Μπορεί η κυβέρνηση στην αγωνιώδη προσπάθειά της να προσελκύσει κεφάλαια και επενδύσεις από το εξωτερικό να παρουσιάζει την Ελλάδα ως χώρα «ευκαιρίας» αλλά η υστέρηση των δημοσίων εσόδων την ωθούν να προχωρά σε νέες ταχυδακτυλουργικές κινήσεις για να καλύψει τη «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού.
Έτσι δρομολογεί την περίφημη «περαίωση» η οποία έρχεται να επιβραβεύσει τους συστηματικούς φοροφυγάδες και ήδη έχει συγκεντρώσει την κριτική από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από αρκετούς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Επιπλέον σε αρκετά κανάλια χθες εμφανίστηκε η πρόθεση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει χιλιάδες αυθαίρετα μειώνοντας κατά 50% το πρόστιμο που έχει επιβληθεί, κίνηση που εντάσσεται και αυτή στη με κάθε τίμημα συγκέντρωση κάποιων εσόδων.
Έτσι, στην Ελλάδα του 2010 η κυβέρνηση που «καταβάλλει αγώνα» για να «σώσει» την οικονομία της χώρας και να «εξυγιάνει» τα δημόσια οικονομικά, επιστρατεύει παραδοσιακές πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο.
Αφού όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα χρόνων διέλυσαν τους εισπρακτικούς μηχανισμούς του κράτους, τους κατέστησαν αναξιόπιστους και αναποτελεσματικούς, ανοικτούς στα φαινόμενα της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, των κομματικών εξαρτήσεων και των ατελείωτων πελατειακών σχέσεων, και η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί την … πεπατημένη.
Μια περαίωση που βολεύει όλους τους επιτήδειους, εκείνους που χρόνια φοροδιαφεύγουν συντελώντας στη διόγκωση των ελλειμμάτων του δημόσιου προϋπολογισμού, στους «έξυπνους», που δεν πληρώνουν ποτέ, και οι οποίοι στηρίζονται στις προνομιακές τους σχέσεις με την πολιτική εξουσία ή με τους διεφθαρμένους τομείς της κρατικής λειτουργίας.
Εντέλει, βοηθά τους ισχυρούς της αγοράς, εκείνους που διαπρέπουν σε διάφορα «κόλπα» και επινοήσεις σε βάρος της εθνικής οικονομίας και του κοινωνικού συνόλου.
Αντιθέτως, ελάχιστα ή καθόλου δεν αφορά τους μικροεπαγγελματίες που και ρευστό δεν έχουν να ανταποκριθούν στους όρους της περαίωσης και τη δυνατότητα πρόσβασης στους γνωστούς μηχανισμούς δεν διαθέτουν. Δεν είναι τυχαίο ότι από πολλές πλευρές επισημαίνεται ο κίνδυνος να «στεγνώσει» η αγορά ακόμη περισσότερο, να οδηγηθούν σε πτώχευση χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, συντελώντας ακόμη περισσότερο στο βάθεμα της ύφεσης και διογκώνοντας τα προβλήματα της οικονομίας.
Από την άλλη το πρόβλημα των «αυθαιρέτων» αποτελεί παλιά πληγή και συνιστά ίσως παγκόσμια πρωτοτυπία. Χωρίς να προχωρήσουμε σε κάποια ολοκληρωμένη ανάλυση του προβλήματος, και μόνο το γεγονός ότι το κράτος και η «υπεύθυνη» κυβέρνηση συζητά τη «νομιμοποίηση» της αυθαιρεσίας, λέει πολλά.
Κι ας μη δεχθούμε τους εύκολους λαϊκισμούς ότι έτσι θα δοθεί λύση και σε κάποιους οικονομικά ασθενέστερους που θα μπορέσουν να «τακτοποιήσουν» εκκρεμότητες και ταυτόχρονα να εξασφαλιστούν σημαντικά ποσά για τα άρρωστα δημόσια έσοδα.
Οι ιδιοκτήτες των « αυθαιρέτων» μέσα σε δασικές εκτάσεις, σε ακτές και προνομιακές περιοχές φυσικού κάλλους, που ανήκουν σε οικονομικά ισχυρούς ή σε ομάδες πίεσης με αυξημένη δυνατότητα επιρροής σε πολιτικά και θεσμικά όργανα, αυτοί είναι που κυρίως θα «επωφεληθούν» από αυτές τις ρυθμίσεις.
Τα «αυθαίρετα» που αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται διαρκώς πριν ή και μετά από κάθε νέα «ρύθμιση» και απειλούν να «καταπιούν» ζωτικούς χώρους για την περιβαλλοντική ισορροπία και να κατασπαταλήσουν το φυσικό πλούτο της χώρας.
«Μακάριοι» και ευτυχείς, «δικαιωμένοι» οι μονίμως φοροδιαφεύγοντες, οι δωροδοκούντες, οι καταπατούντες, οι «αυθαιρετούντες». Ότι αυτοί «ελεηθήσονται …».
Με άλλα λόγια θα «ανταμειφθούν» από την ελληνική πολιτεία με χαριστικές ρυθμίσεις και απαλλαγές, με ειδικά προνόμια και βεβαίως θα μπορούν να επαναλάβουν τους «άθλους» τους εις το διηνεκές.
Γιατί η Ελλάδα του 2010, ίσως, είναι η μόνη χώρα που επιβραβεύει όσους παραβιάζουν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους, ενώ εξαντλεί την αυστηρότητά της σ’ εκείνους που συμπεριφέρονται με υπεύθυνο τρόπο και λειτουργούν σύννομα.
Αυτοί οι τελευταίοι – οι «αφελείς» της νομιμότητας – εργαζόμενοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, επαγγελματίες που επιμένουν να έχουν τακτοποιημένες τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε. Επανειλημμένα αντιμετωπίζονται με ακραία αυστηρότητα, θεωρούνται και «προνομιούχοι» άρα μπορούν να γνωρίζουν και τη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους.
Εν ολίγοις αντιμετωπίζονται ως τα «φορολογικά υποζύγια» αυτής της χώρας.
Μια κατάσταση πραγμάτων - που πέρα από την οικονομική της αναποτελεσματικότητα - συνιστά κατάφωρη παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων ισονομίας, του κράτους δικαίου, ενώ συντηρεί το φαύλο κύκλο της φοροδιαφυγής και της αυθαιρεσίας.
Γιατί στην Ελλάδα του 2010, ο έντιμος πολίτης αισθάνεται και καταλήγει να χαρακτηρίζεται σύμφωνα με το εθνικό μας προσωνύμιο, ως ο «μ …..ς» της παρέας!
Ας μη το επιτρέψουμε για ακόμη μία φορά.
Αναρτήσεις
