Παραιτήθηκε ο Μουμπάρακ. Την εξουσία αναλαμβάνει ο στρατός

  Μετά από δεκαοκτώ ημέρες   διαδηλώσεων, ο Αιγύπτιος πρόεδρος παραιτήθηκε. Ο Αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν ανακοίνωσε ότι η εξουσία έχει μεταφερθεί στο στρατό που αναλαμβάνει πλέον τον έλεγχο της χώρας.

   Σελίδα στην ιστορία της γυρίζει η Αίγυπτος ύστερα από την απόφαση του Χόσνι Μουμπάρακ να παραιτηθεί από την προεδρία της χώρας, ύστερα από 30 χρόνια στο τιμόνι.  «Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζει η χώρα, ο πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ αποφάσισε να αφήσει την προεδρία. Έχει εξουσιοδοτήσει το συμβούλιο των ενόπλων δυνάμεων να διοικεί το κράτος», ανέφερε ο Σουλεϊμάν, απευθυνόμενος στον αιγυπτιακό λαό αλλά και στη διεθνή κοινότητα, που σε μεγάλο βαθμό, άσκησε πιέσεις προς την κατεύθυνση της άμεσης παραίτησης του Μουμπάρακ από την εξουσία. 

  Αμέσως μετά την ανακοίνωση, οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί σε πολλές πόλεις της Αιγύπτου ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. «Ο λαός έδιωξε τον πρόεδρο» φώναζαν οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί κατά δεκάδες χιλιάδες στο προεδρικό μέγαρο. Πάνω από ένα εκατομμύριο Αιγύπτιοι κρατώντας αιγυπτιακές σημαίες και πλακάτ με ειρηνικά συνθήματα ζητωκραύγαζαν στην πλατεία της... εξέγερσης: «Ο λαός έριξε το καθεστώς», «Νικήσαμε», «Είμαστε ελεύθεροι». Και όλα αυτά σε ένα ξέσπασμα χαράς και ικανοποίησης. 

«Είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Η Αίγυπτος απελευθερώθηκε» δήλωσε ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι, μόλις πληροφορήθηκε την παραίτηση Μουμπάρακ. 

Από την ΕΕ, η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον δήλωσε πως η Ένωση είναι έτοιμη να βοηθήσει την Αίγυπτο. 

  Ο Χόσνι Μουμπάρακ επιχείρησε να κρατηθεί στην εξουσία με... «νύχια και με δόντια», ακόμη και χθες το βράδυ που απηύθυνε το δεύτερο διάγγελμά του στον αιγυπτιακό λαό, επαναλαμβάνοντας στην ουσία ότι σκοπεύει να διατηρήσει τον τίτλο του μέχρι τις εκλογές. Όμως, η έκρηξη των διαδηλώσεων σήμερα σε πολλές πόλεις και σημεία πιστεύεται ότι συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στο να κινηθεί αποφασιστικά ο στρατός, αναγκάζοντας τον Μουμπάρακ να παραιτηθεί. 

Δίνοντας τον τόνο του μεγάλου γεγονότος που θα ακολουθούσε, το δίκτυο Al Arabiya μετέδιδε ότι «έφυγε από το Κάιρο ο Μουμπάρακ και η οικογένειά του». Το ίδιο δίκτυο πρόσθεσε ότι έφτασε ήδη στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Ερυθράς Θάλασσας, Σαρμ ελ Σείχ. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, τουλάχιστον δύο ελικόπτερα είχαν απογειωθεί νωρίτερα σήμερα από το προεδρικό μέγαρο.  

Ο στρατός 

Απαντώντας σε ένα από τα βασικά αιτήματα των διαδηλωτών, ο αιγυπτιακός στρατός ανακοίνωσε το μεσημέρι ότι μόλις αρθούν οι παρούσες συνθήκες «θα ανακαλέσουμε την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Τόνισε ακόμη την ανάγκη να επαναλειτουργήσουν οι δημόσιες υπηρεσίες και να επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς η ζωή στη χώρα. 

Στην ανακοίνωση, που μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση της χώρας, το Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων έκανε έκκληση για εξομάλυνση της καθημερινής ζωής στην Αίγυπτο. 

Ο στρατός τόνισε την ανάγκη να επαναλειτουργήσουν οι κυβερνητικές και δημόσιες υπηρεσίες και να επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς η ζωή στη χώρα, ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα και οι περιουσίες τους λαού. 

 Τελικά ο ρόλος του στρατού αναδεικνύεται καθοριστικός. Αλλά και εγείρει νέα ερωτηματικά για την κατεύθυνση των εξελίξεων.

 Στη διάρκεια των 18 ημερών των διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων  είχαν καταγγελθεί από  μάρτυρες περιπτώσεις βίας από τη μεριά στρατιωτικών δυνάμεων σε βάρος των ακτιβιστών αλλά και άλλες όπου στρατιώτες παρενέβησαν για να σώσουν διαδηλωτές από επιθέσεις  υπερασπιστών του Μουμπάρακ.  

Ο Μεσογειακός Νότος ανοίγει την προοπτική για άλλες εξελίξεις;

  Η πτώση του Μουμπάρακ μετά τις πολυήμερες κινητοποιήσεις  ήρθε σαν συνέχεια των γεγονότων στην Τυνησία που οδήγησαν στην αποπομπή του Μπεν Αλί. Και είναι σαφές δείγμα της δυναμικής που αναπτύσσεται στις περισσότερες αραβικές χώρες – αφού κινητοποιήσεις έχουν πραγματοποιηθεί και στην Υεμένη, την Ιορδανία και τη Συρία.  

Το κύμα του νεοφιλελευθερισμού που επιβλήθηκε στις αραβικές χώρες της νότιας  Μεσογείου κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια διευκόλυνε τη δημιουργία τοπικών ολιγαρχιών.  Ένα κύμα ιδιωτικοποιήσεων έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή, καθώς και η φοβερή κερδοσκοπία της γης και η ανάπτυξη των τραπεζικών συστημάτων, χρηματοπιστωτικών και χρηματιστηριακών δραστηριοτήτων που ωφελούσαν μόνο τη νέα ολιγαρχία των επιχειρήσεων. Ωστόσο,  από πολλούς σχολιαστές αφελώς υποστηρίχθηκε ότι οι νέοι αυτοί επιχειρηματίες είναι ο κινητήριος μοχλός του οικονομικού δυναμισμού και της καινοτομίας που δημιουργεί θέσεις απασχόλησης και ότι οδηγούν στην εμφάνιση μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας.

  Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική. Η απότομη μείωση των κεφαλαιουχικών δαπανών για την εξισορρόπηση του προϋπολογισμού δεν αντισταθμίστηκαν από την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων. Αυτό υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε νέες παραγωγικές θέσεις εργασίας για να αντιμετωπιστούν  οι  απώλειες θέσεων εργασίας που προκλήθηκαν από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική  της διαρθρωτικής προσαρμογής. Ο αγροτικός κόσμος είχε εντελώς παραμεληθεί και η «απελευθέρωση» του εμπορίου έκανε ακόμη πιο δύσκολη την ανάπτυξη της βιομηχανίας τροφίμων καθώς και   εξειδικευμένων θέσεων εργασίας.

 Επιπλέον, οι διεθνείς χρηματοδοτικοί οργανισμοί, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση, φέρουν επίσης, σημαντικές ευθύνες. Τα προγράμματα ενίσχυσης  επικεντρώθηκαν στη  θεσμική αναβάθμιση του ελεύθερου εμπορίου, αλλά όχι στο να αλλάξουν τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της πραγματικής οικονομίας. Η οποία είναι  εγκλωβισμένη στον έλεγχο της «πλουτοκρατίας», ενώ μαστίζεται από την έλλειψη δυναμισμού και καινοτομίας.

  Παντού, το οικονομικό μοντέλο βασίζεται στην κυριαρχία μιας ολιγαρχίας του χρήματος δεμένη  με την πολιτική εξουσία και τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές δυνάμεις καθώς και ορισμένες μεγάλες πολυεθνικές. 

 Στα  βόρεια και νότια της Μεσογείου, οι «διαχειριστές» της εξουσίας που  βρίσκονται σε στενή σύνδεση  με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης  θα βρεθούν αντιμέτωποι με την απαίτηση των λαών για ριζικές αλλαγές. Το παράδειγμα της νότιας ακτής της Μεσογείου θα μπορεί  να ενισχύσει σήμερα και στη βόρεια πλευρά της κοινής μας θάλασσας την ικανότητα να  προσεγγίζουμε  με διαφορετικό τρόπο ένα άλλο κοινό μέλλον.

 Πολλοί μιλούν  για τις εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική και στον αραβικό κόσμο δίνοντας ορισμένους εξαιρετικούς χαρακτηρισμούς. άλλοι παρομοιάζουν τις εξελίξεις αυτές με την ανατροπή που συνέβη στην Ανατολική Ευρώπη τα χρόνια 1989 - 1991. Άλλοι πάλι κάνουν λόγο για  αντιστοιχίες με τη γαλλική επανάσταση. ίσως, όλα αυτά να είναι κάπως υπερβολικά. Πιο κοντά στην πραγματικότητα φαίνεται να είναι μια άλλη διαπίστωση: ο αραβικός κόσμος μοιάζει να αποβάλλει την παραδοσιακή "ανατολίτικη υποταγή και μοιρολατρία" και να αναζητά μια πιο ελεύθερη, δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη προοπτική στο σύγχρονο κόσμο.

  Στη συνέχεια  παρουσιάζουμε ένα φωτορεπορτάζ από τι; 18 μέρες που συγκλόνισαν την Αίγυπτο.

Κωδικός "Κύκλος προσευχής" – Νέο σκάνδαλο σχετικό με την αγορά γερμανικών υποβρυχίων

 Κωδικός ‘Κύκλος προσευχής’ είναι ο τίτλος εκτενούς αποκαλυπτικού ρεπορτάζ στο σημερινό Spiegel που αναφέρεται σε ύποπτες πληρωμές που σχετίζονται με την πώληση υποβρυχίων της HDW Κιέλου στην Ελλάδα

 Το γερμανικό περιοδικό αναφέρει μεταξύ άλλων ότι "στα τέλη Οκτωβρίου του 2010 οι έρευνες δεν είχαν εντοπίσει ακόμα ποιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και τη νότιο Αφρική είχαν δωροδοκηθεί. Ίσως και να μη βρεθεί ποτέ ποιοι ήταν. Αλλά το ότι οι εντυπωσιακά μεγάλες προμήθειες που πλήρωσε η Ferrostaal σε δήθεν συμβούλους έχουν ελάχιστη σχέση με την παροχή συμβουλών και αφορούν περισσότερο το μοίρασμα ‘μιζών’, αυτό θεωρείται πλέον βέβαιο από όσους έχουν αναλάβει τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το αργότερο από τότε που ερευνούν όλο και βαθύτερα τη συμφωνία με την Ελλάδα.

 Από το 2000 είχε παραγγείλει η Ελλάδα τέσσερα υποβρύχια του νέου τύπου 214, το Παπανικολής που κατασκευάστηκε στο Κίελο και ακόμα τρία για να κατασκευαστούν σε ελληνικό ναυπηγείο, συνολικής αξίας 1,14 δις. ευρώ. Τότε στην Αθήνα κυβερνούσε ακόμα το ΠΑΣΟΚ. Μετά, το 2004, ήλθε στην εξουσία η ΝΔ και δεν ήθελε πια το υποβρύχιο, επειδή υποτίθεται έγερνε πολύ. Στην πραγματικότητα έγερνε μάλλον η χρηματοδότηση. Από το 2009 όμως το λόγο είχε και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Και όλα ήταν καλά".

Στη συνέχεια το δημοσίευμα αναφέρεται στο ρόλο του Johann Friedrich Haun "που μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2003 ήταν ο δεύτερος τη τάξει στη HDW και προηγουμένως 32 χρόνια στη Ferrostaal, ένας από τους σημαντικότερους μάνατζερ με μεγάλη επιρροή στο χώρο της γερμανικής εξοπλιστικής βιομηχανίας. Όσα είπε ο Χάουν στην έκτη κατάθεσή του, ήταν καθοριστικά για την υπόθεση:

"Σαν Γερμανός δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα"

Ο ίδιος - είπε - δεν μίλησε ποτέ με συμβούλους για δωροδοκία, που είχε εγγράψει η Ferrostaal όσον αφορά τη συμφωνία πώλησης υποβρυχίων στην Ελλάδα. ‘Ήταν μια συμφωνία κυρίων’. Αλλά ‘για τον καθένα ήταν σαφές ότι ‘αν ήταν αναγκαίο να δώσουν αυτοί οι σύμβουλοι χρήματα σε άτομα σημαντικά για τη λήψη αποφάσεων, προκειμένου να κερδηθεί η παραγγελία, τότε αυτό και έπρεπε να γίνει’. Ο Χάουν είπε επίσης ότι κατά την άποψή του είναι σίγουρο ότι και σ’ αυτή την περίπτωση κάτι τέτοιο έγινε. Κι αν έγινε, ‘για μένα ήταν εντάξει’. Ακόμα τόνισε ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει πόσα χρήματα από τις παχυλές προμήθειες των συμβούλων κατέληξαν τελικά σε ‘μίζες’ και για ποιους, και δεν ήθελε ούτως ή άλλως να ξέρει. Ωστόσο ένα πράγμα πιστεύει ότι μπορεί να πει ο Χάουν με βεβαιότητα: ‘Σαν Γερμανός δεν μπορείς να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα’.

Ο Χάουν κατέθεσε στους ανακριτές ότι στην Ελλάδα δεν κλείνεις δουλειές χωρίς να είσαι «κοινωνικά και πολιτικά καλά δικτυωμένος». Γι’ αυτό – κατά τον Χάουν – και ο Γάλλος πρέσβης ήταν κάθε τρεις και λίγο στα γραφεία των Ελλήνων υπ. Άμυνας και Οικονομικών. Αλλά και ο Χάουν ήξερε καλά έναν «καθ’ όλα αξιότιμο κύριο», που γνώριζε τα πράγματα. Κι αυτός ήταν ο Hermann Graf von Pückler.

Ο Πούκλερ έχει καταθέσει ότι ο Χάουν τον προσέγγισε για να τον βοηθήσει στο θέμα της συμφωνίας με την Ελλάδα για την παραγγελία υποβρυχίων. Και τότε γεννήθηκε το „Team A“ με τον κωδικό «Κύκλος προσευχής», στον οποίο ανήκαν ο Χάουν, ο Πούκλερ, ένας Λιβανέζος με το ψευδώνυμο ‘Άγκο’ με τον οποίο είχε συνεργαστεί παλαιότερα σε παρόμοια υπόθεση και ένας έλληνας αρχιτέκτονας, που κατά τον Χάουν τους σύστησε ο τότε υπ. Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος. «Οι δυο τους γνωρίζονταν από το ΠΑΣΟΚ, ήταν φίλοι από παλιά», ανέφερε στην κατάθεσή του ο Χάουν. Ο πολιτικός αρνήθηκε να μιλήσει στο SPIEGEL, επισημαίνει σε αυτό το σημείο το περιοδικό. Εδώ εμφανίζεται και το όνομα του αγνώστων λοιπών στοιχείων Αλέξανδρου Αβατάγγελου ο οποίος συμπεριελήφθη επίσης στο „Team A“.

Η συμφωνία του 1997

"Τον Ιούνιο του 1997, σε ξενοδοχείο της Ζυρίχης, πραγματοποιείται η καθοριστική συνάντηση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της εισαγγελίας του Μονάχου. Τότε υπογράφονται και τα μυστικά συμβόλαια από τα μέλη του „Team A“ για τρεις εταιρείες με έδρα την Καραϊβική. Αν η Ελλάδα πράγματι παραγγείλει τα υποβρύχια, θα λάβουν 4,5% επί της τιμής αγοράς, αυτό ήταν το ‘ντιλ’.

Όταν το 2000 η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε την παραγγελία τεσσάρων νέων υποβρυχίων στους Γερμανούς και μετά από δύο χρόνια αναθέτει στη HDW και τον εξοπλισμό παλαιότερων υποβρυχίων, αρχίζει να ρέει το χρήμα:

Όπως αναφέρουν τα πρακτικά της εισαγγελίας, η Ferrostaal κατέβαλε χρήματα στον επίσημο εμπορικό αντιπρόσωπό της στην Ελλάδα. Αυτός έπρεπε να λάβει 7,5% προμήθεια για τη συμφωνία, 120 εκατομ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, το 3% ήταν για τον ίδιο και το άλλο 4,5% προοριζόταν για το „Team A“.

Όταν το 2000 η ελληνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε την παραγγελία αρχίζει να ρέει το χρήμα. Από το Μάρτιο του 2000 εισέρρευσαν στα ταμεία του „Team A“ 25,3 εκατομ. ευρώ. Αλλά το 2003 σταμάτησαν τα εμβάσματα. Ο Haun και ο Hans-Dieter M. συνταξιοδοτήθηκαν και τον φάκελο Ελλάδα της Ferrostaal ανέλαβε ο Horst W., ενώ διευθύνων σύμβουλος της HDW έγινε ο Mitscherlich. Οι πρόσφατες έρευνες της εισαγγελίας Μονάχου στο σπίτι της νύφης του Horst W. απεκάλυψαν την ύπαρξη μιας λίστας φερόμενων ως αποδεκτών περίπου 55 εκατομ. ευρώ στην Ελλάδα. Αλλά εκτός από το „Team A“ πήραν και άλλοι προμήθεια.

Και αγορά προβληματικών ναυπηγείων;

Οι πρόσφατες έρευνες της εισαγγελίας Μονάχου απεκάλυψαν πάντως την ύπαρξη μιας λίστας φερόμενων ως αποδεκτών περίπου 55 εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα. Εκτός από το „Team A“ πήραν και άλλοι προμήθεια. Για να πάρει την ανάθεση του έργου, η Ferrostaal αναγκάστηκε να αγοράσει προβληματικά ημικρατικά ναυπηγεία. Χρήματα φέρεται να έλαβε δια της τεθλασμένης και ο διευθυντής των ναυπηγείων, αλλά και ένα Team B, του οποίου ηγούνταν κάποιος με μεγάλη επιρροή στα συνδικάτα. Αυτό θα φρόντιζε ώστε τυχόν απεργίες να μην εμποδίσουν τις εργασίες στα ναυπηγεία.

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η προμήθεια να μειωθεί τελικά από 120 σε 80 εκατομμύρια. Το Team A αισθάνθηκε εξαπατημένο. Η εταιρία που ανήκε στον Αβατάγγελο στην Καραϊβική κατέθεσε τελικά αγωγή το 2006 στην Ελβετία, ζητώντας να ισχύσει η αρχική συμφωνία. Στο τέλος, η Ferrostaal του πλήρωσε 11 εκ. ευρώ επιπλέον.

Ποιος ο ρόλος της Μαθιοπούλου;

Το 2004 η Φεροστάλ μαζί με την HDW ίδρυσε στο Λονδίνο την εταιρεία Marine Force International (MFI), μεταφέροντας έτσι ουσιαστικά την έδρα από το Έσσεν στην Αγγλία, προκειμένου να έχει ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τις εξονυχιστικές στο μεταξύ έρευνες των γερμανών εφοριακών για εξοπλιστικές συμφωνίες.

Η εισαγγελία του Μονάχου ερευνά και για το ρόλο της Μαργαρίτας Μαθιοπούλου, που κάποτε ήταν φαβορί για τη θέση του εκπροσώπου του SPD επί καγκελαρίας Βίλι Μπραντ. Η εταιρία συμβούλων της εισέπραξε 1,2 εκ. ευρώ από την MFI, προκειμένου να αναλάβουν τα Ελληνικά Ναυπηγεία την κατασκευή υποβρυχίων της HDW με αποδέκτη την Αίγυπτο. Η Μαθιοπούλου παραδέχτηκε ότι βοήθησε σ’ αυτό, αλλά αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή στη συμφωνία των υποβρυχίων 214.

Οι "σκλάβοι της ντομάτας" - ένα βίντεο από την Ισπανία που δείχνει τις συνθήκες ζωής των σύγχρονων "καταραμένων"

 Πολύς θόρυβος έγινε στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες  για το πρόβλημα της μετανάστευσης.


Ενισχύονται ραγδαία τα αισθήματα ξενοφοβίας και ανοικτού ρατσισμού, ενώ "δαιμονοποιούνται" οι μετανάστες για πολλά δεινά της ελληνικής κοινωνίας. 

 Δεν έλειψαν και τα δείγματα ανοικτής βίας όπως σε περιοχή της νότιας Πελοποννήσου. 


 Το βίντεο που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό για τις συνθήκες ζωής αυτών των ανθρώπων σε μια αγροτική περιοχή στο νότο της Ισπανίας που παρουσιάζει αρκετές αναλογίες με τη δική μας πραγματικότητα. 

11ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στη Σενεγάλη - Όταν o καπιταλισμός συγκρούεται με τους εξεγερμένους

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από διάφορες χώρες του κόσμου έδωσαν το «παρών» στη μεγάλη πορεία του Ντακάρ, με την οποία άνοιξε το 11ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στη Σενεγάλη.

Στο επίκεντρο της μεγάλη αυτής συνάντησης των πολεμίων της παγκοσμιοποίησης τέθηκαν αυτή τη φορά οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, που σύμφωνα με τους διοργανωτές σηματοδοτούν την κρίση του καπιταλισμού.

Περίπου 40 χιλιάδες ακτιβιστές, εκπρόσωποι αριστερών κινημάτων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών έδωσαν χθες το «παρών» στην μεγάλη πορεία, με την οποία εγκαινιάστηκε το 11ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Είναι η δεύτερη φορά που το φόρουμ των πολεμίων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης διοργανώνεται σε μια αφρικανική χώρα.

«Να βγουν στο φως τα προβλήματα της Αφρικής»

Οι διοργανωτές αναμένουν περισσότερους από 50 χιλιάδες συμμετέχοντες στις εργασίες του φετινού φόρουμ. Η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι το κεντρικό θέμα, με ιδιαίτερη έμφαση τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες αλλά και τα καυτά προβλήματα της Αφρικής, θα πει ο Μπαμπούνα Χαλιφά Ντ` Ακιτέ και θα διευκρινίσει: «Κατά τη διάρκεια του φόρουμ η Αφρική θα εκφράσει τα προβλήματά της στην κατεύθυνση ενός κόσμου καλύτερου. Στόχος είναι να βγουν στο φως τα προβλήματα της Αφρικής».

Ο Μπαμπούνα Χαλιφά Ντ` Ακιτέ είναι από τη Μαυριτανία, ζει εδώ και πολλά χρόνια στο Ντακάρ και δραστηριοποιείται υπέρ των δικαιωμάτων των προσφύγων. Για τον λόγο αυτόν δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην μετανάστευση. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που στην Γουϊνέα Μπισάου έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Ο Ζοάο Σάνια είναι αγρότης και έχει έλθει στο Ντακάρ προκειμένου να ενημερωθεί για τις εναλλακτικές μορφές γεωργίας.

«Δεν διαθέτουμε πολλές υποδομές για τη γεωργία στην Γουϊνέα Μπισάου και η οικονομία μας δεν είναι βιώσιμη. Ζούμε με ελάχιστα. Χρειαζόμαστε ειδικούς για την αγροτική μας οικονομία. Μολονότι υπάρχουν πολλοί ειδικοί μηχανολόγοι, αυτοί ζουν στο εξωτερικό. Η κυβέρνηση θα πρέπει να φροντίσει να φέρει πίσω αυτούς τους ανθρώπους στην πατρίδα», λέει ο κ. Σάνια.

«Μια εξέγερση κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού»

 Πέραν όμως των «κλασικών» προβλημάτων της Αφρικής, στο φετινό φόρουμ έχουν την τιμητική τους οι εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία και άλλες αραβικές χώρες. Τρεις ώρες μετά την έναρξη της η πορεία του Ντακάρ καταλήγει στα προπύλαια του πανεπιστημίου. Στην εξέδρα είναι ο Έβο Μοράλες, ο πρόεδρος της Βολιβίας μαζί με τους διοργανωτές του κοινωνικού φόρουμ. «Αδέλφια, βλέπουμε ότι ο καπιταλισμός όταν έρχεται σε σύγκρουση με τους εξεγερμένους αρχίζει να πεθαίνει. Βλέπουμε τι γίνεται στην Αίγυπτο. Πιστεύω ότι στις αραβικές χώρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια εξέγερση κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Και αυτό ο αγώνας δεν θα σταματήσει, ακόμη κι αν οι ΗΠΑ χρησιμοποιήσουν πολλά χρήματα. Νομίζω ότι η τη λύση θα δώσουν τα κοινωνικά κινήματα και όχι η καταστολή», τόνισε ο κ. Μοράλες.

 Διαφορετική είναι ωστόσο η ανάγνωση του Αλέξη Πασαδάκη από την ATTAC της Γερμανίας. «Αυτό που βλέπουμε στην Αίγυπτο και την Τυνησία είναι οι πρώτες στιγμές, είναι τα πρώτα δείγματα που σηματοδοτούν ότι είναι δυνατό να υπάρξει ένα κίνημα σε μια άλλη κατεύθυνση, στην κατεύθυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Αλλά δυστυχώς εκείνοι που προκάλεσαν αυτή την κρίση έχουν ακόμη το πάνω χέρι», θα πει ο ελληνικής καταγωγής ακτιβιστής.

( από δημοσίευμα της Deutsche Welle). 

Η «κοινωνική μηχανική» της κυβέρνησης διασπά και οδηγεί σε απορρύθμιση την κοινωνία

  Η γελοιογραφία που ακολουθεί (από το περιοδικό "Κ" της κυριακάτικης Καθημερινής )  είναι χαρακτηριστική της αντίληψης που συστηματικά προωθούν τα κυρίαρχα ΜΜΕ – εφημερίδες και κανάλια – σε πλήρη συντονισμό με το κυβερνητικό επιτελείο.

  Η «κοινωνία» και οι «πολίτες» είναι μονίμως αγανακτισμένοι και στρέφονται εναντίον των απεργών.

  Σε όλες τις περιπτώσεις τα ΜΜΕ δεν παρουσιάζουν τα αιτήματα των απεργιακών κινητοποιήσεων ενώ προβάλλουν με «κροκοδείλια» δάκρυα την ταλαιπωρία που υφίστανται οι πολίτες.

 Σ’ αυτό τον τόνο όλοι οι υπουργοί και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης.

Κι ως ένα σημαντικό βαθμό αυτός ο μηχανισμός προπαγάνδας έχει φέρει αποτελέσματα.

 Έτσι υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου πολίτες στράφηκαν εναντίον εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

 Ασθενείς εναντίον ιατρών.

Εργαζόμενοι  στον ιδιωτικό τομέα εναντίον εκείνων που εργάζονται στο δημόσιο.

Και τελικά όλοι εναντίον όλων.

Ώστε να τεμαχιστεί η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.

Και τα σχέδια της κυβέρνησης και των συμφερόντων που εκπροσωπεί να περνούν με λιγότερες αντιστάσεις.

   Η παλιά γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή του  «διαίρει και βασίλευε» (γνωστό και με την τριπλή λατινική εκδοχή του: «Divide et impera», «Divide ut imperas» (... για να βασιλέψεις), «Divide ut regnes»).

  Παλιά αλήθεια, που την είχε πρωτοεκφέρει ο αθηναίος κωμικός ποιητής Κρατίνος, πρόδρομος του Αριστοφάνη: «Εν δε διχοστασίη και Ανδροκλέης πολεμαρχεί» ­ «οταν πέφτει διχόνοια, κυβερνά ακόμα κι ο Ανδροκλής» ­ ένας πολιτικός και δημαγωγός που, ανάμεσα στ' άλλα, είχε κατηγορήσει τον Αλκιβιάδη πως χλεύασε τα Ελευσίνια Μυστήρια.

 Κάτι που ούτε και ο περίφημος Μακιαβέλι δεν είχε υποστηρίξει. Αντιθέτως είχε επισημάνει πως: «Ο λαός ενωμένος είναι δυνατός, χωρισμένος είναι αδύναμος».

 Βέβαια, η πρακτική της κυβέρνησης ξεπερνά με τη αμέριστη βοήθεια των εκδοτικών συγκροτημάτων και καναλιών ξεπερνά κάθε όριο μακιαβελισμού και πολιτικού αμοραλισμού.

 Το ζήτημα είναι επιτέλους και οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, η κοινωνία να μην αφεθεί έρμαιο στη νοοτροπία και στη λογική  του «κοινωνικού αυτοματισμού», της κοινωνικής αντιπαλότητας μεταξύ ομάδων των εργαζομένων.  Αντίθετα πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους κοινωνικής αλληλεγγύης, αλληλοϋποστήριξης και συνεργασίας.

 Και σ’ αυτό οφείλουν να βοηθήσουν τόσο οι συνδικαλιστικές ενώσεις όσο και οι πολιτικές εκείνες αντιλήψεις  που εκπροσωπούν μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση σ’ αυτά τα ζητήματα. Όσο, βέβαια, και οι πνευματικοί άνθρωποι που είναι αναγκαίο να ορθώσουν τη δική τους φωνή.