Πανικού συνέχεια στα χρηματιστήρια και στις αγορές

 Ίσως ακούγεται σαν ειρωνεία αλλά σε δημοσίευμα του BBC ΤΗΝ Παρασκευή 14 /5 αναφερόταν ότι « οι  μετοχές σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν μειωθεί κατά πολύ και αυτό προέκυψε ως αντίκτυπος της ανησυχίας τους για τον αντίκτυπο των οικονομικών μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία».

 Εν μέσω φόβων ότι η κρίση μπορεί να χτυπήσει τον ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα,  ο δείκτης FTSE 100 του Ηνωμένου Βασιλείου, έκλεισε με μείωση  3,1%.

 Η Ισπανία δέχτηκε το  χειρότερο χτύπημα – οι μετοχές της έχασαν 6,6%, ο CAC της Γαλλίας μειώθηκε κατά  4,6% και ο Dax της Γερμανίας 3,1%.

Οι μετοχές στις αγορές των ΗΠΑ  είχαν μικρότερη πτώση, ο Dow Jones κατά 1,5% στις 10,620.2 μονάδες.

 Τόσο το δολάριο όσο και ο χρυσός αυξήθηκαν, καθώς οι επενδυτές ζητούν παραδοσιακό «το ασφαλές καταφύγιο». Ο χρυσός χτύπησε νέο υψηλό ρεκόρ κοντά σε 1.250 δολάρια η ουγγιά και το δολάριο σημείωσε άνοδο έναντι του ευρώ.

Οι ανησυχίες ότι η κρίση του χρέους στην Ελλάδα θα μπορούσε να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες τροφοδοτούν έντονες ανησυχίες για πιθανή κατάρρευση του ευρώ.

Το ευρώ έφτασε στο χαμηλότερο σημείο έναντι του δολαρίου το τελευταίο 18μηνο, καθώς αυξήθηκαν οι αμφιβολίες ότι το κοινό σχέδιο «διάσωσης»  από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είναι σε θέση να περιορίσει την κρίση.

Οι τράπεζες που επλήγησαν

Σε όλη την Ευρώπη οι τράπεζες σημείωσαν σημαντικές απώλειες: στην ισπανική Banco Santander δανειστές και BBVA χάνουν 10,3% και 8,2% αντίστοιχα.

Στη Γαλλία, η Societe General έχασε 9%, η BNP Paribas 7,2%, και η Credit Agricole το 7%.

Μεταξύ των βρετανικών τραπεζών, η Barclays είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, χάνοντας 6,1%, ακολουθούμενη από την Lloyds Banking Group, η οποία έχασε 4,7%.

Στη Γερμανία, η Deutsche Bank υποχώρησε 4,6%.

Ευρώ προειδοποίηση

Νωρίτερα, η γερμανική κυβέρνηση διέψευσε την καταγγελία εφημερίδας ότι ο Καγκελάριος Angela Merkel  δεν συναινούσε να υποστηρίξει το προτεινόμενο σχέδιο των 750 δισ. ευρώ (ένα σχέδιο που θα απαιτούσε τη συμμετοχή της Γερμανίας τουλάχιστον κατά 120 δισ.) και ότι μετά  από αυτή τη στάση ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά  Σαρκοζί απείλησε να σύρει τη Γαλλία έξω από την ευρωζώνη.

Εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι το άρθρο της εφημερίδας El Pais της Ισπανίας »είναι χωρίς καμία βάση».

Ωστόσο ο βρετανικός Guardian  δίνει έμφαση στο γεγονός τονίζοντας ότι ο Γάλλος  Πρόεδρος απείλησε να διαλύσει τη Γαλλο-Γερμανική σχέση, αν η Μέρκελ αντιταχθεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο των 750 δισ. Ευρώ για την στήριξη των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.

 Ο αναλυτής Lee Κοκ, επικεφαλής της έρευνας στην Phillip Securities στη Σιγκαπούρη, ανέφερε ότι οι επενδυτές ανησυχούν αν τα μέτρα λιτότητας θα χτυπήσουν την ευρύτερη οικονομική ανάπτυξη.

«Είχαν αντιμετωπιστεί ως καλή είδηση καταρχάς, αλλά οι επενδυτές έχουν αρχίσει να επικεντρώνονται στον αντίκτυπο που θα έχουν τα μέτρα λιτότητας στην μακροοικονομική εικόνα στην Ευρώπη," είπε.

 Στα τέλη των συναλλαγών την Παρασκευή, το ευρώ ήταν σε διαπραγμάτευση στο 1.24.4 έναντι του δολαρίου. Η αξία του ευρώ δεν βοηθήθηκε από σχόλια που έγιναν αργά την Πέμπτη από τον Paul Volcker, ειδικό σύμβουλο του Προέδρου Obama. Μιλώντας στο Λονδίνο, προειδοποίησε για "πιθανή αποσύνθεση" του ευρώ. "Είναι σαφές, νομίζω ότι πρέπει να πούμε ότι το ευρώ απέτυχε και έπεσε σε μια παγίδα που ήταν εμφανής από την αρχή» δήλωσε ο κ. Volcker. 

Σε πλήρη εξέλιξη τα σχέδια λιτότητας

Την Τετάρτη, ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας συμπεριλαμβανομένης της κατά 5% περικοπής των μισθών στο δημόσιο τομέα, καθώς και μειώσεις των συντάξεων και των περιφερειακών κρατικών δαπανών.

  Είπε ότι το σχέδιο θα εξοικονομήσει περίπου 15 δισ. ευρώ ($ 19 δις ) σε διάστημα δύο ετών περίπου.

Η Ελλάδα  έχει πρωταγωνιστήσει σε τέτοια και ακόμη σκληρότερα μέτρα αλλά και η Πορτογαλία ακολουθεί αυτή την συνταγή.

 Και όλα αυτά, ενώ τη Δευτέρα  είχαν ληφθεί τα γνωστά έκτακτα μέτρα ύψους 750 δις. ευρώ  και είχε συμφωνηθεί να γίνει προσπάθεια να εμποδιστεί η εξάπλωση της  κρίσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Οι 16 χώρες που μοιράζονται το ευρωπαϊκό ενιαίο νόμισμα θα έχουν πρόσβαση σε 440 δις. ευρώ των εγγυήσεων δανείων και 60 δις ευρώ της έκτακτης ευρωπαϊκής χρηματοδότησης  από την Επιτροπή.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θα «συμβάλει» επίσης κατά 250 δις. ευρώ.

 Από την άλλη η Business Week  σε άρθρο της με τίτλο «Θεραπεία  ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων » επισημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι προκάλεσε τη μετάδοση αυτού  του σοκ που από τις ακτές του Αιγαίου σάρωσε τη ζώνη του ευρώ στα τέλη Απριλίου και στις αρχές του Μαΐου. Για  να συμπληρώσει – ίσως και με μια δόση ειρωνείας -  « Η Ευρώπη δεν μπορεί να νικήσει έναν εχθρό που δεν καταλαβαίνει, και εάν δεν αποκτήσει μια βαθύτερη μια καλύτερη κατανόηση για το τι πήγε στραβά, θα είναι ευάλωτη σε ακόμη μεγαλύτερη αναταραχή, ακόμη και με την διαμόρφωση του σχεδίου του περίπου  1 τρισεκατομμύριου  προκειμένου να καταλαγιάσει τις αγορές. "Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μια πολύ εύθραυστη κατάσταση», λέει ο Gary Gorton, ένας οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Yale.

 Για να συμπληρώσει σε άλλο σημείο «Όπως και με κάποια σωματική ασθένεια, η μετάδοση της οικονομικής κρίσης εξαπλώνεται πιο γρήγορα σε έναν εξασθενημένο πληθυσμό. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι πολλοί από τους πιστωτές στην Ελλάδα είναι οι ίδιοι οφειλέτες σε μαζική κλίμακα».

  Κατά την Business Week το πρόβλημα της Ευρώπης είναι εγγενές και οργανικό αφού δεν διαθέτει πολιτικές δομές και θεσμούς με εξουσία επί της φορολογίας και των δαπανών, μια διακυβέρνηση κάτι σαν  «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».

Θα επισημάνει επίσης ότι «τα προβλήματα της ΕΕ μοιάζουν με εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το 1781 μέχρι το 1788, πριν από την κύρωση του Συντάγματος. Βάσει των άρθρων της Συνομοσπονδίας, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν είχε καμία εξουσία να φορολογήσει. Στηρίχθηκε στις εισφορές των κρατών. Ο Alexander Hamilton, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρώτος υπουργός Οικονομικών, προειδοποίησε το 1780 ότι "χωρίς τα έσοδα, μια κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει δύναμη." Επομένως, η Ευρώπη ανακαλύπτει αυτή την αλήθεια περίπου 230 χρόνια αργότερα.

Μια ενωμένη Ευρώπη θα έχει την εξουσία να απαγορεύει, όχι απλώς διαμαρτύρεται εναντίον των κερδοσκόπων, ή τη φορολογική επιπολαιότητα που οδήγησε σε αυτό τον ιό. Για να καταλήξει η εφημερίδα ότι  «δεδομένου ότι μια τέτοια πολιτική λύση δεν φαίνεται άμεσα δυνατή, οι εξάρσεις της φορολογικής ασθένειας είναι σχεδόν βέβαιες».

 Όλα αυτά βεβαίως από την σκοπιά της άλλης όχθης του Ατλαντικού. Άσπονδοι φίλοι και εταίροι, αλλά και σε έναν υπόγειο οικονομικό πόλεμο που καλά κρατεί και εντείνεται όσο και η κρίση τρέχει απειλητικά.

Πανικός, λοιπόν, στα διεθνή χρηματιστήρια και αγορές.

Ένταση και συγκρούσεις ανάμεσα στους ισχυρούς της Ευρώπης.

Διαγκωνισμοί και αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Τα   IMF boys ( τα παλληκάρια του ΔΝΤ ) κόβουν βόλτες στις πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Εμείς έχουμε να διατυπώσουμε έναν «οικονομικό νόμο» των ημερών.

Η  «αγωνία»  και ο πανικός στα χρηματιστήρια και τις αγορές είναι ευθέως ανάλογα  με την ένταση των μέτρων λιτότητας και την επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.

Μόνο που «άγνωστος  x» παραμένει η αντίδραση των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων. 

Για την έκρηξη στη Γειτονιά του … Παράδεισου

Η έκρηξη χθες το βράδυ στον τοίχο των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού έχει μείνει μέχρι στιγμής … ορφανή.

Προκάλεσε όμως πολλές υλικές ζημιές στα γύρω σπίτια ενώ έγινε αισθητή σε πολλές περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά.

Βρεθήκαμε λίγο μετά από το γεγονός στην γειτονιά του … Παράδεισου ( εκεί δίπλα βρίσκεται ο πολύ γνωστός δημοτικός κινηματογράφος του Κορυδαλλού ).

Οι κάτοικοί της θορυβημένοι από την ισχυρότατη έκρηξη, δεν είχαν προλάβει ακόμη να συνέλθουν καλά καλά. Ούτε τη διάθεση είχαν να μετρήσουν τις ζημιές που ήταν σημαντικές. Αρκούσε σαν πρώτη εντύπωση το ότι δεν υπήρχαν ανθρώπινα θύματα.

Αλλά και με μια συγκρατημένη οργή από πολλούς για το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έχουν απομακρυνθεί οι φυλακές που κι αυτές όλο φεύγουν κι όλο μένουν. Άλλωστε πώς θα εξυπηρετηθούν κι οι μεγαλοσχήμονες δικηγόροι και άλλα δίκτυα που τόσο καιρό έχουν άντρο τους τις συγκεκριμένες φυλακές;

Άλλοι πάλι γείτονες έβρισκαν τη διάθεση για λίγο … χιούμορ και σαρκασμό.!

Και πώς όχι;

Έχουν συνηθίσει οι άνθρωποι. Όχι τόσο σε εκρήξεις.

Σε αποδράσεις όμως, ατομικές, ομαδικές, … εδάφους … αέρος.

Ρωχάμης, Παλαιοκώστας και άλλες εκλεκτές προσωπικότητες έχουν διαφύγει με την άνεσή τους και με ποικίλους τρόπους.

Και πολλοί άλλοι. Όπως τότε όπου κάποιοι δραπέτες είχαν μπει στην αυλή ενός μικρού, παλιού σπιτιού στο οποίο ζούσε μόνη της μια ηλικιωμένη γυναίκα για να ακολουθήσουν με προτεταμένα περίστροφα οι αστυνομικοί διώκτες με την … καθησυχαστική διαβεβαίωση « μη φοβάσαι, γιαγιά, εμείς είμαστε εδώ …».

Έχουν δει κι έχουν ζήσει πολλά αυτοί οι άνθρωποι.

Αλλά το χθεσινό ήταν αρκετά διαφορετικό.

Και ναι μεν, εκεί όπου τοποθετήθηκε ο εκρηκτικός μηχανισμός και τη συγκεκριμένη ώρα, δεν περνά πολύς κόσμος.

Ακριβώς απέναντι, όμως, σε λίγα μέτρα υπάρχουν πολυκατοικίες όπου ζουν άνθρωποι κάθε ηλικίας, ακόμη και μωρά παιδιά. Πολύ κοντά βρίσκεται το αθλητικό κέντρο Κορυδαλλού όπου εκατοντάδες άνθρωποι – ειδικά νέοι - αθλούνται καθημερινά, οπότε ήταν πιθανό κάποιος να περνούσε από το σημείο της έκρηξης.

Ο κίνδυνος απώλειας ανθρώπινης ζωής δεν ήταν καθόλου αμελητέος. Άλλωστε ο ίδιος ο δήμαρχος Κορυδαλλού, κ. Σταύρος Κασιμάτης, μας δήλωσε ότι λίγο πριν τυχαία περνούσε από το συγκεκριμένο σημείο.

Αν συνδέσουμε την έκρηξη στον Κορυδαλλό με την έκρηξη στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης φαίνεται ότι κάποιο κύκλοι, κάποιο μηχανισμοί «ερωτοτροπούν» με την προοπτική να προκαλέσουν και ανθρώπινες απώλειες. Ερωτοτροπούν με την καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου και αποσταθεροποίησης.

Στις γνωστές … καλές εποχές που περνάμε.

Στη γειτονιά του … Παράδεισου

Ξεκίνησε ο μαραθώνιος των Πανελληνίων

Ξεκίνησε ο μαραθώνιος των Πανελληνίων

Με όνειρα κι ελπίδες ξεκίνησαν την προσπάθειά τους σήμερα χιλιάδες νέοι άνθρωποι.

Αντιμέτωποι μ’ ένα σύστημα άδικο, ισοπεδωτικό κι εξοντωτικό.

Που όλο «αλλάζει» κι όλο το ίδιο μένει.

Μέσα από το οποίο προσδοκούν όμως ν’ ανοίξουν νέους δρόμους στη ζωή τους σε μια άγονη και μίζερη εποχή.

Όπου κατά τα άλλα η υπουργός Παιδείας τους ευχήθηκε … «καλή επιτυχία» !

Έτσι για το … ξεκάρφωμα. Ψυχρά κι απρόσωπα.

Χιλιάδες νέοι άνθρωποι που αποχαιρετούν το σχολείο και τα μαθητικά τους χρόνια. Έτοιμοι ν’ αγκαλιάσουν κάτι καινούργιο.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα βρήκαν τη διάθεση και το κουράγιο δυο νέοι, μαθητές, ο L.G.R. και η Αγγελική να παρουσιάσουν ένα τραγούδι – δροσερό και νεανικό – για να αποχαιρετήσουν το σχολείο τους, που τόσο τους πλήγωσε αλλά και που τόσα βιώματα τους έδωσε.

Άντε παιδιά και καλό κουράγιο …

Ένα δυνατό ναι των πολιτών του Ρέντη στην αυτονομία του δήμου

 Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Δήμου Ρέντη στην οποία παρουσιάζονται τα αποτελέσματα  του δημοψηφίσματος που διοργάνωσε ο δήμος ώστε να εκφραστούν οι δημότες του Ρέντη για την επικείμενη συνένωση με το δήμο Νικαίας.


 Κατά την άποψή μας είναι σημαντικό οι ίδιοι πολίτες με δημοκρατικές διαδικασίες να  διατυπώνουν την άποψή τους για τα μείζονα θέματα που τους αφορούν.


  Kαι ένα από τα πιο σημαντικά είναι και η τύχη του Δήμου τους, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που τίθεται σε τελική εφαρμογή το σχέδιο "Καλλικράτης."

     Δυνατή απάντηση Ρέντη με το δημοψήφισμα
       για την αυτονομία της πόλης


  Ένα ηχηρό ΟΧΙ στην όποια πρότασης συνένωσης με άλλους Δήμους απέστειλαν πάνω από 7.500 Ρεντιώτες στο Υπουργείο Εσωτερικών, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Δημοτικής Αρχής για συμμετοχή στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην πόλη, την Κυριακή 9 Μαΐου.

  Μέσα σε ένα πανηγυρικό κλίμα, χιλιάδες Ρεντιώτες κατέκλυσαν από νωρίς όλα τα εκλογικά τμήματα που είχαν στηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης, προκειμένου να διευκολυνθούν όλοι να ψηφίσουν.

  Με σύνθημα «ψηφίσουμε για την πόλη μας» κινητοποιήθηκαν όλες οι γειτονιές της πόλης, άνθρωποι από συλλόγους και φορείς είχαν ξεχυθεί από νωρίς το πρωί  στους δρόμους, κάνοντας την προσπάθεια αυτή, δικής τους υπόθεση.

  Με σύνθημα «ψηφίσουμε για την πόλη μας» κινητοποιήθηκαν όλες οι γειτονιές της πόλης, άνθρωποι από συλλόγους και φορείς είχαν ξεχυθεί από νωρίς το πρωί  στους δρόμους, κάνοντας την προσπάθεια αυτή, δικής τους υπόθεση.

  Η ερώτηση στην οποία κλήθηκαν να απαντήσουν όσοι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα ήταν «Επιθυμείτε την αυτονομία του Δήμου μας;». Αναλυτικά τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής: σε σύνολο 7644 ψηφισάντων είχαμε 7632 ΕΓΚΥΡΑ, 7539 ΝΑΙ, 88 ΟΧΙ, 17 ΑΚΥΡΑ/ΛΕΥΚΑ.

Τέτοια εποχή πέρυσι, στις Ευρωεκλογές ψήφισαν 6500 δημότες, σε μια διαδικασία που διεξαγόταν σε όλη τη χώρα, όλοι την ήξεραν και όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν γι’ αυτήν

  Στο Ρέντη, το μοναδικό μας όπλο ήταν η επαφή με τους δημότες που έγινε πόρτα- πόρτα τις τελευταίες 25 ημέρες, 14 συνελεύσεις σε όλες τις γειτονιές του Δήμου και η αγάπη μας για την πόλη. 

  

    Ικανοποιημένος είναι ο Δήμαρχος Ρέντη από την ανταπόκριση του κόσμου και τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Σε σχετική του δήλωση ανέφερε: «Όταν καταφέραμε να βγάλουμε τόσες χιλιάδες ανθρώπους από το σπίτι τους και να συμμετάσχουν σε μια δημοκρατική διαδικασία, είναι η καλύτερη απάντηση απέναντι σε όσους αδίκησαν το Δήμο μας. Πολύ περισσότερο που υπήρξαν κομματικές δυνάμεις που πάλεψαν ενάντια στην προσπάθεια γι’ αυτό το δημοψήφισμα. Ελπίζουμε ότι η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών θα λάβει υπόψη της την ομόθυμη επιθυμία των Ρεντιωτών με ποσοστό 99% να παραμείνει ο Δήμος Ρέντη αυτόνομος».

Η κατασκευή της «κοινής γνώμης»

Η κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε τις τελευταίες μέρες, η δυσφορία μέχρι και οργή για τον πολιτικό κόσμο, ιδιαίτερα για τα κόμματα εξουσίας οδηγούν σε προβληματισμούς για πολιτικές ανακατατάξεις.

Επόμενο ήταν να εμφανιστούν και οι δημοσκοπήσεις που προσπαθούν να ανιχνεύσουν (;) τις νέες τάσεις. Ήδη έχουν προβληθεί τα αποτελέσματά τους σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια. Ειδικότερα προβλήθηκε το αποτέλεσμα έρευνας του «Πρώτου Θέματος» όπου «74%  λέει όχι στις άσκοπες απεργίες» ή «54,2% είναι υπέρ του προγράμματος ΕΕ – ΔΝΤ…». Αντίστοιχες δημοσκοπήσεις παρουσιάστηκαν και σε άλλες εφημερίδες.

Έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αυτές τις δημοσκοπήσεις, τα συμπεράσματα αλλά και τη μεθοδολογία τους.

Στο «Πρώτο Θέμα» σε έρευνα της ALCO τέθηκαν τα εξής ερωτήματα:

- «Πρέπει ή όχι να περιοριστούν οι απεργίες σε λογικά επίπεδα;»

74% Ναι – 21% % Όχι – ΔΞ/ΔΑ – 5,0%

Τι σημαίνει, όμως, η διατύπωση « … λογικά επίπεδα»; Ποιος καθορίζει αυτή τη «λογική»; Είναι δυνατόν ο μέσος άνθρωπος να απαντήσει ότι επιθυμεί τα «μη λογικά» όρια;

 Πρόκειται για ερώτημα ασαφές και αποπροσανατολιστικό. Στην ουσία κρύβει την άποψη ότι οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων συνιστούν «παραλογισμό».

- Είστε υπέρ του προγράμματος ΕΕ – ΔΝΤ με στόχο τη διάσωση της χώρας ή υπέρ της απόρριψής του και της αυτόνομης πορείας με κίνδυνο τη χρεωκοπία;

54,2% Υπέρ – 33,2% % Αυτόνομη πορεία – ΔΞ/ΔΑ – 12,6%

Στο «Βήμα της Κυριακής» δημοσιεύτηκε, επίσης έρευνα της  Κάπα Research, όπου τέθηκαν ορισμένα ανάλογα ερωτήματα.

«Δέχεστε τα μέτρα προκειμένου να αποφύγει η Ελλάδα τη χρεωκοπία;»

Ναι και μάλλον ναι απάντησε το 55,2%, ενώ όχι και μάλλον όχι το 44,6%.

Στην ίδια έρευνα τέθηκε το ίδιο ερώτημα … αντίστροφα:

«Αρνείστε τα μέτρα, ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει;»

Ναι και μάλλον ναι απάντησε το 35,6%, ενώ όχι και μάλλον όχι το 56,3%.

Θέλουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Τα ερωτήματα έχουν διλημματική μορφή. Ή τα μέτρα … ή η χρεοκοπία και το χάος. Στην ουσία ο μονόδρομος με τη μορφή δημοσκοπικού ερωτήματος.

Αυτού  του τύπου τα ερωτήματα καθοδηγούν και κατευθύνουν το κοινό.

Δεν θέτουν στους ερωτώμενους όλες τις πιθανές λύσεις ώστε να επιλέξουν αυτή που τους εκφράζει περισσότερο. Αντιθέτως,  θέτουν στην πραγματικότητα έναν ψυχολογικό  εκβιασμό στον οποίο είναι δύσκολο να μην υποκύψει ο ανυποψίαστος πολίτης. Από αυτή την άποψη, είναι σημαντικά και τα ποσοστά που απάντησαν αρνητικά στα μέτρα.

Από πού προκύπτει ότι πέρα από τα μέτρα της τρόικας και της κυβέρνησης υπάρχει μόνο η χρεωκοπία;

 Τουλάχιστον, τρεις τουλάχιστον πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο υποστηρίζουν το αντίθετο. Θυμίζουμε ότι το πακέτο των μέτρων το καταψήφισε και η ΝΔ ( για τους δικούς της λόγους ), όπως και τα κόμματα της Αριστεράς. Τα ερωτήματα, όμως, των δημοσκοπήσεων … αγνόησαν αυτές τις απόψεις.

 Ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο, ότι παρά την επιβολή των πιο σκληρών και ανάλγητων μέτρων στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, να οδηγηθεί τελικά η χώρα στην  χρεοκοπία;

Το δίλημμα «ή τα μέτρα ή χρεωκοπία» αποτελεί μια σκόπιμη λογική πλάνη. Στηρίζεται στα εξής λογικά λάθη: λήψη του ζητούμενου (petitio  principii), αφού το συμπέρασμα το οποίο παρουσιάζει στηρίζεται σε τελείως αμφισβητούμενα στοιχεία. Τη λεγόμενη «παραδιάζευξη», σύμφωνα με την οποία δεν απαριθμούνται εξαντλητικά όλα οι ενδεχόμενες λύσεις.

Από άποψη επιστημονική και δεοντολογική η διατύπωση των ερωτημάτων είναι απαράδεκτη, γιατί δεν διερευνούν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης αλλά περισσότερο θέλουν να την προσανατολίσουν σε ορισμένη κατεύθυνση.

  Εν ολίγοις, να την «κατασκευάσουν».

Οι  Alan Ball και B. Guy Peters επισημαίνουν « … η φύση των ερωτημάτων καθορίζει ως ένα βαθμό και τη μορφή των απαντήσεων» , ενώ και «ο τρόπος συλλογής των δεδομένων (π.χ. αν πρόκειται για τηλεφωνική επαφή, ταχυδρομική επιστολή ερωτηματολογίου ή συνέντευξη από κοντά ) αποτελεί σημαντικό στάδιο  που μπορεί να επηρεάσει τα αποτελέσματα». ( Στο  έργο τους « Σύγχρονη Πολιτική κα Διακυβέρνηση»,  εκδ. Ππαζήση, σελ. 231 ).

  Σημειωτέον ότι όλες αυτές οι δημοσκοπήσεις έχουν γίνει με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε και ορισμένα ακόμη «ερωτήματα».

Από το «Πρώτο Θέμα».

- Πιστεύετε ότι η οικονομική κρίση πρέπει να αντιμετωπιστεί με περισσότερες θυσίες ή περισσότερες απεργίες και διαδηλώσεις;

Σπουδαίο «επιστημονικό» ερώτημα: κανείς δεν ισχυρίζεται ότι με τις απεργίες θα αντιμετωπιστεί η κρίση. Αυτές είναι μορφές με τις οποίες οι εργαζόμενοι υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Η υπέρβαση όμως της κρίσης θα μπορούσε να προκύψει από την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, με την προώθηση εναλλακτικής πρότασης εξουσίας και ένα ριζικά διαφορετικό πρόγραμμα εξόδου. Αυτά όμως δεν τα ρωτά το γκάλοπ.

- Πιστεύετε ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν συντελέσει με τη στάση τους στην έκρηξη κοινωνικών αναταραχών ή όχι;

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων βαπτίζονται «κοινωνικές αναταραχές» στο εμπνευσμένο αυτό γκάλοπ.

  Αφού διατυπώθηκαν με τέτοιο τρόπο τα ερωτήματα έδωσαν και τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Με τη σειρά τους ορισμένοι σχολιαστές εφημερίδων έσπευσαν περιχαρείς να τα προβάλλουν  μιλώντας για την ευθύνη των πολιτών και την ανευθυνότητα της … Αριστεράς και των κοινωνικών κινητοποιήσεων οι οποίες με ένα εξισωτικό και απαράδεκτο τρόπο εξομοιώνονται με τους  … «κουκουλοφόρους» και γίνονται συνώνυμο της κοινωνικής αναταραχής. Τη σκυτάλη πήραν και ορισμένα κεντρικά κανάλια που πρόβαλαν δεόντως τα … έγκυρα αυτά στοιχεία.

  Έτσι κάπως γίνεται η απόπειρα κατασκευής μιας πειθήνιας κοινής γνώμης.

  Μεθοδεύσεις που εκφράζουν συγκεκριμένα πολιτικά, επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα τα οποία ανησυχούν από την ένταση και τη δυναμική των κοινωνικών αγώνων, από τον κίνδυνο αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού και την πιο εμφατική παρουσία της Αριστεράς.

  Την αλήθεια αυτή δεν μπορούν να κρύψουν και ορισμένα άλλα στοιχεία. Όπως το 53,2% που απάντησε αρνητικά στο ερώτημα της Κάπα Research για το αν θα έπρεπε να σταματήσουν οι διαδηλώσεις μετά τα τελευταία γεγονότα. (Σημειολογικά το «Βήμα» εκεί όπου τέθηκαν τα ερωτήματα για τις κινητοποιήσεις έχει ως φόντο έναν «κουκουλοφόρο … που κυνηγά έναν μέλος των ΜΑΤ. Οι συνειρμοί ευνόητοι …).

Ή αντιθέτως σε δημοσκόπηση της Public Issue στην «Καθημερινή» - το 77% χαρακτηρίζει άδικα τα μέτρα, το 59% θεωρεί ότι δεν είναι μονόδρομος, το 57% ότι εξυπηρετούν τα λίγα μεγάλα συμφέροντα, ενώ ραγδαία είναι η πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών για τη διαχείριση της οικονομίας από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομίας, κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Ποια από τις δυο αλήθειες ισχύει, λοιπόν;

Το σίγουρο είναι ότι πέρα από όποιες μεθοδεύσεις, υπολογισμούς και σχεδιασμούς η κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται δεν μπορεί να αναστραφεί στο βαθμό που θα υπάρχει εκρηκτική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και ζωής των πολιτών. Ενώ το πολιτικό σύστημα θα δοκιμαστεί έντονα από αυτές τις πιέσεις.