Διαβάσαμε στην Ελευθεροτυπία:
« Ολοκληρώθηκε το πρώτο στην ιστορία της χώρας Παν-αναπηρικό συλλαλητήριο της «αξιοπρέπειας και της τιμής». Οργανώθηκε στην Πλατεία Συντάγματος από μέλη της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ), με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.
Περισσότερα από 3.000 άτομα με αναπηρία από όλη την Ελλάδα διεκδίκησαν από την Πολιτεία τη θέσπιση ενός εθνικού προγράμματος δημόσιων πολιτικών για την αναπηρία και διαδήλωσαν για την προστασία των δικαιωμάτων τους και μια ζωή επί ίσοις όροις, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΣΑμεΑ.
Η σημερινή κινητοποίηση έλαβε χώρα για πρώτη φορά στην ιστορία του αναπηρικού κινήματος και ξεκίνησε με 3 ξεχωριστές προσυγκεντρώσεις, από τις 9.30 έως τις 10.00 το πρωί, σε διαφορετικά σημεία του κέντρου της Αθήνας. Πρώτο σημείο η Πλατεία Ομονοίας και οι γύρω δρόμοι Σταδίου, Αιόλου, Βερανζέρου, Σωκράτους, δεύτερο σημείο η Πλατεία Κλαυθμώνος και τρίτο σημείο το Ζάππειο και οι γύρω δρόμοι προς την Πλατεία Συντάγματος.
Οι διαδηλωτές κατευθύνηθηκαν στη συνέχεια στην Πλατεία Συντάγματος, όπου με ευθύνη του Δήμου Αθηναίων στήθηκε εξέδρα από την οποία απηύθυνε κεντρική ομιλία ο Πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ, Ι. Βαρδακαστάνης. Χαιρετισμό απηύθυναν εκπρόσωποι του αναπηρικού κινήματος, ενώ ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Μετά τη συγκέντρωση στην πλατεία έγινε πορεία προς τη Βουλή, για να επιδοθεί στον Πρόεδρό της το ψήφισμα του συλλαλητηρίου, και στη συνέχεια προς το Μέγαρο Μαξίμου.»
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα η αξιοπρέπεια και η τιμή βρίσκεται στα πεζοδρόμια και στα συλλαλητήρια.
Με μεγαλύτερη έμφαση στα συλλαλητήρια εκείνων των ανθρώπων που είναι μαχητές τη ζωής και ξεπερνούν τις διακρίσεις με περηφάνια και περισσή αξιοπρέπεια.
Σε μια χώρα που ακόμη αυτά τα θέματα τα «θάβει» κάτω από το χαλί ή τα «πουλάει» υποκριτικά στα κανάλια.
Σε μια χώρα με «ανάπηρη» στην πραγματικότητα την πολιτική της ηγεσία.
Που γονυκλινής υπακούει πρόθυμα στα κελεύσματα της τρόικα. Που δίνει μαθήματα αβροφροσύνης και υπακοής στους ξένους δανειστές και επικυρίαρχους. Μαζί με κάποιες επιδείξεις «αγγλομάθειας», πολιτικού καθωσπρεπισμού και στιλάτης αναλγησίας.
Που χέρι χέρι με τους ολίγους της ελληνικής παρασιτικής πλουτοκρατίας υποθηκεύει μακροπρόθεσμα την τύχη των Ελλήνων πολιτών κάθε ηλικίας, γενιάς και κοινωνικής τάξης – πέρα από τους ειδικά ευνοημένους και προνομιούχους.
Που δεν διστάζει να καταδικάζει σ’ ένα σύγχρονο Καιάδα όσους πολίτες αντιμετωπίζουν κάποιο σωματικό ή άλλο μειονέκτημα.
Κατά τα άλλα περισσεύουν τα μεγάλα λόγια, η πλήρης διαστροφή της πραγματικότητας, η καυχησιολογία για τα «επιτεύγματα» της οικονομικής και κοινωνικής κατεδάφισης της χώρας.
Όμως η πραγματική αξιοπρέπεια κι ελπίδα βρίσκεται στους δρόμους.
Μαζί με τους ανθρώπους που σέβονται και τιμούν τον εαυτό τους. Την ίδια την ανθρωπιά.
Αναρτήσεις
