Μες την καλή χαρά ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει την επίσκεψή του στη Γερμανία.

Μεταφέρει και αισιόδοξα μηνύματα στους … Γερμανούς βιομηχάνους - "Yes, we can"» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

Την ίδια στιγμή που οι Έλληνες πολίτες στενάζουν από τα αλλεπάλληλα κτυπήματα της αλλοπρόσαλλης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησής του.

Ταυτόχρονα στο γερμανικό τύπο και με δηλώσεις διάφορων παραγόντων από τη μια συνεχίζεται η τακτική του σκωτσέζικου ντους – μένει, δεν μένει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, χρεοκοπία ή ελεγχόμενη χρεοκοπία και άλλα συναφή.

Δημοσιεύονται, όμως, και απόψεις που δείχνουν και άλλες διαστάσεις.

Επιλέξαμε δύο από αυτές.

Η πρώτη κάνει λόγο για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και τις οικονομικές του προεκτάσεις και η δεύτερη τη συμβολή της … Ελλάδας στο γερμανικό οικονομικό θαύμα με την παραίτηση από την πλευρά της του … 50% του γερμανικού χρέους.

«Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα;»

Στην κυριακάτικη Die Welt δημοσιεύθηκε άρθρο για το αναγκαστικό δάνειο που υπεγράφη κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής και την τότε ελληνική κυβέρνηση.

Τα βασικά σημεία του κατοχικού αναγκαστικού δανείου προβλέπουν: τη μηνιαία κάλυψη των εξόδων των δυνάμεων κατοχής Ιταλίας και Γερμανίας ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών μέσω της Τράπεζας της Ελλάδας. Σύμφωνα με το δανειοδοτικό πρακτικό, εάν τα έξοδα υπερβαίνουν το ανωτέρω ποσόν, τότε το επιπλέον ποσόν θα χρεώνεται σαν δάνειο προς τις κατοχικές δυνάμεις.

Το δάνειο αυτό θυμήθηκε χθες Κυριακή η Die Welt του Βερολίνου με τίτλο «Χρωστάμε στους Έλληνες ακόμα; - Ανοιχτοί λογαριασμοί από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο προς την Αθήνα».

Διεκδικήσιμο το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο

Η εφημερίδα παραδέχεται ότι οι φωνές που επικαλούνται το κατοχικό δάνειο και τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα δεν «φαίνεται να είναι εντελώς αβάσιμες» και σημειώνει ότι τελικά πρόκειται για δισεκατομμύρια ευρώ.

Αποκλείει βέβαια τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις και επιχειρηματολογεί, κατά την πάγια γερμανική θέση, ότι αποζημιώσεις εδόθησαν, είτε με τη μορφή συμβάσεων (18.031960 / αποζημιώσεις ύψους 115 εκατομμυρίων ΓΜ στα θύματα της ναζιστικής κατοχής), είτε σε είδος (βιομηχανικά είδη και μηχανήματα ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ).

Το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι η μόνη πτυχή της κατοχικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας που δεν αρνήθηκε ποτέ η Γερμανία, αλλά απέφυγε επιμελώς να το συζητά και να το ανακινεί με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πρόκειται για 476 εκατομμύρια Ράιχσμαρκ που όλοι σχεδόν αποδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι ενδέχεται να «ζητηθούν». Το ίδιο αποδέχεται και η εφημερίδα (αναλυτής ο Σβεν Φέλιξ Κέλερχοφ) υποστηρίζοντας πως εάν το δάνειο δεν συμπεριληφθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά χαρακτηριστεί ‘κανονικό δάνειο’, τότε, όπως αποφαίνεται ο αναλυτής «η Ελλάδα έχει δικαίωμα απαίτησης αποπληρωμής του δανείου».

Το πρόβλημα που εγκύπτει, όμως, είναι ότι εάν η Γερμανία πληρώσει σήμερα τα περίπου 70 δισεκατομμύρια ευρώ (μαζί με τους τόκους 66 ετών), τότε δημιουργείται «νομικό προηγούμενο με απρόβλεπτες συνέπειες» για τη Γερμανία, σημειώνει ενδεικτικά ο αναλυτής. Και αυτό είναι μάλλον και το μοναδικό εμπόδιο αποπληρωμής του για τη Γερμανία.

Να λοιπόν που πρώτη φορά μια συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, έστω και με μισόλογα, λέει αυτό που ‘δεν κατάφεραν’ να αρθρώσουν ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ: το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο είναι διεκδικήσιμο.

Όταν η Ελλάδα χάριζε στη Γερμανία τα χρέη της!

Μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που βοήθησαν την ηττημένη Γερμανία να ορθοποδήσει, υπενθυμίζει ο Γιούργκεν Κάιζερ, συντονιστής της πρωτοβουλίας erlassjahr.de.

Οι δύο στους τρεις Γερμανούς απορρίπτουν τη χορήγηση περαιτέρω οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα προκειμένου η Αθήνα να αποφύγει τη χρεοκοπία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση για λογαριασμό του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Αυτό ωστόσο που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι Γερμανοί είναι ότι μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες που βοήθησαν την ηττημένη Γερμανία να ορθοποδήσει, σημειώνει ο Γιούργκεν Κάιζερ, συντονιστής της πρωτοβουλίας erlassjahr.de.

«Χωρίς τη μείωση του χρέους το οικονομικό θαύμα θα καθυστερούσε πολλά χρόνια»

O Γιούργκεν Κάιζερ υπενθυμίζει τις διεθνείς διαπραγματεύσεις του 1953 στο Λονδίνο με αντικείμενο την άφεση του γερμανικού χρέους. Η γερμανική αντιπροσωπεία επεδίωξε και πέτυχε οι 22 χώρες, με τις οποίες διαπραγματεύτηκε, να παραιτηθούν από ένα μεγάλο μέρος των αξιώσεών τους, καθώς οι υποχρεώσεις από το σχέδιο Μάρσαλ και τις επανορθώσεις του Α` Παγκοσμίου Πολέμου ήταν για τη Γερμανία δυσβάσταχτες. Το γερμανικό αίτημα ικανοποιείται. Οι 22 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, παραιτούνται από το 50% των αξιώσεών τους. Ήταν μια ανάσα για τους Γερμανούς, η οποία συνέβαλε στην επίτευξη του «οικονομικού θαύματος», λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ και εξηγεί: «Το ποσοστό του γερμανικού χρέους επί του ΑΕΠ ήταν τότε κατά πολύ μικρότερο από αυτό που έχουν σήμερα η Ελλάδα και κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι η άφεση του χρέους οδήγησε στο οικονομικό θαύμα, αλλά χωρίς αυτήν το οικονομικό θαύμα θα καθυστερούσε πολλά χρόνια».

«Να δοθεί σήμερα στην Ελλάδα η δυνατότητα συντεταγμένης αναδιάρθρωσης»

Σε κάθε περίπτωση, η γερμανική οικονομία σημείωσε την χρονιά εκείνη καταπληκτικές επιδόσεις. Σε διάστημα δέκα ετών το γερμανικό ΑΕΠ διπλασιάστηκε. Η γερμανική οικονομία δεν αναπτύχθηκε ποτέ τα επόμενα χρόνια με τόσο υψηλούς ρυθμούς όσο στη δεκαετία μετά τη Συμφωνία του Λονδίνου. Η πρωτοβουλία erlassjahr.de είναι ένας σύνδεσμος χριστιανικών και άλλων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται υπέρ της μείωσης του χρέους διαφόρων χωρών. Και όπως εκτιμά ο Γιούργκεν Κάιζερ, η Συμφωνία του Λονδίνου μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τη διαχείριση του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών και κυρίως της Ελλάδας. «Η συνέχιση της χρηματοδότησης της κρίσης δεν έχει κανένα νόημα. Το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται, είναι τι θα γίνει στη συνέχεια. Η συζήτηση για το εάν είναι δυνατή η αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν έχει κανένα νόημα. Νομικά είναι άτοπη και οικονομικά ανόητη. Το ζήτημα είναι όπως τότε στη Γερμανία, να δοθεί σήμερα στην Ελλάδα η δυνατότητα συντεταγμένης αναδιάρθρωσης του χρέους της. αυτό δηλαδή που αποκαλούμε συντεταγμένη πτώχευση», επισημαίνει ο κ. Κάιζερ.

Ακόμη στο γερμανικό τύπο δημοσιεύονται και άλλες απόψεις

Σχέδιο Μάρσαλ και κοινές προσπάθειες για την Ελλάδα

«Μια δίκαιη ευκαιρία για την Ελλάδα», σχολιάζει η Die Weltτου Βερολίνου: «Η Ελλάδα αξίζει μια δίκαιη ευκαιρία. Μπορεί να έδωσε κάποτε πλαστά στατιστικά στοιχεία στην ΕΕ, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι άλλες κυβερνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια, εθελοτυφλούσαν.

Γι’ αυτό είναι σωστό τώρα όλοι μαζί να αγωνιστούμε για τα κοινά μας συμφέροντα. Αλληλεγγύη όμως δεν σημαίνει να σώσουμε με οποιοδήποτε τίμημα τους Έλληνες από τη χρεοκοπία. Εξάλλου μόνον η αναδιάρθρωση του χρέους δίνει την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.»

«Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα», λέει ο πρόεδρος του συνδικάτου του Μετάλλου Μπέρτολντ Χούμπερ στη Frankfurter Allgemeine Zeitung:

Ο κ. Χούμπερ υποστηρίζει ότι πρέπει να ψηφιστεί αύριο το πλαίσιο για τη διεύρυνση του ταμείου στήριξης γιατί δεν υφίσταται καμία εναλλακτική λύση και προσθέτει: «Θέλω να θυμίσω ότι το γερμανικό θαύμα μετά το 1945 έγινε μόνον γιατί λειτούργησαν δύο πράγματα. Το σχέδιο Μάρσαλ και η Συνθήκη του Λονδίνου περί Εξωτερικών Γερμανικών Χρεών (1953), με την οποία παραγράφηκε γύρω στο 50% του χρέους της Γερμανίας και ορίστηκαν χαμηλά επιτόκια. Τώρα χρειαζόμαστε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα.»

Σχέδιο Μάρσαλ και αναδιάρθρωση του χρέους ζήτησε ο επικεφαλής του συνδικάτου του Μετάλλου και δήλωσε: «Γιατί την γλυτώνουν οι τυχοδιώκτες και οι απατεώνες; Είναι άδικο. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε να πληρώνει μόνον ο μέσος Έλληνας την κρίση και τώρα να του ζητούν να πληρώσει και άλλα.»

Αυτά και άλλα πολλά ακούγονται μέσα στην ίδια τη Γερμανία.

Γιατί είναι αλήθεια ότι η Γερμανία δεν είναι μόνο η Μέρκελ, η λαϊκιστική Δεξιά και οι φυλλάδες της.

Το ζήτημα είναι ότι η υπεύθυνη (;) ελληνική κυβέρνηση έχει επιδεικτικά αγνοήσει κάθε άλλη εναλλακτική δυνατότητα αντιμετώπισης του χρέους.

Αντίθετα επιβαρύνει διαρκώς τους Έλληνες με ασύλληπτα βάρη, ενώ ο «χαρούμενος» και «αισιόδοξος» πρωθυπουργός της ετοιμάζεται να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο στους πρόθυμους Γερμανούς βιομηχάνους – κι όχι μόνο.

Απέναντι στον κ. Παπανδρέου, σε όσους εξυπηρετούν αυτή την πολιτική, όπως και στους διεθνείς τους συνδαιτυμόνες, απαντάμε:

«No, we cannot» !

( Τα στοιχεία έχουν ληφθεί από την ελληνική έκδοση της Deutsche Welle).