτιμίας ελβετικού φράγκου με ευρώ).

Είναι δυνατόν, λοιπόν, να επιχειρηθεί ένας φαινομενικός ‘συμβιβασμός’ των ξένων δανειστών με τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία (το πιθανότερο αυτή που θα έχει κορμό το ΣΥΡΙΖΑ), ένα make up ή λίφτινγκ του συστήματος υπερεκμετάλλευσης της χώρας μας που θα διασφαλίζει τα κέρδη των δανειστών και της ολιγαρχίας.

Οπότε  επανερχόμαστε στο πρωταρχικό ερώτημα τι να σημαίνουν αυτές οι εκλογές για τον απλό πολίτη ή τι πρέπει να περιμένει ο ελληνικός λαός από τα αποτελέσματα των εκλογών.

Καταρχάς, είναι απόλυτα αναγκαίο να μειωθεί αποφασιστικά - ή και να συντριβεί ακόμη καλύτερα – η εκλογική επιρροή των κομμάτων της συγκυβέρνησης, όλων των δυνάμεων που στήριξαν και στηρίζουν το μνημονιακό καθεστώς.

Να συρρικνωθεί, επίσης, δραστικά η   επιρροή της «Χρυσής Αυγής» με ό,τι αυτή εκπροσωπεί.

Από εκεί και έπειτα ο νέος συσχετισμός που θα προκύψει μπορεί υπό προϋποθέσεις να αναδείξει μια άλλη κυβερνητική πλειοψηφία.

Το αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών και στις προεκλογικές εξαγγελίες μένει να το δούμε.

Έτσι κι αλλιώς οι πολίτες πρέπει να κρατούν «μικρό καλάθι» απέναντι σ’ αυτά που εξαγγέλλονται στα προεκλογικά μπαλκόνια ή καλύτερα στα «προεκλογικά παράθυρα».

Η πλειοδοσία ασαφών και αντιφατικών προεκλογικών δηλώσεων από τα περισσότερα «αντιμνημονιακά» κόμματα – με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιτρέπει εφησυχασμούς.

Η ανατροπή της  συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, η συρρίκνωση των ποσοστών τους, η καταδίκη της πολιτικής που εκπροσωπούν θα είναι μόνο η αρχή.

Όσα θα ακολουθήσουν δεν είναι ούτε αυτονόητα ούτε μονοσήμαντα.

Απαιτείται μια νέα ωρίμανση των πολιτών, μια νέα ένταση και ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων στις συνθήκες που θα προκύψουν μετεκλογικά.

Γιατί μην περιμένουμε ότι θα μας χαρίσουν τίποτε αν εμείς οι ίδιοι δεν το διεκδικήσουμε αποφασιστικά….                                                         

    

Τραγικές συνθήκες κράτησης ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα

                                                                                          του Μ ….

Τραγικές οι συνθήκες κράτησης ανηλίκων στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας. Απόφαση του Δήμου Αθηναίων για συλλογή εκπαιδευτικού υλικού και ρουχισμού και αποστολή στους ασυνόδευτους ανήλικους

Το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων αναφέρει ότι πρόκειται για το πρώτο βήμα στην προσπάθεια άμβλυνσης των «εξόχως προβληματικών συνθηκών» διαβίωσης των ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα. 

Παράλληλα, ο δήμαρχος Γ. Καμίνης διαβίβασε προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Β. Κικίλια σχετική ενημερωτική επιστολή της αντιδημάρχου «Για το Παιδί» Μαρίας Ηλιοπούλου. 

Ο Γ. Καμίνης χαρακτήρισε, κατά τη διάρκεια του δημοτικού συμβουλίου της Πέμπτης, «τραγικές» τις συνθήκες κράτησης των ανηλίκων και επαίνεσε την πρωτοβουλία της αντιδημάρχου και του προέδρου του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών Λευτέρη Παπαγιαννάκη που οργάνωσαν στις 23 Δεκεμβρίου 2014 επίσκεψη στην Αμυγδαλέζα.

Όπως σημειώνεται στην επιστολή της Μ. Ηλιοπούλου, η επίσκεψη οργανώθηκε για «να δοθεί στα παιδιά η δυνατότητα να έχουν μια ανθρώπινη επαφή και μια μικρή νότα ψυχαγωγίας, την οποία ανέλαβε η Φιλαρμονική του δήμου Αθηναίων, με τη σύμφωνη γνώμη του Σωματείου των εργαζομένων».

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης -στην οποία συμμετείχε ο Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού Γιώργος Μόσχος- «διαπιστώθηκαν ιδιαίτερα προβληματικές συνθήκες κράτησης. Οι ελλείψεις σε βασικά είδη υγιεινής και ένδυσης είναι τεράστιες, καθιστώντας πολύ δύσκολες τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, ενώ η έλλειψη δραστηριοτήτων δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση». 

Παραβίαση Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων

Στην επιστολή επισημαίνεται ότι τα προβλήματα διατυπώνονται και σε πρόσφατη έκθεση αυτοψίας και σε επιστολή του Γ. Μόσχου προς τον Β. Κικίλια, όπου μεταξύ άλλων ο Συνήγορος του Πολίτη ζητά «να παύσει η κράτηση ανηλίκων από κοινού με ενήλικες και να μεταφερθούν οι ανήλικοι το ταχύτερο δυνατόν σε κατάλληλες δομές φιλοξενίας, καθώς σύμφωνα με τον Νόμο, η κράτηση πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση και να διαρκεί για το ελάχιστο διάστημα».

Ο δήμος Αθηναίων κοινοποιεί στον Β. Κικίλια την πρόθεσή του να συντονίσει δράσεις «για την πνευματική και υλική ανακούφιση των κρατούμενων παιδιών, αλλά και των εργαζομένων, οι οποίοι με τη σειρά τους εργάζονται σε πολύ αντίξοες συνθήκες». 

«Γνωρίζουμε» σημειώνεται «ότι η όποια βελτίωση, υλική ή πνευματική, των συνθηκών δεν μπορεί να είναι παρά ελάχιστη και σίγουρα δεν εξασφαλίζει σε αυτά τα παιδιά τις συνθήκες διαβίωσης που δικαιούνται και που ρητά αναφέρονται στο άρθρο 24 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, το οποίο ορίζει ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην προστασία και στη φροντίδα που απαιτούνται για την καλή διαβίωσή τους. 

Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για την πλέον ευάλωτη ομάδα εκ του γεγονότος ότι αποτελείται από παιδιά που βρίσκονται στην απόλυτη κατάσταση ανάγκης, την προσφυγιά, χωρίς τη φυσική προστασία που παρέχεται από την οικογένειά τους».

Φιλιππίνες: Φυλάκισαν τα ορφανά για να μην τα δει ο Πάπας

του  Μ...

Τα μικρά παιδιά που ζουν στους δρόμους της Μανίλα, πρωτεύουσας των Φιλιππίνων, φυλακίστηκαν λόγω της επίσκεψης του Πάπα στη χώρα, την ίδια ώρα που στους δρόμους βρίσκονται περισσότεροι από 50.000 στρατιώτες και αστυνομικοί, σύμφωνα με τη Daily Mail.

Εκατοντάδες παιδιά συνελήφθησαν από τις αρχές και οδηγήθηκαν σε κελιά, ώστε να «καθαρίσουν» οι δρόμοι της Μανίλα από την εικόνα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα.

Η έλευση του Πάπα Φραγκίσκου είχε προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, με δεκάδες μέσα από τον κόσμο να καλύπτου την άφιξη και την ομιλία του. Η «σκούπα» των άτυχων παιδιών ξεκίνησε εδώ και εβδομάδες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται σε κελιά πάνω από τρεις εβδομάδες.

Οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησης εκατοντάδων παιδιών προκαλούν σοκ. Για τουαλέτα χρησιμοποιούν κουβάδες, ενώ τρέφονται με αποφάγια τα οποία τους πετούν στο πάτωμα. 

Ένας φυλακισμένος, που κρατείται όπως και οι υπόλοιποι σε διπλανά κελιά με τα παιδιά, δήλωσε ότι οι αστυνομικοί του αποκάλυψαν τον λόγο φυλάκισης των μικρών παιδιών. «Πολλά παιδιά έχουν έρθει στη φυλακή τον τελευταίο καιρό. Οι αστυνομικοί μας είπαν ότι τα μάζεψαν κάτω από γέφυρες και γύρω από δρόμους στους οποίους ήταν προγραμματισμένο να περάσει ο Πάπας».

Σ. Αραβία: Αναβλήθηκε το μαστίγωμα στον blogger

    του  Μ..

..Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας ανέβαλε τα 50 μαστιγώματα στον Ραΐφ Μπαντάουϊ, ο οποίος τιμωρήθηκε επειδή έκρινε τη θρησκευτική ηγεσία της χώρας

Ο 31χρονος είχε καταδικαστεί τον Μάιο του 2014 με δέκα χρόνια φυλάκισης και 1.000 ραπίσματα, λόγω του ότι είχε ασκήσει κριτική στη θρησκευτική ηγεσία της χώρας, μέσα από το blog του. Ο Μπαντάουϊ είχε δεχθεί 50 ραπίσματα την προηγούμενη Παρασκευή και σήμερα αναμενόταν να «καταβληθεί» η «δεύτερη δόση».

Η Διεθνής Αμνηστία, που στέκεται στο πλευρό του 31χρονου, ενημέρωσε ότι ήρθε σε επικοινωνία με τη γυναίκα του, η οποία  έχει διαφύγει στον Καναδά με τα τρία παιδιά τους.

Η Ενσάφ Χαιντάρ, τόνισε ότι ο γιατρός δεν επέτρεψε να ξαναμαστιγώσουν τον άντρα της τόσο σύντομα, λόγω της κατάστασης της υγείας του. «Ο γιατρός της φυλακής είπε ότι η κατάσταση του συζύγου δεν επέτρεπε να μαστιγωθεί σήμερα», ανέφερε σε γαλλικά ΜΜΕ.

Ο Σαίντ Μπουμεντούχα της Διεθνούς Αμνηστίας κατακεράυνωσε την ποινή του μαστιγώματος και τόνισε ότι ο 31χρονος blogger, δοκιμάζετε σε απάνθρωπα βασανιστήρια. «Το γεγονός ότι Ραΐφ Μπαντάουϊ  θα πρέπει να αναρώσει ώστε να υποστεί την ποινή του ξανά και ξανά, δείχνει το πόσο απάνθρωπο και εξοργιστικό είναι αυτό που περνάει. Το μαστίγωμα δεν μπορεί να επιβάλλεται ως ποινή για κανέναν αδίκημα.

Το μαστίγωμα είναι μια πολύ σκληρή και απάνθρωπη ποινή. Τέτοιες ποινές πρέπει να απαγορεύονται δια νόμου. Απευθύνω έκκληση στον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, ώστε να σταματήσει αυτή η θηριωδία εις βάρος ενός συνανθρώπου μας», δήλωσε ο Μπουμεντόχα.

Η περίπτωση του Ραΐφ Μπαντάουϊ έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, με διαδηλωτές να ζητούν την κατάργηση της ποινής του και να συγκεντρώνονται σε Πρεσβείες της Σαουδικής Αραβίας στο Βερολίνο, στο Παρίσι , στη Χάγη και σε άλλες πόλεις του κόσμου.

Έκθεση - σοκ της Κομισιόν για τη φτώχεια στην Ελλάδα

Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ουγγαρία είναι οι χώρες της ΕΕ όπου η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός σημείωσαν τη μεγαλύτερη αύξηση στη διάρκεια της κρίσης.

Αυτό αναφέρεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και τις κοινωνικές εξελίξεις το 2014, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και στην οποία επισημαίνεται ότι στις χώρες αυτές τα ποσοστά φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ήταν ήδη υψηλά πριν από την κρίση.

Ειδικότερα για την Ελλάδα, το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από το 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013, ενώ η σοβαρή στέρηση βασικών αγαθών αυξήθηκε στη χώρα από το 11,2% το 2008, σε 20,3% το 2013. Εξάλλου, η μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε στην Ελλάδα από 3,7% το 2008 σε 18,6% το 2013 και το ποσοστό απασχόλησης στον οικονομικά ενεργά πληθυσμό (25-64 ετών) μειώθηκε την ίδια περίοδο από 61,9% σε 49,3%.

Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν, στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία τα ποσοστά μετάβασης από τη μερική απασχόληση σε μόνιμες θέσεις εργασίας ήταν από τα χαμηλότερα στην ΕΕ στη διάρκεια της κρίσης, ενώ στην Ελλάδα και την Πορτογαλία 25% των απασχολούμενων που εργάζονταν με καθεστώς μερικής απασχόλησης βρέθηκαν άνεργοι ή ανενεργοί τον επόμενο χρόνο.

Επίσης, η Κομισιόν τονίζει ότι στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά πολιτών που δεν καταφέρνουν να διατηρούν τη σωστή αναλογία μεταξύ της εργασίας και μιας ισορροπημένης ζωής.

Θύμα της κρίσης, σύμφωνα με την Επιτροπή, ήταν και η συμμετοχή στην Παιδεία, η οποία σε ορισμένες χώρες είτε παρέμεινε αμετάβλητη στη διάρκεια της κρίσης (Ελλάδα, Ιταλία, Ρουμανία Τσεχία και Σλοβακία) είτε μειώθηκε (Πολωνία και Ουγγαρία).

Η επιδείνωση της ανεργίας από το 2008 είχε ακόμη ως αποτέλεσμα να αυξηθούν τα ποσοστά των νοικοκυριών χωρίς εισόδημα από την εργασία, κυρίως στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Λιθουανία και την Ιρλανδία.

Εξάλλου, στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ελλάδα σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά νέων που είτε παρέμειναν, είτε επέστρεψαν για να μείνουν με τους γονείς τους λόγω οικονομικών δυσχερειών, καθώς συχνά «δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την οικογενειακή αλληλεγγύη».

Από την έκθεση προκύπτει ότι οι μειώσεις των επενδύσεων στην Παιδεία ήταν μεγάλες στη Ρουμανία (κατά 40%), την Ουγγαρία (πάνω από 30%) αλλά και στην Ελλάδα, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Λετονία, την Ιταλία και την Πορτογαλία (περίπου 20%).

Από το 2008, το ποσοστό των Ευρωπαίων εργαζομένων που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις μειώθηκε από 66% το 2007, σε 60% το 2012, ενώ ιδιαίτερα σημαντικές ήταν οι μειώσεις στην Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, σημειώνει η Επιτροπή.

Σε γενικές γραμμές, για τις κοινωνικές εξελίξεις στην ΕΕ η Κομισιόν επισημαίνει ότι οι χώρες που παρέχουν υψηλής ποιότητας απασχόληση, αποτελεσματική κοινωνική προστασία και επενδύουν στο ανθρώπινο κεφάλαιο αποδεικνύονται περισσότερο ανθεκτικές στην οικονομική κρίση.

Η έκθεση επισημαίνει την ανάγκη επένδυσης στην ανάπτυξη και τη διατήρηση των κατάλληλων δεξιοτήτων για το ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να υποστηριχθεί η παραγωγικότητα, καθώς και την πρόκληση αποκατάστασης της σύγκλισης μεταξύ των κρατών μελών.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, στα βασικά διδάγματα από την κρίση θα πρέπει να σημειωθεί το γεγονός ότι οι αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση και τα εισοδήματα ήταν μικρότερες για χώρες με ανοιχτές και λιγότερο κατακερματισμένες αγορές εργασίας και μεγαλύτερες επενδύσεις στη διά βίου μάθηση.

Η αιχμηρή σάτιρα της γελοιογραφίας

Η σάτιρα θεωρούνταν πάντα μία ριψοκίνδυνη μορφή τέχνης. Οι γελοιογράφοι των προηγούμενων αιώνων βρίσκονταν συχνά αντιμέτωποι με φυλακίσεις, απαγορεύσεις, ακόμη και απειλές για τη ζωή τους.

Τα σατιρικά περιοδικά του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα στην Ευρώπη στόχευαν να πλήξουν με την οξεία ειρωνεία τους τις συνειδήσεις των προνομιούχων πολιτών και των μοναρχών. Αυτή η πρωτοφανής τότε μορφή κοινωνικής κριτικής δεν απέδωσε αρχικά τα αναμενόμενα, με τις περισσότερες εκδόσεις να εξαφανίζονται μετά τα πρώτα τρία-τέσσερα τεύχη.

Το πρώτο σατιρικό φύλλο με ευρεία απήχηση στους πολίτες ήταν το περιοδικό Le Caricature, που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1830 και συνδύαζε ένα μείγμα γελοιογραφιών, εικονογραφημένων ιστοριών και καυστικών κειμένων, τυπωμένων σε φθηνό χαρτί εφημερίδας. Εκδότης του ήταν ο Σαρλ Φιλιπόν, ένας ανήσυχος έμπορος χρωματιστού χαρτιού, σκιτσογράφος και συνεργάτης μιας καλλιτεχνικής γκαλερί του Παρισιού. Στενότερος συνεργάτης του ήταν ο Ονορέ Ντομιέ, που συνόδευε με την εκπληκτική τεχνική των σκίτσων του τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία. Το 1832 ο Φιλιπόν ιδρύει ένα νέο περιοδικό, το Le Charivari. Η ιστορικός του Πανεπιστημίου της Ιένας Λουίζα Ραϊχστέτερ, που ερευνά την ιστορία των σατιρικών περιοδικών του μεσοπολέμου, λέει στην DW ότι «και τα δύο περιοδικά γνωρίζουν υψηλότατες πωλήσεις. Ο Φιλιπόν βρήκε στο πρόσωπο του Ντομιέ έναν σκιτσογράφο που πετυχαίνει κατά 100% το ‘νεύρο' της εποχής και προφανώς θέτει τα σωστά ζητήματα».

Η Ευρώπη μιμείται τα γαλλικά σατιρικά περιοδικά

Γελοιογραφία του Ονορέ Ντομιέ

Τα νέα γαλλικά περιοδικά βρίσκουν μιμητές σε όλη την Ευρώπη, όπως το Punch, το διάσημο βρετανικό περιοδικό. «Πολλά έντυπα έχουν αναφορές στα γαλλικά περιοδικά και υιοθετούν και το ίδιο όνομα στον υπότιτλό τους. Και το Kladderadatsch του Βερολίνου δημιουργείται σε συνάρτηση με την επανάσταση του 1848, έχει πολύ ισχυρές αναφορές σε αυτά τα παρισινά επαναστατικά περιοδικά», εξηγεί η Λουίζα Ραϊχστέτερ.

Αγαπημένα μοτίβα των γελοιογράφων ήταν στη Γαλλία ο βασιλιάς και οι ακόλουθοί του, καθώς και η μπουρζουαζία της αστικής τάξης, στους οποίους επιτίθενται ανελέητα με αιχμηρότατα σκίτσα και συχνά αρκετή δόση χαιρεκακίας. Μόνο στην Αγγλία παραμένει ταμπού ο βασιλιάς, με τα σατιρικά φύλλα της χώρας να αντλούν τα θέματά τους από την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο και να βάζουν συχνά στο στόχαστρό τους το στρατό.

Η άρχουσα τάξη των ευγενών του Παρισιού χάνει την υπομονή της και στις 14 Νοεμβρίου 1831 οδηγεί τον εκδότη Σαρλ Φιλιπόν σε δίκη με την κατηγορία της προσβολής του βασιλιά. Τελικά αθωώθηκε, όμως ο συνεργάτης του, Ονορέ Ντομιέ, καταδικάστηκε σε μισό χρόνο εγκλεισμού σε μπουντρούμι. Όπως επισημαίνει η κ. Ραϊχστέτερ, «μετά συνεχίζει να εργάζεται, αλλά νιώθει στο πετσί του ότι η ελευθερία και οι φιλελεύθερες αξίες στη Γαλλία της παλινόρθωσης δεν επαρκούν για να ανεχθούν κάτι τέτοιο και να το εγγυηθούν μέσω της ελευθερίας του τύπου».

Ο 19ος είναι ο αιώνας άνθησης της σάτιρας και των χιουμοριστικών πολιτικών περιοδικών στην Ευρώπη. Στην Ελβετία εκδίδεται το Nebelspalter, στην Αυστρία το Kikeriki, ενώ στη Γερμανική Αυτοκρατορία τα περιοδικά Ulk, Berliner Wespen και Leuchtkugeln. To 1848 κυκλοφορεί και το εβδομαδιαίο σατιρικό φύλλο Kladderadatsch στο Βερολίνο. Ωστόσο, το 1923 αλλάζει χέρια, το περιεχόμενό του γίνεται πιο συντηρητικό και οι γελοιογραφίες του βαθμιαία αντισημιτικές.

H άνθηση των κόμικς

O Ρενέ Γκοσινί απέκτησε παγκόσμια φήμη μέσα από τα σκίτσα του Αστερίξ

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η νέα τάση στην Ευρώπη είναι τα κινούμενα σχέδια και τα περιοδικά κόμικ. Το 1959 ιδρύθηκε στο Παρίσι το Pilote, με τον βασικό σκιτσογράφο Ρενέ Γκοσινί να αποκτά αργότερα παγκόσμια φήμη μέσα από τη σειρά κόμιξ του γνωστού ήρωα Αστερίξ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κυκλοφόρησε το Hara-Kiri, ο «πρόγονος» του Charlie Hebdo, ενώ την ίδια περίοδο εκδόθηκε στη Γερμανία το περιοδικό Pardon. Οι γάλλοι σκιτσογράφοι συνεχίζουν με νέα οξύτητα την παράδοση των Φιλιπόν και Ντομιέ, με στόχο να σπάσουν όλα τα ταμπού.

Το πιο διάσημο και σημαντικότερο σατιρικό φύλλο στη Γαλλία παραμένει η εβδομαδιαία εφημερίδα Le Canard enchainé. Εδώ και 100 χρόνια «επιτίθεται» στους ισχυρούς με ένα μείγμα αποκαλυπτικών ρεπορτάζ, αιχμηρών σχολίων και πολιτικών γελοιογραφιών. Όπως λέει η Λουίζα Ραϊχστέτερ, «η παράδοση της Le Canard enchainé συνδέεται πάρα πολύ με μία έκφραση οργής κατά του σιναφιού της, δηλαδή απέναντι στον τύπο που δέχθηκε να ευθυγραμμιστεί με τους κρατούντες κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανεξάρτητα από αν πρόκειται για αριστερό ή δεξιό τύπο. (σ.σ. Οι συντελεστές του) ήθελαν πραγματικά να δημιουργήσουν συνθήκες ανεξαρτησίας».

Επαφές ΣΥΡΙΖΑ με τη Γερμανία (!) - σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου

Επιβεβαιώνει η γερμανική κυβέρνηση επί της ουσίας πληροφορία της Süddeutsche Zeitung, ότι τις τελευταίες εβδομάδες υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στον νυν υφυπουργό Εργασίας Γεργκ Άσμουσεν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο σημερινό (14.01) μπρίφινγκ τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφεν Ζάιμπερτ, όσο και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας διαβεβαίωσαν ότι επίσημα συνομιλητής του Βερολίνου στην Ελλάδα είναι η ελληνική κυβέρνηση, με την οποία διατηρεί στενές σχέσεις και ότι δεν υπάρχει καμία «επίσημη» εντολή προς τον Γεργκ Άσμουσεν για επαφές.

"Ανεπίσημες επαφές"

Ανεπίσημο χαρακτήρα έχουν οι επαφές του Άσμουσεν με το ΣΥΡΙΖΑ

Απαντώντας ωστόσο σε ερώτηση, αν η Άγκελα Μέρκελ γνωρίζει για επαφές του κ. Άσμουσεν με το ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Ζάιμπερτ διευκρίνισε ότι η καγκελάριος «έχει πληρέστατη εικόνα για ολόκληρη τη θεματολογία που αφορά στην Ελλάδα αλλά και για τη συνεργασία με την Ελλάδα». Όπως πρόσθεσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας, αν ο κ. Άσμουσεν διατηρεί επαφές που προέκυψαν από τα αξιώματα που κατείχε στο παρελθόν (υφυπουργός Οικονομικών, μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ) τότε αυτές έχουν «ανεπίσημο» χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν «επίσημη εντολή». Καμία επαφή με το ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, διαβεβαίωσε από την πλευρά του ο εκπρόσωπος του, Μάρτιν Γιέγκερ.

Αναφορικά με δημοσιεύματα ελληνικών εφημερίδων για συγκατάθεση του Βερολίνου σε παράταση των διαπραγματεύσεων της Αθήνας με την τρόικα κατά δύο επιπλέον μήνες, ο κ. Γιέγκερ αρκέστηκε να πει ότι δεν υπάρχει σχετικό αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης και συνεπώς δεν μπορεί να εκφράσει άποψη για υποθετικά ζητήματα.

Kαλύτερη γνωριμία

O Τσίπρας κάνει δηλώσεις στη DW μετά τη συνάντησή του με τον Σόιμπλε

Στο σημερινό της φύλλο, η εφημερίδα έγραψε ότι στόχος των επαφών αυτών είναι η καλύτερη γνωριμία και η ανεύρεση σημείων επαφής για μελλοντικές συζητήσεις. Σύμφωνα με τους αρθρογράφους το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαθέτει ελάχιστους συνομιλητές στο Βερολίνο, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες και υπενθυμίζουν ότι το 2013 ο Τσίπρας είχε συναντηθεί με τον υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και στη συνέχεια επισκέφθηκε την ΕΚΤ στη Φραγκφούρτη. Από εκείνη την περίοδο διατηρεί επαφές με το Γεργκ Άσμουσεν, μέσω του οποίου, όπως επιβεβαιώθηκε τελικά, γίνονται ανεπίσημα οι συνομιλίες του Α. Τσίπρα και των οικονομικών του συμβούλων με τη γερμανική κυβέρνηση.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο Άσμουσεν, που το 2010 ως υφυπουργός Οικονομικών είχε συνδιαπραγματευτεί το πρώτο πρόγραμμα στήριξης και στη συνέχεια ήταν από τους ιδρυτές του ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης, είναι η επαφή του Τσίπρα και στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα επαφές διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ και με τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, άρα και με το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Άντε να δούμε τι άλλο θα συμβεί σ’ αυτή την κατά τα άλλη πολύ ‘σικέ’, πολύ ‘κομμένη και ραμμένη’ στα μέτρα κυρίως των δύο βασικών διεκδικητών της κυβερνητικής εξουσίας, προεκλογική περίοδο.

Την εξαιρετικά βαρετή κι ανούσια - χωρίς ουσιαστικό διάλογο και περιεχόμενο …

Και το βασικότερο, βέβαια …

Τι θα δούμε μετά τις εκλογές …

Περί αυτοδυναμίας ο λόγος - όλα τα πιθανά σενάρια

Το συνολικό ποσοστό που θα συγκεντρώσουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός βουλής, είναι εκείνο που θα κρίνει την αυτοδυναμία. Όσο θα αυξάνεται το ποσοστό των κομμάτων που δεν θα «πιάσουν» το 3% τόσο θα πέφτει πήχης της αυτοδυναμίας. Στην περίπτωση που για παράδειγμα πάρουμε την δημοσκόπηση της MRB που δημοσίευσε το περασμένο Σάββατο η « ΑΓΟΡΑ» το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός βουλής φτάνει το 11.7%. γεγονός που σημαίνει ότι το όριο για αυτοδυναμία κυμαίνεται από 35.6% - 36%.

Δείτε αναλυτικά τον πίνακα που ακολουθεί

Αυτοδυναμία	Ποσοστό κομμάτων εκτος βουλής
38.4%	5%
38%	6%
37.6%	7%
37.2%	8%
36.8%	9%
36.4%	10%
36%	11%
35.6%	12%
35.2%	13%

Δείτε αναλυτικά παραδείγματα

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

ΠΙΝΑΚΑΣ 3

Το μπόνους των 50 εδρών

Το πρώτο κόμμα σύμφωνα με τον νόμο Παυλόπουλου αυξάνει αυτομάτως την εκλογική του δύναμη κατά 50 έδρες. Οι υπόλοιπες 250 έδρες κατανέμονται στα κόμματα που έχουν περάσει το 3% αναλογικά.

Οι αλλαγές στις έδρες

Όπως είναι γνωστό και σύμφωνα με την τελευταία απογραφή επήλθαν αλλαγές σε 14 εκλογικές περιφέρειες της χώρας. Οι μονοεδρικές από 8 μειώθηκαν σε 7: Γρεβενά, Ευρυτανία, Ζάκυνθος, Κεφαλληνία, Λευκάδα, Σάμος και Φωκίδα.

Που αυξάνονται οι έδρες

Β΄Αθήνας (Από 42 σε 44)

Περιφέρεια Αττικής (Από 12 σε 15)

Θεσπρωτία (Από μονοεδρική σε 2 έδρες)

Β΄ Θεσσαλονίκης (Από 7 σε 9)

Κυκλάδες (Από 3 σε 4)

Μαγνησία (Από 5 σε 6)

Που μειώνονται οι έδρες

Α' Αθηνών (Από 17 σε 14)

Αιτωλοακαρνανία (Από 8 σε 7)

Αχαΐα (Από 9 σε 8)

Βοιωτία (Από 4 σε 3)

Ηλεία (Από 6 σε 5)

Καρδίτσα (Από 5 σε 4)

Σέρρες (Από 7 σε 6)

Τρίκαλα (Από 5 σε 4)

Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι απλά ή κυρίως για το αν θα βγει κυβέρνηση, για το αν είναι αυτοδύναμη ή συμμαχική…

Το ζήτημα είναι το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση το οποίο είναι απόλυτα αναγκαίο να κινείται στον αντίποδα της σημερινής καταστροφικής πολιτικής, των μνημονίων και της υποταγής στους δανειστές και στην ολιγαρχία.

Χωρίς μισόλογα, κινδυνολογίες ή και κούφιες υποσχέσεις.

Γι’ αυτό στην ουσία “αυτοδύναμος” πρέπει να βγει ο λαός, οι πολίτες αυτής της χώρας ...