Η αβάστακτη ελαφρότητα του Παπανδρεϊκού και Πασοκικού Είναι

  Εν μέσω της πιο βαθιάς οικονομικής κρίσης που γνώρισε η ελληνική κοινωνία και οικονομία στις τελευταίες επτά ή οκτώ δεκαετίες.

 Πάνω στις στάχτες και τα ερείπια που επισώρευσε  η πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ με την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, την τρόικα και το ΔΝΤ.

 Αλλά και οι πολιτικές και οι πρακτικές των κυβερνήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου το μεγαλύτερο μέρος της οποίας καταλαμβάνει η διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ.

  Με ανέργους που επίσημα αγγίζουν το ένα εκατομμύριο …

 Με χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν καθημερινά …

 Με την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων …

 Με τη χώρα έρμαιο στις διαθέσεις των   δανειστών, των αρπακτικών των αγορών και των διεθνών τοκογλύφων …

 Με τον εθνικό πλούτο να αποτελεί αντικείμενο εκποίησης και λαφυραγώγησης …

 Και με τόσα ακόμη …

 Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο ο Γιώργος Παπανδρέου στη χθεσινή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ δήλωσε … αμετανόητος και … υπερήφανος για τα όσα πέτυχε.

 Οποιοδήποτε σχόλιο και κριτική φυσικά περισσεύει.

 Είναι τέτοια η αλαζονεία και η απόσταση από την πραγματικότητα που αν δεν προκαλεί γέλιο μπορεί να προκαλέσει και φρίκη.

 Για την ηθική και πολιτική υπόσταση αυτών που κρατούσαν και κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και υπήρξαν νομείς της εξουσίας δίκην ενός «κληρονομικού δικαίου» που είχε υποβιβάσει την πολιτική ζωή της χώρας στο επίπεδο μιας τριτοκοσμικής μπανανίας.

 Άξιοι, όμως, θαυμασμού για την απίστευτη παχυδερμία τους, την υποκριτική τους δεινότητα και τον τυχοδιωκτικό αμοραλισμό τους είναι και οι μνηστήρες της προεδρικής θεσούλας στο ΠΑΣΟΚ.

  Γνήσια πολιτικά τέκνα της πασοκικής πολιτικής «κουλτούρας» που διακρίνεται για την  κατάφωρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, τον ωμό κυνισμό, τον ασφυκτικό εναγκαλισμό ή και την πλήρη ταύτιση με τους μηχανισμούς εξουσίας και παραεξουσίας, τις οβιδιακές μεταμορφώσεις και άλλες τερατογενέσεις που έχουν σημαδέψει την πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι μνηστήρες αυτοί δίνουν για μια ακόμη φορά ρεσιτάλ  πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

  Οι κ.κ. Βενιζέλος, Λοβέρδος, Χρυσοχοϊδης, Διαμαντοπούλου και λοιποί υποψήφιοι  για την κούρσα διαδοχής για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν πρωτεργάτες της εφαρμογής των πολιτικών του Μνημονίου, όλων των αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών της τελευταίας διετίας. Υπήρξαν κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου και συνεχίζουν ως κορυφαία στελέχη της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου. Και φυσικά υπήρξαν βασικά στελέχη των πασοκικών κυβερνήσεων της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας με τις καταστροφικές για την πορεία της χώρας επιλογές.

 Πώς τολμούν, λοιπόν, να διεκδικούν το χρίσμα ευαγγελιζόμενοι ότι θα μεταβάλλουν τα πράγματα    και θα αναδειχθούν σε «σωτήρες» της χώρας;

 Η απάντηση σε όλη αυτή την απίστευτη  παράσταση του θεάτρου του παραλόγου δεν μπορεί παρά να είναι η  επιδεικτική  άρνηση των πολιτών και του μεγαλύτερου τμήματος των ίδιων των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που παγιδεύτηκαν στα διλήμματα και στις απατηλές υποσχέσεις να δεχτούν αυτού του τύπου  τις μεθοδεύσεις.

 Αν μπορεί να προκύψει κάτι θετικό από τις επώδυνες πολιτικές εξελίξεις που πυροδοτεί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, αυτό  είναι αναγκαίο να συνδεθεί

Με την κατεδάφιση του άρρωστου και επικίνδυνου δικομματισμού,

 Με τη συντριβή του πολιτικού δεινοσαυρισμού, της οικογενειοκρατίας, των κληρονομικών δυναστειών τύπου Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη και άλλων … πριγκιπικών καταπατητών και λαφυραγωγών της πολιτικής εξουσίας.

 Με την οριστική συντριβή του «συστήματος» ΠΑΣΟΚ και ό,τι αυτό εκπροσωπεί

  Και φυσικά με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την πολιτική απελευθέρωση, χειραφέτηση και συνειδητοποίηση εκατομμυρίων πολιτών, με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή του παρηκμασμένου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.

  Kαι για να θυμόμαστε ... ανασύραμε παλιότερες δηλώσεις του Γιωργάκη Παπανδρέου για την άρνησή του να  ... μείνει γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας