Σε δυο μέρες οι πιο κρίσιμες εκλογές της Μεταπολίτευσης – οι προϋποθέσεις για την ανατροπή του Μνημονίου

Αποτελέσματα… ευρωεκλογών φοβούνται στις μεθαυριανές κάλπες τα κόμματα εξουσίας και οι δανειστές, ενώ στο παρασκήνιο εντείνονται οι διεργασίες για το σχηματισμό κυβέρνησης την 7η Μαΐου.

Οι μετρήσεις που φτάνουν στα κόμματα προκαλούν σοκ, όπως και οι τηλεοπτικές εικόνες από τις συγκεντρώσεις, καθώς τα άλλοτε κραταιά κόμματα μάλλον θα ζηλεύουν τον όγκο και τον παλμό των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι, άλλωστε, συμφωνούν πως ο άλλοτε πανίσχυρος δικομματισμός, που το μικρότερο ποσοστό που διαχειρίστηκε υπήρξε το 77,4% του 2009, καταρρέει.

Συνολικά τα κόμματα του Μνημονίου φαίνεται ότι  γνωρίζουν πρωτοφανή καθίζηση στα ποσοστά τους.

Ενώ  τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας που δεν θα στηρίζεται στην πολιτική νομιμοποίηση του 51%, πολύ δύσκολα θα μακροημερεύσει, έστω και αν αρκεί ένα 40% για κοινοβουλευτική πλειοψηφία άνω των 155 εδρών.

 Τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα γι’ αυτές τις δυνάμεις – όπως και για την τρόικα, τους δανειστές και την εγχώρια οικονομική ολιγαρχία - αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις διαφόρων κομματικών επιτελείων πως ο ένας πόλος του δικομματισμού, το έως πρόσφατα κυβερνών κόμμα, το ΠΑΟΣΚ, νοιώθει πίσω του την ανάσα του τρίτου κόμματος, με τη δυναμική που δείχνει να διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Τυχόν σοβαρό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, μάλλον δεν χαροποιεί ιδιαιτέρως την ηγεσία της ΝΔ, καθώς η ηγεσία της Συγγρού γνωρίζει πως η ρευστότητα που ξεκινά από τον ένα πόλο του δικομματισμού, μεταφέρεται σύντομα και στον άλλο πόλο.

Εξαιτίας αυτών των εξελίξεων και ειδικότερα επειδή ούτε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ανακόπηκε η δυναμική ανόδου της Αριστεράς, και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεχειλίσει ο πανικός … Επιστρατεύονται μέχρι τέλους  τα εκβιαστικά διλήμματα και οι επιθέσεις εναντίον της Αριστεράς βρίσκονται στην κορυφή της προεκλογικής ρητορείας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Μέχρι στιγμής – και από τις δημοσκοπήσεις που δεν γνωρίζουν τη δημοσιότητα – όλα δείχνουν ότι οι επιθέσεις αυτές δεν βρίσκουν το στόχο. Ειδικότερα η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ – πάντα όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις αυτές – είναι ιδιαίτερα σημαντική σε σημείο που σε κάποιες διεκδικεί και τη … δεύτερη θέση.

Ωστόσο, οι δυο μέρες που απομένουν κρύβουν πολλές παγίδες και κινδύνους. Όπως, επίσης, και ορισμένα πολύ ιδιαίτερα στοιχεία έχουν εξαιρετική σημασία που πρέπει α συνυπολογιστούν ώστε τελικά από την κάλπη της Κυριακής να βγει ένα αποτέλεσμα που θα αποτελέσει ηχηρό μήνυμα στα κόμματα του Μνημονίου, την τρόικα και προς την Ευρώπη – τόσο στους λαούς που δοκιμάζονται όσο και στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ηγεσίας.

  Από τα πολύ περίεργα, λοιπόν,  της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης είναι ο νέος εκλογικός νόμος, που δίνει μπόνους 50 έδρες στο πρώτο κόμμα, 10 έδρες δηλαδή περισσότερες απ’ ότι έδινε ο προηγούμενος εκλογικός νόμος, γνωστός και ως νόμος Σκανδαλίδη.

 Ο νέος νόμος, ο αποκαλούμενος και νόμος Παυλόπουλου, έχει βασιστεί στην ενίσχυση του πρώτου κόμματος, ώστε να λάβει την αυτοδυναμία.

 Μόνο που οι εποχές άλλαξαν και το πρώτο κόμμα, με πιθανά ποσοστά 25-28% , ίσως και 30%, δεν αγγίζει μεν την αυτοδυναμία, λαμβάνει όμως μπόνους ύψους έως και το 80%-ίσως και παραπάνω-της βουλευτικής του δύναμης!

Για να παραφράσουμε κάπως μια διαφήμιση, σε κάθε έναν βουλευτή που εκλέγει, λαμβάνει και έναν … δώρο!

 Με απλά λόγια: οι 50 έδρες αντιστοιχούν στο 16,5% του συνόλου των εδρών, ενώ βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου για να λάβει αυτές τις έδρες ένα κόμμα πρέπει να λάβει ποσοστό γύρω στο 20%!

Το μπόνους, δηλαδή, είναι σίγουρα το τρίτο και πολύ πιθανό και το … δεύτερο κόμμα στη Βουλή που έρχεται!

Οπότε οι εκτιμήσεις που είχαμε περιγράψει ως Νέος Μέτοικος παραμένουν στο ακέραιο:

- Αποτελεί πρώτιστη ανάγκη να συντριβούν εκλογικά τα κόμματα που στήριξαν το Μνημόνιο, ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ώστε να μην μπορέσουν να σχηματίσουν δική τους μνημονιακή κυβέρνηση.

 Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι  αθροιστικά τα ποσοστά τους πρέπει να πέσουν χαμηλότερα από  το όριο του 35-36%.

Αναγκαίο, επίσης, είναι να πέσουν πολύ χαμηλά και να μην μπουν στη Βουλή τα κόμματα της Ντόρας Μπακογιάνη, «Δημοκρατική Συμμαχία και το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, που αποτελούν «πρόθυμες» εφεδρείες για το σχηματισμό κυβερνήσεων που θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική.

Να περιοριστεί η δύναμη της ακροδεξιάς, επίσης, και ειδικότερα να αποτραπεί η είσοδος της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή, γεγονός που θα δημιουργήσει πολλαπλούς κινδύνους για την πορεία των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα μας.

-  Βασικός στόχος αλλά και προϋπόθεση για μια διαφορετική προοπτική είναι να αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές μια πλειοψηφία αντιμνημονιακή στο επόμενο κοινοβούλιο.

 Ουσιώδης συνθήκη γι’ αυτό είναι η συνολική ενίσχυση της Αριστεράς σ’ όλες της τις εκφράσεις.

Ώστε να εξασφαλιστεί μια πιο συνεπής και ριζοσπαστική κατεύθυνση στην πολιτική κατεύθυνση του τόπου.

Μπορεί και  η Αριστερά να παρουσιάζει προβλήματα.

Εξαιρετικά προβληματική είναι η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ που ειδικότερα το τελευταίο διάστημα επικεντρώνει την επίθεσή της κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ αρνείται έστω και τη συζήτηση για το σχηματισμό μιας ευρύτερης κυβέρνησης της Αριστεράς.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ – παρά τη δυναμική του – δεν είναι απαλλαγμένος από τις αντιφάσεις στην προγραμματική και πολιτική του πρόταση όσο και στην εσωτερική του δομή.

Η Δημοκρατική Αριστερά ενώ συγκεντρώνει συμπάθειες σε ένα τμήμα ψηφοφόρων, αρνείται την προοπτική της αριστερής συνεργασίας, ενώ βασικό της μειονέκτημα είναι η δήλωσή της ότι θα σεβαστεί τις «δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα» - δηλαδή θα σεβαστεί το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις;

  Ωστόσο, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, ακόμη και με τη διαμόρφωση μιας αντιμνημονιακής πλειοψηφίας στη Βουλή, το σίγουρο είναι ότι από τη Δευτέρα θα απαιτηθούν νέες σκληρές ρήξεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις του εγχώριου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, όσο και με τις δομές της ΕΕ και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ηγεσία όπως και με τις παγκόσμιες δυνάμεις του καπιταλισμού, που στην προμετωπίδα τους βρίσκονται οι «αγορές» και  το ΔΝΤ.

 Είναι βαθιά ανάγκη, λοιπόν, στους νέους πολιτικούς συσχετισμούς να υπάρξει η πιο ισχυρή εκπροσώπηση της Αριστεράς – σε όλες της τις εκφράσεις- και ειδικότερα σ’ εκείνες που παρουσιάζουν μεγαλύτερη αξιοπιστία και διαθεσιμότητα να συγκρουστούν με το Μνημόνιο και να ανοίξουν το δρόμο σε μια άλλη προοπτική.

    Δυνάμεις που θα διαθέτουν μια διαφορετική σχέση με τους εργαζομένους, την κοινωνία, τα κοινωνικά κινήματα.  

  Προτείνουμε, λοιπόν, την κριτική ψήφο στην Αριστερά.

 Ωστόσο, θα χρειαστεί  στη συνέχεια να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την ενίσχυση της ενότητας και κοινής  δράσης της Αριστεράς, για την έκφραση της κοινωνικής Αριστεράς, για τον ανασχηματισμό και την ανασύνθεση της στην προοπτική των μελλοντικών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.

Απαιτείται, επίσης, μια νέα έκρηξη των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού κινήματος, της παρέμβασης της ίδιας της κοινωνίας και των πολιτών, ώστε να αντιμετωπίσουν τις όποιες προσπάθειες παλινόρθωσης του μνημονιακού καθεστώτος και για να πάρουν τις τύχες στα δικά τους χέρια.

Αλλά αυτά θα τα ξαναπούμε και από τη Δευτέρα ….