Αντιμέτωπο με συντριβή το Fianna Fail στην Ιρλανδία. Στην Ελλάδα τι πρόκειται να προκύψει;

Εν μέσω της σοβαρότερης οικονομικής κρίσης στην ιστορία της Ιρλανδίας, οι πολίτες της χώρας καλούνται σήμερα στις κάλπες για να αναδείξουν την νέα κυβέρνηση. Θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου;

 Επί δεκαετίες το Fianna Fail μονοπωλούσε το πολιτικό σκηνικό της Ιρλανδίας. Κατάφερε μάλιστα να κερδίσει τις τρεις τελευταίες μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ωστόσο η κρίση και το μνημόνιο έφεραν τις μεγάλες ανατροπές. Η ανεργία έχει εκτιναχθεί στο 13 %, το χρέος έχει τετραπλασιαστεί ενώ το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά 16 %.

Την εξαιρετικά δύσκολη αποστολή της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης ανέλαβε να φέρει σε πέρας για το Fianna Fail ο νέος πρόεδρος του κόμματος Μάικλ Μάρτιν:

"Ζητώ συγγνώμη για τα λάθη που κάναμε ως κόμμα αλλά και για εκείνα που έκανα ως υπουργός. Λυπάμαι πάρα πολύ για τα λάθη που κάναμε, αλλά το πιο σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι να μάθεις από τα λάθη σου προκειμένου να μην τα επαναλάβεις στο μέλλον".

Εκλογικός σεισμός

 Τα πράγματα όμως είναι εξαιρετικά δύσκολα για το κόμμα, όπως υποστηρίζει ο πολιτολόγος Ντέιβιντ Φαρέλ: "Θα είναι ένας εκλογικός σεισμός. Νομίζω ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο 1918, πριν καν ιδρυθεί το κράτος, για να βρούμε κάτι αντίστοιχο. Το εκλογικό αποτέλεσμα για το Fianna Fail θα είναι καταστροφικό. Αλλά θα ήταν πολύ χειρότερο εάν ήταν ακόμη επικεφαλής ο Μπράιαν Κάουεν".

 Εκτός κοινοβουλίου κινδυνεύει να μείνει ο πρώην κυβερνητικός εταίρος του Fianna Fail, το κόμμα των Πρασίνων. "Οι ψηφοφόροι του Fianna Fail", λέει ο ειδικός, "μένουν παραδοσιακά πιστοί σε υποψηφίους του κόμματος. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό του. Αυτή τη φορά λοιπόν νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος θα ψηφίσει ανεξάρτητους. Τουλάχιστον εκείνοι που θα προσέλθουν στις κάλπες.

Το Fine Gael έτοιμο να κυβερνήσει

 Η συμμετοχή αναμένεται να είναι μεγάλη

Σχεδόν βέβαιη θεωρείται η νίκη του κεντροδεξιού Fine Gael που προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 35% καθώς και η άνοδος του κεντροαριστερού Εργατικού Κόμματος που έρχεται δεύτερο με 25%. Τα δυο κόμματα αναμένεται να συνεργαστούν μετεκλογικά. Υπόσχονται μάλιστα να αναδιαπραγματευθούν σκληρά τους όρους του μνημονίου όσον αφορά το επιτόκιο και τον χρόνο αποπληρωμής του δανείου. Ο Έντα Κέννι, πρόεδρος του Fine Gael, θεωρείται σίγουρος πρωθυπουργός:

"Περιμένω με αγωνία αυτές τις εκλογές. Πρόκειται για μια σημαντική ευκαιρία που μας δίνεται. Προετοιμαζόμασταν χρόνια για αυτό. Είναι λοιπόν μια φανταστική ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν ορισμένα πράγματα και να αλλάξουμε όλα εκείνα που πήγαν στραβά".

Βέβαιο θεωρείται όμως επίσης ότι στον αντίποδα η ιστορία του Fianna Fail δεν τελειώνει εδώ, όσο οργισμένοι και να είναι οι πολίτες μαζί του, εκτιμά ο καθηγητής Φαρέλ:

"Θα περάσουν στην αντιπολίτευση και για ένα - δυο χρόνια δεν θα είναι καθόλου δημοφιλείς. Ωστόσο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι και η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι τόσο δημοφιλής σε λίγο καιρό, καθώς θα πρέπει να προχωρήσει σε επώδυνες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Δεν αποκλείω λοιπόν το ενδεχόμενο το Fianna Fail να επιστρέψει σε μερικά χρόνια".

( τα στοιχεία του ρεπορτάζ έχουν ληφθεί από τη Deutsche Welle ).

 Το ζήτημα είναι, επίσης, τι μορφή θα πάρουν οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.

 Με τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα να έχουν βαρέσει «κόκκινο», με την κρίση να βαθαίνει καθημερινά. Με την κυβέρνηση να συγκρούεται με το σύνολο της κοινωνίας – με εξαίρεση τα μεγάλα συμφέροντα, εγχώρια και ξένα – να κατρακυλά καθημερινά σε ένα ντελίριο αυταρχισμού, ενδοτικότητας απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικα και των ισχυρών της ΕΕ – ίδε Γερμανία κ.α. έχοντας απολέσει τον έλεγχο των οικονομικών δεδομένων και εξελίξεων και κραδαίνοντας απειλητικά τη ρομφαία νέων επώδυνων μέτρων.

 Με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και απόγνωση να έχει αποκτήσει εκρηκτικά χαρακτηριστικά.

 Ιδιαίτερα ύστερα από τις τελευταίες σημαντικές κινητοποιήσεις το ερώτημα είναι τι είδους πολιτικές ανακατατάξεις μπορούν να συμβούν ώστε να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.

 Ή αν επιχειρηθεί μια «ανακατασκευή»  του πολιτικού σκηνικού με την απόπειρα εξασφάλισης ευρύτερης «συναίνεσης» στην ακολουθούμενη πολιτική.

 Κάτι πλανιέται, λοιπόν, στον αέρα.

Ίσως, και μέσα στην επερχόμενη άνοιξη – ο Θεός να την κάνει! – γίνουμε μάρτυρες σημαντικών πολιτικών εξελίξεων.

Εικόνες φρίκης από τη Λιβύη ενώ ο κλοιός της εξέγερσης σφίγγει γύρω από τον Καντάφι

 Ο αριθμός των νεκρών στη Λιβύη μεγαλώνει με ασύλληπτη ταχύτητα.

Ο Καντάφι δεν διστάζει να εξαπολύει και τα μαχητικά αεροπλάνα για να βομβαρδίζει τους εξεγερμένους.

Επίλεκτα στρατεύματα του έχουν αναπτυχθεί γύρω από την Τρίπολη.

Ενώ οι εξεγερμένοι φαίνεται να έχουν πάρει στον έλεγχό τους και την πόλη Ζαουίγια, 50 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Σε ένα σύντομο μήνυμα από το κινητό του τηλέφωνο ο Καντάφι ισχυρίστηκε ότι οι εξεγερμένοι υποκινούνται από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και την Αλ Κάιντα.  

Την ίδια στιγμή εικόνες φρίκης διαδραματίζονται στους δρόμους των λιβυκών πόλεων.

 Διεθνείς παρατηρητές κάνουν λόγο ότι υπάρχουν «συγκεκριμένες και συγκλίνουσες ενδείξεις για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» που συντελούνται στη Λιβύη.

 Μάρτυρες αναφέρουν ότι άνθρωποι, τραυματίες πεθαίνουν αβοήθητοι στο δρόμο, ενώ άλλοι μιλούν και για εκτελέσεις μέσα στα ίδια τα νοσοκομεία!

Συγκλονιστική η διαδήλωση και η πορεία στην Αθήνα. Ας δοθεί τώρα τέλος στην πολιτική του μνημονίου!

Με μια συγκλονιστική σε μέγεθος και παλμό συγκέντρωση και πορεία οι εργαζόμενοι και οι πολίτες  της Αθήνας και του Πειραιά συμμετείχαν στη σημερινή κινητοποίηση.

 Η οποία για πολλούς ήταν η μεγαλύτερη  των τελευταίων χρόνων.

Πολλές χιλιάδες πολιτών συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.

Παρά το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά οι  πορείες ήταν χωριστές.

Όμως υπήρχε «μέγα πλήθος» και  «μέγα πάθος».

Και πάρα πολλοί πολίτες που πέρα από τα επιμέρους γκρουπ  και σχηματισμούς ήρθαν να εκφράσουν την οργή και την απαίτησή τους  να αλλάξει αυτή η πολιτική.

 Πρώτοι στην πλατεία Συντάγματος ήρθαν οι σχηματισμοί του ΠΑΜΕ που αυτή τη φορά ήταν χωρισμένοι σε δύο τμήματα.

 Πρώτος έφθασε  στην πλατεία  ο  σχηματισμός από την Πανεπιστημίου.

Και λίγο μετά  μπήκε και ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΠΑΜΕ από την οδό Σταδίου.

 Ο κόσμος συνέχισε να περνά για 40 περίπου λεπτά, από τις  12.15΄μέχρι και τις 12.50΄.

 Λίγο μετά από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ έφτασαν και οι διαδηλωτές από την άλλη πορεία.

 Αρχικά μπήκαν στην πλατεία διαδηλωτές με τα πανό της «Σπίθας», της κίνησης που δημιούργησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

 Ακολούθησαν  διάφορα πανό και ομάδες συνδικάτων αλλά και πολιτών, όπως για παράδειγμα των κατοίκων της Κερατέας που καταχειροκροτήθηκαν, συνδικάτων και φορέων.

 Οι συγκεντρωμένοι περνούσαν για περίπου 40΄λεπτά.

 Ώσπου ξεκίνησαν τα πρώτα επεισόδια, γύρω στις 13.30 με 13.40΄.

  Όταν έπεσε κάποια μολότοφ και αμέσως ακολούθησε ορυμαγδός δακρυγόνων, χημικών και επιθέσεων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, που βρήκαν την ευκαιρία για μια ακόμη φορά να κτυπήσουν αδιακρίτως τους διαδηλωτές.

 Θα θέλαμε να εκφράσουμε την ρητή διαβεβαίωση ότι η επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων ήταν αδικαιολόγητη.  Και ήταν σαφές ότι κυρίως αποσκοπούσε στο να μην επιτρέψει στον κύριο όγκο της πορείας να παραμείνει στην πλατεία Συντάγματος.

 Οι όποιες κινήσεις ομάδων αντιεξουσιαστών δεν δικαιολογούσε τη μαζική και ανεξέλεγκτη χρήση των τοξικών και χημικών ουσιών σε βάρος του μεγάλου πλήθους των ειρηνικών αλλά αποφασισμένων διαδηλωτών.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το ότι οι επιθέσεις και οι κινήσεις των αστυνομικών δυνάμεων διήρκεσαν αρκετή ώρα, ένα σημαντικό κομμάτι της πορείας παρέμεινε στην οδό Σταδίου και τελικά έφτασε στην πλατεία Συντάγματος.

 Υπήρχαν πολλοί που ήθελαν να παραμείνουν μπροστά στο χώρο της Βουλής και της πλατείας.

 Η επιβαρυμένη όμως από τα χημικά και τα δακρυγόνα ατμόσφαιρα δεν το επέτρεψε, ενώ στη συνέχεια υπήρξαν και συμπλοκές και σε άλλα σημεία.

 Τα επιμέρους αυτά γεγονότα δεν μπορούν να αλλάξουν τη συνολική εικόνα. Ότι υπάρχει ένα αυξανόμενο κύμα αγανάκτησης, δυσαρέσκειας και απαίτησης για ριζική αλλαγή πολιτικής.

 Αυτό δεν μπορεί να το ανατρέψουν ούτε τα σχέδια αποσταθεροποίησης κάποιων κύκλων, ούτε οι ασκήσεις χημικού πολέμου της αστυνομίας σε βάρος των πολιτών της Αθήνας. Ούτε οι χαλκευμένες ειδήσεις από τα ΜΜΕ που θα σπεύσουν αύριο να μεγιστοποιήσουν τα «επεισόδια» και να υποβαθμίσουν τη σημασία της λαϊκής κινητοποίησης.

 Το ζήτημα πλέον είναι ποια θα είναι η συνέχεια και η κλιμάκωση αυτών των κινητοποιήσεων.

 Και κυρίως ποια πολιτική διέξοδος μπορεί να δοθεί ώστε να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου και της τρόικα.

 Κάτι που απαιτεί τη σύμπραξη ευρύτερων δυνάμεων, κοινωνικών και πολιτικών.

Και όχι τις αυτάρεσκες μεμονωμένες διαδρομές ή τις απλές καταγραφές κομματικών και παραταξιακών ποσοστών.

Ας ρωτήσουν οι πολιτικές ηγεσίες και τους πολίτες της Αθήνας και όλης της Ελλάδας.


http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-12551636

Ενώ ο Καντάφι μιλά για εμφύλιο, η ένταση στη Λιβύη συνεχίζεται με τους μισθοφόρους να κατακρεουργούν πολίτες που διαδηλώνουν

"Θα πολεμήσω μέχρι την τελευταία σταγόνα του αίματος μου" δήλωσε ο Μουαμάρ Καντάφι στο σημερινό σύντομο διάγγελμά του.






 Μόνο που το αίμα που μέχρι στιγμής χύνεται είναι αίμα αμάχων που δολοφονούνται από τις στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και από τη δράση παραστρατιωτικών ομάδων μισθοφόρων.

   Τα γεγονότα στη Λιβύη συνεχίζουν να συγκλονίζουν ενώ το κάδρο της εξέγερσης επεκτείνεται στον αραβικό κόσμο. 

Εκατοντάδες οι νεκροί στη Λιβύη – Τι ακριβώς κάνει η διεθνής κοινότητα;

 Ενώ οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες επεκτείνονται καθημερινά, φαίνεται ότι στη Λιβύη εκτυλίσσεται ένα πραγματικό δράμα.

 Τα θύματα από την ανεξέλεγκτη χρήση βίας στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων μπορεί σύμφωνα με υπολογισμούς  ειδησεογραφικών πρακτορείων αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων (Διεθνή Ομοσπονδία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (FIDH) να φτάνουν κοντά στα 400!

 Το ερώτημα είναι μπροστά στο δράμα αυτό που αντιμετωπίζουν  οι Λίβυοι πολίτες η διεθνής κοινότητα και η ΕΕ αρκείται να ψελλίζει  κάποιες «διαμαρτυρίες».

  Την ώρα που ο φήμες για  απομάκρυνση του Καντάφι από τη χώρα πληθαίνουν, ο γιος του, ο Σαΐφ αλ-Ισλάμ , δήλωσε την Κυριακή το βράδυ ότι η χώρα ήταν στα πρόθυρα του "εμφυλίου πολέμου » και ότι ο στρατός θα διατηρήσει την τάξη με οποιοδήποτε τίμημα.

 Απόδειξη της αστάθειας που επικρατεί στη χώρα είναι και ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Μουσταφά Αμπντέλ  Jalil, παραιτήθηκε «σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υπερβολική χρήση βίας» κατά των διαδηλωτών, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες και για κινήσεις στρατιωτικών τμημάτων που απειθαρχούν στις εντολές του καθεστώτος.

 Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου που κάνει λόγο ότι «το καθεστώς του Καντάφι τρίζει».

 Ενώ άλλοι σχολιαστές  μιλούν για το αραβικό ντόμινο που τώρα επεκτείνεται και στις πλούσιες χώρες.  Είναι χαρακτηριστικό ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα  στο Μπαχρέιν είναι το  ίδιο όπως  και στη Γαλλία!  Ως προς το ΑΕΠ  ο πλούτος της Λιβύης υπερβαίνει εκείνο της Τουρκίας, ή ακόμα και της Ρουμανίας και της Βραζιλίας. Η Λιβύη είναι δύο φορές πιο πλούσια από την Τυνησία και θεωρείται η πιο  πλούσια αφρικανική χώρα.

 Τα παραδείγματα της Λιβύης, της Υεμένης και του Μπαχρέιν  οδηγούν σε εξελίξεις που ανατρέπουν τις ισορροπίες  στον αραβικό κόσμο,  και οδηγούν ολόκληρο τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο σε μια νέα ιστορική περίοδο. 

Όταν η Τέχνη προκαλεί και … υποδεικνύει;

Κυριακή σήμερα είπαμε να ασχοληθούμε λίγο με την Τέχνη.

 Έτσι παρουσιάζουμε κάποιες εικόνες από το έργο του Maurizio Cattelan (1960), ενός ανατρεπτικού Ιταλού καλλιτέχνη.

 Ειδικότερα με το γλυπτό του που με προκλητικό τρόπο στέκεται στην Piazza Affari, απέναντι από το χρηματιστήριο του Μιλάνου, από τις 24 Σεπτεμβρίου 2010, στα πλαίσια της έκθεσής του στο Palazzo Reale.

 Το ιδιότροπο γλυπτό του, με έντεκα μέτρα ύψος, το οποίο ονομάζεται L.O.V.E., έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.

  Καλλιτέχνης χωρίς όρια και δεσμεύσεις, ο Maurizio Cattelan είχε συγκλόνισε την Ιταλία με ένα άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, που παρουσιάζεται να έχει πληγεί από έναν μετεωρίτη ( La Nona ORA )

Ή εκείνη του Χίτλερ που προσεύχεται στα γόνατά του. 

Προκάλεσε, όμως, και ενθουσιασμό μεταξύ των Μιλανέζων, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να φωτογραφηθούν μπροστά στο συγκεκριμένο γλυπτό. Με την επιτυχία αυτή, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να εξακολουθήσει  να εκτίθεται  μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, όταν θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί στις 4 Ιανουαρίου.

 Αλλά αυτή η παράταση δεν φάνηκε καθόλου ευχάριστη στον Τζιουζέπε Βέγκας, το νέο πρόεδρος της Consob - της αρχής του χρηματιστηρίου. Σε αντίθεση με τον καλλιτέχνη, δεν το βλέπουμε σαν μια «πράξη αγάπης» δήλωσε . Αντίθετα, ο Cattelan πρότεινε να προσφέρει  το γλυπτό στην πόλη, αν παραμείνει στη θέση του.

 Τώρα, αν το προτεταμένο δάκτυλο είναι πράξη «αγάπης» ή πρόκλησης και οργής απέναντι σ’ ένα όργανο του χρηματιστηριακού καπιταλισμού και της κερδοσκοπίας όπως είναι και το χρηματιστήριο του Μιλάνου, αυτό μένει στον καθένα να το ερμηνεύσει και να το αποτιμήσει.