Μουσικές ευχές και ακούσματα από τη Νέα ελληνική μουσική σκηνή …

 Συνεχίζοντας λίγο ακόμα στο πνεύμα των ημερών  που άλλωστε τελειώνουν σήμερα αύριο – και ίσως εγκαινιάζοντας  μια καινούργια διάσταση στο «Νέο Μέτοικο» που θα είναι πιο κοντά σε διάφορες μορφές τέχνης και δημιουργίας – θα κάνουμε μια σύντομη παρουσίαση ορισμένων επιλεγμένων παρουσιών από τη μουσική σκηνή του 2012 …

Έτσι κι αλλιώς για τα «πολιτικά» θέματα θα μιλάμε για πολύ ακόμα.

Που άλλωστε δεν παρουσίασαν και καμιά τρομερή πρωτοτυπία αυτές τις μέρες … ξέρετε, παραπομπές, σκάνδαλα, προανακριτικές και εξεταστικές επιτροπές, φοροκαταιγίδες και άλλα τέτοια τερπνά (!)

Οπότε ας ακούσουμε και κανένα τραγούδι ακόμα …

ο Θάνος Ανεστόπουλος, τραγουδιστής, στιχουργός, μουσικός και ιθύνων νους των Διάφανων Κρίνων,  παρουσίασε μέσα στο 2012  το "Ως Το Τέλος" που είναι ο πρώτος του προσωπικός δίσκος, στον οποίο μοιάζει να αναμετράται τόσο με το παρελθόν του, όσο και με τους προσωπικούς του δαίμονες.

 Κρατά ωστόσο μια συνέπεια, το μουσικό ύφος παραπέμπει στα Κρίνα ενώ διαθέτει μια εσωτερικότητα και ποιότητα.

Ένας δίσκος και μια συνεργασία που είχε αναγγελθεί εδώ και τρία χρόνια. Που η κυκλοφορία όμως αργούσε αδικαιολόγητα. Μέσα στο 2012 λοιπόν κυκλοφόρησαν οι Μαγγανείες σε μουσική και στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου και σε ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη.

Λύρες, λαούτο, τσέλο, τύμπανα, μπάσο, μαντολίνο, κοντραμπάσο, κιθάρες, κλαρίνο, μελόντικα, καζού, φλογέρα, άρπα, αερόφωνο, τσαράνγκο, λαφτά, καλίμπα, γκάιντα συνοδεύουν μια ιδιαίτερα εκφραστική φωνή

Σε ένα τελείως άλλο μουσικό ύφος και μουσικό είδος, παίζοντας μια μουσική στα όρια της ελληνικής punk και hard core, οι Αντίδραση παρουσίασαν το δίσκο "Όρκος Του Μίσους" που κυκλοφορεί μόνο σε βινύλιο και ελεύθερα στο διαδίκτυο.

 Μουσικές συνθέσεις που είναι εύλογο ότι θα αρέσουν σε συγκεκριμένο κοινό.

Αλλά έχουν έντονη επιρροή κα αναφορά στα σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα.

Όπως το πρώτο τραγούδι που ξεκινά με το ηχητικό ντοκουμέντο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

πιο φανερό γίνεται αυτό στην έναρξη του τελευταίου τραγουδιού του δίσκου, "Φωτιά", που ξεκινάει με το ηχογραφημένο από διαδήλωση σύνθημα «Να καεί το…».

 Ξεχωρίζουν, επίσης, οι δύο διασκευές που έχουν προσαρμοστεί απολύτως στα μέτρα του συγκροτήματος. Το γνωστό  "Άντε Και Καλή Τύχη Μάγκες" του Παύλου Σιδηρόπουλου γίνεται ένα ιδιαίτερο  punk-rock κομμάτι, ενώ η μεγαλειώδης "Μπαλάντα Για Τους Ασφαλίτες" των Θ. Μικρούτσικου / W. Biermann μεταμορφώνεται σε ένα περιπαικτικό punk-rock κομμάτι.

Περνώντας σε ένα άλλο μουσικό ύφος και στιλ  ο Κωστής Μαραβέγιας, που έγινε γνωστός με τον προηγούμενο δίσκο του “Welcome To Greece” και το πιο γνωστό ακόμα, “Φίλα Με Ακόμα”, παρουσίασε το νέο του δίσκο, «Η Λόλα», που αποτελεί και το επίσημο soundtrack της ιστορίας που παρουσιάζει στο ομώνυμο βιβλίο του.

Ο Μαραβέγιας στο ethnic/Balkan/world κοινό που πάντα υπήρχε στην Ελλάδα, και το οποίο έχει συμπεριλάβει πολλούς νέους.

Από το δίσκο που έχει μια τάση και προς την εμπορικότητα επιλέξαμε το τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο με το καμπαρετζίδικο στιλ και το γερμανόφερτο τίτλο  “Diktator Des Marktes”, τραγούδι περιπαικτικά αντιμνημονιακό, αλλά παράλληλα γρήγορο και ιδιότροπο.

Ένα  συγκρότημα που σταθερά στοχεύει στην ποιοτική καλλιτεχνική δημιουργία, στην ανανέωση και στην εισαγωγή φρέσκου αέρα στους τομείς της ethnic, fusion, jazz-rock μουσικής, διεθνώς, είναι οι Mode Plagal, που και αυτοί παρουσίασαν μέσα στο2012 το νέο τους δίσκο – ύστερα περίπου από τέσσερα χρόνια -  «Στην Κοιλιά Του Κήτους».

  Εξώφυλλο και εσώφυλλο αποτελούν έργα του Μπόστ, από τη "Φαύστα" του ιδίου, γνώριμης γλαφυρότητας και λαϊκής τεχνοτροπίας. Φαίνονται το καλοζωισμένο κήτος, η αγωνία του δραπέτη προφήτη Ιωνά και, παραπλέοντες μέσα στη γαλέρα τους, οι Mode Plagal ντυμένοι στα κόκκινα. Κάποιου είδους επίκαιρο πολιτικό σχόλιο εμπεριέχεται εδώ και μάλλον μετά την περισυλλογή του ναυαγού προφήτη, οι ιστορίες του είναι που περιγράφονται μέσα από τα τραγούδια του "Στην Κοιλιά Του Κήτους".

 Μέσα στο 2012 ήρθε και ο αναμενόμενος προσωπικός δίσκος ενός πολύ ιδιαίτερου καλλιτέχνη, με κοινό που τον λατρεύει αλλά πρόσφατα και με κάποιους επικριτές. Είναι ο «Ελάχιστος Εαυτός’ του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Με πάντα το ξεχωριστό του στιλ, στη μουσικά και τους στίχους, ο Ελάχιστος Εαυτός αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή στο μουσικό ταξίδι του καλλιτέχνη.

Μέσα στο 2012 κυκλοφόρησαν δίσκοι και άλλων γνωστών και καταξιωμένων καλλιτεχνών.

Όπως του Μπάμπη Στόκα,   "Η Αυλή Των Τρελών" που έρχεται να ανατρέψει την εικόνα του ως ερμηνευτή κυρίως, με αποκλειστικά δικές του συνθέσεις και στίχους του γνωστού Άλκη Αλκαίου.

Επανεμφανίστηκε επίσης με νέες δημιουργίες ο Μανόλης Φάμελος στο «Τι Υπάρχει Πιο Πέρα»

και ο Μίλτος Πασχαλίδης  στο "Ξένοι σ' έναν τόπο που αλλάζει" που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2012 και περιέχει 11 τραγούδια. Σε αυτή τη δουλειά, μετά από χρόνια φιλίας και σποραδικών συνεργασιών, ο Μίλτος Πασχαλίδης συνεργάζεται εξ' ολοκλήρου με τον Οδυσσέα Ιωάννου, που υπογράφει τους στίχους …

 και φυσικά η «Αφετηρία» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, σε στίχους των περισσότερων τραγουδιών του Οδυσσέα Ιωάννου.

 Σε συνεργασία, επίσης, με πολλούς νέους καλλιτέχνες και την επιμέλεια ή και τη δημιουργία ορισμένων κομματιών από τα «Κίτρινα Ποδήλατα» …