Το Μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα! Απόφαση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - καταπέλτης για την κυβέρνηση

Σοβαρό νομικό πλήγμα στα σκληρά αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο επιφέρει η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ).

ΠΑΡΑΘΈΤΟΥΜΕ ΤΟ Δελτίο Τύπου της ΕΕΔΑ καθώς και το πλήρες κείμενο της απόφασής της. Θεωρούμε ότι αποτελεί ένα καίριο κτύπημα στις επιλογές και τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.

Απομένει να δούμε πώς μπορεί να αξιοποιηθεί και από το κοινωνικό και συνδικαλιστικό κίνημα όσο και από πολίτες.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) σε συνεδρίαση της ολομέλειάς της (10.6.2010) υιοθέτησε απόφαση για την ανάγκη διαρκούς σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά την άσκηση της στρατηγικής εξόδου της οικονομίας και της κοινωνίας από την κρίση του εξωτερικού χρέους. Η ΕΕΔΑ, ως συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο οποίο συμμετέχουν πολλοί κοινωνικοί εταίροι και φορείς, διατυπώνει και υπενθυμίζει τις βασικές αρχές εκ των οποίων δεν επιτρέπεται παρέκκλιση ούτε σε περιόδους που εκφεύγουν της συνήθους πρακτικής για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Η ΕΕΔΑ έλαβε σοβαρά υπόψη τις βαρυσήμαντες εξελίξεις στην εθνική και διεθνή οικονομία, την υιοθέτηση του νομοθετικού πλαισίου που άπτεται θεμελιωδών δικαιωμάτων, την πολυδιάστατη κρίση και τις σοβαρές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο ιδίως των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Η ΕΕΔΑ επανέλαβε τις δεσμεύσεις της Πολιτείας, οι οποίες δεν επιδέχονται επιλεκτικής εκπλήρωσης. Υπενθύμισε, επίσης, τις θέσεις της Επιτροπής σχετικά με την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τη δημιουργία συνθηκών οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και αλληλεγγύης με όρους ισότητας και ουσιαστικού σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η Επιτροπή εξέφρασε στην Πολιτεία την έντονη ανησυχία της για τις εξελίξεις στην άσκηση και απόλαυση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως και τη σπουδαιότητα της συνεκτίμησης της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τις διαδικασίες εξόδου από την κρίση. Τόνισε, επίσης, την απαρέγκλιτη υποχρέωση τήρησης των διεθνών υποχρεώσεων στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (άρθρο 28 § 1 Συντάγματος), την οποία οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί οφείλουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Προκειμένου να αποσαφηνίσει την υποχρέωση αυτή, η ΕΕΔΑ παρέθεσε τα διεθνή κείμενα που δεσμεύουν την Ελλάδα, όπως τα έχουν ερμηνεύσει τα αρμόδια διεθνή όργανα αντιστοίχως.

Όπως υπαγορεύεται από το θεσμικό της ρόλο, η ΕΕΔΑ απηύθυνε τις θέσεις της σε όλους τους αρμόδιους φορείς της ελληνικής Πολιτείας και θα συνεχίσει να συνεργάζεται μαζί τους καθώς και με την κοινωνία των πολιτών. Το πλήρες κείμενο θέσεων και προτάσεων της ΕΕΔΑ επισυνάπτεται. Επιπλέον είναι προσβάσιμο στην ιστοσελίδα της (www.nchr.gr)

Απόφαση της ΕΕΔΑ για την ανάγκη διαρκούς σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά την άσκηση της στρατηγικής εξόδου της οικονομίας και της κοινωνίας από την κρίση του εξωτερικού χρέους

Η ΕΕΔΑ στο πλαίσιο του θεσμικού της ρόλου ως συμβουλευτικού οργάνου της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

Ι. Λαμβάνοντας υπ’όψιν:

Α. Αφενός:

1) τις ραγδαίες και βαρυσήμαντες εξελίξεις στην εθνική οικονομία, οι οποίες αποδεικνύεται ότι είναι κρίκος μιας αλυσίδας κλονισμού όλων πλέον των εθνικών οικονομιών, καθώς και την ενεργοποίηση, την εφαρμογή και τις δεσμεύσεις του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη μέλη της Ζώνης του Ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

2) την ευρεία εξουσιοδότηση που παρέχεται από το Ν. 3845/2010 για την περαιτέρω ρύθμιση, κυρίως μέσω προεδρικών διαταγμάτων, σημαντικών ζητημάτων, που άπτονται θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων

3) ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης δανεισμού δεν είναι αποκλειστικά οικονομικό, αλλά έχει σοβαρές πολιτικές, νομικές, κοινωνικές και ηθικές διαστάσεις

4) ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση έχει ήδη και θα συνεχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, οδηγώντας σε επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και απειλώντας ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού με πλήρη κοινωνικό αποκλεισμό.

Β. Αφετέρου τη δέσμευση της Πολιτείας από:

1) το συνταγματικό πλαίσιο για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου,

2) τη διεθνή και κοινοτική κατοχύρωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και τις θεμελιώδεις αρχές που δεσμεύουν την Ελλάδα, ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΗΕ,

3) τη νομολογιακή ασπίδα που έχει διαμορφωθεί σε εθνικό, αλλά και σε οικουμενικό επίπεδο, όπως και στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπέρ της πλήρους και ισότιμης απόλαυσης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιβάλλουν:

i) τον απαρέγκλιτο σεβασμό της αρχής της αναλογικότητας κατά τη λήψη μέτρων που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, ακόμα και όταν οι συνθήκες εν καιρώ ειρήνης είναι ιδιαιτέρως δυσχερείς ή/και έκτακτες, ώστε τα μέτρα, να μην είναι μονομερή, άνισα και δυσανάλογα επαχθή σε βάρος μερίδας του πληθυσμού και ειδικότερα των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, με σοβαρό και μόνιμο αντίκτυπο στην απόλαυση των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων (άρθρο 25 § 1 Συντάγματος),

ii) το σεβασμό της αρχής της αναγκαιότητας και της προσφορότητας του μέτρου σε μία δημοκρατική κοινωνία που σέβεται και θωρακίζει την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και δεν παρεκκλίνει από την αρχή της ισότητας, ούτε από την αρχή συμβολής κάθε πολίτη στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 4 §§ 1 και 5 Συντάγματος),

iii) τη προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης κατά την άσκηση της οικονομικής πολιτικής με όρους διαφάνειας και μέσω του διαρκούς σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την έγκαιρη παρέμβαση της Πολιτείας για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της κοινωνικής συνοχής (άρθρο 25 § 4 Συντάγματος).

iv) το σεβασμό της αρχής της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δημόσια Διοίκηση, που αποτελεί συνισταμένη των αρχών του κοινωνικού κράτους δικαίου, της αναλογικότητας και της συντεταγμένης διακυβέρνησης (άρθρα 1 και 25 § 1 Συντάγματος),

v) την υποχρέωση του κράτους τόσο με δικές του προσπάθειες όσο και με τη διεθνή βοήθεια και συνεργασία, να εξασφαλίζει προοδευτικά, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, την πλήρη άσκηση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (άρθρο 2 § 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα – Ν. 1532/1985),

vi) την υλοποίηση, μέσω της διεθνούς συνεργασίας, των αμοιβαία αλληλοεξαρτώμενων στόχων για ειρήνη, ασφάλεια, ανάπτυξη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

ΙΙ. Υπενθυμίζοντας τις θέσεις που έχει ήδη διατυπώσει για:

1) την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων θωράκισης των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης με τη δημιουργία συνθηκών οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, συλλογικής αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και κοινωνικής εμπιστοσύνης με όρους οικονομικής ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης,

2) το καθολικό αίτημα της κοινωνίας των πολιτών στη σύγχρονη κοινωνικοοικονομική συγκυρία για σεβασμό με όρους ισότητας των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας (άρθρο 2 § 1 Συντάγματος), του δικαιώματος ισότιμης πρόσβασης στην υγεία (άρθρο 21 § 3 Συντάγματος) και την παιδεία (άρθρο 16 § 2 Συντάγματος), του δικαιώματος σε πλήρη και σταθερή εργασία με κοινωνική ασφάλιση αναδιανεμητικού χαρακτήρα (άρθρο 22 Συντάγματος), της συνδικαλιστικής ελευθερίας (άρθρο 23 Συντάγματος).

ΙΙΙ. Διατυπώνει προς την Πολιτεία :

1) την έντονη ανησυχία της, η οποία έχει ήδη διατυπωθεί σε προγενέστερες αποφάσεις της, ότι οι εξελίξεις στο εθνικό οικονομικό περιβάλλον, όπως επιτείνονται από τις διεθνείς οικονομικές πιέσεις και την απροθυμία των διεθνών πιστωτών να βρεθούν σταθερές και μακροχρόνιες λύσεις στην κρίση χρέους, οδηγούν πλέον σε υπαρκτή διατάραξη των κοινωνικών ισορροπιών σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πολλαπλές, αλυσιδωτές και παράλληλες επιπτώσεις στην εγγύηση απόλαυσης των κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διακινδύνευσης των ατομικών δικαιωμάτων και το αντίστροφο·

2) τη σταθερότητα της θέσης της ότι η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν πρέπει να τυγχάνει περιθωριακής ή ανύπαρκτης προσοχής στις διαδικασίες που αφορούν την στρατηγική εξόδου από την κρίση δανεισμού, πολύ περισσότερο αφού είναι θεμιτή και νομιμοποιημένη η πραγματική επίδραση και ωφέλεια των μέτρων υπέρ του κοινωνικού συνόλου και η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος με όρους οικονομικής βιωσιμότητας, κοινωνικής αποτελεσματικότητας και αειφορίας, που θα εγγυώνται την ανάκαμψη και την ανάπτυξη υπό όρους ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης·

3) την πεποίθησή της ότι οι διεθνείς υποχρεώσεις που βαρύνουν τη χώρα στο πεδίο της προστασίας των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων οφείλουν, ειδικά μέσα στη σημερινή δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, να τηρούνται στο ακέραιο, σύμφωνα και με την επιταγή του Συντάγματος περί της υπεροχής των κυρούμενων με νόμο διεθνών Συνθηκών έναντι κάθε αντίθετου προς αυτές εθνικού νόμου (άρθρο 28 § 1 Συντάγματος). Η τήρηση των υποχρεώσεων αυτών από την Πολιτεία επιβάλλεται, επίσης, και για λόγους συμμετρίας προς τις υποχρεώσεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών με τους οποίους η χώρα μας συνεργάζεται για την έξοδό της από την κρίση του εξωτερικού χρέους, να σέβονται, και αυτοί, τα διεθνώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα (Έκθεση του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα των Ηνωμένων Εθνών για τις επιπτώσεις του εξωτερικού χρέους και των διεθνών οικονομικών υποχρεώσεων των κρατών στο σύνολο των δικαιωμάτων του ανθρώπου, 12 Αυγούστου 2009, § 30).

4) Για την ΕΕΔΑ, ο σεβασμός από την Πολιτεία των θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά την άσκηση των εξουσιών των οργάνων της στο πεδίο της εξόδου από την κρίση του εξωτερικού χρέους, είναι επιτακτικά επιβεβλημένος από :

i) το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, όπως ερμηνεύεται από την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών που εποπτεύει την εφαρμογή του, σύμφωνα με την οποία σε περιόδους δραματικής μείωσης των οικονομικών πόρων λόγω οικονομικής ύφεσης κάθε κράτος πρέπει να προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να διασφαλίζει την ευρύτερη δυνατή απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και να προστατεύει τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας με στοχευμένα προγράμματα σχετικά χαμηλού κόστους (Γενικό Σχόλιο υπ’ αριθμό 3 της Επιτροπής, §§ 11-12) ·

ii) τις Συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αρ. 87 (Ν. 4204/1961) και αρ. 98 (Ν. 4205/1961) και τη νομολογία της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας, σύμφωνα με την οποία στις περιπτώσεις που μία κυβέρνηση θεωρεί, στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησης, ότι οι μισθοί δεν μπορούν να καθορίζονται ελεύθερα μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, θα πρέπει ο περιορισμός να επιβάλλεται ως εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο χρονικό διάστημα, καθώς και να συνοδεύεται από κατάλληλες εγγυήσεις προστασίας του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων (Συλλογή αποφάσεων της Επιτροπής, 2006, § 1024).

iii) την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1950 (ΝΔ 53/1974) και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, από την οποία μεταξύ άλλων προκύπτει ότι μια δραστική μείωση κοινωνικής παροχής, συνδεδεμένη με την τροποποίηση των κανόνων βάσει των οποίων η παροχή είχε υπολογιστεί, ενδέχεται να στοιχειοθετεί παράβαση των διατάξεων της Σύμβασης (αποφάσεις του Δικαστηρίου στις υποθέσεις Kjartan Asmundsson κατά Ισλανδίας της 12.10.2004,Goudswaard-Van der Lans κατά Κάτω-Χωρών της 22.9.2005 και Buchheit & Meiberg κατά Γερμανίας της 2.2.2006) ·

iv) τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961 (Ν. 1426/1984) και τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων, από την οποία μεταξύ άλλων προκύπτει ότι όταν ένα κράτος οφείλει να σταθμίσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα προκειμένου να διαθέσει κατά προτεραιότητα δημόσιους πόρους, τα μέτρα που πράγματι λαμβάνει θα πρέπει, σε αναφορά με τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες, να πληρούν απαραιτήτως τρία κριτήρια : να ισχύουν για εύλογο χρονικό διάστημα, να συμβάλλουν με μετρήσιμο τρόπο στην πρόοδο και να χρησιμοποιούν αριστοποιημένα τους δημόσιους πόρους που διατίθενται (αποφάσεις της Επιτροπής στις προσφυγές 13/2002 της 4.11.2003, § 53 και 31/2005 της 18.10.2006, § 35).

Αθήνα, 10 Ιουνίου 2010

Η αγωνία της Νιγηρίας πριν και μετά τον αγώνα

Και εγένετο … νίκη.

Και γκολ και θέαμα και πάθος και χορταστικό ποδόσφαιρο.

Όλα αυτά σ’ ένα. Έναν αγώνα που σίγουρα θα θεωρηθεί ιστορικός, αφού αποτελεί την πρώτη νίκη της Εθνικής μας σε τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Μιλάμε για τη νίκη 2-1 επί της Νιγηρίας.

Διαψεύστηκαν, λοιπόν, οι Κασσάνδρες.

Αρκεί τουλάχιστον τώρα να μην επιστρέψουμε στην αμετροέπεια.

Τα χθεσινά … ρετάλια να γίνουν πάλι οι … εθνικοί ήρωες και άλλα τέτοια τερπνά.

Να χειροκροτήσουμε την Εθνική, να χαρούμε το αποτέλεσμα, όπως και τον επόμενο αγώνα.

Ας μη ξεχάσουμε τελείως και την πραγματικότητα.

Εμείς συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας σε χώρες που συμμετέχουν στο Μουντιάλ ή που διασταυρώνονται με την Εθνική μας.

Θα μιλήσουμε λοιπόν λίγο για τη Νιγηρία.

Στο χωριό Otuegwe της Νιγηρίας φτάνει κανείς μετά από μια μακρά πεζοπορία μέσα από φυτείες μανιόκα. Μπροστά του εκτείνεται ένας βάλτος και εκεί κάπου αρχίζει μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα που προκαλεί σημαντικές περιβαλλοντικές καταστροφές.

Εκεί κοντά βρίσκονται μερικές εκατοντάδες αγωγοί πετρελαίου ηλικίας 40 ετών και πάνω που διασχίζουν το δέλτα του Νίγηρα. Το αργό αυτό πετρέλαιο θεωρείται ως η καλύτερη ποιότητα στον κόσμο αλλά οι αγωγοί που το μεταφέρουν είναι διαβρωμένοι και "ξερνούν" πετρέλαιο εδώ και αρκετούς μήνες.

Δασικές και γεωργικές εκτάσεις καλύπτονται τώρα από τη λάμψη του πετρελαίου. Πηγάδια με πόσιμο νερό έχουν μολυνθεί και οι άνθρωποι που ζουν εκεί έχουν αναστατωθεί ενώ κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή ποσότητα που έχει διαρρεύσει.

«Χάσαμε τα δίχτυα, τις καλύβες μας και τα σύνεργα για το ψάρεμα », δήλωσε ο τοπικός ηγέτης στο χωριό Otuegwe σε μια αποστολή από τον ΟΗΕ. "Αυτό είναι το μέρος όπου ψαρεύαμε, καλλιεργούσαμε και εκτρέφαμε τα ζώα μας. Έχουμε χάσει τα δάση μας. Είπαμε στη Shell να σταματήσει τη διαρροή σύντομα, αλλά δεν έκαναν τίποτα για έξι μήνες."

Αυτό ήταν το Δέλτα του Νίγηρα πριν από λίγα χρόνια, όπου, σύμφωνα με ακαδημαϊκούς, συγγραφείς και τις περιβαλλοντικές ομάδες της Νιγηρίας, οι εταιρείες πετρελαίου έχουν ενεργήσει με τέτοια ατιμωρησία και απερισκεψία ώστε μεγάλο μέρος της περιοχής έχει καταστραφεί από τις διαρροές.

Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι έχει χυθεί περισσότερο πετρέλαιο στο δέλτα του Νίγηρα από το δίκτυο των τερματικών σταθμών, αγωγών, αντλιοστασίων και τις εξέδρες πετρελαίου κάθε χρόνο από ό, τι έχει χυθεί στον Κόλπο του Μεξικού.

Την περιοχή στην οποία μια μεγάλη οικολογική καταστροφή προκλήθηκε από το πετρέλαιο που διαρρέει από την έκρηξη στην εξέδρα Deepwater Horizon της ΒΡ τον περασμένο μήνα.

Η καταστροφή αυτή, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 11 εργαζόμενους της εξέδρας, έκανε ως πρωτοσέλιδο το γύρο του κόσμου. Αντιθέτως, ελάχιστες πληροφορίες έχουν προκύψει για τη ζημιά που προκάλεσαν οι διαρροές στο Δέλτα του Νίγηρα. Όμως, η καταστροφή εκεί δίνει μια πολύ ακριβή εικόνα για το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για τις γεωτρήσεις πετρελαίου σήμερα.

Την 1η Μαΐου αυτής της χρονιάς ένας σπασμένος αγωγός της ExxonMobil στην πολιτεία της Akwa Ibom συνετέλεσε στο να διαρρεύσουν πάνω από ένα εκατομμύριο γαλόνια στο δέλτα του Νίγηρα για περισσότερο από επτά ημέρες πριν σταματήσει η διαρροή. Οι ντόπιοι διαδήλωσαν κατά της εταιρείας, αλλά λένε ότι δέχθηκαν επίθεση από φρουρούς ασφαλείας. Οι ηγέτες της Κοινότητας ζητούν πάνω από 1 δισεκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για την καταστροφή που υπέστησαν και την απώλεια των προς το ζην. Λίγοι περιμένουν ότι θα επιτύχουν κάτι. Εν τω μεταξύ, κάθε τόσο παχιές μπάλες πίσσας ξεβράζονται κατά μήκος της ακτής.

Μέσα σε λίγες μέρες από τη διαρροή στο Ibeno, χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου διέρρευσαν ώσπου ο κοντινός αγωγός της Shell Trans Niger δέχθηκε επίθεση από αντάρτες. Λίγες ημέρες μετά από αυτό, μια μεγάλη πετρελαιοκηλίδα βρέθηκε να επιπλέει στη λίμνη Adibawa στην πολιτεία Bayelsa και μια άλλη στο Ogoniland.

«Είμαστε αντιμέτωποι με συνεχείς διαρροές πετρελαίου από τους σκουριασμένους σωλήνες, ορισμένοι εκ των οποίων είναι 40 ετών», δήλωσε ο Bonny Otavie, από τη Bayelsa.

Αυτή η άποψη υποστηρίζεται και από τον Williams Mkpa, αρχηγό της κοινότητας στην Ibeno: «Οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν δίνουν καμιά σημασία στην αξία της ζωής μας. Θέλουν το θάνατό μας. Στα προηγούμενα δύο χρόνια, βιώσαμε 10 πετρελαιοκηλίδες και οι ψαράδες δεν μπορούν πλέον να συντηρούν τις οικογένειές τους. Δεν μπορούμε πια να το ανεχτούμε.»

Με 606 πετρελαιοπηγές, το Δέλτα του Νίγηρα προμηθεύει το 40% του συνόλου των εισαγωγών αργού πετρελαίου στις ΗΠΑ και είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της πετρελαϊκής ρύπανσης. Το προσδόκιμο ζωής στις αγροτικές κοινότητες, που οι μισές δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, έχει μειωθεί σε λίγο περισσότερο από τα 40 χρόνια κατά τις δύο τελευταίες γενιές. Οι ντόπιοι κατηγορούν το πετρέλαιο που μολύνει τη γη τους και δεν μπορούν να πιστέψουν σχεδόν τα μέτρα που έχουν ληφθεί από την BP και την κυβέρνηση των ΗΠΑ στην προσπάθεια να σταματήσει η διαρροή πετρελαίου στον Κόλπο και για την προστασία της ακτογραμμής της Λουιζιάνας από τη ρύπανση.

"Αν αυτό το ατύχημα στον Κόλπο είχε συμβεί στη Νιγηρία, ούτε η κυβέρνηση ούτε η εταιρεία θα έδινε μεγάλη προσοχή», είπε ο συγγραφέας Ben Ikari, μέλος του λαού των Ογκόνι. "Αυτό το είδος της διαρροής συμβαίνει όλη την ώρα στο Δέλτα».

"Οι εταιρείες πετρελαίου απλώς το αγνοούν. Οι νομοθέτες δεν ενδιαφέρονται και οι άνθρωποι πρέπει να ζουν με τη ρύπανση καθημερινά. Η κατάσταση τώρα είναι χειρότερη από ότι ήταν πριν από 30 χρόνια. Τίποτα δεν αλλάζει. Όταν βλέπω τις προσπάθειες που γίνονται στις ΗΠΑ, αισθάνομαι μια μεγάλη θλίψη για τα διπλά μέτρα και σταθμά. Ό, τι κάνουν στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη είναι πολύ διαφορετικά. "

«Βλέπουμε τις ξέφρενες προσπάθειες για να σταματήσει η διαρροή στις ΗΠΑ", δήλωσε ο Nnimo Bassey, νιγηριανός επικεφαλής των Friends of the Earth International. «Αλλά στη Νιγηρία, οι εταιρείες πετρελαίου αγνοούν σε μεγάλο βαθμό τις διαρροές τους, τις καλύπτουν τους και καταστρέφουν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη ζωή και το περιβάλλον των ανθρώπων. Η διαρροή του Κόλπου μπορεί να θεωρηθεί ως μεταφορά για το τι συμβαίνει καθημερινά στην πετρελαιοπηγές της Νιγηρίας και άλλα μέρη της Αφρικής.

«Αυτό συνεχίζεται για 50 χρόνια στη Νιγηρία. Οι άνθρωποι εξαρτώνται απόλυτα από το περιβάλλον, για το πόσιμο νερό και τη γεωργία και την αλιεία τους.»

Είναι αδύνατον να γνωρίζουμε πόσο πετρέλαιο χύνεται στο δέλτα του Νίγηρα κάθε χρόνο, καθώς οι εταιρείες και η κυβέρνηση το κρατούν ως απόρρητο στοιχείο. Ωστόσο, δύο μεγάλες ανεξάρτητες έρευνες για τα τελευταία τέσσερα χρόνια υποθέτουν ότι χύνεται στη θάλασσα, στα έλη και στην ξηρά, κάθε χρόνο, ποσότητα αντίστοιχη με αυτή στον Κόλπο του Μεξικού μέχρι στιγμής.

Μια έκθεση που συντάχθηκε από το WWF της Μεγάλης Βρετανίας, την Παγκόσμια Ένωση Προστασίας της Φύσης και εκπροσώπους από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Νιγηρίας, υπολογίζει το 2006 ότι έως και 1,5 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου - περίπου 50 φορές η ρύπανση που προκλήθηκε στην την καταστροφή του δεξαμενόπλοιου Exxon Valdez στην Αλάσκα - έχει χυθεί στο δέλτα κατά την τελευταία πεντηκονταετία. Τελευταία η Διεθνής Αμνηστία υπολόγισε ότι το ισοδύναμο τουλάχιστον 9 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου χύθηκε στην περιοχή και κατηγόρησε τις εταιρείες πετρελαίου για προσβολή και καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Νιγηρίας, υπήρχαν περισσότερες από 7.000 πετρελαιοκηλίδες μεταξύ 1970 και 2000, και υπάρχουν 2.000 επίσημα μεγάλα σημεία διαρροών, πολλά από τα οποία χρονολογούνται εδώ και δεκαετίες, με χιλιάδες μικρότερα ακόμα να περιμένουν να ξεκαθαριστούν. Περισσότεροι από 1.000 περιπτώσεις διαρροής έχουν κατατεθεί εναντίον της Shell και μόνο.

Τον περασμένο μήνα, η Shell κατηγορήθηκε για 14.000 τόνους πετρελαίου που είχαν διαρρεύσει το 2009. Η πλειοψηφία, είπε ότι η εταιρεία, χύθηκε μέσα από δύο περιστατικά - ένα στο οποίο η εταιρεία ισχυρίζεται ότι οι κλέφτες κατέστρεψαν μια κεφαλή στον τομέα του Odidi και ένα άλλο, όπου μαχητές βομβάρδισαν τον αγωγό Trans Escravos.

Η Shell, η οποία συνεργάζεται με την κυβέρνηση της Νιγηρίας στο Δέλτα, υποστηρίζει ότι το 98% του συνόλου των πετρελαιοκηλίδων προκαλούνται από βανδαλισμούς, κλοπές ή δολιοφθορά από μαχητές και μόνον ένα ελάχιστο μέρος από την επιδείνωση των υποδομών.

Οι ισχυρισμοί αυτοί προκαλούν έντονες αντιδράσεις από τις κοινότητες και τις περιβαλλοντικές ομάδες επαγρύπνησης. Κατηγορούν κυρίως τις εταιρείες για το τεράστιο δίκτυο των σκουριασμένων σωλήνων και δεξαμενών αποθήκευσης, τους διαβρωμένους αγωγούς, τα μισοεγκαταλελειμμένα αντλιοστάσια και τα παλιά πηγάδια, καθώς και τα δεξαμενόπλοια και τα πλοία που αδειάζουν τις δεξαμενές τους.

Η κλίμακα της ρύπανσης είναι εντυπωσιακή. Η εθνική υπηρεσία ανίχνευσης διαρροών για το πετρέλαιο (Nosdra) αναφέρει ότι μεταξύ 1976 και 1996, περισσότερα από 2,4 εκατομμύρια βαρέλια μόλυναν το περιβάλλον.

"Οι πετρελαιοκηλίδες και η απόρριψη πετρελαίου στις οδούς είναι εκτεταμένη, συχνά προκαλούν δηλητηρίαση του πόσιμου νερού και καταστροφή της βλάστησης. Τα περιστατικά αυτά έχουν γίνει κοινά λόγω των ελλείψεων της νομοθεσίας και της εφαρμογής της εντός του υφιστάμενου πολιτικού καθεστώτος ", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Nosdra.

Η αίσθηση της οργής είναι ευρέως διαδεδομένη. "Υπάρχουν πάνω από 300 διαρροές, μεγάλες και μικρές, κάθε χρόνο", δήλωσε ο Bassey. «Συμβαίνει όλες τις εποχές του χρόνου. Το συνολικό περιβάλλον είναι κατεστραμμένο. Οι πιο πρόσφατες αποκαλύψεις υπογραμμίζουν την τεράστια διαφορά στην αντιμετώπιση των πετρελαιοκηλίδων. Στη Νιγηρία, οι εταιρείες και η κυβέρνηση έχουν έρθει σε συμφωνία να αντιμετωπίζουν τις πετρελαιοκηλίδες και τη ρύπανση σαν τον συνηθισμένο κανόνα.» - Nnimo Bassey, επικεφαλής της Friends of the Earth International

Υπεράνω του νόμου

Τα χειρότερα μπορεί να συμβούν στο άμεσο μέλλον. Ένα στέλεχος της βιομηχανίας,το οποίο ζήτησε να μην κατονομαστεί, δήλωσε: «Οι μεγάλες διαρροές είναι πιθανό να αυξηθούν κατά τα επόμενα χρόνια, καθώς η βιομηχανία προσπαθεί να εξάγει πετρέλαιο από όλο και πιο μακρινά και δύσκολα εδάφη. Οι μελλοντικές προμήθειες πετρελαίου θα είναι υπεράκτιες, βαθύτερες και σε σημαία πιο δύσκολα για τις εργασίες που απαιτούνται. Αν τα πράγματα πάνε στραβά, θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν».

Η Judith Kimerling, καθηγήτρια Νομικής και Πολιτικής Επιστήμης στο City University της Νέας Υόρκης και συγγραφέας του Amazon Crude, ενός βιβλίου για την ανάπτυξη της εξόρυξης πετρελαίου στο Εκουαδόρ, είπε: «διαρροές και εσκεμμένες απορρίψεις συμβαίνουν σε κοιτάσματα πετρελαίου σε όλο τον κόσμο και πολύ λίγοι άνθρωποι φαίνεται να νοιάζονται».

Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες ενεργούν σαν να είναι πέρα από το νόμο. Ο Bassey είπε: « Αυτό, που μπορούμε να συμπεράνουμε από το περιστατικό ρύπανσης στον Κόλπο του Μεξικού, είναι ότι οι εταιρείες πετρελαίου είναι εκτός ελέγχου.»

«Είναι σαφές ότι η ΒΡ έχει παρεμποδίσει μια πιο προοδευτική νομοθεσία, τόσο στις ΗΠΑ όσο και εδώ. Στη Νιγηρία, οι εταιρείες ζουν πάνω από το νόμο. Είναι πλέον σαφές ότι αποτελούν κίνδυνο για τον πλανήτη. Οι κίνδυνοι να συμβεί αυτό ξανά και ξανά είναι υψηλοί. Θα πρέπει να παραπεμφθούν σε διεθνές δικαστήριο για την απονομή της δικαιοσύνης.»

Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που μπορούσε να είναι μέσα στις πιο πλούσιες του κόσμου. Όπυ όμως ο πλούτος της λεηλατείται από τις εταιρείες πετρελαίου, από κερδοσκοπικά κυκλώματα. Όπου κυριαρχούν διεφθαρμένα καθεστώτα με συχνά πραξικοπήματα ενώ οι άνθρωποι λιμοκτονούν και ο φυσικός πλούτος καταστρέφεται.

Όπου καθημερινά συντελείται μια ασύλληπτη οικολογική καταστροφή αλλά ο κόσμος ελάχιστα πληροφορείται.

Και ορισμένα στοιχεία

Πληθυσμός: 152,217,341 εκ. κάτοικοι

Άνθρωποι που ζουν αντιμετωπίζοντας HIV / AIDS: 2.6 ΕΚΑΤ. ( υπολ. 2007)

Δαπάνες για Εκπαίδευση: 0,9% !

Το Πολίτευμα: Η Νιγηρία αποτελεί Ομοσπονδιακή Δημοκρατία αποτελούμενη από 36 πολιτείες και 1 περιφέρεια.

Πληθυσμός κάτω από το όριο της Φτώχειας: 70% !

Αλλά

Δημόσιο Χρέος στο 17,8 %!

Και πληθωρισμός στο 11,5%

Και

Παραγωγή Πετρελαίου – 2.169 εκατ. Βαρέλια τη μέρα – υπολ. 2008 – 17^η χώρα στον κόσμο

Εξαγωγή Πετρελαίου – 2.237 εκατ. Βαρ / ημέρα – 7^η χώρας τον κόσμο.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Qq1Ia0QpzFQ]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Yzj3rEUEXoo&feature=related]

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=4T4uyLns5-w&feature=related]

Η Αφρική πέρα από το Μουντιάλ

Ενώ στα γήπεδα της νοτίου Αφρικής είναι στραμμένη η προσοχή της παγκόσμιας – φίλαθλης – κοινής γνώμης, δεν παύουν ορισμένα πολύ σημαντικά θέματα που αφορούν τη «μαύρη ήπειρο» στο σύνολό της.

Όπως για παράδειγμα, το αν και ποιο θα έπρεπε να είναι το μέγεθος της βοήθειας από την παγκόσμια κοινότητα προς την ήπειρο με τα μεγαλύτερα και καθοριστικότερα προβλήματα, πολλά από τα οποία επανειλημμένα έχουν χαρακτηριστεί ως «ανθρωπιστικές καταστροφές».

Έτσι πέντε χρόνια μετά από την εξαγγελία ενός από τα πιο φιλόδοξα πακέτα ενίσχυσης για την Αφρική, η αποτίμησή των αποτελεσμάτων του είναι εξαιρετικά αντιφατική.

Όταν, λοιπόν, τα ανεπτυγμένα κράτη συναντήθηκαν στη σύνοδο κορυφής στο Gleneagles το 2005, υποσχέθηκαν να διπλασιάσουν τη βοήθειά τους προς την Αφρική μέχρι το 2010, γεγονός που θα επέτρεπε στην Αφρική να τεθεί τέλος στα πραξικοπήματα και στη διαφθορά – καταστάσεις και γεγονότα που έχουν καταστρέψει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Πρόσφατα, όμως, η δημοσίευση δύο εκθέσεων δείχνει ότι έχει σημειωθεί κάποια μικρή πρόοδος όσον αφορά την εκπλήρωση των υποσχέσεων, ενώ παρατηρείται σοβαρή υστέρηση σε άλλους τομείς.

Έχουν, λοιπόν, οι πλούσιες χώρες ανταποκριθεί στις υποσχέσεις τους;

Η απάντηση σε αυτό - από τον DATA ( οργανισμό που έχει συσταθεί για την παρακολούθηση των υποσχέσεων που δόθηκαν το 2005) - καθιστά σαφές ότι δεν το έκαναν.

Το 2005, τα ανεπτυγμένα κράτη – που είναι γνωστά και ως G7 - συμφώνησαν σε μια «αύξηση της επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας προς την Αφρική από 25 δις δολ. ετησίως μέχρι το 2010, υπερδιπλασιάζοντας τη βοήθεια προς την Αφρική σε σύγκριση με το 2004".

Η πιο αισιόδοξη εκτίμηση είναι ότι μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους οι χώρες της ομάδας G7 (Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ) θα έχουν υλοποιήσει μόλις το 61% της προβλεπόμενης αύξησης στη βοήθεια.

Αλλά αυτή η συνολική εκτίμηση κρύβει κάποιες πραγματικά σημαντικές διαφορές.

Η έκθεση υπογραμμίζει την επίδοση του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία έχει δει και την ταχύτερη αύξηση, σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας του (βλ. παρακάτω γράφημα).

Από τη σύγκριση όμως των ιταλικών χορηγήσεων προκύπτει ότι η αναπτυξιακή βοήθεια στην πραγματικότητα μειώθηκε κατά 235 εκατ. δολ( ή 163 εκατ. ευρώ) από το 2004 – γεγονός που χαρακτηρίστηκε ως "φρικτό".

Ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη για αυτήν την απόδοση, τον Ιούλιο του 2009, λέγοντας: «Λυπάμαι που δεν τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας, βλέπουμε με λύπη μας να μειώνεται βοήθεια προς την Αφρική και για το λόγο αυτό διεξάγουμε μια συζήτηση στην κυβέρνηση …. " (!)

Μέχρι στιγμής αυτή η συζήτηση έχει αποτύχει να παράγει αποτελέσματα και από τα υπάρχοντα στοιχεία προκύπτει ότι η Ιταλία πρέπει τώρα να εξαιρεθεί από τις μελλοντικές συζητήσεις σχετικά με τις ενισχύσεις.

Μια άλλη διαπίστωση της έκθεσης είναι ότι από το 2005 έχει επιτευχθεί μείωση του χρέους της Αφρικής.

Σχεδόν 100 δις δολ. έχουν διαγραφεί, ή πρόκειται να διαγραφούν.

Ωστόσο η έκθεση προειδοποιεί ότι η τάση αυτή θα μπορούσε να αντιστραφεί, από τη στιγμή που οι 28 αφρικανικές χώρες οδηγούνται στη δημιουργία νέων χρεών και πάλι, ιδιαίτερα τώρα που έχουν καταταχθεί από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα ως περιοχή υψηλού ή μέτριου ""ρίσκου του χρέους".

Μια παράλληλη έκθεση, που δόθηκε από το Αφρικανικό Progress Panel, του οποίου προεδρεύει ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, αναφέρει ορισμένα εξίσου κρίσιμα αποτελέσματα.

854 δις. δολ. (£ 593 δις. ευρώ) εγκατέλειψαν την Αφρική παράνομα μεταξύ 1970 και 2008:

• $ 89.5 δις (£ 62 δις ) από τη Νιγηρία


• $ 70.5 δις (£ 49 δις) από την Αίγυπτο


• $ 25.7 δις (£ 17.8 δις) από την Αλγερία


• $ 25 δις (£ 17.35 δις) από το Μαρόκο


• $ 24.9 δις (£ 17.3 δις ) από τη Νότια Αφρική

Πηγή: Global Financial Integrity

Αυτή υποδεικνύει ότι ενώ οι αφρικανοί ηγέτες είναι όλο και περισσότερο πρόθυμοι να υπογράψουν διεθνείς συνθήκες υποσχόμενοι χρηστή διακυβέρνηση, συχνά αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις υποσχέσεις τους.

«Χρόνια προβλήματα παραμένουν, όπως η αδυναμία των κρατών, η διαφθορά και η εκτεταμένη έλλειψη βασικών ελευθεριών."

Η έκθεση προχωρά επισημαίνοντας τις πρόσφατες τάσεις.

" Η οπισθοδρόμηση με το πιο υψηλό προφίλ είναι η επιστροφή των πραξικοπημάτων - τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί βίαιες και αντισυνταγματικές αλλαγές κυβερνήσεων στη Γουινέα, Γουινέα-Μπισάου, τη Μαδαγασκάρη, την Μαυριτανία και τη Νιγηρία - παρά τη δεδηλωμένη πολιτική της μηδενικής ανοχής της Αφρικανικής Ένωσης. "

Ο Michael Keating, διευθυντής της γραμματείας της επιτροπής είπε στο BBC: «Η χρηστή Διακυβέρνηση και ηγεσία εξακολουθούν να είναι τα συστατικά που απουσιάζουν για την ανάπτυξη της Αφρικής."

Το πιο σκανδαλώδες παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο η ήπειρος εξακολουθεί να λεηλατείται - συχνά με τη συνενοχή των ηγεμόνων της.

Αυτή υπολογίζεται στο αστρονομικό ποσό των 1,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ( 1,2 τρις ευρώ) από το 1970, και στο ποσό μεταξύ $ 37 δισ. (£ 26 δις ) και $ 53 δις (£ 37 δισ.), η απώλεια μόνο το 2008.

Η Έκθεση του Africa Panel αναφέρει ότι η εν λόγω εκροή διευκολύνεται από ένα «παγκόσμιο σκιώδη χρηματοπιστωτικό σύστημα που περιλαμβάνει τους φορολογικούς παραδείσους, απόρρητο καταθέσεων, εταιρείες «μαϊμού», ανώνυμους λογαριασμούς, ψεύτικα ιδρύματα, και τεχνικές υπερ – και υπο – τιμολογήσεων, ψευδούς αποτίμησης της εμπορικής δραστηριότητας καθώς και τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ».

Η Αφρική συνεχίζει να πορεύεται, παρά τα εμπόδια που τίθενται από την εξέλιξη ενός ασύμμετρου, άδικου και εκμεταλλευτικού διεθνούς εμπορικού συστήματος, από τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις και τους άρπαγες πολέμαρχους.

Η βοήθεια θεωρείται σημαντική για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, αλλά εκείνο που συμβαίνει είναι η ελαχιστοποίηση της ροής των χορηγήσεων από τους G7.

Η βοήθεια αυτή τη στιγμή περισσότερο υπάρχει από τα εμβάσματα αυτών που εργάζονται σε ξένες χώρες προς την πατρίδα τους, από κάποιους ιδιώτες επενδυτές και από ορισμένα φιλανθρωπικά ιδρύματα και μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Και οι δύο εκθέσεις καταγράφουν ορισμένες θετικές εξελίξεις.

Η διεθνής βοήθεια έχει συντελέσει στην αύξηση του μαθητικού πληθυσμού, με το 75% των παιδιών σήμερα να παρακολουθούν μαθήματα σε όλη την Αφρική. Στην Μπουρκίνα Φάσο και τη Ζάμπια η συμμετοχή έφθασε το 90%.

Η ελονοσία έχει αρχίσει να περιορίζεται με την παροχή … κουνουπιέρων - περίπου 200 εκατ. είχαν παραδοθεί μέχρι το τέλος του 2009.

Και σχεδόν τρία εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν τώρα αντιρετροϊκά φάρμακα για την καταπολέμηση του HIV / AIDS, σε σύγκριση με 100.000 το 2003.

Με την ανάπτυξη, τη χρηστή διακυβέρνηση και τη συνεχιζόμενη διεθνή συμμετοχή, η Αφρική μπορεί να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον για τους ανθρώπους της ;

Θα λέγαμε ότι αυτά δεν επαρκούν. Ότι η Αφρικανική ήπειρος δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί σκληρά ακόμη τόσο από την οικονομική κρίση, όσο και από τη ληστρική εκμετάλλευση ενός άδικου και εκμεταλλευτικού διεθνούς οικονομικού συστήματος.

Χρειάζονται, λοιπόν, γενναίες και αποφασιστικές αλλαγές για να δρομολογηθεί μια διαφορετική πορεία στην πολύπαθη αυτή περιοχή του πλανήτη.

Ε … δεν έγινε και καμιά «εθνική καταστροφή» ούτε της «Κορέας»

Εντάξει η εθνική είχε τα χάλια της.

Έπαιξε άθλια. Συστήματα δεν υπήρξαν.

Μια ομάδα – η μοναδική – χωρίς αριστεροπόδαρο στη σύνθεσή της ( και το είπαμε χωρίς την Αριστερά δεν μπορούν να πάνε καλά τα πράγματα … )

Λάθος επιλογές από τον προπονητή, σχόλια από τους παίχτες και … μουρμούρα στα αποδυτήρια και αυτά βγήκαν στη φόρα.

Αυτά τα είδαμε όλοι.

Εκείνο που θέλουμε να σημειώσουμε είναι η απίστευτη υπερβολή που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τον αθλητικό τύπο αλλά και μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης.

Πριν το ματς … παιάνιζαν ύμνους για νέους εθνικούς θριάμβους, για νέες εποποιίες, για …. Ήρωες και για περίπατο απέναντι στους … κοντούς Κορεάτες.

Μετά το 0-2 … όλα τούμπα.

Εθνική καταστροφή, εθνική ταπείνωση, ξεφτίλα, άχρηστοι παίχτες, ξεπερασμένος προπονητής και άλλα πολλά…

Η υπερβολή στο μεγαλείο της.

Για τους ψύχραιμους η εικόνα και πριν τον αγώνα ήταν αρκετά καθαρή.

Υπήρξε μια σημαντική επιτυχία αυτής της Εθνικής με την πρόκρισή της στο Μουντιάλ, την Τρίτη σε σημαντική διοργάνωση, τα τελευταία χρόνια, ολοκληρώνοντας ένα σημαντικό κύκλο στην πορεία της.

Από εκεί και έπειτα και τα προβλήματα αυτής της ομάδας ήταν πολλά – ώστε δεν έπρεπε ο μέσος φίλαθλος, ο μέσος Έλληνας … να παραμυθιάζεται τόσο εύκολα.

Και τα προβλήματα γενικότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι βαθιά και δυσεπίλυτα.

Άλλωστε … όλες οι δυνάμεις της Φύσης και της … Μεταφυσικής είχαν συνωμοτήσει στο Euro 2004. Δεν γίνονται τα ίδια πράγματα κάθε μέρα …

Και ένα ακόμη από τα κουσούρια μας …

Η αλόγιστη και άκαιρη «υπεροψία» (;) ή καλύτερα η υποτίμηση των αντιπάλων μας.

«Ποιοι ήταν αυτοί οι Κορεάτες; Κοντοί, που δεν είχαν νικήσει ποτέ ευρωπαϊκή ομάδα …» και άλλα τερπνά ακούγονταν.

Απ’ ότι φάνηκε και καλύτερη μπάλα έπαιζαν από τη δική μας εθνική και ομάδα πιο οργανωμένη και συγκροτημένη ήταν.

Αυτό για το ποδοσφαιρικό μέρος της συνάντησης.

Εμείς θέλουμε να δούμε και λίγο τα … της Κορέας.

Για την ακρίβεια της Νότιας Κορέας.

Γιατί υπάρχει και η Βόρεια Κορέα.

Και τα δύο κορεατικά κράτη προέκυψαν ως αποτέλεσμα του σκληρότατου εμφύλιου πολέμου στα 1950 – 1953, ενός πολέμου που ήταν αποτέλεσμα της οξύτατης διεθνούς γεωπολιτικής αντιπαράθεσης που ξεκίνησε με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και τη σύγκρουση των δύο αντίπαλων ιδεολογικών συστημάτων, του καπιταλιστικού και του σοσιαλιστικού ( με τη μορφή του υπαρκτού σοσιαλισμού) .

Ο πόλεμος της Κορέας ξέσπασε τις 25 Ιουνίου 1950. Οι ΗΠΑ, συγκέντρωσαν μια πολυεθνική δύναμη από 16 κράτη – μεταξύ αυτών υπήρξε και ελληνικό στρατιωτικό σώμα – και προχώρησαν σε μια αντιπαράθεση με τον «κομμουνιστικό» κόσμο – ειδικότερα τη ΛΔ της Κίνας και τη Σοβιετική Ένωση. Σε ένα διάστημα 37 μηνών πάνω από τρία εκατομμύρια στρατιώτες και πολίτες πέθαναν. Η Κορέα γνώρισε συντριπτικές καταστροφές ενώ πολλές κορεατικές οικογένειες χωρίστηκαν για πάντα. Με συντηρητικούς υπολογισμούς πάνω από 2,8 εκατομμύρια νοτιο – και βορειο – κορεάτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν μεταξύ του 1950 – 1953.

Ενός πολέμου «που δεν έχει τελειώσει ακόμη» - κατά την έκφραση πολλών διεθνών σχολιαστών. Επίσημη συνθήκη ειρήνης δεν υπογράφηκε ποτέ.

Μια γραμμή ανακωχής που διχοτομεί την κορεατική χερσόνησο στον 38^ο Παράλληλο – την αποστρατικοποιημένη ζώνη (ή DMZ ). Αυτή παραμένει μέχρι και σήμερα η πλέον βαριά στρατιωτικοποιημένη ζώνη και σύνορο παγκοσμίως. Στη θάλασσα – όπως μαρτυρεί και το τελευταίο επεισόδιο με τη βύθιση του πολεμικού πλοίου της Νότιας Κορέας, Cheonan – τα νοτιοκορεατικά και βορειοκορεατικά πολεμικά σκάφη συνεχίζουν να εκτελούν επιθετικές ενέργειες στα αμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορα.

Η ανακωχή αυτή είχε εφαρμοστεί μόνο ως προσωρινό μέτρο.

Το έγγραφο, που υπογράφηκε από τον Αντιστράτηγο των ΗΠΑ, Γουίλιαμ Κ Harrison, και τον ομόλογό του από το στρατό του Βορρά, Nam Il, είπε ότι έχει ως στόχο «την κατάπαυση του πυρός, μέχρι να επιτευχθεί η οριστική ειρηνική διευθέτηση».

Ωστόσο, αυτή η διευθέτηση δεν ήρθε ποτέ, και ένα συνέδριο στη Γενεύη το 1954, το οποίο σχεδιάστηκε για να καταλήξουν οι αντιμαχόμενες πλευρές σε μια επίσημη ειρηνευτική συνθήκη, έληξε χωρίς συμφωνία.

Η ανακωχή εξακολουθεί να είναι η μόνη εγγύηση για την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο.

Από τη στιγμή που η Νότια Κορέα εντάχθηκε στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, ακολούθησε μια καπιταλιστική ανάπτυξη, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενώ διατηρεί ακόμη αμερικανικές βάσεις στο έδαφός της.

Και από την άλλη, βρίσκεται η Βόρεια Κορέα, η οποία διατηρεί ένα καθεστώς «κομμουνιστικού προσανατολισμού» με έντονα τα σημάδια του συγκεντρωτισμού, της προσωποπαγούς άσκησης της εξουσίας και εν πολλοίς απομονωμένου από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ένα κράτος που οι ΗΠΑ το εντάσσουν στα «κράτη – παρίες» και το κατηγορούν ότι υποθάλπει τη διεθνή τρομοκρατία ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πυρηνικό του οπλοστάσιο και το πρόγραμμα ανάπτυξής του.

Τελευταίο επεισόδιο σ’ αυτό τον «ατελείωτο» πόλεμο ήταν η ένταση στις σχέσεις μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών που έφτασε στα πρόθυρα ένοπλης σύρραξης στα τέλη Μαΐου.

Η αφορμή ήταν η κατηγορία από πλευράς Νοτίου Κορέας ότι μια τορπίλη από υποβρύχιο της Βόρειας Κορέας είχε βυθίσει στις 26 Μαρτίου την κορβέτα «Cheonan », παρασέρνοντας στο θάνατο 46 ανθρώπους.

Η Βόρεια Κορέα αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη, απείλησε με πλήρη διακοπή τις σχέσεις με τη Νότια, και τα πράγματα οδηγούνταν σε ραγδαία όξυνση που δεν απέκλειε και την ένοπλη σύγκρουση.

Τελικά, οι τόνοι έπεσαν, χωρίς να έχει ομαλοποιηθεί βεβαίως η κατάσταση.

Οι ερμηνείες και τα σχόλια πολλά σε όλο τον διεθνή τύπο και σε ποικίλες αναλύσεις.

Μια χερσόνησος, λοιπόν, η Κορεατική χωρισμένη εδώ και 60 χρόνια στα δύο.

Με διαρκή ένταση και κινδύνους ανάφλεξης.

Με το Βόρειο τμήμα να βαδίζει το δικό του μοναχικό και έντονα προβληματικό δρόμο. Μ’ επίπεδα φτώχειας σημαντικά, αλλά και με ένα καθεστώς που δεν επιτρέπει αλλαγές και καινοτομίες. Ταυτόχρονα που δέχεται βαριές συνέπειες από το εμπάργκο των ΗΠΑ και αποτελεί ένα από τα προβλήματα της παγκόσμιας πολιτικής αντιπαράθεσης.

Και τη Νότιο Κορέα να έχει σημειώσει βήματα στη κατεύθυνση μιας οικονομικής, βιομηχανικής και καπιταλιστικής ανάπτυξης. Με την οικονομία της να κυριαρχείται από 4-5 γιγαντιαίους ομίλους ( Χιουντάι, Κία, Σάμσουνγκ κλπ ), με έντονα στοιχεία διαφθοράς στο πολιτικό της σύστημα και με σκληρές κοινωνικές συγκρούσεις κατά καιρούς.

Πέρα όμως από την καθαρά «ενδο - κορεατική» αντιπαράθεση, θα λέγαμε ότι η κορεατική χερσόνησος αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημείο γεωστρατηγικής αντιπαράθεσης και στη νέα ιστορική περίοδο που διανύουμε.

Με σημαντικότερους στρατηγικούς παίχτες τις ΗΠΑ και την Κίνα, αλλά και με εμπλεκόμενες δυνάμεις πέρα από τα κορεατικά κράτη, την Ιαπωνία – τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, με κοντινή την παρουσία της Ρωσίας. Γενικότερα εντάσσεται στο παίγνιο των νέων ισορροπιών στη πιο δυναμικά αναπτυσσόμενη περιοχή του κόσμου – στη ζώνη του Ειρηνικού.

Εξελίξεις, αντιθέσεις, στρατηγικές κινήσεις που θα καθορίσουν τη μορφή του κόσμου και της παγκόσμιας κυριαρχίας τον 21^ο αιώνα.

Το επεισόδιο με τη βύθιση του Cheonan

Τα γεγονότα είχαν αυτή τη χρονολογική σειρά

• 26 Μαρτίου: η έκρηξη σε μια ναυτική κορβέτα της Νοτίου Κορέας κοντά στα αμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορα, οδηγεί στο θάνατο τα 46 μέλη του πληρώματος.


• 20 του Μάη: Ανεξάρτητοι ερευνητές παρουσιάζουν αποδεικτικά στοιχεία ότι μια βορειοκορεατική τορπίλη έπληξε το σκάφος


• 24 Μάη: η Νότια Κορέα δηλώνει ότι «παγώνει» τις εμπορικές σχέσεις με τη Βόρεια, απαιτώντας να δοθούν εξηγήσεις για το γεγονός


• 25 του Μάη: η Βόρεια Κορέα ανακοινώνει τη διακοπή όλων των σχέσεων με τη Νότια …

Και ορισμένα οικονομικά στοιχεία:

Η Βόρειος Κορέα καταλαμβάνει μια έκταση 120.540 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο βόρειο τμήμα της Κορεατικής χερσονήσου.

Πρωτεύουσα είναι η Πγιονγκ Γιανγκ και ο συνολικός πληθυσμός φτάνει περίπου τα 23 εκατομμύρια κατοίκους.

Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι τραχύ και ορεινό και μόνο το 16% είναι κατάλληλο για καλλιέργεια. Υπάρχει βαριά βιομηχανία, αλλά με πολλά προβλήματα, ενώ ένα μεγάλο μέρος της εξυπηρετεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας. Υπάρχει σοβαρή έλλειψη σε καταναλωτικά αγαθά.

Αντίθετα

Η Νότια Κορέα έχει πληθυσμό 48,636,068 κατοίκους και καταλαμβάνει μια έκταση 99,720 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η οικονομία της καταλαμβάνει την 3^η θέση στην Ασία και την 13^η στον κόσμο.

Η Νότια Κορέα δαπανά 4,6% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση.

Η ιδιότυπη οικονομική της ανάπτυξη στηρίζεται στους στενούς δεσμούς της πολιτικής εξουσίας με τις επιχειρήσεις – ιδιαίτερα τους τεράστιους επιχειρηματικούς ομίλους – τη διευθυνόμενη τραπεζική πίστη και τους ελέγχους και περιορισμούς στις εισαγωγές.

Ένα σύστημα που οπωσδήποτε έχει δημοκρατικά ελλείμματα και πολιτική διαφθορά και σαφώς περιορισμό πολλών κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η Νότια Κορέα αντιμετώπισε την ασιατική οικονομική κρίση των ετών 1997 – 98 με επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης. Μόλις στο τρίτο τέταρτο του 2009 άρχισε να παρουσιάζει σημεία ανάκαμψης.

Το ΑΕΠ της χώρας φθάνει στο 1.356 τρις. δολάρια

Το κατά κεφαλήν εισόδημα φτάνει στα 28.000 δολ.

Το ποσοστό ανεργίας είναι στο 4,1%

Το ποσοστό πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι στο 15%

Το Δημόσιο Χρέος είναι 28% - 34% του ΑΕΠ.

Ο πληθωρισμός κινείται στο 2,8%

Ενώ το συνολικό εξωτερικό χρέος κινείται στο ύψος των 333,6 δις. δολάρια.

Σε μια έρευνα του Bloomberg σε 28 χώρες – συμπεριλαμβανόμενης της Ευρώπης - φαίνεται ότι ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της Νότιας Κορέας για το 2010 θα φθάσει στο 3,95% κατατάσσοντάς την στη 10^η θέση, πάνω και από τις ΗΠΑ, που θα φθάσουν στο 2,60% !

• Η Νότια Κορέα είναι ο όγδοος μεγαλύτερος εξαγωγέας: μπροστά από τη Βρετανία, τη Ρωσία και τον Καναδά.

• Στη Νότια Κορέα υπάρχει η μεγαλύτερη ναυπηγική εταιρεία στον κόσμο: η Hyundai Heavy Industries.


• Επίσης ο 5^ος μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων, συμπεριλαμβανομένης της συναρμολόγησης αυτοκινήτων (Hyundai Motors).


• Είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου της Ασίας.


• Διαθέτει την υψηλότερη συνδεσιμότητα στο Internet στον κόσμο ή πρόσβαση σε ένα από τα ταχύτερα δίκτυα επίσης.


• Είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο σε οθόνες (LCD, CRT, Plasma, κλπ.).


• Έχει την ταχύτερη αύξηση παγκοσμίως σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας.


• Στην Κορέα υπάρχει η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ηλεκτρονικών στον κόσμο: η Samsung Electronics.


• Ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο χάλυβα: POSCO


• Η Νότια Κορέα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο των τσιπ μνήμης στους υπολογιστές.

Για τις συγκρίσεις με τα οικονομικά στοιχεία και δείκτες της Ελλάδας δεν κάνουμε λόγο.

Φυσικά δεν εκθειάζουμε το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της Κορέας.

Απλώς θέλουμε να πούμε ότι οι πραγματικοί αγώνες και … αγωνίες βρίσκονται μάλλον εκτός γηπέδων.