Όχι στη νέα λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων της τρόικα και των κυβερνητικών ανδρείκελων – Να φύγει αυτή η κυβέρνηση ΤΩΡΑ

Τα γελοία ψέματα του Σαμαρά και της κυβέρνησης αχυρανθρώπων κατέρρευσαν ταχύτατα.

Πάει τα success story …

Πάνε οι δηλώσεις ότι «βγαίνουμε» από το Μνημόνιο …

Τώρα έχουμε τις νέες υποχωρήσεις, τη νέα υποταγή στις ιταμές απαιτήσεις των τροϊκανών, των τοκογλύφων και δανειστών …

Και για να μην ξεχνιόμαστε … και της ελληνικής ολιγαρχίας που άριστα βολεύεται με αυτά τα μέτρα …

Έχουμε, λοιπόν, «διαπραγματεύσεις» στο Παρίσι όπου η τρόικα, το ΔΝΤ, οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρουσιάζονται άτεγκτοι και στην ουσία ζητούν «νέο αίμα», νέα οδυνηρά και αβάστακτα μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού.

Τα οποία η «ελληνική» κυβέρνηση φαίνεται πρόθυμη να τους τα δώσει για πάρει τη  … δόση του ενός δις. ευρώ περίπου.

Για ένα δισεκατομμύριο, λοιπόν – το οποίο είναι υποπολλαπλάσιο των μιζών, των αθέμιτων συναλλαγών, των τοκογλυφικών επιτοκίων, του ξεπουλήματος της δημόσιας και εθνικής περιουσίας – η κυβέρνηση Σαμαρα – Βενιζέλου φέρεται πρόθυμη

·         Να πετσοκόψει το ασφαλιστικό, με νέες μειώσεις συντάξεων, τσάκισμα ως και εξαφάνιση των επικουρικών, γενική αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης

·         Να προχωρήσει σε νέες μειώσεις μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα

·         Να αυξήσει το ΦΠΑ και στην ελάχιστη και στη μέγιστη κατηγορία

·         Να επιτρέψει τις ανεξέλεγκτες απολύσεις

Και άλλα απάνθρωπα και  εξοντωτικά μέτρα …

Το ερώτημα είναι:

Με ποια πολιτική και ηθική νομιμοποίηση μπορεί να το κάνει αυτό;

Δε συζητάμε άλλου τύπου επιχειρήματα.

Ότι η πολιτική των Μνημονίων και της οδυνηρής λιτότητας έχει αποτύχει παταγωδώς.

Ότι το Δημόσιο Χρέος αυτή την περίοδο όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά καλπάζει ανεξέλεγκτο ξεπερνώντας τα 370 δις ευρώ!!!

Δεν συζητάμε για την ανεργία, την κοινωνική δυστυχία, για την υποθήκευση του μέλλοντος αυτού του τόπου και ειδικότερα των νέων ανθρώπων.

Όλα αυτά και πολλά ακόμη τα έχουμε τονίσει επανειλημμένως …

Σήμερα γίνεται απολύτως κατανοητό ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνέχισης των ίδιων αδιεξόδων.

Της ίδιας καταστροφικής πολιτικής.

Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί ΤΩΡΑ.

Και είναι χρέος των δυνάμεων της Αντιπολίτευσης, ειδικότερα των δυνάμεων της Αριστεράς, να καλέσουν σε ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό, στη δημιουργία ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου   για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης των ανδρεικέλων της τρόικα και της ολιγαρχίας και δημοκρατική διέξοδο με άμεση προσφυγή στις εκλογές.

Χωρίς αυταπάτες και έχοντας εγρήγορση για τις όποιες παρεμβάσεις, εκβιασμούς ή  νέες αντιδημοκρατικές εκτροπές.

Και χωρίς, όμως, στενόκαρδους μικροκομματικούς υπολογισμούς.

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε σε μια ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία όπου ο καθένας – είτε είναι πολιτική δύναμη, είτε κοινωνικό κίνημα, είτε πολίτης ως άτομο – καλείται να αναλάβει τις ευθύνες του. 

Μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες στην Αθήνα και άλλες πόλεις – οι εργαζόμενοι στέλνουν το δικό τους μήνυμα για ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων

Μεγάλες ήταν οι συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώθηκαν στην Αθήνα από τη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αλλά και το ΠΑΜΕ.

Πρώτη έφτασε στο Σύνταγμα η πορεία του ΠΑΜΕ γύρω στις 12.20΄μμ και περνούσε μπροστά από τη Βουλή μέχρι τη 1μμ.

Λίγο αργότερα έφτανε στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος η πορεία των ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ και πολλών συνδικάτων.

Μπορεί να ήταν χωριστές οι πορείες, αλλά μπορούσες να διαπιστώσεις ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:

Διακρίνονταν από το πάθος και το δυναμισμό, την απαίτηση για ριζική αλλαγή των πολιτικών που εφαρμόζονται.

 Έστελναν το μήνυμα  ότι οι εργαζόμενοι και οι πολίτες δεν μπορούν να αντέξουν άλλο τη λιτότητα, την ανεργία, τη θυσία όλων των εργασιακών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων, την καταστροφή των κοινωνικών υποδομών στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση.

 Δεν μπορούν να ανεχτούν άλλο πια το σύγχρονο εργασιακό και κοινωνικό Μεσαίωνα.

Η απαίτηση για ανατροπή εδώ και τώρα ήταν έντονη  στα συνθήματα αλλά και στα πρόσωπα των συγκεντρωμένων.

Η διάθεση για συνέχιση του αγώνα μέχρι να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα ολοφάνερη.

Άλλωστε το επόμενο ραντεβού είναι την Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου, ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού για το 2015.

Μπροστά στη Βουλή …

Ώστε να είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός αυτού του είδους που μπαίνει για ψήφιση … 

Luxleaks, φόροι και ανέξοδες πολιτικές μεγαλοστομίες

από το Μ ...

Πέρα από τις πρώτες «οργισμένες» αντιδράσεις κρατών, κομμάτων και μέσων ενημέρωσης για το σκάνδαλο του φορολογικού «παραδείσου» του Λουξεμβούργου, πώς προχωράμε; Τι προτείνεται για την αντιμετώπιση του φαινομένου πέρα από τα αυτονόητα, όπως η  αναγκαιότητα της φορολογικής εναρμόνισης των κρατών της ευρωζώνης; Τα ερωτήματα δεν έχουν τελειωμό. Γιατί δεν τιμωρείται και το Λουξεμβούργο όπως η Κύπρος; Γιατί η φορολογική εναρμόνιση της Ε.Ε. δεν προχωρά και σε θέματα φορολόγησης επιχειρήσεων, αλλά παραμένει μόνο σε αυτά του ΦΠΑ; Τι αποτελέσματα θα είχε η «τιμωρία» του Λουξεμβούργου; Ποια κράτη μετατρέπονται σε φορολογικούς «παραδείσους» και γιατί;

Ποια κράτη γίνονται φορολογικοί «παράδεισοι» και γιατί. Οι μεγαλύτεροι φορολογικοί «παράδεισοι» βρίσκονται στο κέντρο του Μανχάταν και το city του Λονδίνου, και όχι σε κάποιο εξωτικό νησί. Οι περιοχές των μητροπολιτικών κέντρων του χρηματιστηριακού καπιταλισμού αποτελούν και τους μεγαλύτερους φορολογικούς «παραδείσους». Ξέρουμε πολύ καλά πως η φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών και του κινητού  (σε τίτλους) πλούτου ουδέποτε φορολογήθηκε στον ίδιο βαθμό με άλλες οικονομικές δραστηριότητες και μορφές πλούτου.

Εκτός από τις παραπάνω περιοχές, που χωροθετούνται στις πρωτεύουσες των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών και σχηματισμών (τέτοια περίπτωση είναι και το Λουξεμβούργο, τηρουμένων των αναλογιών), μεγάλες πιθανότητες να αποτελέσουν «παραδείσους»  έχουν μικρά κράτη, που ο πληθυσμός τους δεν υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο, διαθέτουν σχετικά υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, ανεπτυγμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα και διαρκή πολιτική σταθερότητα. Το τελευταίο χαρακτηριστικό, η πολιτική σταθερότητα, σύμφωνα με έρευνες, ανεβάζει τις πιθανότητες ένα μικρό κράτος με λιγοστό και σχετικά ευκατάστατο πληθυσμό να αποτελέσει φορολογικό «παράδεισο» από το 25% στο 61% (βλ. D.  Dharmapala, J. R. Hines Jr, «Which countries become tax havens?», Journal of Public Economics, 93, 2009).  Τα μικρά αυτά κράτη διαθέτουν ένα γνώρισμα που δεν διαθέτουν οι μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις: εντός τους, η γενική κεφαλαιακή σχέση αναπαράγεται ευκολότερα και φτηνότερα, λόγω του μεγέθους του κράτους, καθώς  και του πληθυσμού (μικρού και ευκατάστατου). Τα περισσότερα αγαθά αποκτώνται με το πρωτογενές εισόδημα των κατοίκων, και όχι με τη βοήθεια δευτερογενών αναδιανεμητικών θεσμών. Τα μεγάλα καπιταλιστικά κράτη, αντίθετα,  και έχουν μεγάλες ανάγκες ειδικής και γενικής αναπαραγωγής του καπιταλισμού τους, και δεν μπορούν να αποφύγουν τη σημαντική φορολόγηση των εισοδημάτων.

Ο ρόλος της διεθνούς κινητικότητας του κεφαλαίου. Αν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των κρατών-«παραδείσων» αποτελούν τους υποκειμενικούς παράγοντες της ύπαρξης τους, ποιοι είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες που προκαλούν τη δημιουργία τους; Σε αδρές γραμμές, η κινητικότητα του ίδιου του παραγωγικού συντελεστή που λέγεται «κεφάλαιο», είτε με άυλες μορφές είτε με τη μορφή των πολυεθνικών εταιριών. Λόγω της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, τα φορολογικά συστήματα των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων-εξαγωγέων κεφαλαίου προσπαθούν να αποφύγουν τη διπλή φορολόγηση του κεφαλαιακού εισοδήματος, και στη χώρα όπου αυτό «μεταναστεύει» και στην ίδια του την χώρα, όπου επιστρέφει με τη μορφή εισοδημάτων από κέρδη στην αλλοδαπή.

Ωστόσο, η αποφυγή της διπλής φορολόγησης οδηγεί ταχύτατα τις εταιρείες σε πρακτικές γενικής φοροαποφυγής. Είναι η στιγμή που η μικρή χώρα ανακαλύπτει πως έχει κάθε λόγο να χρησιμοποιήσει το φορολογικό της σύστημα και το ευρύτερο θεσμικό της πλαίσιο ως χωροθετική βάση εικονικών εταιριών που αντικαθιστούν τις πραγματικές δραστηριότητες της μητρικής εταιρείας, στη χώρα προέλευσης, με ελάχιστα φορολογούμενες και εικονικές δραστηριότητες στη χώρα-«παράδεισο». Πρόκειται, στην ουσία, για επιλογή των πιο εύκολων και άμεσων τρόπων διεθνοποίησης της οικονομίας της μικρής χώρας, διαμέσου της προσέλκυσης σημαντικών κεφαλαιακών εισροών. Έτσι ωφελούνται τόσο η μικρή χώρα, μέσω μιας έμμεσης δημοσιονομικής αναδιανομής πόρων μεταξύ χωρών, όσο και η μητρική επιχείρηση που δημιούργησε την εικονική εταιρία για να αποφύγει τη φορολόγηση.

Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης; Από τις προηγούμενες διαπιστώσεις καταλαβαίνουμε ότι η «τιμωρία» της χώρας που μετατρέπεται σε φορολογικό «παράδεισο» αλλά και οι εξαγγελίες φορολογικής εναρμόνισης θα παραμείνουν εξαγγελίες. Λόγω της διεθνοποίησης του κεφαλαίου, δημιουργούνται αντικειμενικοί λόγοι και κίνητρα δημιουργίας «παραδείσων» και έμμεσων δημοσιονομικών μεταφορών. Η κατάργηση ενός «παραδείσου» θα εκτρέψει τη δημοσιονομική μεταφορά φόρων σε άλλη κατεύθυνση, σε άλλον «παράδεισο». Το πρόβλημα που δημιουργεί το Λουξεμβούργο δεν αντιμετωπίζεται με το χρηματοοικονομικό αυταρχισμό, αλλά με τη δημοσιονομική δικαιοσύνη και την αντιμετώπιση της λιτότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.  Ένα πρώτο βήμα είναι  ο κοινοτικός προϋπολογισμός, το βασικό εργαλείο δημοσιονομικής αναδιανομής της Ε.Ε., να αυξηθεί σημαντικά από το χαμηλότατο επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Κατόπιν, πρέπει να επανεξεταστούν οι συμμετοχές των κρατών-μελών στη χρηματοδότησή του.

Με άλλα λόγια, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπιστεί ο φορολογικός ανταγωνισμός εντός της Ε.Ε. είναι η χώρα που τον χρησιμοποιεί για να προσελκύσει εύκολη φορολογική βάση και να εκμεταλλευτεί μια έμμεση δημοσιονομική μεταφορά πόρων από τα υπόλοιπα κράτη να υποχρεωθεί σε μεγαλύτερη συμμετοχή, από τα υπόλοιπα κράτη, στον αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό. Να αντιμετωπιστεί, δηλαδή, η έμμεση και άτυπη δημοσιονομική μεταβίβαση προς τον «παράδεισο» με μια αντίθετης κατεύθυνσης άμεση δημοσιονομική μεταφορά στον κουμπαρά του κοινοτικού προϋπολογισμού. Μια τέτοια λύση όμως ο υπαρκτός ευρωπαϊκός καπιταλισμός δεν μπορεί να την εφαρμόσει. Η σημερινή αυτοκαταστροφική και αυταρχική Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει τους φορολογικούς «παραδείσους»· της αρκούν οι ανέξοδοι λεονταρισμοί και οι ανόητες επιδείξεις πυγμής.

ΗΠΑ: Δωδεκάχρονος με ψεύτικο όπλο έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικού

του Μ ….

Την ώρα που η αμερικανική κοινή γνώμη αναμένει την τελική απόφαση για τη δολοφονία από αστυνομικούς του Αφροαμερικανού Μάικλ Μπράουν, τον περασμένο Αύγουστο στο Μιζούρι, ο Ταμίρ Ράις ένα 12χρονο παιδί στο Κλίβελαντ είναι το επόμενο θύμα της αστυνομικής ασυδοσίας.

  Όλα άρχισαν όταν κάποιος τηλεφώνησε στην αστυνομία και κατήγγειλε ότι ο 12χρονος κραδαίνει ένα πιστόλι, με αποτέλεσμα να τρομάζουν οι περαστικοί, ωστόσο επεσήμανε ότι δεν μπορούσε να αντιληφθεί αν πρόκειται για αληθινό όπλο.

Στο σημείο έφθασαν δύο αστυνομικοί. Ο πρώτος είχε μόλις ένα χρόνο προϋπηρεσίας, ο δεύτερος περισσότερα από 10 χρόνια… το κλασικό «ζευγάρι» του νέου και του παλιού όπως πολύ ωραία έχουν εμφυσήσει οι ταινίες του Χόλυγουντ, θέλοντας να προβοκάρουν την ισορροπημένη φιλοσοφία των  αρχών, δηλαδή το συνδυασμό του ενθουσιασμού με την εμπειρία.

Ο Ταμίρ, σύμφωνα με την αστυνομία, αρνήθηκε να υπακούσει εντολή των αστυνομικών να σηκώσει τα χέρια του και ένας από αυτούς τον πυροβόλησε δύο φορές. Είπαν ότι τράβηξε το όπλο από το παντελόνι του…

Ο μικρός ξεψύχησε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο και το όπλο αποδείχτηκε… ψεύτικο.

Ο επικεφαλής της αστυνομικής υπηρεσίας στο Κλίβελαντ, είπε ακόμη ότι οι δύο αστυνομικοί δεν είχαν ενημερωθεί για τις επισημάνσεις του καταγγέλλοντος, ότι δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν πρόκειται να αληθινό πιστόλι.

Η έρευνα που είναι εξέλιξη δεν αναμένεται να φωτίσει περισσότερο την υπόθεση… η πεπατημένη διαδικασία της διαθεσιμότητας των δύο αστυνομικών δεν πρόκειται να πάει πίσω το χρόνο, ούτε καν να συμμορφώσει την αστυνομική αυθαιρεσία.

Η τοπική βουλευτής Αλίσια Ρις πάντως, είδε το θέμα από την άλλη σκοπιά καταδικάζοντας ουσιαστικά για άλλη μία φορά το θύμα. Είπε ότι θα καταθέσει τροπολογία ώστε τα ψεύτικα όπλα να φέρουν πιο έντονα χρωματικά χαρακτηριστικά!!!

Διόλου δεν αναφέρθηκε στα περί αστυνομοκρατίας και κατάχρηση εξουσίας από τα… «όργανα», δύο άλλα χαρακτηριστικά για τα οποία έγινε γνωστό το Κλίβελαντ.

Μόλις το 2012, αστυνομικοί είχαν εκτελέσει δύο υπόπτους με 137 σφαίρες, έπειτα από καταδίωξη.

Παρέλειψε επίσης τη λεπτομέρεια ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης διεξάγει έρευνα για τις υπέρ του δέοντος, «εύθικτες» πρακτικές των αστυνομικών.

Ακόμα ένα θύμα των μπάτσων, αυτή τη φορά μόλις 12 ετών αλλά αυτός κρατούσε όπλο..ψεύτικο. Δεν χρειάζονται παραπάνω λόγια.. Μόνο αντίδραση απέναντι στο φασισμό των αρχών, μέχρι την ανατροπή τους...

FT: Η ριζοσπαστική αριστερά έχει δίκιο για το χρέος στην Ευρώπη

του Μ ...

Η ριζοσπαστική αριστερά έχει δίκιο για το χρέος της Ευρώπης, επισημαίνει σε άρθρο του στους FT ο Wolfganf Munchau.

Τα κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς βλέπει και ο έγκυρος αρθρογράφος των Financial Times ​Wolfgang Münchau ως τα μόνα που μπορούν να δώσουν μια ρεαλιστική και λογική λύση στο πρόβλημα του ευρωπαϊκού χρέους. Σε εκτεταμένο άρθρο του στους Financial Times, ένας από τους πλέον σημαντικούς αρθρογράφους της εφημερίδας, αναλύει την άνοδο των Podemos και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία και την Ελλάδα αντίστοιχα, ενώ τονίζει ότι τα συστημικά κόμματα με τις πολιτικές τους κινδυνεύουν να οδηγήσουν την Ευρώπη σε έναν οικονομικό "πυρηνικό χειμώνα". Καταλήγει δε στο συμπέρασμα: Αν υποστηρίζεις την έξοδο της ευρωζώνης από την κρίση, έχεις ως μόνη επιλογή να ψηφίσεις κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη.

"Ας υποθέσουμε ότι μοιράζεσαι την παγκόσμια συναινετική άποψη πάνω σε τι πρέπει να κάνει αυτή τη στιγμή η ευρωζώνη. Συγκεκριμένα, θέλεις να δεις περισσότερες επενδύσεις του δημοσίου τομέα και αναδιάρθρωση του χρέους" αναφέρουν συγκεκριμένα στο άρθρο τους οι FT.

"Τώρα, κάνε στον εαυτό σου το ακόλουθο ερώτημα: αν ήσουν πολίτης μιας χώρας της ευρωζώνης, ποιο πολιτικό κόμμα θα υποστήριζες προκειμένου η άποψη αυτή να υλοποιηθεί; Μπορεί να σε εκπλήξει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Στη Γερμανία, το μόνο κόμμα που πλησιάζει σε μια τέτοια ατζέντα είναι το Die Linke, οι πρώην κομμουνιστές. Στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ. Και στην Ισπανία, οι Podemos που εμφανίστηκαν από το πουθενά και τώρα είναι μπροστά στις δημοσκοπήσεις" σημειώνουν.

"Μπορεί να μην θεωρείς τον εαυτό σου υποστηρικτή της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ωστόσο, αν ζούσες στην ευρωζώνη και υποστήριζες τέτοιες πολιτικές, αυτή θα ήταν η μοναδική σου επιλογή. Τι γίνεται με τα κεντροαριστερά κόμματα της Ευρώπης, τους σοσιαλδημοκράτες και τους σοσιαλιστές; Μπορεί να τα λένε αυτά όταν είναι σε αντιπολίτευση. Όμως, όταν γίνουν κυβέρνηση αισθάνονται την ανάγκη να γίνουν αξιοσέβαστα, οπότε και ανακαλύπτουν τα γονίδιά τους της οικονομικής θεωρίας της προσφοράς. Θυμηθείτε ότι ο Φρανουσά Ολάντ, ο πρόεδρος της Γαλλίας, εξήγησε την στροφή της πολιτικής της κυβέρνησής του, λέγοντας ότι η προσφορά δημιουργεί ζήτηση" αναφέρουν.

"Από τα ριζοσπαστικά κόμματα που έχουν αναδυθεί πρόσφατα, αυτό που πρέπει να προσέξει κανείς είναι οι Podemos. Είναι ακόμη νέο και η ατζέντα του υπό δημιουργία. Από ό,τι έχω διαβάσει μέχρι τώρα, ίσως είναι αυτό που που έρχεται πιο κοντά από όλα εκείνα στην ευρωζώνη στο να προσφέρει μια συνεπή προσέγγιση στην μετά την κρίση οικονομική διαχείριση" συνεχίζουν οι FT.

"Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Νάτσο Αλβάρες, ανώτερο στέλεχος της οικονομικής ομάδας του κόμματος, παρουσίασε το πρόγραμμά του με αναζωογονητική σαφήνεια. Ο 37χρονος καθηγητής οικονομικών λέει ότι το ισπανικό βάρος του χρέους, τόσο ιδιωτικό όσο και δημόσιο, είναι μη βιώσιμο και πρέπει να μειωθεί. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει έναν συνδυασμό διαπραγμάτευσης των επιτοκίων, περιόδων χάριτος, αναδιάταξη του χρέους και ένα "κούρεμα". Επίσης, είπε ότι στόχος των Podemos δεν ήταν να φύγουν από την ευρωζώνη – αλλά ότι εξίσου το κόμμα δεν θα επέμενε σε συμμετοχή με κάθε κόστος. Ο στόχος είναι η οικονομική ευημερία της χώρας" σημειώνουν.

"Σε έναν εξωτερικό παρατηρητή, αυτό φαίνεται ως μια ισορροπημένη θέση. Όχι και στην Ισπανία. Το κατεστημένο φοβάται ότι η ατζέντα αυτή θα μετατρέψει τη χώρα σε μια ευρωπαϊκή εκδοχή της Βενεζουέλας. Όμως, δεν υπάρχει τίποτα το αμφιλεγόμενο στη δήλωση ότι αν το χρέος είναι μη βιώσιμο χρειάζεται να αναδιαρθρωθεί. Ή στο ότι αν το ευρώ επρόκειτο να φέρει δεκαετίες δεινών, θα ήταν απόλυτα νόμιμο να αμφισβητήσει κανείς τις δομές και τις πολιτικές της ευρωζώνης" επισημαίνουν.

"Η θέση των Podemos αναγνωρίζει μια απλή αλήθεια για την ευρωζώνη στα τέλη του 2014. Είναι λογικά ασυνεπές για ένα νόμισμα να εισέλθει σε μια διαρκή στασιμότητα και να μην αναδιαρθρώνει το χρέος του. Από τη στιγμή που τίποτα δεν γίνεται να να αποφευχθεί το πρώτο, υπάρχει πιθανότητα που αγγίζει το 100 τοις εκατό να συμβεί το δεύτερο" παρατηρούν.

"Παρόλα αυτά, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξακολουθούν να παίζουν το παιχνίδι της "παράτασης και της υποκρισίας". Πού οδηγεί αυτή η κοντόφθαλμη στρατηγική φαίνεται ξεκάθαρα στην Ελλάδα. Ύστερα από έξι χρόνια οικονομικής δυσπραγίας, η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια έντονη πολιτική κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ανέβει στην εξουσία στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, πιθανόν εντός του 2015. Η Ισπανία δεν βρίσκεται ακόμη σ' αυτές τις συνθήκες. Οι Podemos μπορεί να στερούν από τα μεγάλα κόμματα – το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης – την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του επόμενου χρόνου. Μπορεί να ωθήσει τους δύο σε έναν μεγάλο συνασπισμό γερμανικού τύπου – κάτι που θα καθιερώσει το νέο κόμμα ως την κύρια αντιπολίτευση" αναφέρουν.

"Η κατάσταση στην Ιταλία είναι διαφορετική αλλά όχι λιγότερο σοβαρή. Αν ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι αποτύχει να δημιουργήσει οικονομική ανάκαμψη στα υπόλοιπα τρία χρόνια του στο αξίωμα, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων θα είναι σε κομβική θέση να σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Σε αντίθεση με τους Podemos, αυτό είναι ένα πραγματικά ριζοσπαστικό κόμμα, υπέρ της εξόδου από το ευρώ. Το ίδιο είναι και το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και το γερμανικό Εναλλακτική για τη Γερμανία" λένε οι FT.

"Αυτό που χρειάζεται ακόμη να κάνουν οι Podemos είναι να προσφέρουν μια συνεκτική προοπτική ζωής μετά την αναδιάρθρωση του χρέους. Θα ήταν καλή ιδέα αν το κόμμα οργανωνόταν σε επίπεδο ευρωζώνης πέρα από τη συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επειδή εκεί είναι που οι σχετικές πολιτικές αποφάσεις δημιουργούνται. Μια λύση για το χρέος στην Ισπανία, όσο και αν είναι απαραίτητη, μπορεί να είναι μόνο η αρχή μιας γενικότερης αλλαγής πολιτικής" υποστηρίζουν.

"Η τραγωδία της σημερινής ευρωζώνης είναι η αίσθηση της παραίτησης με την οποία τα συστημικά κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς αφήνουν την Ευρώπη να παρασυρθεί στο οικονομικό ισοδύναμο ενός πυρηνικού χειμώνα. Είναι μια ιδιαίτερη τραγωδία το γεγονός ότι τα κόμματα της "σκληρής" αριστεράς είναι τα μόνο που υποστηρίζουν λογικές πολιτικές, όπως η αναδιάρθρωση του χρέους. Η άνοδος των Podemos δείχνει ότι υπάρχει απαίτηση για εναλλακτική πολιτική. Αν τα συστημικά κόμματα δεν αλλάξουν τη θέση τους, θα αφήσουν ένα μεγάλο άνοιγμα για κόμματα όπως οι Podemos και ο ΣΥΡΙΖΑ" καταλήγουν οι FT.

Οι συντάξεις στο απόσπασμα - Η τρόικα ζητεί μείωση των δαπανών κατά 1 δισ. ευρώ

του M ...

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει στείλει πίσω ως απαράδεκτες τις αναλογιστικές μελέτες που έχει καταρτίσει η κυβέρνηση, κάνοντας παρεμβάσεις που -αν υλοποιηθούν- θα μειώσουν κατά 10%-20% τις καταβαλλόμενες συντάξεις όσων συνταξιοδοτηθούν από την 1η Ιανουαρίου του 2015.

Την επέκταση του ασφαλιστικού βίου τους θα δουν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, με βαρέα και ανθυγιεινά, μητέρες ανηλίκων, εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, αν η κυβέρνηση υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει στείλει πίσω ως απαράδεκτες τις αναλογιστικές μελέτες που έχει καταρτίσει η κυβέρνηση, κάνοντας παρεμβάσεις που -αν υλοποιηθούν- θα μειώσουν κατά 10%-20% τις καταβαλλόμενες συντάξεις όσων συνταξιοδοτηθούν από την 1η Ιανουαρίου του 2015.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πρώην υπουργός Εργασίας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κ. Γιώργος Κουτρουμάνης μιλώντας στο Μega, η τρόικα ζητεί μείωση 800 εκατ. ευρώ - 1 δισ. ευρώ από τις συνταξιοδοτικές δαπάνες.

Σύμφωνα με τον Γ. Κουτρουμάνη, το ύψος της μείωσης θα εξαρτηθεί από το ύψος που θα συμφωνηθεί μεταξύ κυβέρνησης - τρόικας για το «δημοσιονομικό κενό», το οποίο η κυβέρνηση υπολογίζει στα 300 - 400 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η τρόικα στα 2 δισ.

Ο Γ.. Κουτρουμάνης είπε ότι η τρόικα ζητεί μείωση του συντελεστή υπολογισμού της σύνταξης από το 2% στο 1,7 % ή 1,8% για όσους συνταξιοδοτηθούν μετά το 2015. Ταυτόχρονα προτείνει αύξηση των ελάχιστων αναγκαίων ενσήμων για την συνταξιοδότηση από τα 4500 στα 6000 ένσημα.

 

Αναλυτικότερα, πέραν της αύξησης των ορίων ηλικίας στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, τίθεται πλέον ως προαπαιτούμενο η πρόταση του ΔΝΤ για αύξηση του κατώτατου ορίου συνταξιοδότησης στα 20 έτη εργασίας (από 15 που είναι σήμερα).

Οι μεγάλοι χαμένοι

Οι κατηγορίες ασφαλισμένων που θα απολέσουν ασφαλιστικά δικαιώματα και θα δουν να επεκτείνεται ο εργασιακός τους βίος είναι:

•  Οσοι άντρες ασφαλισμένοι του ΙΚΑ έχουν 7.500 βαρέα και ανθυγιεινά.
   
•  Οσες γυναίκες ασφαλισμένες στο ΙΚΑ επιδιώκουν να εξέλθουν, έχοντας 3.600 ημέρες ασφάλισης στα βαρέα και ανθυγιεινά.
   
• Οι γυναίκες (ΙΚΑ) με ανήλικο τέκνο που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα και περιμένουν να πιάσουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
   
• Οι μητέρες με ανήλικο που υπηρετούν στον δημόσιο τομέα.
   
• Οι ασφαλισμένες στα πάλαι ποτέ «ευγενή» Ταμεία (ΔΕΚΟ και Τραπεζών).
   
• Οι τρίτεκνοι δημόσιοι υπάλληλοι.
   
• Οσες γυναίκες ασφαλίζονται στο Ταμείο Νομικών.
   
• Οι δημόσιοι υπάλληλοι που ανέλαβαν υπηρεσία πριν από τις 31/12/1982 και συνταξιοδοτούνται με 35 έτη υπηρεσίας χωρίς όριο ηλικίας.
   
• Οσοι δημόσιοι υπάλληλοι προσλήφθηκαν από το 1983 και εντεύθεν που συνταξιοδοτούνταν με 35ετία στα 58.
   
• Οι εκπαιδευτικοί που διορίστηκαν πριν από τις 31/12/1982 και μπορούσαν να εξέλθουν με 30 έτη εργασίας στα 55.
   
• Οι ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ που συμπλήρωσαν 35 έτη στην τριετία 2010-2012 που μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν με τη συμπλήρωση των 60 ετών.
   
• Οι ασφαλισμένοι του ΕΤΑΑ που μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με τη συμπλήρωση 35 ετών (υπό την προϋπόθεση της συμπλήρωσής τους την τριετία 2010-2012) και της ηλικίας των 60 ετών.

Γενική Απεργία σήμερα - Ανάγκη να σταλεί ηχηρό μήνυμα για ανατροπή

 Μέρα γενικής απεργίας σήμερα σε όλη τη χώρα, μέρα της 24ωρης απεργίας που κήρυξαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενάντια στην ανεργία, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και όλες τις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας.

Πρόκειται για την 32η γενική απεργία των συνδικάτων από το 2010 με στόχο να στείλουν σαφές μήνυμα τόσο προς την κυβέρνηση όσο και προς την τρόικα, με φόντο την κρίσιμη διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών.

Λεωφορεία και τρόλεϊ θα λειτουργήσουν από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ, ενώ οι συρμοί του ΟΣΕ και του προαστιακού θα παραμείνουν ακινητοποιημένοι.

Μετρό και ηλεκτρικός θα κινηθούν από τις 10 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα και το τραμ θα εκτελεί δρομολόγια από τις 9 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα.

Τα πλοία θα παραμείνουν δεμένα στα λιμάνια καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας, ενώ προβλήματα αναμένονται στις πτήσεις λόγω της συμμετοχής των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στην κινητοποίηση.

Στην απεργία συμμετέχουν, επίσης, οι εργαζόμενοι στην υγεία γι’ αυτό και τα νοσοκομεία, που θα λειτουργήσουν με προσωπικό ασφαλείας.

Οι εργαζόμενοι ζητούν, μεταξύ άλλων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για το ΕΣΥ και επαναπρόσληψη των απολυθέντων ιατρών και άμεση στελέχωση του ΠΕΔΥ σε όλη τη χώρα.

Ακόμη συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στην Παιδεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία, τις πολεοδομίες και οι τραπεζοϋπάλληλοι.

Τα συνδικάτα θα πραγματοποιήσουν δύο συγκεντρώσεις. Στις 11 το πρωί της Πέμπτης στην πλατεία Κλαυθμώνος θα πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ έχει προγραμματίσει συλλαλητήριο στην Ομόνοια.

Η ΓΣΕΒΕΕ οργανώνει συγκέντρωση στον πεζόδρομο της οδού Κοραή στις 11 το πρωί και στη Θεσσαλονίκη στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης, Πλατεία Αριστοτέλους στις 10.30.

Εμείς σημειώνουμε ότι, παρά το ότι είναι η 32^η απεργία που γίνεται στα χρόνια του Μνημονίου, πραγματοποιείται και αυτή με χωριστές συγκεντρώσεις και πορείες.

Γεγονός που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις και για την αποτελεσματικότητα αυτών των κινητοποιήσεων και για το κατά πόσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι πολιτικές, εδικά από το χώρο της Αριστεράς, έχουν βγάλει τα αναγκαία διδάγματα.

Όμως, παρά τους όποιους ενδοιασμούς για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, οι εργαζόμενοι της χώρας είναι αναγκαίο να στείλουν το δικό τους ισχυρό μήνυμα, όχι απλά καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά για την εδώ και τώρα ανατροπή της.

            

Διεθνής Οργάνωση Εργασίας: Η ανεργία θα διογκωθεί - Κίνδυνος φτώχειας για το 44% των Ελλήνων

του Μ...

Αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας βρίσκεται αντιμέτωπο το 44% των Ελλήνων, σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και παρουσιάστηκε στο Ζάππειο.

Μάλιστα, η ΔΟΕ προειδοποιεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι και θα βρεθεί αντιμέτωπη με παρατεταμένη κοινωνική κρίση αν δεν ληφθούν μέτρα για την ανάσχεσή της.

Η Οργάνωση εκτιμά ότι το 2014 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2008, ενώ από την αρχή της κρίσης έχει χαθεί μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το 70% από το σύνολο των σχεδόν 1,3 εκατ. ανέργων να είναι χωρίς δουλειά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και αρκετοί για δύο έτη ή και περισσότερο. Σύμφωνα με τη ΔΟΕ, μέσα σε πέντε χρόνια έχει υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των Ελλήνων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας. Το 2013 το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 44%, ενώ το 2008 μετά βίας υπερέβαινε το 20%.

Με τα δεδομένα αυτά, η ΔΟΕ υποστηρίζει ότι, ακόμη και αν ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 2%, απαιτούνται 13 χρόνια για επανέλθει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την κρίση. Αντίστοιχα και με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της απασχόλησης το 1,3%, η αγορά εργασίας θα μπορέσει να επανέλθει στα επίπεδα του 2008 το 2034.

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας ζητά να ανασχεθεί η πολιτική των μειώσεων των μισθών και να ληφθούν επείγοντα μέτρα για τη στήριξη των θέσεων εργασίας και των επιχειρήσεων, μετά από συμφωνία κυβέρνησης, εργοδοτών και εργαζομένων.

Μεσοπρόθεσμα, η ΔΟΕ προτείνει την εφαρμογή μιας «ολοκληρωμένης στρατηγικής ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας και δηλώνει πρόθυμη να συνεργαστεί με την Ελληνική κυβέρνηση και τους κοινωνικούς εταίρους, καθώς και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Μέτρα έκτακτης ανάγκης

Στα μέτρα εκτάκτου ανάγκης περιλαμβάνονται η εγγύηση ενεργοποίησης όλων των νέων σε αναζήτηση εργασίας και των πλέον ευπαθών ομάδων, η δημιουργία επιχειρήσεων «κοινωνικής οικονομίας» ως οδοί δημιουργίας θέσεων εργασίας, η βελτιωμένη πρόσβαση σε πιστώσεις για τις μικρές επιχειρήσεις, καθώς και μια επανεξέταση του ρυθμού και του μείγματος πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης ώστε να μην υπονομεύονται οι προσπάθειες ανάκαμψης.

Μακροπρόθεσμα, η μελέτη προάγει την υιοθέτηση μέτρων όπως η διεύρυνση της οικονομικής βάσης με διευκόλυνση της επέκτασης των βιώσιμων επιχειρήσεων, ενίσχυση των δεσμών μεταξύ τουρισμού και αγρο-τροφιμικού τομέα και προαγωγή των επενδύσεων που ενισχύουν την απασχόληση.

Υπογραμμίζει δε την αναγκαιότητα της καταπολέμησης της αδήλωτης και της φτωχά αμειβόμενης εργασίας μέσω μιας ευρύτερης φορολογικής βάσης και βελτιωμένων κινήτρων για τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία, με παράλληλη απομάκρυνση των φορολογικών βαρών από το εργατικό δυναμικό, τις μικρές εταιρείες και την κατανάλωση βασικών αγαθών, προς άλλες φορολογικές βάσεις όπως η περιουσία.

Αυτό εκτιμά η έκθεση, σε συνδυασμό με την τόσο αναγκαία ενεργοποίηση των πόρων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, θα διεύρυνε με τη σειρά του το πλαίσιο πολιτικών για την στρατηγική ανάπτυξης και απασχόλησης.

Ανάμεσα στα έκτακτα μέτρα που προτείνει η ΔΟΕ, δεσπόζουσα θέση έχουν επίσης η διασφάλιση επαρκούς κάλυψης του συστήματος κοινωνικής προστασίας και η ενίσχυση του ανθρώπινου κεφαλαίου μέσω σχεδιασμού προγραμμάτων δεξιοτήτων και προσόντων με προγράμματα μαθητείας και εργασιακής εμπειρίας για τους νέους, καθώς και την ενίσχυση των δημόσιων υπηρεσιών απασχόλησης και των ενεργών προγραμμάτων αγοράς εργασίας.

Τέλος, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας προτείνει την επανοικοδόμηση του κοινωνικού διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους εργαζομένους και την «αντιμετώπιση του κατακερματισμού της συλλογικής διαπραγμάτευσης και των κενών ως προς την κάλυψη, έτσι ώστε να καλλιεργηθεί μια ισορροπημένη ανάκαμψη».