Ας τρομοκρατήσουμε αυτούς που μας τρομοκρατούν

 Δυο χρόνια εφαρμογής του Μνημονίου και παρουσίας της τρόικα ο ελληνικός λαός γνώρισε, πέρα από τις αβάσταχτες οικονομικές θυσίες, μια συνεχή και εντεινόμενη οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και ψυχολογική τρομοκρατία.

«Μονόδρομος το Μνημόνιο για τη σωτηρία της πατρίδας».

«Εφαρμόζουμε αυτά τα μέτρα ή χρεοκοπούμε».

«Εφαρμογή της νέας δανειακής σύμβασης ή έξοδος από το ευρώ».

«Δεν θα καταβληθούν οι συντάξεις, οι μισθοί, θα καταρρεύσουν τα πάντα».

 Αυτά είναι που μονότονα αλλά και πολύ συντονισμένα εξαπέλυαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των υποστηριχτών του Μνημονίου, τα κυρίαρχα ΜΜΕ στη χώρα μας. Όπως και τα «μεγάλα αφεντικά» - στο Βερολίνο, το Παρίσι, στο ΔΝΤ και την Ουάσιγκτον: οι εκφραστές και το προσωπείο των τραπεζιτών, των δανειστών, των διεθνών τοκογλύφων, του πιο άγριου καπιταλισμού.

 Τα ίδια και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση επαναλήφθηκαν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

 Κυρίαρχο  όπλο τους ο φόβος: όσο πιο τυφλός, ανορθολογικός και ανεξέλεγκτος, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς.

 Φόβος για μια «οικονομική καταστροφή» και για μια «χρεοκοπία».

Λες και εκατομμύρια Έλληνες δεν βιώνουν την ανεργία, την χρεοκοπία των επιχειρήσεών τους, τη δραματική  συρρίκνωση των μισθών και των εισοδημάτων τους, την κατάρρευση της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής, τη διάψευση των προσδοκιών και των ονείρων τους. Λες και δεν έχουν οδηγηθεί δεκάδες στην αυτοκτονία ως έσχατη λύση στην τραγωδία που βιώνουν.

Απειλές ότι σε περίπτωση άλλης επιλογής η χώρα θα οδηγηθεί έξω από τη ζώνη του ευρώ.

Τη στιγμή που δεν υπάρχει – ακόμα τουλάχιστον – κανένας θεσμικός τρόπος για να εξαναγκαστεί να το κάνει αυτό.

Επιστράτευση του φόβου απέναντι στον ακροδεξιό κίνδυνο που εκπροσωπούν οι νεοαναζί της «Χρυσής Αυγής».

 Η τελευταία αποτελεί πραγματικό κίνδυνο. Ωστόσο, είναι αστείο να τον επικαλείται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – αυτή που ερωτοτρόπησε και τελικά συγκυβέρνησε με το ΛΑΟΣ και τελικά με την πολιτική της εξέθρεψε και ενίσχυσε αυτά τα φαινόμενα.

Τυφλός φόβος απέναντι σε προβλήματα της κοινωνίας που η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα ανέχθηκε, τα ενίσχυσε, τους έδωσε την ευκαιρία να γιγαντωθούν  και τώρα έρχονται ως επίδοξοι « σωτήρες».

Όπως αυτό με τους παράνομους μετανάστες: όταν για περισσότερο από μια δεκαετία δεν έκαναν απολύτως τίποτα, όταν ανέχθηκαν κέντρα πόλεων και ειδικότερα της Αθήνας, να μετατραπούν σε γκέτο, έρχονται τώρα παραμονές εκλογών να αντιμετωπίσουν τα οξύτατα προβλήματα με τη δημιουργία «στρατοπέδων» και «κέντρων υποδοχής» (άραγε ποιοι στη συνέχεια θα «φιλοξενηθούν» σ’ αυτά τα «κέντρα»;).

 Εντείνοντας μια ξενοφοβική και βαθιά ρατσιστική ρητορεία, παίζοντας με τα αντανακλαστικά και τους φόβους του μέσου πολίτη, στρώνοντας έτσι πιο εύκολα το δρόμο στην ακροδεξιά στην πιο αποκρουστική της μορφή.

Με το φόβο επίσης παίζουν – τον τυφλό, μαζικό φόβο – και στην αγοραία εκμετάλλευση του θέματος με τις οροθετικές ιερόδουλες στην Αθήνα.

Λες και το πρόβλημα δεν σέρνεται εδώ και χρόνια στο κέντρο της Αθήνας.

Βρήκε έτσι ρόλο και «δικαίωση» ο ανεκδιήγητος Λοβέρδος που πρότεινε  την «ποινικοποίηση της συνεύρεσης με ιερόδουλες χωρίς προφυλακτικό»!

Λύθηκαν έτσι τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας – τα προβλήματα υγείας, ασφάλισης και άλλα πολλά.

 (Αλήθεια το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής θα μπει ποτέ στα ελληνικά σχολεία;).

 Όπως αναφέρει και η αυστριακή εφημερίδα Die Presse αναφερόμενη στο θέμα με τις ιερόδουλες: «Προεκλογικές κινήσεις εντυπωσιασμού με οροθετικές πόρνες». «Οι σοσιαλιστές στην Ελλάδα προσπαθούν με ακραίες κινήσεις λίγο πριν από τις εκλογές να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη από την κατάσταση που επικρατεί στο παρηκμασμένο λόγω της κρίσης κέντρο της Αθήνας».

Φυσικά δεν μπορούσαν να λείψουν και οι ξένοι επικυρίαρχοι και πάτρωνες. Σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου υπήρξαν παρεμβάσεις από τις Βρυξέλλες, την τρόικα, το ΔΝΤ και τη Λαγκάρντ.

Τελευταίο επεισόδιο η χθεσινή ιταμή δήλωση του κυνικού Σόιμπλε.

«Και η μελλοντική κυβέρνηση στην Ελλάδα θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα», τόνισε, λοιπόν, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών σε ομιλία του στην Κολωνία.

Ο Βόφγκανγκ Σόιμπλε προειδοποίησε τους Έλληνες ότι εάν στις εκλογές της Κυριακής εκλεγεί μια πλειοψηφία που δεν θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις της χώρας, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να υποστεί και τις συνέπειες. Άλλωστε «η συμμετοχή στην ΕΕ είναι εθελοντική», όπως είπε. Τόσο οι εκλογές στην Ελλάδα, όσο και στη Γαλλία δεν θα επηρεάσουν τη γερμανική οικονομική πολιτική, πρόσθεσε ο εκφραστής της υπερφίαλης γερμανικής πολιτικής.

Απέναντι σε όλα αυτά οι Έλληνες πολίτες αύριο έχουν μια ευκαιρία.

Να στείλουν ένα ηχηρότατο μήνυμα, ένα ηχηρότατο χαστούκι στην εγχώρια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.

Που να ακουστεί και να συνταράξει όλη την Ευρώπη και να στοιχειώσει τον ύπνο των δυναστών στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στη Νέα Υόρκη.

Και να αποτελέσει εφαλτήριο και για άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Ώστε να επιβεβαιωθεί κατά κάποιο τρόπο και το σχόλιο του σημερινού Guardian “οι κάλπες αυτής της Κυριακής σε Ελλάδα και Γαλλία θα μπορούσαν να αλλάξουν το μέλλον της ευρωζώνης”.

 Εμείς θα συμπληρώναμε ότι εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να αλλάξει το μέλλον και η τύχη τόσο του ελληνικού λαού όσο και εκείνων της Ευρώπης.

Σε δυο μέρες οι πιο κρίσιμες εκλογές της Μεταπολίτευσης – οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του Μνημονίου

Αποτελέσματα… ευρωεκλογών φοβούνται στις μεθαυριανές κάλπες τα κόμματα εξουσίας και οι δανειστές, ενώ στο παρασκήνιο εντείνονται οι διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης την 7η Μαΐου.

Οι μετρήσεις που φτάνουν στα κόμματα προκαλούν σοκ, όπως και οι τηλεοπτικές εικόνες από τις συγκεντρώσεις, καθώς τα άλλοτε κραταιά κόμματα μάλλον θα ζηλεύουν τον όγκο και τον παλμό των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι, άλλωστε, συμφωνούν πως ο άλλοτε πανίσχυρος δικομματισμός, που το μικρότερο ποσοστό που διαχειρίστηκε υπήρξε το 77,4% του 2009, καταρρέει.

Συνολικά τα κόμματα του Μνημονίου φαίνεται ότι  γνωρίζουν πρωτοφανή καθίζηση στα ποσοστά τους.

Ενώ  τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας που δεν θα στηρίζεται στην πολιτική νομιμοποίηση του 51%, πολύ δύσκολα θα μακροημερεύσει, έστω και αν αρκεί ένα 40% για κοινοβουλευτική πλειοψηφία άνω των 155 εδρών.

 Τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα γι’ αυτές τις δυνάμεις – όπως και για την τρόικα, τους δανειστές και την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία - αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις διαφόρων κομματικών επιτελείων πως ο ένας πόλος του δικομματισμού, το έως πρόσφατα κυβερνών κόμμα, το ΠΑΟΣΚ, νοιώθει πίσω του την ανάσα του τρίτου κόμματος, με τη δυναμική που δείχνει να διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Τυχόν σοβαρό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, μάλλον δεν χαροποιεί ιδιαιτέρως την ηγεσία της ΝΔ, καθώς η ηγεσία της Συγγρού γνωρίζει πως η ρευστότητα που ξεκινά από τον ένα πόλο του δικομματισμού, μεταφέρεται σύντομα και στον άλλο πόλο.

Εξαιτίας αυτών των εξελίξεων και ειδικότερα επειδή ούτε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ανακόπηκε η δυναμική ανόδου της Αριστεράς, και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεχειλίσει ο πανικός … Επιστρατεύονται μέχρι τέλους  τα εκβιαστικά διλήμματα και οι επιθέσεις εναντίον της Αριστεράς βρίσκονται στην κορυφή της προεκλογικής ρητορείας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Μέχρι στιγμής – και από τις δημοσκοπήσεις που δεν γνωρίζουν τη δημοσιότητα – όλα δείχνουν ότι οι επιθέσεις αυτές δεν βρίσκουν το στόχο. Ειδικότερα η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ – πάντα όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις αυτές – είναι ιδιαίτερα σημαντική σε σημείο που σε κάποιες διεκδικεί και τη … δεύτερη θέση.

Ωστόσο, οι δυο μέρες που απομένουν κρύβουν πολλές παγίδες και κινδύνους. Όπως, επίσης, και ορισμένα πολύ ιδιαίτερα στοιχεία έχουν εξαιρετική σημασία που πρέπει α συνυπολογιστούν ώστε τελικά από την κάλπη της Κυριακής να βγει ένα αποτέλεσμα που θα αποτελέσει ηχηρό μήνυμα στα κόμματα του Μνημονίου, την τρόικα και προς την Ευρώπη – τόσο στους λαούς που δοκιμάζονται όσο και στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ηγεσίας.

  Από τα πολύ περίεργα, λοιπόν,  της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης είναι ο νέος εκλογικός νόμος, που δίνει μπόνους 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, 10 έδρες δηλαδή περισσότερες απ’ ότι έδινε ο προηγούμενος εκλογικός νόμος, γνωστός και ως νόμος Σκανδαλίδη.

 Ο νέος νόμος, ο αποκαλούμενος και νόμος Παυλόπουλου, έχει βασιστεί στην ενίσχυση του πρώτου κόμματος, ώστε να λάβει την αυτοδυναμία.

 Μόνο που οι εποχές άλλαξαν και το πρώτο κόμμα, με πιθανά ποσοστά 25-28% , ίσως και 30%, δεν αγγίζει μεν την αυτοδυναμία, λαμβάνει όμως μπόνους ύψους έως και το 80%-ίσως και παραπάνω-της βουλευτικής του δύναμης!

Για να παραφράσουμε κάπως μια διαφήμιση, σε κάθε έναν βουλευτή που εκλέγει, λαμβάνει και έναν … δώρο!

 Με απλά λόγια: οι 50 έδρες αντιστοιχούν στο 16,5% του συνόλου των εδρών, ενώ βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου για να λάβει αυτές τις έδρες ένα κόμμα πρέπει να λάβει ποσοστό γύρω στο 20%!

Το μπόνους, δηλαδή, είναι σίγουρα το τρίτο και πολύ πιθανό και το … δεύτερο κόμμα στη Βουλή που έρχεται!

Οπότε οι εκτιμήσεις που είχαμε περιγράψει ως Νέος Μέτοικος παραμένουν στο ακέραιο:

- Αποτελεί πρώτιστη ανάγκη να συντριβούν εκλογικά τα κόμματα που στήριξαν το Μνημόνιο, ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ώστε να μην μπορέσουν να σχηματίσουν δική τους μνημονιακή κυβέρνηση.

 Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι  αθροιστικά τα ποσοστά τους πρέπει να πέσουν χαμηλότερα από  το όριο του 35-36%.

Αναγκαίο, επίσης, είναι να πέσουν πολύ χαμηλά και να μην μπουν στη Βουλή τα κόμματα της Ντόρας Μπακογιάνη, «Δημοκρατική Συμμαχία και το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, που αποτελούν «πρόθυμες» εφεδρείες για το σχηματισμό κυβερνήσεων που θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική.

Να περιοριστεί η δύναμη της ακροδεξιάς, επίσης, και ειδικότερα να αποτραπεί η είσοδος της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή, γεγονός που θα δημιουργήσει πολλαπλούς κινδύνους για την πορεία των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα μας.

-  Βασικός στόχος αλλά και προϋπόθεση για μια διαφορετική προοπτική είναι να αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές μια πλειοψηφία αντιμνημονιακή στο επόμενο κοινοβούλιο.

 Ουσιώδης συνθήκη γι’ αυτό είναι η συνολική ενίσχυση της Αριστεράς σ’ όλες της τις εκφράσεις.

Ώστε να εξασφαλιστεί μια πιο συνεπής και ριζοσπαστική κατεύθυνση στην πολιτική κατεύθυνση του τόπου.

Μπορεί και  η Αριστερά να παρουσιάζει προβλήματα.

Εξαιρετικά προβληματική είναι η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ που ειδικότερα το τελευταίο διάστημα επικεντρώνει την επίθεσή της κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ αρνείται έστω και τη συζήτηση για το σχηματισμό μιας ευρύτερης κυβέρνησης της Αριστεράς.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ – παρά τη δυναμική του – δεν είναι απαλλαγμένος από τις αντιφάσεις στην προγραμματική και πολιτική του πρόταση όσο και στην εσωτερική του δομή.

Η Δημοκρατική Αριστερά ενώ συγκεντρώνει συμπάθειες σε ένα τμήμα ψηφοφόρων, αρνείται την προοπτική της αριστερής συνεργασίας, ενώ βασικό της μειονέκτημα είναι η δήλωσή της ότι θα σεβαστεί τις «δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα» - δηλαδή θα σεβαστεί το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις;

  Ωστόσο, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, ακόμη και με τη διαμόρφωση μιας αντιμνημονιακής πλειοψηφίας στη Βουλή, το σίγουρο είναι ότι από τη Δευτέρα θα απαιτηθούν νέες σκληρές ρήξεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις του εγχώριου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, όσο και με τις δομές της ΕΕ και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ηγεσία όπως και με τις παγκόσμιες δυνάμεις του καπιταλισμού, που στην προμετωπίδα τους βρίσκονται οι «αγορές» και  το ΔΝΤ.

 Είναι βαθιά ανάγκη, λοιπόν, στους νέους πολιτικούς συσχετισμούς να υπάρξει η πιο ισχυρή εκπροσώπηση της Αριστεράς – σε όλες της τις εκφράσεις- και ειδικότερα σ’ εκείνες που παρουσιάζουν μεγαλύτερη αξιοπιστία και διαθεσιμότητα να συγκρουστούν με το Μνημόνιο και να ανοίξουν το δρόμο σε μια άλλη προοπτική.

    Δυνάμεις που θα διαθέτουν μια διαφορετική σχέση με τους εργαζομένους, την κοινωνία, τα κοινωνικά κινήματα.  

  Προτείνουμε, λοιπόν, την κριτική ψήφο στην Αριστερά.

 Ωστόσο, θα χρειαστεί  στη συνέχεια να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την ενίσχυση της ενότητας και κοινής  δράσης της Αριστεράς, για την έκφραση της κοινωνικής Αριστεράς, για τον ανασχηματισμό και την ανασύνθεση της στην προοπτική των μελλοντικών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.

Απαιτείται, επίσης, μια νέα έκρηξη των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού κινήματος, της παρέμβασης της ίδιας της κοινωνίας και των πολιτών, ώστε να αντιμετωπίσουν τις όποιες προσπάθειες παλινόρθωσης του μνημονιακού καθεστώτος και για να πάρουν τις τύχες στα δικά τους χέρια.

Αλλά αυτά θα τα ξαναπούμε και από τη Δευτέρα ….