Η θέση της γυναίκας στην Αίγυπτο

                                                                                           του Μ ...

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από τον Μαχμούντ Χασάν, έναν Αιγύπτιο φοιτητή, ο οποίος δεν μπορεί να το δημοσιεύσει στη χώρα του, εφόσον δεν του το επιτρέπει το καθεστώς "ελευθερίας" τύπου και λόγου. Ως Νέος Μέτοικος, το δημοσιεύουμε εμείς και ευχαριστούμε ιδιαίτερα, τις Χρυσοβαλάντου Βέργου και Άννα Μήλιου, που είναι υπεύθυνες για την μορφοποίηση του κειμένου.

    «Ξεκινώντας, θέλω απλά να πω ότι δεν θεωρώ αυτό ένα άρθρο, αλλά το βλέπω μόνο ως μια επίπονη συζήτηση με τον ψυχίατρό μου!

Οι γυναίκες στην Αίγυπτο.

Αναφορικά με τον τίτλο που μου δόθηκε να αναλύσω, ήταν υπερβολικά ασαφής για μένα και χρειαζόταν να καθοριστεί. Αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να γράψω για τις γυναίκες στο γάμο, στη δουλειά, στην πολιτική ή γενικότερα. Αν ισχύει η τελευταία περίπτωση, πρέπει να αναφερθώ είτε στα καλά είτε στα κακά, και αν είναι έτσι, δεν μπορώ να πω όλα όσα θέλω σε ένα μόνο άρθρο. Μόνο τα καλά θα χρειάζονταν δύο άρθρα, ενώ τα κακά είναι πιθανόν ένα. Δεν μπορώ καν να τα συμπτύξω σε 10… Όπως και να ’χει, αυτή είναι η άποψή μου.

Αρχικά, όταν η φίλη μου από το εξωτερικό μου ζήτησε να γράψω ένα άρθρο για τις γυναίκες στην Αίγυπτο, συμφώνησα απρόθυμα επειδή μισώ τον εαυτό μου. Μισώ το να είμαι ανίκανος να βοηθήσω. Ελπίζω πως ό,τι γράψω θα αντισταθμίσει την ανικανότητά μου αυτή.

Ακριβώς πριν ξεκινήσω να γράφω αυτές τις γραμμές, συνάντησα μια νέα Αιγύπτια φίλη, η οποία είναι φιλελεύθερη, τολμηρή και μισεί τη ντροπή. Επειδή οι περισσότερες γυναίκες στην Αίγυπτο είναι ντροπαλές και έχουν την τάση προς εσωστρέφεια, είναι δύσκολο να ξέρεις στ’ αλήθεια πόσο μεγάλη ταλαιπωρία βιώνουν. Έτσι ρώτησα αυτή, με την ελπίδα να μάθω όλη την αλήθεια και σοκαρίστηκα. Συνήθιζα να πιστεύω πως τα προβλήματα των γυναικών είναι μεγάλα, όμως, όπως φάνηκε, είναι τεράστια. Θα ξεκινήσω με το πιο σοβαρό πρόβλημα.

Ως άντρας, δεν μπορώ να περπατάω μόνος σε ένα σκοτεινό δρόμο και να μην περιμένω να με ληστέψουν. Με τις γυναίκες, όμως, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία με τίτλο «σεξουαλική παρενόχληση». Οι γυναίκες στην Αίγυπτο δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν το λεωφορείο ή το μετρό, ή ακόμη και να περπατήσουν στο δρόμο χωρίς να έχουν στο μυαλό τους πως θα παρενοχληθούν σεξουαλικά. Δεν μπορούν να πάρουν το ταξί χωρίς να περιμένουν ότι ίσως αρπαχθούν και βιαστούν. «Αυτό είναι σπάνιο, αλλά συμβαίνει».

Η παρενόχληση είναι ένα πρόβλημα, όμως το σοκαριστικό είναι ότι ο θύτης πιστεύει πως είναι δικαίωμά του. Κατά τη γνώμη μου, αυτό συμβαίνει λόγω της πολιτικής κατάστασης. Πιστεύω πως είναι θέμα «καταπίεσης». Η κυβέρνηση καταπνίγει τους ανθρώπους και οι άνδρες όντας επικρατέστερο φύλο εδώ , καταδυναστεύουν τις γυναίκες. Δεν γνωρίζω ακριβώς περί του θέματος, όμως αυτό που ξέρω είναι πως χρειάζονται εντατικές και ταχύρρυθμες μελέτες.

Αλλά τι να περιμένουμε όταν ένα νεαρό, γεμάτο ορμές αγόρι όταν ακούει πως¨ η γυναίκα που φοράει το ένα είναι πόρνη’’ και ¨η γυναίκα που φοράει το άλλο είναι παλιοθήλυκο’’… Λυπηρό αποτελεί το γεγονός πως η παρενόχληση συμβαίνει δημόσια και στο φως της ημέρας, μπροστά σε όλους, μα ακόμη κι έτσι, κανείς δεν μιλά ή έστω δείχνει την αντίθεσή του. Μερικές φορές στέκονται και κοιτούν και άλλες, το θύμα δεν μιλά καθόλου.

Μην με ρωτήσεις για την αστυνομία… Η γυναίκα πηγαίνει και σπανίως αναφέρει το επεισόδιο. Ο αστυνομικός είτε την παρενοχλεί, είτε στην καλύτερη περίπτωση ρίχνει το φταίξιμο σ’ αυτή και το ντύσιμό της, ακόμη κι αν τα ρούχα δεν αποκαλύπτουν ίχνος δέρματος! Η πρόκληση αυτές τις μέρες είναι να βρεις μια γυναίκα που δεν έχει πέσει θύμα παρενόχλησης στην πατρίδα της, μια χώρα που καταπιέζει την ελευθερία των ανθρώπων με την πρόφαση ότι τους κρατάει ασφαλείς και προστατευμένους. Η παρουσία των ανθρώπων γύρω σου υποτίθεται ότι σε κάνει να νιώθεις ασφαλής και όχι το αντίθετο.

Μαχμούντ Χασάν