Το Υπουργείο Παιδείας σε σύγκρουση με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα – μετατρέπεται σε Υπουργείο Καταστολής και αποσύνθεσης της Δημόσιας Παιδείας

Μετά τις απίστευτες και μοναδικές «επιτυχίες» του υπουργείου Παιδείας να αρχίσει η σχολική χρονιά χωρίς βιβλία, με μειωμένο προσωπικό, με συρρίκνωση των σχολείων και διόγκωση της σύνθεσης των τμημάτων, με κατάργηση του ασύλου και ένα νόμο πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που τον απορρίπτουν όλοι οι φορείς της και άλλα πολλά τραγικά και ανεπανάληπτα, προχωρά στο μοναδικό δρόμο που ίσως γνωρίζει ή υιοθετεί: την επιβολή ενός ωμού αυταρχισμού και την απόπειρα εκβιασμού και εκφοβισμού των μαθητών, των φοιτητών, των γονέων, των εκπαιδευτικών.

Έτσι, δεν πρόλαβε ο πρωθυπουργός και επισήμως να ανάψει το πράσινο φως, χθες, στο υπουργικό συμβούλιο, καλώντας τη Δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της, και ήδη η εγκύκλιος του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε βρισκόταν στα γραφεία των συναδέλφων του εισαγγελέων ώστε να δρομολογηθούν οι διαδικασίες παρέμβασης στις εκατοντάδες υπό κατάληψη σχολικές μονάδες.

Την ίδια στιγμή, η υπουργός Παιδείας, πιέζοντας για περαιτέρω επίσπευση της επιχείρησης-«εκκαθάριση στα σχολεία» ζήτησε από τους διευθυντές των σχολείων να «ειδοποιήσουν αμέσως τις αρχές», ενώ έστειλε, όπως αναμενόταν, σε όλες τις μονάδες την (παλαιότερη) εγκύκλιο σχετικά με τον τρόπο αναπλήρωσης των χαμένων ωρών. Προβλέπονται: μαθήματα Σαββατοκύριακα και Χριστούγεννα, διεύρυνση του διδακτικού έτους ακόμα και αναβολή των εισαγωγικών εξετάσεων, όπως επισήμανε η ίδια η κ. Διαμαντοπούλου.

Με άλλα λόγια, επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο που εκτυλίχθηκε πέρυσι και πρόπερσι. Το 2010, μάλιστα, είχε οδηγήσει δεκάδες μαθητές στο εδώλιο του κατηγορουμένου για παρακώλυση της εύρυθμης λειτουργίας του σχολείου. «Κανείς δεν μπορεί αποφασίζει μόνος του για την κατάληψη του σχολείου και δεν μπορεί η κατάληψη να είναι μια πράξη που δεν έχει επιπτώσεις», δήλωσε η υπουργός (σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού Φλας), για να επισημάνει ότι τα μόνα αρμόδια να λαμβάνουν αποφάσεις όργανα είναι τα σχολικά συμβούλια και οι σχολικές επιτροπές, ενώ οι διευθυντές «έχουν ευθύνη απέναντι στη δημόσια περιουσία και οφείλουν να λειτουργούν σύννομα. Οφείλουν αμέσως να ειδοποιούν τις αρχές γιατί οι καταλήψεις ενέχουν κινδύνους».

Οι βανδαλισμοί και οι επιθέσεις, «ακόμη και σε γονείς που πάνε ν' ανοίξουν τα σχολεία», είναι οι κίνδυνοι που υπογράμμισε η υπουργός, ενώ την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ κατάγγελνε βιαιοπραγίες εις βάρος μαθητών.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, τα επεισόδια είναι σοβαρά γι' αυτό και η Ομοσπονδία αποφάσισε να προχωρήσει σε συγκεκριμένες καταγγελίες: 1) Υποδιευθυντής στο Γαλάτσι προκάλεσε σοβαρό τραυματισμό μαθήτριας. 2) Σε Γυμνάσιο της Αργυρούπολης «αγανακτισμένος» γονέας χτύπησε με τον κόπτη, που κρατούσε, μαθητή που συμμετείχε στην κατάληψη.

 Η κ.κατά όλων όσοι προβαίνουν σε καταλήψεις, αφού «η κατάληψη δημόσιων χώρων δεν αποτελεί δικαίωμα κανενός, είναι μια ακραία μορφή συνδικαλιστικής έκφρασης», η υπουργός Παιδείας προειδοποίησε: «Θα υπάρχει πλέον αστική ευθύνη όταν υπάρχουν φθορές στα σχολεία. Δεν μπορεί κανείς να θεωρεί ότι έτσι απλά μπορεί να μπαίνει λουκέτο στο σχολείο ή να το καταστρέφει και να μην κινείται καμία διαδικασία». Ανέφερε μάλιστα πως οι ζημιές στο σχολείο της Κομοτηνής ανέρχονται σε 100.000 ευρώ.

 Τέλος, για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων για τρίτη χρονιά επανέλαβε την άποψη περί υποκινητών: «Κάθε χρόνο από αρχές Οκτωβρίου έχουμε ένα κύμα καταλήψεων: παιδιά 13, 14, 16 ετών αποφασίζουν να κλείσει η πόρτα του σχολείου και σταματάει η εκπαιδευτική διαδικασία. Υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις και συγκεκριμένα σχολεία που κάνουν καταλήψεις. Πέρυσι στέλνονταν ακόμα και sms που παρακινούσαν για καταλήψεις».

 Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός τα είχε πει πιο στρογγυλεμένα: «Να συμβάλουν όλοι στην ομαλή οικονομική και κοινωνική ζωή. Αυτό πρέπει να κάνουμε ως καθήκον όλοι, και κυβέρνηση και κόμματα και κοινωνικοί εταίροι και Δικαιοσύνη και πολίτες».

 Η κυβέρνηση και ιδιαίτερα η υπουργός Παιδείας αυτό μόνο προσλαμβάνει από τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις.

 Επαναφέρει τη θεωρία της «υποκίνησης» η οποία μας γυρίζει σε μακρινές σκοτεινές εποχές.

 Δεν μπορεί να αφουγκραστεί τις ανησυχίες, τον αναβρασμό, τη δίκαιη οργή που νιώθουν οι νέοι άνθρωποι για όσα συμβαίνουν γύρω τους.  

 Αντί γι’ αυτό επιλέγει να κραδαίνει τη ρομφαία των απειλών, του εντεινόμενου αυταρχισμού, της καταστολής.

 Ως κακόγουστο αστείο μπορεί να θεωρηθεί και η πρωθυπουργική «έκκληση» για «ομαλή οικονομική και κοινωνική ζωή». Αυτό ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός του Μνημονίου, που ωθεί μαζικά εκατομμύρια Έλληνες στη δυστυχία, που εξουθενώνει τα όνειρα και τις προσδοκίες των νέων. Αυτό, λοιπόν, θεωρεί ως «ομαλότητα» και ζητά τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων.

 Για μια ακόμη φορά οι λέξεις – κι αυτό συμβαίνει ειδικότερα στην πασοκική ιδιόλεκτο – έχουν χάσει τη σημασία τους.

 Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι οι κύριοι αυτοί έχουν χάσει την … μπάλα.

Και πανικόβλητοι πιστεύουν αφελώς ότι με την τρομοκρατία, τις απειλές και τη ράβδο θα επιβάλλουν μια «κατεψυγμένη», εξαναγκαστική «ομαλότητα».

Φαίνεται, όμως, ότι αγνοούν την πραγματικότητα, τη δυναμική που έχουν αυτή τη φορά οι κινητοποιήσεις.

Έτσι, ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι μέρες από τις 3 ως και τις 5 Οκτώβρη. Με διάφορες πρωτοβουλίες στις 3 και 4 Οκτωβρίου και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 5ης Οκτωβρίου απάντησαν στις κυβερνητικές και δικαστικές πρωτοβουλίες τα συντονιστικά όργανα των μαθητών.

 Γενικότερα ωριμάζει η ανάγκη συντονισμού της δράσης όλων των εκπαιδευτικών φορέων, μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών σε συνδυασμό με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις αλλά και τους ευρύτερους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.

  Το μακρύ θερμό φθινόπωρο μόλις τώρα αρχίζει κ. Παπανδρέου, κ. Διαμαντοπούλου.

Σκληραίνει η πολιτική αντιπαράθεση - KKE: Όχι στους καθηγητές-καταδότες που θέλει η κυβέρνηση - Τσίπρας: «Εσχάτη προδοσία η εκποίηση του δημόσιου πλούτου»

Όταν ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό, όταν στην απελπισμένη προσπάθεια να εφαρμόσει το αντιλαϊκό της παραλήρημα η κυβέρνηση καταφεύγει σε έναν αυταρχικό παροξυσμό, μοιραία οξύνεται και η πολιτική και κοινωνική αντιπαράθεση.

 Έτσι μετά την παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,  Ιωαν. Τέντε, και την εντολή για προκαταρκτική έρευνα για τυχόν διάπραξη αδικημάτων σε όλα τα σχολεία που τελούν υπό κατάληψη, που μιλά για  «αδικήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης» - αλήθεια τι μας θυμίζει, τι μας θυμίζει ! -  «απρόκλητης φθοράς και κλοπής», η οποία επιχειρεί να εμπλέξει και να τρομοκρατήσει τους γονείς και να τοποθετήσει τους εκπαιδευτικούς στη θέση καταδότη των μαθητών τους, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση όπου τάσσεται υπέρ των μαθητών και κατά της κυβερνητικής πολιτικής πού όπως χαρακτηριστικά τονίζει με ανακοίνωσή του, προσπαθεί να πνίξει την οργή των δεκαπεντάχρονων παιδιών.

"Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους εισαγγελείς για να τρομοκρατήσει και να πνίξει την οργή και τη φωνή των δεκαπεντάχρονων παιδιών, κυρίως της λαϊκής οικογένειας, που διαμαρτύρονται για τα βιβλία που δεν τους έστειλε, για το θράσος να τους ζητούν χρήματα για τη λειτουργία των σχολείων, όταν οι οικογένειές τους βρίσκονται σε απόγνωση και ήδη μεγάλος αριθμός παιδιών υποσιτίζονται. Η επιχείρηση αυτή πρέπει να γυρίσει μπούμερανγκ για την κυβέρνηση, να ξεσηκώσει θύελλα λαϊκής αγανάκτησης πρώτα απ’ όλα από όλους τους γονείς που θέλουν τα παιδιά τους να έχουν δικαίωμα στη μόρφωση και τη ζωή με δικαιώματα, από τους καθηγητές. Ο ρόλος του εισαγγελέα Τέντε είναι αντιδραστικός - τρομοκρατικός. Οι εντολές να αποκτήσουν οι καθηγητές ρόλο καταδότη και χωροφύλακα, είναι επαίσχυντες. Οι διευθυντές των σχολείων που θα αναλάβουν να αντιμετωπίσουν με απειλές και βία τους μαθητές δεν πρέπει να βρουν μπροστά τους μόνο το πείσμα των δεκαπεντάχρονων, αλλά όλο το εργατικό και λαϊκό κίνημα, και πρώτα απ’ όλα των καθηγητών που νοιάζονται για τα δικαιώματα των μαθητών τους, των παιδιών των εργαζομένων. Είναι πρόκληση η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ που την υποστηρίζουν και οι κρατικοί μηχανισμοί, να επιχειρούν να δικαιολογήσουν την καταστολή με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονται για ανοιχτά σχολεία αυτοί που κλείνουν και τα σχολεία και τα σπίτια των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Αυτοί που νομιμοποιούν τα ναρκωτικά και δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο αντιμετώπισης της εγκληματικότητας στις γειτονιές, παρά μόνο ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Το ΚΚΕ καλεί τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς να περιφρουρήσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, να εξασφαλίσουν τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις τους, να διαμορφώσουν κοινό μέτωπο λαϊκής αντεπίθεσης για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής"

Ταυτόχρονα ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε ως «εσχάτη προδοσία την εκποίηση του δημόσιου πλούτου», με αφορμή χθεσινό δημοσίευμα γαλλικής εφημερίδας που ανέφερε ότι υπάρχει μελέτη για πώληση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δισ. ευρώ. Μετά το χθεσινό δημοσίευμα γαλλικής εφημερίδας, είπε ο Α. τσίπρας, "καταλαβαίνουμε πλέον για ποιο λόγο οι Γερμανοί βιομήχανοι κόντεψαν να σηκώσουν στα χέρια τον κ. Παπανδρέου".

Διερωτόμαστε, πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας, ποιος Έλληνας πολιτικός, ποιος υπουργός ή πρωθυπουργός μπορεί να βάλει την υπογραφή του σ΄ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης του δημόσιου πλούτου και επίσης. "Διερωτόμαστε εάν μια τέτοια επιλογή δεν σημαίνει έσχατη προδοσία για τον ελληνικό λαό και για την πατρίδα. Και αν δεν σημαίνει αυτό προδοσία, τότε τι είναι προδοσία;"

Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει τη νομιμοποίηση να προχωρήσει στο ξεπούλημα της χώρας και πρόσθεσε : "Ας το καταλάβουν όσοι σχεδιάζουν ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης. Ας το καταλάβουν ότι πολύ σύντομα θα χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια. Πολύ σύντομα όσοι πλιατσικολόγοι ετοιμάσουν να πάρουν κοψοχρονιά όλη τη χώρα, να καταλάβουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους".

 Σκληραίνει, λοιπόν, η πολιτική αντιπαράθεση κάτι που αποτελεί συνέπεια τόσο της ανερμάτιστης και επικίνδυνης κυβερνητικής πολιτικής, καθώς και της απόγνωσης που διαχέεται στη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και η οποία οδηγεί ολοένα και νέα κοινωνικά στρώματα να εντείνουν τους αγώνες τους.

 Το ερώτημα που τίθεται είναι αν όλα αυτά είναι επαρκή.

Ή μήπως χρειάζεται η ποιοτική αναβάθμιση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για την άμεση ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και ευρύτερα των πολιτικών επιλογών που ξεκίνησαν με το Μνημόνιο και οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή.

Οι καταλήψεις στα σχολεία και στις δημόσιες υπηρεσίες και η απόπειρα ποινικοποίησής τους

Οι καταλήψεις πληθαίνουν στα σχολεία.

Ο αναβρασμός στα σχολεία ανεβαίνει

Σε μια σχολική χρονιά που ξεκίνησε με τις χειρότερες προϋποθέσεις.

 Χωρίς βιβλία, με πιέσεις για τμήματα που θα φτάνουν τους 27 μαθητές, με δρακόντεια περικοπή στις λειτουργικές δαπάνες – μέχρι και 40% λιγότερα είναι τα χρήματα που θα δοθούν στις σχολικές επιτροπές – με υποτυπώσεις προσλήψεις εκπαιδευτικών (1:10 σε σχέση με αυτούς που αποχωρούν), με απειλές για επέκταση της εργασιακής εφεδρείας και στους εκπαιδευτικούς, επιπρόσθετα στη δραματική συρρίκνωση των μισθών. Όλα αυτά συνοδεύονται από την ένταση του αυταρχισμού στα σχολεία, από αντιδημοκρατικές και αναχρονιστικές ρυθμίσεις, που περιορίζουν τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, ενισχύουν την αυθαιρεσία των διευθυντών, υποβαθμίζοντας τους εκπαιδευτικούς σε ιμάντες διεκπεραίωσης γραφειοκρατικών εντολών και τους μαθητές να υφίστανται τις αδικίες, τις ανισορροπίες ή τους ταχυδακτυλουργικούς πειραματισμούς – τύπου project – ενός συστήματος που αργοπεθαίνει ενώ ταυτόχρονα ισοπεδώνει όνειρα και προσδοκίες.

 Η υλοποίηση της πολιτικής και λογικής του Μνημονίου στην εκπαίδευση συνδέεται με ολομέτωπη επίθεση και αμφισβήτηση του δημόσιου σχολείου, του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

 Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση φουντώνει ένα κίνημα καταλήψεων σε πάνω από 500 σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Και οι μαθητές έρχονται να προσθέσουν τη δική τους φωνή σ’ εκείνη των φοιτητών που συνεχίζουν για αρκετές βδομάδες τις κινητοποιήσεις τους.

Η αντιμετώπιση αυτής της έκρηξης;

  Από τη μια, η συκοφάντηση και η λοιδορία, οι κατηγορίες για «ανωριμότητα», για την επιλογή της «λούφας» και της «κοπάνας», ή η θεωρία της «κομματικής υποκίνησης», χωρίς να αναζητηθούν οι βαθύτερες αιτίες για την έκρηξη των νέων.  Η δυσαρέσκεια που συσσωρεύουν, η απαξίωση των σπουδών και της προοπτικής τους, της ίδιας της ζωής τους, η έλλειψη ελπίδας, η βαθιά αίσθηση αδικίας και η βίωση των τραγικών συνθηκών που έχουν περιέλθει οι οικογένειές τους, ο κοινωνικός τους περίγυρος.

Από την άλλη, υπάρχουν σημεία αυταρχισμού, της ίδιας παλιάς λογικής: με εγκύκλιο που απεστάλη στις περιφερειακές διευθύνσεις, τις διευθύνσεις και τα γραφεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το υπουργείο Παιδείας, ενημερώνει ότι οι ώρες που πραγματοποιούνται λόγω καταλήψεων θα «αναπληρώνονται» οπωσδήποτε. Ως φόβητρο προβάλλεται η « περικοπή περιπάτων και εκδρομών.

β. Περιορισμός των εργάσιμων ημερών των πολυήμερων εκδρομών.

γ. Προσθήκη διδακτικών ωρών μετά την ολοκλήρωση του ημερησίου προγράμματος, όπου ο σύλλογος κρίνει εφικτό ότι μπορεί να γίνει.

δ. Αξιοποίηση των σχολικών εορτών (πραγματοποιούνται και οι εορτές και τα μαθήματα). 

ε. Αξιοποίηση Σαββάτων.»

 Τη στιγμή που πέρσι το υπουργείο είχε «αναπληρώσει» τις χαμένες ώρες συρρικνώνοντας τη σχολική χρονιά κατά δέκα μέρες.

 Ενώ ορισμένοι διευθυντές σχολείων – βασιλικότεροι του βασιλέως – προβάλλουν το φόβητρο του εισαγγελέα, προκειμένου να αποτρέψουν ή  να περιορίσουν την έκταση των καταλήψεων.

 Κυριολεκτικά, τις τελευταίες ώρες είχαμε μια ακόμη εξέλιξη που εντείνει την προσπάθεια αυταρχικής και εκφοβιστικής αντιμετώπισης των καταλήψεων. Σύμφωνα, λοιπόν, με δημοσιεύματα του τύπου:

  Εντολή για προκαταρκτική έρευνα για τυχόν διάπραξη αδικημάτων σε όλα τα σχολεία που τελούν υπό κατάληψη έδωσε σήμερα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωαν. Τέντες.

 Οι Αρχές καλούνται να ερευνήσουν εάν διαπράττονται τα αδικήματα της διατάραξης κοινής ειρήνης, απρόκλητης φθοράς και κλοπής και εάν διαπράττεται σε περιπτώσεις παρατεταμένης εγκληματικής συμπεριφοράς από νέους το αδίκημα της παραμέλησης ανηλίκου από τους γονείς τους.

Όπως υπογραμμίζει ο κ.Τέντες θα πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να ζητείται η συμβολή του εκπαιδευτικού προσωπικού "οι οποίοι κατά κανόνα γνωρίζουν την ταυτότητα όσων πρωταγωνιστούν στις καταλήψεις", όπως υποστήριξε.

 Σύμφωνα με πηγές από την Εισαγγελία, στις περιπτώσεις που υπάρχουν καταστροφές στα σχολεία, για να υπάρξει εισαγγελική παρέμβαση πρέπει ο διευθυντής της σχολικής μονάδας να ενημερώσει τις αρχές, ότι παρά τη θέλησή τους στους χώρους του σχολείου έχουν εισέλθει εξωσχολικά άτομα. Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι η εισαγγελία του Αρείου Πάγου δεν αδράνησε στο θέμα των καταλήψεων, υποστηρίζοντας ότι αν και έχουν ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας κατάλογο των σχολείων που τελούν υπό κατάληψη μέχρι στιγμής δεν έχουν λάβει κάποια ενημέρωση.

 Παραγγελία προς τις αστυνομικές αρχές σχετικά με τα υπό κατάληψη σχολεία της Αθήνας έδωσε η προϊσταμένη της εισαγγελίας Πρωτοδικών Ελένη Ράικου. Με αυτή ζητά να πραγματοποιηθούν έλεγχοι για να διαπιστωθεί εάν τελούνται αυτόφωρα ή αυτεπαγγέλτως διωκόμενα αδικήματα. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο ισχύει να προχωρήσουν σε σχηματισμό δικογραφιών.

 Το σίγουρο είναι ότι με αυτά τα μέσα, με αυτή τη λογική, όχι μόνο δεν περιορίζονται οι καταλήψεις, αλλά αντίθετα θα δυναμώσουν.

Γενικότερα είναι αναγκαίο να ανέβει σε ανώτερο επίπεδο ο συντονισμός, η κοινή δράση των μαθητών, των γονέων, των εκπαιδευτικών σε συνδυασμό με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όλους τους κοινωνικούς φορείς.

Για να μην μπει και η Δημόσια Παιδεία σε «εφεδρεία» και  στην κατάψυξη του Μνημονίου.

Καταλήψεις όμως και υπουργείων από τους δημόσιους υπαλλήλους!

 Μπαράζ καταλήψεων πραγματοποιείται από το πρωί, σε διάφορα υπουργεία, με πρώτο αυτό του Οικονομικών, ενόψει της έλευσης της τρόικας και με τους εργαζόμενους σε αυτά να διαμαρτύρονται για το καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας και του ενιαίου μισθολογίου.

 Όπως έγινε γνωστό έληξαν  οι καταλήψεις στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους, όπου όμως βρίσκεται σε εξέλιξη γενική συνέλευση των εργαζομένων.

Παραμένει από  νωρίς το πρωί η ομάδα των εργαζομένων που έχει συγκεντρωθεί έξω από το υπουργείο Οικονομικών  εμποδίζοντας την είσοδο σε όσους θέλουν να μπουν σε αυτό.

Αντίστοιχες κινητοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη στα υπουργεία  Εσωτερικών και Αγροτικής Ανάπτυξης, Υγείας.

 Στα υπόλοιπα υπουργεία και υπηρεσίες που τελούν υπό κατάληψη, οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν μέχρι το τέλος του ωραρίου, ενώ έχει διατυπωθεί και η πρόταση να παραταθούν, ώστε η διάρκειά τους να συμπεριλάβει χρονικά και τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Άρα, οι καταλήψεις δεν είναι «προνόμιο» των μαθητών μόνο ή των φοιτητών.

Δυναμικά στο χορό αυτών των κινητοποιήσεων μπαίνουν, λοιπόν, και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Έπεται και συνέχεια …  

 Σε ένα σχολείο υπό κατάληψη στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά οι εκπαιδευτικοί απευθύνθηκαν στους μαθητές τους λίγες μέρες νωρίτερα στέλνοντας το παρακάτω μήνυμα:

Γράμμα  στους μαθητές

Αγαπητοί μαθητές

 Αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθυνθούμε άμεσα σε εσάς στην αφετηρία της χρονιάς που σηματοδοτεί νέες ευκαιρίες και  προσδοκίες, δημιουργεί –νέες ελπίδες.

Ωστόσο η φετινή σχολική χρονιά άρχισε μέσα σε ένα δυσμενές ως και ζοφερό περιβάλλον.

Οι Έλληνες πολίτες βιώνουν μια δεινή οικονομική κρίση και κάθε ελληνική οικογένεια δέχεται στις πλάτες της τις συνέπειες σκληρότατων και άδικων οικονομικών μέτρων.

Ειδικότερα δοκιμάζονται οι νέοι των οποίων το μέλλον απειλείται και υποθηκεύεται.

Τα σχολεία καλούνται να λειτουργήσουν σε πρωτοφανείς δύσκολες συνθήκες. Ένα κορυφαίο δείγμα είναι η έλλειψη βιβλίων, η υποκατάστασή τους από φωτοτυπίες,  ενώ ακολουθούν και άλλα προβλήματα.

Και οι καθηγητές σας, οι εκπαιδευτικοί δεχόμαστε τις ίδιες συνέπειες με βαρύτατα πλήγματα στο βιοτικό μας επίπεδο, στις εργασιακές σχέσεις, με αποκορύφωμα τη βίαιη περικοπή των μισθών κατά εκατοντάδες ευρώ.

Έχοντας συνείδηση του χρέους και της υψηλής μας αποστολής, σεβόμενοι τις δικές σας προσπάθειες και προσδοκίες αλλά και το μόχθο των οικογενειών σας, θα κάνουμε καθετί δυνατόν για να προσφέρουμε τις γνώσεις και τις ικανότητες που είναι αναγκαίες ώστε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις της εποχής σ’ ένα σχολείο ανοιχτό, σ’ ένα σχολείο δημιουργίας.

Ταυτόχρονα ενώνουμε τη φωνή και τη δράση μας με όλους εκείνους που αγωνίζονται για μια καλύτερη Παιδεία,  για άρση των άδικων και σκληρών οικονομικών μέτρων, για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου.

Κι όμως έχουμε κι άλλες επιλογές, κ. Παπανδρέου!

Μες την καλή χαρά ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει την επίσκεψή του στη Γερμανία.

 

Μεταφέρει και αισιόδοξα μηνύματα στους … Γερμανούς βιομηχάνους -  "Yes, we can"» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

 

Την ίδια στιγμή που οι Έλληνες πολίτες στενάζουν από τα αλλεπάλληλα κτυπήματα της αλλοπρόσαλλης  οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησής του.

 

Ταυτόχρονα στο γερμανικό τύπο και με δηλώσεις διάφορων παραγόντων από τη μια συνεχίζεται η τακτική του σκωτσέζικου ντους – μένει, δεν μένει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, χρεοκοπία ή ελεγχόμενη χρεοκοπία και άλλα συναφή.

 

Δημοσιεύονται, όμως,  και απόψεις που δείχνουν και άλλες διαστάσεις.

 

Επιλέξαμε δύο από αυτές.

 

Η πρώτη κάνει λόγο για το αναγκαστικό κατοχικό  δάνειο  και τις οικονομικές του προεκτάσεις και η δεύτερη τη συμβολή της … Ελλάδας στο γερμανικό οικονομικό θαύμα με την παραίτηση από την πλευρά της του … 50%  του γερμανικού χρέους.

 

 

«Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα;»

Στην κυριακάτικη Die Welt δημοσιεύθηκε άρθρο για το αναγκαστικό δάνειο που υπεγράφη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής και την τότε ελληνική κυβέρνηση.

Τα βασικά σημεία του κατοχικού αναγκαστικού δανείου προβλέπουν: τη μηνιαία κάλυψη των εξόδων των δυνάμεων κατοχής Ιταλίας και Γερμανίας ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας. Σύμφωνα με το δανειοδοτικό πρακτικό, εάν τα έξοδα υπερβαίνουν το ανωτέρω ποσόν, τότε το επιπλέον ποσόν θα χρεώνεται σαν δάνειο προς τις κατοχικές δυνάμεις.

Το δάνειο αυτό θυμήθηκε χθες Κυριακή η Die Welt του Βερολίνου με τίτλο «Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα; - Ανοιχτοί λογαριασμοί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προς την Αθήνα».

Διεκδικήσιμο το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο

Η εφημερίδα παραδέχεται ότι οι φωνές που επικαλούνται το κατοχικό δάνειο και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν «φαίνεται να είναι εντελώς αβάσιμες» και σημειώνει ότι τελικά πρόκειται για δισεκατομμύρια ευρώ.

Αποκλείει βέβαια τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις και επιχειρηματολογεί, κατά την πάγια γερμανική θέση, ότι αποζημιώσεις εδόθησαν, είτε με τη μορφή συμβάσεων (18.031960 / αποζημιώσεις ύψους 115 εκατομμυρίων ΓΜ στα θύματα της ναζιστικής κατοχής), είτε σε είδος (βιομηχανικά είδη και μηχανήματα ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ).

Το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι η μόνη πτυχή της κατοχικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας που δεν αρνήθηκε ποτέ η Γερμανία, αλλά απέφυγε επιμελώς να το συζητά και να το ανακινεί με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πρόκειται για 476 εκατομμύρια Ράιχσμαρκ που όλοι σχεδόν αποδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι ενδέχεται να «ζητηθούν». Το ίδιο αποδέχεται και η εφημερίδα (αναλυτής ο Σβεν Φέλιξ Κέλερχοφ) υποστηρίζοντας πως εάν το δάνειο δεν συμπεριληφθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά χαρακτηριστεί ‘κανονικό δάνειο’, τότε, όπως αποφαίνεται ο αναλυτής «η Ελλάδα έχει δικαίωμα απαίτησης αποπληρωμής του δανείου».

Το πρόβλημα που εγκύπτει, όμως, είναι ότι εάν η Γερμανία πληρώσει σήμερα τα περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους 66 ετών), τότε δημιουργείται «νομικό προηγούμενο με απρόβλεπτες συνέπειες» για τη Γερμανία, σημειώνει ενδεικτικά ο αναλυτής. Και αυτό είναι μάλλον και το μοναδικό εμπόδιο αποπληρωμής του για τη Γερμανία.

Να λοιπόν που πρώτη φορά μια συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, έστω και με μισόλογα, λέει αυτό που ‘δεν κατάφεραν’ να αρθρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ: το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι διεκδικήσιμο.

 

 

 

Όταν η Ελλάδα χάριζε στη Γερμανία τα χρέη της!

 Μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που βοήθησαν την ηττημένη Γερμανία να ορθοποδήσει, υπενθυμίζει ο Γιούργκεν Κάιζερ, συντονιστής της πρωτοβουλίας erlassjahr.de.

  Οι δύο στους τρεις Γερμανούς απορρίπτουν τη χορήγηση περαιτέρω οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα προκειμένου η Αθήνα να αποφύγει τη χρεοκοπία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση για λογαριασμό του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Αυτό ωστόσο που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι Γερμανοί είναι ότι μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που βοήθησαν την ηττημένη Γερμανία να ορθοποδήσει, σημειώνει ο Γιούργκεν Κάιζερ, συντονιστής της πρωτοβουλίας erlassjahr.de.

«Χωρίς τη μείωση του χρέους το οικονομικό θαύμα θα καθυστερούσε πολλά χρόνια»

 O Γιούργκεν Κάιζερ υπενθυμίζει τις διεθνείς διαπραγματεύσεις του 1953 στο Λονδίνο με αντικείμενο την άφεση του γερμανικού χρέους. Η γερμανική αντιπροσωπεία επεδίωξε και πέτυχε οι 22 χώρες, με τις οποίες διαπραγματεύτηκε, να παραιτηθούν από ένα μεγάλο μέρος των αξιώσεών τους, καθώς οι υποχρεώσεις από το σχέδιο Μάρσαλ και τις επανορθώσεις του Α` Παγκοσμίου Πολέμου ήταν για τη Γερμανία δυσβάσταχτες. Το γερμανικό αίτημα ικανοποιείται. Οι 22 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, παραιτούνται από το 50% των αξιώσεών τους. Ήταν μια ανάσα για τους Γερμανούς, η οποία συνέβαλε στην επίτευξη του «οικονομικού θαύματος», λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ και εξηγεί: «Το ποσοστό του γερμανικού χρέους επί του ΑΕΠ ήταν τότε κατά πολύ μικρότερο από αυτό που έχουν σήμερα η Ελλάδα και κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι η άφεση του χρέους οδήγησε στο οικονομικό θαύμα, αλλά χωρίς αυτήν το οικονομικό θαύμα θα καθυστερούσε πολλά χρόνια».

«Να δοθεί σήμερα στην Ελλάδα η δυνατότητα συντεταγμένης αναδιάρθρωσης»

 Σε κάθε περίπτωση, η γερμανική οικονομία σημείωσε την χρονιά εκείνη καταπληκτικές επιδόσεις. Σε διάστημα δέκα ετών το γερμανικό ΑΕΠ διπλασιάστηκε. Η γερμανική οικονομία δεν αναπτύχθηκε ποτέ τα επόμενα χρόνια με τόσο υψηλούς ρυθμούς όσο στη δεκαετία μετά τη Συμφωνία του Λονδίνου. Η πρωτοβουλία erlassjahr.de είναι ένας σύνδεσμος χριστιανικών και άλλων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται υπέρ της μείωσης του χρέους διαφόρων χωρών. Και όπως εκτιμά ο Γιούργκεν Κάιζερ, η Συμφωνία του Λονδίνου μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τη διαχείριση του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών και κυρίως της Ελλάδας. «Η συνέχιση της χρηματοδότησης της κρίσης δεν έχει κανένα νόημα. Το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται, είναι τι θα γίνει στη συνέχεια. Η συζήτηση για το εάν είναι δυνατή η αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν έχει κανένα νόημα. Νομικά είναι άτοπη και οικονομικά ανόητη. Το ζήτημα είναι όπως τότε στη Γερμανία, να δοθεί σήμερα στην Ελλάδα η δυνατότητα συντεταγμένης αναδιάρθρωσης του χρέους της. αυτό δηλαδή που αποκαλούμε συντεταγμένη πτώχευση», επισημαίνει ο κ. Κάιζερ.

Ακόμη στο γερμανικό τύπο δημοσιεύονται και άλλες απόψεις

Σχέδιο Μάρσαλ και κοινές προσπάθειες για την Ελλάδα

«Μια δίκαιη ευκαιρία για την Ελλάδα», σχολιάζει η Die Weltτου Βερολίνου: «Η Ελλάδα αξίζει μια δίκαιη ευκαιρία. Μπορεί να έδωσε κάποτε πλαστά στατιστικά στοιχεία στην ΕΕ, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι άλλες κυβερνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια, εθελοτυφλούσαν.

 Γι’ αυτό είναι σωστό τώρα όλοι μαζί να αγωνιστούμε για τα κοινά μας συμφέροντα. Αλληλεγγύη όμως δεν σημαίνει να σώσουμε με οποιοδήποτε τίμημα τους Έλληνες από τη χρεοκοπία. Εξάλλου μόνον η αναδιάρθρωση του χρέους δίνει την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.»

  «Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα», λέει ο πρόεδρος του συνδικάτου του Μετάλλου Μπέρτολντ Χούμπερ στη Frankfurter Allgemeine Zeitung:

  Ο κ. Χούμπερ υποστηρίζει ότι πρέπει να ψηφιστεί αύριο το πλαίσιο για τη διεύρυνση του ταμείου στήριξης γιατί δεν υφίσταται καμία εναλλακτική λύση και προσθέτει: «Θέλω να θυμίσω ότι το γερμανικό θαύμα μετά το 1945 έγινε μόνον γιατί λειτούργησαν δύο πράγματα. Το σχέδιο Μάρσαλ και η Συνθήκη του Λονδίνου περί Εξωτερικών Γερμανικών Χρεών (1953), με την οποία παραγράφηκε γύρω στο 50% του χρέους της Γερμανίας και ορίστηκαν χαμηλά επιτόκια. Τώρα χρειαζόμαστε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα.»

 Σχέδιο Μάρσαλ και αναδιάρθρωση του χρέους ζήτησε ο επικεφαλής του συνδικάτου του Μετάλλου και δήλωσε: «Γιατί την γλυτώνουν οι τυχοδιώκτες και οι απατεώνες; Είναι άδικο. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε να πληρώνει μόνον ο μέσος Έλληνας την κρίση και τώρα να του ζητούν να πληρώσει και άλλα.»

 Αυτά και άλλα πολλά ακούγονται μέσα στην ίδια τη Γερμανία.

 Γιατί είναι αλήθεια ότι η Γερμανία δεν είναι μόνο η Μέρκελ, η λαϊκιστική Δεξιά και οι φυλλάδες της.

 Το ζήτημα είναι ότι η υπεύθυνη (;) ελληνική κυβέρνηση έχει επιδεικτικά αγνοήσει κάθε άλλη εναλλακτική δυνατότητα αντιμετώπισης του χρέους.

 Αντίθετα επιβαρύνει διαρκώς τους Έλληνες με ασύλληπτα βάρη, ενώ ο «χαρούμενος» και «αισιόδοξος» πρωθυπουργός της ετοιμάζεται να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο στους πρόθυμους Γερμανούς βιομηχάνους – κι όχι μόνο.

 Απέναντι στον κ. Παπανδρέου, σε όσους εξυπηρετούν αυτή την πολιτική, όπως και στους διεθνείς τους συνδαιτυμόνες, απαντάμε:

«No, we cannot» ! 

( Τα στοιχεία έχουν ληφθεί από την ελληνική έκδοση της Deutsche Welle).

Η πορεία προς τη χρεοκοπία και οι ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου

«ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ» ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ Η ΜΕΡΚΕΛ, ΚΑΘΩΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΩΣ «Η ΒΟΜΒΑ ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ»

Ζητείται πυροτεχνουργός

Παραθέτουμε σημερινό δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" στο οποίο για μια ακόμη φορά αναδεικνύεται η τραγική αποτυχία των επιλογών και των χειρισμών της κυβέρνησης Παπανδρέου που έχουν  οδηγήσει σε αδιέξοδο και στην υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας. 

Η ελληνική κρίση χρέους θα είναι το θέμα των σημερινών συνομιλιών στο Βερολίνο της καγκελαρίου Ανγκ. Μέρκελ με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες ενημερωμένων κύκλων στην Ουάσιγκτον, η Γερμανίδα καγκελάριος θα θέσει ευθέως το ζήτημα «ριζικής αναδιάρθρωσης» του ελληνικού χρέους και μάλιστα πολύ νωρίτερα από την αρχικά προβλεφθείσα χρονική στιγμή, λόγω αλλαγής διεθνών συγκυριών.

 Τώρα, οι διαδικασίες παίρνουν γρηγορότερο ρυθμό και αυτό καταδεικνύει η επίσπευση ολοκλήρωσης του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης. «Φοβούνται ότι θα σκάσει η "βόμβα" στα χέρια τους», κατά τη διατύπωση ενημερωμένου τραπεζικού παράγοντα και αν δεν προλάβουν «θα χρησιμοποιηθεί ως γέφυρα ο προσωρινός μηχανισμός, αφού προηγουμένως γίνουν οι απαραίτητες νομικές διαδικασίες».

Αλλά το ενδιαφέρον μέσα σε όλα αυτά είναι ότι τώρα αποκαλύπτεται από διεθνείς τραπεζικούς κύκλους, που βρέθηκαν τις ημέρες αυτές στην Ουάσιγκτον, πως γερμανικοί και γαλλικοί κύκλοι είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως την κυβέρνηση Παπανδρέου να κάνει αποτελεσματικότερη διαχείριση του χρέους της χώρας ευθύς εξ αρχής και να κινηθεί με μεγάλη ταχύτητα για να εκμεταλλευθεί τα πλεονεκτήματα που έδιναν στη χώρα οι δανειακές της συμβάσεις, (σ.σ. μεταξύ αυτών φέρεται να ήταν και ο Στρος-Καν).

Η ευκαιρία του 2010

Αφ' ενός, είχαν συστήσει στην κυβέρνηση να προχωρήσει στις αρχές του '10 σε απ' αυθείας συνομιλίες με τους πιστωτές της χώρας, για τη διαπραγμάτευση του χρέους, δεδομένου ότι τότε διέθετε πλείστα πλεονεκτήματα στο «οπλοστάσιό» της, και αφ' ετέρου, πολλούς μήνες μετά -προς τα τέλη του '10- και αφού εν τω μεταξύ είχαν διαπιστώσει την ανικανότητα της «παρέας» Παπανδρέου να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες των δανειακών συμβάσεων, της πρότειναν, εναλλακτικά, να προχωρήσει σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές προτού τα ιδιωτικά χρέη μετατραπούν σε κρατικά.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το μόνο που επέδειξε η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν «εγκληματική ολιγωρία» και τώρα καλείται στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός ως απλός παρατηρητής των εξελίξεων που αφορούν τη χώρα του, για να του ανακοινώσουν τα επόμενα στάδια της «συντεταγμένης χρεοκοπίας» της Ελλάδας.

Οι τραπεζικοί κύκλοι απορούν για το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου επέλεξε την οδό του Μνημονίου και τη δανειακή σύμβαση των 110 δισ. ευρώ και έτσι έβαλε στο «γύψο» την οικονομία της χώρας.

Οπως λέγεται τώρα από τραπεζικούς κύκλους που έχουν εν πολλοίς διασφαλίσει τα χρήματά τους, «οι δανειακές συμβάσεις που είχατε για το ιδιωτικό χρέος είχαν απίστευτα ευνοϊκές ρήτρες για σας και συνεπώς θα ήταν και εύκολη η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους».

Γερμανικές απορίες

Οι εν λόγοι κύκλοι επιβεβαιώνουν ότι ακόμη και Γερμανοί -κυρίως της αντιπολίτευσης εκεί- απορούσαν γιατί η Ελλάδα δεν έκανε την αναδιάρθρωση του χρέους της από την αρχή, δεδομένου ότι «σας το επέτρεπαν οι συμβάσεις που είχατε υπογράψει και οι οποίες επέτρεπαν αλλαγή των όρων τους».

Μια τέτοια αλλαγή όρων άφηνε περιθώρια επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων, μείωση των επιτοκίων και ακόμη, αν έκρινε η Ελλάδα ότι δεν ήταν βιώσιμο το χρέος, «κούρεμα» της υποχρέωσης.

Σε ενδεχόμενη νομική διαφωνία εκ μέρους των πιστωτών, αυτοί -κατά τα προβλεπόμενα των τότε συμβάσεων- θα έπρεπε να καταφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια για να προσβάλουν την ελληνική προσφορά για «κούρεμα», αλλά αυτό «θα το σκεφτόμασταν διπλά», κατά την άποψη του τραπεζικού παράγοντα, και «σίγουρα θα είχαμε τη διάθεση διαπραγμάτευσης».

Η πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου και φυσικά το γεγονός ότι λίγο αργότερα «έπεσαν πάνω» στον πρωθυπουργό μεγάλα κράτη να μην κάνει «κούρεμα», οδήγησαν στην απώλεια ενός σοβαρού και μοναδικού πλεονεκτήματος της κυβέρνησης, που λέγεται ότι δεν είχε προηγούμενο στα τραπεζικά χρονικά, δεδομένου ότι οι δανειακές συμβάσεις συνήθως διέπονται από αγγλική νομοθεσία.

Τι έγινε στη συνέχεια; Αφ' ενός, το χρέος προς τους ιδιωτικούς φορείς άρχισε να μετατρέπεται σε χρέος προς κράτη και αυτό δεν ήταν δυνατόν αυθαίρετα να μην πληρωθεί και, αφ' ετέρου, άρχισε μια κρυφή αναδιάρθρωση του χρέους («κούρεμα») από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) με την επαναγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά.

Εγκληματική ολιγωρία

Εκείνη την εποχή, γύρω στα τέλη του 2010, σύμφωνα με αμερικανικές εμπιστευτικές ενημερώσεις, ήταν σαφές πως «ακόμη και με τις πρακτικές αυτές, το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο» και μέχρι και οι επίσημες γερμανικές παραινέσεις προς την κυβέρνηση Παπανδρέου, σύμφωνα με πληροφορίες της «Ε», ήταν: «Να πάτε να διαπραγματευθείτε μυστικά με τους πιστωτές σας, εν αγνοία των αγορών, για εθελούσια αναδιάρθρωση».

Αλλά και πάλι ήταν «εγκληματική» η ολιγωρία της κυβέρνησης Παπανδρέου, σύμφωνα με τους συνομιλητές της «Ε», και «άπαντες απορούσαν με τι είδους κυβέρνηση είχαν να κάνουν».

Βέβαια, αν δει κανείς την κατάσταση των ελληνικών χρεών από τη σημερινή οπτική και την απροθυμία των ιδιωτών πιστωτών να συμφωνήσουν σε αναδιαπραγμάτευσή τους -λόγω τώρα και της εμπλοκής Γάλλων, αλλά πρωτίστως Γερμανών- γίνεται αντιληπτό ότι ο δεύτερος αυτός γύρος διαπραγμάτευσης ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Επιπροσθέτως, δε, λόγω ανάμιξης και της ΕΚΤ, εναντίον της οποίας η χώρα δεν μπορούσε να πάει κόντρα.

Ξεφόρτωσαν οι ιδιώτες

Μέσα σ' αυτή την αντίληψη ανταλλαγής ομολόγων οι ιδιώτες πιστωτές σιγά σιγά αντάλλασσαν τα ομόλογά τους και την... «έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια», χωρίς να χρειαστεί να υποστούν μείωση του χρέους τους.

Στην πρώτη περίπτωση, στις αρχές του 2010, όλοι αυτοί είχαν κίνητρο να διαπραγματευτούν (λόγω των ευνοϊκών για την Ελλάδα συμβάσεων), αλλά στη μετά Μνημονίου εποχή ουδέν κίνητρο είχαν να συμμετάσχουν σε οικειοθελή μείωση του χρέους, αλλά παρά ταύτα υπήρχαν κάποια περιθώρια στις αρχές του 2011, με την «αβάντα» των Γερμανών, τα οποία, ωστόσο, δεν αξιοποιήθηκαν.

Ετσι, τώρα έφτασε η κατάλληλη χρονική στιγμή για τους Γερμανούς γι' αυτό που λέγεται «συντεταγμένη χρεοκοπία» ή κατά τα προβλεπόμενα από το Μόνιμο Μηχανισμό ως «ελεγχόμενη πτώχευση» και το μόνο που απομένει στην κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι να διαχειριστεί επικοινωνιακά την αποτυχία της, μη τολμώντας να πάει και σε εκλογές, γιατί θα της «τραβήξουν το αυτί» από το Βερολίνο. Ετσι, κινδυνολογώντας, επιχειρεί να μαντρώσει και το ποίμνιό της.

Εν τω μεταξύ, η χώρα διολισθαίνει τώρα στη λύση της αναδιάρθρωσης, την οποία η κυβέρνηση πάσχιζε και θα μπορούσε να έχει αποφύγει. Αλλά έπρεπε να έχει πιάσει τον «ταύρο από τα κέρατα» από την αρχή.

 Κατά τα άλλα ο κ. Παπανδρέου, μιλώντας από το βήμα του Συνεδρίου του Συνδέσμου  Γερμανικής Βιομηχανίας, αναφέρθηκε στις θυσίες των Ελλήνων ενώ κάλεσε τους Γερμανούς βιομηχάνους να "επενδύσουν" στην Ελλάδα.

 Ωραία, λοιπόν.

  Αλυσόδεσαν τη χώρα,  την οδηγούν στη χρεοκοπία και φυσικά πουλούν τον εθνικό πλούτο όσο - όσο  στους δανειστές  και στους "ιέρακες" του διεθνούς κεφαλαίου.