Νέα ονόματα κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών από τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας προστίθενται καθημερινά στη λίστα των πιθανών εμπλεκομένων στα μείζονα σκάνδαλα της Siemens, του Βατοπεδίου, καθώς και σε άλλες υποθέσεις.
Άλλο τόσο φανερή είναι η εναγώνια προσπάθεια των ηγεσιών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων να … κρατήσουν αποστάσεις από το αμαρτωλό παρελθόν και να πείσουν την κοινή γνώμη ότι θα προχωρήσουν στην « κάθαρση » και στην αυτοκάθαρση.
Απεταξάμην …
Τελευταία επεισόδια στο σήριαλ των ημερών η υπόδειξη του κ. Σαμαρά, προέδρου της ΝΔ, προς τους Βουλγαράκη, Ρουσσόπουλο ( ο Παυλίδης είχε προηγηθεί ) για έξοδο από την … πόρτα της παράταξης.
Και οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, νυν αντιπροέδρου της κυβέρνησης – και αν δεν μας απατά η φτωχή μας μνήμη – υπουργού και κορυφαίου στελέχους των κυβερνήσεων Σημίτη – στο «Βήμα της Κυριακής»: « … Εγώ όταν μιλούσα επί κυβερνήσεως Σημίτη για τη διαφθορά δεν μιλούσα κατ΄ ανάγκην για διαφθορά κομματικών στελεχών. Εβλεπα τη διαφθορά. Την ακουμπούσα. Ερχόταν και μ΄ έβρισκε, με την έννοια ότι τα θύματα της διαφθοράς διαμαρτύρονταν.»
Μάλιστα, λοιπόν.
Απεταξάμην …
Σ’ αυτό τον τόπο – μέχρι σήμερα – οι ευθύνες διαχέονται στο άπειρο και τελικά δεν καταλογίζονται πουθενά.
Έτσι ώστε « όλα ν’ αλλάζουν και όλα τα ίδια να μένουν».
Στις δηλώσεις των ηγεσιών των κυβερνητικών κομμάτων – και πολλών άλλων – διαβλέπει κανείς την αγωνία και την προσπάθεια να «απεξαρτηθούν» από το «αμαρτωλό» παρελθόν.
Μέσα από την εξαγγελλόμενη «κάθαρση» και «αυτοκάθαρση» θα καταβληθεί προσπάθεια διατήρησης αλλά και ανακατασκευής του πολιτικού status με ορισμένα «φτιασιδώματα».
Ο τόπος, βεβαίως, χρειάζεται διαφάνεια και απόδοση ευθυνών.
Και σε πρόσωπα – απόδοση ευθύνης πολιτικής και νομικής - μέχρι και το σημείο δήμευσης περιουσιακών στοιχείων που αποδεδειγμένα έχουν αποκτηθεί με δόλια μέσα.
Αλλά και καταλογισμό ευθυνών σε πολιτικές και πρακτικές που εξέθρεψαν αυτά τα φαινόμενα.
Αυτή, όμως, είναι η μία όψη του νομίσματος.
Ταυτόχρονα, η πολιτική ζωή, η πολιτική και κοινωνική αντιπαράθεση δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε μια στείρα «σκανδαλολογία» σε μια κούρσα για τον καταλογισμό «ποιος έφαγε τα περισσότερα» στο άμεσο παρελθόν.
Γιατί υπάρχει ένα τρέχον, καθημερινό και δυσανάλογα μεγάλο, δυσβάστακτο σκάνδαλο, που υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων πολιτών.
Και αυτό είναι οι πολιτικές και τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση κατ’ εντολήν της «τρόικας», της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων αυτών που οι συνταγές έχουν οδηγήσει σε μαζική δυστυχία πολλούς λαούς και κράτη σε όλον τον πλανήτη.
Με αυτό το ανοικτό και τρέχον σκάνδαλο πρέπει να ασχοληθούν και οι πολίτες και να μην εγκλωβιστούν σε αποπροσανατολιστικά τεχνάσματα, σε άσκοπες καταγγελίες από την πλευρά των κομματικών ηγεσιών των «μαύρων προβάτων» της διαφθοράς. Σ’ ένα ανέξοδο «απεταξάμην».
Αντίθετα με επιμονή και αποφασιστικότητα πρέπει να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές και να «καταδικαστούν» όσοι τις εκπροσωπούν και εφαρμόζουν.
Κατά την άποψή μας δεν θα ήταν άσκοπο να αναζητηθούν πολιτικές – και ενδεχομένως και άλλης φύσης – ευθύνες για το πάρτυ κερδοσκοπίας που έγινε μετα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από τον Νοέμβριο του 2009 ως τον Απρίλιο του 2010.
Για περισσότερες αναφορές παραπέμπουμε στο άρθρο του Βήματος της 23 /5/10 με τίτλο «Υποψίες για παιχνίδι με ομόλογα» το οποίο κλείνει ως εξής: « … Έτσι, η αποχώρηση των ξένων από την ΗΔΑΤ έσπρωξε σε κατάρρευση τις τιμές των ομολόγων και μέσα σε δύο εβδομάδες εκτόξευσε τα spreads από τις 350 μονάδες βάσης στις 550 και από εκεί στις 1.000. Η χώρα αποκλείστηκε από τις ξένες αγορές και η δραματική μετάβαση του Πρωθυπουργού στα Δωδεκάνησα, η «Διακήρυξη του Καστελόριζου» και η «απόβαση» του ΔΝΤ στην Αθήνα ήταν πλέον αναπόφευκτες.»
Χωρίς να δεχόμαστε το τελικό συμπέρασμα του άρθρου, ωστόσο, δημιουργεί πολλά εύλογα ερωτηματικά …
( Διαβάστε περισσότερα:
Άλλο τόσο φανερή είναι η εναγώνια προσπάθεια των ηγεσιών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων να … κρατήσουν αποστάσεις από το αμαρτωλό παρελθόν και να πείσουν την κοινή γνώμη ότι θα προχωρήσουν στην « κάθαρση » και στην αυτοκάθαρση.
Απεταξάμην …
Τελευταία επεισόδια στο σήριαλ των ημερών η υπόδειξη του κ. Σαμαρά, προέδρου της ΝΔ, προς τους Βουλγαράκη, Ρουσσόπουλο ( ο Παυλίδης είχε προηγηθεί ) για έξοδο από την … πόρτα της παράταξης.
Και οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου, νυν αντιπροέδρου της κυβέρνησης – και αν δεν μας απατά η φτωχή μας μνήμη – υπουργού και κορυφαίου στελέχους των κυβερνήσεων Σημίτη – στο «Βήμα της Κυριακής»: « … Εγώ όταν μιλούσα επί κυβερνήσεως Σημίτη για τη διαφθορά δεν μιλούσα κατ΄ ανάγκην για διαφθορά κομματικών στελεχών. Εβλεπα τη διαφθορά. Την ακουμπούσα. Ερχόταν και μ΄ έβρισκε, με την έννοια ότι τα θύματα της διαφθοράς διαμαρτύρονταν.»
Μάλιστα, λοιπόν.
Απεταξάμην …
Σ’ αυτό τον τόπο – μέχρι σήμερα – οι ευθύνες διαχέονται στο άπειρο και τελικά δεν καταλογίζονται πουθενά.
Έτσι ώστε « όλα ν’ αλλάζουν και όλα τα ίδια να μένουν».
Στις δηλώσεις των ηγεσιών των κυβερνητικών κομμάτων – και πολλών άλλων – διαβλέπει κανείς την αγωνία και την προσπάθεια να «απεξαρτηθούν» από το «αμαρτωλό» παρελθόν.
Μέσα από την εξαγγελλόμενη «κάθαρση» και «αυτοκάθαρση» θα καταβληθεί προσπάθεια διατήρησης αλλά και ανακατασκευής του πολιτικού status με ορισμένα «φτιασιδώματα».
Ο τόπος, βεβαίως, χρειάζεται διαφάνεια και απόδοση ευθυνών.
Και σε πρόσωπα – απόδοση ευθύνης πολιτικής και νομικής - μέχρι και το σημείο δήμευσης περιουσιακών στοιχείων που αποδεδειγμένα έχουν αποκτηθεί με δόλια μέσα.
Αλλά και καταλογισμό ευθυνών σε πολιτικές και πρακτικές που εξέθρεψαν αυτά τα φαινόμενα.
Αυτή, όμως, είναι η μία όψη του νομίσματος.
Ταυτόχρονα, η πολιτική ζωή, η πολιτική και κοινωνική αντιπαράθεση δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε μια στείρα «σκανδαλολογία» σε μια κούρσα για τον καταλογισμό «ποιος έφαγε τα περισσότερα» στο άμεσο παρελθόν.
Γιατί υπάρχει ένα τρέχον, καθημερινό και δυσανάλογα μεγάλο, δυσβάστακτο σκάνδαλο, που υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων πολιτών.
Και αυτό είναι οι πολιτικές και τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση κατ’ εντολήν της «τρόικας», της ΕΕ, του ΔΝΤ και όλων αυτών που οι συνταγές έχουν οδηγήσει σε μαζική δυστυχία πολλούς λαούς και κράτη σε όλον τον πλανήτη.
Με αυτό το ανοικτό και τρέχον σκάνδαλο πρέπει να ασχοληθούν και οι πολίτες και να μην εγκλωβιστούν σε αποπροσανατολιστικά τεχνάσματα, σε άσκοπες καταγγελίες από την πλευρά των κομματικών ηγεσιών των «μαύρων προβάτων» της διαφθοράς. Σ’ ένα ανέξοδο «απεταξάμην».
Αντίθετα με επιμονή και αποφασιστικότητα πρέπει να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές και να «καταδικαστούν» όσοι τις εκπροσωπούν και εφαρμόζουν.
Κατά την άποψή μας δεν θα ήταν άσκοπο να αναζητηθούν πολιτικές – και ενδεχομένως και άλλης φύσης – ευθύνες για το πάρτυ κερδοσκοπίας που έγινε μετα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από τον Νοέμβριο του 2009 ως τον Απρίλιο του 2010.
Για περισσότερες αναφορές παραπέμπουμε στο άρθρο του Βήματος της 23 /5/10 με τίτλο «Υποψίες για παιχνίδι με ομόλογα» το οποίο κλείνει ως εξής: « … Έτσι, η αποχώρηση των ξένων από την ΗΔΑΤ έσπρωξε σε κατάρρευση τις τιμές των ομολόγων και μέσα σε δύο εβδομάδες εκτόξευσε τα spreads από τις 350 μονάδες βάσης στις 550 και από εκεί στις 1.000. Η χώρα αποκλείστηκε από τις ξένες αγορές και η δραματική μετάβαση του Πρωθυπουργού στα Δωδεκάνησα, η «Διακήρυξη του Καστελόριζου» και η «απόβαση» του ΔΝΤ στην Αθήνα ήταν πλέον αναπόφευκτες.»
Χωρίς να δεχόμαστε το τελικό συμπέρασμα του άρθρου, ωστόσο, δημιουργεί πολλά εύλογα ερωτηματικά …
( Διαβάστε περισσότερα:
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου