Τα τρία πιθανότερα σενάρια για την «αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους και την έκβαση του PSI

Τρία πιθανά σενάρια προβάλλουν ως πιθανά σύμφωνα με τους κανόνες που η Ελλάδα έχει αποδεχτεί στις διαπραγματεύσεις  για τη συμφωνία. 

Πρώτον, το «ευνοϊκό»: εάν το ποσοστό συμμετοχής των πιστωτών είναι τουλάχιστον 90%. Στην περίπτωση αυτή, η ανταλλαγή θα πραγματοποιηθεί αυτόματα, ως «εθελοντική» . Ένα τέτοιο αποτέλεσμα  «φαίνεται μάλλον απίθανο», ανέφεραν καλοί γνώστες των εξελίξεων.

Το δεύτερο σενάριο, το χειρότερο: η συμμετοχή των πιστωτών στην ανταλλαγή θα είναι μικρότερη. Σε μια τέτοια περιπτώσεις, η πράξη θα πρέπει να διακοπεί αμέσως και το φάντασμα της άτακτης χρεωκοπίας θα αγκαλιάσει την Ελλάδα.

 Ένα σημείωμα εργασίας των εκπροσώπων των ιδιωτών πιστωτών, που κυκλοφόρησε από την Athens News (υπόψη συμφερόντων ΔΟΛ), πιστεύει ότι μια άτακτη πτώχευση της Ελλάδα θα κόστιζε πάνω από 1000 δισεκατομμύρια ευρώ στη διεθνή οικονομία , με συνέπειες «πολύ χειρότερες  από ό, τι εκείνες της πτώχευσης της Lehman Brothers» . «Αν ήθελε κανείς να φτάσει εκεί, θα προχωρούσε σ’ ένα μεγάλο άλμα προς το άγνωστο», ανέφεραν σχολιαστές στις Βρυξέλλες. «Μια τέτοια έκβαση θα ήταν αναπόφευκτα μια κατάσταση “χάνω-χάνει -lose lose"».

 Υπάρχει και το τρίτο σενάριο, το ενδιάμεσο, με ποσοστό συμμετοχής 75% έως 90%. "Αυτό είναι το πλέον πιθανό να υλοποιηθεί" , εκτιμά ο Ζαν-Φρανσουά Robin , στρατηγικός αναλυτής της Natixis. Η  Ελλάδα θα προβεί σε διαβουλεύσεις μετά με την "τρόικα"  (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και τους «εταίρους» της, πριν αποφασίσει για τη συνέχεια.

 Η προσφυγή στα CDS, ενός "πυρηνικού όπλου"

Δύο είναι οι δυνατές επιλογές. Είτε να αρκεστεί η ελληνική κυβέρνηση στο ποσοστό συμμετοχής, ή να χρησιμοποιήσει μια μέθοδο που αξιοποιεί αναγκαστικά τις «ρήτρες συλλογικής δράσης» (CAC), που ενσωματώθηκαν  πριν από δέκα μέρες από τη Βουλή των Ελλήνων, με αναδρομική ισχύ, στην ελληνική νομοθεσία με βάση τις υποχρεώσεις που έχουν ήδη εκδοθεί (176 δισ. ευρώ από τα περίπου 206 δισεκατομμύρια ευρώ).

Μια τέτοια εξέλιξη θα υποχρέωνε όλους τους πιστωτές να συμμετάσχουν στην ανταλλαγή. Το πρόβλημα, με τη χρησιμοποίηση ενός τέτοιου εξαναγκασμού, ήδη έχει χαρακτηριστεί  από κάποιους ως «ατομικό όπλο» , θα μπορούσε να μετατρέψει τη σημερινή εθελοντική πράξη σε αναγκαστική αναδιάρθρωση του χρέους - η οποία μπορεί να παρομοιαστεί με "πιστωτικό γεγονός" στη  χρηματοοικονομική διάλεκτο.

 Αυτό  θα ενεργοποιήσει πιθανότατα την πληρωμή των CDS (συμφωνιών ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης), τα «ασφάλιστρα» κατά τη χρεωκοπία ενός οφειλέτη . Ο κίνδυνος ενεργοποίησης των CDS είναι πλέον ορατός  από πολλούς παρατηρητές. 

Οπωσδήποτε – επισημαίνουν άλλοι αναλυτές -  ένα  «πιστωτικό γεγονός» θα δημιουργούσε προηγούμενο εντός της ζώνης του ευρώ,  θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία στις αγορές.

Όλα αυτά  όμως θα τα γνωρίζουμε σε λίγες ώρες.