Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011
Η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για την καταδίκη της Ελλάδας σχετικά με την ενδιάμεση συμφωνία και η ανάγκη μιας νέας εθνικής στρατηγικής
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε σήμερα την αποδοχή της προσφυγής της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Η καταδικαστική απόφαση ελήφθη με 15 υπέρ και ένα κατά.
Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάνθηκε ότι το βέτο της Ελλάδας στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι συνιστά παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Ωστόσο το Διεθνές Δικαστήριο δεν υποχρεώνει την Ελλάδα να προχωρήσει σε «διορθωτικές κινήσεις» στο μέλλον, όσον αφορά την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς.
Επομένως η σημερινή απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει πρακτικά άμεσες επιπτώσεις στην συμπεριφορά της Ελλάδας. Η ηγεσία των Σκοπίων προσβλέπει όμως στην άσκηση πιέσεων για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας ακολούθησε συνεδρίαση, στην οποία συμμετείχαν ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφκσι και ο πρόεδρος της Βουλής Τράικο Βελιανόφκσι. Μετά το πέρας της συνεδρίασης ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ κάλεσε την Ελλάδα να σεβαστεί την απόφαση του Δ.Δ.Χ., εκφράζοντας την πρόθεση να συνεχιστούν οι σχετικές διαπραγματεύσεις. Στα Σκόπια φαίνεται να επικρατεί ικανοποίηση για την σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης.
Τα μέσα ενημέρωσης της χώρας προβάλλουν στις πρώτες τους αναφορές κυρίως το πρώτο σκέλος της απόφασης του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 11, παράγραφος 1, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από το 1995.
Η εφημερίδα «Ντνέβνικ» (Dnevnik) αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι: «Η Χάγη καταδίκασε την Ελλάδα», ενώ η εφημερίδα «Ουτρίνσκι Βέσνικ»: (Utrinski Vesnik) σημειώνει ότι: «Το ΔΔΧ αποφάσισε ότι η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία».
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας αναφέρεται όμως, ότι «το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος (σ.σ Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην αίτηση εισδοχής ή στη συμμετοχή του Δευτέρου Συμβαλλομένου Μέρους (σ.σ ΠΓΔΜ) ως μέλους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι μέλος.
Το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος, εν τούτοις , διατηρεί το δικαίωμα να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε συμμετοχή από τις, προαναφερθείσες εάν, και στο μέτρο που, το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος πρόκειται να αναφέρεται σε τέτοιους οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά από ό,τι στην παράγραφο 2 της αποφάσεως 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ (σ.σ δηλ. ως πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας)».
Σε δεύτερο πλάνο προβάλλεται από τα ΜΜΕ των Σκοπίων το δεύτερο σκέλος της απόφασης του ΔΔΧ, το οποίο απέρριψε το αίτημα της ΠΓΔΜ για τη στάση που θα πρέπει να τηρεί στο μέλλον η Ελλάδα, να μην προβάλλει δηλαδή αντιρρήσεις σε ενδεχόμενα αιτήματα που υποβάλλει η ΠΓΔΜ για ένταξή της σε διεθνείς οργανισμούς όπου μετέχει η Ελλάδα.
Πέρα από την όποια απήχηση είχε αυτό το θέμα στα Σκόπια, εκείνο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι η για μια ακόμη φορά παταγώδης αποτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Που χρόνια τώρα παραπαίει σε ανερμάτιστες επιλογές.
Που απεμπόλησε την όποια στρατηγική δυνατότητα και πλεονέκτημα είχε η χώρα μας στην ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή.
Που έμεινε δέσμια από κορώνες και ρητορική εθνικιστικών και «υπερπατριωτικών» κύκλων.
Όπως αυτών που είναι μέτοχοι στην τριμερή συγκυβέρνηση.
Τέτοιων «ηγετών» και εκφραστών απόψεων σαν τον Γιώργο Καρατζαφέρη ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στην κυβέρνηση εφόσον στην ονομασία της γειτονικής χώρας συμπεριληφθεί και ο όρος «Μακεδονία».
Στην ίδια κυβέρνηση για την οποία δήλωσε ότι ο χρόνος της δεν τελειώνει στις 19 Φεβρουαρίου, αλλά ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά της.
Τόσο «υπερπατριωτών» που πρωτοστάτησαν στην υπερψήφιση του πρώτου Μνημονίου και τώρα πάλι πρωτοστατούν στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων.
«Υπερπατριώτες» σε μια πατρίδα χωρίς το λαό της και ταπεινωμένη από πολλές απόψεις σε διεθνές επίπεδο.
Μια χώρα που συμπιέζεται πέρα από την οξύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση, πέρα από την αντιδημοκρατική επιβολή των πιο βάρβαρων μέτρων στην ιστορία της, και από το διεθνή της περίγυρο.
Από μια Τουρκία που με αλαζονεία διεκδικεί το ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης, με το νεοοθωμανικό της προφίλ σε πλήρη ανάπτυξη.
Με τους βόρειους βαλκάνιους γείτονες να θέλουν να αξιοποιήσουν την οικονομική δυσπραγία της χώρας.
Με την ένταση να κορυφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, με την επέμβαση των δυτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ στο Ιράν να είναι προ των πυλών.
Με ανοικτά όλα τα μέτωπα για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να αποτελούν αντικείμενο οξύτατου ανταγωνισμού.
Έχει αποδειχτεί ότι η χώρα σε στιγμές βαθιάς οικονομικής κρίσης, κοινωνικής και πολιτικής υποβάθμισης έχει δεχθεί και βαρύτατα πλήγματα στα εθνικά θέματα και στη διεθνή της θέση.
Η έξοδος από τη σημερινή κατάσταση, η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, η χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής η οποία θα συμπεριλαμβάνει και την οικονομική ανασύνταξη της χώρας αποτελεί προτεραιότητα ζωτικής σημασίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου