Με ένα μπαράζ δηλώσεων αισιοδοξίας και ικανοποίησης υποδέχτηκαν τα στελέχη της κυβέρνησης, της Κομισιόν, του ΔΝΤ και φυσικά οι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης (Σόιμπλε, Ρέσλερ) την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων.
Το περίφημο, λοιπόν, σταμάτησε στο 85,8% και με την ενεργοποίηση των CAC σταμάτησε στο 95,7%.
Μίλησαν, λοιπόν, για τη «μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην ιστορία».
Ότι «αφαιρέθηκαν 105 δις. από το χρέος, από τα παιδιά και τα εγγόνια μας».
Ακούστηκαν και άλλα πολλά και θορυβώδη.
Με πιο συγκρατημένο, βέβαια, τον Σόιμπλε που δήλωσε «κάναμε ένα μεγάλο βήμα αλλά δεν τελειώσαμε».
Ο οίκος Fitch, επίσης, υποβάθμισε τη χώρα μας σε καθεστώς «περιορισμένης χρεωκοπίας».
Κατά το Λουκά Παπαδήμο η ημέρα χαρακτηρίστηκε «ιστορική» ενώ στο υπουργικό συμβούλιο έπεσαν μέχρι και χειροκροτήματα για τους πτωτεργάτες αυτού του «κατορθώματος».
Περιχαρή και τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Πέρα, ωστόσο, από τις επαινετικές δηλώσεις, ακόμη και τις θριαμβολογίες υπάρχουν ορισμένες πολύ σκληρές αλήθειες.
Σύμφωνα με το περίφημο «κούρεμα» θα κοπούν 105 δις. ευρώ από το συνολικό χρέος.
Την ίδια στιγμή θα μας δανείσουν – και όχι θα μας βοηθήσουν – 130 δις. ευρώ.
Από αυτά 30 ως και 50 δις. θα δοθούν για την «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών.
Ενώ τα υπόλοιπα θα δοθούν απευθείας για την αποπληρωμή των τόκων των δανείων.
Με άλλα λόγια θα ανατροφοδοτήσουν τους δανειστές μας εξασφαλίζοντας μακροπρόθεσμα την κερδοφορία τους.
Ούτε ένα ευρώ δεν θα δοθεί για την εσωτερική ανάπτυξη της χώρας.
Αλήθεια, σε λίγες ώρες συνεδριάζει το ISDA, το όργανο που θα αποφανθεί αν συντελέστηκε «πιστωτικό γεγονός» και αν πρέπει να πληρωθούν τα πολυσυζητημένα CDS.
Αν δηλαδή ακόμη και τώρα αποκομίσουν δισεκατομμύρια ευρώ οι κερδοσκόποι σε βάρος του ελληνικού λαού.
Αυτό, λοιπόν, που εξασφαλίστηκε είναι μια παράταση χρόνου ώστε να αποφευχθεί άμεσα ένα «πιστωτικό γεγονός», μια άτακτη χρεωκοπία – αν αποφευχθεί, βεβαίως, και αυτό.
Και φυσικά η απόκτηση «πολιτικού χρόνου» για τους υποστηριχτές του Μνημονίου ώστε να οργανώσουν τις προσεχείς εκλογές σε όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκό γι’ αυτούς κλίμα και με τους μέγιστους εκβιασμούς.
Με δεδομένη τη λαϊκή αγανάκτηση και την κατακραυγή που συσσωρεύεται.
Στην προοπτική του – όπως ήδη έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις, ειδικά αυτές που αφορούσαν τις μυστικές εκθέσεις της τρόικα – το ελληνικό χρέος θα φτάσει σύντομα στο 170% του ΑΕΠ με τάσεις μέχρι και για 200%!
Οπότε διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι μια χρεωκοπία δεν έχει αποφευχθεί.
Για να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη πρέπει η χώρα να παρουσιάσει άμεσα πρωτογενή πλεονάσματα στον τακτικό προϋπολογισμό –στην αρχή μιλούσαν για το 2012, στη συνέχεια αυτό μετατέθηκε το 2013 … και βλέπουμε.
Και φυσικά να μπει σε τροχιά ανάπτυξης.
Στην αρχή με αργούς ρυθμούς και στη συνέχεια – με βάση αισιόδοξους υπολογισμούς – να φθάσει στο ύψος μέχρι και 4,7% το χρόνο.
Τώρα το πώς θα γίνει αυτό σε μια οικονομία που όχι μόνο δεν βρίσκεται σε κώμα αλλά όλα δείχνουν ότι έχει φθάσει σε νεκρική ακαμψία κανείς δεν το εξηγεί.
Σε μια οικονομία που ξεπερνά το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο. Αφού η ύφεση για το τελευταίο τρίμηνο του 2011 κυμάνθηκε στο -7,5%, υψηλότερη και από το 7% που προέβλεψε η Εurostat.
Με την ανεργία να ξεπερνά επίσημα το 21% και την ανεργία των νέων να έχει φθάσει στο 50%.
Με 1 στα 4 καταστήματα στην αττική να έχει βάλει λουκέτο ενώ σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας που έδωσε στην δημοσιότητα η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) η αναλογία των κλειστών επιχειρήσεων προς τις ανοιχτές καταγράφει αύξηση σε σύγκριση με το προηγούμενο διάστημα κατά 30%.
Ας μη μιλήσουμε για τη θέση των μισθωτών και των συνταξιούχων. Είναι ήδη γνωστή. Εκείνο που υποκρύπτεται είναι το μέγεθος των μέτρων που θα ακολουθήσουν τις εκλογές. Μόνο υπαινιχτικά αναφέρεται ότι το Ιούνιο θα ακολουθήσουν και νέα ακόμη σκληρότερα μέτρα.
Η αντιμετώπιση της εφιαλτικής κατάστασης και της εφιαλτικότερης προοπτικής δεν είναι μέτρα τύπου PSI.
Είναι η ριζική ανατροπή των πολιτικών και της εξουσίας του Μνημονίου.
Είναι η σύγκρουση με τις λογικές «εξυπηρέτησης», «αναδιάρθρωσης», ολοκληρωτικής «αποπληρωμής» του χρέους.
Αυτό κάθε μέρα που περνά γίνεται όχι απλά ανέφικτο. Οδηγεί σε θανάσιμα αδιέξοδα και στην απροσδιόριστη σε βάθος χρόνου υποθήκευση της εθνικής οικονομίας και κυριαρχίας.
Γιατί ο ελληνικός λαός να πληρώνει για ένα χρέος που το πραγματικό του μέγεθος, τη σύσταση και υφή του δεν γνωρίζει;
Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν προχώρησε ποτέ στη συγκρότηση μιας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Ελληνικού Χρέους;
Πόσα από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που εμφανίζεται να είναι χρεωμένο το ελληνικό δημόσιο αποτελούν τόκους και πανωτόκια;
Πόσα ακόμη αποτελούν προϊόντα παράνομων συναλλαγών, δοσοληψιών και μιζών τύπου Siemens και άλλων παρόμοιων συμφωνιών;
Αλήθεια, ενώ «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα ακόμη και των ασφαλιστικών ταμείων και πολλών μικροομολογιούχων και ενώ οι τράπεζες αναμένεται να δεχτούν νέο πακτωλό δισεκατομμυρίων, για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη.
Γιατί δεν «κουρεύονται» και τα χρέη των ιδιωτών προς τις τράπεζες; Στα καταναλωτικά δάνεια, τη στεγαστική πίστη, τα επαγγελματικά δάνεια, ώστε να ανακουφιστούν και οι λαϊκές τάξεις;
Τη στιγμή μάλιστα που οι τράπεζες επιχορηγούνται ή «δανείζονται» με 1% και στη συνέχεια προχωρούν τα διάφορα τραπεζικά προϊόντα με εξωφρενικούς τοκογλυφικούς όρους.
Αλήθεια, πάλι, ας καταθέσουμε ένα «αφελές» ερώτημα: τώρα που οι ελληνικές τράπεζες συμμετείχαν στο PSI και που οι 2002 της ελληνικής Βουλής ψήφισαν τη συμφωνία η οποία υπάγει τη νέα δανειακή σύμβαση στο αγγλικό δίκαιο, άραγε οι τράπεζες αυτές – σε ορισμένες από τις οποίες συμμετέχει και το ελληνικό δημόσιο, όπως και η ελληνική Εκκλησία - θα προχωρήσουν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, σε περίπτωση που στο άμεσο μέλλον δεν θα είναι δυνατή η αποπληρωμή κάποιων δόσεων του δανείου;
Σε ποιον οξύτατο και ακραίο παραλογισμό οδηγούμαστε ακόμη;
Αυτό μπορεί να αποτελεί ένα σενάριο. Και δεν γνωρίζουμε τι θα κάνει η Εθνική ή η ΑΤΕ. Αλλά ο όμιλος Eurobank πχ τι θα πράξει;
Μέχρι πότε αυτοί οι τραπεζικοί και κερδοσκοπικοί οργανισμοί θα μένουν στο απυρόβλητο;
Το σίγουρο είναι ότι τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις του νέου Μνημονίου και του PSI θα φανούν εξαιρετικά σύντομα.
Η επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα θα ενταθεί.
Η προοπτική η Ελλάδα να γίνει η «Λεττονία», η «Εσθονία» των Βαλκανίων, να οδηγηθεί σε μισθούς Βουλγαρίας για να καταλήξει τελικά σε συνθήκες … Πακιστάν και σε Ειδική Οικονομική Ζώνη για την απρόσκοπτη κερδοσκοπία λίγων μεγάλων ελληνικών ομίλων και κυρίως των διεθνούς μεγάλου κεφαλαίου, των γερμανικών αμερικανικών, γαλλικών και άλλων πολυεθνικών, είναι αυτή που έχουν χαράξει οι ισχυροί «φίλοι» μας.
Χρέος των Ελλήνων πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων που αντιμάχονται το Μνημόνιο είναι να οργανώσουν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτών των πολιτικών.
Αναρτήσεις
