Λίγα δάκρυα για τη λιτότητα στην Ιταλία και πολύ … αίμα στην Ελλάδα

 Η αναγγελία των αυστηρών μέτρων λιτότητας από την ιταλική κυβέρνηση χαρακτηρίστηκε από την έντονη αντίδραση της υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων Ελσα Φορνέρο, η οποία ξέσπασε σε κλάματα όταν άρχισε να μιλά για τις θυσίες των συνταξιούχων. Το σχέδιο που προωθεί η ιταλική κυβέρνηση, για την ανάκαμψη της οικονομίας, περιλαμβάνει σκληρές μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις.

  Έτσι, οι Ιταλίδες γυναίκες, στο εξής, θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα εξήντα δυο τους χρόνια και οι άνδρες στα εξήντα έξι μέχρι το 2018. Παράλληλα τα απαιτούμενα χρόνια εισφορών θα αυξηθούν σε σαράντα ένα για τις γυναίκες και σαράντα δυο για τους άνδρες.

"  Επρεπε … και μας στοίχισε πολύ ψυχολογικά… να ζητήσουμε μια…" ήταν η φράση που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει η Φορνέρο.

  Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μαριο Μοντι ήταν αυτός που ολοκλήρωσε τελικά την φράση και συμπλήρωσε την λέξη "θυσία".

 Δεν λέμε ότι δικαιούται καμία υπουργός ή καμία κυβέρνηση να εξαγγέλλει τέτοιου είδους μέτρα.

 Το ζήτημα είναι ότι – με κάποιον τρόπο – ορισμένοι στην Ευρώπη μπορεί να συναισθάνονται την τραγικότητα αυτών των επιλογών και τι σημαίνουν σε κοινωνικό αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο.

 Αν κάνουμε μια σύγκριση με την ελληνική πολιτική σκηνή η σύγκριση είναι απολύτως θλιβερή.

 Όλα τα μέτρα που έχουν αποφασιστεί με τον πιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο, ανακοινώθηκαν, επίσης, με απόλυτη κυνικότητα και απίστευτη πολιτική παχυδερμία.

  Ούτε μια λέξη συμπάθειας ή κατανόησης για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες δεν έχει ακουστεί από τους πολιτικούς τοποτηρητές της κάθε Μέρκελ, Σαρκοζί, τρόικας, ΔΝΤ και γενικότερα των αρπακτικών των αγορών.

 Με άλλα λόγια από δύο πρωθυπουργούς, δύο αντιπροέδρους, δύο υπουργούς Οικονομικών και τους άλλους που μοιράζονται τις καρέκλες της εξουσίας.

  Αντιθέτως, εκείνο που εισέπραξε ο ελληνικός λαός είναι η λοιδορία, ο ωμός εκβιασμός ακόμη και οι ύβρεις τύπου Πάγκαλου.

Αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό που «ηγείται» σ’ αυτή τη χώρα.

Τόση περισσή αναισθησία διαθέτει και ανάλογη πολιτική χοντροκοπιά.

 Εκείνο που τους αξίζει είναι το ταχύτερο δυνατό  ο ελληνικός λαός να τους στείλει εκεί που τους αξίζει.

Είτε στη φυλακή, είτε στα αζήτητα της ιστορίας και της πολιτικής.