Ιστορίες της Γκρεκολάνδης
Σε πολύ δύσκολους καιρούς κρίσης και μιζέριας, όπου πολύ άμεσα δεν διακρίνεται κάποιο “φως στο τούνελ” ίσως ένα μικρό καταφύγιο είναι η σάτιρα και η διακωμώδηση της ψιλοάθλιας πραγματικότητας.
Ξεκινάμε λοιπόν σήμερα να δημοσιεύουμε τις ιστορίες της Γκρεκολάνδης μιας χώρας φανταστικής, σχεδόν ουτοπικής, κάτι σαν τη χαμένη Ατλαντίδα, με δεδομένο ότι κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρή σύμπτωση …
Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια μικρή και πολύ όμορφη χώρα, η Γκρεκολάνδη.
Η Γκρεκολάνδη γενικά είχε πλούσιους και ευτυχισμένους κατοίκους που όλοι τους ζήλευαν για τη μακαριότητά τους.
Η Γκρεκολάνδη κατά κανόνα είχε πολύ ισχυρούς και επιτυχημένους ηγέτες οι οποίοι , προωθούσαν μεγαλεπήβολα σχέδια, Μεγάλες Ιδέες και Μεγάλα Οράματα που τα υλοποιούσαν με εκπληκτική επιτυχία.
Οι πολίτες της Γκρεκολάνδης πίστευαν σε όλα αυτά και ήταν πολύ ευχαριστημένοι και από τις ηγεσίες τους και από την ευημερία που απολάμβαναν.
Και ο καιρός περνούσε υπέροχα …….
Ώσπου, ξαφνικά μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από τον ουρανό της μικρής και ευτυχισμένης χώρας.
Οι απορημένοι κάτοικοι της Γκρεκολάνδης άκουσαν λέξεις ξεχασμένες και σπάνιες – Δημόσιο Χρέος, Οικονομική Κρίση, Πτώχευση, κίνδυνος για την Εθνική Ανεξαρτησία !
Οι γεροντότεροι έλεγαν ότι κάποτε στα πολύ παλιά χρόνια οι παππούδες τους είχαν περάσει ανάλογες καταστάσεις, αλλά τις είχαν ξεχάσει προ πολλού. Άλλωστε ένας σπουδαίος πολιτικός αυτής της χώρας είχε πει ότι άντε κανα δυο χρόνια ο λαός της θυμάται τα δυσάρεστα γεγονότα. Μετά τα διαγράφει από τη μνήμη του.
Και τότε όλοι ανακάλυψαν ότι πίσω από τη βιτρίνα της ευημερίας η χώρα αυτή έκρυβε μεγάλες ανισότητες.
Κατά ένα περίεργο τρόπο οι πιο φτωχοί κάτοικοι της βρίσκονταν στο κατατρεγμένο Κολωνάκι, πιθανόν και στα βόρεια ή νότια προάστια της πρωτεύουσας. Σπουδαίοι γιατροί, βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες και άλλοι τέτοιοι είχαν φθάσει στο έσχατο όριο της φτώχειας. Ζούσαν με εισοδήματα της πείνας στις πολυώροφες βίλες τους και με το ζόρι μπορούσαν να πληρώσουν τη βενζίνη για τα πτωχοτζίπ τους, να συντηρήσουν τα ερειπωμένα εξοχικά ή τα ξεχασμένα στις μαρίνες κότερά τους.
Οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν ένα πραγματικό δράμα. Πολλοί απελπισμένοι ζητούσαν την παρηγοριά στη μετανάστευση !
Έτσι ο τόπος γνώρισε μια νέα μορφή μετανάστευσης. Μετανάστευαν κεφάλαια, καταθέσεις, off shore εταιρείες, ολόκληρες επιχειρήσεις. Μαύρη θλίψη!
Ακούστηκαν από τους κακοήθεις και κάποιες υπόνοιες ότι ορισμένοι από αυτούς ήταν πιθανόν να φοροδιαφεύγουν. Αν είναι δυνατόν !
Από την άλλη, βέβαια, υπήρχαν όλοι εκείνοι οι βολεμένοι – κάτι συνταξιούχοι με τις παχυλές συντάξεις, κάτι μισθοσυντήρητοι των 700 ευρώ, κάτι άνεργοι κι αργόσχολοι που απομυζούσαν τον κρατικό προϋπολογισμό. Αίσχος!
Οι σπουδαίοι κυβερνήτες της Γκρεκολάνδης είπαν τότε ότι δεν πάει άλλο και πήραν άμεσα μέτρα. Αφού έτριξαν τα δόντια στους λιγοστούς φοροφυγάδες μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου και τους ξεφτίλισαν στις τηλεοράσεις, έστειλαν το λογαριασμό σε όλους εκείνους τους βολεμένους και άχρηστους που απαιτούσαν – οι άθλιοι – να έχουν μισθούς και συντάξεις πάνω από 1000 τόσα ευρώ. Έκαναν επίσης έκκληση να προσφέρουν ό,τι μπορούν οι πολίτες της Γκρεκολάνδης για να καλυφθεί το Χρέος.
Και τότε συνέβησαν δύο γεγονότα που ξάφνιασαν όλους και άλλαξαν τα πάντα.
Εκατομμύρια μισθωτοί και συνταξιούχοι συνωστίζονταν καθημερινά στις τράπεζες για να καταθέσουν τα εισοδήματά τους στο λογαριασμό αντιμετώπισης του χρέους. Σκηνές αλλοφροσύνης έδειχναν συνεχώς τα κανάλια, μέχρι και η αστυνομία αναγκάστηκε να επέμβει για να αποκαταστήσει την τάξη.
Πανικός!
Και το πιο εντυπωσιακό.
Ο ηγέτης της χώρας, Τζωρτζάκης ο Λεοντόκαρδος, στηριγμένος σ’ αυτό το γνήσιο λαϊκό κίνημα, προχώρησε σε μια αποφασιστική σύγκρουση με τους κακούς της Ευρώπης που ήθελαν να γονατίσουν την έντιμη και περήφανη μικρή χώρα της Γκρεκολάνδης. Πιο πολύ απ’ όλους τσάκισε την υπεροψία της πιο αδίστακτης και ύπουλης εχθρού, της Δαιμόνα Λέκρεμ, η οποία ζήτησε ταπεινά συγγνώμη και υποσχέθηκε να αποδειχθεί τους όρους του γενναίου ηγέτη.
Συγκινημένος και περήφανος ο λαός της Γκρεκολάνδης αποφάσισε η μέρα αυτή – 25 Μαρτίου - και η μάχη των Βρυξελλών να καθιερωθούν ως εθνική εορτή και να γιορτάζονται κάθε χρόνο ώστε να μη σβηστεί από τη μνήμη αυτό το νέο έπος!
Παρακάτω δημοσιεύουμε αποκλειστική φωτογραφία από τη νίκη του Λεοντόκαρδου ηγέτη της Γκρεκολάνδης και την υποταγή των Ευρωπαίων στην περίφημη πια μάχη και συμφωνία των Βρυξελλών.
Ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλα επεισόδια από τις ιστορίες της Γκρεκολάνδης με τους σπουδαίους ήρωες και το φανταστικό λαό της.
Αναρτήσεις
