Ψηφίστηκε από τη Βουλή και το Τρίτο "αριστερό" Μνημόνιο – Προς ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση

Τα γεγονότα δεν επιδέχονται μεγάλες αναλύσεις ή πολύ περισσότερο ρητορείες κάθε είδους.

Είναι σαφή και συγκεκριμένα:


Ψηφίστηκε από τη Βουλή το νέο έκτρωμα, το Τρίτο "αριστερής έμπνευσης" Μνημόνιο.

Με ψήφους 222 υπέρ, 64 "όχι" και 11 παρών.


Με μεγαλύτερες απώλειες για την κυβερνητική πλειοψηφία - και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ -  η οποία οριακά στέκεται στους 120 βουλευτές.

Αφού 32 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν «όχι», 11 «παρών» και καταγράφηκε μία απουσία.


Μα πολύ περισσότερο εκείνο που τραυματίζεται δεν είναι η  κυβερνητική πλειοψηφία και η αξιοπιστία της.

Αφού αυτή έχει καταρρεύσει πολλαπλά όταν την αντιμνημονιακή ρητορεία της τη διαδέχτηκε η άνευ όρων υποταγή στους όρους των τοκογλύφων δανειστών.

Τραυματίζεται η ίδια η κοινωνία, ο λαός μας, οι προοπτικές της χώρας οι οποίες εκχωρούνται  στα ξένα και εγχώρια μεγάλα συμφέροντα για μια ακόμη φορά.


Ούτε διασώζουν τα πράγματα τα ψελλίσματα και οι προσχηματικές δικαιολογίες του Τσίπρα και της παρέας που τον στηρίζει.

Ούτε φυσικά και η υψηλή ρητορική των όψιμων διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ - Λαφαζάνη και λοιπών - οι οποίοι έχουν ακέραιη την ευθύνη για το σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης την οποία ακόμη, κατά δήλωσή τους, συνεχίζουν να στηρίζουν (μέχρι νεωτέρας).


Κυβερνητικοί κύκλοι που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο ανέφεραν ότι μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της συμφωνίας, συμπεριλαμβανομένης της εκταμίευσης της δόσης στις 20 Αυγούστου, η κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.


Χείριστοι τακτικισμοί οι οποίοι μόνο στόχο έχουν να διατηρήσουν την παραπαίουσα κυβέρνηση Τσίπρα στην εξουσία ή να δημιουργήσουν "εντυπώσεις"  προκειμένου να προκηρυχτούν οι πρόωρες εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε συνέχιση της κατρακύλας του μνημονιακού πλέον ΣΥΡΙΖΑ και την επισυσσώρευση  νέων επικίνδυνων καταστάσεων και δεινών για τη χώρα και το λαό μας.

Ο οποίος καλείται να βρει και τους τρόπους ανατροπής της άρρωστης αυτής κατάστασης χωρίς, όμως, να παγιδεύεται για μια ακόμη φορά σε αυτόκλητους σωτήρες, μαθητευόμενους μάγους που υπόσχονται την αντιμνημονιακή "γη της επαγγελίας"  χωρίς κανένα πρόγραμμα και ρεαλιστικούς στόχους.

Προς διάσπαση ο ΣΥΡΙΖΑ;

Η επιλογή για την ταχύτατη ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου από την κυβέρνηση Τσίπρα επισπεύδει τις εξελίξεις και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήδη σήμερα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης προχώρησε μαζί με κάποια άλλα στελέχη - ορισμένα από τα οποία ανήκουν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά -  σε δήλωση για τη συγκρότηση "αντιμνημονιακού μετώπου".

Οι υπογράφοντες τη δήλωση η οποία φέρει τον τίτλο: "Όχι στο νέο μνημόνιο-κάλεσμα αγώνα και λαϊκής κινητοποίησης σε όλη τη χώρα", καλούν "στην πολιτική και κοινωνική συγκρότηση ενός πλατιού πανελλαδικού κινήματος, με δημιουργία επιτροπών αγώνα ενάντια στο νέο Μνημόνιο, τη λιτότητα και την επιτροπεία της χώρας".

Πιο αναλυτικά:

"Η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου και μάλιστα από μία κυβέρνηση που εκλέχτηκε για να καταργήσει τα δύο προηγούμενα, ισοδυναμεί με καταστροφή για τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατία. Το νέο Μνημόνιο σημαίνει ακόμη περισσότερη λιτότητα, συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών και διαιώνιση του καθεστώτος επιτροπείας της χώρας. Το νέο Μνημόνιο ανατρέπει πλήρως την εντολή του ελληνικού λαού, που απέρριψε συνολικά στις 5 Ιουλίου τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές φτώχειας και νεοαποικιακής εξάρτησης.

Σε όλη τη διάρκεια των πέντε τελευταίων χρόνων ο λαός εναντιώθηκε με κάθε τρόπο στην τρομοκρατία και τους εκβιασμούς και απαίτησε μία Ελλάδα ανεξάρτητη, δίκαιη, ανασυγκροτημένη, δημοκρατική και κυρίαρχη. Το μνημόνιο αυτό όπως και τα προηγούμενα, χρειάζεται να συναντήσει την ακόμα πιο πλατιά αγωνιστική αντίσταση μίας αλληλέγγυας και αποφασισμένης κοινωνίας. Αυτήν τη στιγμή επιβάλλεται να συνεχίσουμε στο δρόμο της 5ης Ιουλίου μέχρι το τέλος, μέχρι την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, με εναλλακτικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα, για μια Ελλάδα δημοκρατική, ανασυγκροτημένη, κοινωνικά δίκαιη.

Ο αγώνας ενάντια στο νέο Μνημόνιο αρχίζει τώρα, με την κινητοποίηση του λαού σε κάθε γωνιά της χώρας. Για να αναπτυχθεί και να νικήσει αυτός ο αγώνας, είναι αναγκαία η άμεση λαϊκή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.

Καλούμε στην πολιτική και κοινωνική συγκρότηση ενός πλατιού πανελλαδικού κινήματος, με δημιουργία επιτροπών αγώνα ενάντια στο νέο Μνημόνιο, τη λιτότητα και την επιτροπεία της χώρας. Ένα ενωτικό κίνημα που θα δικαιώσει τους πόθους του λαού για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο αγώνας που οδήγησε στον θρίαμβο του Όχι της 5ης Ιουλίου συνεχίζεται και θα νικήσει.

Οι υπογράφοντες

Βερναρδάκης Αλέκος
Γαλάνης Νίκος
Κάβουρας Δημήτρης
Καλτσώνης Δημήτρης
Λαφαζάνης Παναγιώτης
Μαντάς Παναγιώτης
Νταβανέλος Αντώνης
Παγιάτσος Ανδρέας
Σακελλαρόπουλος Σπύρος
Σαραφιανός Δημήτρης
Σουάνη Μαρία
Τζήμας Θέμης
Χήτας Λάμπρος"
Από την πλευρά της η κυβέρνηση σχολίασε την απόφαση του επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, Παναγιώτη Λαφαζάνη, να ανακοινώσει σήμερα την «κοινωνική και πολιτική συγκρότηση» ενός «ενωτικού κινήματος» κατά του μνημονίου. 

Όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές «η απόφαση του Π. Λαφαζάνη να ανακοινώσει σήμερα, σε συμπόρευση με παράγοντες της πολυδιασπασμένης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το πρόπλασμα νέου πολιτικού φορέα, οριστικοποιεί την από καιρό ειλημμένη απόφασή του να διαλέξει ξεχωριστό δρόμο από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα πριν από το κοινά αποφασισμένο έκτακτο Συνέδριο.»
 
Και οι πηγές του Μεγάρου Μαξίμου προσθέτουν «Επειδή, ωστόσο, ο Π. Λαφαζάνης δικαιολογεί την φανερή, πλέον, δραστηριότητά του για ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, επικαλούμενος την προσήλωση του στις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στο αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος, θα χρειαστεί να υπενθυμίσουμε ότι η συντεταγμένη επιστροφή στην Δραχμή, την οποία θέτει ως κεντρικό πολιτικό του στόχο - δηλαδή Δραχμή με Μνημόνιο - μπορεί να αποτελεί θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά δεν υπήρξε ποτέ προγραμματική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, οι πάντες γνωρίζουν ότι το 62% του ΟΧΙ, δεν ήταν σε καμία περίπτωση εντολή ούτε για έξοδο από το Ευρώ, ούτε για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.»

Ως Νέος Μέτοικος έχουμε να σχολιάσουμε τα εξής:


Η κυβερνητική πλειοψηφία γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα επέλεξε καθαρά να κινηθεί στο δρόμο των προκατόχων της και να μετεξελιχθεί  στην πρώτη "αριστερή" μνημονιακή κυβέρνηση.

Από την άλλη ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τι προσπαθεί να πει;

Μήπως θυμάται τι έλεγε και ο ίδιος και τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας εδώ και μήνες και στην προεκλογική περίοδο υπερασπιζόμενοι το "πρόγραμμα" και τις κυβερνητικές εξαγγελίες  του  ΣΥΡΙΖΑ;

Την παραμονή στη ζώνη του ευρώ και στην ΕΕ, την "αλήθεια" και τη "ρεαλιστικότητα" των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν συνετέλεσαν έτσι καθοριστικά και οι ίδιοι στην παραπλάνηση των πολιτών δίνοντας ένα δήθεν αριστερό άλλοθι στο κόμμα αυτό;

Ή δεν ήταν οι ίδιοι  που πολύ "χαλαρά" έγιναν υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα συνεχίζοντας να υποστηρίζουν τα ίδια παραμύθια;

Και πώς αυτοί οι οποίοι - όντας  μέλη  των κορυφαίων οργάνων του κυβερνητικού κόμματος - δεν μπόρεσαν να δουν και να προβλέψουν την εξέλιξή του θα θελήσουν να παίξουν το ρόλο της αυτόκλητης "ηγεσίας" ενός  φαντασιακού δικού τους "κοινωνικού κινήματος";

Το οποίο, επίσης, επιχειρείται να συγκροτηθεί με την αυτο - ανακήρυξη ως "ηγετών"  ορισμένων υπογραφόντων μια "διακήρυξη" χωρίς την ανοικτή συζήτηση και διάλογο μπροστά στην κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες;

Και κυρίως χωρίς καμία ένδειξη αυτοκριτικής ή ανάληψης ευθύνης για την πορεία των πραγμάτων στη χώρα μας; 

Η «συμμορία» του ευρώ και η Ernst & Young

από τον M ...

Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους έφερε πριν από εβδομάδες στο φως τα «σεμινάρια δημοσιογράφων» του ΔΝΤ. Μήπως όμως διαθέτει και η Ε.Ε. τα δικά της «σχολεία» για να προωθεί το ενιαίο νόμισμα, να δικαιολογεί τις πραξικοπηματικές παρεμβάσεις της ΕΚΤ και τη διαρκή διάσωση των τραπεζών σε βάρος των πολιτών; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνο τα διαθέτει, αλλά τα μαθήματα ξεκινούν από την… Δ’ Δημοτικού.

Tο 1998 ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε μια περίεργη εντολή. Διέταξε να πολτοποιηθούν 75.000 αντίτυπα ενός παιδικού κόμικς με τίτλο «Ο πόλεμος του παγωτού βατόμουρου». Στο βιβλίο τρία παιδιά που ζουν στην Ε.Ε. πραγματοποιούν ένα ταξίδι στον χρόνο για να βρεθούν σε μια Ευρώπη η οποία είναι ακόμη χωρισμένη με σύνορα και όπου διεφθαρμένοι συνοροφύλακες λαδώνονται για να επιτρέψουν τη μετακίνηση των πολιτών.

Οι διαιρέσεις μεταξύ των λαών είναι τόσο μεγάλες ώστε οι χώρες που φτιάχνουν παγωτό βατόμουρο δεν μπορούν να συνεννοηθούν με αυτές που παράγουν χωνάκια ώστε να προωθήσουν μαζί ένα κοινό προϊόν. Όταν όμως ένα από τα παιδιά αποφασίζει ότι προτιμά να μείνει σ’ αυτόν τον κόσμο και να μην επιστρέψει στη σύγχρονη Ε.Ε. οι φίλοι του το απειλούν ότι δεν θα ξαναδεί ποτέ μακαρονάδες, καραμέλες, τσιχλόφουσκες και σοκολάτες.

«Ο πόλεμος του παγωτού βατόμουρου» ήταν το πρώτο κόμικς το οποίο τύπωσε και διένειμε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παιδιά σχολικής ηλικίας. Όταν όμως έφτασαν στην Αγγλία τα πρώτα αντίτυπα, χαρακτηρίστηκαν φτηνή προπαγάνδα που στόχο έχει να παραχαράξει την Ιστορία και να «προσηλυτίσει» ανήλικα παιδιά στις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα οι προπαγανδιστικές παρεμβάσεις της Κομισιόν ακόμη και σε Δημοτικά Σχολεία θεωρούνται τόσο διαδεδομένες (και κυρίως θεμιτές) ώστε ελάχιστοι ασχολούνται μαζί τους. Τι γίνεται όμως όταν ολόκληροι λαοί συνειδητοποιούν ότι τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. απειλούν να ανατρέψουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις ή όταν όλο και μεγαλύτερα τμήματα των κατοίκων της ευρωπαϊκής περιφέρειας θεωρούν τη νομισματική ένωση τη βασική αιτία της κρίσης χρέους;

Πριν από ενάμιση χρόνο σύλλογοι εκπαιδευτικών καλούσαν τους Έλληνες δασκάλους να μη συμμετάσχουν στο πρόγραμμα της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα με τίτλο Teachers4Europe (Δάσκαλοι για την Ευρώπη) το οποίο είχε στόχο «να εμπλουτίζει τις γνώσεις και εμπειρίες των μαθητών της Δ’, Ε’ και Στ’ τάξης Δημοτικού σχετικά με το νέο περιβάλλον και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Συνήθως πάντως την εκπαίδευση των νεαρών μαθητών στις αρχές της Ε.Ε. αναλαμβάνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Αριστείας «Jean Monnet», το οποίο προωθεί τις αρχές της Ε.Ε. με προγράμματα και εκπαιδευτικό υλικό σε σχολεία.

Στα Πανεπιστήμια ο αέρας της Ενωμένης Ευρώπης έρχεται συχνότερα μέσω κονδυλίων για ερευνητικά προγράμματα που προσδένουν φοιτητές, και κυρίως τους καθηγητές τους, στις αρχές μιας ένωσης που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τη διάσωση τραπεζών και την προώθηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Οι παρεμβάσεις όμως της Ε.Ε. για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης δεν περιορίζονται σε σχολεία και Πανεπιστήμια. Όπως αποκαλύφθηκε πριν από τις ευρωεκλογές του 2014, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει συστήσει ομάδες που παρακολουθούν τον «δημόσιο διάλογο» κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με στόχο να παρεμβαίνουν με επιχειρήματα υπέρ της λειτουργίας της Ε.Ε.

Η Κομισιόν μάλιστα με μυστικό έγγραφό της, το οποίο διέρρευσε σε βρετανικά μέσα ενημέρωσης, ζητούσε να «δοθεί προτεραιότητα σε χώρες όπου σημειώνεται άνοδος του ευρωσκεπτικισμού».

Η υπόθεση αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν η προώθηση των θέσεων της Ε.Ε. δεν πραγματοποιείται από τα επίσημα όργανα αλλά από ιδρύματα ερευνών, εταιρείες ή ακόμη και πανεπιστημιακούς που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με «γενναία» ευρωπαϊκά προγράμματα.

Η οργάνωση Corporate Europe Observatory έχει φέρει πολλές φορές στο φως περιπτώσεις πανίσχυρων λόμπι και εταιρειών δημοσίων σχέσεων που προωθούν συγκεκριμένες πολιτικές –είτε γιατί πληρώνονται γι’ αυτό μέσω ειδικών προγραμμάτων είτε γιατί τα συμφέροντά τους ταυτίζονται και εξαρτώνται άμεσα από την πολιτική της Ε.Ε.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, παραδείγματος χάριν, η πρόσφατη έκθεση της Ernst & Young (ΕΥ) με τα καταστροφολογικά σενάρια για το ενδεχόμενο επιστροφής της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα. Η ΕΥ συμμετέχει σε σειρά συμβουλευτικών οργάνων της Κομισιόν (EU VAT Forum, The VAT Expert Group and the Joint Transfer Pricing Forum), ενώ θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα λόμπι των Βρυξελλών.

Παρά το γεγονός δηλαδή ότι η εταιρεία είχε διαπραγματευτεί τις φορολογικές υποθέσεις πολυεθνικών όπως η Walt Disney Company, η Koch Industries και η Skype, που ήρθαν στο φως με το τεράστιο φορολογικό σκάνδαλο των Luxleaks, η Ernst & Young παραμένει ένας από τους σημαντικότερους συμβούλους της Ε.Ε. για θέματα φορολόγησης.

Δεν πρόκειται φυσικά ούτε για την πρώτη ούτε για την τελευταία εταιρεία που συνεργάζεται οικονομικά με την Κομισιόν αλλά συνεχίζει να κουνά το δάχτυλο σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν τη λειτουργία της Ε.Ε. και συγκεκριμένα της ευρωζώνης. Ίσως γιατί στα 16 χρόνια της ύπαρξής της η ζώνη του ευρώ φρόντισε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα μεγάλων τραπεζών, πολυεθνικών αλλά ακόμη και πανεπιστημιακών και ανθρώπων του «πνεύματος» που σήμερα δεν έχουν καμία πρόθεση να δαγκώσουν το χέρι που τους τάιζε όλα αυτά τα χρόνια.

100δισ. ευρώ «κέρδισε» η Γερμανία εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Leibniz

Κέρδη 100 δισ. ευρώ είχε η Γερμανία από την κρίση χρέους στην Ελλάδα ενώ το συγκεκριμένο ποσό αντιπροσωπεύει χρήματα που εξοικονομήθηκαν μέσω χαμηλότερων επιτοκίων σε ποσά που η κυβέρνηση δανείστηκε εν μέσω της φυγής προς την ασφάλεια των επενδυτών.

Αυτό επισημαίνεται στη μελέτη του Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας Leibniz, μέρος της οποίας δημοσιεύει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) και τονίζεται πως «...αυτή η εξοικονόμηση ξεπερνά το κόστος της κρίσης, ακόμη κι αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε» και «η Γερμανία ξεκάθαρα επωφελήθηκε από την ελληνική κρίση».

Στη συνέχεια αναφέρεται πως όταν οι επενδυτές είναι αντιμέτωποι με αναταραχή, τυπικά αναζητούν έναν ασφαλή «παράδεισο» για τα χρήματά τους και η πρωταθλήτρια των εξαγωγών Γερμανία «επωφελήθηκε δυσανάλογα» από αυτό κατά την κρίση, σημειώνεται.

«Κάθε φορά που οι οικονομικές αγορές έπαιρναν αρνητικά νέα για την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, τα επιτόκια των ομολόγων της γερμανικής κυβέρνησης έπεφταν και κάθε φορά που υπήρχαν καλά νέα, ανέβαιναν».

Ειδική αναφορά γίνεται και στον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αντιτίθεται σε διαγραφή του ελληνικού χρέους, επικαλούμενος το δικό του ισορροπημένο προϋπολογισμό. Παράλληλα όμως το Ινστιτούτο αναφέρει ότι αυτός ο προϋπολογισμός είναι ισορροπημένος πιθανόν σε μεγάλο μέρος εξαιτίας της εξοικονόμησης κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης.

Τα 100 δισ. ευρώ που η Γερμανία γλίτωσε από το 2010 ισοδυναμούν με πάνω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με το Ινστιτούτο με έδρα το Χάλε. Και τα ομόλογα άλλων χωρών επωφελήθηκαν, ανάμεσά τους των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ολλανδίας, αλλά σε μικρότερη έκταση, σύμφωνα με τη μελέτη, στην οποία σημειώνεται ότι το μερίδιο της Γερμανίας για τα πακέτα διάσωσης της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένου του νέου δανείου που είναι τώρα υπό διαπραγμάτευση, φτάνουν τα περίπου 90 δισ. ευρώ.

«Ακόμη κι αν η Ελλάδα δεν αποπληρώσει ούτε σεντ, το γερμανικό δημόσιο ''πορτοφόλι'' έχει ωφεληθεί οικονομικά από την κρίση» καταλήγει η έκθεση του Ινστιτούτου Leibniz.

Αυτά για την "ανιδιοτελή" βοήθεια και αλληλεγγύη (!) που μας προσφέρουν οι "φίλοι" και "εταίροι" μας με πρώτη τη Γερμανία ... 

Μια Νυρεμβέργη για δημοσιογράφους και επιχειρηματίες

                              από τον Μ ...

Μόνο ο όχλος και οι ελίτ προσελκύονται από τον απολυταρχισμό. Για τον υπόλοιπο κόσμο χρειάζεται προπαγάνδα -Χάνα Αρεντ

Το 1961 κυκλοφορεί στις ΗΠΑ η ταινία «Η δίκη της Νυρεμβέργης» του Στάνλεϊ Κράμερ. Σε αντίθεση με την κοινή μέχρι τότε πρακτική ο κινηματογραφικός φακός απομακρύνεται από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο, που καταδίκασε τα ανώτατα στελέχη του ναζιστικού κόμματος, και αναζητά την ιστορία μιας παράλληλης διαδικασίας που πραγματοποιήθηκε μερικά χρόνια αργότερα, στα ίδια δικαστικά έδρανα αλλά με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Η ταινία περιγράφει τις λεγόμενες 12 «επακόλουθες δίκες της Νυρεμβέργης» που έφεραν στο εδώλιο ορισμένους από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες που στήριξαν και επωφελήθηκαν από την άνοδο του Χίτλερ – όπως ο Φρίντριχ Φλικ, ο Άλφρεντ Κρουπ και τα στελέχη της εταιρείας IG Farben. Όλες οι επιχειρήσεις κατηγορήθηκαν για τη χρήση αιχμαλώτων πολέμου σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας αλλά και για την οικονομική στήριξη της ναζιστικής θηριωδίας. Συγκεκριμένα ο Φλικ ανήκε στον βασικό πυρήνα των βιομηχάνων που χρηματοδότησαν το κόμμα του Χίτλερ για να καταλάβει την εξουσία.

Τα διευθυντικά στελέχη της IG Farben, του μεγαλύτερου ομίλου χημικών στον πλανήτη, κατηγορήθηκαν μεταξύ άλλων για την παρασκευή της ουσίας Zyklon B που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους αερίων – αν και είχε δοκιμαστεί αρχικά στις ΗΠΑ για την απολύμανση τρένων που μετέφεραν μετανάστες από το Μεξικό. Όσο για τον Άλφρεντ Κρουπ, κατηγορήθηκε για τη στήριξη που παρείχε στην πολεμική βιομηχανία των ναζί πριν ξεκινήσει την προσπάθεια κατάληψης της Ευρώπης.

Αυτό που παρέλειψαν φυσικά να σημειώσουν οι Αμερικανοί δικαστές είναι ότι εκτός από ανθρώπους όπως ο Κρούπ και ο Φλικ, ο Χίτλερ χρωστούσε αιώνια ευγνωμοσύνη σε μια σειρά Αμερικανών τραπεζιτών και κυρίως στον Χένρι Φορντ – το δημιουργό της βιομηχανικής αλυσίδας παραγωγής και του περίφημου μοντέλου Τ.

Αντιθέτως οι αμερικανικές αρχές, που ανέλαβαν τη διοίκηση της κατεχόμενης Γερμανίας, φρόντισαν να βγάλουν σύντομα από τις φυλακές τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες που είχαν συνδράμει την πραγματοποίηση του ολοκαυτώματος.

Ο Αμερικανός τραπεζίτης Τζον Τζέι Μακ Κλόι, ο οποίος τύχαινε να είναι διευθυντής της παγκόσμιας τράπεζας και αργότερα ανώτατος επίτροπος στη Γερμανία φρόντισε ώστε ο Κρουπ να περάσει μόνο τρία χρόνια στη φυλακή. Ο Μακ Κλόι ήταν ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε στη δημιουργία των αμερικανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπου κρατούνταν Αμερικανοί πολίτες Ιαπωνικής καταγωγής και αποθάρρυνε το βομβαρδισμό θέσεων κοντά στο Άουσβιτς που θα μπορούσε να είχε σώσει τις ζωές χιλιάδων κρατουμένων.

Υπήρξε όμως και μια άλλη ιστορία στη Νυρεμβέργη που η επίσημη ιστορία προτιμά να ξεχνά. Ανάμεσα στους ανθρώπους που δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν ήταν και ο Τζούλιους Στράιχερ, ο εκδότης πίσω από τον Χίτλερ. Ήδη από το 1924 ο Στράιχερ χρησιμοποιούσε την εφημερίδα του, Der Stürmer, για να παρουσιάζει «στημένα» ρεπορτάζ εναντίον των εχθρών του Χίτλερ και να προωθεί κάθε δραστηριότητα του μετέπειτα δικτάτορα – ακριβώς δηλαδή ότι έκαναν και ορισμένες από τις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί για τη Χρυσή Αυγή.

Στη θέση των σημερινών μεταναστών η Der Stürmer τοποθετούσε τους Εβραίους, τους οποίους κατηγορούσε για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί πολίτες. Και αντί να παρουσιάζει άνδρες των Freikorps να βοηθούν γιαγιούλες στους δρόμους, προτιμούσε να προβάλλει άλλα «ανδραγαθήματα» των ταγμάτων θανάτου.

O Στράιχερ πάντως σε αντίθεση με τους επιγόνους του, αν και αρνήθηκε τις κατηγορίες δεν άλλαξε ποτέ τη στάση του, προσπαθώντας να εμφανιστεί σαν αντιφασίστας. Στις 16 Οκτωβρίου έκανε το τελευταίο του αντισημιτικό αστείο, ενώ του περνούσαν τη θηλιά στο λαιμό, και εξαφανίστηκε και αυτός στη μαύρη τρύπα της ιστορίας.

Οι «ανεπιθύμητοι» διώκτες των μνημονίων

από τον Μ ...

Για τους μεγαλόσχημους Eλληνες δημοσιογράφους είναι δύο ασήμαντοι δικηγόροι. Για τα Ηνωμένα Έθνη είναι δύο από τους σημαντικότερους εν ζωή επιστήμονες στον χώρο του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Έλληνες πολιτικούς των μνημονίων ήταν απλώς μια ενοχλητική φωνή που θα μπορούσε να ενισχύσει τη χώρα απέναντι στους δανειστές της.

Είχαν περάσει ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που ο Σεφάς Λουμίνα έφτασε στο ξενοδοχείο του στο κέντρο της Αθήνας. Τα Ηνωμένα Έθνη τού είχαν αναθέσει ως ειδική αποστολή να εξετάσει τις επιπτώσεις των μνημονίων στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άφησε τις βαλίτσες του στο δωμάτιο και κατέβηκε να συναντήσει την ομάδα εμπειρογνωμόνων και μεταφραστών που είχε έρθει να τον υποδεχτεί. Ήταν η στιγμή που άκουσε περίεργους θορύβους από το λόμπι του ξενοδοχείου. Περαστικοί αλλά και αστυνομικοί μαζεύονταν έξω από την πόρτα για να δουν τι είχε συμβεί. Όπως του εξήγησαν οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, κάποιος είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο στον έκτο όροφο, άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στο κενό. Στο σημείωμα που άφησε εξηγούσε ότι δεν άντεχε άλλο την κατάσταση στην οποία τον οδήγησε η οικονομική κρίση.

«Και αυτές ήταν μόνο οι πρώτες μου ώρες στην Ελλάδα» εξήγησε ο Σεφάς Λουμίνα, πριν αρχίσει να παραθέτει αμέτρητα περιστατικά εξαθλίωσης και απόγνωσης που κατέγραψε τις λίγες ημέρες που βρισκόταν στην Αθήνα. Η έκθεση την οποία παρουσίασε στα Ηνωμένα Έθνη ήταν πραγματικός κόλαφος όχι μόνο για τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μεταξύ άλλων η έκθεση σύστηνε στους δανειστές (άρα και στην Ε.Ε.) να διακόψουν κάθε πρόγραμμα «βοήθειας», εάν αυτή παρέχεται υπό όρους ταπεινωτικών πολιτικών που υπονομεύουν την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να συμπεριλάβουν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας ως μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα προσαρμογής.

Χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί και ο ίδιος, μετατρεπόταν σε persona non grata για την Ε.Ε. και την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Απέναντί του δεν είχε απλώς συγκεκριμένα πρόσωπα που προσπαθούσαν να αποσιωπήσουν την έρευνά του για να προωθήσουν τις μνημονιακές πολιτικές, αλλά θεσμούς που αδιαφορούσαν για την καταστρατήγηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της», εξηγεί ο διακεκριμένος καθηγητής, «ήταν εξαιρετικά εχθρική στην αποστολή του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα και στρεφόταν εναντίον κάθε σχετικού ψηφίσματος». Και όταν ο ίδιος ρωτούσε γιατί συνέβαινε αυτό η απάντηση ήταν πως «το να εξετάζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με το χρέος αποτελεί σπατάλη χρημάτων».

Ο Σεφάς Λουμίνα δηλώνει εξαρχής ότι «μια χώρα οφείλει να αποπληρώνει τα χρέη της». Σπεύδει όμως να συμπληρώσει ότι κανείς δεν μπορεί να απαιτεί την αποπληρωμή εάν αυτή στερεί από το κράτος την ικανότητα να εξυπηρετήσει πρωταρχικές υποχρεώσεις του απέναντι στον πληθυσμό του». Παρά την εχθρική στάση της Ε.Ε. πίστεψε προς στιγμήν ότι η έκθεσή του θα προσέφερε ένα πανίσχυρο όπλο στην τότε ελληνική κυβέρνηση για να διαχειριστεί ή και να διαγράψει τα χρέη της. Αυτό που δεν μπορούσε να διανοηθεί είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας θα στρεφόταν εναντίον του γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί την Ελλάδα σε βάρος των πιστωτών. «Δεν μπορούσα να φανταστώ τέτοια αντίδραση». «Πίστευα πως κάθε κυβέρνηση θα αγκάλιαζε μια έκθεση η οποία την βοηθούσε να ενισχύσει τη θέση των πολιτών της».

Η ελληνική κυβέρνηση όμως, η οποία καταδίκαζε κάθε σχετικό ψήφισμα στο πλαίσιο της Ε.Ε., δεν ήταν ο μοναδικός του αντίπαλος. Όταν ο Σεφάς Λουμίνα επέστρεψε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2015, ως μέλος πλέον της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, έπεσε και αυτός θύμα της προσπάθειας αποδόμησης που ενορχήστρωναν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το παρακάτω απόσπασμα από τη στήλη του Γιάννη Πρετεντέρη στα «Νέα» συνοψίζει τη στάση αρκετών δημοσιογράφων που διαλαλούσαν την άγνοιά τους ως προσόν: «Ευτυχώς η “Αυγή” αποκάλυψε μερικές από τις “σημαντικές προσωπικότητες” της Επιτροπής – δεν θα αναφέρω τα ονόματα, είναι παντελώς άγνωστα. Μετέχουν λοιπόν (σύμφωνα με την εφημερίδα) ένας δικηγόρος “με ειδικότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα”, ένας “πρώην(!) ειδικός για το δικαίωμα στην τροφή”(!)…».

Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ο «δικηγόρος» ήταν ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ, Σεφάς Λουμίνα. Αναζητώντας όμως και τον «πρώην ειδικό για το δικαίωμα στην τροφή» συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για τον ειδικό εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών, Ολιβιέ ντε Σούτερ, ο οποίος μετέχει επίσης στην Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους. «Οι δανειακές συμβάσεις», εξηγεί ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, «μπορεί να είναι άκυρες εάν αποδειχτεί ότι η μια πλευρά έπεσε θύμα εξαναγκασμού – εάν δηλαδή δεν δόθηκε στην Ελλάδα καμία άλλη επιλογή από το να τις αποδεχτεί». Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή |

Αν και εξετάζουν διαφορετικές χρονικές στιγμές των δανειακών συμβάσεων (τη σύναψη και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους) οι δυο καθηγητές και πρώην εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ φαίνεται να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Οι δανειακές συμβάσεις θα μπορούσαν να κηρυχθούν άκυρες είτε γιατί υπογράφηκαν υπό καθεστώς εξαναγκασμού είτε γιατί η εφαρμογή τους θα οδηγούσε αποδεδειγμένα σε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ποιος θέλει όμως να ακούσει δύο καθηγητές του ΟΗΕ που «απέτυχαν» τόσο οικτρά στην καριέρα τους, ώστε δεν κέρδισαν την αποδοχή των ελληνικών μέσων ενημέρωσης;

Οι ΗΠΑ πίσω από την τρομοκρατία

από τον Μ …

«Η τρομοκρατία του ενός είναι ο απελευθερωτικός αγώνας του άλλου» έλεγε ένα παλιό ρητό. Όποιον ορισμό και αν δώσει όμως κάποιος στο φαινόμενο της τρομοκρατίας όλο και περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν πλέον σε ένα κοινό συμπέρασμα: η αύξηση των τρομοκρατικών επιθέσεων, που παρατηρείται την τελευταία δεκαετία, είναι αποτέλεσμα της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας που κήρυξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 21ου αιώνα.

Το συμπέρασμα δεν προέρχεται από κάποια ανθρωπιστική ή φιλειρηνική οργάνωση αλλά από έρευνες που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ σε συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση.

Το σχετικό πρόγραμμα, που ονομάζεται START (Εθνική κοινοπραξία για την μελέτη και αντιμετώπιση της τρομοκρατίας) περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων για τη δράση εξτρεμιστικών οργανώσεων, στην οποία μπορούν να έχουν πρόσβαση δημοσιογράφοι και ερευνητές χωρίς περαιτέρω άδεια από το Πεντάγωνο ή μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Παρατηρώντας κανείς τα γραφήματα για τον αριθμό των τρομοκρατικών επιθέσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη συνειδητοποιεί ότι η ραγδαία αύξηση των επιθέσεων συμπίπτει με την έναρξη του λεγόμενου «πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας» που κήρυξε ο Τζορτζ Mπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Τα σχετικά στοιχεία, τα οποία ήταν διαθέσιμα εδώ και χρόνια σε Αμερικανούς αξιωματούχους αλλά όχι και στο ευρύ κοινό, έχουν οδηγήσει αρκετούς συντηρητικούς αλλά και φιλελεύθερους αναλυτές στο συμπέρασμα ότι η αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ μετατρέπεται σταδιακά σε απειλή για τα εθνικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον. Από εκθέσεις ειδικών σε θέματα τρομοκρατίας προκύπτει ότι η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται λόγω της «εμπλοκής των ΗΠΑ σε πολεμικές επιχειρήσεις σε χώρες που δεν απειλούν άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα». Η στρατιωτική δράση, σε τέτοιες περιπτώσεις, συνοδεύεται πάντα από μεγάλες απώλειες αμάχων στον τοπικό πληθυσμό γεγονός που ωθεί μεγάλες ομάδες σε εκδικητικές ενέργειες, τις οποίες οι ΗΠΑ βαφτίζουν αδιακρίτως με τον όρο «τρομοκρατία». Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι πραγματικά συγκλονιστικό: Κάθε μήνα πραγματοποιούνται περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων από όσες είχαν πραγματοποιηθεί στην ιστορία πριν από το 2001.

Αριθμός τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο

Ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας για την έξαρση επιθέσεων που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές είναι οι φυλακίσεις και τα βασανιστήρια πολιτών που πραγματοποιούνται είτε από τις ίδιες τις αμερικανικές δυνάμεις είτε από τα καθεστώτα που η Ουάσινγκτον εγκαθιστά και στηρίζει σε διάφορες χώρες του πλανήτη και κυρίως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Επιπροσθέτως αναλυτές της CIA εκτιμούν ότι σε περιοχές της Ασίας, όπως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, η πρόσφατη έξαρση των «τρομοκρατικών» επιθέσεων συνδέεται άμεσα με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών τα οποία έχουν αυξήσει δραματικά τις απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Οι συγγενείς θυμάτων τέτοιων επιθέσεων αποτελούν μια τεράστια δεξαμενή για τη στρατολόγηση μαχητών από οργανώσεις που μάχονται την αμερικανική πολιτική στην περιοχή.

Οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις όμως λειτουργούν σαν μαγνήτης και για υπάρχουσες τρομοκρατικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αλ Κάιντα και συγγενών οργανώσεων που κάνουν την εμφάνισή τους σε χώρες όπως το Ιράκ και η Λιβύη μόνο μετά τις αμερικανικές ή νατοϊκές επιθέσεις – στη δεύτερη περίπτωση, μάλιστα με την ανοχή αν όχι την έμπρακτη στήριξη της Ουάσινγκτον. Πολλές φορές η διάχυση της τρομοκρατικής δράσης σε μακρινές περιοχές συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια έξαρσης του φαινομένου αλλά και του ρόλου που έπαιξαν οι ΗΠΑ σε αυτό. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν και η έξαρση της βίας στο Μάλι η οποία ξέσπασε όταν αντάρτες Τουαρέγκ, οι οποίοι είχαν πολεμήσει στη Λιβύη στο πλευρό του Καντάφι, επέστρεψαν στην πατρίδα τους με βαρύ οπλισμό και κατέλαβαν περιοχές στα βόρεια της χώρας. Σύντομα ακραίες ομάδες ισλαμιστών, οι οποίες επίσης είχαν πολεμήσει στη Λιβύη αλλά είχαν εξοπλιστεί από δυτικές δυνάμεις, εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και κατάφεραν να πάρουν στο δικό τους έλεγχο την περιοχή. Η βύθιση ολόκληρης της χώρας στη βία ήταν λοιπόν αποτέλεσμα αποφάσεων που ελήφθησαν στην Ουάσινγκτον σχετικά με τη Λιβύη αλλά ενίσχυσαν φαινόμενα τρομοκρατίας σε όλη τη Μέση Ανατολή και μεγάλες περιοχές της Αφρικανικής ηπείρου.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνηθίζουν να «συγχέουν» τα αίτια με τα αποτελέσματα της τρομοκρατίας αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις αποτελούν απάντηση στην έξαρση της τρομοκρατίας που απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Όλα τα στοιχεία όμως συνηγορούν στο ακριβώς αντίθετο: Η εισβολή και κυρίως η κατοχή ξένων εδαφών από τις ΗΠΑ είναι αυτή που δίνει τροφή σε τρομοκρατικές ομάδες. Όπως εξηγούσε παλαιότερα και ο διάσημος ερευνητής και συγγραφέας Μάικ Ντέιβις η τρομοκρατική δράση που συναντάμε σήμερα στη Μέση Ανατολή αποτελεί όχι μόνο απάντηση σε επεμβάσεις δυτικών δυνάμεων αλλά και αντιγραφή των τακτικών που χρησιμοποιούσαν οργανώσεις και απελευθερωτικά κινήματα της Δύσης. Οι επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα αλλά και επιθέσεις αυτοκτονίας, εξηγούσε ο Ντέιβις, ήταν άγνωστες στην περιοχή μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν άρχισαν να τις χρησιμοποιούν οργανώσεις Εβραίων εποίκων πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αλλά και στα πρώτα χρόνια μετά από αυτό.

Ο Τζέιμς Φέλντμαν, πρώην αναλυτής διεθνών θεμάτων της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, αφού κατέγραφε 2.200 επιθέσεις αυτοκτονίας που σημειώθηκαν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη από το 1980 συνειδητοποίησε ότι το 95% των περιπτώσεων σημειώθηκε σε χώρες που τελούν άμεσα ή έμμεσα υπό στρατιωτική κατοχή – είναι δηλαδή απάντηση στην εισβολή κάποιας ξένης δύναμης και όχι αιτία αυτής. Το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι μετά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων κατοχής από το Λίβανο δεν σημειώθηκε ούτε μια επίθεση αυτοκτονίας. Αντίστοιχα μετά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από περιοχές της Δυτικής Όχθης και της Γάζας οι επιθέσεις αυτοκτονίας στις συγκεκριμένες περιοχές μειώθηκαν έως και κατά 90%.

Από την ίδια έρευνα, του πανεπιστημίου του Μέριλαντ προέκυψε ότι το 90% όλων των επιθέσεων αυτοκτονίας έχουν ως στόχο αμερικανικά συμφέροντα. Οι ΗΠΑ δηλαδή κατάφεραν μέσα σε σχεδόν μια δεκαετία να βυθίσουν τον πλανήτη σε νέες μορφές τρομοκρατικής δράσης και στη συνέχεια να μετατραπούν και οι ίδιες σε θύμα του φαινομένου που δημιούργησαν.

Μέση Ανατολή

Ασία

Αφρική

Le Monde: Γιατί ο Τσίπρας έκανε στροφή 180 μοιρών

Μπορεί οι προηγούμενες διαπραγματεύσεις για το ελληνικό ζήτημα να είχαν μετατραπεί σε ψυχόδραμα, ωστόσο, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» η Ελλάδα και οι εταίροι της υπέγραψαν την Τρίτη την τεχνική συμφωνία σε ατμόσφαιρα ηρεμίας.

«Μέσα σε έξι χρόνια κρίσης, αυτό δεν το είδαμε ποτέ», δήλωσε ευρωπαϊκή πηγή, αναφερόμενη στην ατμόσφαιρα "ηρεμίας" στην οποία διεξήχθησαν οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των πιστωτών.

«Οι συνομιλίες διεξήχθησαν σε κλίμα καλής συνεννόησης. Εργασθήκαμε σε μία ατμόσφαιρα ηρεμίας για να φθάσουμε σε έναν συμβιβασμό το συντομότερο δυνατόν», δήλωσε πηγή των θεσμών.

Όπως αναφέρει στο δημοσίευμά της η εφημερίδα, από τις 20 Ιουλίου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Σταθάκης είχαν συστηματικές συναντήσεις με τους εκπροσώπους των πιστωτών και μαζί διαπραγματεύθηκαν δεκάδες μέτρα που η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει για να λάβει βοήθεια.

Ο οικονομολόγος της ABN Amro είπε στη «Le Monde» πως «τόσο τεχνικής φύσης συνομιλίες θα μπορούσαν να επεκταθούν για μήνες», ενώ διαπραγματευτές ανέφεραν πως  είναι «σχεδόν απίστευτο» ότι πριν από μόλις τρεις μήνες, ο Τσίπρας δεν θα είχε ποτέ αποδεχθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Τι συνέβη στο μεταξύ; Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Τσίπρας πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών. 

«Όλα άλλαξαν μετά την ευρωπαϊκή συμφωνία της 13ης Ιουλίου, όταν οι ηγέτες της ευρωζώνης συμφώνησαν να συζητήσουν ένα τρίτο πρόγραμμα βοήθειας», είπε στη «Le Monde» ο ανεξάρτητος αναλυτής Γιάννης Κουτσομύτης.

"Ξαφνικά", ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να αποδεχθεί τον πυρήνα των απαιτήσεων των εταίρων του, με την εξαίρεση ορισμένων κόκκινων γραμμών. Ο Βαρουφάκης αντικαταστάθηκε από τον διακριτικό Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων μαζί με τον Γιώργο Χουλιαράκη, καλό γνώστη των ευρωπαϊκών θεσμών. Οι δύο τους βρίσκονταν στην ίδια γραμμή με τον πρωθυπουργό: επίτευξη συμφωνίας το συντομότερο δυνατόν, παρά το ότι θα έπρεπε να γίνουν περισσότερες από τις προβλεπόμενες υποχωρήσεις και αυτό για δύο λόγους, γράφει η Le Monde.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώθηκε πολύ ταχύτερα από όσο φανταζόταν η κυβέρνηση με τις τράπεζες στα πρόθυρα της κατάρρευσης και την επιστροφή στην ύφεση και ο Έλληνας ηγέτης κατάλαβε ότι δεν μπορεί να χάσει ούτε λεπτό για να αποφύγει ένα νέο ναυάγιο, εξηγεί η εφημερίδα.

Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτικός καθώς, όπως σημειώνει, με την κατά το δυνατόν ταχύτερη κατάληξη των διαπραγματεύσεων, ο Τσίπρας ελπίζει να εξουδετερώσει την αριστερή πτέρυγα του κόμματός του που αντιτίθεται σε ένα τρίτο πρόγραμμα. Και η οποία είναι πιθανόν να αποχωρήσει.

Άλλωστε, σύμφωνα με τους αναλυτές, ο λόγος για τον οποίο ανακοίνωσε, στις 29 Ιουλίου, ότι αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, είναι να εμποδίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους να συστήσουν παράλληλο κόμμα, εκτιμά η γαλλική εφημερίδα.

Δεν συμφωνούμε με την εκτίμηση της γαλλικής εφημερίδας για το "ξαφνικά" ...

Θεωρούμε απλά ότι η κεντρική επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα ήταν εξαρχής ο συμβιβασμός με τους δανειστές και η υπογραφή μιας συμφωνίας στα πλαίσια αυτά.

Ίσως, να πίστευαν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μπορούσε να ήταν κάπως "καλύτερη" η συμφωνία ( = Μνημόνιο) αυτή.

Χωρίς να αλλάζει  η ουσία των πραγμάτων.

Έτσι, είδαμε και τους εκπρόσωπους της πρώτης "αριστερής" κυβέρνησης να είναι πολύ "βολικοί" και "συνεργάσιμοι" με τους δανειστές.


Οι οποίοι πλέον απολαμβάνουν και την "ηρεμία"  στις διαπραγματεύσεις μαζί με την ταχύτητα και την "ευκολία"  με την οποία οι ίδιοι εκπρόσωποι και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουν δεκάδες άρθρα για τα οποία οι συνομιλίες  "θα μπορούσαν να επεκταθούν για μήνες"!

Μεγάλη ηρεμία και ευκολία, αλήθεια ...

Μόνο που για τους πολίτες και την κοινωνία μας μεγαλώνει η αγωνία και η ανασφάλεια ...

Μέχρι να ανατραπεί αυτή η πολιτική και οι εκπρόσωποί της - παραδοσιακοί αλλά και νεόκοποι ...

Κατά φαντασίαν "αριστεροί" και στην πραγματικότητα φουλ μνημονιακοί και όψιμοι εραστές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού!

Αυτό είναι το Τρίτο Μημόνιο και η καταιγίδα νέων μέτρων που το συνοδεύει

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, 8 υπουργοί και 7 αναπληρωτές υπουργοί υπογράφουν το κείμενο των 84 σελίδων υπό τον τίτλο «Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης».



Το μνημόνιο συνάπτεται μεταξύ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, της ελληνικής κυβέρνησης, της ΤτΕ και του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Το κείμενο υπογράφουν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, 8 υπουργοί και 7 αναπληρωτές υπουργοί. 

Όλο το φοροπακέτο με τα προαπαιτούμενα  για την ψήφιση  του Τρίτου Μνημονίου

Μπαράζ κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών ξεκινώντας από τους μεγαλύτερους οφειλέτες του δημοσίου και μπαράζ φορολογικών επιβαρύνσεων για αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και φορολογούμενους με ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προβλέπει το νομοσχέδιο το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή και με το οποίο ανοίγει ο δρόμος για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης.

Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται τσουνάμι φορολογικών μέτρων και δέσμη παρεμβάσεων για ενέργεια, πρόωρες συντάξεις, κλειστά επαγγέλματα, συμβολαιογράφους και καταργήσεις φόρων υπέρ τρίτων.

Στο δεύτερο άρθρο του νομοσχεδίου, όπως αναφέρει το Euro2day, παρέχονται οι απαιτούμενες εξουσιοδοτήσεις προς τον υπουργό Οικονομικών και τη διοίκηση του ΤΧΣ προκειμένου να υπογράψουν την συμφωνία με τους δανειστές και όλων απαιτούμενων με αυτή σχετικών εγγράφων. Με τη δεύτερη παράγραφο του ίδιου άρθρου κυρώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων η σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης μεταξύ του ESM και της Ελληνικής Δημοκρατίας, της ΤτΕ και του ΤΧΣ.

Με την τρίτη παράγραφο του δεύτερου άρθρου κυρώνεται η συμφωνία δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ενώ με το άρθρο 3 ορίζεται απλώς η έναρξη ισχύος του νόμου.

Τα φορολογικά μέτρα

Στο νομοσχέδιο ορίζεται αυτοματοποιημένη διαδικασία μέσω της οποίας η ΓΓΔΕ θα στείλει προκαταβολικά ερωτήματα σε όλες τις τράπεζες προκειμένου να διερευνηθεί αν υπάρχουν τραπεζικοί λογαριασμοί στο όνομα μεγάλων οφειλετών του Δημοσίου. Η διαδικασία αυτή θα γίνεται αυτόματα και κεντρικά ενώ δίνεται η δυνατότητα διαρκούς ελέγχου των τραπεζών για την απόδοση ποσών που κατατίθενται μετά την επιβολή της κατάσχεσης και την υποβολή της δήλωσής τους μέχρι την εξόφληση των οφειλών για τις οποίες έχουν επιβληθεί τα κατασχετήρια. 

Παράλληλα, πέφτουν τα προστατευτικά τείχη για το ακατάσχετο των 1.500 ευρώ μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων που καταβάλλονται περιοδικώς. Το όριο κατεβαίνει στα 1.000 ευρώ και επιτρέπεται η κατάσχεση των απαιτήσεων εφόσον υπερβαίνουν τα 1.000 ευρώ κλιμακωτά και συγκεκριμένα στο 1/2 των 1.000 ευρώ για ποσά μέχρι 1.500 ευρώ για τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και στο 100% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ για τα μεγαλύτερα εισοδηματικά κλιμάκια. Μάλιστα τα νέα όρια θα έχουν αναδρομική ισχύ καθώς στις διατάξεις του νομοσχεδίου ορίζεται ότι οι τροποποιήσεις αυτές εφαρμόζονται επί των ενεργών κατασχέσεων, δηλαδή και για κατασχέσεις που έχουν ήδη γίνει. 

Μειώνεται επίσης στα 1.250 ευρώ το κατώτερο όριο ακατάσχετο των καταθέσεων φυσικών προσώπων σε τράπεζες σε ατομικό ή κοινό λογαριασμό το οποίο ρητά ορίζεται ότι υπολογίζεται ανά μήνα, ενώ αποκλείεται ο σωρευτικός υπολογισμός αυτού σε διαστήματα μεγαλύτερα του μήνα. 

Οι επιβαρύνσεις

Δυσάρεστες εκπλήξεις με σημαντικές επιβαρύνσεις από αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες έως και εφοπλιστές, ναυτιλιακές εταιρείες, πράκτορες ΟΠΑΠ και φορολογούμενους με ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις φέρνει το πακέτο των προαπαιτούμενων μέτρων το οποίο ενσωματώνεται στο νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση δρομολογεί τις εξελίξεις για τη σύναψη νέας δανειακής σύμβασης με τον ESM.

Από το φορολογικό τσουνάμι εν μέσω θέρους, δεν γλιτώνει ούτε καν η έκπτωση φόρου 2% για όσους εξοφλούν εφάπαξ το φόρο εισοδήματος καθώς θα ισχύσει μόνο για φέτος και στη συνέχεια καταργείται.

Σημαντικές αλλαγές έρχονται και στο μέτωπο των κατασχέσεων, με μείωση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και καταθέσεων ενώ όπως προκύπτει από τις διατάξεις του νομοσχεδίου η κυβέρνηση ενέδωσε στις πιέσεις των δανειστών για «κούρεμα» της ρύθμισης των εκατό δόσεων.

Συγκεκριμένα, με τις διατάξεις του νομοσχεδίου:

1. αυξάνεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης για το αγροτικό ντήζελ από τα 66 στα 200 ευρώ από την 1η Οκτωβρίου 2015 και στα 330 ευρώ, από την 1η Οκτωβρίου 2016. Προβλέπονται έσοδα 13 εκατ. ευρώ το 2016, 66 εκατ. το 2017 και 105 από το 2018 και μετά. 

2. επανέρχεται η προκαταβολή φόρου 55% για τους αγρότες για τα εισοδήματα του 2014 (από 27,5%)

3. αυξάνεται σταδιακά η προκαταβολή φόρου για ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες από το 55% για τα περυσινά εισοδήματα σε 75% για τα εισοδήματα του 2015 και σε 100% για τα εισοδήματα του 2016. Συνολικά αναμένονται έσοδα 370 εκατ. ευρώ από αγρότες και επαγγελματίες.

4. μειώνεται το ακατάσχετο όριο μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων από τα 1.500 στα 1.000 ευρώ. Για τις καταθέσεις το ακατάσχετο όριο μειώνεται στα 1.250 ευρώ για κάθε φυσικό πρόσωπο αλλά μόνο για ένα πιστωτικό ίδρυμα.

5. καταργείται ο «προληπτικός» φόρος 26% για συναλλαγές με χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς (π.χ Κύπρος, Βουλγαρία)

6. καταργείται η έκπτωση φόρου 2% για την εφάπαξ εξόφληση φόρου εισοδήματος για τα εισοδήματα που αποκτώνται από την 1η Ιανουαρίου 2015 και μετά. Πρόβλεψη για 28 εκατ. ευρώ από το 2016 και μετά. 

7. καταργείται η έκπτωση επισφαλών απαιτήσεων έως 1,5% επί των πωλήσεων των πρακτόρων ΟΠΑΠ.

8. αυξάνονται κατά 4% κάθε χρόνο από το 2016 έως και το 2020, συντελεστές φόρου και εισφοράς για τα πλοία Α΄ κατηγορίας που είναι νηολογημένα με ελληνική σημαία και των πλοίων ελληνικών συμφερόντων με ξένη σημαία

9. παρατείνεται για τέσσερα ακόμη χρόνια (έως το 2019) η ειδική εισφορά σε ναυτιλιακές εταιρείες

10. αυξάνεται η αυτονομία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, εκχωρώντας στη ΓΓΔΕ εξουσιοδότηση έκδοσης υπουργικών αποφάσεων οι οποίες μεταξύ άλλων αφορούν σε θέματα παρατάσεων προθεσμιών για ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών, χορήγησης ρυθμίσεων και ποινικών διώξεων για μη καταβολή βεβαιωμένων οφειλών. Μεταφέρονται όλες οι αρμοδιότητες και καθήκοντα που άπτονται φορολογικών και τελωνειακών υποθέσεων από τη γενική γραμματεία του ΣΔΟΕ και κάθε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου στη ΓΓΔΕ στην οποία προστίθενται και 500 νέες οργανικές θέσεις που θα καλυφθούν αρχικά από προσωπικό που υπηρετεί ήδη στο Δημόσιο.

11. μετατάσσεται το μοσχαρίσιο κρέας από το 23% στο 13% και επιβάλλεται συντελεστής 23% σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια με εξαίρεση την προσχολική αγωγή (η ρύθμιση ισχύει αναδρομικά από τις 20 Ιουλίου) με προβλεπόμενη αύξηση εσόδων 168 εκατ. το 2015 και 240 εκατ. ευρώ το 2016.

12. Ανοίγει ο δρόμος για την άμεση εκκαθάριση του ΕΝΦΙΑ (θα πληρωθεί σε πέντε μηνιαίες δόσεις από τον Οκτώβριο του 2015 έως τον Φεβρουάριο του 2016) με στόχο 2,650 δισ. ευρώ για το 2015 αλλά παρατείνεται και για φέτος η έκπτωση 20% στον ΕΝΦΙΑ των κενών και μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων εφόσον αυτά παρέμειναν για όλο το 2015 κενά και μη ηλεκτροδοτούμενα. Καταργείται η απαλλαγή για τον ΕΟΤ (προβλέπονται έσοδα 1,5 εκατ. ευρώ) και έτσι φορολογείται για τα μισθωμένα ή δωρεάν παραχωρούμενα ακίνητά του σε πρόσωπα πλην ελληνικού δημοσίου, καθώς και η προβλεπόμενη από φέτος απαλλαγή των ενοικιαζόμενων δωματίων ατομικών επιχειρήσεων. 

13. Επιβάλλεται πρόστιμο 150 ευρώ από το Υπουργείο Οικονομίας στους ιδιοκτήτες οχημάτων τα οποία δεν έχουν περάσει ΚΤΕΟ για διάστημα μεγαλύτερο από έξι μήνες. Το πρόστιμο βεβαιώνεται από τη φορολογική διοίκηση. Πρόβλεψη για 15,4 εκατ. ευρώ φέτος και 56,3 εκατ. το 2016.

14. Αύξηση φόρου στα ποτά. Ο συντελεστής αιθυλικής αλκοόλης αυξάνεται από 2.450 ευρώ αυξάνεται σε 2.548 ανά 100λιτρο άνυδρης αιθυλικής αλκοόλης.

Τι αλλάζει στις ρυθμίσεις

Στο μέτωπο της ρύθμισης των εκατό δόσεων, οι αλλαγές αφορούν τόσο στο επιτόκιο όσο και στη δυνατότητα μείωσης του αριθμού των δόσεων σε συνάρτηση με τη φοροδοτική ικανότητα του οφειλέτη. Το επιτόκιο αυξάνεται σε 5% για όλους όσοι έχουν χρέος άνω των 5.000 ευρώ ενώ για τους μικρο-οφειλέτες καθιερώνονται τρία κριτήρια τα οποία θα πρέπει να πληρούνται σωρευτικά ώστε να μην ενεργοποιηθεί επίσης επιτόκιο 5%. Συγκεκριμένα:

• Επιτόκιο. Στο 5% (από 3%) για τη ρύθμιση των εκατό δόσεων για όσους έχουν οφειλές άνω των 5.000 ευρώ. Για φορολογούμενους με χαμηλότερες οφειλές για να μην ισχύσει επιτόκιο 5% θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις: ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο το οποίο δεν ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα, η ακίνητη περιουσία του οφειλέτη σύμφωνα με το Ε9 είναι αντικειμενικής αξίας έως 150.000 ευρώ και η υπαγόμενη στη ρύθμιση βασική οφειλή υπερβαίνει το 50% του δηλωθέντος ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη

• Απώλεια ρύθμισης. Χάνουν τη ρύθμιση όσοι οφειλέτες δεν έχουν πληρώσει ή ρυθμίσει τις νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές τους (ατομικές ή αυτές για τις οποίες υπάρχει ευθύνη καταβολής) μέσα σε τρεις μήνες από την προθεσμία πληρωμής

• Λιγότερες δόσεις. Καθιερώνεται η δυνατότητα μείωσης του αριθμού των δόσεων εάν ο οφειλέτης έχει τη δυνατότητα σύμφωνα με τα οικονομικά του δεδομένα να πληρώνει την οφειλή του σε λιγότερες δόσεις από τις αρχικά χορηγηθείσες , οποτεδήποτε καθ΄ όλη τη διάρκεια της ρύθμισης

Παράλληλα όμως προβλέπονται και ορισμένες αλλαγές στην πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων, προκειμένου να διευκολυνθούν οι φορολογούμενοι. Ειδικότερα:

• Μειώνεται το επιτόκιο από το 8% στο 5%, μετά την παρέλευση διμήνου από τη δημοσίευση του νόμου, για νέες ρυθμίσεις και για ανεξόφλητες δόσεις υφιστάμενων ρυθμίσεων

• Αναστέλλεται για δύο χρόνια η υποχρέωση υποβολής στοιχείων που να αποδεικνύουν τη δυνατότητα καταβολής των δόσεων για χρέη έως 5.000 ευρώ και εγγράφων που να αποδεικνύουν την προσωρινή οικονομική αδυναμία προκειμένου για χρέη άνω των 50.000 ευρώ.

Με αυτή τη μορφή κατατέθηκε το Τρίτο Μνημόνιο στη Βουλή

Τίτλος

Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης

Τύπος

Σχέδιο νόμου

Φάση Επεξεργασίας

Κατατεθέντα

Ημερ/νια Φάσης επεξεργασίας

12/08/2015

Το φωτοτυπημένο σ/ν ή π/ν
δεν αποτελεί το τελικό κείμενο διότι εκκρεμούν
ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις

              

Ημ. Κατάθεσης

12/08/2015

Με διαδικασίες εξπρές - που θυμίζουν τις πιο μαύρες εποχές - υπό το καθεστώς ωμών εκβιασμών και παραμονές Δεκαπενταύγουστου προχωρά ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του την ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου.

Η ψήφισή του θα πυροδοτήσει εξελίξεις.

Εξ αντικειμένου σφραγίζει και χαρακτηρίζει την πρώτη "αριστερή" διακυβέρνηση ενώ θέτει  επιπρόσθετα βαριά δεσμά στη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία.

Τώρα, ήρθε ο καιρός ο λαός και οι πολίτες να θέσουν τα δικά τους "προαπαιτούμενα"  και ν' αγωνιστούν για τη συγκρότηση ενός νέου συσχετισμού δυνάμεων  που θα νατρέψει όλη αυτή τη βαρβαρότητα.