Σάββατο 15 Μαΐου 2010
Πανικού συνέχεια στα χρηματιστήρια και στις αγορές
Ίσως ακούγεται σαν ειρωνεία αλλά σε δημοσίευμα του BBC ΤΗΝ Παρασκευή 14 /5 αναφερόταν ότι « οι μετοχές σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν μειωθεί κατά πολύ και αυτό προέκυψε ως αντίκτυπος της ανησυχίας τους για τον αντίκτυπο των οικονομικών μέτρων λιτότητας στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία».
Εν μέσω φόβων ότι η κρίση μπορεί να χτυπήσει τον ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα, ο δείκτης FTSE 100 του Ηνωμένου Βασιλείου, έκλεισε με μείωση 3,1%.
Η Ισπανία δέχτηκε το χειρότερο χτύπημα – οι μετοχές της έχασαν 6,6%, ο CAC της Γαλλίας μειώθηκε κατά 4,6% και ο Dax της Γερμανίας 3,1%.
Οι μετοχές στις αγορές των ΗΠΑ είχαν μικρότερη πτώση, ο Dow Jones κατά 1,5% στις 10,620.2 μονάδες.
Τόσο το δολάριο όσο και ο χρυσός αυξήθηκαν, καθώς οι επενδυτές ζητούν παραδοσιακό «το ασφαλές καταφύγιο». Ο χρυσός χτύπησε νέο υψηλό ρεκόρ κοντά σε 1.250 δολάρια η ουγγιά και το δολάριο σημείωσε άνοδο έναντι του ευρώ.
Οι ανησυχίες ότι η κρίση του χρέους στην Ελλάδα θα μπορούσε να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες τροφοδοτούν έντονες ανησυχίες για πιθανή κατάρρευση του ευρώ.
Το ευρώ έφτασε στο χαμηλότερο σημείο έναντι του δολαρίου το τελευταίο 18μηνο, καθώς αυξήθηκαν οι αμφιβολίες ότι το κοινό σχέδιο «διάσωσης» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα είναι σε θέση να περιορίσει την κρίση.
Οι τράπεζες που επλήγησαν
Σε όλη την Ευρώπη οι τράπεζες σημείωσαν σημαντικές απώλειες: στην ισπανική Banco Santander δανειστές και BBVA χάνουν 10,3% και 8,2% αντίστοιχα.
Στη Γαλλία, η Societe General έχασε 9%, η BNP Paribas 7,2%, και η Credit Agricole το 7%.
Μεταξύ των βρετανικών τραπεζών, η Barclays είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, χάνοντας 6,1%, ακολουθούμενη από την Lloyds Banking Group, η οποία έχασε 4,7%.
Στη Γερμανία, η Deutsche Bank υποχώρησε 4,6%.
Ευρώ προειδοποίηση
Νωρίτερα, η γερμανική κυβέρνηση διέψευσε την καταγγελία εφημερίδας ότι ο Καγκελάριος Angela Merkel δεν συναινούσε να υποστηρίξει το προτεινόμενο σχέδιο των 750 δισ. ευρώ (ένα σχέδιο που θα απαιτούσε τη συμμετοχή της Γερμανίας τουλάχιστον κατά 120 δισ.) και ότι μετά από αυτή τη στάση ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί απείλησε να σύρει τη Γαλλία έξω από την ευρωζώνη.
Εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι το άρθρο της εφημερίδας El Pais της Ισπανίας »είναι χωρίς καμία βάση».
Ωστόσο ο βρετανικός Guardian δίνει έμφαση στο γεγονός τονίζοντας ότι ο Γάλλος Πρόεδρος απείλησε να διαλύσει τη Γαλλο-Γερμανική σχέση, αν η Μέρκελ αντιταχθεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο των 750 δισ. Ευρώ για την στήριξη των χωρών που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Ο αναλυτής Lee Κοκ, επικεφαλής της έρευνας στην Phillip Securities στη Σιγκαπούρη, ανέφερε ότι οι επενδυτές ανησυχούν αν τα μέτρα λιτότητας θα χτυπήσουν την ευρύτερη οικονομική ανάπτυξη.
«Είχαν αντιμετωπιστεί ως καλή είδηση καταρχάς, αλλά οι επενδυτές έχουν αρχίσει να επικεντρώνονται στον αντίκτυπο που θα έχουν τα μέτρα λιτότητας στην μακροοικονομική εικόνα στην Ευρώπη," είπε.
Στα τέλη των συναλλαγών την Παρασκευή, το ευρώ ήταν σε διαπραγμάτευση στο 1.24.4 έναντι του δολαρίου. Η αξία του ευρώ δεν βοηθήθηκε από σχόλια που έγιναν αργά την Πέμπτη από τον Paul Volcker, ειδικό σύμβουλο του Προέδρου Obama. Μιλώντας στο Λονδίνο, προειδοποίησε για "πιθανή αποσύνθεση" του ευρώ. "Είναι σαφές, νομίζω ότι πρέπει να πούμε ότι το ευρώ απέτυχε και έπεσε σε μια παγίδα που ήταν εμφανής από την αρχή» δήλωσε ο κ. Volcker.
Σε πλήρη εξέλιξη τα σχέδια λιτότητας
Την Τετάρτη, ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας συμπεριλαμβανομένης της κατά 5% περικοπής των μισθών στο δημόσιο τομέα, καθώς και μειώσεις των συντάξεων και των περιφερειακών κρατικών δαπανών.
Είπε ότι το σχέδιο θα εξοικονομήσει περίπου 15 δισ. ευρώ ($ 19 δις ) σε διάστημα δύο ετών περίπου.
Η Ελλάδα έχει πρωταγωνιστήσει σε τέτοια και ακόμη σκληρότερα μέτρα αλλά και η Πορτογαλία ακολουθεί αυτή την συνταγή.
Και όλα αυτά, ενώ τη Δευτέρα είχαν ληφθεί τα γνωστά έκτακτα μέτρα ύψους 750 δις. ευρώ και είχε συμφωνηθεί να γίνει προσπάθεια να εμποδιστεί η εξάπλωση της κρίσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Οι 16 χώρες που μοιράζονται το ευρωπαϊκό ενιαίο νόμισμα θα έχουν πρόσβαση σε 440 δις. ευρώ των εγγυήσεων δανείων και 60 δις ευρώ της έκτακτης ευρωπαϊκής χρηματοδότησης από την Επιτροπή.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θα «συμβάλει» επίσης κατά 250 δις. ευρώ.
Από την άλλη η Business Week σε άρθρο της με τίτλο «Θεραπεία ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων » επισημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι προκάλεσε τη μετάδοση αυτού του σοκ που από τις ακτές του Αιγαίου σάρωσε τη ζώνη του ευρώ στα τέλη Απριλίου και στις αρχές του Μαΐου. Για να συμπληρώσει – ίσως και με μια δόση ειρωνείας - « Η Ευρώπη δεν μπορεί να νικήσει έναν εχθρό που δεν καταλαβαίνει, και εάν δεν αποκτήσει μια βαθύτερη μια καλύτερη κατανόηση για το τι πήγε στραβά, θα είναι ευάλωτη σε ακόμη μεγαλύτερη αναταραχή, ακόμη και με την διαμόρφωση του σχεδίου του περίπου 1 τρισεκατομμύριου προκειμένου να καταλαγιάσει τις αγορές. "Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μια πολύ εύθραυστη κατάσταση», λέει ο Gary Gorton, ένας οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Yale.
Για να συμπληρώσει σε άλλο σημείο «Όπως και με κάποια σωματική ασθένεια, η μετάδοση της οικονομικής κρίσης εξαπλώνεται πιο γρήγορα σε έναν εξασθενημένο πληθυσμό. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι πολλοί από τους πιστωτές στην Ελλάδα είναι οι ίδιοι οφειλέτες σε μαζική κλίμακα».
Κατά την Business Week το πρόβλημα της Ευρώπης είναι εγγενές και οργανικό αφού δεν διαθέτει πολιτικές δομές και θεσμούς με εξουσία επί της φορολογίας και των δαπανών, μια διακυβέρνηση κάτι σαν «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».
Θα επισημάνει επίσης ότι «τα προβλήματα της ΕΕ μοιάζουν με εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από το 1781 μέχρι το 1788, πριν από την κύρωση του Συντάγματος. Βάσει των άρθρων της Συνομοσπονδίας, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν είχε καμία εξουσία να φορολογήσει. Στηρίχθηκε στις εισφορές των κρατών. Ο Alexander Hamilton, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρώτος υπουργός Οικονομικών, προειδοποίησε το 1780 ότι "χωρίς τα έσοδα, μια κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει δύναμη." Επομένως, η Ευρώπη ανακαλύπτει αυτή την αλήθεια περίπου 230 χρόνια αργότερα.
Μια ενωμένη Ευρώπη θα έχει την εξουσία να απαγορεύει, όχι απλώς διαμαρτύρεται εναντίον των κερδοσκόπων, ή τη φορολογική επιπολαιότητα που οδήγησε σε αυτό τον ιό. Για να καταλήξει η εφημερίδα ότι «δεδομένου ότι μια τέτοια πολιτική λύση δεν φαίνεται άμεσα δυνατή, οι εξάρσεις της φορολογικής ασθένειας είναι σχεδόν βέβαιες».
Όλα αυτά βεβαίως από την σκοπιά της άλλης όχθης του Ατλαντικού. Άσπονδοι φίλοι και εταίροι, αλλά και σε έναν υπόγειο οικονομικό πόλεμο που καλά κρατεί και εντείνεται όσο και η κρίση τρέχει απειλητικά.
Πανικός, λοιπόν, στα διεθνή χρηματιστήρια και αγορές.
Ένταση και συγκρούσεις ανάμεσα στους ισχυρούς της Ευρώπης.
Διαγκωνισμοί και αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Τα IMF boys ( τα παλληκάρια του ΔΝΤ ) κόβουν βόλτες στις πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Εμείς έχουμε να διατυπώσουμε έναν «οικονομικό νόμο» των ημερών.
Η «αγωνία» και ο πανικός στα χρηματιστήρια και τις αγορές είναι ευθέως ανάλογα με την ένταση των μέτρων λιτότητας και την επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Μόνο που «άγνωστος x» παραμένει η αντίδραση των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου