Οι ΗΠΑ πίσω από την τρομοκρατία

από τον Μ …

«Η τρομοκρατία του ενός είναι ο απελευθερωτικός αγώνας του άλλου» έλεγε ένα παλιό ρητό. Όποιον ορισμό και αν δώσει όμως κάποιος στο φαινόμενο της τρομοκρατίας όλο και περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν πλέον σε ένα κοινό συμπέρασμα: η αύξηση των τρομοκρατικών επιθέσεων, που παρατηρείται την τελευταία δεκαετία, είναι αποτέλεσμα της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας που κήρυξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 21ου αιώνα.

Το συμπέρασμα δεν προέρχεται από κάποια ανθρωπιστική ή φιλειρηνική οργάνωση αλλά από έρευνες που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ σε συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση.

Το σχετικό πρόγραμμα, που ονομάζεται START (Εθνική κοινοπραξία για την μελέτη και αντιμετώπιση της τρομοκρατίας) περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων για τη δράση εξτρεμιστικών οργανώσεων, στην οποία μπορούν να έχουν πρόσβαση δημοσιογράφοι και ερευνητές χωρίς περαιτέρω άδεια από το Πεντάγωνο ή μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Παρατηρώντας κανείς τα γραφήματα για τον αριθμό των τρομοκρατικών επιθέσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη συνειδητοποιεί ότι η ραγδαία αύξηση των επιθέσεων συμπίπτει με την έναρξη του λεγόμενου «πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας» που κήρυξε ο Τζορτζ Mπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.

Τα σχετικά στοιχεία, τα οποία ήταν διαθέσιμα εδώ και χρόνια σε Αμερικανούς αξιωματούχους αλλά όχι και στο ευρύ κοινό, έχουν οδηγήσει αρκετούς συντηρητικούς αλλά και φιλελεύθερους αναλυτές στο συμπέρασμα ότι η αντιτρομοκρατική εκστρατεία των ΗΠΑ μετατρέπεται σταδιακά σε απειλή για τα εθνικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον. Από εκθέσεις ειδικών σε θέματα τρομοκρατίας προκύπτει ότι η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται λόγω της «εμπλοκής των ΗΠΑ σε πολεμικές επιχειρήσεις σε χώρες που δεν απειλούν άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα». Η στρατιωτική δράση, σε τέτοιες περιπτώσεις, συνοδεύεται πάντα από μεγάλες απώλειες αμάχων στον τοπικό πληθυσμό γεγονός που ωθεί μεγάλες ομάδες σε εκδικητικές ενέργειες, τις οποίες οι ΗΠΑ βαφτίζουν αδιακρίτως με τον όρο «τρομοκρατία». Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι πραγματικά συγκλονιστικό: Κάθε μήνα πραγματοποιούνται περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στόχων από όσες είχαν πραγματοποιηθεί στην ιστορία πριν από το 2001.

Αριθμός τρομοκρατικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο

Ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας για την έξαρση επιθέσεων που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές είναι οι φυλακίσεις και τα βασανιστήρια πολιτών που πραγματοποιούνται είτε από τις ίδιες τις αμερικανικές δυνάμεις είτε από τα καθεστώτα που η Ουάσινγκτον εγκαθιστά και στηρίζει σε διάφορες χώρες του πλανήτη και κυρίως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Επιπροσθέτως αναλυτές της CIA εκτιμούν ότι σε περιοχές της Ασίας, όπως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, η πρόσφατη έξαρση των «τρομοκρατικών» επιθέσεων συνδέεται άμεσα με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών τα οποία έχουν αυξήσει δραματικά τις απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Οι συγγενείς θυμάτων τέτοιων επιθέσεων αποτελούν μια τεράστια δεξαμενή για τη στρατολόγηση μαχητών από οργανώσεις που μάχονται την αμερικανική πολιτική στην περιοχή.

Οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις όμως λειτουργούν σαν μαγνήτης και για υπάρχουσες τρομοκρατικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αλ Κάιντα και συγγενών οργανώσεων που κάνουν την εμφάνισή τους σε χώρες όπως το Ιράκ και η Λιβύη μόνο μετά τις αμερικανικές ή νατοϊκές επιθέσεις – στη δεύτερη περίπτωση, μάλιστα με την ανοχή αν όχι την έμπρακτη στήριξη της Ουάσινγκτον. Πολλές φορές η διάχυση της τρομοκρατικής δράσης σε μακρινές περιοχές συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια έξαρσης του φαινομένου αλλά και του ρόλου που έπαιξαν οι ΗΠΑ σε αυτό. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν και η έξαρση της βίας στο Μάλι η οποία ξέσπασε όταν αντάρτες Τουαρέγκ, οι οποίοι είχαν πολεμήσει στη Λιβύη στο πλευρό του Καντάφι, επέστρεψαν στην πατρίδα τους με βαρύ οπλισμό και κατέλαβαν περιοχές στα βόρεια της χώρας. Σύντομα ακραίες ομάδες ισλαμιστών, οι οποίες επίσης είχαν πολεμήσει στη Λιβύη αλλά είχαν εξοπλιστεί από δυτικές δυνάμεις, εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και κατάφεραν να πάρουν στο δικό τους έλεγχο την περιοχή. Η βύθιση ολόκληρης της χώρας στη βία ήταν λοιπόν αποτέλεσμα αποφάσεων που ελήφθησαν στην Ουάσινγκτον σχετικά με τη Λιβύη αλλά ενίσχυσαν φαινόμενα τρομοκρατίας σε όλη τη Μέση Ανατολή και μεγάλες περιοχές της Αφρικανικής ηπείρου.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνηθίζουν να «συγχέουν» τα αίτια με τα αποτελέσματα της τρομοκρατίας αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις αποτελούν απάντηση στην έξαρση της τρομοκρατίας που απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Όλα τα στοιχεία όμως συνηγορούν στο ακριβώς αντίθετο: Η εισβολή και κυρίως η κατοχή ξένων εδαφών από τις ΗΠΑ είναι αυτή που δίνει τροφή σε τρομοκρατικές ομάδες. Όπως εξηγούσε παλαιότερα και ο διάσημος ερευνητής και συγγραφέας Μάικ Ντέιβις η τρομοκρατική δράση που συναντάμε σήμερα στη Μέση Ανατολή αποτελεί όχι μόνο απάντηση σε επεμβάσεις δυτικών δυνάμεων αλλά και αντιγραφή των τακτικών που χρησιμοποιούσαν οργανώσεις και απελευθερωτικά κινήματα της Δύσης. Οι επιθέσεις με παγιδευμένα αυτοκίνητα αλλά και επιθέσεις αυτοκτονίας, εξηγούσε ο Ντέιβις, ήταν άγνωστες στην περιοχή μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν άρχισαν να τις χρησιμοποιούν οργανώσεις Εβραίων εποίκων πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αλλά και στα πρώτα χρόνια μετά από αυτό.

Ο Τζέιμς Φέλντμαν, πρώην αναλυτής διεθνών θεμάτων της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, αφού κατέγραφε 2.200 επιθέσεις αυτοκτονίας που σημειώθηκαν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη από το 1980 συνειδητοποίησε ότι το 95% των περιπτώσεων σημειώθηκε σε χώρες που τελούν άμεσα ή έμμεσα υπό στρατιωτική κατοχή – είναι δηλαδή απάντηση στην εισβολή κάποιας ξένης δύναμης και όχι αιτία αυτής. Το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι μετά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων κατοχής από το Λίβανο δεν σημειώθηκε ούτε μια επίθεση αυτοκτονίας. Αντίστοιχα μετά την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από περιοχές της Δυτικής Όχθης και της Γάζας οι επιθέσεις αυτοκτονίας στις συγκεκριμένες περιοχές μειώθηκαν έως και κατά 90%.

Από την ίδια έρευνα, του πανεπιστημίου του Μέριλαντ προέκυψε ότι το 90% όλων των επιθέσεων αυτοκτονίας έχουν ως στόχο αμερικανικά συμφέροντα. Οι ΗΠΑ δηλαδή κατάφεραν μέσα σε σχεδόν μια δεκαετία να βυθίσουν τον πλανήτη σε νέες μορφές τρομοκρατικής δράσης και στη συνέχεια να μετατραπούν και οι ίδιες σε θύμα του φαινομένου που δημιούργησαν.

Μέση Ανατολή

Ασία

Αφρική