Η σάτιρα μέσα από τις γελοιογραφίες: μια μορφή αντίστασης την εποχή του Μνημονίου

Ο λαός μας από τα αρχαία χρόνια και στις πιο δύσκολες στιγμές έβρισκε μέσα από τη σάτιρα δύναμη και κουράγιο.

Τη χρησιμοποιούσε ακόμη και σα μορφή αντίστασης.

Μέσα από το χιούμορ, το σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό σήκωνε το βαρύ του φορτίο και προχωρούσε.

Στη συνέχεια παρουσιάζουμε ένα απάνθισμα γελοιογραφιών από την εποχή του Μνημονίου.

Για μην αισθανόμαστε μόνο τον …  τρόμο και την αθλιότητα.

Αντισυνταγματική η διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ! Και ένας σχολιασμός της απόφασης του ΣτΕΑντισυνταγματική η διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ! Και ένας σχολιασμός της απόφασης του ΣτΕ

Μπλόκο στη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους καταναλωτές δεν πληρώνουν το χαράτσι στη ΔΕΗ βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο ωστόσο δέχεται ότι είναι συνταγματική η επιβολή του τέλους ακινήτων. Η ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου αργά χθες το βράδυ ολοκλήρωσε την κεκλεισμένων των θυρών διάσκεψή της που αφορούσε την συνταγματικότητα ή μη του ειδικού τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

 Οι σύμβουλοι της Επικρατείας -σύμφωνα με πληροφορίες- έκριναν ότι το επίμαχο τέλος είναι συνταγματικό καθώς πρόκειται για έκτακτο και όχι για μόνιμο φόρο που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες.

 Ωστόσο, οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί έκριναν με εντελώς διαφορετικό τρόπο το κρίσιμο ζήτημα που αφορά στη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι.

 Κατά τις ίδιες πληροφορίες, οι δικαστές προτάσσοντας την προστασία των καταναλωτών, σχεδόν ομόφωνα, έκριναν ότι είναι αντισυνταγματική και παράνομη η διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση που το ειδικό τέλος δεν πληρωθεί μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ όπως προβλέπει ο νόμος.

Νομολογιακός πιλότος

 Η υπόθεση έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας μετά από βροχή προσφυγών που είχαν καταθέσει ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας, το σωματείο Έλληνες Φορολογούμενοι, μεμονωμένοι ιδιοκτήτες ακινήτων, διάφοροι δήμοι και άλλα σωματεία.

 Η υπόθεση λόγω μείζονος σπουδαιότητας εισήχθη με διαδικασίες εξπρές στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με βάση το θεσμό της πρότυπης δίκης.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η απόφαση των ανώτατων δικαστών αποτελεί νομολογιακό πιλότο για όλα τα δικαστήρια της χώρας στα οποία εκκρεμούν συναφείς υποθέσεις.

 Έτσι, κατ’ εφαρμογήν της ετυμηγορίας του ΣτΕ κανένας καταναλωτής δεν κινδυνεύει με διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση που δεν έχει πληρώσει καμία από τις δόσεις του ειδικού τέλους ακινήτων.

Μέχρι σήμερα και κατώτερα δικαστήρια είχαν εκδώσει προσωρινές διαταγές με τις οποίες απαγόρευαν τη διακοπή της ηλεκτροδότησης θεωρώντας ότι αποτελεί αναγκαίο αγαθό για τη διαβίωση των πολιτών.

Ανακοίνωση του ΚΚΕ

«Η συγκυβέρνηση είναι πολλαπλά εκτεθειμένη. Το ΚΚΕ νιώθει δικαιωμένο που βρήκε μαζική ανταπόκριση το κάλεσμά του στο λαό για άρνηση πληρωμής του εξοντωτικού χαρατσιού μέσω της ΔΕΗ. Τα εργατικά λαϊκά στρώματα πρέπει να εμπιστευτούν ακόμα περισσότερο το ΚΚΕ και κυρίως την τεράστια δύναμη που έχουν».

Ένα σχόλιο:

Η απόφαση αποτελεί νίκη μόνο κατά το μισό.

Οπωσδήποτε είναι σημαντική η απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησης. Αποτελεί μια πρόσκαιρη ανακούφιση των πολιτών.

Ωστόσο, εφόσον το τέλος κρίνεται συνταγματικό, αυτό σημαίνει ότι θα βρεθεί άλλος τρόπος είσπραξής του.

Κι αυτός το πιθανότερο είναι να βεβαιωθούν τα χρέη στην εφορία.

Οπότε οι πολίτες θα βρεθούν μπροστά σε νέες πιέσεις. Πιθανόν και πιο έντονες.

Το ζήτημα είναι, λοιπόν, πέρα από τις όποιες θριαμβολογίες να δυναμώσει η πάλη για πλήρη ανατροπή της πολιτικής που επιβάλλει τα χαράτσια και να δημιουργηθούν οι απαραίτητες γι’ αυτό προϋποθέσεις.

Τρόμος και αθλιότητα στο … Δ΄ Ράιχ! Ένας αυτοσχεδιασμός πάνω στις σκέψεις του Μπέρτολντ Μπρεχτ

Μπορεί ο χακτηρισμός Δ΄ Ράιχ να φαντάζει βαρύς.

Όμως αρκετοί είναι αυτοί που με αυτό τον τρόπο χαρακτηρίζουν  τη νέα «γερμανική» Ευρώπη ή έστω την ευρωζώνη.

Όπου η Μέρκελ και οι όμοιοί της επιχειρούν – και σε μεγάλο βαθμό το έχουν επιτύχει – να επιβάλον τον «σιδηρούν» γερμανικό νόμο, της αυστηρής δημοσιονομικής πεοθαρχίας και συμμόρφωσης.

Περιχαρείς αυτό ανακοίνωσαν για την τελευταία συμφωνία οι 25 από τους 27 «ηγέτες» μετά την τελευταία σύνοδο στις Βρυξέλλες.  

Βέβαια, η Άγκελα Μέρκελ παρουσιάστηκε ασυγκίνητη από την ευφορία που επικράυησε μετά τη Σύνοδο  Κορυφής. 

Ωστόσο η … αθλιότητα ταξιδεύει στην ευωζώνη και ευρύτερα στην Ευρωπαίκή Ένωση.

Και φυσικά πάνω απ’ όλα στη δική μας χώρα, την Ελλάδα.

Έτσι, η ανεργία στις χώρες της ευρωζώνης έφτασε τον Ιανουάριο του 2012 σε νέο ρεκόρ. 10,7% του εργατικού δυναμικού ή περίπου 17 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι.

Ενώ στο σύνολο των 27 χωρών  της ΕΕ η ανεργία φτάνει  στο 10,1% ή σε ένα συνολικό αριθμό των 24,3 εκατομμυρίων ανθρώπων!

Τα δεδομένα αυτά ήρθαν στο φως μετά την ανακοίνωση  ότι η ΕΚΤ θα δώσει 530 δις. ευρώ σε 800 τράπεζες.

Στις χώρες που εφαρμόζεται, βέβαια, η πιο σκληρή λιτότητα  η ανεργία  καλπάζει επίσης.

Στην Ιταλία σκαρφάλωσε στο 9,2%, το υψηλότερο ποσοστό τους τελευταίους μήνες.

Στην Ισπανία – που είναι η πρωταθλήτρια στην ανεργία εντός της ευρωζώνης – έχει φτάσει στο 23,3% ενώ στους  η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο 50%!!!

Στην Ελλάδα, που είναι η «δευτεραθλήτρια» χώρα, έχει ξεπεράσει το 20% επίσημε και τρέχει προς το 25%.

 Τρόμος και αθλιότητα, λοιπόν για τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης.

Με διαρκή φόβητρα να μπαίνουν μπροστά τους.

Όπως αυτός που καθημερινά προβάλλεται και στους Έλληνες πολίτες με την επαπειλούμενη πτώχευση και την έξοδο από το ευρώ.

Και ο λαός οφείλει να είναι υπάκουος στη μοίρα του …

Μέσα από τον τρόμο και την ανασφάλεια.

Και τη διαρκή, την καθημερινή πλύση εγκεφάλου ώστε να ξεχνά ότι καθημερινά βιώνει την πτώχευση και την εξαθλίωση.

Με κατ’ επίφαση δημοκρατικούς θεσμούς και διορισμένους κυβερνήτες.

Με τα κοινοβούλια να καταντούν καρικατούρες και το Σύνταγμα να μένει διάτρητο από τις παραβιάσεις.

Οι «προδότες» …

Γνωρίζουμε ότι μπορεί σήμερα ο όρος «προδότης» να φαντάζει βαρύς και ορισμένοι να μην τον δέχονται …

Ωστόσο αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος που εθελοντικά και συνειδητά ξεπουλάει το λαό του.

Τον οδηγεί σε ανείπωτη δυστυχία και την έσχατη ένδεια – στο όνομα βέβαια της σωτηρίας του.

Και απεμπολεί την εθνική  κυριαρχία ενώ αποδέχεται τις ταπεινώσεις, τις προσβολές, χαρακτηρίζει τον ίδιο του το λαό «κλέφτη», «διεφθαρμένο».

Δέχεται τους τοποτηρητές  και επιτρόπους.

Και  την επιβολή  «οπερετικών» κυβερνήσεων  που το μόνο προτέρημά τους είναι η συμμόρφωση προς  τις εντολές των κυρίων τους.

Μα «ο δρόμος δεν θα τους ξεχάσει …»

Κι ας μην ήρθε το πλήρωμα του χρόνου …

Ή μήπως ήρθε;

Με την ένταση της αυταρχικής βίας και της καταστολής, με τη χρήση ακόμη και παρακρατικών μηχανισμών πρέπει πάση θυσία να επιβληθεί το καθεστώς του Μνημονίου.

Το ζήσαμε στην Αθήνα και σ’ άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Κατά τα άλλα ο … πετυχημένος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αυτός που δεν… διέταξε να πέσουν σε ειρηνικούς διαδηλωτές, τόνοι χημικών, μπορεί να διεκδικεί την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να … σώσει και αυτός την Ελλάδα.

Ο έλεγχος και ο περιορισμός του «ελεύθερου φρονήματος» είναι  προϋπόθεση για την επιβίωση ενός τέτοιου καθεστώτος. Του Μνημονιακού καθεστώτος.

Πρέπει να ελεγχθούν και να περιοριστούν οι αντίθετες απόψεις.

Εν ανάγκη να επέμβει το … ΕΣΡ για να χαλιναγωγήσει ατίθασες φωνές.

Να κλείσουν και μερικά έντυπα που ασκούν κριτική.

Ακόμη και στο διαδίκτυο να μπει  φραγμός στην ελεύθερη διακίνηση των  ιδεών.

Γιατί αρκετά και αρεστά μπορεί να είναι μόνο κάποια ανώδυνα «καλαμπούρια» - και οι χαζοχαρούμενες,  αποβλακωτικές εκπομπές των mainstream Μέσων Ενημέρωσης.  

Και η δικαστική εξουσία πρέπει να συμμορφώνεται.

Να είναι ελεγχόμενη.

Να αγνοεί δικαιώματά του.

Και να είναι υπάκουη στις οδηγίες των πολιτικών κυρίαρχων.

 Στην εποχή του Γ΄ Ράιχ  πολλές φορές μαθητές κατέδιδαν τους δασκάλους τους, ακόμη και τους πατεράδες τους.

Στην εποχή του «νέου Ράιχ» η κατ’ ευφημισμόν υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, καλεί τους καθηγητές να γίνουν ανθρωποφύλακες. Να παρακολουθούν και να τιμωρούν τους  μαθητές τους για «οποιαδήποτε ανάρμοστη» συμπεριφορά».

 Σε μια παιδεία που κατεδαφίζεται καθημερινά.

Χωρίς βιβλία και βασικά μέσα.

Να «συμμορφώνουν» μια γενιά που το μέλλον της το έχουν υποθηκεύσει η κυρία αυτή και οι όμοιοί της.   

Πόσο αναλλοίωτα μένουν ορισμένα πράγματα.

Οι «υποσχέσεις»  για μια καλύτερη ζωή που δεν έρχεται ποτέ.

Εκείνο που έρχεται είναι οι «θυσίες και οι φόροι».

Η καθημερινή επιβίωση με το ζόρι.

Πολλές φορές οι λαοί υποχωρούν στον τρόμο και τους εκβιασμούς.

Ξεγελιούνται από τις δημαγωγίες.

Και αναδεικνύουν με την ψήφο τους τυράννους τους.  Αυτούς που τους καταδυναστεύουν και τους «σώζουν» επιβάλλοντας τις πιο σκληρές θυσίες.

Εκλογές έρχονται.

Ας μη το ξεχάσουμε…

Η «νέα τάξη» - σήμερα το νέο οικονομικό imperium – απειλεί να καταβροχθίσει συνεχώς και άλλους λαούς.

Η Ελλάδα πρέπει να γίνει παράδειγμα και υπόδειγμα για όλη την Ευρώπη.

Ώστε και οι υπόλοιποι να «συμμορφωθούν» προς τους σιδερένιους κανόνες.

Βέβαια, ορισμένα από αυτά τα μέτρα εξόντωσης και εξαθλίωσης μπορεί να έχουν εφαρμοστεί στην ίδια την ηγεμονεύουσα χώρα, την ίδια τη Γερμανία.

Για την ακρίβεια, ειδικότερα στην Ανατολική Γερμανία, όπου εφαρμόστηκαν  πολιτικές οικονομικού, κοινωνικού και εργασιακού ντάμπινγκ. Η ίδια η Ανατολική Γερμανία αντιμετωπίστηκε σαν οικονομική αποικία.

Η «διχόνοια», η αντιπαλότητα των δυνάμεων που αντιμάχονται αυτό το αντιλαϊκό καθεστώς, είναι αυτή που τελικά το ευνοεί και διευκολύνει τη συντήρηση και συνέχισή του.

Αντίθετα η πιο πλατιά και ενιαία δράση και κινητοποίηση, η διαμόρφωση πολιτικών, προγραμματικών θέσεων και ενός νέου συσχετισμού εξουσίας είναι αυτό που μπορεί να το ανατρέψει.

Αντιδρούν στη λιτότητα οι Ισπανοί – Δυναμώνει η αντίσταση των λαών της Ευρώπης Αντιδρούν στη λιτότητα οι Ισπανοί – Δυναμώνει η αντίσταση των λαών της Ευρώπης

Δύο μήνες μόνο στην εξουσία και η πολιτική του Μαριάνο Ραχόι προκαλεί κύμα διαμαρτυριών στην Ισπανία. Χιλιάδες Ισπανοί βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι κατά των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων.

Σε πολλές πόλεις της χώρας πραγματοποιούνται διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εκφράζουν την αντίθεσή τους στις περικοπές και τις μεταρρυθμίσεις που έχει δρομολογήσει το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα. Και ενώ μέχρι πρότινος οι συγκεντρώσεις ήταν ειρηνικές, τις τελευταίες ημέρες σημειώνονται εκτεταμένα επεισόδια, όπως στην Βαρκελώνη και την Βαλένθια. Ο φόβος της κοινωνικής υποβάθμισης διακατέχει όλο και περισσότερους ανθρώπους στην Ισπανία. Η κοινωνική ειρήνη απειλείται από την «ιδιαιτέρως επιθετική μεταρρύθμιση» όπως την αποκάλεσε ο υπουργός Οικονομίας της χώρας Λούις ντε Γκουίντος.

 Ο ισπανός υπουργός παραπέμπει στην ανάγκη μείωσης της ανεργίας, κυρίως στους νέους που ακουμπάει το 50%. Αλλά κυρίως οι νέοι, φοιτητές και μαθητές, είναι οι αυτοί που εξεγείρονται ενάντια στη μεταρρύθμιση.

Ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, που εξελέγη με την υπόσχεση να βγάλει την Ισπανία από την κρίση, εμφανίστηκε μάλλον απολογητικός στην τηλεόραση. «Καλώ όλους τους Ισπανούς να επιδείξουν κατανόηση καθώς τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Θα πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες. Ωστόσο, θα πρέπει όλοι να είναι βέβαιοι ότι θα καταφέρουμε να βγούμε από την κατάσταση αυτή».

Τα γεγονότα, όμως, μιλούν άλλη γλώσσα. Έτσι η Μαδρίτη δεν είχε παρά να παραδεχθεί ότι το δημοσιονομικό της έλλειμμα για το 2011 θα είναι μεγαλύτερο από το 6% του ΑΕΠ που προβλεπόταν και διαμορφώθηκε στο 8,5%. Αυτό καθιστά δύσκολη τη μείωση του στο 4,4% που ζητά η ΕΕ.

Ο Ραχόι υπόσχεται τώρα να μειώσει το έλλειμμα όσο μπορεί, αλλά αυτή μείωση θα πρέπει να είναι συμβατή με το πρόγραμμα μείωσης της ανεργίας. Με λίγα λόγια, η ισπανική κυβέρνηση θα συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας.

Οι μεταρρυθμίσεις, κυρίως εκείνες στην αγορά εργασίας, που προβλέπουν διευκόλυνση των απολύσεων και μεγαλύτερη ευελιξία για τις επιχειρήσεις σε συνάρτηση με τις απολύσεις στους τομείς της εκπαίδευσης και της δημόσιας υγείας, απειλούν την κοινωνική ειρήνη, επισημαίνουν τα συνδικάτα.

Σε κάθε περίπτωση και παρά το πρόγραμμα των περικοπών, το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν θα φτάσει στα συμπεφωνημένα με την ευρωζώνη όρια, αναγκάζοντας την Μαδρίτη να ζητά περισσότερο χρόνο από τους εταίρους.

Κοινές πολιτικές βαρβαρότητας που εφαρμόζονται  με εντολή των κυρίαρχων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κοινή πρέπει να είναι και η αντίσταση  των λαών και των πολιτών της Ευρώπης.

Έχουν να αντιμετωπίσουν την επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων τους σε κάθε χώρα.

Όμως, η αποτελεσματικότητα του αγώνα τους θα ενισχύεται στο βαθμό που αναβαθμίζεται και εμπλουτίζεται  ο συντονισμός των δράσεων και των κινητοποιήσεων σε όλη την ευρωπαϊκή  ήπειρο.

Πάντως στην Ισπανία οι δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές ενώσεις, UGT και CCOO, καλούν στις 11 Μάρτη σε κινητοποίηση εναντίον της μεταρρύθμισης της εργατικής νομοθεσίας. 

Οι Ιρλανδοί προχωρούν σε δημοψήφισμα για την κύρωση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Στην Ελλάδα «απαγορεύουν» τη διεξαγωγή εκλογών ώστε να εκφραστεί η πραγματική βούληση του λαού

 Η ιρλανδική κυβέρνηση προχωρά στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την κύρωση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Πρόκειται για το σύμφωνο αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει στην ευρωζώνη η Γερμανία με τη «φωτισμένη ηγεσία» της Μέρκελ.

 Η ιστορία δείχνει ότι οι ιθύνοντες κύκλοι της ΕΕ δεν μπορούν να θεωρούν την στήριξη του ιρλανδικού λαού δεδομένη. Οι Ιρλανδοί ψήφισαν  αρχικά “όχι” στη συνθήκη της Λισαβόνας προτού πιεστούν να ψηφίσουν ξανά για να μεταβάλουν άποψη.

 Αυτή τη φορά οι πολίτες διαθέτουν λιγότερη εξουσία. Για τη Συνθήκη της Λισαβόνας οι ιρλανδοί εξέφρασαν το δικό τους βέτο. Το νέο οικονομικό σύμφωνο απαιτεί μόνο την έγκριση των 12 χωρών για να τεθεί σε ισχύ. Η δύναμη του πολίτη και των ψηφοφόρων της χώρας – κάθε χώρας -  έχει αποδυναμωθεί.

 Ωστόσο, η ιρλανδική ψήφος μπορεί να αποκτήσει  μεγάλη συμβολική σημασία. Θα επιτρέψει σε ένα τμήμα των ψηφοφόρων της Ευρώπης να δώσουν την ετυμηγορία τους για αυτό που προπαγανδίζεται  ότι είναι ένα τεράστιο βήμα προς τη δημοσιονομική ένωση. Αυτό το βήμα, όμως,  συνεπάγεται απώλεια της κυριαρχίας και της Ιρλανδίας όπως και των άλλων χωρών – φυσικά των πιο αδύνατων οικονομικά.

Οι εξελίξεις αυτές έχουν φέρει κάποια ταραχή στα Βρυξέλλες και στον άξονα Βερολίνου – Παρισιού.

Σχόλια στη Γερμανία υπήρξαν του στιλ «σε νέα περιπέτεια μπαίνει η Ευρωζώνη μετά την απόφαση της κυβέρνησης της Ιρλανδίας να θέσει σε δημοψήφισμα την κύρωση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας».

Ενώ συμπληρώνεται:

«Το δημοψήφισμα θα έχει ολοκληρωθεί το αργότερο έως τον Ιούνιο, γεγονός που πιθανότατα θα επιβραδύνει τις διαδικασίες εφαρμογής της Συνθήκης, κάτι που το Βερολίνο θέτει ως προαπαιτούμενο για την ενεργοποίηση του Μονίμου Μηχανισμού Στήριξης. Εκτιμάται πως το δημοψήφισμα θα χρησιμοποιηθεί ως όπλο από την κυβέρνηση συνασπισμού στο Δουβλίνο, για να πετύχει περαιτέρω μείωση του επιτοκίου για το δάνειο των 85 δις. ευρώ το οποίο λαμβάνει η χώρα στο πλαίσιο του πακέτου διάσωσης της οικονομίας της. Υπάρχει δε και μια μερίδα, μειοψηφική προς το παρόν, πολιτικών που ζητούν και την απομείωση του χρέους, όπως γίνεται στην περίπτωση της Ελλάδας. Κι αυτό γιατί παρά την εντυπωσιακή αύξηση της παραγωγικότητας το 2011, οι προβλέψεις για αυτή τη χρονιά είναι αρνητικές, με την ιρλανδική οικονομία σε νέο κύκλο ύφεσης, την ανεργία στο 15% και τις τιμές των ακινήτων να έχουν χάσει το 60% της αξίας τους και να παραμένουν σε αυτά τα επίπεδα».

Δεν υποστηρίζουμε ότι αυτό το δημοψήφισμα αποτελεί λύση. Ούτε ότι είναι η ενδεδειγμένη μορφή διεκδίκησης.

Ωστόσο πάλι μας οδηγεί σε πικρά σχόλια σχετικά με τη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων.

Για ποια διαπραγμάτευση και ποια διεκδίκηση να μιλήσουμε!

Άλλωστε, οι Έλληνες πολιτικοί αποδέχτηκαν την απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας.

Η Ελλάδα καθημερινά γίνεται αποδέκτης πιέσεων και εκβιασμών.

Λίγες μέρες πριν υπήρξαν οι δηλώσεις του Γιούνγκερ που είπε ότι αν έρθουν στην κυβερνητική εξουσία «ακραία κόμματα» – εννοώντας σαφώς την Αριστερά – τότε θα αποχωρήσουν και αυτοί.

Ωμή παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική μας  ζωή.

Για να ακολουθήσει η πιο «ήπια» και «προσεγμένη» τοποθέτηση του Μπαρόζο ότι «τώρα δεν είναι η ώρα για εκλογές – είναι η ώρα για δουλειά».

 Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και οι συντηρητικές, νεοφιλελεύθερες δυνάμεις που ηγούνται στη σημερινή ΕΕ αισθάνονται αλλεργία όταν οι λαοί, οι πολίτες καλούνται να εκφράσουν τη βούλησή τους.

Άλλωστε την Ελλάδα την έχουν τοποθετήσει στο χειρουργικό κρεβάτι ή στο πειραματικό θάλαμο ώστε να εφαρμόσουν τα πιο ακραία σχέδια  σε βάρος των ελλήνων και ευρωπαίων εργαζομένων.

Με πρόθυμους συνεργάτες την ηγεσία των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων που συσπειρώνονται γύρω από την πολιτική του Μνημονίου – μέσα από τις όποιες μικροδιαφορές τους.

 Το αντίβαρο πρέπει να βρεθεί στην ένταση της πίεσης από την πλευρά των ίδιων των πολιτών – με την πιο πλατιά ενότητα και αλληλεγγύη τους, σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. 

Liberation: "Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, πάντα σηκώνεται"! - Το διαβάσαμε και μας άρεσε …

 Άρθρο για την Ελλάδα φιλοξενεί η Liberation, ενώ το κείμενο τελειώνει με μία προτροπή... "το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες". Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο άρθρο:

 Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

 Ο Έλληνας δεν χορεύει και δεν θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

 Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη. Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

 Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, τον φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

 Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του “τρελού χρήματος”. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα “Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.

 Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.

Είναι επίσης το μέλλον μας.

Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!

Κι όμως λεφτά υπάρχουν: 530 δις. ευρώ «προσφέρει» η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε 800 τράπεζες, τη στιγμή που …

 Να, λοιπόν, που όταν θέλουν βρίσκουν τα χρήματα.

Φυσικά, πάντα και μόνο για τις «ιερές» τράπεζες.

Χρήματα άφθονα, αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα δώσει 529.500.000.000 ευρώ σε 800 ευρωπαίκές τράπεζες σε διάφορες χώρες.

Τεχνικά αυτό ονομάζεται ανακεφαλαιοποίηση ή αναχρηματοδότηση των τραπεζών, του τραπεζικού συστήματος προκειμένου να «σταθεροποιηθεί».

Και αυτά τα 530 δις. περίπου έρχονται ελάχιστους μήνες μετά τον περασμένο Δεκέμβριο οπότε είχαν δοθεί πάλι 489 δις. ευρώ!

Το τελευταίο κολοσσιαίο ποσό δίνεται μάλιστα με εξαιρετικά «ευνοϊκό»  ή χαριστικό επιτόκιο της τάξης του 1%.

Τη στιγμή που η Ελλάδα δανείστηκε και δανείζεται με τοκογλυφικούς όρους.

Τη στιγμή που οι Έλληνες – αλλά και οι ευρωπαίοι – εργαζόμενοι στενάζουν κάτω από τα ασφυκτικά μέτρα λιτότητας.

Μόνο που γι’ αυτούς «λεφτά δεν υπάρχουν».

Αποτελούν μόνο φορολογικά υποζύγια και υποχρεώνονται να γνωρίσουν τη βάναυση περικοπή των μισθών και των εισοδημάτων τους.

Αντίθετα, ορισμένοι «αναξιοπαθούντες» οργανισμοί μπορούν να δέχονται έναν πακτωλό δισεκατομμυρίων.

Όπως η     Lloyds Banking Group η οποία δανείστηκε το … ευτελές ποσό των 11,4 δις!!!

Φυσικά υπήρξε και ένα ράλι ανόδου των τραπεζικών μετοχών σε διάφορα χρηματιστήρια ώστε να κερδοσκοπήσουν πάλι κάποιοι.

 Σύμφωνα με το συντάκτη του BBC,  Robert Peston, η κίνηση της κεντρικής τράπεζας αντιπροσωπεύει  «μια μαζική, ίσως άνευ προηγουμένου,  επέκταση του προϋπολογισμού της ΕΚΤ».

Αυτό είναι το στυγνό, υποκριτικό και βαθιά ταξικό πρόσωπο της σύγχρονης  «Ενωμένης  Ευρώπης».