Το ντόμινο των κοινωνικών αγώνων και οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις

Αν οι προηγούμενες κινητοποιήσεις προκάλεσαν πονοκέφαλο στις αγορές, οι σημερινές κινητοποιήσεις και εξελίξεις σίγουρα θα προκαλέσουν πανικό.

Τεράστιες, ογκώδεις και αρχικά ειρηνικές διαδηλώσεις όργωσαν τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων.

Ήταν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις της τελευταίας δεκαετίας.

Οι διαδηλωτές στη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία τους διαδήλωσαν ειρηνικά αλλά και με αποφασιστικότητα την απαίτησή τους για αποτροπή των κυβερνητικών μέτρων, για οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα εξέφρασαν τον θυμό τους για τον εμπαιγμό, την οργή τους απέναντι στον πολιτικό κόσμο. Συνθήματα όπως “κλέφτες, κλέφτες” και “τα λαμόγια στη φυλακή” ακούστηκαν έντονα.

Όλα έδειχναν ότι μιλάμε για έναν πρωτοφανή λαϊκό ξεσηκωμό.

Ώσπου, δυστυχώς συνέβη, αυτό …

Τρεις νεκροί στο κέντρο της Αθήνας στην Marfin Egnatia Bank και μετά εικόνες χάους …

Ως Νέος Μέτοικος, θέλουμε αποφασιστικά και απερίφραστα να καταδικάσουμε την τυφλή και αλόγιστη βία. Το κοινωνικό κίνημα διεκδικεί και αγωνίζεται. Δεν φορά κουκούλες, δεν κρύβεται, δεν αφαιρεί ζωές αθώων πολιτών.

Το γεγονός προβάλλεται ως πρώτη είδηση στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, ενώ από πολλούς καταβάλλεται προσπάθεια να υπερκαλύψουν τη δύναμη της κινητοποίησης. Άλλοι πάλι προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εκφοβιστικά απέναντι στη διογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρία.

Εμείς θέλουμε να καταθέσουμε τη μαρτυρία μας όπως ζήσαμε ορισμένα από τα γεγονότα:

Η πορεία και η συγκέντρωση ήταν μεγάλη, ειρηνική και συγκλονιστική, τουλάχιστον στο ξεκίνημά της.

Όταν αποχωρούσαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ από την πλατεία Συντάγματος και μπροστά από τη Βουλή – σύμφωνα και με την καταγγελία της Γ.Γ. του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα – κάποια ομάδα “ακροδεξιών” στοιχείων όπως τα χαρακτήρισε – προσπάθησε να διεισδύσει στο χώρο της Βουλής. Τότε έπεσαν και τα πρώτα δακρυγόνα. Η κ. Παπαρήγα, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας μίλησαν για οργανωμένη προβοκάτσια ακροδεξιάς έμπνευσης.

Το γεγονός είναι τότε ρίχτηκαν δακρυγόνα και προς τους διαδηλωτές και παρατάχτηκαν δυνάμεις της αστυνομίας και των ΜΑΤ μπροστά στη Βουλή και στις αρχές της Βασ. Σοφίας.

Στη συνέχεια έφθασε η πορεία που οργάνωσε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, με πάρα πολύ κόσμο και παλμό.

Και ενώ οι πολίτες διαδήλωναν ήσυχα και ειρηνικά, τότε άρχισαν να εκτυλίσσονται γεγονότα ειδικότερα στη Σταδίου.

Κατηφορίζοντας τη Σταδίου συναντήσαμε το μπλοκ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, των καθηγητών και των δασκάλων, που ήδη ήταν “δακρυσμένοι” γιατί είχαν δεχθεί επίθεση με δακρυγόνα.

Ενδιάμεσα στην πορεία και σε διάφορα σημεία οι γνωστοί … άγνωστοι επιδίδονταν στο έργο τους, ενώ κατά διαστήματα, τα ΜΑΤ έριχναν δακρυγόνα αδιακρίτως στους … διαδηλωτές.

Η ένταση κορυφώθηκε στην πλατεία Συντάγματος όπου  έγινε μαζική χρήση δακρυγόνων σε βάρος κυρίως ήσυχων και αθώων διαδηλωτών. Διαπιστώνουμε ότι υπήρχε ένα αρκετά οργανωμένο επιτελικό σχέδιο των αστυνομικών δυνάμεων το οποίο, όμως,   σκοπό είχε να διώξει τους διαδηλωτές μπροστά από τη Βουλή και από το Σύνταγμα και όχι να διασφαλίσει τις ειρηνικές συνθήκες πραγματοποίησης του δημοκρατικού δικαιώματος της διαδήλωσης, της ζωής και της ασφάλειας των πολιτών.

  Αυτή η συμπεριφορά, η ανεξέλεγκτη και μαζική χρήση χημικών και δακρυγόνων προκάλεσαν την οργή και αγανάκτηση, όχι κάποιων “αντιεξουσιαστών”, αλλά ανθρώπων κάθε ηλικίας και προέλευσης.

  Για μας είναι σαφές ότι κάποιοι δεν ήθελαν τους χιλιάδες διαδηλωτές μπροστά στο “ναό της δημοκρατίας” και στο Σύνταγμα. Η τακτική αυτή της αστυνομίας διευκόλυνε και το έργο εκείνων των ομάδων και δυνάμεων που ήθελαν να δημιουργήσουν κλίμα αποσταθεροποίησης και φόβου.

 Ορισμένοι δημοσιογράφοι μιλούν για τις ευθύνες των “οργανωτών”, των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αυτές βέβαια πρέπει να τις συζητήσουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι άλλοι συνδικαλιστικοί φορείς.

  Εμείς, καταθέτοντας και την προσωπική μας εμπειρία, θέλουμε να πούμε ότι η τακτική της αστυνομίας να κτυπά τους διαδηλωτές, να επιχειρεί να “τεμαχίσει” την πορεία, και να την ωθήσει μακριά από τον σκοπό της, τελικά και αντικειμενικά ευνόησε τα σχέδια εκείνων που επιδιώκουν την εξάπλωση της τυφλής βίας.

 Το αποτέλεσμα είναι ότι πλήρωσαν με τη ζωή τους τρεις αθώοι συμπολίτες μας, εργαζόμενοι κι αυτοί.

  Το τονίζουμε: είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι προς τη τυφλή και δολοφονική βία.

Ταυτόχρονα θεωρούμε υποτονική την αντιμετώπιση των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης, της ηγεσίας της αστυνομίας – ακόμη και από τα κόμματα της Αριστεράς.

  Η κ. Παπαρήγα κατήγγειλε την προβοκάτσια σε βάρος του ΠΑΜΕ και του κόμματός της, δεν είδε όμως τις βιαιότητες και σε βάρος και των υπόλοιπων διαδηλωτών.

Ο κ. Τσίπρας από την άλλη σχεδόν καθόλου δεν μίλησε στη Βουλή για το θέμα αυτό.

Ο κ. Παπανδρέου μίλησε ότι η “πολιτική ανευθυνότητα” τροφοδοτεί τη βία. Ποιανού, όμως, η ανευθυνότητα. Όχι, όμως, των διαδηλωτών και των εργαζομένων. Μάλλον κάποιων άλλων.

Ο κ. Χρυσοχοϊδης, σε μια από τις γνωστές επιδείξεις δύναμης, μίλησε και για “δοκιμασία” των δημοκρατικών θεσμών.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί δοκιμάζονται, βεβαίως, όταν οι αποφάσεις των πολιτικών εξουσιών βρίσκονται σε κατάφωρη αντίθεση με τη λαϊκή εντολή και ετυμηγορία και όταν εξυπηρετούν συμφέροντα και δυνάμεις μιας εγωιστικής και παρασιτικής ολιγαρχίας.

  Να θυμίσουμε ακόμη ότι με την πυρά κτιρίων υπάρχει μια αρκετά παλιά παράδοση. Εμείς να αναφέρουμε τη φωτιά στο Ράιχσταγκ από τους χιτλερικούς στις 27 Φλεβάρη 1933,  μια από τις πιο γνωστές προβοκάτσιες παγκοσμίως και που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την επίθεση εναντίον των κομμουνιστών και των δημοκρατικών δυνάμεων και για την τελική επιβολή του ολοκληρωτικού ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία.

 Οι ζωές των τριών νέων συνανθρώπων μας που χάθηκαν τόσο άδικα και με βάρβαρο τρόπο δεν ισοσκελίζονται με τίποτα.

 Ωστόσο, οι κοινωνικοί αγώνες θα ενταθούν και θα αναπτύξουν ακόμη μεγαλύτερη δυναμική – παρά τα αντίθετα σχέδια και τον φόβο κάποιων δυνάμεων – ώσπου να βρουν δικαίωση οι ελπίδες και τα όνειρα πολλών χιλιάδων ανθρώπων, και ειδικά νέων, που βλέπουν να συνθλίβονται καθημερινά.

Υ.Γ. :  Ακούσαμε ότι ανακοίνωση διαμαρτυρίας έβγαλε και η  Ένωση Ελληνικών Τραπεζών !!!

Τελικά και σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα βρεθεί κανένας υπεύθυνος, πολιτικός ή υπηρεσιακός παράγοντας; Πάλι θα διαχεθεί η ευθύνη σε μια γενικόλογη καταγγελία;