Απρίλιος, ο μήνας που ξεκινά με τη μέρα την αφιερωμένη στα ψέματα.
Ψέματα, άλλα αθώα. Άλλα, όμως, δολοφονικά.
Είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή την Παρασκευή – πρωταπριλιά ήταν μην το ξεχνάμε.
««Ρωτάτε τι μέτρα θα πάρουμε. Ελάτε να τα συζητήσουμε. Δεν θέλουμε να αγγίξουμε ούτε μισθούς ούτε συντάξεις», είπε ο Γ. Παπανδρέου, απευθύνοντας στην αντιπολίτευση πρόσκληση συμμετοχής στις αποφάσεις της κυβέρνησης.
Καλά το «λεφτά υπάρχουν» το αφήσαμε πίσω.
Όμως, τα 15, τα 22 δις. και δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσα, που απαιτούνται να καλύψουν τις απαιτήσεις των όρων του μνημονίου, και να τροφοδοτήσουν τη διαρκώς ογκούμενη μαύρη τρύπα του δημόσιου χρέους, πώς αλήθεια θα βρεθούν;
Τώρα, λοιπόν, που λεφτά δεν υπάρχουν, ποιους πρέπει να χαρατσώσουμε;
Και πώς να βγούμε από την κρίση – όταν η πολιτική αυτή οδηγεί σε νέα εντεινόμενα ελλείμματα, σε διαρκή υπερχρέωση, σε υστέρηση μόνιμη των δημοσίων εσόδων.
«Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»
Έτσι λένε τα ιερά κείμενα, όπως και η κοινή λογική.
Μόνο που σ’ αυτή τη χώρα διαρκώς συμβαίνει το αντίθετο. Διαρκώς αντιστρέφεται η πραγματικότητα.
Γιατί οι έχοντες σ’ αυτό τον τόπο δεν πληρώνουν. Τα χρήματά τους ταξιδεύουν σε άλλους προορισμούς.
Στα χρηματοκιβώτια των ελβετικών τραπεζών.
Στους «φιλόξενους» φορολογικούς παραδείσους όπου γης.
Και κάποια στελέχη του κομματικού συστήματος…
Όπως μεγαλουπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ που ενέχεται σε πολλά σκάνδαλα, όπου το ένα μόνο αγγίζει τα 300 εκατομμύρια ευρώ.
Ή ένας άλλος, υπουργός της ΝΔ αυτός, που ενέχεται σε σκάνδαλο 178 εκατομμυρίων.
Δύο μόνο … σκανδαλάκια κοντεύουν τα 500 εκ. ευρώ. Όταν το συνολικό χρέος της χώρας ήταν 300 δις. και κάτι.
Ο χορός των σκανδάλων συνεχίζεται, όμως, από μεγαλοστελέχη και αυτής της κυβέρνησης, η οποία υποτίθεται ότι θα εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά – μέσω ΔΝΤ, τρόικας, υποταγής στις αγορές και στον πιο άγριο και επιθετικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.
Όπως διαβάσαμε σε σημερινά δημοσιεύματα του τύπου:
«Σε μείζον πολιτικό και ηθικό σκάνδαλο με τεράστιες διαστάσεις εξελίσσεται η υπόθεση Παπακωνσταντίνου - Εxpress Service. Ένα διαχρονικό και διακομματικό σκάνδαλο, το οποίο έρχεται να συντηρήσει με αποφάσεις του και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην πιο δύσκολη συγκυρία για τη χώρα.
Έκπληκτοι συνάδελφοί του υπουργοί και βουλευτές από τις ενέργειές του αναρωτιούνται αν αυτό είναι το νέος ήθος στην πολιτική, το οποίο έχει κάνει σημαία το κόμμα τους. Πώς δηλαδή ήρε μερικώς τη δέσμευση των λογαριασμών του κ. Γιάννη Ραπτόπουλου χωρίς να ρωτήσει και να ψάξει πρώτα τα αυτονόητα: «Χρωστάει ο κ. Ραπτόπουλος στο Δημόσιο; Είναι συνεπής στην καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών του; Είναι φερέγγυος ή υπότροπος σε φοροδιαφυγή;».
Χωρίς να συγκαλέσει καν την αρμόδια επιτροπή του άρθρου 14 που επιλαμβάνεται τέτοιων υποθέσεων, ανέλαβε μόνος να υπογράψει την άρση των δεσμεύσεων και να συνεργήσει με τον τρόπο του αυτό στη ζημιά του Δημοσίου.»
Κατά τα άλλα – παρά τις πρωταπριλιάτικες δηλώσεις του πρωθυπουργού - καλούνται πάλι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι, οι άνεργοι, οι νέοι να πληρώσουν το μάρμαρο. Να γνωρίσουν νέα συρρίκνωση των εισοδημάτων αλλά και των ελπίδων και προσδοκιών τους.
Και η ΝΔ κινείται μονίμως σε … πρωταπριλιάτικους ρυθμούς.
Σε απάντησή του στον πρωθυπουργό ο κ. Σαμαράς είπε επί λέξει: «Είπατε για τον προηγούμενο πρωθυπουργό. Εγώ βλέπω σε σας τον προηγούμενο πρωθυπουργό γιατί έχετε χάσει επαφή με την πραγματικότητα».
Μόνο που ο προηγούμενος πρωθυπουργός ήταν ο πρώην ηγέτης της ΝΔ, ο Κώστας Καραμανλής.
Φαίνεται, ότι έχουμε έντονο συναγωνισμό για την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.
Στον ίδιο ρυθμό και ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, ο οποίος σε συνέντευξή του ανέφερε:
«Δυστυχώς τα πράγματα υπαγορεύουν μια κριτική γι΄ αυτή την κυβέρνηση, η οποία και αναιμική είναι και απονευρωμένη και πολύ φοβούμαι και αλληλοσυγκρουόμενη σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Η χώρα δεν έχει περιθώρια αναμονής και πολύ περισσότερο περαιτέρω ανοχής. Χρειάζεται να ληφθούν αποφάσεις και πιστεύω ότι οι αποφάσεις αυτές πρέπει να ληφθούν σε κάθε επίπεδο, από τη στιγμή που πιστοποιείται ότι ο χώρος των πολιτικών ηγεσιών κινείται σε ένα έργο του παραλόγου, περίπου σαν το «πλοίο των τρελών».
Μάλλον έχει δίκιο ο κ. Καρατζαφέρης για τις πολιτικές ηγεσίες που κινούνται «σ’ ένα έργο του παραλόγου».
Αφού κι ο ίδιος φαίνεται να ξεχνά ότι το κόμμα του ψήφισε το μνημόνιο, ότι σε κρίσιμες ψηφοφορίες στήριξε την κυβέρνηση. Άρα, έχει πλήρη ευθύνη για την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται και για την τροπή που παίρνει η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα.
Τώρα, για τις ευθύνες των ηγεσιών της Αριστεράς θα μιλήσουμε σε επόμενο δημοσίευμα.
Καιρός είναι όμως να σταματήσουν τα κάθε λογής ψέματα.
Αλλιώς όλοι μπορούμε να βρεθούμε προ εκπλήξεων …
Όχι και τόσο ευχάριστων.
Αναρτήσεις
