Σε εκλογές εξπρές με εκβιαστικά διλήμματα και απρόβλεπτες συνέπειες οδηγεί τη χώρα ο Τσίπρας

Προχωράμε - όπως όλα δείχνουν - σε πρόωρες εκλογές με πιθανότερη ημερομηνία  την 20η Σεπτεμβρίου.

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας,  προχώρησε σε 'διάγγελμα'  που ανακοίνωσε την "απόφασή του" - σε έντονα προσωπικό τόνο - για την παραίτηση του ίδιου και της κυβέρνησής του.

Οι λόγοι που επικαλέστηκε ήταν η ανάγκη για "καθαρότερη" εντολή προκειμένου να εφαρμόσει το νέο μνημονιακό πρόγραμμα - χωρίς καμία αυτοκριτική για όλα τα απίστευτα λάθη, τις παλινωδίες και τις αθετήσεις των όποιων "δεσμεύσεων" είχε αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος προσωπικά.

Καταλόγισε ευθύνη και σ' αυτούς  που για λόγους "ιδεολογικής" καθαρότητας  οδήγησαν σε πτώση της  κυβέρνησης, φωτογραφίζοντας τον Λαφαζάνη και τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας.

Οι λόγοι που οδηγήθηκε, όμως, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του είναι κυρίως διαφορετικοί ή έστω  πιο σύνθετοι.

Είχαμε από την πρώτη στιγμή γράψει στο Νέο Μέτοικο για τη διπλή απονομιμοποίηση της συγκεκριμένης κυβέρνησης και Βουλής  όταν προχωρούσε στην αλλοίωση των προεκλογικών υποσχέσεων, την παραβίαση της απόφασης του δημοψηφίσματος και την πορεία προς υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου.


Επισημάναμε ότι μια τέτοια κυβέρνηση αλλά και η Βουλή βρίσκεται σε τεράστια δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση.

Ήταν επομένως μοιραίο να οδηγηθεί σε πτώση όπως και έγινε.

Μέσα στην τεράστια αποτυχία  και τις βαριές πολιτικές ευθύνες  που αντανακλούν και στο δικό του πρόσωπο ο Τσίπρας επιχειρεί με ένα τακτικίστικο και τυχοδιωκτικό ελιγμό να παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία επιτυγχάνοντας μάλιστα και την κυβερνητική αυτοδυναμία (!).

Για τις προθέσεις του μιλάμε ...

Αξιοποιώντας  το όποιο προσωπικό "πολιτικό κεφάλαιο" διαθέτει σύμφωνα και με κάποιες δημοσκοπήσεις ή με τις "αγιογραφίες" που του έχουν οικοδομήσει τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης (με τα οποία κατά τα άλλα βρίσκεται σε σύγκρουση).

Δεν αιφνιδίασε βέβαια τους Ευρωπαίους "εταίρους' και τους δανειστές  αφού αυτοί - απ' ό,τι φάνηκε καθαρά - και γνώριζαν και περίμεναν αυτές τις εξελίξεις.

Γιατί εκείνο που ενδιαφέρει αυτούς τους κύκλους και δυνάμεις είναι η εξασφάλιση  των πολιτικών συσχετισμών που αποτελούν "εγγύηση"  για την συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος.

Εφόσον αυτό το εξασφαλίζει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια άλλη διάταξη δυνάμεων με "ευρύτερη συναίνεση" και σύνθεση και με τις άλλες μνημονιακές δυνάμεις.

Γιατί και ο "επίσημος" ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα πλέον συγκαταλέγεται και με τη "βούλα" στους υποστηρικτές και στυλοβάτες των Μνημονίων.

Έχει μεταλλαχτεί ταχύτατα σε αυθεντική μνημονιακή δύναμη - παρά τη συνθηματολογία και τη δημαγωγία.

Η  προσπάθεια, επίσης, του Τσίπρα είναι να αιφνιδιάσει τους μέχρι πολύ πρόσφατα συντρόφους, συνεργάτες του και υπουργούς του και τώρα αντιπάλους που τον καταγγέλλουν και που ευθύνονται - κατά τα λεγόμενά του - για την πτώση της "πρώτης αριστερής κυβέρνησης".

Επιχειρεί δηλαδή  με τις εκλογές να επιλύσει ένα πρόβλημα που ήταν καταρχάς εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κάνει με ένα τρόπο, όμως, που είναι κατεξοχήν αντιδημοκρατικός και αυταρχικός.

Χωρίς να έχουν συγκληθεί τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ - Συνέδριο και άλλα - προχώρησε στη μνημονιακή μετάλλαξη αλλά και εξώθησε τα στελέχη και μέλη που διαφωνούν σε ντε φάκτο αποχώρηση.

Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας και του σεβασμού της λαϊκής βούλησης!


Επί της ουσίας, όμως, δεν παύουν οι κινήσεις του να είναι έντονα τυχοδιωκτικές και ρέπουν όπως είπαμε σε μια αυταρχική κατεύθυνση. 

Τρεις φορές μέσα στον ίδιο χρόνο  οδηγείται η χώρα στις κάλπες.

Με ανυπολόγιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.


Από τις δυο προηγούμενες - τις εκλογές του Ιανουαρίου και το δημοψήφισμα - προέκυψε ένας νόθος συσχετισμός που στηρίχτηκε στην ξεκάθαρη παραπλάνηση του λαού και ο οποίος οδήγησε στην παραβίαση της λαϊκής εντολής με πρώτη την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά.

Από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου τι προβλέπεται να προκύψει;

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με την εξασφάλιση του αναγκαίου συσχετισμού για την εφαρμογή του Τρίτου Μνημονίου και την υλοποίηση ακόμη πιο σκληρών μέτρων;

Είτε με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στο ρόλο του κεντρικού "οδηγού' και "ηγέτη" σ' αυτή την πορεία ...

Είτε - αν συμβεί η "έκπληξη" με τη ΝΔ να ανακάμπτει και να εκφράζει τις παραδοσιακές συντηρητικές και μνημονιακές δυνάμεις.

Είτε με διάφορες παραλλαγές σχημάτων συνεργασίας που ωστόσο θα εφαρμόζουν τις συγκεκριμένες πολιτικές.

Από την άλλη  μπορεί να υπάρξει αναδιάταξη των "αντιμνημοναικών" δυνάμεων;

Κι αυτό μπορεί να γίνει  με τη "Λαϊκή Ενότητα" του Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου, τον Βαρουφάκη και τ'άλλα παιδιά;


Από και μ' εκείνους που εξέθρεψαν και ενίσχυσαν τόσο καιρό το φαινόμενο Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ;

Η κατάσταση και σ' αυτό τον χώρο είναι εξαιρετικά συγκεχυμένη και επικαλύπτεται από δυνάμεις και πρόσωπα που είχαν κινηθεί στον αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ.


Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι εκλογές δεν μπορούν να προσφέρουν θετικό πολιτικό αποτέλεσμα για το λαό.

Ότι θα έχουν βαρύ  οικονομικό και κοινωνικό κόστος - αφού στη χείριστη οικονομική συγκυρία που οξύνθηκε μετά και τα capital controls θα προστεθεί και η αστάθεια και οι απρόβλεπτες συνέπειες από τις εκλογές οι οποίες ήδη δημιουργούν κινδύνους και για τις όποιες επενδύσεις είχαν δρομολογηθεί.

Ενώ η κοινωνία θα επωμιστεί το βάρος και για τα νέα μνημονιακά μέτρα αλλά και για τα όποια καινούργια προκύψουν μετά τις εκλογές.

Ήδη ο Μεϊμαράκης μίλησε για πιθανή ανάγκη και για "Τέταρτο Μνημόνιο"!!!

Δηλαδή, θα πάει η χώρα σε εκλογές για να παραμείνει ο Τσίπρας και  η παρέα του στην κυβέρνηση;

Ή για να βγει ένα νέο "εταιρικό" σχήμα διακυβέρνησης;

Ή για να επανέλθει η ΝΔ ως κορμός στη νέα κυβέρνηση;

Ή για να μπει ο Λαφαζάνης και η δική του "παρέα" στη Βουλή;

Νομίζουμε ότι οι λαϊκές και οι κοινωνικές δυνάμεις και οι ανάγκες τους βρίσκονται πολύ μακριά από όλα αυτά.

Και ότι το πραγματικά νέο και αυτό που θα εκφράσει τη νέα κοινωνική δυναμική, τις ανάγκες για μια διαφορετική πορεία της χώρας πρέπει να προκύψουν μέσα από τελείως διαφορετικές διαδικασίες και εξελίξεις.

Πρώτα απ' όλα μέσα στην ίδια την κοινωνία, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.

Αλλά και μέσα από ένα ειλικρινή, ουσιαστικό και επιστημονικό διάλογο ανάμεσα σε νέες και άφθαρτες δυνάμεις για να βρεθούν οι προγραμματικές απαντήσεις  που έχει ανάγκη ο τόπος, ο λαός και η κοινωνία. 

Όλα αυτά δεν συμπιέζονται ή δεν υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο μέσα στις εκλογές - πολύ περισσότερο σ' αυτές τις συγκεκριμένες εκλογές.

  

Αυτό είναι το σχέδιο για τις πρώτες, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις

Ξεχωρίζουν, μεταξύ άλλων, οι κινήσεις που σχεδιάζεται να κάνει το ΤΑΙΠΕΔ στα Ελληνικά Πετρέλαια, η απόφαση για το ποσοστό του ΟΤΕ, η πώληση του 23% της ΕΥΑΘ και του 11% της ΕΥΔΑΠ.




Ένα πραγματικό μπαράζ ενεργειών και πρωτοβουλιών της κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ για την άμεση αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που έχει σήμερα στο χαρτοφυλάκιό του το Ταμείο, προβλέπει το σχέδιο αξιοποίησης, το αποκαλούμενο "Asset Development Plan", με ημερομηνία 30 Ιουλίου, που ψηφίστηκε μαζί με το νέο μνημόνιο από την Βουλή. 

Συνοπτικά από τις πράξεις που προβλέπονται στο τελικό κείμενο, ξεχωρίζουν οι κινήσεις (αναζήτηση «στρατηγικού επενδυτή» ή η πώληση ποσοστού μετοχών μέσω βιβλίου προσφορών) που σχεδιάζεται να κάνει το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) στα Ελληνικά Πετρέλαια μέχρι το Νοέμβριο, η απόφαση για το εναπομείναν ποσοστό του ΟΤΕ που σχεδιάζεται να περάσει από το δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ έως τον Οκτώβριο, ηπώληση του 23% της ΕΥΑΘ και του 11% της ΕΥΔΑΠ, και η – όπως περιγράφεται – «πιθανή πώληση» του 16% της ΔΕΗ εντός του 2016. 

Το διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ έχει ήδη εγκρίνει από τις 30 Ιουλίου το εν λόγω σχέδιο ενώ σύμφωνα με το νέο μνημόνιο η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει όλο το σχέδιο αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων που είχε στην κατοχή του το ΤΑΙΠΕΔ στα τέλη του 2014 και να προβεί σε όλες τις ενέργειες για να προχωρήσουν οι τρέχοντες και οι νέοι διαγωνισμοί και να ολοκληρωθούν οι συναλλαγές σε όσους έχουν κατοχυρωθεί προτιμητέοι επενδυτές. 

Στο Asset Development Plan περιγράφονται αναλυτικά ενέργειες και εκκρεμότητες και μάλιστα με χρονολογική σειρά: έτσι το σχέδιο των αποκρατικοποιήσεων "τρέχει" αρχής γενομένης από τα Περιφερειακά Αεροδρόμια και μετά σειρά παίρνουν Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, Αφάντου στη Ρόδο, ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Rosco, Αερολιμήν Αθηνών, Ποσείδι Χαλκιδικής, Κέντρο Ιππασίας Μαρκόπουλου, ηλεκτρονικές δημοπρασίες ακινήτων (σειρές ΙΙ, ΙΙΙ και ΙV) μαρίνες, Εγνατία Οδός, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, άλλα ακίνητα και το σχέδιο τιτλοποίησης ή ανάλογης εκμετάλλευσης χαρτοφυλακίου ακινήτων. 

Την ίδια ώρα, όπως περιγράφεται στο αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας "Καθημερινή" μπαίνει «πάγος» στο σχέδιο πώλησης των Ελληνικών Ταχυδρομείων, τουλάχιστον μέχρις ότου αυτά να επιστρέψουν σε κερδοφορία και να υπολογιστούν οι κεφαλαιακές ανάγκες αναδιάρθρωσης. 

Στο αναλυτικό σχέδιο αξιοποίησης (Asset Development Plan) που συμφωνήθηκε με τους δανειστές και έχει στη διάθεσή του το site Euro2day.gr, περιλαμβάνεται σε ένα κείμενο 27 σελίδων το σχέδιο και ενίοτε το χρονοδιάγραμμα αξιοποίησης 21 περιουσιακών στοιχείων του ΤΑΙΠΕΔ, τα περισσότερα από τα οποία θα περάσουν στο νέο ταμείο που συμφωνήθηκε προ ημερών με τους δανειστές, καθώς και της ακίνητης περιουσίας. Σε κάθε περίπτωση το σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ είναι πλέον εγκεκριμένο τόσο από το αρμόδιο συμβούλιο υπουργών, αλλά και τη Βουλή, όπως απαιτούσαν οι δανειστές. Μάλιστα προβλέπεται πως η ελληνική πλευρά δεσμεύεται για την ταχύτατη υλοποίηση της συμφωνίας με συνεχή επανάληψη του όρου «όσο το δυνατόν ταχύτερο» (ASAP). 

Έτσι, ειδικά για τους νέους διαγωνισμούς προβλέπεται πως η διαδικασία πώλησης του 30% που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ στην «Αερολιμήν Αθηνών» που διαχειρίζεται το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα ξεκινήσει το Δεκέμβριο, με παράλληλη επέκταση της σύμβασης παραχώρησης, ενώ για την παραχώρηση της Εγνατίας Οδού προβλέπεται η πρόσληψη νέων συμβούλων τον Σεπτέμβριο. 

Για το θέμα της τιτλοποίησης ακινήτων, αναφέρεται πως εκκρεμεί η οριστικοποίηση της συζήτησης με την ΕΛΣΤΑΤ για το πώς δεν θα υπολογίζεται στο χρέος το προϊόν της τιτλοποίησης, αλλά και ο προσδιορισμός του μίγματος ακινήτων που θα μπουν στο «πακέτο». Εκτιμάται πως μια πιλοτική προσπάθεια μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στο πρώτο ή δεύτερο τρίμηνο του 2016. 

Οσον αφορά τους εν εξελίξει διαγωνισμούς, στο Asset Development Plan αναφέρεται ο μακρύς κατάλογος εκκρεμοτήτων για το Ελληνικό (όπως η μετακόμιση υπηρεσιών που στεγάζονται, η απόφαση για το τι θα γίνει με την άδεια καζίνο, η σύσταση ειδικής υπηρεσίας που θα αναλάβει να προχωρήσει την κατασκευή των δημοσίων δικτύων, κλπ). Για τον Αστέρα παραλείπεται κάθε αναφορά στην αλλαγή στάσης του επενδυτή που είχε προσφέρει αρχικά 400 εκατ. ευρώ. Υποστηρίζεται, όμως, πως οι διαδικασίες θα ολοκληρωθούν τον Ιούνιο του 2016, δείγμα των δυσκολιών που έχουν προκύψει μετά την απόρριψη του ειδικού χωροταξικού σχεδίου από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Κατά πληροφορίες, έχει συμφωνηθεί με τους επενδυτές η χωροθέτηση των 8 από τις 13 βίλες που θέλουν να κτίσουν (σε σχέση με τις περίπου 100 που προέβλεπε το ειδικό χωροταξικό σχέδιο που απερρίφθη από το Συμβούλιο της Επικρατείας) και τώρα παζαρεύουν "ατύπως" με τις αρμόδιες αρχές που θα κατασκευαστούν οι υπόλοιπες πέντε! 

Για το ακίνητο Αφάντου στη Ρόδο εξηγείται πως για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή (στο διαγωνισμό για τα δύο τμήματα του οικοπέδου είχαν επικρατήσει δύο επενδυτές) απαιτείται η έγκριση του Ειδικού Χωροταξικού Σχεδίου (ΕΣΧΑΔΑ), με πιθανή ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής τις 31 Δεκεμβρίου 2015. 

Για τον ΔΕΣΦΑ αναμένεται η διαβούλευση με την Κομισιόν και την Socar για την διευθέτηση της υπόθεσης. Η εταιρεία από το Αζερμπαϊτζάν μπορεί πλέον να αποκτήσει το 49% των μετοχών και όχι το 66% που προέβλεπε ο διαγωνισμός στον οποίο επικράτησε. Στο κείμενο αναφέρεται πως οι Αζέροι μπορούν να μεταβιβάσουν το υπόλοιπο 17% είτε στο ελληνικό δημόσιο, είτε σε τρίτο επενδυτή. Εκκρεμεί, όμως, η απάντησή τους όπως και η διαπραγμάτευση με τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ε.Ε. 

Για τη ΔΕΗ αναφέρεται ως ενδεχόμενη η πώληση του 17% εντός του 2016 και αποφάσεις για την ευρύτερη στρατηγική έως τα τέλη του 2016. 

Για ΟΛΠ και ΟΛΘ επισημαίνονται οι εκκρεμότητες με τις κεντρικές συμβάσεις παραχώρησης που πρέπει να υπογράψουν οι δύο οργανισμοί με το ελληνικό δημόσιο προ της πώλησης. Ειδικά για τον ΟΛΘ εκκρεμεί και το σχέδιο ανάπτυξης του λιμανιού (Port Master Plan). Προϋπόθεση για να προχωρήσουν και οι δύο διαγωνισμοί είναι το προεδρικό διάταγμα για τη Ρυθμιστική Αρχή Λιμένων. 

Προβλέπεται επίσης πώληση του 23% της ΕΥΑΘ και του 11% της ΕΥΔΑΠ σε χρόνο πάντως που δεν προσδιορίζεται ρητά. 

Ακόμα προβλέπεται νέα διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ με επανεξέταση των εναλλακτικών επιλογών, επίσης χωρίς συγκεκριμένη χρονική προθεσμία, και αναδιάρθρωση των ΕΛΤΑ μετά από την εξέταση του στρατηγικού πλάνου που θα παρουσιάσει ο σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ. 

Πρέπει να σημειωθεί πως στο νέο μνημόνιο προβλέπεται μεν η ίδρυση του λεγόμενου "νέου Ταμείου των 50 δις" πλην όμως προβλέπεται και η υλοποίηση του συνόλου του προγράμματος αξιοποίησης του χαρτοφυλακίου του ΤΑΙΠΕΔ όπως αυτό αποφασίστηκε και περιγράφεται στο Asset Development Plan. 

Στη γερμανική Fraport τα 14 περιφερειακά αεροδρόμι

 

του Μ ...

Η απόφαση ελήφθη κατά την διάρκεια του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής που συνεδρίασε στις 13 Αυγούστου και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Η υλοποίηση της συγκεκριμμένης απόφασης περιλαμβανόταν στο Μνημόνιο που έγινε νόμος του κράτους στις 14 Αυγούστου

Την απόφαση υπογράφουν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης και οι υπουργοί Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, Οικονομίας Γ. Σταθάκης και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Π. Σκουρλέτης.

Όπως προκύπτει από το ΦΕΚ δεν υπάρχει κάποια αλλαγή και η σύμβαση θα γίνει βάση των όρων του διαγωνισμού που είχε κατακυρωθεί στην γερμανική εταιρία. Το τίμημα που θα καταβάλει η Fraport ανέρχεται σε 1,23 δισ. για χρήση 40 συν 10 ετών, με βάση το σχετικό διαγωνισμό, ο οποίος ολοκληρώθηκε πριν από μερικούς μήνες και την υλοποίηση του οποίου εισηγήθηκε η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ στις 3 Ιουλίου. Η γερμανική εταιρεία προσέφερε ετήσιο μίσθωμα 22,9 εκατ. ευρώ κατ' έτος, ποσοστό 25% από τα από τα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων έσοδα και τέλη υπέρ ΥΠΑ, που φτάνουν 1,23 δισ. ευρώ για όλη την περίοδο της παραχώρησης, ενώ παράλληλα, δεσμεύθηκε για επενδύσεις 330 εκατ. στην πρώτη τετραετία και συνολικά 1,4 δισ. ευρώ για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.

Η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων περιλαμβανόταν στο τρίτο μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε στη Βουλή στην συνεδρίαση της 14ης Αυγούστου.

Για την πρώτη πράξη εφαρμογής του νέου μνημονίου για το γενικό ξεπούλημα της Ελλάδας κάνει λόγο η Αριστερή Πλατφόρμα μέσω κεντρικού άρθρου της ιστοσελίδας iskra που τιτλοφορείται: «Ξεπουλήθηκαν άρον-άρον σε γερμανικά συμφέροντα 14 αεροδρόμια φιλέτα». Όπως σημειώνεται «έπεται συνέχεια με το turbo - ταμείο ιδιωτικοποιήσεων των 50 δισ. ευρώ

Τα 14 αεροδρόμια είναι: Της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας, των Χανίων, της Κεφαλλονιάς, της Ζακύνθου, του Ακτίου, της Καβάλας, της Ρόδου, της Κω, της Σάμου, της Μυτιλήνης, της Μυκόνου, της Σαντορίνης και της Σκιάθου.

Περιγράφοντας το σκηνικό σ' αυτήν την μικρή ευρωπαϊκή αποικία εν έτι 2015 μ.Χ, οι ασκοί των ιδιωτικοποιήσεων ανοίξανε... Για τις επόμενες πράξεις καταστρατήγησης της εθνικής κυριαρχίας και για το ξεπούλημα της χώρας θα επανέλθουμε...

Ο «κρυφός» λογαριασμός του μνημονίου

Ως «τυφώνας» φαίνεται να έρχεται το 3ο Μνημόνιο για να διαμορφώσει, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, ένα νέο -σε δομή και λειτουργία- σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, με ένα Ταμείο και μία σύνταξη.

Ειδικοί στην κοινωνική ασφάλιση εκτιμούν ότι οι περικοπές που θα αφορούν τις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις θα είναι μεγάλες, καθώς η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί για μεγάλη μείωση των κοινωνικών δαπανών (υπό τις ασφυκτικές πιέσεις του ΔΝΤ που συνδέει άμεσα τη συζήτηση για το χρέος με τις παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό).

Επισημαίνουν δε, ότι σε αυτό το πλαίσιο, δεν ήταν καθόλου τυχαίες οι προσωπικές απόψεις που εξέφρασε ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος στους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ.

Στο υπουργείο Εργασίας εκτιμούν ότι οι περικοπές των συντάξεων, στην καλύτερη περίπτωση, θα εφαρμοστούν από τα 1.000 ευρώ και πάνω, ενώ υπολογίζεται ότι θα τεθεί ανώτατο πλαφόν στις παροχές, οι οποίες δεν θα ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ.

Όλα αυτά βέβαια πρέπει να οριστικοποιηθούν εντός του Φθινοπώρου. 

Ερχονται περικοπές 7 δισ. τους επόμενους 18 μήνες
Σύμφωνα με πληροφορίες του Εuro2day.gr, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας αναζητεί πρόσωπα που θα στελεχώσουν την επιτροπή κοινωνικού διαλόγου – εξπρές, προκειμένου να ολοκληρωθεί η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση, η οποία θα οδηγήσει σε ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα που δεν θα θυμίζει σε τίποτε το σημερινό.

Στο ενδιάμεσο, θα εφαρμοστούν έμμεσες και άμεσες περικοπές συντάξεων και παροχών, που ενδέχεται να ξεπερνούν τα 7 δισ. ευρώ για τους επόμενους 18 μήνες. 

Αν και υπάρχουν μέτρα που δεν έχουν κοστολογηθεί, και άλλα που δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, το Μνημόνιο δεσμεύει τις κυβερνήσεις της Ελλάδας για περικοπές 0,25% του ΑΕΠ για το 2015 και 1% για το 2016, ήτοι 2,25 δισ. ευρώ.

Παράλληλα ξεκαθαρίζει ότι θα πρέπει να ληφθούν ισοδύναμα μέτρα για την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ που έκρινε τις περικοπές στις συντάξεις αντισυνταγματικές, ήτοι επιπλέον μέτρα 2-3 δισ. ευρώ, ενώ εάν η κυβέρνηση επιμείνει στη μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείματος στις επικουρικές συντάξεις, θα πρέπει να λάβει και άλλα μέτρα, 1,4 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο έλλειμμα των επικουρικών ταμείων που θα δημιουργηθεί έως το τέλος του επόμενου έτους.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι περικοπές συντάξεων φαντάζουν μονόδρομος, ενώ αυξήσεις αναμένονται μόνο στις εισφορές, και μάλιστα σε μεγάλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, όπως είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες – αυτοαπασχολούμενοι και οι αγρότες. 

Στον υπολογισμό των «εξοικονομήσεων» πρέπει να προστεθεί και η δέσμευση για περιορισμό των προνοιακών επιδομάτων – παροχών κατά 0,5% του ΑΕΠ, και μάλιστα ετησίως, καθώς και της κατάργησης του ΕΚΑΣ, έως το 2019.

Το νέο ασφαλιστικό
Το περίγραμμα του νέου συστήματος είχε προδιαγραφεί, με την πρώτη, μνημονιακή ασφαλιστική μεταρρύθμιση που έγινε υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας, το 2010, το γνωστό νόμο Λοβέρδου – Κουτρουμάνη (Ν.3863/2010).

Πρόκειται για το νόμο που ψηφίστηκε το 2010 και αποτέλεσε την πρώτη, ουσιαστική αλλά και καθοριστικής σημασίας παρέμβαση της τρόικας στη δομή και τη λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης της Ελλάδας καθώς εισήγαγε ένα «κεφαλαιοποιητικού» τύπου σύστημα ασφάλισης, που ο εργαζόμενος, ύστερα από 40 χρόνια εργασίας ή μετά τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του, θα λαμβάνει κύρια σύνταξη κατά τι μικρότερη από το μισό του μέσου μισθού του.

Βάσει του νέου συστήματος που έχει καθοριστεί από το 2010, κατά την πλήρη εφαρμογή του νόμου, το μέσο ποσοστό αναπλήρωσης δεν θα ξεπερνά το 50%.

Η συμμετοχή του κράτους σταδιακά περιορίζεται στην καταβολή της βασικής σύνταξης που το 2010 εκτιμήθηκε ότι θα είναι στα 360 ευρώ. Αυτό το μοντέλο ασφάλισης έρχεται πλέον να ολοκληρωθεί, με το νέο Μνημόνιο, το οποίο ορίζει ότι εντός του 2016 θα υλοποιηθεί όχι μόνο η διοικητική – οργανωτική ενοποίηση όλων των ταμείων σε ένα, υπό ενιαία δομή και λειτουργία, αλλά και η ουσιαστική ενοποίηση των όρων και προϋποθέσεων ασφάλισης και λήψης σύνταξης.

Το κείμενο που δεσμεύει την παρούσα αλλά και κάθε μελλοντική κυβέρνηση (υπό την προϋπόθεση πάντα ότι θα εφαρμοστεί) προβλέπει ξεκάθαρα ότι μέσα στους επόμενους δύο μήνες, θα πρέπει να «κλειδώσει» μια νέα μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που θα οδηγήσει σε αυτό το νέο μοντέλο.

Τι σχεδιάζει το υπουργείο Εργασίας
Αναλυτικά, τα βήματα, τα οποία και θα οδηγήσουν σε ένα Ταμείο για όλους, με ενιαία δομή, αλλά και κοινό κανονισμό για τις εισφορές και τις παροχές, είναι:

- Υπαγωγή όλων των επικουρικών ταμείων στο υπερ-επικουρικό των μισθωτών ETEA από την 1η Σεπτεμβρίου 2015 , εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος (ή ισοδύναμα μέτρα) και χρηματοδότησή τους αποκλειστικά από εισφορές εργοδοτών - εργαζομένων από την 1η Ιανουαρίου 2015,

- Καθιέρωση στενότερης σύνδεσης μεταξύ εισφορών και παροχών, ήτοι αναλογικότερο σύστημα, αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των εισφορών στους αυτοαπασχολούμενων, με βάση το πραγματικό εισόδημα, και εντός τριών ετών, κατάργηση της επιπλέον κρατικής χρηματοδότησης, με εναρμόνιση των κανόνων σχετικά με τις εισφορές σε όλα τα ταμεία, με βάση το ΙΚΑ

- Σταδιακή εναρμόνιση των κανόνων για τις συντάξεις του ΟΓΑ με αυτά που ισχύουν στα άλλα ταμεία

Τελικός στόχος είναι, όπως περιγράφεται ξεκάθαρα στο νέο Μνημόνιο, η ενοποίηση όλων των ταμείων (κύριων και επικουρικών) σε μία ενιαία οντότητα έως τον Δεκέμβριο 2015. 

Στη συνέχεια, θα επιδιωχθεί η ενοποίηση των αποθεματικών των ταμείων, τον Δεκέμβριο του 2016. Η μεταρρύθμιση θα ολοκληρωθεί εντός του 2017, με την ενσωμάτωση της είσπραξης όλων των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, μαζί με τους φόρους, από τη φορολογική διοίκηση (Δεκέμβριος 2017).

Το infographic του παγκόσμιου χρέους – Ποιο είναι το "κομμάτι της πίτας" που αντιστοιχεί στην Ελλάδα

Ένα καταπληκτικό infographic, δημιουργία του Jeff Desjardans της Visual Capitalist δείχνει το ποσοστό του δημοσίου χρέους που κατέχει κάθε χώρα.

Το μεγαλύτερο χρέος των σχεδόν 60 τρισεκατομμυρίων, κατέχουν οι Η.Π.Α με ποσοστό να αγγίζει το 29.05% του γενικού συνόλου. Δεύτερη είναι η Ιαπωνία που το ποσοστό της αγγίζει σχεδόν το 20% ενώ στη τρίτη θέση με 6,25% είναι η Κίνα.

Επτά από τις 15 χώρες με το μεγαλύτερο χρέος προέρχονται από την Ευρώπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα κατέχει το 0,71% του παγκόσμιου χρέους.

Ο Jeff Desjardins σημειώνει ότι τα στοιχεία προέρχονται από το ΔΝΤ και δεν περιλαμβάνει τα νοικοκυριά ή το εταιρικό χρέος. Επιπλέον, το γράφημα δείχνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Courtesy of: Visual Capitalist

ΠΗΓΗ: visualcapitalist

Financial Times: H Λαγκάρντ και η νέα πράξη του ελληνικού δράματος

H Kριστίν Λαγκάρντ έδειχνε αναστατωμένη. Μέσα σε ένα think tank της Ουάσιγκτον ένα βροχερό απόγευμα, μόλις τρεις ημέρες αφότου ο ελληνικός λαός είχε χρησιμοποιήσει το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για να απορρίψει τους όρους μιας διάσωσης που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαίοι πιστωτές ξόδεψαν μήνες για να διαπραγματευτούν με την Αθήνα, φαινόταν, για μια στιγμή τουλάχιστον, πως είχε χάσει την συνηθισμένη της αυτοσυγκράτηση.

«Το ΔΝΤ έχει υιοθετήσει την γραμμή να μην σιωπά αλλά προσπαθούμε να λαμβάνουμε υπόψη τις εξελίξεις και να μην είμαστε υπερβολικοί στις θέσεις μας» δήλωσε η σοβαρή γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, βυθίζοντας το βλέμμα της στο αναλόγιο μπροστά της και κάνοντας μια μικρή παύση προτού προχωρήσει σε μια υπεράσπιση του ρόλου του Ταμείου στην πενταετή κρίση της Ελλάδας και δώσει άλλη τροπή σε μια τετριμμένη μέχρι εκείνο το σημείο ανακοίνωση για το δημοψήφισμα.

Η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται πίεση. Kατά την διάρκεια της θητείας της η ελληνική κρίση έχει δημιουργήσει τις μεγαλύτερες διαιρέσεις εντός του ΔΝΤ και για άλλη μια φορά, η κατάσταση στην χώρα – η οποία έλαβε την μεγαλύτερη διάσωση στην 71χρονη ιστορία του Ταμείου και ήταν η πρώτη ανεπτυγμένη οικονομία που αθέτησε πληρωμή σε δάνειο του, έχει, από την οπτική του ΔΝΤ, εξελιχθεί πολύ άσχημα.

Tις εβδομάδες που ακολούθησαν την εμφάνιση αυτή, ο ρόλος του ΔΝΤ έχει δεχθεί ακόμα μεγαλύτερη κριτική. Η κ. Λαγκάρντ - η οποία είχε ξεκινήσει σιωπηλά μια καμπάνια για να κερδίσει μια δεύτερη θητεία ως γενική διευθύντρια λίγες ημέρες πριν το ελληνικό δημοψήφισμα – και το ΔΝΤ συμμετέχουν στις προσπάθειες να συγκροτηθεί ένα νέο πακέτο διάσωσης 86 δισ. ευρώ για την Αθήνα (σ.σ. το οποίο συμφωνήθηκε την Παρασκευή). Αλλά σύμφωνα με πολλούς επικριτές το Ταμείο στέλνει αντιφατικά μηνύματα.

Πέντε χρόνια από όταν το ΔΝΤ, υπό την ηγεσία του προκατόχου της κ. Λαγκάρντ, Ντομινίκ Στρος-Καν, έλαβε μέρος στην διάσωση της Ελλάδας, η μελλοντική συμμετοχή του Ταμείου και η αξιοπιστία του θα τεθούν υπό αμφισβήτηση. Η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, με το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα να έχει τρανταχτεί με την έλευση νέων θεσμών που έχουν την στήριξη της Κίνας.

Σε μια προσπάθεια να μην επαναλάβουν ένα ακόμα από τα μυριάδες λάθη που αυτό και άλλοι έκαναν στην Ελλάδα, αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν επιμείνει για μήνες ότι η διάσωση πρέπει να περιλαμβάνει όχι απλά μια σειρά από δύσκολες μεταρρυθμίσεις για την Αθήνα, αλλά και ότι σε χώρες όπως η Γερμανία θα αποτελούσε μια πολιτικά δύσκολη συμφωνία για την ελάφρυνση του άνω των 300 δισ. ευρώ χρέους της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται στα χέρια των άλλων κυβερνήσεων και των φορολογουμένων της ευρωζώνης.

Αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το ΔΝΤ και το ρόλο του στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχουν επιπτώσεις και για την κ. Λαγκάρντ και τις φιλοδοξίες της για μια δεύτερη θητεία. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες της ευρωζώνης έχουν επιμείνει ότι δεν θα συζητήσουν μια ελάφρυνση του χρέους παρά μόνο αφότου η Αθήνα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και διεξαχθεί η πρώτη αξιολόγηση της διάσωσης.

Για το λόγο αυτό μπορεί να περάσουν εβδομάδες, αν όχι μήνες, πριν ξεκινήσουν οι συζητήσεις για το χρέος. Ωστόσο το ΔΝΤ επιμένει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εμπλακεί.

«Yπάρχει η ανάγκη για δύσκολες αποφάσεις και στις δύο πλευρές και από τις δύο πλευρές. Δύσκολες αποφάσεις στην Ελλάδα σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις κι δύσκολες αποφάσεις για τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας σχετικά με την ελάφρυνση χρέους» λέει ανώτατος αξιωματούχος του ΔΝΤ. «Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν ότι το ΔΝΤ μπορεί να εμπλακεί μόνο όταν έχουν ληφθεί και από τις δύο πλευρές οι αποφάσεις αυτές».

Ο ρόλος του ΔΝΤ στην Ελλάδα ήταν πηγή αντιπαραθέσεων από την αρχή της διάσωσης της χώρας το 2010.

Υπάρχει μια γενικότερη αποδοχή ότι το Ταμείο και οι Ευρωπαίοι εταίροι υποτίμησαν σοβαρά το μέγεθος του αρνητικού αντίκτυπου των τιμωριτικών μεταρρυθμίσεων και της σκληρής λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα. Μια εσωτερική έκθεση του ΔΝΤ το 2013 προσέφερε μια δημόσια αυτομαστίγωση, βρίσκοντας «αξιοσημείωτες αποτυχίες», όπως ότι έκανε σοβαρά λάθη στις μακροοικονομικούς προβλέψεις και αγνόησε τις δικές του αρχές όσον αφορά την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το χρέος της Ελλάδας.

Μια άλλη έκθεση για το χρέος προετοιμάζεται, με το εσωτερικό ελεγκτικό όργανο του ΔΝΤ να εξετάζει την απάντηση του στην ευρύτερη κρίση της ευρωζώνης.
Οι επικριτές χρεώνουν στο ΔΝΤ ότι επαναλαμβάνει πολλά από τα ίδια λάθη συνεχίζοντας να επιμένει σε σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή και σε μεταρρυθμίσεις στην φορολογία και το ασφαλιστικό που θα προκαλέσουν ακόμα περισσότερο πόνο στους Έλληνες πολίτες. Οι τελευταίες εκτιμήσεις από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους είναι ότι η ελληνική οικονομία οδεύει για δύο ακόμα χρόνια ύφεση.

Η απόφαση των στελεχών του ΔΝΤ – και της κ. Λαγκάρντ – να σταθούν απέναντι στην Γερμανία και άλλους μεγάλους Ευρωπαίους μετόχους για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους σχετίζεται με μια άλλη επίμονη κριτική. Για πολλά χρόνια, αναδυόμενες οικονομίες όπως η Βραζιλία και η Ινδία έχουν κατηγορήσει το Ταμείο και τους Ευρωπαίους γενικούς διευθυντές – πρώτα τον κ. Στρος-Καν και μετά την κ. Λαγκάρντ – για ειδική μεταχείριση της Ελλάδας εξαιτίας της επιρροής που ασκούν ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γερμανία και η Γαλλία σε μεγάλους μετόχους.

«Πιστεύω ότι η κρίση έχει αποκαλύψει το χειρότερο πρόσωπο του Ταμείου» λέει ο Ασόκα Μόντι, Ινδός οικονομολόγος που πέρασε χρόνια στο ΔΝΤ και τώρα διδάσκει στο Princeton. «To Tαμείο ήταν υποτακτικό στους μεγάλους μετόχους».

Ο ρόλος των αναδυόμενων
Ο Κένεθ Ρογκόφ, καθηγητής Οικονομικών στο Χάρβαρντ και άλλοτε επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, υποστηρίζει ότι το σημερινό χάος απλά ενισχύει την υπόθεση ότι ο διάδοχος της κ. Λαγκάρντ πρέπει να είναι από αναδυόμενη χώρα. Ένας από τους λόγους για την κακοδιαχείριση της ελληνικής κρίσης από το Ταμείο, σημειώνει, είναι ότι κατά την διάρκεια της πρώτης διάσωσης το 2010 στο τιμόνι του ΔΝΤ βρισκόταν ο Στρος-Καν, ένας άνθρωπος η φιλοδοξία του οποίου να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας ήταν γνωστή σε όλους. Το γεγονός ότι τον διαδέχτηκε η κ. Λαγκάρντ δεν βοήθησε να αντιμετωπιστεί η καχυποψία για φιλοευρωπαϊκή στάση.

«Πρέπει να κάνουν κάτι αμέσως τώρα για να διασφαλίσουν ότι ο επόμενος γενικός διευθυντής θα είναι από αναδυόμενη αγορά» λέει ο κ. Ρογκόφ.
Η κριτική δεν σταματά εδώ.

Ο κ. Μόντι υποστηρίζει ότι από την στιγμή που καλεί τους Ευρωπαίους πιστωτές να εγκρίνουν ελάφρυνση χρέους για την Ελλάδα, το ΔΝΤ έχει υποχρέωση να κάνει το ίδιο. Η κρίση ρευστότητας στην Ελλάδα οφείλεται εν μέρει στις πληρωμές που πρέπει να καταβάλει στο Ταμείο για τα δάνεια που πήρε από το πρόγραμμα του 2010, σημειώνει. Η Αθήνα συνεχίζει να χρωστάει στο ΔΝΤ πάνω από 20 δισ. ευρώ, με τα 3,5 δισ. ευρώ να πρέπει να καταβληθούν φέτος. «Αν το Ταμείο είναι σοβαρό όσον αφορά την συγχώρεση χρέους από τους Ευρωπαίους, πρέπει να δώσει το παράδειγμα» σημειώνει.

Άλλα πρώην στελέχη του Ταμείου υπογραμμίζουν ότι πρέπει να αποχωρήσει από την διάσωση της Ελλάδας και να αφήσει μόνα τους τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ βγαίνουν από τα ρούχα τους όταν ακούνε τέτοιες προτάσεις και επιμένουν ότι παρά τις αμφιβολίες που εκφράζονται στην Ευρώπη, το Ταμείο είναι αποφασισμένο να παραμείνει στην Ελλάδα.

«Είμαστε εδώ γιατί έχουμε εντολή να διαχειριστούμε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή» υπογραμμίζει ανώτατος αξιωματούχους του Ταμείου. «Είναι αυτό που κάνουμε».

Ωστόσο, η συμμετοχή αυτή έχει κόστος. Η τελευταία διάσωση έχει προκαλέσει έντονες εσωτερικές αντιπαραθέσεις, λένε πηγές του ΔΝΤ, με ορισμένους στα κεντρικά του Ταμείου στην Ουάσιγκτον να τάσσονται υπέρ της αποχώρησης. Το ΔΝΤ αντικατέστησε σιωπηλά τον Ρισί Γκογιάλ, τον επικεφαλής της αποστολής στην Ελλάδα, με την Ντέλια Βελκουλέσκου, που είχε ρόλο στην πιο επιτυχημένη διάσωση της Κύπρου, αν και ορισμένα στελέχη επιμένουν πως η κίνηση ήταν στο πλαίσιο της συνηθισμένης αλλαγής θέσεων.

Το μεγαλύτερο τίμημα μπορεί να αφορά την σχέση του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους μετόχους και το νέο τεστ για την ελάφρυνση χρέους τις επόμενες εβδομάδες. Με βάση την πολύπλοκη δομή του Ταμείου, η Γερμανία και η Γαλλία ελέγχουν το 10% των δικαιωμάτων ψήφου του ΔΝΤ, με άλλα κράτη μέλη της ευρωζώνης όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ολλανδία να ηγούνται μικρότερων μπλοκ.

Μετά από πέντε χρόνια κατά τα οποία κράτησε τις διαφωνίες με τους Ευρωπαίους πιστωτές κρυφές πίσω από κλειστές πόρτες, το ΔΝΤ έχει – με την στήριξη των ΗΠΑ – εμπλακεί σε μια δημόσια καμπάνια για να ασκήσει πίεση προς την επίτευξη μιας πιο ριζοσπαστικής λύσης για την μείωση του ελληνικού χρέους και την αποκατάσταση της αξιοπιστίας.

Από τότε που το Ταμείο μπήκε στο ελληνικό πρόγραμμα το 2010, πολλά στελέχη του πιέζουν για μια αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας. Το 2012 το ΔΝΤ κέρδισε μια μάχη όταν οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας αναγκάστηκαν να αποδεχτούν γιγαντιαίες διαγραφές. Εξασφάλισε επίσης μια υπόσχεση από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να εξετάσουν μια ελάφρυνση χρέους στο μέλλον.

Αλλά η τελευταία εκστρατεία ξεκίνησε τον Ιανουάριο όταν ο Αλέξης Τσίπρας και το λαϊκίστικο αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία με την υπόσχεση να σχίσει το μνημόνιο και να διώξει το ΔΝΤ, απαιτώντας παράλληλα μια μεγάλη συγχώρεση χρέους από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Ενώ το ΔΝΤ συγκρούστηκε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορα μέτωπα, έδειξε συμπάθεια για τα επιχειρήματα της Αθήνας όσον αφορά το χρέος. Τα στελέχη του Ταμείου τάχθηκαν υπέρ ενός ισορροπημένου προγράμματος που θα στεκόταν σε «δύο πόδια»: Η Ελλάδα έπρεπε να κάνει μεταρρυθμίσεις και σε αντάλλαγμα η Γερμανία και άλλοι Ευρωπαίοι πιστωτές έπρεπε να αποδεχθούν ελάφρυνση χρέους.

Το πρόβλημα, λένε τώρα αξιωματούχοι του Ταμείου, ήταν πως άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης, ενοχλημένες από την προσέγγιση της Αθήνας, επέμειναν και προσπάθησαν ακόμα και να αποκρύψουν έγγραφα του ΔΝΤ που πρότειναν ελάφρυνση χρέους.

Όταν το ΔΝΤ ολοκλήρωσε την αποκαρδιωτική ανάλυση για το ελληνικό χρέος τον Ιούνιο, οι Ευρωπαίοι διαπραγματευτές αρνήθηκαν να την παραδώσουν στις κυβερνήσεις τους λένε στελέχη του Ταμείου. Για να παρακάμψει το εμπόδιο αυτό, το προσωπικό του ΔΝΤ ακολούθησε το ασυνήθιστο βήμα να την παρουσιάσει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου – στο οποίο μετέχουν εκπρόσωποι των κρατών μελών – μόλις λίγες ώρες προτού ο κ. Τσίπρας ανακοίνωνε την διενέργεια δημοψηφίσματος. Ο στόχος τους ήταν να στείλουν την ανάλυση στα υπουργεία Οικονομικών της Ευρώπης. Όταν μια ευρωπαϊκή περίληψη της έκθεσης διέρρευσε και κατέληξε σε ιστοσελίδα που στήριζε το δημοψήφισμα, αποφάσισαν να την δημοσιεύσουν.

Η δημοσίευση της έκθεσης έφερε και πάλι στο επίκεντρο το ελληνικό χρέος. Προκάλεσε επίσης αντεγκλήσεις, καθώς το Ταμείο κατηγορήθηκε για παρέμβαση σε εγχώριες πολιτικές υποθέσεις. Αλλά απέτυχε να εξασφαλίσει μια ελάφρυνση χρέους, με τους ηγέτες της Γερμανίας να γίνονται ακόμα πιο επιφυλακτικοί, καθώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κλιμάκωνε την ρητορική κατά του Βερολίνου σε μια προσπάθεια να κερδίσει το δημοψήφισμα.

Κρίσιμες διαπραγματεύσεις

Λίγες ημέρες μετά την νευρική της εμφάνιση στο Ίδρυμα Brookings στην Ουάσιγκτον, η κ. Λαγκάρντ έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις της τελευταίας στιγμής για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Εμφανίστηκε εξοπλισμένη με μια επικαιροποιημένη και ακόμα πιο ανησυχητική ανάλυση για το χρέος.

Το χρέος της Ελλάδας, ανέφερε η νέα έκθεση, ήταν πιθανό να ανέλθει στο 200% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Επιπλέον, ζητούσε «μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που πήγαιναν πολύ πέρα από ότι η Ευρώπη ήταν διατεθειμένη να εξετάσει ως τότε» και πρότεινε δραματική επιμήκυνση των ωριμάνσεων στο ελληνικό χρέος.

Για να μην έχει την τύχη της προηγούμενης ανάλυσης, κατατέθηκε στο Συμβούλιο του ΔΝΤ την Παρασκευή 10 Ιουλίου, πριν συγκεντρωθούν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών. Παρουσιάστηκε επίσης σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους και υπουργούς στις Βρυξέλλες την επόμενη ημέρα. Το κείμενο της συμφωνίας – που συζητήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο την προηγούμενη βραδιά – περιελάμβανε μια πρόταση που έλεγε ότι μπορούν να γίνουν συζητήσεις για το χρέος μόνο μετά από μια αξιολόγηση για την πρόοδο της Ελλάδας στις μεταρρυθμίσεις.

Το ΔΝΤ ήθελε μια πιο ισχυρή δέσμευση. Οπότε αποφάσισε να δημοσιεύσει μια νέα ανάλυση. Λίγες ημέρες αργότερα, η κ. Λαγκάρντ είπε σε γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό ότι οποιαδήποτε μελλοντική διάσωση της Ελλάδας μπορεί να είναι «κατηγορικά μη βιώσιμη» αν δεν περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους. Η κίνηση προκάλεσε για άλλη μια φορά τον θυμό των Ευρωπαίων αξιωματούχων, που θεώρησαν ότι υπονομεύει μια εύθραυστη συμφωνία.
Ωστόσο τα σημάδια λένε ότι το στοίχημα του ΔΝΤ μπορεί να έπιασε.

Η κ. Μέρκελ άνοιξε την πόρτα σε μια επιμήκυνση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων και πιθανότατα στην έγκριση μιας μεγαλύτερης περιόδου χάρητος – κάτι που το ΔΝΤ ζητά εδώ και καιρό.

Την κίνηση στήριξαν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Ιταλίας και η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Επιπλέον, σε μια ανάλυση που διέρρευσε την Πέμπτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στήριξαν το ΔΝΤ.

Πολλά εμπόδια παραμένουν για την Ελλάδα. Αλλά αξιωματούχοι του Ταμείου επιμένουν ότι το ΔΝΤ θα λάβει τελικά μέρος στην τελευταία διάσωση, μόλις η Αθήνα εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις και οι Ευρωπαίοι πιστωτές δεσμευτούν να αντιμετωπίσουν το χρέος της χώρας.

Σε ορισμένους μπορεί να φαίνεται μια ασήμαντη εξέλιξη. Αλλά αν τα πράγματα εξελιχθούν με βάση το σχέδιο, θα αποτελέσει μια μεγάλη νίκη για την κ. Λαγκάρντ και τις φιλοδοξίες της για πέντε ακόμα χρόνια στην ηγεσία του ΔΝΤ.

ΠΗΓΗ: Euro2day.gr

• 
  
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• (0)
• 
• (1
  )

•