Σε εκλογές εξπρές με εκβιαστικά διλήμματα και απρόβλεπτες συνέπειες οδηγεί τη χώρα ο Τσίπρας

Προχωράμε - όπως όλα δείχνουν - σε πρόωρες εκλογές με πιθανότερη ημερομηνία  την 20η Σεπτεμβρίου.

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας,  προχώρησε σε 'διάγγελμα'  που ανακοίνωσε την "απόφασή του" - σε έντονα προσωπικό τόνο - για την παραίτηση του ίδιου και της κυβέρνησής του.

Οι λόγοι που επικαλέστηκε ήταν η ανάγκη για "καθαρότερη" εντολή προκειμένου να εφαρμόσει το νέο μνημονιακό πρόγραμμα - χωρίς καμία αυτοκριτική για όλα τα απίστευτα λάθη, τις παλινωδίες και τις αθετήσεις των όποιων "δεσμεύσεων" είχε αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος προσωπικά.

Καταλόγισε ευθύνη και σ' αυτούς  που για λόγους "ιδεολογικής" καθαρότητας  οδήγησαν σε πτώση της  κυβέρνησης, φωτογραφίζοντας τον Λαφαζάνη και τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας.

Οι λόγοι που οδηγήθηκε, όμως, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του είναι κυρίως διαφορετικοί ή έστω  πιο σύνθετοι.

Είχαμε από την πρώτη στιγμή γράψει στο Νέο Μέτοικο για τη διπλή απονομιμοποίηση της συγκεκριμένης κυβέρνησης και Βουλής  όταν προχωρούσε στην αλλοίωση των προεκλογικών υποσχέσεων, την παραβίαση της απόφασης του δημοψηφίσματος και την πορεία προς υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου.


Επισημάναμε ότι μια τέτοια κυβέρνηση αλλά και η Βουλή βρίσκεται σε τεράστια δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση.

Ήταν επομένως μοιραίο να οδηγηθεί σε πτώση όπως και έγινε.

Μέσα στην τεράστια αποτυχία  και τις βαριές πολιτικές ευθύνες  που αντανακλούν και στο δικό του πρόσωπο ο Τσίπρας επιχειρεί με ένα τακτικίστικο και τυχοδιωκτικό ελιγμό να παραμείνει στην κυβερνητική εξουσία επιτυγχάνοντας μάλιστα και την κυβερνητική αυτοδυναμία (!).

Για τις προθέσεις του μιλάμε ...

Αξιοποιώντας  το όποιο προσωπικό "πολιτικό κεφάλαιο" διαθέτει σύμφωνα και με κάποιες δημοσκοπήσεις ή με τις "αγιογραφίες" που του έχουν οικοδομήσει τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης (με τα οποία κατά τα άλλα βρίσκεται σε σύγκρουση).

Δεν αιφνιδίασε βέβαια τους Ευρωπαίους "εταίρους' και τους δανειστές  αφού αυτοί - απ' ό,τι φάνηκε καθαρά - και γνώριζαν και περίμεναν αυτές τις εξελίξεις.

Γιατί εκείνο που ενδιαφέρει αυτούς τους κύκλους και δυνάμεις είναι η εξασφάλιση  των πολιτικών συσχετισμών που αποτελούν "εγγύηση"  για την συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος.

Εφόσον αυτό το εξασφαλίζει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια άλλη διάταξη δυνάμεων με "ευρύτερη συναίνεση" και σύνθεση και με τις άλλες μνημονιακές δυνάμεις.

Γιατί και ο "επίσημος" ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα πλέον συγκαταλέγεται και με τη "βούλα" στους υποστηρικτές και στυλοβάτες των Μνημονίων.

Έχει μεταλλαχτεί ταχύτατα σε αυθεντική μνημονιακή δύναμη - παρά τη συνθηματολογία και τη δημαγωγία.

Η  προσπάθεια, επίσης, του Τσίπρα είναι να αιφνιδιάσει τους μέχρι πολύ πρόσφατα συντρόφους, συνεργάτες του και υπουργούς του και τώρα αντιπάλους που τον καταγγέλλουν και που ευθύνονται - κατά τα λεγόμενά του - για την πτώση της "πρώτης αριστερής κυβέρνησης".

Επιχειρεί δηλαδή  με τις εκλογές να επιλύσει ένα πρόβλημα που ήταν καταρχάς εσωκομματικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κάνει με ένα τρόπο, όμως, που είναι κατεξοχήν αντιδημοκρατικός και αυταρχικός.

Χωρίς να έχουν συγκληθεί τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ - Συνέδριο και άλλα - προχώρησε στη μνημονιακή μετάλλαξη αλλά και εξώθησε τα στελέχη και μέλη που διαφωνούν σε ντε φάκτο αποχώρηση.

Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας και του σεβασμού της λαϊκής βούλησης!


Επί της ουσίας, όμως, δεν παύουν οι κινήσεις του να είναι έντονα τυχοδιωκτικές και ρέπουν όπως είπαμε σε μια αυταρχική κατεύθυνση. 

Τρεις φορές μέσα στον ίδιο χρόνο  οδηγείται η χώρα στις κάλπες.

Με ανυπολόγιστο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.


Από τις δυο προηγούμενες - τις εκλογές του Ιανουαρίου και το δημοψήφισμα - προέκυψε ένας νόθος συσχετισμός που στηρίχτηκε στην ξεκάθαρη παραπλάνηση του λαού και ο οποίος οδήγησε στην παραβίαση της λαϊκής εντολής με πρώτη την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά.

Από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου τι προβλέπεται να προκύψει;

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με την εξασφάλιση του αναγκαίου συσχετισμού για την εφαρμογή του Τρίτου Μνημονίου και την υλοποίηση ακόμη πιο σκληρών μέτρων;

Είτε με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στο ρόλο του κεντρικού "οδηγού' και "ηγέτη" σ' αυτή την πορεία ...

Είτε - αν συμβεί η "έκπληξη" με τη ΝΔ να ανακάμπτει και να εκφράζει τις παραδοσιακές συντηρητικές και μνημονιακές δυνάμεις.

Είτε με διάφορες παραλλαγές σχημάτων συνεργασίας που ωστόσο θα εφαρμόζουν τις συγκεκριμένες πολιτικές.

Από την άλλη  μπορεί να υπάρξει αναδιάταξη των "αντιμνημοναικών" δυνάμεων;

Κι αυτό μπορεί να γίνει  με τη "Λαϊκή Ενότητα" του Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου, τον Βαρουφάκη και τ'άλλα παιδιά;


Από και μ' εκείνους που εξέθρεψαν και ενίσχυσαν τόσο καιρό το φαινόμενο Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ;

Η κατάσταση και σ' αυτό τον χώρο είναι εξαιρετικά συγκεχυμένη και επικαλύπτεται από δυνάμεις και πρόσωπα που είχαν κινηθεί στον αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ.


Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι εκλογές δεν μπορούν να προσφέρουν θετικό πολιτικό αποτέλεσμα για το λαό.

Ότι θα έχουν βαρύ  οικονομικό και κοινωνικό κόστος - αφού στη χείριστη οικονομική συγκυρία που οξύνθηκε μετά και τα capital controls θα προστεθεί και η αστάθεια και οι απρόβλεπτες συνέπειες από τις εκλογές οι οποίες ήδη δημιουργούν κινδύνους και για τις όποιες επενδύσεις είχαν δρομολογηθεί.

Ενώ η κοινωνία θα επωμιστεί το βάρος και για τα νέα μνημονιακά μέτρα αλλά και για τα όποια καινούργια προκύψουν μετά τις εκλογές.

Ήδη ο Μεϊμαράκης μίλησε για πιθανή ανάγκη και για "Τέταρτο Μνημόνιο"!!!

Δηλαδή, θα πάει η χώρα σε εκλογές για να παραμείνει ο Τσίπρας και  η παρέα του στην κυβέρνηση;

Ή για να βγει ένα νέο "εταιρικό" σχήμα διακυβέρνησης;

Ή για να επανέλθει η ΝΔ ως κορμός στη νέα κυβέρνηση;

Ή για να μπει ο Λαφαζάνης και η δική του "παρέα" στη Βουλή;

Νομίζουμε ότι οι λαϊκές και οι κοινωνικές δυνάμεις και οι ανάγκες τους βρίσκονται πολύ μακριά από όλα αυτά.

Και ότι το πραγματικά νέο και αυτό που θα εκφράσει τη νέα κοινωνική δυναμική, τις ανάγκες για μια διαφορετική πορεία της χώρας πρέπει να προκύψουν μέσα από τελείως διαφορετικές διαδικασίες και εξελίξεις.

Πρώτα απ' όλα μέσα στην ίδια την κοινωνία, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.

Αλλά και μέσα από ένα ειλικρινή, ουσιαστικό και επιστημονικό διάλογο ανάμεσα σε νέες και άφθαρτες δυνάμεις για να βρεθούν οι προγραμματικές απαντήσεις  που έχει ανάγκη ο τόπος, ο λαός και η κοινωνία. 

Όλα αυτά δεν συμπιέζονται ή δεν υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο μέσα στις εκλογές - πολύ περισσότερο σ' αυτές τις συγκεκριμένες εκλογές.