Στη δημοσιότητα η λίστα Λαγκάρντ (;) από το περιοδικό Hot doc

  Το HOT DOC  το περιοδικό που εκδίδει ο δημοσιογράφος Γιάννης Μπαξεβάνης έφερε  στη δημοσιότητα τα ονόματα 2.059 Ελλήνων οι οποίοι έχουν λογαριασμούς στην τράπεζα HSBC της Ελβετίας. Πρόκειται για τη λίστα Λαγκάρντ η οποία επί δύο τουλάχιστον χρόνια περιφέρεται από συρτάρι σε συρτάρι και από τσέπη σε τσέπη υπουργού, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα μέσο πολιτικού και οικονομικού εκβιασμού.

 Σύμφωνα  με το περιοδικό «οι άνθρωποι που υπάρχουν στη λίστα δεν είναι απαραίτητα φοροκλέφτες, ούτε διαχειριστές μαύρου χρήματος. Υπάρχουν όμως εκατοντάδες εμφανείς περιπτώσεις συναλλασσόμενων με την τράπεζα που εμφανίζουν καταθέσεις που δεν ταιριάζουν με καμιά επαγγελματική τους δραστηριότητα. Η απόφασή μας να δημοσιεύσουμε τα ονόματα είναι συνειδητή και εκτός από την ενημέρωση στόχο έχει να χτυπήσει το νοσηρό κλίμα που δημιουργείται στη χώρα βάζοντάς την να δέχεται βολές από τη λάσπη του υπονόμου που πέφτει συνεχώς στον ανεμιστήρα». 

 Θεωρούμε ότι η ανακύκλωση λιστών και ονομάτων χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν προσφέρει κάτι  ουσιαστικό.

Εκείνο που είναι απολύτως αναγκαίο είναι η ριζική  αλλαγή της πολιτικής που εφαρμόζεται, η απονομή  δικαιοσύνης με τη δίωξη των ενόχων για φοροδιαφυγή αλλά και η λήψη αποφασιστικών μέτρων για την απόδοση στο δημόσιο των κλεμμένων.

 Ωστόσο, παρουσιάζουμε αυτή τη λίστα – που δεν σημαίνει ότι είναι η μοναδικά  ή η τελική, ούτε ότι δεν υπάρχουν και άλλα ηχηρά ονόματα -  γιατί  μπορούν να βγουν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

ΠΑΡΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ! 

"Νίκος Παπανδρέου", "Γιώργος Τράγκας", "οικογένεια Χατζηϊωάννου", το επώνυμο "Λαλαούνης" το επώνυμο "Λάμψιας", "Καίσαρης", "Καρακίτσος" της "Καρακίτσος Security", "Πελέκη", "Σοφοκλής Πρινιωτάκης", "Σιγάλας" "Π. Τσάκος" (εφοπλιστής), όλη η οικογένεια "Μπόμπολα", "Νίνα Ποταμιάνου", "Κων/νος Κωνσταντινίδης" (Medixin,Δερματολόγος), "Δημήτρης Κοπελούζος", "Νίκος Τσάκος", "Λαυρέντης Λαυρεντιάδης" (ο γνωστός από την PROTON BANK), "Βιλδιρίδης" (κοσμήματα), "Σπύρος Μεταξάς", "Γιάννης Φιλίππου", "Βερναρδάκης", "Νίκος Γουλανδρής", "Γιάννης Τράγκας" (γιος του Γιώργου), Δημήτρης Τζιώτης (παλαιότερα είχε διεκδικήσει την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ), "Καπράλος" (πρώην πρόεδρος του Χρηματιστήριου).Στην θέση 1263 προβάλλει το όνομα του Αντώνη Σαμαρά! Προφανώς πρόκειται για συνωνυμία και συνεπωνυμία, διότι ακριβώς από δίπλα αναφέρει civil engineer, δηλαδή πολιτικός μηχανικός! 

Αξίζει να αναφερθεί ότι στην περίφημη λίστα υπάρχουν πολλές γυναίκες με την ένδειξη housewife", δηλαδή σύζυγος! 

Τη ναζιστική «φυλετική καθαρότητα» προπαγανδίζει η Χρυσή Αυγή: Δεν είναι Έλληνας ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης κατά την άποψη του βουλευτή Ηλία Παναγιώταρου

Αναδημοσιεύουμε χωρίς ιδιαίτερα σχόλια την είδηση.

Το πρότυπο του αληθινού Έλληνα σκιαγράφησε, με τον πλέον φυλετικό και ρατσιστικό τρόπο, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος ο οποίος με δηλώσεις του σε τηλεοπτικό σταθμό τα έβαλε με τον διεθνή μπασκετμπολίστα Σοφοκλή Σχορτσανίτη.

Ο διάλογος είναι ανάμεσα στους παρουσιαστές της εκπομπής «Μακελειό» στο κανάλι «Extra 3» και στο φιλοξενούμενο βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» Ηλία Παναγιώταρο.

Διαβάστε και βγάλτε μόνοι σας συμπέρασμα:

- Αν στο κόμμα σας ερχόταν μία Ελληνίδα έγχρωμη ή ένας Έλληνας έγχρωμος που ήταν Έλληνας αλλά ήταν το χρώμα του σκούρο. Θα τον παίρνατε στο κόμμα;

«Τι εννοείτε σκούρο; Ηλιοκαμένος;».

- Να ήταν μαύρος. Χριστιανός ορθόδοξος, ο οποίος είναι Έλληνας με ελληνική ταυτότητα. Ο Σχορτσανίτης.

«Δεν θεωρούμε ότι ο Σχορτσανίτης, σύμφωνα με τα πρότυπα της ελληνικής φυλής, είναι Έλληνας. Δεν είναι Έλληνας. Πρέπει να είναι και οι δύο γονείς του Έλληνες και να ανήκουν στην ευρωπαϊκή φυλή. Αυτό θεωρούμε εμείς. Αν θεωρείτε εσείς τον Σχορτσανίτη Έλληνα, πάρτε τον στο δικό σας κόμμα».

- Είσαστε ρατσιστές ή απλώς πολεμάτε τους λαθραίους όπως λέμε;

«Το να πιστεύεις στη διαφορετικότητα των φυλών δεν είναι κακό πράγμα».

- Με συγχωρείτε, αλλά αυτό είναι το δόγμα της Αρίας Φυλής.

«Προς θεού. Πώς θα γίνει δηλαδή; Πρέπει να είμαστε υπερασπιστές της ράτσας των σκύλων; Δηλαδή, να μην μπερδεύουμε το πεκινουά με το λαμπραντόρ. Εμείς θεωρούμε ότι ο Θεός τα έπλασε έτσι και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Τιμή τους και καμάρι τους που είναι μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι. Δε θεωρούμε ότι είναι Έλληνες. Δεν είναι βασικά».

- Εσείς κυνηγάτε τους λαθραίους ή όλους;

«Εμείς δεν τους κυνηγάμε. Εμείς υπερασπιζόμαστε τους Έλληνες. Και υπάρχουν μόνο λαθραίοι καταρχήν. Δεν υπάρχουν νόμιμοι μετανάστες στην Ελλάδα. Είναι ένα μεγάλο ψέμα».

 Βαθμιαία αποκαλύπτεται  - και σε όσους δεν το κατανοούσαν - το αποκρουστικό πρόσωπο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

 Η οποία ακολουθεί τους «πατροπαράδοτους» τρόπους επέκτασης της επιρροής της σε στρώματα του πληθυσμού και σε ανθρώπους που διακρίνονται για την ιστορική τους άγνοια ή έχουν «ευήκοον ους» απέναντι στα μισαλλόδοξα κηρύγματά της.

 Αξιοποίησε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης για να κερδίσει «συμπάθειες» σε ανθρώπους που πλήττονται.

 Εξακόντισε την ξενοφοβία και το μίσος απέναντι στους μετανάστες ψαρεύοντας στα θολά νερά και αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα που ταλαιπωρούσαν τμήματα του πληθυσμού. Μέσα από πρακτικές κοινωνικής βαρβαρότητας και αγριότητας που προσβάλλουν τον πολιτισμό μας.

 Βαθμιαία, όμως, αναπτύσσει όλη την «γκάμα» των ιδεολογικών, φυλετικών απόψεών της – βαθιά απάνθρωπων και ανιστόρητων.

 Έτσι, σειρά πήραν καλλιτέχνες και θεατρικοί δημιουργοί που προπηλακίστηκαν μέσα από ένα κράμα εξαλλοσύνης, (παρα)θρησκευτικού φανατισμού και ακραίου σκοταδισμού.

Ακολουθούν όσοι – κατά την άποψη των νοσταλγών του Χίτλερ – δεν είναι «ακραιφνείς Έλληνες», δεν ανήκουν στην «ευρωπαϊκή και Αρία Φυλή».

Και φυσικά σειρά θα έχουν οι κοινωνικά αδύναμοι, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, με άλλες ιδιαιτερότητες.

Ενώ εδώ και καιρό στόχο απειλών ή και βιαιοτήτων αποτελούν αριστεροί, κομμουνιστές, άνθρωποι με διαφορετικό πολιτικό και πολιτιστικό προσανατολισμό από εκείνο που εκπροσωπούν τα ναζιστικά κακέκτυπα.

Με πιο πρόσφατο γεγονός την προσβολή στο πρόσωπο του αγωνιστή και συμβόλου της Εθνικής Αντίστασης, Μανόλη Γλέζου.

Τα οποία βεβαίως αρέσκονται να επιδεικνύουν και να διατρανώνουν τα βαθιά ανθελληνικά αισθήματά τους σε γιορτές μίσους, σε ύμνους υπέρ των συνεργατών των κατακτητών Γερμανών και στα ανατριχιαστικά πεπραγμένα τους στις μαύρες μέρες της χιτλερικής Κατοχής.

 Ξεδιπλώνεται, λοιπόν, το ανατριχιαστικό πρόσωπο του νεοναζιστικού εκτρώματος που απειλεί την ελληνική κοινωνία και το οποίο  - αυτή τη στιγμή – εμφανίζει μια αυξανόμενη δυναμική.

 Χρέος, λοιπόν, των δημοκρατικών πολιτών αυτής της χώρας είναι να υψώσουν φραγμό σε όλα αυτά τα σχέδια, τις ανιστόρητες και επικίνδυνες απόψεις, τις βαθιά απάνθρωπες και προσβλητικές απέναντι στον ελληνικό και πανανθρώπινο πολιτισμό.

«Μαθήματα πατριωτισμού» από εκείνους που εκποιούν την Ελλάδα και οδηγούν σε απόγνωση τους Έλληνες

  Σε μια κούφια ρητορική περί πατριωτισμού, ελληνικού μεγαλείου και άλλων τέτοιων … ηρωικών δηλώσεων κατέφυγε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς  στο χαιρετισμό του κατά την τελετή εγκαινίων της έκθεσης: «Κειμήλια απελευθέρωσης 2012-13» στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

 Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι η Ελλάδα δίνει σήμερα αγώνα απελευθέρωσης από τα δεσμά της υπανάπτυξης και της υπερχρέωσης, ενώ χρησιμοποιώντας στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και του Γιάννη Ρίτσου θέλησε να επισημάνει ότι με συστατικά την «ενότητα και την ομοψυχία» ο ελληνικός λαός έχει ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που έχει συναντήσει.

 Όμως, ο Αντώνης Σαμαράς και οι δυνάμεις που εκπροσωπεί με τους όρους «ενότητα» και «ομοψυχία» εννοεί ενότητα για την εφαρμογή της εξοντωτικής πολιτικής των Μνημονίων.

 Το κάλεσμα του Σαμαρά είναι κάλεσμα «εθελούσιας»  υποταγής του ελληνικού λαού στα συμφέροντα των ξένων δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας.

 Αντίθετα, βαπτίζει ως διχαστική εκείνη την πολιτική και την άποψη που διεκδικεί μια διαφορετική πορεία της χώρας και επιζητεί τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας και των βασικών δικαιωμάτων  των Ελλήνων πολιτών.

Χωρίς να την κατονομάσει, επίσης, ο πρωθυπουργός καταφέρθηκε εναντίον της Χρυσής Αυγής, λέγοντας ότι «την Κυριακή θα γιορτάσουμε το "όχι" στον φασισμό και ο πατριωτισμός δεν είναι σημαία ευκαιρίας, δεν είναι μίσος προς όλους τους άλλους».

Ξεχνά να πει ότι είναι η παράταξη και η κυβέρνησή του που «έπαιξε» πάρα πολύ το χαρτί της ξενοφοβίας,  ότι συντέλεσε κατά πολύ στη διαμόρφωση μιας  υπερσυντηρητικής πολιτικής ατζέντας προκειμένου να κερδίσει ψήφους και επιρροή στα πιο καθυστερημένα πολιτικά στρώματα, επενδύοντας στο φόβο, στην κινδυνολογία, στο συστηματικό αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα καίρια προβλήματα.

Και είναι αυτή που ανέχεται την ανεξέλεγκτη δράση των ακροδεξιών μηχανισμών σε νευραλγικούς τομείς του κράτους – παρά τις καταγγελίες που γίνονται – ενώ αρκείται σε μια κούφια επίδειξη «εκφράσεων καταδίκης» που εξαντλούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Ο  πρωθυπουργός, αναφέρθηκε στην 100ή επέτειο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, διαπιστώνοντας ότι «ως λαός κρύβουμε τεράστιες δυνάμεις και όπως στα τέλη του 19ου αιώνα η Ελλάδα ήταν κάτω από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο και το 1897 είχε υποστεί ήττα από τους Τούρκους εντούτοις ανορθώθηκε και μετέτρεψε την δύναμη σε αδυναμία».

 Μόνο που ξεχνά ότι αυτή η εξέλιξη δεν προέκυψε μέσα από μια «ιδεατή διαδικασία» αλλά μέσα από οξύτατες πολιτικές συγκρούσεις, ανάμεσα στο φθαρμένο παλαιοκομματικό κατεστημένο, στο παλάτι και στις δυνάμεις που διεκδικούσαν μια διαφορετική πορεία του έθνους. Πέρασε μέσα από το κίνημα στο Γουδή και τη διαμόρφωση ενός ριζικά νέου πολιτικού τοπίου. Η επικράτηση των εκσυγχρονιστικών αστικών δυνάμεων που συσπειρώθηκαν γύρω από την ηγεσία του Ελευθέριου Βενιζέλου συνυπήρξε με τη δράση και την κινητοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων που οδήγησε σε ριζοσπαστικοποίηση  ευρέων τμημάτων της κοινωνίας και στην ανάπτυξη και του εργατικού κινήματος.

Κατά συνέπεια η φράση «η χρεοκοπία και ο ταπεινωτικός διεθνής έλεγχος δεν υπέταξαν το πνεύμα του ελληνισμού. Δεν νίκησαν την Ελλάδα αλλά την αναγέννησαν», αποτελεί σοβαρή ιστορική ανακρίβεια και είναι εξόχως προκλητική στις δεδομένες συνθήκες που διανύουμε.

 Δεν αναγέννησαν την Ελλάδα η χρεοκοπία και ο διεθνής οικονομικός έλεγχος. Αντίθετα, την οδήγησαν σε ταπεινώσεις και δεινά.

Η «αναγέννηση» της Ελλάδας στηρίχτηκε στους αγώνες του ελληνικού λαού, στις θυσίες του. Συνδέθηκε με την ανατροπή του παρωχημένου πολιτικού συστήματος  και όχι με τη διατήρησή του.

«Θέλουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας και το κάνουμε για να μπούμε στην ανάπτυξη ώστε να μην έχουμε ανάγκη από μνημόνια και δανειστές», δήλωσε επίσης ο Αντώνης Σαμαράς.

  Τραγική δήλωση από τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης που ετοιμάζεται να εκχωρήσει και τα τελευταία ψήγματα  εθνικού πλούτου. Που οδηγεί τους Έλληνες πολίτες στην απόγνωση και τους καταδικάζει σε μαζική φτώχεια και ανεργία.

   Και που βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση, διευρύνοντας συνεχώς το χρέος και την πλήρη εξάρτηση από τους δανειστές.

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς προχωρώντας σε έναν αυθαίρετο αχταρμά από  στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και του Γιάννη Ρίτσου.

Τραγική ειρωνεία και αυτή η «ποιητική» έξαρση του πρωθυπουργού.

Αφού κυριολεκτικά πλέον η πολιτική που εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση μνημονιακών ανδρεικέλων στην οποία προΐσταται οδηγεί στην αποσύνθεση της Ελλάδας.

Όπου λόγω και των εξοντωτικών μέτρων, της λεηλασίας που ασκείται σε βάρος των Ελλήνων πολιτών και της ανελέητης ληστρικής μανίας των ξένων δανειστών και των εγχώριων συνεργατών τους, απειλούνται ευρύτατα τμήματα εργαζομένων και πολιτών να μην  έχουν ούτε την «ελιά» ούτε το «αμπέλι».

Όσο για το «καράβι» - αν εννοεί ο πρωθυπουργός τους Έλληνες εφοπλιστές – εδώ και καιρό από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 απολαμβάνουν την πλήρη φορολογική ασυδοσία και τον πλούτο τους τον φυγαδεύουν στις τράπεζες του εξωτερικού ή στις περίφημες off shore εταιρείες.

Μάλλον στη θέση των κούφιων λόγων περί «πατριωτισμού», «ομοψυχίας» και «εθνικού μεγαλείου» πρέπει να τεθεί στο προσκήνιο και να υιοθετηθεί μια άλλη πολιτική – εξόδου από κάθε λογής Μνημόνιο, που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής ανάπτυξης.

Μόνο που – όπως δείχνει η πραγματική ελληνική ιστορία και όχι η κούφια ρητορεία των πολιτικών εκπροσώπων της υποταγής στους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους – μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκύψει μέσα από οξύτατη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση που θα οδηγήσει στην ανατροπή του παρηκμασμένου και σαπισμένου πολιτικού συστήματος.

Κάτι αντίστοιχο που συνέβη εκατό χρόνια πριν.

Αλλά  και σε πιο προχωρημένη μορφή και με πιο σαφείς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και προτεραιότητες. 

Καπιταλισμός. Πώς η Αριστερά έχασε το επιχείρημά της. Ένα άρθρο του Slavoj Zizek στο Foreign Policy του Νοεμβρίου

Καπιταλισμός. Πώς η Αριστερά έχασε το επιχείρημά της. Ένα άρθρο του  Slavoj Zizek στο Foreign Policy του Νοεμβρίου

 Από σήμερα ξεκινάμε μια σειρά δημοσιεύσεων επώνυμων στοχαστών αλλά και άλλων που θα φορούν δύο κεντρικές θεματικές:

 Τη φύση της σύγχρονης κρίσης, την κριτική προς τον καπιταλισμό αλλά και τη δυνατότητα ή όχι εναλλακτικής διεξόδου από αυτήν

Και

Την άνοδο του ακροδεξιού εξτρεμισμού, ειδικότερα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τις ιστορικές καταβολές, τη σύγχρονη ιδιαιτερότητα του και τους κινδύνους που δημιουργεί.

Ως πρώτη δημοσίευση παρουσιάζουμε ένα άρθρο του Σλαβόι Ζίζεκ, του γνωστού Σλοβένου φιλοσόφου, που μπορεί να προκαλέσει σίγουρα προβληματισμό. Φυσικά και ενστάσεις.

 Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2012 του αμερικανικού περιοδικού Foreign Policy.  

Καπιταλισμός. Πώς η Αριστερά έχασε το επιχείρημά της.

 “Θα πίστευε κανείς ότι η κρίση που προήλθε από το ληστρικό, ανεξέλεγκτο καπιταλισμό θα  είχε αλλάξει μερικά μυαλά σχετικά με τη θεμελιώδη φύση της παγκόσμιας οικονομίας.

  Κάτι που μπορούσε να είναι και λάθος. Βέβαια, δεν υπάρχει καμία έλλειψη των αντι-καπιταλιστικών συναισθημάτων στον κόσμο σήμερα, κυρίως, αφού η κρίση που προήλθε από τις χειρότερες υπερβολές του συστήματος, συνεχίζει να καταστρέφει την παγκόσμια οικονομία. Αν μη τι άλλο, είμαστε μάρτυρες μιας υπερπληθώρας κριτικών για τη φρίκη του καπιταλισμού: βιβλία, εφημερίδες, έρευνες, εκθέσεις και εκπομπές την τηλεόραση αφθονούν, μιλώντας μας για εταιρείες που ρυπαίνουν το περιβάλλον ανελέητα, για διεφθαρμένους τραπεζίτες που συνεχίζουν να παχαίνουν από τα μπόνους, ενώ οι τράπεζές τους διασώζονται από τα χρήματα των φορολογουμένων, καθώς και για κάτεργα όπου τα παιδιά εργάζονται υπερωριακά.

Ωστόσο, δεν έχει σημασία πόσο τραγική είναι η καταγγελία ή πόσο ενδεικτική μιας μεγαλύτερης, πιο συστημικής αποτυχίας, αφού υπάρχει ένα όριο στο πόσο μακριά πάνε οι κριτικές αυτές. Ο στόχος είναι πάντα να εκδημοκρατιστεί ο καπιταλισμός στο όνομα της καταπολέμησης των υπερβολών και η επέκταση του δημοκρατικού ελέγχου της οικονομίας μέσω της πίεσης για μεγαλύτερο  έλεγχο από τα  μέσα ενημέρωσης, με την αξιοποίηση κοινοβουλευτικών ερευνών, αυστηρότερων νόμων, και «έντιμων» ερευνών της αστυνομίας. Αυτό που δεν αμφισβητείται είναι το δίκαιο του αστικού κράτους πάνω στο οποίο βασίζεται ο σύγχρονος καπιταλισμός. Αυτή εξακολουθεί να είναι η ιερή αγελάδα που ακόμη και οι πιο ριζοσπαστικοί επικριτές, όπως οι Occupy Wall Street και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, δεν τολμούν να αγγίξουν.

 Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, ότι οι αισιόδοξες αριστερές προσδοκίες ότι η συνεχιζόμενη κρίση θα αποτελούσε μια  απογοητευτική στιγμή - το ξύπνημα από ένα όνειρο - κατέληξαν να είναι επικίνδυνα κοντόφθαλμες. Το έτος 2011 ήταν πράγματι ένα από τα επικίνδυνα όνειρα, που συνδέθηκε με την αναβίωση της ριζοσπαστικής πολιτικής χειραφέτησης  σε όλο τον κόσμο. Ένα χρόνο αργότερα, κάθε μέρα φέρνει μια νέα απόδειξη του πόσο εύθραυστη και ασυνεπής ήταν αυτή η αφύπνιση στην πραγματικότητα. Ο ενθουσιασμός της Αραβικής Άνοιξης βυθίστηκε σε συμβιβασμούς και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό.  Οι  Occupy Wall Street έχασαν σε ορμή σε τέτοιο βαθμό, ώστε η  εκδίωξή τους από το πάρκο Zuccotti από την αστυνομία της Νέας Υόρκης, έμοιαζε σαν μια μεταμφιεσμένη ευλογία.  Η ίδια ιστορία παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο: οι μαοϊκοί του Νεπάλ φαίνεται να χειραγωγούνται από τις αντιδραστικές δυνάμεις και τους βασιλόφρονες. Το «μπολιβαριανό» πείραμα της Βενεζουέλας υποχωρεί όλο και περισσότερο σε μια λαϊκιστική εκδοχή ενός caudillo. Και  ακόμη και το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα, το κίνημα εναντίον της λιτότητας στην Ελλάδα, έχει χάσει τη δυναμική του μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.

 Φαίνεται τώρα ότι το κύριο πολιτικό αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης δεν ήταν η άνοδος της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά αντίθετα  του ρατσιστικού λαϊκισμού, ότι η κρίση έφερε περισσότερους πολέμους, περισσότερη φτώχεια στις ήδη πιο φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Επειδή όλες αυτές οι κρίσεις απειλούν να βγάλουν βίαια τους ανθρώπους από την αυταρέσκειά και την επανάπαυσή τους και αμφισβητούν τις βασικές αρχές της ζωής τους, η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση δεν είναι η επανάσταση, αλλά ο πανικός, που οδηγεί σε μια επιστροφή στα βασικά: τροφή και καταφύγιο. Τα θεμέλια του πυρήνα της κυρίαρχης ιδεολογίας δεν τίθενται σε αμφιβολία. Είναι ακόμη πιο βίαια στηριγμένα.

Θα μπορούσαμε στην πραγματικότητα να δούμε τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση του καπιταλισμού; Ο γερμανός φιλόσοφος, Peter Sloterdijk, μου είπε κάποτε ότι, αν υπάρχει κάποιος ζωντανός στον οποίου θα ιδρυθεί μνημείο 100 χρόνια από τώρα, θα είναι ο Lee Kuan Yew, ο ηγέτης της Σιγκαπούρης που έκανε περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο για την προώθηση και την εφαρμογή του γάμου του καπιταλισμού και του αυταρχισμού - μια συμφωνία που κατ' ευφημισμόν αναφέρεται ως «ασιατικές αξίες». Ο ιός του αυταρχικού καπιταλισμού αργά αλλά σταθερά εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, πουθενά περισσότερο όμως  από ό, τι στην Κίνα.

Αντιμέτωποι με την σημερινή έκρηξη του καπιταλισμού στην Κίνα, οι αναλυτές συχνά ρωτούν αν η πολιτική δημοκρατία ως η «φυσική» πολιτική συνοδεία του καπιταλισμού θα επιβληθεί αφεαυτής. Αλλά τι θα γινόταν αν η υπόσχεση εκδημοκρατισμού δεν φτάσει ποτέ; Τι θα συμβεί αν ο αυταρχικός καπιταλισμός της Κίνας δεν είναι μια στάση στο δρόμο για περαιτέρω εκδημοκρατισμό, αλλά το καθεστώς προς το οποίο ο υπόλοιπος κόσμος κατευθύνεται;

Ο Λέων Τρότσκι χαρακτήρισε κάποτε την τσαρική Ρωσία ως «το φαύλο συνδυασμό του ασιατικού κνούτου [μαστίγιου] και της ευρωπαϊκής χρηματιστηριακής αγοράς," αλλά η περιγραφή ισχύει ακόμα καλύτερα για την Κίνα του σήμερα. Στην κινεζική επανάληψη, ο συνδυασμός αυτός  μπορεί να αποδειχθεί πιο σταθερός από  ένα δημοκρατικό καπιταλιστικό μοντέλο που έχουμε μάθει να θεωρούμε ως φυσιολογικό.

Το κύριο θύμα της τρέχουσας κρίσης δεν είναι έτσι ο καπιταλισμός, ο οποίος φαίνεται να εξελίσσεται σε μια ακόμα πιο ευέλικτη και ολέθρια μορφή, αλλά η δημοκρατία - για να μην αναφέρουμε την αριστερά, της  οποίας η αδυναμία να προσφέρει μια βιώσιμη εναλλακτική λύση έχει παγκοσμίως  πάλι καταστεί ορατή σε όλους. Ήταν η αριστερά που πραγματικά έχει πιαστεί με «τα παντελόνια της κάτω». Έτσι σχεδόν συνέβη ώστε αυτή η κρίση να αναπτύχθηκε για να αποδείξει ότι η μόνη λύση για την αποτυχία του καπιταλισμού είναι περισσότερος  καπιταλισμός».

Στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης, οξύνεται ο διχασμός της κοινωνίας – Μια κρίση με το πρόγραμμα λιτότητας που θυμίζει το 1929 και η «ντροπή» της Ελλάδας; Ο απόηχος της κρίσης και τα διχαστικά φαινόμενα από την άνοδο της Χρυσής Αυγής, όπως καταγράφονται στο Διεθνή Τύπο

Η αυξανόμενη ένταση και ο διχασμός της ελληνικής κοινωνίας που προκαλείται από την ανελέητη πολιτική των Μνημονίων και τον κίνδυνο  που προκαλεί η δράση της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής., συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον του διεθνούς τύπου.

Έτσι, στη δράση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα αναφέρεται εκτενές ρεπορτάζ της ελβετικής εφημερίδας Neue Zürcher Zeitung. Υπό τον τίτλο «Η ντροπή της Ελλάδας» η εφημερίδα σημειώνει ότι η Χρυσή Αυγή εξελίσσεται σε κράτος εν κράτει τη στιγμή που, όπως γράφει, οι δημοκράτες πολιτικοί «κοιτούν αβοήθητοι».

Υπενθυμίζοντας τα πρόσφατα γεγονότα έξω από το θέατρο Χυτήριο στην Αθήνα και τους προπηλακισμούς των θεατών και των ηθοποιών της παράστασης Corpus Christi από μέλη της Χρυσής Αυγής, η NZZ επισημαίνει ότι οι βίαιες επιθέσεις εναντίον μεταναστών ανήκουν στην ημερήσια διάταξη.

Παράλληλα, όπως σημειώνει, «η διαμαρτυρία για τις καθημερινές επιθέσεις οπαδών της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής εναντίον μεταναστών παραμένει περιορισμένη. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) κατέγραψε στο τέλος Αυγούστου «ανησυχητικής έκτασης βία με ρατσιστικό κίνητρο στη χώρα». Η ελβετική εφημερίδα παρατηρεί ότι η Χρυσή Αυγή δείχνει να επιβεβαιώνεται με τη δράση της καθώς «σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα αναδεικνυόταν σε τρίτη δύναμη στη βουλή. Ελάχιστοι πολιτικοί μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης».

Η αρθρογράφος εκτιμά ότι η σύγκριση της κατάστασης με εκείνη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης αποκτά βάση εξαιτίας της «ανικανότητας της κυβέρνησης και των κρατικών οργάνων να αντιδράσουν επαρκώς απέναντι στην ακροδεξιά απειλή».

 Σε δημοσίευμα, επίσης, των New York Times, υπογραμμίζεται ότι τα μέλη της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής κόμματος, τα οποία σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να έχουν την υποστήριξη της αστυνομίας, συγκρούονται βίαια με αριστερούς και τους μετανάστες, αυξάνοντας τους φόβους για την αβεβαιότητα ύπαρξης του κράτους δικαίου. Αλλά η διαφωνία δεν περιορίζεται σε αυτά.

 Το δημοσίευμα συνεχίζει:  «Πολιτικοί  όλο και περισσότερο βυθισμένοι σε σκάνδαλα διαφθοράς αποξενώνονται από τους πολίτες,  ενώ αναθεματίζουν ο ένας τον άλλον στο Κοινοβούλιο».

 Οι New York Times επισημαίνουν τον αυξανόμενο διχασμό και τις εκρηκτικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας. Με την ανεργία στο 25 %, και πάνω από 50% για τους νέους, οι εντάσεις αυξάνονται μεταξύ των γενεών, μεταξύ των εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα , μεταξύ των «εχόντων» και των  «μη εχόντων».

Η κυβέρνηση πέρασε μόλις ένα νόμο που επιτρέπει σούπερ μάρκετ να πωλούν ληγμένα τρόφιμα σε μειωμένες τιμές. Η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης έχει τριπλασιαστεί από το 2009, και πολλές πολυκατοικίες δεν πρόκειται να αγοράσουν αφού πάρα πολλοί ενοικιαστές δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.

 Το δημοσίευμα συνεχίζει αναφέροντας: «Ο κ. Σαμαράς προκάλεσε πρόσφατα δημόσια κατακραυγή όταν σε μια συνέντευξη σε μια γερμανική εφημερίδα παρομοίασε σήμερα την Ελλάδα με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία, αναφερόμενος  στην εύθραυστη δημοκρατία στην οποία φασίστες και κομμουνιστές  μάχονταν  για την εξουσία, ενώ το πολιτικό κέντρο είχε διαβρωθεί πριν ο Χίτλερ ανέβει στην εξουσία».

Η εφημερίδα φιλοξενεί δήλωση του  Νίκου Μουζέλη, ομότιμου καθηγητή της κοινωνιολογίας στο London School of Economics, ο οποίος πρόσφατα  έπεσε θύμα ληστείας "Υπάρχει τόσο μεγάλη κατάθλιψη και  επιθετικότητα - κλοπές, εγκλήματα όλων των ειδών, έχουν αυξηθεί πάρα πολύ κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών».

 Κατά τους New York Times, στους δρόμους της Αθήνας, οι συγκρούσεις μεταξύ μελών της Χρυσής Αυγής και αριστερών αυξάνονται. Μια ομάδα αριστερών που συνελήφθησαν τον περασμένο μήνα, μετά από μια τέτοια σύγκρουση, δήλωσε ότι είχε χτυπηθεί βάναυσα από τις αστυνομικές δυνάμεις,  που τους προκάλεσαν μώλωπες  και εγκαύματα κατά τη διάρκεια της κράτησης τους  ενώ η αστυνομία απείλησε να αποκαλύψει τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους  στη Χρυσή Αυγή,  ρεπορτάζ που παρουσίασε και η εφημερίδα Guardian  ενώ  και ένας δικηγόρος  ενός  από τους 15 κρατούμενους επιβεβαίωσε.

Η αστυνομία έχει αρνηθεί οποιαδήποτε αδικοπραγία, και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης δήλωσε ότι θα μηνύσει τη βρετανική εφημερίδα για δυσφήμιση. Αλλά  βουλευτής της Χρυσής Αυγής δήλωσε πρόσφατα  στο BBC πως πιστεύει  πίστευε ότι η οργάνωσή του έχει  την υποστήριξη του 50 με 60% της ελληνικής αστυνομίας.

Η αμερικανική εφημερίδα φιλοξενεί δηλώσεις και Ελλήνων πολιτών, όπως της κ.  Αγγελικής Χριστάκη, 58 ετών, που είπε ότι αισθάνεται ολοένα και πιο ανήσυχη. "Κατευθυνόμαστε  προς ένα σενάριο του εμφυλίου πολέμου»,  δήλωσε με έμφαση. "Αλλά αυτό είναι φυσικό, όταν οι πλούσιοι είναι ενάντια στους φτωχούς, όταν η ακροδεξιά επιτίθεται στην άκρα Αριστερά."

 Οι NYT τονίζουν ότι  η Ελλάδα βρέθηκε στη λήξη  του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου σε έναν εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσε  τεράστια τραύματα.

«Προσωπικά θλίβομαι όταν είδα μικρά παιδιά σε μια εκδήλωση της  Χρυσής Αυγής», ανέφερε η κ. Χριστάκη.  "Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου."

 Τέλος η εφημερίδα κάνει λόγο και στην αυξανόμενη δράση της Χρυσής Αυγής  που ενώ είναι περισσότερο γνωστή για βίαιες συγκρούσεις  με τους μετανάστες, ορισμένα από τα μέλη και στελέχη της συνεργάστηκαν αυτό το μήνα με  διαδηλωτές παραθρησκευτικών οργανώσεων  και συνεπλάκησαν με θεατρόφιλους και φορείς για να «διαμαρτυρηθούν» για το θεατρικό έργο του Terrence McNally  "Corpus Christi.

"Οι νεοναζί διευρύνουν το φάσμα των στόχων",  αναφέρει ο αρθρογράφος, Νίκος Ξυδάκης, στην εφημερίδα Καθημερινή. «Πρώτα ήταν αλλοδαποί.  Τώρα είναι οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι καλλιτέχνες, οι αριστεροί, οι Έλληνες, όποιος δεν θεωρείται ότι είναι 100% άριος, σούπερ-αρσενικός."

Σε ένα δραματικό σχόλιο  του, επίσης, το Bloomberg παρομοιάζει το αποτελέσματα της λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα με τη Μεγάλη Ύφεση του 1929-1930 στις ΗΠΑ και τη Γερμανία.

Καθώς η ελληνική οικονομία  τα πέντε τελευταία χρόνια έχει βυθιστεί σε μια ύφεση που κινείται στο 25-30% (μέχρι και το 2013), το αμερικανικό πρακτορείο την παρομοιάζει με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, όπου η γερμανική οικονομία  συρρικνώθηκε κατά περίπου 34% μεταξύ 1929 και 1933, το έτος που ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε καγκελάριος, σύμφωνα με τα στοιχεία από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία στο Βισμπάντεν. Ακόμη και μετά την εκ νέου ανάπτυξη στη Γερμανία που άρχισε  το 1934, χρειάστηκαν ακόμη τρία χρόνια  μέχρι το 1937  όταν η παραγωγή να υπερβεί το επίπεδο που ήταν το 1929 – κι αυτό βεβαίως με την ένταση των στρατιωτικών εξοπλισμών και την επιθετική πολιτική  του Γ΄ Ράιχ  που οδήγησε στην ανθρωποσφαγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Και το Bloomberg καταγράφει την άνοδο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και την εκρηκτική όξυνση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων.

Θέλουν να μας πουν κάτι που δεν ξέρουμε όλα αυτά τα ξένα μέσα;

Η έξαλλη εμφυλιοπολεμική πρακτική της Χρυσής Αυγής τι  και ποιους εξυπηρετεί;

Η  ανικανότητα των αστικών πολιτικών κομμάτων αλλά και η έλλειψη ολοκληρωμένης πειστικής αντιπρότασης από το ΣΥΡΙΖΑ, τι μπορεί να σημαίνει  για μια κοινωνία που οδηγείται στον πιο τραγικό χειμώνα από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

Και ποιο είναι το χρέος όλων των δημοκρατικών πολιτών;

Σχέδιο επαναγοράς ελληνικών ομολόγων – σύμφωνα με το Der Spiegel

Σχέδιο για την επαναγορά ελληνικών κρατικών ομολόγων φέρεται να επεξεργάζεται το γερμανικό υπ. Οικονομικών, σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού Der Spiegel.

Το οποίο όμως δήλωσε "Δεν συμμετέχουμε σε εικοτολογίες".

Σύμφωνα με πληροφορίες του γερμανικού περιοδικού, παρά τις μέχρι πρότινος περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών προετοιμάζει ένα πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικών κρατικών ομολόγων. Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση θα δανειστεί χρήματα από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM, προκειμένου να επαναγοράσει δικά της ομόλογα στην τρέχουσα τιμή, η οποία κυμαίνεται κατά μέσον όρο στο 25% της ονομαστικής τους αξίας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, και σύμφωνα με το Spiegel, με κάθε δανειζόμενο ευρώ θα μπορούσε να αποσυρθεί από την αγορά χρέος τεσσάρων ευρώ. Το γερμανικό υπ. Οικονομικών υπολογίζει ότι με 10 δις., το ελληνικό χρέος θα μειωνόταν κατά 40 δις. ευρώ.

Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα πρέπει να διεξαχθούν συνομιλίες με τους επενδυτές, προκειμένου αυτοί να συμβιβαστούν πράγματι με το ένα τέταρτο των απαιτήσεών τους. Το γερμανικό υπ. Οικονομικών θεωρεί ότι μετά από αυτή την επιχείρηση η Ελλάδα θα ήταν ‘σχεδόν σε θέση’ να δανειστεί μόνη της χρήματα στις αγορές, καταλήγει το δημοσίευμα.

Τι απαντά το υπουργείο

 «Δεν συμμετέχουμε σε εικοτολογίες», δήλωσε εκπρόσωπος του υπ. Οικονομικών νωρίτερα σήμερα, σχολιάζοντας το δημοσίευμα του περιοδικού. Η γερμανική κυβέρνηση, σύμφωνα με τον ίδιο, περιμένει καταρχήν την έκθεση της Τρόικας, πριν ανακοινωθούν τα επόμενα βήματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογο πρόγραμμα είχε προτείνει και το μέλος του Συμβουλίου της ΕΚΤ, Γιοργκ Άσμουσεν, αφήνοντας πάντως ανοικτό από πού θα έβρισκε η Ελλάδα τα χρήματα για την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος.

Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρχαν και υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι και εργαλεία  αντιμετώπισης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Ότι δεν είναι «μονόδρομος» η ασκούμενη πολιτική. Έτσι όπως μας την παρουσιάζουν τα εγχώρια φερέφωνα των ξένων δανειστών.

Ας σημειωθεί επίσης ότι μέχρι πρόσφατα στη δευτερογενή αγορά ομολόγων υπήρχε η δυνατότητα  αγοράς ελληνικών ομολόγων σε αναλογία 1:7!

Και ότι τέτοιου είδους ομόλογα κατέχει τόσο η ΕΚΤ – που απαιτούσε το ελληνικό κράτος να τα αποπληρώσει στην ονομαστική τους τιμή!

 Γεγονός απαράδεκτο για χώρα εταίρο και συμμέτοχο στην ίδια την ΕΕ.

Και φυσικά τέτοιου είδους ομόλογα κατέχουν γερμανικές και άλλες τράπεζες.

Με απλά λόγια: οι γερμανοί «φίλοι» μας και με αυτό τον τρόπο πάλι κέρδος θα αποκομίσουν.

Και μάλιστα υψηλότατο.

Άρα, ας δούμε ότι τελικά μια άλλη πολιτική είναι «εφικτή».

Μόνο που απαιτούνται ριζικά διαφορετικοί πολιτικοί  συσχετισμοί στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.