neosmetoikos: Ε … δεν έγινε και καμιά «εθνική καταστροφή» ούτε της «Κορέας»

Εντάξει η εθνική είχε τα χάλια της.

Έπαιξε άθλια. Συστήματα δεν υπήρξαν.

Μια ομάδα – η μοναδική – χωρίς αριστεροπόδαρο στη σύνθεσή της ( και το είπαμε χωρίς την Αριστερά δεν μπορούν να πάνε καλά τα πράγματα … )

Λάθος επιλογές από τον προπονητή, σχόλια από τους παίχτες και … μουρμούρα στα αποδυτήρια και αυτά βγήκαν στη φόρα.

Αυτά τα είδαμε όλοι.

Εκείνο που θέλουμε να σημειώσουμε είναι η απίστευτη υπερβολή που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα τον αθλητικό τύπο αλλά και μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης.

Πριν το ματς … παιάνιζαν ύμνους για νέους εθνικούς θριάμβους, για νέες εποποιίες, για …. Ήρωες και για περίπατο απέναντι στους … κοντούς Κορεάτες.

Μετά το 0-2 … όλα τούμπα.

Εθνική καταστροφή, εθνική ταπείνωση, ξεφτίλα, άχρηστοι παίχτες, ξεπερασμένος προπονητής και άλλα πολλά…

Η υπερβολή στο μεγαλείο της.

Για τους ψύχραιμους η εικόνα και πριν τον αγώνα ήταν αρκετά καθαρή.

Υπήρξε μια σημαντική επιτυχία αυτής της Εθνικής με την πρόκρισή της στο Μουντιάλ, την Τρίτη σε σημαντική διοργάνωση, τα τελευταία χρόνια, ολοκληρώνοντας ένα σημαντικό κύκλο στην πορεία της.

Από εκεί και έπειτα και τα προβλήματα αυτής της ομάδας ήταν πολλά – ώστε δεν έπρεπε ο μέσος φίλαθλος, ο μέσος Έλληνας … να παραμυθιάζεται τόσο εύκολα.

Και τα προβλήματα γενικότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι βαθιά και δυσεπίλυτα.

Άλλωστε … όλες οι δυνάμεις της Φύσης και της … Μεταφυσικής είχαν συνωμοτήσει στο Euro 2004. Δεν γίνονται τα ίδια πράγματα κάθε μέρα …

Και ένα ακόμη από τα κουσούρια μας …

Η αλόγιστη και άκαιρη «υπεροψία» (;) ή καλύτερα η υποτίμηση των αντιπάλων μας.

«Ποιοι ήταν αυτοί οι Κορεάτες; Κοντοί, που δεν είχαν νικήσει ποτέ ευρωπαϊκή ομάδα …» και άλλα τερπνά ακούγονταν.

Απ’ ότι φάνηκε και καλύτερη μπάλα έπαιζαν από τη δική μας εθνική και ομάδα πιο οργανωμένη και συγκροτημένη ήταν.

Αυτό για το ποδοσφαιρικό μέρος της συνάντησης.

Εμείς θέλουμε να δούμε και λίγο τα … της Κορέας.

Για την ακρίβεια της Νότιας Κορέας.

Γιατί υπάρχει και η Βόρεια Κορέα.

Και τα δύο κορεατικά κράτη προέκυψαν ως αποτέλεσμα του σκληρότατου εμφύλιου πολέμου στα 1950 – 1953, ενός πολέμου που ήταν αποτέλεσμα της οξύτατης διεθνούς γεωπολιτικής αντιπαράθεσης που ξεκίνησε με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και τη σύγκρουση των δύο αντίπαλων ιδεολογικών συστημάτων, του καπιταλιστικού και του σοσιαλιστικού ( με τη μορφή του υπαρκτού σοσιαλισμού) .

Ο πόλεμος της Κορέας ξέσπασε τις 25 Ιουνίου 1950. Οι ΗΠΑ, συγκέντρωσαν μια πολυεθνική δύναμη από 16 κράτη – μεταξύ αυτών υπήρξε και ελληνικό στρατιωτικό σώμα – και προχώρησαν σε μια αντιπαράθεση με τον «κομμουνιστικό» κόσμο – ειδικότερα τη ΛΔ της Κίνας και τη Σοβιετική Ένωση. Σε ένα διάστημα 37 μηνών πάνω από τρία εκατομμύρια στρατιώτες και πολίτες πέθαναν. Η Κορέα γνώρισε συντριπτικές καταστροφές ενώ πολλές κορεατικές οικογένειες χωρίστηκαν για πάντα. Με συντηρητικούς υπολογισμούς πάνω από 2,8 εκατομμύρια νοτιο – και βορειο – κορεάτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν μεταξύ του 1950 – 1953.

Ενός πολέμου «που δεν έχει τελειώσει ακόμη» - κατά την έκφραση πολλών διεθνών σχολιαστών. Επίσημη συνθήκη ειρήνης δεν υπογράφηκε ποτέ.

Μια γραμμή ανακωχής που διχοτομεί την κορεατική χερσόνησο στον 38^ο Παράλληλο – την αποστρατικοποιημένη ζώνη (ή DMZ ). Αυτή παραμένει μέχρι και σήμερα η πλέον βαριά στρατιωτικοποιημένη ζώνη και σύνορο παγκοσμίως. Στη θάλασσα – όπως μαρτυρεί και το τελευταίο επεισόδιο με τη βύθιση του πολεμικού πλοίου της Νότιας Κορέας, Cheonan – τα νοτιοκορεατικά και βορειοκορεατικά πολεμικά σκάφη συνεχίζουν να εκτελούν επιθετικές ενέργειες στα αμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορα.

Η ανακωχή αυτή είχε εφαρμοστεί μόνο ως προσωρινό μέτρο.

Το έγγραφο, που υπογράφηκε από τον Αντιστράτηγο των ΗΠΑ, Γουίλιαμ Κ Harrison, και τον ομόλογό του από το στρατό του Βορρά, Nam Il, είπε ότι έχει ως στόχο «την κατάπαυση του πυρός, μέχρι να επιτευχθεί η οριστική ειρηνική διευθέτηση».

Ωστόσο, αυτή η διευθέτηση δεν ήρθε ποτέ, και ένα συνέδριο στη Γενεύη το 1954, το οποίο σχεδιάστηκε για να καταλήξουν οι αντιμαχόμενες πλευρές σε μια επίσημη ειρηνευτική συνθήκη, έληξε χωρίς συμφωνία.

Η ανακωχή εξακολουθεί να είναι η μόνη εγγύηση για την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο.

Από τη στιγμή που η Νότια Κορέα εντάχθηκε στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, ακολούθησε μια καπιταλιστική ανάπτυξη, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενώ διατηρεί ακόμη αμερικανικές βάσεις στο έδαφός της.

Και από την άλλη, βρίσκεται η Βόρεια Κορέα, η οποία διατηρεί ένα καθεστώς «κομμουνιστικού προσανατολισμού» με έντονα τα σημάδια του συγκεντρωτισμού, της προσωποπαγούς άσκησης της εξουσίας και εν πολλοίς απομονωμένου από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ένα κράτος που οι ΗΠΑ το εντάσσουν στα «κράτη – παρίες» και το κατηγορούν ότι υποθάλπει τη διεθνή τρομοκρατία ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πυρηνικό του οπλοστάσιο και το πρόγραμμα ανάπτυξής του.

Τελευταίο επεισόδιο σ’ αυτό τον «ατελείωτο» πόλεμο ήταν η ένταση στις σχέσεις μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών που έφτασε στα πρόθυρα ένοπλης σύρραξης στα τέλη Μαΐου.

Η αφορμή ήταν η κατηγορία από πλευράς Νοτίου Κορέας ότι μια τορπίλη από υποβρύχιο της Βόρειας Κορέας είχε βυθίσει στις 26 Μαρτίου την κορβέτα «Cheonan », παρασέρνοντας στο θάνατο 46 ανθρώπους.

Η Βόρεια Κορέα αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη, απείλησε με πλήρη διακοπή τις σχέσεις με τη Νότια, και τα πράγματα οδηγούνταν σε ραγδαία όξυνση που δεν απέκλειε και την ένοπλη σύγκρουση.

Τελικά, οι τόνοι έπεσαν, χωρίς να έχει ομαλοποιηθεί βεβαίως η κατάσταση.

Οι ερμηνείες και τα σχόλια πολλά σε όλο τον διεθνή τύπο και σε ποικίλες αναλύσεις.

Μια χερσόνησος, λοιπόν, η Κορεατική χωρισμένη εδώ και 60 χρόνια στα δύο.

Με διαρκή ένταση και κινδύνους ανάφλεξης.

Με το Βόρειο τμήμα να βαδίζει το δικό του μοναχικό και έντονα προβληματικό δρόμο. Μ’ επίπεδα φτώχειας σημαντικά, αλλά και με ένα καθεστώς που δεν επιτρέπει αλλαγές και καινοτομίες. Ταυτόχρονα που δέχεται βαριές συνέπειες από το εμπάργκο των ΗΠΑ και αποτελεί ένα από τα προβλήματα της παγκόσμιας πολιτικής αντιπαράθεσης.

Και τη Νότιο Κορέα να έχει σημειώσει βήματα στη κατεύθυνση μιας οικονομικής, βιομηχανικής και καπιταλιστικής ανάπτυξης. Με την οικονομία της να κυριαρχείται από 4-5 γιγαντιαίους ομίλους ( Χιουντάι, Κία, Σάμσουνγκ κλπ ), με έντονα στοιχεία διαφθοράς στο πολιτικό της σύστημα και με σκληρές κοινωνικές συγκρούσεις κατά καιρούς.

Πέρα όμως από την καθαρά «ενδο - κορεατική» αντιπαράθεση, θα λέγαμε ότι η κορεατική χερσόνησος αποτελεί ένα ιδιαίτερο σημείο γεωστρατηγικής αντιπαράθεσης και στη νέα ιστορική περίοδο που διανύουμε.

Με σημαντικότερους στρατηγικούς παίχτες τις ΗΠΑ και την Κίνα, αλλά και με εμπλεκόμενες δυνάμεις πέρα από τα κορεατικά κράτη, την Ιαπωνία – τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, με κοντινή την παρουσία της Ρωσίας. Γενικότερα εντάσσεται στο παίγνιο των νέων ισορροπιών στη πιο δυναμικά αναπτυσσόμενη περιοχή του κόσμου – στη ζώνη του Ειρηνικού.

Εξελίξεις, αντιθέσεις, στρατηγικές κινήσεις που θα καθορίσουν τη μορφή του κόσμου και της παγκόσμιας κυριαρχίας τον 21^ο αιώνα.

Το επεισόδιο με τη βύθιση του Cheonan

Τα γεγονότα είχαν αυτή τη χρονολογική σειρά

26 Μαρτίου: η έκρηξη σε μια ναυτική κορβέτα της Νοτίου Κορέας κοντά στα αμφισβητούμενα θαλάσσια σύνορα, οδηγεί στο θάνατο τα 46 μέλη του πληρώματος.

20 του Μάη: Ανεξάρτητοι ερευνητές παρουσιάζουν αποδεικτικά στοιχεία ότι μια βορειοκορεατική τορπίλη έπληξε το σκάφος

24 Μάη: η Νότια Κορέα δηλώνει ότι «παγώνει» τις εμπορικές σχέσεις με τη Βόρεια, απαιτώντας να δοθούν εξηγήσεις για το γεγονός

25 του Μάη: η Βόρεια Κορέα ανακοινώνει τη διακοπή όλων των σχέσεων με τη Νότια …

Και ορισμένα οικονομικά στοιχεία:

Η Βόρειος Κορέα καταλαμβάνει μια έκταση 120.540 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο βόρειο τμήμα της Κορεατικής χερσονήσου.

Πρωτεύουσα είναι η Πγιονγκ Γιανγκ και ο συνολικός πληθυσμός φτάνει περίπου τα 23 εκατομμύρια κατοίκους.

Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι τραχύ και ορεινό και μόνο το 16% είναι κατάλληλο για καλλιέργεια. Υπάρχει βαριά βιομηχανία, αλλά με πολλά προβλήματα, ενώ ένα μεγάλο μέρος της εξυπηρετεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας. Υπάρχει σοβαρή έλλειψη σε καταναλωτικά αγαθά.

Αντίθετα

Η Νότια Κορέα έχει πληθυσμό 48,636,068 κατοίκους και καταλαμβάνει μια έκταση 99,720 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η οικονομία της καταλαμβάνει την 3^η θέση στην Ασία και την 13^η στον κόσμο.

Η Νότια Κορέα δαπανά 4,6% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση.

Η ιδιότυπη οικονομική της ανάπτυξη στηρίζεται στους στενούς δεσμούς της πολιτικής εξουσίας με τις επιχειρήσεις – ιδιαίτερα τους τεράστιους επιχειρηματικούς ομίλους – τη διευθυνόμενη τραπεζική πίστη και τους ελέγχους και περιορισμούς στις εισαγωγές.

Ένα σύστημα που οπωσδήποτε έχει δημοκρατικά ελλείμματα και πολιτική διαφθορά και σαφώς περιορισμό πολλών κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η Νότια Κορέα αντιμετώπισε την ασιατική οικονομική κρίση των ετών 1997 – 98 με επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης. Μόλις στο τρίτο τέταρτο του 2009 άρχισε να παρουσιάζει σημεία ανάκαμψης.

Το ΑΕΠ της χώρας φθάνει στο 1.356 τρις. δολάρια

Το κατά κεφαλήν εισόδημα φτάνει στα 28.000 δολ.

Το ποσοστό ανεργίας είναι στο 4,1%

Το ποσοστό πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι στο 15%

Το Δημόσιο Χρέος είναι 28% - 34% του ΑΕΠ.

Ο πληθωρισμός κινείται στο 2,8%

Ενώ το συνολικό εξωτερικό χρέος κινείται στο ύψος των 333,6 δις. δολάρια.

Σε μια έρευνα του Bloomberg σε 28 χώρες – συμπεριλαμβανόμενης της Ευρώπης - φαίνεται ότι ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της Νότιας Κορέας για το 2010 θα φθάσει στο 3,95% κατατάσσοντάς την στη 10^η θέση, πάνω και από τις ΗΠΑ, που θα φθάσουν στο 2,60% !