Παρακολουθώντας πάντα τον τρόπο προσέγγισης από τη Γερμανία του ελληνικού προβλήματος παρουσιάζουμε την τελευταία επισκόπηση του γερμανικού τύπου για τις εξελίξεις μετά τη Σύνοδο Κορυφής.

Έτσι, η δρομολογούμενη διαδικασία τεχνικής διαπραγμάτευσης της Ελλάδας με την τρόικα, που ανακοινώθηκε χθες αιφνιδιαστικά στο περιθώριο του συμβουλίου κορυφής της ΕΕ, σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από το γερμανόφωνο τύπο.

Αιφνίδια μεταστροφή, συμβιβασμός, υπαναχώρηση, έκπληξη... και η γερμανική γλώσσα διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο για να περιγράψει τη συγκατάθεση της ελληνικής πλευράς στην έναρξη τεχνικών διαπραγματεύσεων με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ή με άλλα λόγια, την τρόικα, μέχρι το κρίσιμο Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας.

Δηλαδή, παρά το σχετικά θριαμβευτικό τόνο στις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και σε ανταποκρίσεις των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, τα γερμανικά έντυπα έχουν τη δική τους προσέγγιση μιλώντας περισσότερο για “υπαναχώρηση” ή “συμβιβασμό” της ελληνικής πλευράς.

Ευπρόσδεκτη τροπή για την Ισπανία

«Εάν πρόκειται για βήμα υπαναχώρησης του Τσίπρα, δεν μένει παρά να το δούμε»

«Η Ελλάδα γίνεται πιο ρεαλίστρια». Με αυτόν τον τίτλο η εφημερίδα die Welt του Βερολίνου παρατηρεί ότι η συνοχή στη στάση των υπουργών Οικονομικών έφερε αποτελέσματα. «Η κυβέρνηση Τσίπρα, που κράτησε προκλητική στάση όπου μπορούσε, πρέπει τώρα να αναγνωρίσει την πραγματικότητα» επισημαίνει. «Για χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που βγήκαν από ένα σκληρό πρόγραμμα εξυγίανσης των δημοσιονομικών τους, αποτελεί ευπρόσδεκτη τροπή. Κυρίως όμως για την Ισπανία, που το κίνημα των Podemos αρχίζει να μιμείται τον Τσίπρα, δίνει ένα μήνυμα. Ό,τι χωρίς χρήματα, ανεξαρτήτως υποσχέσεων, λίγα γίνονται. Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει ο υπουργός Οικονομικών και καθηγητής Οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης».

Η αυστριακή εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung αμφισβητεί εάν παρά την αλλαγή ελληνική στάσης στο περιθώριο του συμβουλίου κορυφής επαρκεί ο χρόνος για έναν συμβιβασμό. «Εάν πρόκειται για βήμα υπαναχώρησης του Τσίπρα, δεν μένει παρά να το δούμε», υπογραμμίζει ο σχολιαστής της. «Έχει ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη των προσδοκιών στην χώρα του, που θα είναι δύσκολο να κάνει διορθωτικές κινήσεις στην πολιτική του. Από την άλλη πλευρά θεωρείται απίθανο να υπαναχωρήσουν οι 18 υπουργοί Οικονομικών σε βασικά σημεία, όπως είναι η συνέχιση του νυν προγράμματος. Πολύ χρόνος για συμβιβασμό δεν απομένει. Εάν ζητηθεί παράταση του προγράμματος χρειάζεται, μεταξύ άλλων, και η προηγούμενη έγκριση ορισμένων κοινοβουλίων».

Όρια στις προεκλογικές υποσχέσεις

«Εάν το Eurogroup θέλει να φερθεί έξυπνα, θα πρέπει να χτίσει γέφυρες με την Ελλάδα, αν και δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο»

Με τον τίτλο «Τα συμφέροντα των άλλων» ο σχολιαστής της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung του Μονάχου υποστηρίζει ότι ο «καυγάς» στο Eurogroup έγινε όχι τόσο για τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, που η νυν κυβέρνηση δεσμεύτηκε να ακολουθήσει, όσο για το ποιος δίνει τον τόνο στην ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης. «Για την ελληνική κυβέρνηση αυτή η διαμάχη έχει αναχθεί σε μάχη πολιτικής επιβίωσης.Τη στιγμή που θα συναινέσει σε επέκταση του νυν προγράμματος, θα χάσει την αποδοχή του ελληνικού λαού (…) Η εμπλοκή στο Eurogroup δείχνει και τα όρια των εθνικών προεκλογικών υποσχέσεων στα ευρωπαϊκά συμφραζόμενα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για να αλλάξει την ευρωπαϊκή πολιτική διάσωσης, αλλά αυτό δεν αποτελεί λευκή επιταγή για την Ευρώπη. Στους προεκλογικούς αγώνες θα πρέπει να γίνεται σαφές ότι οι υποσχέσεις μόνο με τη βοήθεια των εταίρων μπορούν να υλοποιηθούν. Αυτό προϋποθέτει συμβιβασμούς σε λογικά αιτήματα». Και το σχόλιο καταλήγει: «Για να διομολογηθεί υπογραφή κοινής συμφωνίας δεν απομένει στην Αθήνα κάτι άλλο από το να εξηγήσει στο κοινό της ότι υπάρχουν κι άλλες 18 χώρες με δικαιολογημένα συμφέροντα και άρα ότι θα πρέπει να βρεθεί συμβιβασμός: Χρόνος ακόμη υπάρχει».

Η Tageszeitung του Βερολίνου υποστηρίζει ότι η προθεσμία που τέθηκε για τις 28 Φεβρουαρίου ήταν μια πολιτική απόφαση. «Ελήφθη πριν τις εκλογές για να βάλει το πιστόλι στο κεφάλι της νέας κυβέρνησης και να μην έχει στη διάθεσή της τις 100 μέρες που συνηθίζεται να δίνονται για να προετοιμαστεί, αλλά να υπαναχωρήσει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Τώρα στην παγίδα βρίσκεται η ΕΕ. Εάν το Eurogroup θέλει να φερθεί έξυπνα, θα πρέπει να χτίσει γέφυρες με την Ελλάδα, αν και δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο»σημειώνει ο αρθρογράφος της.