Άρνηση της Αριστεράς να συμμετάσχει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών τη Δευτέρα

Την  προσεχή Δευτέρα 10 Μαΐου, στις 12.00 το μεσημέρι, θα πραγματοποιηθεί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για την «πορεία της οικονομίας και την πορεία της χώρας».

  Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας με επιστολή του προς τον κ. Κάρολο Παπούλια, την Παρασκευή, ενημέρωσε ότι δεν θα συμμετάσχει. Αλλά και η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, το ίδιο βράδυ, γνωστοποίησε ότι δεν θα παραστεί.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής του κ. Τσίπρα επιστολής είναι:

»Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, 

»Εσείς ο ίδιος έχετε πει ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

 »Με απόλυτο αίσθημα ευθύνης όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς καταθέτει τις αναλυτικές προτάσεις του για όλα τα ζητήματα και ιδιαιτέρως για τα φλέγοντα ζητήματα της οικονομίας.

 »Η κυβέρνηση δεν άκουσε καμία από αυτές. Σε κάθε περίπτωση εμείς θα συνεχίσουμε να τις διατυπώνουμε.

 »Το σημερινό πρωτοφανές στα μεταπολιτευτικά χρονικά κοινοβουλευτικό πραξικόπημα γελοιοποιεί και απαξιώνει τη πολιτική ζωή, το κοινοβούλιο, τη δημοκρατία. Μετά την εκχώρηση μέρους της λαϊκής κυριαρχίας, η κυβέρνηση καταργεί και την κοινοβουλευτική διαδικασία, υποβιβάζοντάς την σε απλή 'ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων'. 

»Προσωπικά, αδυνατώ να παρακολουθήσω και αρνούμαι να γίνω μέρος αυτού του ευτελισμού θεσμών, αξιών και διαδικασιών.

»Την ίδια στιγμή που περιφρονείται η κοινοβουλευτική διαδικασία, είναι προγραμματισμένη για τη προσεχή Δευτέρα συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τη προεδρεία σας, χωρίς όμως αποσαφηνισμένη ατζέντα και υπό το γενικό τίτλο «Ενημέρωση και ανταλλαγή απόψεων για την κατάσταση της οικονομίας και της χώρας» 

»Υπό αυτές τις συνθήκες η παρουσία μου στη σύσκεψη, το μόνο που θα σηματοδοτούσε είναι την αποδοχή και τη νομιμοποίηση της πρωτοφανούς αυτής θεσμικής εκτροπής αλλά και πολιτικών επιλογών που στερούνται στοιχειώδους δημοκρατικής νομιμοποίησης και υποθηκεύουν για τις επόμενες δεκαετίες τη κοινωνική συνοχή.

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε. Δεν μπορούμε να αναλάβουμε ευθύνες για καταστροφές μη αναστρέψιμες».

Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ επίσης τονίζει ότι “Το ΚΚΕ αποδέχτηκε αρχικά να συμμετάσχει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με θέμα την ενημέρωσή τους από τον πρωθυπουργό για την πορεία των οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα και στην ΕΕ.

 Σε αυτή τη θέση παρέμεινε μέχρι τη στιγμή που συντελέστηκε κοινοβουλευτικό πραξικόπημα από την κυβέρνηση και τον προεδρεύοντα  στη Βουλή. Παραβιάζοντας κατάφωρα τον κανονισμό της Βουλής ψήφισαν τροπολογία με την οποία ο υπουργός οικονομικών θα μπορεί να υπογράφει νέες συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ χωρίς καν την ψήφισή τους από την Βουλή.

Αυτό το γεγονός αλλάζει εξ αντικειμένου το χαρακτήρα της προγραμματισμένης συνάντησης των πολιτικών αρχηγών. Η συμμετοχή του ΚΚΕ σε αυτήν, θα σήμαινε στην ουσία αποδοχή των προσβλητικών ενεργειών και των μεθοδεύσεων που στρέφονται κατά του λαού. Τι είδους ενημέρωση μπορεί να γίνει στους πολιτικούς αρχηγούς, με ποιο σκοπό και με τι νόημα, τη στιγμή που ούτε οι βουλευτές δεν θα ενημερώνονται πριν από την υπογραφή συμφωνιών που πλήττουν βάναυσα τα λαϊκά δικαιώματα;

Το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που διέπραξε η κυβέρνηση αποτελεί ομολογία ότι ήδη έχει συμφωνήσει και αποφασίσει τη λήψη και νέων βάρβαρων μέτρων. Ότι αυτό που την ενδιαφέρει και επιχειρεί με διάφορους τρόπους είναι να κάμψει τη λαϊκή κατακραυγή, τη λαϊκή πάλη.

Το ΚΚΕ δηλώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν πρόκειται να δώσει τη συγκατάθεσή του, πολύ περισσότερο να συμπράξει, στην επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων. Αντίθετα, μαζί με το λαό θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να την εμποδίσει.

Και τα δύο κόμματα της Αριστεράς κάνουν λόγο για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα αναφερόμενα στην ψήφιση τροπολογίας που παραχωρεί υπερεξουσίες στον υπουργό Οικονομικών, με την οποία ο υπουργός αποκτά τη δυνατότητα να κυρώνει μνημόνια, συμφωνίες και συμβάσεις αντί της Βουλής.

 Από την πλευρά του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής σχολίασε από τις Βρυξέλλες σχετικά με την άρνηση των δύο κομμάτων να συμμετάσχουν στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών:

“ Τη χρονική στιγμή που ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνηση δίνουν αγώνα για την οικονομική διάσωση της χώρας, στο εν εξελίξει Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες και όταν η κοινωνική συνοχή είναι άκρως απαραίτητη, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν πάλι για προφάσεις, για να μη συμμετέχουν στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

 Δυστυχώς, η μόνη συμβολή τους στην τεράστια αυτή προσπάθεια του ελληνικού λαού είναι για άλλη μια φορά η πλήρης άρνηση καθώς και ο μη σεβασμός των δημοκρατικών θεσμών.”

Τη μη συμμετοχή των κομμάτων της Αριστεράς σχολίασε και ο ΛΑΟΣ: «Σε μια στιγμή μεγάλης ιστορικής ευθύνης, τα κόμματα της Αριστεράς ανταγωνίζονται για την μέγιστη ανευθυνότητα. Η Ελλάδα και χωρίς αυτούς υποχρεούται να βρει το δρόμο της» και επιπλέον  «Είναι προφανές ότι η αριστερά ψάχνει τη δική της ευκαιρία μέσα από την κρίση, την οποία προσπαθεί να μετατρέψει σε χάος. Η αστική δημοκρατία πρέπει να αντιπαρατάξει τη λογική, την ευθύνη και τις δημοκρατικές διαδικασίες» δήλωσε χαρακτηριστικά ο  εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κωστής Αϊβαλιώτης.

Εμείς απλώς σημειώνουμε τη σύγκλιση της φρασεολογίας και της επιχειρηματολογίας του κυβερνητικού εκπροσώπου και του ΛΑΟΣ.

 Παράλληλα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κάλεσε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε οικουμενική κυβέρνηση.

 «Δεν μπορεί η κυβέρνηση μόνη της. Αν ο κ. Παπανδρέου δεν κάνει οικουμενική κυβέρνηση θα βρεθούμε σε μεγάλα αδιέξοδα. Πρόκειται για μια καταιγίδα που χτύπησε την Ελλάδα πρώτη αλλά θα χτυπήσει και ολόκληρη την Ευρώπη. Αν ο αστικός πολιτικός κόσμος δεν συνειδητοποιήσει τις ανάγκες, θα βρεθούμε όλοι σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Η αριστερά έχει πάρει τις δικές της αποφάσεις. Πρέπει και όλοι εμείς οι άλλοι να πάρουμε τις δικές μας» υπογράμμισε.

Το σχόλιο του Νέου Μέτοικου:

Υπάρχει εν εξελίξει  η απόπειρα κατασκευής της Οικουμενικής συναίνεσης στην οποία επιχειρούν να συντελέσουν και να πάρουν θέση διάφοροι   “παίχτες.”

 Η υλοποίηση του σταθεροποιητικού προγράμματος προϋποθέτει την κατασκευασμένη συναίνεση  ακόμη και για τη λήψη αντιδημοκρατικών μέτρων.

Επισημαίνουμε ακόμη και την ορολογία που χρησιμοποιείται: από τη μια  “ο αστικός πολιτικός κόσμος”, οι  “αστικές πολιτικές δυνάμεις”  οι οποίες πρέπει να εξασφαλίσουν τη “συναίνεση”, την “κοινωνική συνοχή” και από την άλλη η Αριστερά η οποία κατηγορείται για ανευθυνότητα, εξτρεμισμό και η οποία πρέπει να περιθωριοποιηθεί.

Υπογραμμίζουμε επίσης το “όλοι εμείς …” του κ. Καρατζαφέρη ο οποίος παρουσιάζεται να  προτρέχει  στην κούρσα για το σχηματισμό της “οικουμενικής” κυβέρνησης.

Η ορολογία που χρησιμοποιείται, η μεθοδολογία περιορισμού και υποβάθμισης των κοινοβουλευτικών αντιπροσωπευτικών θεσμών μας θυμίζουν παλιούς ξεχασμένους καιρούς με πολύ τραυματικές εμπειρίες για την πολιτική μας ιστορία.

Παραθέτουμε παρακάτω και δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας για την επίμαχη τροπολογία:

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΠΛΩΣ ΘΑ «ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ» ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΓΙΑ «ΚΥΡΩΣΗ» ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ

 

Παπακωνσταντίνου uber alles

Συνταγματικό ατόπημα καταγράφηκε χθες στη Βουλή, με τον υπουργό Οικονομικών να επιχειρεί να αποκτήσει υπερεξουσία, καθώς έδωσε στον εαυτό του τη δυνατότητα να κυρώνει μνημόνια, συμφωνίες και συμβάσεις αντί της Βουλής

  Οι  χειρισμοί του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων στο Κοινοβούλιο από την αξιωματική αντιπολίτευση και τον ΣΥΡΙΖΑ, ανατρέποντας τα πολιτικά δεδομένα ως προς τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών τη Δευτέρα, καθώς ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Αλέξης Τσίπρας, αλλά και η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ανακοίνωσαν πως δεν θα παραστούν.

  Αιτία ήταν η κατάθεση προσθήκης, και μάλιστα σε άσχετο νομοσχέδιο, με την οποία «τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους», ενώ η αρχική διάταξη προέβλεπε ότι «εισάγονται στη Βουλή για κύρωση». Η απλή εξουσιοδότηση που παρέχεται στον υπουργό Οικονομικών με την αρχική διάταξη για «να εκπροσωπεί το ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα», μετατράπηκε με μόλις δέκα λέξεις σε συνταγματικό ατόπημα.

 Καθώς δεν δύναται ο υπουργός Οικονομικών να έχει την εξουσιοδότηση της Βουλής να ενεργεί κατά βούληση και να υπογράφει συμβάσεις, συμφωνίες και μνημόνια που δεσμεύουν τον ελληνικό κράτος έναντι των δανειστών του και που μπορεί να εμπεριέχουν ακόμα και μέτρα.

 Ο υπουργός Οικονομικών, πάντως, μετά το θόρυβο που προκλήθηκε διευκρίνιζε χθες πως με τον τρόπο αυτόν αποκτά «ευελιξία στη δυνατότητα εκταμίευσης του δανείου». Μόνο που κάτι τέτοιο θα έπρεπε να αναφέρεται ρητά και όχι να του παρέχεται εν λευκώ η δυνατότητα να ενεργεί για λογαριασμό του Κοινοβουλίου και της κυβέρνησης.

Σύσκεψη

Το διάβημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης στον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο οδήγησε σε σύσκεψη στο γραφείο του στην οποία συμμετείχαν ο υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος, ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Πέτρος Ευθυμίου και η διευθύντρια της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ Ρεγγίνα Βάρτζελη. Μετά τη σύσκεψη, αργά χθες το απόγευμα, εκδόθηκε ανακοίνωση από τον υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα γεγονότα. Επικαλούμενοι την πίεση χρόνου, για την εκταμίευση της πρώτης δόσης του δανείου πριν από τη 19η Μαΐου, και ύστερα από αίτημα των δανειστών, τονίζουν πως «αυτός ο κοινοβουλευτικός χειρισμός ήταν συνεπώς αναγκαίος αν και προφανώς ασυνήθιστος λόγω της αναγκαστικής και ασυνήθιστης κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε ως χώρα», καθώς και ότι κινείται στο πλαίσιο του άρθρου 36 του Συντάγματος που αφορά τη συνομολόγηση συνθηκών, προβλέποντας ότι ανακοινώνονται στη Βουλή με τις αναγκαίες διασαφήσεις.

Ο υπουργός Οικονομικών «δεσμεύεται», όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση του υπουργείου, να φέρει για κύρωση στη Βουλή τις δανειακές και άλλες συναφείς συμβάσεις, επισημαίνοντας ότι η πρώτη δανειακή σύμβαση θα κατατεθεί στη Βουλή για κύρωση τις προσεχείς ημέρες.

Μόνο που ο προφορικός λόγος δεν αρκεί και απαιτείται, όπως είναι αυτονόητο σε όλες τις ευνομούμενες πολιτείες, η σχετική νομοθετική διάταξη, δεδομένου ότι η δανειακή σύμβαση «είναι δεσμευτική, εφαρμόζεται και ισχύει από την υπογραφή της», όπως αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση...

Είναι εμφανές ότι η χθεσινή ενέργεια ήταν «ασυνήθιστη», όπως εμφανές είναι ότι επιχειρήθηκε συνταγματικό ατόπημα, το οποίο εκ των υστέρων προσπαθούν να «αδυνατίσουν», αλλά απαιτείται η διάταξη νόμου που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Ο "μικρός και αδύναμος" ελληνικός κρίκος προκαλεί ρίγος στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία

Πανικός είχε επικρατήσει στα ευρωπαϊκά και διεθνή χρηματιστήρια την Πέμπτη εξαιτίας κυρίως της προοπτικής να επεκταθεί με τη μορφή ντόμινο η  ελληνική κρίση. Στον απόηχο αυτών των εξελίξεων πραγματοποιήθηκε  έκτακτη τηλεδιάσκεψη των υπουργών Οικονομικών των επτά βιομηχανικά πιο ανεπτυγμένων χωρών για το «ελληνικό θέμα» πριν από την έναρξη της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια μέσα σε ένα ιδιαίτερα βαρύ κλίμα και μέσα από αντεγκλήσεις οι Ευρωπαίοι “ηγέτες” αποφάσισαν την ενεργοποίηση του μηχανισμού “στήριξης” προς την Ελλάδα αλλά και “ να αναθεωρήσουν προς το αυστηρότερο το Σύμφωνο Σταθερότητας.” Ταυτόχρονα έκαναν λόγο για κίνδυνο “συστημικής” κρίσης.

 

Σταχυολογούμε δημοσιεύματα του ελληνικού και διεθνούς τύπου:

 

“Τρόμος στην ευρωζώνη -  Σε κλίμα πανικού και διαφωνιών η Σύνοδος Κορυφής της ευρωζώνης, προκειμένου να επικυρώσει την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης.” 

“Ο φόβος για ντόμινο διχάζει την Ευρώπη - Σε κλίμα έντασης πραγματοποιήθηκε η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής”

“Κατάρρευση της ευρωζώνης. Ωστόσο, δύο νομπελίστες- οι κ.κ. Στίγκλιτς και Ρουμπινί- απηύθυναν προειδοποιήσεις για κατάρρευση της ευρωζώνης. Η Ανγκελα Μέρκελ, που δεν έχει κρύψει ότι επιθυμεί ακόμη και την έξοδο από την ευρωζώνη όσων παραβιάζουν τους δημοσιονομικούς κανόνες, όπως και τη στέρηση του δικαιώματος ψήφου, προσερχόμενη στη Σύνοδο Κορυφής ζήτησε την αλλαγή του Συμφώνου Σταθερότητας, τη ρύθμιση των αγορών και τη δημοσιονομική προσαρμογή όλων- και όχι μόνον της Ελλάδας. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, στη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στη Λισαβώνα, έγινε εκτενής συζήτηση και εκφράστηκαν μεγάλοι φόβοι για τους κινδύνους που διατρέχει όχι απλώς η Πορτογαλία και η Ισπανία, αλλά και η Ιταλία! Εν ολίγοις, η καρδιά του ευρώ.”

 

“Φοβούνται παγκοσμιοποίηση της ελληνικής κρίσης

Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, η παγκόσμια οικονομία θα παραλύσει, τόνισε από τις Βρυξέλλες ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν. Ο επίτροπος συνέκρινε τις επιπτώσεις που θα έχει μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, με εκείνη που είχε η χρεοκοπία της Lehman Brothers, η οποία πυροδότησε τη χρηματοπιστωτική κρίση και οδήγησε την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση και στη μεγαλύτερη κρίση από το 1930. "Οι συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας θα είναι οι ίδιες -αν όχι χειρότερες", υπογράμμισε.”

“ Η ελληνική κρίση γίνεται παγκόσμια λέει η PIMCO

Οι αναλυτές Mohamed El-Erian της Pacific Investment Management Co.  και ο Dan Fuss της Loomis Sayles & Co. δήλωσαν πως η ευρωπαϊκή κρίση του χρέους μπορεί να μεταδοθεί σε όλο τον πλανήτη εξαιτίας των ανησυχιών των επενδυτών πως οι κυβερνήσεις έχουν δανεισθεί πάρα πολύ, ώστε να μην είναι σε θέση να αναζωογονήσουν τις οικονομίες τους

Τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης οφείλουν να αντλήσουν 2 τρις ευρώ τα επόμενα τρία χρόνια ώστε να αναχρηματοδοτήσουν τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα και να καλύψουν τα δημόσια ελλείμματά τους, σύμφωνα με την Bank of America Merrill Lynch”

“Συνεχίζεται  με ένταση το ξεπούλημα μετοχών στα χρηματιστήρια της Ευρώπης, μετά τη χθεσινή πτώση των αμερικανικών μετοχών και τη μεταφορά των κεφαλαίων σε «ασφαλέστερα λιμάνια» όπως είναι τα ομόλογα ορισμένων χωρών της Ευρώπης (Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία, Νορβηγία κλπ.).”

“Σε υψηλά επίπεδα κινούνται τα σπρεντς και στις άλλες χώρες του Νότου. Το σπρεντ των 10ετών ομολόγων της Πορτογαλίας διαμορφωνόταν λίγο μετά τις 14:30 το μεσημέρι στις 347 μονάδες ενώ της Ισπανίας στις 162 μονάδες.”

“Η αστάθεια της αγοράς που σημάδεψαν την οικονομική κρίση του 2008, επέστρεψε στην Wall Street και πάλι την Παρασκευή.”

“Η χρηματιστηριακή αγορά της Ιαπωνίας ήταν αυτή που επλήγη περισσότερο στην Ασία. Ο δείκτης Nikkei  έκλεισε  με μείωση 3,1 %  επιπλέον στο - 3,3 % την Πέμπτη.

Η μείωση οδήγησε τον Πρωθυπουργό Yukio Hatoyama να πει στους δημοσιογράφους την Παρασκευή το πρωί ότι  «η Ιαπωνία είναι πολύ ανήσυχη για τα προβλήματα της Ελλάδας  ...»

Στον Guardian διαβάσαμε:

“ Οι  διευθύνοντες σύμβουλοι της HSBC και Royal Bank of Scotland, οι οποίες έδωσαν εκθέσεις του πρώτου τριμήνου  του έτους, είπαν ότι παρόλο που η βρετανική οικονομία άρχισε να ανακάμπτει κατά το πρώτο τρίμηνο, οι απειλές από την Ευρώπη παραμένουν.

Οι  προειδοποιητικές παρατηρήσεις για την Ελλάδα αντανακλούν την όλο και πιο νευρική παγκόσμια διάθεση των επενδυτών στα χρηματιστήρια και τους πολιτικούς ιθύνοντες, οι οποίοι ανησυχούν ότι η ελληνική κρίση του χρέους θα μπορούσε να εξαπλωθεί.

Ο Stephen Hester, διευθύνων σύμβουλος της RBS, ανέφερε σε δήλωση του ότι  «η συνειδητοποίηση των οικονομικών ανισορροπιών οδηγεί στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται αντιμετώπιση σε παγκόσμιο επίπεδο ο κίνδυνος συγκεκριμένων γεγονότων (όπως αυτά που αφορούν την Ελλάδα) τα οποία συνδέονται με τον  κίνδυνο μετάδοσης».”

Στην Ελευθεροτυπία:

“ Η Μεσόγειος σε ρυθμούς Lehman

ΣΤΙΣ 502 ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΑ CDS ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ * 1.000 Η ΕΛΛΑΔΑ

Εκεί που ήμασταν έρχονται Πορτογαλία και Ισπανία με ρυθμούς που θυμίζουν εποχή Lehman Brothers. Η πυρκαγιά που άναψε η ελληνική κρίση φάνηκε προς στιγμήν να τίθεται υπό έλεγχο, οι φλόγες όμως αναζωπυρώθηκαν χθες, με τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια να καταγράφουν μεγάλες απώλειες, με επίκεντρο το νέο διαφαινόμενο μέτωπο της κρίσης: την Ιβηρική.

Τα χρηματιστήρια της Φρανκφούρτης και Παρισιού έκλεισαν με μεγάλες απώλειες 4,60% και 3,27% αντίστοιχα, ενώ απώλειες 3,28% και 2,92% κατέγραψαν τα χρηματιστήρια Μαδρίτης και Λισαβόνας. Το χρηματιστήριο του Λονδίνου υποχώρησε και αυτό κατά 2,62%.

Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, που έδειχναν μέχρι πρότινος να μην επηρεάζονται ιδιαίτερα από την κρίση στην Ελλάδα, έχουν υποχωρήσει τις τρεις τελευταίες εβδομάδες κατά μέσο όρο 11%, ενώ για την εβδομάδα που τελείωσε οι απώλειες του πανευρωπαϊκού δείκτη FTS Eurofirst 300, που περιλαμβάνει τις μετοχές των 300 μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, υποχώρησε κατά 6,7%, καταγράφοντας τη χειρότερη εβδομαδιαία επίδοση από τον Μάρτιο του 2009, όταν ξεκίνησε η διεθνής χρηματιστηριακή ανάκαμψη.

Αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών ήταν να καταποντιστεί και η στερλίνα, η οποία υποχώρησε έως το 1,4596 δολάριο, χαμηλότερο επίπεδο από τα τέλη Απριλίου του 2009. Η Βρετανία βρίσκεται αντιμέτωπη με έλλειμμα ελληνικών... διαστάσεων, 12% του ΑΕΠ.”

Στη Γαλλική Monde

“ ΕΥΡΩΠΗ  - υπερβολικά αυστηρή

Παρά αυτές τις κερδοσκοπικές επιθέσεις δεν φαίνεται ότι  έχουν αντληθεί τα διδάγματα από την αρχή της κρίσης, που υπάρχει πάνω από δύο χρόνια. Ακόμη χειρότερα,  η Ευρώπη έχει κάνει τα πράγματα χειρότερα, αντιδρώντας πολύ αργά …

Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον υποχρεωμένη να ενεργεί εκ των υστέρων, κυνηγώντας τους κερδοσκόπους για παροχή στήριξης σε χώρες που δέχονται επίθεση η μία μετά την άλλη

Ο Economist επίσης αναφέρει -

Αυτό που έχει συμβεί στην Αθήνα, δεν πρέπει να εξαπλωθεί. Όμως, η ευρωζώνη εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δύσκολες αποφάσεις

ΑΝ υπήρχε  ποτέ μια εβδομάδα καταθλιπτική  για το ευρώ, αυτή ήταν σίγουρα.

Χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο υποχώρησαν καθώς οι επενδυτές ενοχλούνται απ 'την οικονομική αστάθεια μιας περιοχής που αποτελεί σχεδόν το ένα τέταρτο της παγκόσμιας οικονομίας.

Υπάρχει η ίδια έλλειψη πολιτικού θάρρους, όχι μόνο στην Ελλάδα και σε άλλα ασθενή μέλη της ευρωζώνης, αλλά και στη Γερμανία.

Αλλά αν δει κανείς πέρα από τις επόμενες εβδομάδες, ο φόβος ότι κάτι θα πάει στραβά στο μέλλον είναι πάρα πολύ ρεαλιστικός. Ο κατάλογος των μεταρρυθμίσεων που οι Έλληνες (= ελληνική κυβέρνηση ) προωθεί είναι βάναυσος: οι φορολογικές επιβαρύνσεις και τα μέτρα των περικοπών είναι αξίας περίπου 11% του ΑΕΠ σε διάστημα τριών ετών … Και οι αριθμοί για το Ελλάδα είναι ζοφεροί: ακόμη κι αν υποτεθεί ότι εφαρμόζεται λιτότητα τριών ετών, το βάρος του χρέους της χώρας θα έχει αυξηθεί στο 140% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα κοντά στην πτώχευση. Θα χρειαστεί σίγουρα περισσότερη βοήθεια-είτε μια ανοικτή ανατροπή των επίσημων δανείων ή κάποια αναδιάταξη του χρέους.

Αυτή είναι η αντίφαση στο σχέδιο διάσωσης. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ και το ΔΝΤ να αρνηθούν να συζητήσουν το ενδεχόμενο μιας ενδεχόμενης αναδιάταξης του ελληνικού χρέους για το φόβο ότι θα προκαλέσει  ανεξέλεγκτη “μόλυνση”. Στην πραγματικότητα, η λογική μπορεί να δείχνει όλο και περισσότερο το αντίθετο. »

Η Γαλλική, επίσης, Liberation, σε σχόλιό της κάνει λόγο για αδυναμία ή και ανικανότητα των πολιτικών ηγεσιών έναντι των κερδοσκόπων για να καταλήξει “Όλα πρέπει ν’ αλλάξουν. Τίποτε δεν αλλάζει. Απελπισία!”

Οι New York Times  επίσης αναφέρουν ότι το η Wall Street σημείωσε τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία πτώση της εδώ και ένα χρόνο – κατα 5,77%. “ Οι πολιτικοί ηγέτες τέθηκαν υπό δοκιμή αυτή την εβδομάδα, με όχι ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν τελικά σε ένα πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα, αλλά υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες ότι μπορεί να είναι πολύ λίγο και πολύ αργά για να σταματήσει η εξάπλωση της κρίσης.”

Ανησυχία, φόβος, πανικός. Πολιτικές ηγεσίες και χώρες ολόκληρες έρμαιες στα παιχνίδια κερδοσκόπων και των γερακιών των χρηματιστηρίων. Μια Ευρώπη που παραπαίει, με πολιτικούς ηγέτες ανίκανους ή αδύναμους να αντιδράσουν. Που έχουν παγιδευτεί στα δόγματα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής σκέψης. Που ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν τις  “αγορές” περισσότερο και να εξασφαλίσουν τα κέρδη των τραπεζών, παρά να διασφαλίσουν τα δικαιώματα των πολιτών τους.

 Αυτά προκύπτουν από τα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού και διεθνούς τύπου – και μάλιστα ούτε καν του “επαναστατικού” ή  “εναλλακτικού.”

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα η ευρωζώνη, δείχνει να φθάνει στα όριά της, στη δίνη της χειρότερης οικονομικής κρίσης μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με σαφή τα ελλείμματα, πρώτ’ απ’ όλα, στην δημοκρατική αντιπροσώπευση, με την κυριαρχία των γραφειοκρατικών μηχανισμών, υπό την ψιλή εποπτεία των τραπεζών και των μεγάλων   μονοπωλίων. Με όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των κρατών που την αποτελούν και με ένα ευρώ να δοκιμάζεται καθημερινά.

 Σε τέτοιες συνθήκες η εμμονή σε σκληρά και ανάλγητα μέτρα πέρα από την οικονομική τους αναποτελεσματικότητα, την κοινωνική αδικία και αναλγησία, οδηγεί και σε ολοφάνερο παραλογισμό.

- Η “μικρή” Ελλάδα είχε χαρακτηριστεί ο “αδύναμος” κρίκος της ευρωζώνης. Ναι, αλλά εάν σπάσει έστω και ο αδύναμος κρίκος τότε δεν υπάρχει “αλυσίδα.” Με πιο απλά λόγια η επέκταση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας αποσταθεροποιεί ολόκληρη την ευρωζώνη και όχι μόνο. Χώρια που ήταν μυωπική και υστερόβουλη η αντιμετώπιση του προβλήματος ως στενά “ελληνικού” από τη στιγμή που λίγο ή πολύ οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν πρόβλημα με υψηλό δημόσιο χρέος. Και ειδικότερα οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

  Συνεπώς, το πρόβλημα της Ελλάδας έπρεπε ν’ αντιμετωπιστεί σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση, έγκαιρα, με πνεύμα “κοινοτικής αλληλεγγύης,” ως πρόβλημα συνολικό και ευρωπαϊκό  και με μέτρα που να διευκολύνουν την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά και να προστατεύουν τους κοινωνικά αδύναμους από τη λεηλασία των κερδοσκόπων.

Η “μικρή Ελλάδα”, λοιπόν μπορεί να εξελιχθεί σε “νέμεση” απέναντι στην “ύβρη” των αγορών, την ευρωπαϊκή αλαζονεία και την ακαμψία των ευρωπαϊκών δομών και πολιτικών.  

- Από την άλλη, οι διαπιστώσεις αυτές υπογραμμίζουν ακόμη πιο έντονα τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αντί να “διεθνοποιήσει” το ελληνικό πρόβλημα, να διεκδικήσει μια συνολική ευρωπαϊκή απάντηση σε μια πιο δίκαιη ρύθμιση των χρεών του ελληνικού δημοσίου, αλλά και με μέτρα που να οδηγούσαν στην έξοδο από την κρίση, διασφαλίζοντας βασικά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, υποτάχθηκε άρον άρον στα κελεύσματα των αγορών και οδηγεί σ’ ένα ζοφερό μέλλον τους Έλληνες πολίτες.

Παραφράζοντας μια γνωστή ρήση

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη,  το … φάντασμα της Ελλάδας

Ίσως, όμως, να είναι και το φάντασμα της ίδιας της Ευρώπης, έτσι όπως την έχουν καταντήσει οι πολιτικοί και οικονομικοί “ηγέτες” της.

Οι εργαζόμενοι και το κοινωνικό κίνημα καλούνται τώρα να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις.

Σεβασμό στη μνήμη της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, ζητά ο σύζυγός της

Αναδημοσιεύουμε την είδηση χωρίς πολλά σχόλια:

Με εξώδικο προς όλα τα ΜΜΕ της χώρας ο Χρήστος Ι. Καραπαναγιώτης, σύζυγος της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, που βρήκε τραγικό θάνατο στην τράπεζα Marfin της οδού Σταδίου, ζητά να γίνει σεβαστή η μνήμη της συζύγου της και τα καλεί να απέχουν από οιαδήποτε κάλυψη της κηδείας ή να προβούν σε αφιερώματα για τη ζωή της.

  Εξώδικη  δήλωση-πρόσκληση κοινοποιήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο και προς το ΑΠΕ-ΜΠΕ και αναφέρει τα εξής:

"Με αφορμή τη διαρκή, αλλά όχι διακριτική, παρουσία δημοσιογράφων στην κατοικία στενών συγγενών μας, αλλά και χθεσινά δημοσιεύματα στον έντυπο τύπο, το διαδίκτυο και τα τηλεοπτικά μέσα, που απεικόνιζαν προσωπικές φωτογραφίες της συζύγου μου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, εμού, αλλά και στενών συγγενών και φίλων μας, καθώς και τηλεοπτικά πλάνα και προσωπικές μας ιστοσελίδες, μεταφέρουμε με την παρούσα την ακόλουθη παράκληση:

Τα συναισθήματα πόνου και οργής που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρα και διαρκή. Τα γεγονότα που στοίχησαν τη ζωή της Αγγελικής προκάλεσαν φυσιολογικά το δημόσιο, αλλά και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Τις ημέρες αυτές θεωρούμε αυτονόητο ότι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχουν υποχρέωση να σεβαστούν τη μνήμη της Αγγελικής, τις επιθυμίες των συγγενικών της προσώπων και τις προσωπικές στιγμές της οικογένειάς της.

Ανεξάρτητα από τις ενδεχόμενες αστικές ή ποινικές ευθύνες που μπορεί να έχουν οι υπεύθυνοι δημοσιοποίησης προσωπικών δεδομένων μας, για την οποία δηλώνουμε ότι έχουμε απόλυτη άρνηση, παραμένει ακέραια η ηθική υποχρέωση όλων να σεβαστούν και τις επιθυμίες μας.

Εκφράζοντας τις επιθυμίες και τις σκέψεις όλων των συγγενών της Αγγελικής, σας καλούμε όλους να απέχετε από οποιασδήποτε μορφής αφιερώματα στο πρόσωπό της, την οικογένειά της και τους φίλους της.

Επιθυμούμε τη μη δημοσίευση φωτογραφιών, εικόνων και πλάνων τόσο εμού όσο και των άλλων μελών της οικογένειάς μας, καθώς και των φίλων μας. Είμαστε αντίθετοι σε οποιασδήποτε μορφής δημοσίευση των παραπάνω.

Ειδικότερα σήμερα, ημέρα της κηδείας της Αγγελικής, παρακαλούμε με τον πιο έντονο τρόπο να απέχετε από οποιαδήποτε δημοσίευση, φωτογράφηση ή λήψη εικόνων κατά τη διάρκεια της κηδείας, της τελετής και των εκδηλώσεων μνήμης.

Τέλος, θεωρούμε αυτονόητο ότι μετά τις πιο πάνω επιθυμίες και δηλώσεις μας θα πρέπει να διακοπούν οποιαδήποτε ρεπορτάζ, καθώς και να αποτραπεί κάθε προσπάθεια δημοσιογράφων για συνεντεύξεις και σχόλια, που να αφορούν την Αγγελική και την οικογένειά μας."

 Εμείς απλώς θα θέλαμε να πούμε ότι πρέπει να αποτραπεί και η πολιτική εκμετάλλευση αυτού του τραγικού θέματος. Κάτι το οποίο επιχείρησαν ορισμένοι πολιτικοί αρχηγοί και στην χθεσινή  συζήτηση στη Βουλή όσο και μετά.

 Πέρα από την αναμφισβήτητη ανάγκη για καταδίκη της εγκληματικής βίας οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΛΑΟΣ επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τα τραγικά γεγονότα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις σε βάρος των κοινωνικών αγώνων, του συνόλου των διαδηλωτών και της Αριστεράς. Να εμφανιστούν ως εγγυητές του “νόμου” και της “τάξης,” δικαιολογώντας έτσι και την στάση τους στα κρίσιμα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα.

 Οφείλουμε να σεβαστούμε τον ανθρώπινο πόνο και όχι μέσα από την “αξιοποίησή” του κάποιοι να ψάχνουν άλλοθι για τις πολιτικές τους.

Και κάτι τελευταίο: πέρα από αυτό που είναι αυτονόητο, την εύρεση των φυσικών δραστών αυτής της αποτρόπαιης και δολοφονικής επίθεσης, δεν είναι, επίσης, αναγκαίο να διερευνηθούν πιθανές  ποινικές ευθύνες και της τραπεζικής εργοδοσίας για τις συνθήκες μέσα στις οποίες εργάζονταν οι υπάλληλοι και τα τραγικά θύματα, για την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας – σύμφωνα και με καταγγελίες της ΟΤΟΕ ,- για τον εργοδοτικό εκβιασμό ότι όποιος απεργήσει την επόμενη μέρα απολύεται;

 Αν, αυτές οι καταγγελίες ισχύουν, κάποιος δεν πρέπει να δώσει λόγο και γι’ αυτές; 

Φοβού τους “σωτήρες” και τη “ σωτηρία” που φέρνουν

  Υπερψηφίστηκε, λοιπόν, με 172 ψήφους υπέρ, 121 κατά και 3 «παρών» το νομοσχέδιο για τα νέα μέτρα. Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισε η Ντόρα Μπακογιάννη, αντίθετα με την κομματική στάση της Νέας Δημοκρατίας, και στη συνέχεια διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα αλλά και από το κόμμα. «Παρών» ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Δημαράς, Σοφία Σακοράφα και Βασίλης Οικονόμου, οι οποίοι και διεγράφησαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.

   Ωραία, λοιπόν, έχουμε και την τυπική επικύρωση των ανάλγητων οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης των υπαγορευμένων κατ’ εντολήν της  “τρόικας.” Για τη σημασία τους έχουμε ξαναμιλήσει, για τη ζοφερή προοπτική που δημιουργούν θα τα ξαναπούμε. Σήμερα απλώς θα καταθέσουμε ορισμένα μόνο σχόλια.

Πολλοί μίλησαν – με πρώτο τον πρωθυπουργό, αλλά και πρόθυμους συμπαραστάτες – για τη “σωτηρία” της χώρας, της πατρίδας, για το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά είναι μονόδρομος, ότι αν δεν ψηφιστούν θα έρθει η συντέλεια και η καταστροφή.

 Εμείς όταν ακούμε τους  “εθνοσωτήρες,” τους “εθνοπατέρες”,  εκείνους που φωνάζουν ότι το “έθνος, η χώρα χάνεται χωρίς εμάς” – μας συγχωρείτε – αλλά  κάτι παθαίνουμε, αισθανόμαστε μιαν  ανατριχίλα.

  - Θα σώσουν τη χώρα αυτοί που ψήφισαν τα μέτρα  υπολογίζοντας ότι “ το νέο οικονομικό πρόγραμμα που συμφωνήθηκε με το ΔΝΤ και την Ε. Ε. προβλέπει για φέτος συρρίκνωση του ΑΕΠ στο 4%, ενώ του χρόνου θα διαμορφωθεί στο 2,6%. Το δημόσιο χρέος θα εκτιναχθεί στο 133,3% του ΑΕΠ το 2010 και θα ακολουθήσει ανοδική πορεία έως το 2013, οπότε και θα φτάσει στο 149,1% του ΑΕΠ, για να μειωθεί το 2014 στο 144,3% του ΑΕΠ.

  Την ίδια ώρα, το έλλειμμα αναμένεται να μειωθεί στο 8,1% του ΑΕΠ φέτος, στο 7,6% του χρόνου και να πέσει κάτω από το 3% το 2014. Παρά τη βραδεία αποκλιμάκωση του ελλείμματος, η κυβέρνηση έχει υπολογίσει μέτρα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα απέδιδαν πολύ περισσότερο (11% του ΑΕΠ έως το 2013 ή περίπου 30 δισ. ευρώ).”

 

 Θα σώσουν μια χώρα προικονομώντας την πιο βαθιά ύφεση, στραγγαλίζοντας εργαζόμενους, συνταξιούχους και κυρίως νέους. Δυστυχώς γι’ αυτούς και για εμάς ούτε την “ευημερία των αριθμών” δεν μπορούν να εξαγγείλουν.

- Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, ωστόσο, στην “εθνοσωτήρια¨ προσπάθειά τους βρήκαν άξιους συμπαραστάτες. Την κ. Μπακογιάννη η οποία δήλωσε “«Το δίλημμα είναι σαφές: Είτε ψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο και σώζουμε τη χώρα, είτε δεν το ψηφίζουμε και αφήνουμε τη χώρα να καταρρεύσει.»

  Με απλά μαθηματικά κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου + Ντόρα Μπακογιάννη θα σώσουν τη χώρα !

 - Όμως, επειδή αυτό το έθνος έχει πολλούς “πατέρες” και “σωτήρες’ και επειδή όλα αυτά δεν αρκούν προσήλθαν στην “εθνοσωτήρια” προσπάθεια και άλλες “ετερόκλιτες”  δυνάμεις.

   Αυτόκλητα, λοιπόν, προσήλθε και το ΛΑΟΣ με τον ηγέτη του ο οποίος, αφού κατήγγειλε τη διόγκωση του χρέους από όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης,  δήλωσε “Τι ψηφίζουμε σήμερα; Τι, αλήθεια, ψηφίζουμε σήμερα; Ψηφίζουμε αν

η πατρίδα θα «εκτελεστεί» ή θα παραμείνει ζωντανή, έστω σε κώμα.

    Ψηφίζουμε για το αν θα  έχουμε να πληρώσουμε συντάξεις και μισθούς την 1η του επόμενου μήνα. Μπορούμε, λοιπόν, σήμερα να  ψηφίσουμε με μικροκομματικά κριτήρια; Αν κάποιος, έστω κι ένας  εδώ μέσα, μας πει εναλλακτική λύση για το που θα βρούμε 10 δις σε  μια εβδομάδα, ώστε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, να μην  ψηφίσουμε αυτά τα μέτρα. Υπάρχει κάποιος;”

  Για να συμπληρώσει “Πρέπει να πάμε σε οικουμενική κυβέρνηση. Είναι η μόνη λύση.” Και “Εμείς δεν διεκδικούμε αξιώματα και θέσεις. Πρέπει να αντιληφθείτε

ότι δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας.”

Μάλιστα, μάλιστα – έτσι αρχίζει να συμπληρώνεται το παζλ: κυβέρνηση Γ. Ππανδρέου + Ντόρα Μπακογιάννη + Λαϊκός Ορθόδοξος Λαϊκισμός. ( Αλήθεια και με κυβέρνηση “προσωπικοτήτων” συμβιβάζονται κάποιοι).

 Η νέα μεγάλη συναίνεση για τη “σωτηρία” του έθνους είναι παρούσα. Και με εφεδρείες σημαντικές.

- Άλλωστε και ο κ. Σαμαράς καταψήφισε μεν το νομοσχέδιο αλλά ζήτησε “ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων”. ενώ  τόνισε επίσης: “Να μην υπάρξει καμία σκέψη για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους

  Να μην γίνει ξανά βεβήλωση των ιερών χώρων όπως το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και ο βράχος της Ακρόπολης.

  Να μην οδηγηθεί η χώρα στον φαύλο κύκλο της οργής που οδηγεί στη βία.

 Καμία διαφωνία να μην οδηγεί σε διχασμό. "Όσοι κλείνουν λιμάνια κόβουν το ψωμί των Ελλήνων" ανέφερε χαρακτηριστικά και  “Να μην υπάρξει βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών.”

Α, όλα κι όλα μην ξύνουμε πληγές. Εκείνοι που θησαύρισαν ένθεν κι ένθεν να μείνουν στο απυρόβλητο. Αρκετά βολικό σχήμα θα λέγαμε.

  Η συζήτηση και η ψηφοφορία στη Βουλή έφερε και ειδήσεις, διαφωνίες αλλά και … διαγραφές. Απ’  ό,τι φαίνεται το πολιτικό μας σύστημα δεν αντέχει τη διαφωνία.

 Για την Αριστερά θα θέλαμε να πούμε ότι είχε βάση η πρότασή της το νομοσχέδιο να ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Εάν πραγματικά είναι τόσο κρίσιμη η κατάσταση, εάν τίθεται θέμα “σωτηρίας” της χώρας, όπως και συμφωνίας με διεθνείς οργανισμούς στους οποίους – κακά τα ψέματα – μεταβιβάζουμε μέρος της κυριαρχίας μας, τότε γιατί δεν θα έπρεπε αυτό το νομοσχέδιο να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση;

 Θα θέλαμε, ωστόσο, να τονίσουμε ότι οι επισημάνσεις είτε  η ελληνική κρίση είναι σύμπτωμα της καπιταλιστικής κρίσης, της κρίσης του κεφαλαίου, είτε ότι  απαιτούνταν – και σωστά -  “διεθνοποίηση” του ελληνικού προβλήματος από την κυβέρνηση, οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα ότι η αντιμετώπιση αυτών των μέτρων και αυτών των πολιτικών που προωθεί η κυβέρνηση και η “τρόικα” απαιτούν και “διεθνοποπιημένη” απάντηση. Σε συνεργασία και κοινή δράση με ευρωπαϊκές – και όχι μόνο – πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

 Ήδη αυτές τις μέρες – όπως και σήμερα – καταγράφεται ο κίνδυνος ή προοπτική κατάρρευσης του ευρώ, του οικοδομήματος της ευρωζώνης. Πολλοί μιλούν για το επερχόμενο ντόμινο με αφετηρία την Ελλάδα, το οποίο δεν αφήσει ανεπηρέαστες και τις πιο ισχυρές οικονομίες. Ακόμα και ο … περίφημος Dow Jones βούλιαξε σήμερα κατά 3,2 %.

  Κάποιος μπορεί να νοιάζει, κάποιους όχι.

 Το ζήτημα είναι οι κοινωνικοί αγώνες  των εργαζομένων να βρουν τη δική τους έκφραση και φωνή, να δώσουν την απάντηση στους επίδοξους “σωτήρες”, ανοίγοντας μια διαφορετική προοπτική γι’ αυτόν τον τόπο.

Και  όχι  μόνο.

Το ντόμινο των κοινωνικών αγώνων και οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις

Αν οι προηγούμενες κινητοποιήσεις προκάλεσαν πονοκέφαλο στις αγορές, οι σημερινές κινητοποιήσεις και εξελίξεις σίγουρα θα προκαλέσουν πανικό.

Τεράστιες, ογκώδεις και αρχικά ειρηνικές διαδηλώσεις όργωσαν τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων.

Ήταν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις της τελευταίας δεκαετίας.

Οι διαδηλωτές στη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία τους διαδήλωσαν ειρηνικά αλλά και με αποφασιστικότητα την απαίτησή τους για αποτροπή των κυβερνητικών μέτρων, για οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα εξέφρασαν τον θυμό τους για τον εμπαιγμό, την οργή τους απέναντι στον πολιτικό κόσμο. Συνθήματα όπως “κλέφτες, κλέφτες” και “τα λαμόγια στη φυλακή” ακούστηκαν έντονα.

Όλα έδειχναν ότι μιλάμε για έναν πρωτοφανή λαϊκό ξεσηκωμό.

Ώσπου, δυστυχώς συνέβη, αυτό …

Τρεις νεκροί στο κέντρο της Αθήνας στην Marfin Egnatia Bank και μετά εικόνες χάους …

Ως Νέος Μέτοικος, θέλουμε αποφασιστικά και απερίφραστα να καταδικάσουμε την τυφλή και αλόγιστη βία. Το κοινωνικό κίνημα διεκδικεί και αγωνίζεται. Δεν φορά κουκούλες, δεν κρύβεται, δεν αφαιρεί ζωές αθώων πολιτών.

Το γεγονός προβάλλεται ως πρώτη είδηση στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, ενώ από πολλούς καταβάλλεται προσπάθεια να υπερκαλύψουν τη δύναμη της κινητοποίησης. Άλλοι πάλι προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εκφοβιστικά απέναντι στη διογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρία.

Εμείς θέλουμε να καταθέσουμε τη μαρτυρία μας όπως ζήσαμε ορισμένα από τα γεγονότα:

Η πορεία και η συγκέντρωση ήταν μεγάλη, ειρηνική και συγκλονιστική, τουλάχιστον στο ξεκίνημά της.

Όταν αποχωρούσαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ από την πλατεία Συντάγματος και μπροστά από τη Βουλή – σύμφωνα και με την καταγγελία της Γ.Γ. του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα – κάποια ομάδα “ακροδεξιών” στοιχείων όπως τα χαρακτήρισε – προσπάθησε να διεισδύσει στο χώρο της Βουλής. Τότε έπεσαν και τα πρώτα δακρυγόνα. Η κ. Παπαρήγα, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας μίλησαν για οργανωμένη προβοκάτσια ακροδεξιάς έμπνευσης.

Το γεγονός είναι τότε ρίχτηκαν δακρυγόνα και προς τους διαδηλωτές και παρατάχτηκαν δυνάμεις της αστυνομίας και των ΜΑΤ μπροστά στη Βουλή και στις αρχές της Βασ. Σοφίας.

Στη συνέχεια έφθασε η πορεία που οργάνωσε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, με πάρα πολύ κόσμο και παλμό.

Και ενώ οι πολίτες διαδήλωναν ήσυχα και ειρηνικά, τότε άρχισαν να εκτυλίσσονται γεγονότα ειδικότερα στη Σταδίου.

Κατηφορίζοντας τη Σταδίου συναντήσαμε το μπλοκ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, των καθηγητών και των δασκάλων, που ήδη ήταν “δακρυσμένοι” γιατί είχαν δεχθεί επίθεση με δακρυγόνα.

Ενδιάμεσα στην πορεία και σε διάφορα σημεία οι γνωστοί … άγνωστοι επιδίδονταν στο έργο τους, ενώ κατά διαστήματα, τα ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα αδιακρίτως στους … διαδηλωτές.

Η ένταση κορυφώθηκε στην πλατεία Συντάγματος όπου  έγινε μαζική χρήση δακρυγόνων σε βάρος κυρίως ήσυχων και αθώων διαδηλωτών. Διαπιστώνουμε ότι υπήρχε ένα αρκετά οργανωμένο επιτελικό σχέδιο των αστυνομικών δυνάμεων το οποίο, όμως,   σκοπό είχε να διώξει τους διαδηλωτές μπροστά από τη Βουλή και από το Σύνταγμα και όχι να διασφαλίσει τις ειρηνικές συνθήκες πραγματοποίησης του δημοκρατικού δικαιώματος της διαδήλωσης, της ζωής και της ασφάλειας των πολιτών.

  Αυτή η συμπεριφορά, η ανεξέλεγκτη και μαζική χρήση χημικών και δακρυγόνων προκάλεσαν την οργή και αγανάκτηση, όχι κάποιων “αντιεξουσιαστών”, αλλά ανθρώπων κάθε ηλικίας και προέλευσης.

  Για μας είναι σαφές ότι κάποιοι δεν ήθελαν τους χιλιάδες διαδηλωτές μπροστά στο “ναό της δημοκρατίας” και στο Σύνταγμα. Η τακτική αυτή της αστυνομίας διευκόλυνε και το έργο εκείνων των ομάδων και δυνάμεων που ήθελαν να δημιουργήσουν κλίμα αποσταθεροποίησης και φόβου.

 Ορισμένοι δημοσιογράφοι μιλούν για τις ευθύνες των “οργανωτών”, των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αυτές βέβαια πρέπει να τις συζητήσουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι άλλοι συνδικαλιστικοί φορείς.

  Εμείς, καταθέτοντας και την προσωπική μας εμπειρία, θέλουμε να πούμε ότι η τακτική της αστυνομίας να κτυπά τους διαδηλωτές, να επιχειρεί να “τεμαχίσει” την πορεία, και να την ωθήσει μακριά από τον σκοπό της, τελικά και αντικειμενικά ευνόησε τα σχέδια εκείνων που επιδιώκουν την εξάπλωση της τυφλής βίας.

 Το αποτέλεσμα είναι ότι πλήρωσαν με τη ζωή τους τρεις αθώοι συμπολίτες μας, εργαζόμενοι κι αυτοί.

  Το τονίζουμε: είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι προς τη τυφλή και δολοφονική βία.

Ταυτόχρονα θεωρούμε υποτονική την αντιμετώπιση των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης, της ηγεσίας της αστυνομίας – ακόμη και από τα κόμματα της Αριστεράς.

  Η κ. Παπαρήγα κατήγγειλε την προβοκάτσια σε βάρος του ΠΑΜΕ και του κόμματός της, δεν είδε όμως τις βιαιότητες και σε βάρος και των υπόλοιπων διαδηλωτών.

Ο κ. Τσίπρας από την άλλη σχεδόν καθόλου δεν μίλησε στη Βουλή για το θέμα αυτό.

Ο κ. Παπανδρέου μίλησε ότι η “πολιτική ανευθυνότητα” τροφοδοτεί τη βία. Ποιανού, όμως, η ανευθυνότητα. Όχι, όμως, των διαδηλωτών και των εργαζομένων. Μάλλον κάποιων άλλων.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης, σε μια από τις γνωστές επιδείξεις δύναμης, μίλησε και για “δοκιμασία” των δημοκρατικών θεσμών.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί δοκιμάζονται, βεβαίως, όταν οι αποφάσεις των πολιτικών εξουσιών βρίσκονται σε κατάφωρη αντίθεση με τη λαϊκή εντολή και ετυμηγορία και όταν εξυπηρετούν συμφέροντα και δυνάμεις μιας εγωιστικής και παρασιτικής ολιγαρχίας.

  Να θυμίσουμε ακόμη ότι με την πυρά κτιρίων υπάρχει μια αρκετά παλιά παράδοση. Εμείς να αναφέρουμε τη φωτιά στο Ράιχσταγκ από τους χιτλερικούς στις 27 Φλεβάρη 1933,  μια από τις πιο γνωστές προβοκάτσιες παγκοσμίως και που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την επίθεση εναντίον των κομμουνιστών και των δημοκρατικών δυνάμεων και για την τελική επιβολή του ολοκληρωτικού ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία.

 Οι ζωές των τριών νέων συνανθρώπων μας που χάθηκαν τόσο άδικα και με βάρβαρο τρόπο δεν ισοσκελίζονται με τίποτα.

 Ωστόσο, οι κοινωνικοί αγώνες θα ενταθούν και θα αναπτύξουν ακόμη μεγαλύτερη δυναμική – παρά τα αντίθετα σχέδια και τον φόβο κάποιων δυνάμεων – ώσπου να βρουν δικαίωση οι ελπίδες και τα όνειρα πολλών χιλιάδων ανθρώπων, και ειδικά νέων, που βλέπουν να συνθλίβονται καθημερινά.

Υ.Γ. :  Ακούσαμε ότι ανακοίνωση διαμαρτυρίας έβγαλε και η  Ένωση Ελληνικών Τραπεζών !!!

Τελικά και σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα βρεθεί κανένας υπεύθυνος, πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγοντας; Πάλι θα διαχεθεί η ευθύνη σε μια γενικόλογη καταγγελία;