«Ο κλεμμένος θησαυρός»
είναι ο τίτλος της Süddeutsche Zeitung, η οποία σημειώνει στον υπότιτλο: «Οι
Έλληνες πλοιοκτήτες δεν πληρώνουν φόρους, αλλά η κυβέρνηση δεν αντιδρά. Ένας γερμανός
Πράσινος και άλλοι πολιτικοί θέλουν τώρα να αλλάξουν αυτή την κατάσταση».
Στην αρχή η εφημερίδα επισημαίνει ότι η
ναυτιλία είναι λίγο πολύ το μόνο πράγμα
στο οποίο η ελληνική οικονομία είναι παγκόσμιας κλάσης. Οι πλούσιες εφοπλιστικές
οικογένειες δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους και κρύβουν τα χρήματά τους στην Ελβετία. Τα προνόμια τους
προστατεύονται ακόμα από το Σύνταγμα - και η κυβέρνηση δεν αντιδρά.
Το άρθρο θυμίζει πως το κυνήγι του θησαυρού έχει
παράδοση στους Έλληνες θαλασσοπόρους. Αναφέρει το μύθο του Ιάσωνα και των
Αργοναυτών, οι οποίοι αναζητούσαν το χρυσόμαλλο δέρας στον Καύκασο με το
τεχνικά ανώτερο για εκείνη την εποχή πλοίο τους, την Αργώ. «Οι απόγονοι των
Αργοναυτών ελέγχουν σήμερα το 15% του
παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου, παντρεύονται χήρες προέδρων των ΗΠΑ ή κάνουν
πρωτοσέλιδα όταν χαριεντίζονται με την Πάρις Χίλτον. Στην πατρίδα τους όμως δεν πληρώνουν φόρους. Αυτό τους το εγγυάται το
άρθρο 107 του ελληνικού Συντάγματος».
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος επισημαίνει: «Με
την πρώτη ματιά, φαίνεται ακατανόητο το γεγονός ότι μια χώρα που αντιμετωπίζει
πτώχευση αφήνει ανέγγιχτα αυτά τα
προνόμια.
Στις αρχές Νοεμβρίου η κυβέρνηση συνασπισμού ανάγκασε
τους πλοιοκτήτες να δώσουν, ως μέρος ενός νέου πακέτου λιτότητας, 140 εκατ.
ευρώ στο δημόσιο ταμείο».
Για να
συνεχίσει ειρωνικά: «Θα πρέπει να το ξεπεράσετε. Το ποσό αυτό ισοδυναμεί με το
ένα χιλιοστό των κερδών που οι περίπου 700 οικογένειες έχουν αποκομίσει μεταξύ
των ετών 2000 έως 2010».
Με απλά λόγια τα
υπολογιζόμενα κέρδη των εφοπλιστικών οικογενειών την τελευταία δεκαετία προσεγγίζουν
(μπορεί και να ξεπερνούν) τα 140 δισεκατομμύρια ευρώ!
Το άρθρο αναφέρει ότι
από τα 3.760 πλοία που βρίσκονται στην κατοχή Ελλήνων πλοιοκτητών μόνο 862
νηολογούνται με ελληνική σημαία, για φορολογικούς λόγους, και εξηγεί γιατί η
ναυτιλία είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ελληνική οικονομία: «Σήμερα η
ναυτιλία είναι από τους μόνους τομείς στους οποίους η Ελλάδα βρίσκεται στην
κορυφή».
Ωστόσο, τα κέρδη από την "διεθνή"
ναυτιλία είναι αφορολόγητα. Το πρόβλημα: έχει σχέση όχι μόνο με τον τρόπο ζωής
των πλοιοκτητών, όπως πχ του Αριστοτέλη
Ωνάση (που παντρεύτηκε τη χήρα του
Προέδρου), ή τον "χρυσό Έλληνα"
Σταύρο Νιάρχο (εγγονός του οποίου ήταν ο
πρώην «φίλος» της Paris Hilton), και τη συμμετοχή τους στο διεθνές τζετ σετ. Καμιά άλλη βιομηχανία δεν είναι τόσο
«κινητή» - αφού κάθε τόσο οι Έλληνες εφοπλιστές εξαπολύουν την απειλή τους να «μεταναστεύσουν».
Εξαπολύουν το λεγόμενο φόβο για αλλαγή της
σημαίας: Οι ναυτιλιακές εταιρείες θα αποσύρουν τα πλοία από τη σημαία της χώρας
τους και θα τα μεταφέρουν σε άλλες χώρες, όπως τις Μπαχάμες και τη Λιβερία.
Έτσι, μειώνουν το κόστος για τους μισθούς και τα πρότυπα ασφάλειας - και
αφαιρούν θέσεις εργασίας από την πατρίδα
τους.
Η ναυτιλία είναι λίγο πολύ το μοναδικό πεδίο στο οποίο η
ελληνική οικονομία είναι παγκόσμιας κλάσης. Μαζί με τον τουρισμό είναι ο μόνος τομέας που
μπορεί να φέρει κεφάλαια στην Ελλάδα. Μέχρι και 200.000 άνθρωποι απασχολούνται
σε αυτό τον τομέα. Και η συνεισφορά στο ΑΕΠ είναι περίπου το 5%. Εάν οι
πλοιοκτήτες εγκαταλείψουν την Ελλάδα, απειλούνται 60.000 θέσεις εργασίας.»
«Για
την Ελλάδα, των οποίων η βιομηχανική βάση είναι μικρή, οι πλοιοκτήτες έχουν
ιδιαίτερα σημαντική επίδραση. Όπως οι
πλούσιες οικογένειες των Ωνάση και Νιάρχου που στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου πλούτισαν
μέσα από το εμπόριο με τους Συμμάχους.
Το ειδικό φορολογικό καθεστώς, που ισχύει για τους Έλληνες
εφοπλιστές, με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές είναι προϊόν του ανώμαλου
μετεμφυλιακού καθεστώτος, αφού στην Ελλάδα «εφευρέθηκε» το 1957, ενώ οι πραξικοπηματίες χουντικοί του
1967 το συμπεριέλαβαν στο Σύνταγμα. Πρόκειται για το πιο ακραίο παράδειγμα σε
όλη την Ευρώπη.
Η εφημερίδα αναφέρεται σε χρήματα που είναι στην Ελβετία και ο Γκέρχαρντ
Σικ, εκπρόσωπος των Πρασίνων στην Ομοσπονδιακή Βουλή, πρότεινε την εισαγωγή ενός
ενιαίου φόρου σε όλους τους εφοπλιστές σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπολόγισε πως από τη φορολόγησή τους θα
μπορούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα 9 δις ευρώ, αυξάνοντας έτσι τα έσοδα της χώρας που έχει πληγεί από τα μέτρα λιτότητας και τις
περικοπές των κοινωνικών δαπανών.
Ωστόσο το άρθρο καταλήγει πως «οι Έλληνες ολιγάρχες δεν είναι πρόθυμοι
να δώσουν τίποτα στο διεφθαρμένο κράτος τους».
Να, λοιπόν πού
μπορούν να βρεθούν χρήματα για την αντιμετώπιση των χρεών και να καλυφθούν οι
ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού.
Μόνο που καμιά
κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει τολμήσει να αγγίξει τα προνόμια και την
ασυδοσία των μεγάλων εφοπλιστικών ομίλων.
Αναρτήσεις
