«Ισπανική υποχώρηση» για την ευρωζώνη; Η πιθανή προσφυγή της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης και οι κλυδωνισμοί στη ζώνη του ευρώ

Η Ισπανία – σύμφωνα με δημοσιεύματα του Reuters αλλά και άλλων διεθνών Μέσων ενημέρωσης -  θα ζητήσει επίσημα αυτό το Σαββατοκύριακο από τους ευρωπαίους εταίρους της να «βοηθήσουν» στην διάσωση των τραπεζών της για να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης.

Θα γίνει έτσι η τέταρτη χώρα στη ζώνη του ευρώ που θα ζητήσει εξωτερική υποστήριξη μετά την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Αλλά η κυβέρνηση της φαίνεται να μην «υπολογίζει» τόσο ότι χρειάζεται τουλάχιστον μια προκαταρκτική εκτίμηση του ποσού του κεφαλαίου που απαιτείται από τις τράπεζες πριν από τη λήψη απόφασης.

Σύμφωνα με αξιωματούχους της ΕΕ, οι υπουργοί Οικονομικών των 17 χωρών της ζώνης του ευρώ, μάλλον θα προχωρούσαν σε τηλεδιάσκεψη το Σάββατο για να συζητήσουν μια ενδεχόμενη αίτηση  της Ισπανίας για βοήθεια.

Μια συμφωνία για την Ισπανία θεωρείται απαραίτητη πριν από τις ελληνικές εκλογές της 17ης Ιουνίου, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν περαιτέρω αναταραχή και να οδηγήσουν – σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ίδιων κύκλων -  στην έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.

Οι ισπανικές τράπεζες χρειάζονται, λοιπόν, τουλάχιστον € 40 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους σύμφωνα με το ΔΝΤ.

Το ποσό των 40 δισ. προκύπτει από τα αποτελέσματα προσομοιώσεων ακραίων καταστάσεων που διενεργούνται από το Ταμείο σχετικά με τις ισπανικές τράπεζες, αλλά μια αξιωματούχος του ΔΝΤ, δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν πιθανόν περισσότερα για να διασφαλιστεί  η ύπαρξη ενός  «αξιόπιστου τείχους προστασίας» στη χειρότερη περίπτωση, σε μια περίοδο  που καταγράφεται μείωση της ανάπτυξης κατά 4% στην Ισπανία φέτος.

Πιθανόν αυτό το ποσό να είναι 1,5 ή και δύο φορές μεγαλύτερο προκειμένου να πειστούν οι «αγορές» ότι οι ισπανικές τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες για να αντέξουν τους κλυδωνισμούς.

Η ευρωζώνη σε σοβαρό κίνδυνο …

Η εξέλιξη της κατάστασης στην Ελλάδα και την Ισπανία θα μπορούσε να οδηγήσει τη Moody να μειώσει την θέση πολλών χωρών της ζώνης του ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των χωρών με τον υψηλότερο βαθμό ΑΑΑ, όπως η Γαλλία ή και η ίδια η Γερμανία, προειδοποίησε ο οργανισμός αξιολόγησης την Παρασκευή.

Ειδικότερα, μια έξοδος της Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόσθετη πίεση στις αξιολογήσεις των χωρών της περιοχής, υποστηρίζει ο οργανισμός αξιολόγησης.

Θα οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες για τους επενδυτές σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου, τόσο άμεσα λόγω της μετατροπής του ευρώ σε εθνικό νόμισμα, αλλά και έμμεσα λόγω των ισχυρών μακροοικονομικών διαταραχών που θα προκύψουν, συνεχίζει η Moody.

Ο κίνδυνος της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ απειλεί ιδιαίτερα τις αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της Κύπρου (Ba1, αρνητικές προοπτικές), Πορτογαλίας (Ba3, αρνητικές προοπτικές), Ιρλανδίας (Ba1, αρνητικές προοπτικές),  Ιταλίας (Α3, αρνητικές προοπτικές) και  Ισπανίας (Α3, αρνητικές προοπτικές).

Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να εγκαταλείψει το ευρώ, απειλώντας την ίδια την επιβίωση του ενιαίου νομίσματος, ο οίκος  Moody " θα επανεξετάσει την αξιολόγηση όλων των χωρών, συμπεριλαμβανομένων των χωρών με πιστοληπτική διαβάθμιση AΑΑ" , ακόμη και με την υψηλότερη κατάταξη, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ που βρίσκονται στην υψηλότερη κατάταξη ΑΑΑ από τη Moody είναι η Αυστρία, η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και οι Κάτω Χώρες.

Την Πέμπτη, η Fitch,  ανταγωνίστρια της Moody, είχε προχωρήσει σε μια βαριά «ποινή»  για την Ισπανία, με τη μείωση της πιστοληπτικής της ικανότητας κατά τρεις βαθμίδες σε BBB. Ο οίκος αυτός υπολογίζει ότι η αναδιάρθρωση του κεφαλαίου των ισπανικών τραπεζών θα μπορούσε να βρίσκεται μεταξύ 60 και 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή στο 6% ως 9% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Πακτωλός δισεκατομμυρίων στη «μαύρη τρύπα» των τραπεζών.

Εμμονή στις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας από τη Μέρκελ και την ηγεσία της ΕΕ.

Το «παραμύθι» ότι η Ελλάδα είναι το μαύρο πρόβατο στην ΕΕ ενώ αλλού τα πράγματα είναι καλύτερα , άρα και αναστρέψιμα – με τη συνέχιση της ίδια πολιτικής.

Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα των μέτρων, της στάσης και της αντιμετώπισης από τυους ηγετικούς κύκλους της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ίσως, γι’ αυτό και η ευρωζώνη έχει τεθεί σε ελεύθερη περιδίνηση.

Πληθαίνουν οι φωνές – ακόμη και από διακεκριμένους επιστήμονες και υποστηριχτές του ευρώ – ότι οι προσεχείς εβδομάδες και μήνες είναι εξαιρετικά κρίσιμες για το ευρώ.

Προβλέποντας μέχρι και τη διάλυση της ευρωζώνης.

Ή και τη μετατροπή της σε ζώνη δύο ταχυτήτων. Όπως, με τον αυταρχισμό και το θράσος που τη διακρίνει διακήρυξε και η Μέρκελ.

Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, που και ο νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός Economistσε σκίτσο του παρουσίασε την οικονομία της ευρωζώνης με πτώμα που ματαίως επιχειρείται να νεκραναστηθεί.

Ο άνανδρος ψευτοτσαμπουκάς του εκπροσώπου της «Χρυσής Αυγής» και το υπόστρωμα της νεοναζιστικής και ακροδεξιάς βίας

Η βάρβαρη και χυδαία επίθεση του νεοναζιστή εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής στη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου κάνει ήδη το γύρο όλου του κόσμου.

Το γεγονός αποτελεί έμπρακτη και δημόσια απόδειξη της υφής  της συγκεκριμένης οργάνωσης που αποτελεί ενσάρκωση του εθνικοσοσιαλισμού στη χώρα μας.

Βεβαίως, μόνο τυχαία ή συμπτωματική δεν ήταν αυτή η εξέλιξη.

Με την ιδεολογία και τη νοοτροπία που χαρακτηρίζει αυτό το μόρφωμα παρόμοιες ή και χειρότερες ενέργειες ήταν απολύτως σίγουρο ότι θα συμβούν.

Ήδη η «Χρυσή Αυγή» εμπλέκεται σε πληθώρα επιθέσεων, προπηλακισμών, ακόμη και δολοφονικών ενεργειών σε βάρος όχι μόνο μεταναστών αλλά και σε βάρος Ελλήνων πολιτών.

 Η φυλετική, τυφλή, άνανδρη – αλλά και σεξιστική όπως αποδεικνύεται – βία χαρακτηρίζει τη δράση της.

Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι ενέχεται σε προβοκάτσιες στη διάρκεια επεισοδίων και σε επιθέσεις σε βάρος πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.

Στις τελευταίες εκλογές ένα μέρος πολιτών έδωσε την ψήφο του στη «Χρυσή Αυγή» ως μια εκδήλωση αντισυστημική και «αηδίας» προς το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

 Εκείνο που δεν είναι κατανοητό από αυτούς τους ψηφοφόρους είναι ότι η  «Χρυσή Αυγή» μόνο «αντισυστημική» δύναμη δεν είναι. Στην ουσία αποτελεί το βραχίονα των πιο μαύρων και σκοτεινών δυνάμεων της ελληνικής ολιγαρχίας. Είναι όργανο εκτροπής και προετοιμασίας ανώμαλων πολιτικών εξελίξεων με κύριο στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των ισχυρών, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις της.

Όπως άλλωστε ήταν και ο εθνικοσοσιαλισμός του Χίτλερ που εξέφρασε τις δυνάμεις του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930.

 Από την άλλη μάλλον σαν «κροκοδείλια» δάκρυα μπορούν να χαρακτηριστούν οι καταγγελίες των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν αυτές που φιλόξενα δέχτηκαν το ΛΑΟΣ στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου; Και πολύ περισσότερο ανέπτυξαν μια υπερσυντηρητική και ακροδεξιά ρητορεία στα θέματα της μετανάστευσης, της δήθεν αντιμετώπισης της εγκληματικότητας – την ίδια στιγμή που η πολιτική τους διόγκωνε αυτά τα προβλήματα – και έτσι στην ουσία εξέθρεψαν το «αυγό του φιδιού»;

 Και πώς αυτά τα φαινόμενα δεν θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε μια κοινωνία που σαρώνεται από τις πολιτικές του Μνημονίου, που η ανεργία έφτασε – επίσημα – στο 21% με 1.100.000 ανέργους και με το ανατριχιαστικό ποσοστό 52%  ανάμεσα στους νέους. Σε μια κοινωνία που συσσωρεύει οργή και απελπισία;

 Είναι προφανές  ότι υπάρχει δημοκρατικό χρέος για βαθιά και ουσιαστική αντιμετώπιση της απόπειρας εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας και ειδικότερα των νέων.

 Εγείρεται, όμως, ένα ερώτημα; Κατά πόσο η «Χρυσή Αυγή» μπορεί να λειτουργεί ως οργάνωση κοινοβουλευτική και συνταγματική; Να προστατεύεται δηλαδή από το Σύνταγμα και να μπορεί να απολαμβάνει τα προνόμια που της παρέχει αυτή η δυνατότητα;

Μια οργάνωση που οικοδομείται πάνω στην ιδεολογία του ναζισμού;

Που εξαπολύει το μίσος σε βάρος τόσο των μεταναστών αλλά και των ίδιων των Ελλήνων, καλλιεργώντας μια εμφυλιοπολεμική αντιπαράθεση.

 Που πολλά από τα μέλη της και ειδικότερα από τα προβεβλημένα στελέχη της εμπλέκονται σε εγκληματικές δράσεις, με δραστηριότητες του υποκόσμου, της νύχτας, της «προστασίας» σε διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες;

Που καλλιεργεί την ωμή βία και πιθανόν είναι υπόλογη για σειρά εγκληματικών πράξεων;

Η γνώμη μας είναι ότι τέτοιου τύπο οργανώσεις κινούνται εκτός συνταγματικού πλαισίου και συνεπώς οι δημοκρατικοί θεσμοί οφείλουν να λάβουν μέτρα υπεράσπισής τους.

Βεβαίως, αυτά τα φαινόμενα δεν είναι μόνο ελληνικά.

Τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μια σημαντική άνοδος της άκρας δεξιάς και νεοφασιστικών μορφωμάτων σε όλη την Ευρώπη ως συνέπεια της οξύτατης οικονομικής κρίσης που διατρέχει ολόκληρη την ήπειρο.

 Η δράση των νεοναζιστικών μορφωμάτων συνδέεται πέρα από την εκλογική τους παρουσία με πράξεις ωμής και ακραίας βίας.

Όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, η δράση συμμορίας νεοναζιστών που δολοφόνησε μετανάστες, μεταξύ των οποίων και έναν Έλληνα.

Η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας – καθυστερημένα και υποκριτικά – ζήτησε «συγγνώμη» από τις οικογένειες των θυμάτων.

Όμως, το συνταγματικό δικαστήριο αυτής της χώρας «απέτυχε» αρκετές φορές  να χαρακτηρίσει αντισυνταγματική τη δράση του «Εθνικού» - ναζιστικού προσανατολισμού – κόμματος, μέλη του οποίου ήταν και οι δράστες αυτών των δολοφονιών.

 Πρόσφατη, ακόμη, είναι και η σφαγή δεκάδων νέων – 77 νεκροί και 242 τραυματίες - από το νεοναζιστή δολοφόνο Μπρέιβικ στη Νορβηγία. Το ανατριχιαστικό είναι ότι η νορβηγική ακροδεξιά στην ουσία στηρίζει τον αιμοδιψή δολοφόνο αφού μέλη της παρουσιάστηκαν ως «μάρτυρες υπεράσπισης» του  στις 31 Μαΐου στη δίκη που διεξάγεται αυτή την περίοδο στη νορβηγική πρωτεύουσα.

Οι «μάρτυρες» αυτοί υποστήριξαν ότι η Νορβηγία «απειλείται» από τη μετανάστευση των Μουσουλμάνων – ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε και ο ίδιος ο Μπρέιβικ. Ο Arne Tumyr, ο οποίος είναι επικεφαλής μιας οργάνωσης που ονομάζεται «Σταματήστε την Ισλαμοποίηση της Νορβηγίας» και ο Tore Tvedt, ιδρυτής του ακροδεξιού μορφώματος Vigrid, υποστηρίζουν ότι βρίσκονται σε «πόλεμο με το Ισλάμ» και ότι «αν επικρατήσουν οι Μουσουλμάνοι, το Νορβηγικό έθνος θα εξαφανιστεί».

Τώρα, αν αυτές οι απόψεις σας θυμίζουν κάποιες αντίστοιχες που εκφράζονται και στη δική μας κοινωνία, ας αναλογιστούμε ότι ίσως δεν βρίσκεται μακριά η εποχή όπου και στην Ελλάδα θα βιώσουμε αντίστοιχες φρικαλέες καταστάσεις.

Ας δράσουμε, προτού είναι πολύ αργά.

Ας μην επιτρέψουμε να διογκωθούν αυτά τα φαινόμενα στη χώρα που καυχιέται ότι γέννησε τη δημοκρατία.

Το βίντεο που ακολουθεί είναι αρκετά διδακτικό για  αντίστοιχες πρακτικές στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γερμανία.

Το τέλος της γερμανικής αυταπάτης; Ή μήπως η κρίση φτάνει και στη Γερμανία;

 Αναλυτές σημειώνουν ότι επί δύο χρόνια η Γερμανία ασκούσε πολιτική διαχείρισης της κρίσης σαν να ήταν ένα περιθωριακό πρόβλημα της ευρωζώνης, σαν να ήταν πρόβλημα των άλλων, των Ελλήνων, των Πορτογάλων, των Ισπανών και των Ιταλών, όλων εκείνων δηλαδή που ξέφυγαν από τους δημοσιονομικούς τους στόχους και θα έπρεπε να τιμωρηθούν γι' αυτό. Η γερμανική οικονομία αναπτύσσονταν, το ποσοστό των ανέργων μειώνονταν. Στο μεταξύ όμως σταδιακά και ο τελευταίος γερμανός πολίτης συνειδητοποιεί ότι η στείρα πολιτική λιτότητας δεν έφερε αποτέλεσμα αυτά τα χρόνια.

Οι γερμανοί επιχειρηματίες φοβούνται ότι η κρίση από την περιφέρεια της Ευρώπης θα αγγίξει και τον πυρήνα της και ότι μια οικονομία δεν μπορεί να κινείται αποκομμένη και αλώβητη από τις εξελίξεις στο άμεσο γεωγραφικό της περιβάλλον. Οι μάνατζερ πωλήσεων στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα για τις προοπτικές των επιχειρήσεών τους: τελικά η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης δεν είναι και τόσο ανθεκτική και αλώβητη απέναντι στην κρίση. Τον Μάιο, για πρώτη φορά στους τελευταίους έξι μήνες έπεσε ο μηνιαίος δείκτης επιχειρηματικού κλίματος ifo στη Γερμανία που θεωρείται το πιο σημαντικό βαρόμετρο για την κατάσταση στη γερμανική οικονομία. Ήδη η ζήτηση από χώρες σε κρίση έχει κατακόρυφα μειωθεί και θεωρούν ότι αυτό μπορεί να είναι η αρχή.

 Την ίδια στιγμή τις ευθύνες της Γερμανίας στην ευρωκρίση καταγγέλλει σε άρθρο του ο πρώην υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ.

 «To ευρωπαϊκό σπίτι βρίσκεται στις φλόγες» είναι το τίτλος άρθρου του πρώην υπουργού Εξωτερικών επί καγκελαρίας Σρέντερ, Γιόσκα Φίσερ, που φιλοξενεί  η σημερινή Süddeutsche Zeitung. Ο Φίσερ καταλογίζει ευθύνες στην ΄Αγκελα Μέρκελ για την πολιτική λιτότητας, η οποία, όπως επισημαίνει, έφερε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα στα τρία χρόνια της κρίσης χρέους.

«Με κηροζίνη, αντί για νερό»

 «Το ευρωπαϊκό σπίτι φλέγεται κι ακόμη και το συντηρητικό Λονδίνο ζητά λογικά και αποφασιστικά βήματα της πυροσβεστικής, αλλά έκανε τον λογαριασμό χωρίς την πυροσβεστική και της επικεφαλής της ‘Αγκελα Μέρκελ» γράφει χαρακτηριστικά ο Φίσερ.

 «Η Ευρώπη με οδηγό τη Γερμανία σβήνει τη φωτιά με κηροζίνη αντί για νερό και έτσι η φωτιά εξ αιτίας των μέτρων λιτότητας της Μέρκελ εξαπλώνεται γρήγορα. Είναι ο λόγος που η δημοσιονομική κρίση στην ευρωζώνη μέσα σε τρία χρόνια απέκτησε χαρακτηριστικά υπαρξιακής κρίσης» υπογραμμίζει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών.

Ο Φίσερ σχολιάζει το αποτέλεσμα των εκλογών στις χώρες του ευρώ και υποστηρίζει ότι η απόφαση για το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στα χέρια της Γερμανίας και της Γαλλίας. «Οι τελευταίες εκλογές στη Γαλλία και στην Ελλάδα, αλλά κι αυτές για την τοπική αυτοδιοίκηση στην Ιταλία, οι αναταραχές στην Ισπανία και την Ιρλανδία δείχνουν ότι οι λαοί έχουν χάσει από καιρό την πίστη τους στην χωρίς ανάπτυξη πολιτική λιτότητας που επιβάλει η Γερμανία . (…) Το αποτέλεσμα είναι να απειλείται με χάος η Ελλάδα, και η θύελλα στις ισπανικές, ιταλικές και γαλλικές τράπεζες να κινδυνεύει να μετατραπεί σε ανεμοστρόβιλο που θα διαλύσει την Ευρώπη. Και μετά»; αναρωτιέται ο Φίσερ. «Θα ακυρωθούν οι προσπάθειες δύο ευρωπαϊκών γενεών που οδήγησε την ήπειρό μας στην πλέον μακρόχρονη περίοδο ειρήνης και ευμάρειας»;