«Μαθήματα πατριωτισμού» από εκείνους που εκποιούν την Ελλάδα και οδηγούν σε απόγνωση τους Έλληνες

  Σε μια κούφια ρητορική περί πατριωτισμού, ελληνικού μεγαλείου και άλλων τέτοιων … ηρωικών δηλώσεων κατέφυγε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς  στο χαιρετισμό του κατά την τελετή εγκαινίων της έκθεσης: «Κειμήλια απελευθέρωσης 2012-13» στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

 Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε ότι η Ελλάδα δίνει σήμερα αγώνα απελευθέρωσης από τα δεσμά της υπανάπτυξης και της υπερχρέωσης, ενώ χρησιμοποιώντας στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και του Γιάννη Ρίτσου θέλησε να επισημάνει ότι με συστατικά την «ενότητα και την ομοψυχία» ο ελληνικός λαός έχει ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που έχει συναντήσει.

 Όμως, ο Αντώνης Σαμαράς και οι δυνάμεις που εκπροσωπεί με τους όρους «ενότητα» και «ομοψυχία» εννοεί ενότητα για την εφαρμογή της εξοντωτικής πολιτικής των Μνημονίων.

 Το κάλεσμα του Σαμαρά είναι κάλεσμα «εθελούσιας»  υποταγής του ελληνικού λαού στα συμφέροντα των ξένων δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας.

 Αντίθετα, βαπτίζει ως διχαστική εκείνη την πολιτική και την άποψη που διεκδικεί μια διαφορετική πορεία της χώρας και επιζητεί τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας και των βασικών δικαιωμάτων  των Ελλήνων πολιτών.

Χωρίς να την κατονομάσει, επίσης, ο πρωθυπουργός καταφέρθηκε εναντίον της Χρυσής Αυγής, λέγοντας ότι «την Κυριακή θα γιορτάσουμε το "όχι" στον φασισμό και ο πατριωτισμός δεν είναι σημαία ευκαιρίας, δεν είναι μίσος προς όλους τους άλλους».

Ξεχνά να πει ότι είναι η παράταξη και η κυβέρνησή του που «έπαιξε» πάρα πολύ το χαρτί της ξενοφοβίας,  ότι συντέλεσε κατά πολύ στη διαμόρφωση μιας  υπερσυντηρητικής πολιτικής ατζέντας προκειμένου να κερδίσει ψήφους και επιρροή στα πιο καθυστερημένα πολιτικά στρώματα, επενδύοντας στο φόβο, στην κινδυνολογία, στο συστηματικό αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα καίρια προβλήματα.

Και είναι αυτή που ανέχεται την ανεξέλεγκτη δράση των ακροδεξιών μηχανισμών σε νευραλγικούς τομείς του κράτους – παρά τις καταγγελίες που γίνονται – ενώ αρκείται σε μια κούφια επίδειξη «εκφράσεων καταδίκης» που εξαντλούνται στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Ο  πρωθυπουργός, αναφέρθηκε στην 100ή επέτειο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, διαπιστώνοντας ότι «ως λαός κρύβουμε τεράστιες δυνάμεις και όπως στα τέλη του 19ου αιώνα η Ελλάδα ήταν κάτω από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο και το 1897 είχε υποστεί ήττα από τους Τούρκους εντούτοις ανορθώθηκε και μετέτρεψε την δύναμη σε αδυναμία».

 Μόνο που ξεχνά ότι αυτή η εξέλιξη δεν προέκυψε μέσα από μια «ιδεατή διαδικασία» αλλά μέσα από οξύτατες πολιτικές συγκρούσεις, ανάμεσα στο φθαρμένο παλαιοκομματικό κατεστημένο, στο παλάτι και στις δυνάμεις που διεκδικούσαν μια διαφορετική πορεία του έθνους. Πέρασε μέσα από το κίνημα στο Γουδή και τη διαμόρφωση ενός ριζικά νέου πολιτικού τοπίου. Η επικράτηση των εκσυγχρονιστικών αστικών δυνάμεων που συσπειρώθηκαν γύρω από την ηγεσία του Ελευθέριου Βενιζέλου συνυπήρξε με τη δράση και την κινητοποίηση των κοινωνικών δυνάμεων που οδήγησε σε ριζοσπαστικοποίηση  ευρέων τμημάτων της κοινωνίας και στην ανάπτυξη και του εργατικού κινήματος.

Κατά συνέπεια η φράση «η χρεοκοπία και ο ταπεινωτικός διεθνής έλεγχος δεν υπέταξαν το πνεύμα του ελληνισμού. Δεν νίκησαν την Ελλάδα αλλά την αναγέννησαν», αποτελεί σοβαρή ιστορική ανακρίβεια και είναι εξόχως προκλητική στις δεδομένες συνθήκες που διανύουμε.

 Δεν αναγέννησαν την Ελλάδα η χρεοκοπία και ο διεθνής οικονομικός έλεγχος. Αντίθετα, την οδήγησαν σε ταπεινώσεις και δεινά.

Η «αναγέννηση» της Ελλάδας στηρίχτηκε στους αγώνες του ελληνικού λαού, στις θυσίες του. Συνδέθηκε με την ανατροπή του παρωχημένου πολιτικού συστήματος  και όχι με τη διατήρησή του.

«Θέλουμε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας και το κάνουμε για να μπούμε στην ανάπτυξη ώστε να μην έχουμε ανάγκη από μνημόνια και δανειστές», δήλωσε επίσης ο Αντώνης Σαμαράς.

  Τραγική δήλωση από τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης που ετοιμάζεται να εκχωρήσει και τα τελευταία ψήγματα  εθνικού πλούτου. Που οδηγεί τους Έλληνες πολίτες στην απόγνωση και τους καταδικάζει σε μαζική φτώχεια και ανεργία.

   Και που βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση, διευρύνοντας συνεχώς το χρέος και την πλήρη εξάρτηση από τους δανειστές.

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς προχωρώντας σε έναν αυθαίρετο αχταρμά από  στίχους του Οδυσσέα Ελύτη και του Γιάννη Ρίτσου.

Τραγική ειρωνεία και αυτή η «ποιητική» έξαρση του πρωθυπουργού.

Αφού κυριολεκτικά πλέον η πολιτική που εφαρμόζει η τρικομματική κυβέρνηση μνημονιακών ανδρεικέλων στην οποία προΐσταται οδηγεί στην αποσύνθεση της Ελλάδας.

Όπου λόγω και των εξοντωτικών μέτρων, της λεηλασίας που ασκείται σε βάρος των Ελλήνων πολιτών και της ανελέητης ληστρικής μανίας των ξένων δανειστών και των εγχώριων συνεργατών τους, απειλούνται ευρύτατα τμήματα εργαζομένων και πολιτών να μην  έχουν ούτε την «ελιά» ούτε το «αμπέλι».

Όσο για το «καράβι» - αν εννοεί ο πρωθυπουργός τους Έλληνες εφοπλιστές – εδώ και καιρό από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 απολαμβάνουν την πλήρη φορολογική ασυδοσία και τον πλούτο τους τον φυγαδεύουν στις τράπεζες του εξωτερικού ή στις περίφημες off shore εταιρείες.

Μάλλον στη θέση των κούφιων λόγων περί «πατριωτισμού», «ομοψυχίας» και «εθνικού μεγαλείου» πρέπει να τεθεί στο προσκήνιο και να υιοθετηθεί μια άλλη πολιτική – εξόδου από κάθε λογής Μνημόνιο, που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής ανάπτυξης.

Μόνο που – όπως δείχνει η πραγματική ελληνική ιστορία και όχι η κούφια ρητορεία των πολιτικών εκπροσώπων της υποταγής στους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους – μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να προκύψει μέσα από οξύτατη πολιτική και κοινωνική σύγκρουση που θα οδηγήσει στην ανατροπή του παρηκμασμένου και σαπισμένου πολιτικού συστήματος.

Κάτι αντίστοιχο που συνέβη εκατό χρόνια πριν.

Αλλά  και σε πιο προχωρημένη μορφή και με πιο σαφείς οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και προτεραιότητες.