Η διπλανή πόρτα του χαλιφάτου: η Τουρκία αντιμετωπίζει το δικό της πρόβλημα με το ισλαμικό κράτος – ένα άρθρο του Der Spiegel

Συνεχίζοντας τα δημοσιεύματα που διερευνούν τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και ιδιαίτερα την εμπλοκή και το ρόλο της Τουρκίας σε σχέση και με την επέκταση της δράσης του Ισλαμικού Κράτους, αναδημοσιεύουμε εκτεταμένα σημεία του ομώνυμου άρθρου του έγκυρου γερμανικού περιοδικού Spiegel το οποίο υπογράφεται από τους Katrin Elger, Hasnain Kazim, Christoph Reuter και  Holger Stark.

 Παρουσιάζουν αρκετά γλαφυρά τη διπρόσωπη τακτική της Άγκυρας έναντι των Κούρδων αλλά και της Συρίας.

“ Για χρόνια, η Άγκυρα ανέχεται την άνοδο του εξτρεμιστικού ισλαμικού κράτους. Αλλά τώρα που οι τζιχαντιστές κατακτούν περιοχές ακριβώς απέναντι από τα σύνορα της στη Βόρεια Συρία, αυξάνεται η ανησυχία ότι η ισλαμιστική τρομοκρατία θα μπορούσε να απειλήσει και την Τουρκία επίσης.

 Η Ισλίμ Αλή σέρνει πίσω της μια τσάντα σχισμένη, ρούχα  χύνονται έξω από τρύπες που διαρκώς μεγαλώνουν. Είκοσι δύο ετών και κατά τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της, κουβαλά η ίδια το σάκο στην αγκαλιά της και  διασχίζει τα σύνορα, ενώ την ακολουθεί ο σύζυγός της, κι ο ίδιος βαρυφορτωμένος με τα φτωχικά υπάρχοντά τους και τις δύο κόρες τους, την Έσμα, έξι, και τη Ροντέν, δύο ετών. Ένας  τούρκος υπηρεσιακός παράγοντας υπεύθυνος για τη διαχείριση της κρίσης σημειώνει τα προσωπικά στοιχεία της οικογένειας των Κούρδων και ζητά να καθίσουν στο έδαφος πίσω από ένα μεταλλικό οδόφραγμα. Ένα μπουρίνι σηκώνει ένα σύννεφο σκόνης, που καλύπτει τα πάντα με μια λεπτή στρώση. Αλλά οι Αλή δεν φαίνεται να νοιάζονται . Είναι στην Τουρκία –σε συνθήκες ασφάλειας.

Η οικογένεια είχε περάσει πέντε ημέρες  στη συριακή πλευρά των συνόρων πριν περάσει στην Τουρκία, αφού αναχώρησε από την πατρίδα τους, το Κομπάνι, που ονομάζεται Ain al-Arab στα Αραβικά, όταν οι ισλαμιστές μαχητές του ισλαμικού κράτους επιτέθηκαν. Οι τρομοκράτες προχωρούσαν όλο και πιο κοντά στην πόλη και οι Αλή μπορούσαν να ακούνε τους βομβαρδισμούς. Πακετάρισαν γρήγορα τα ρούχα τους σε ένα σάκο και άφησαν πίσω το καφενείο τους, το διαμέρισμά και το αυτοκίνητό τους -- θα μπορούσαν να διασχίσουν τα σύνορα μόνο με τα πόδια.

Οι Αλή δεν γνωρίζουν ακόμη πού θα μπορέσουν να βρουν καταφύγιο. Εκείνοι που δεν έχουν οικογένεια στην Τουρκία κατευθύνονται από εθελοντές για ανθρωπιστική βοήθεια στο πιο κοντινό στρατόπεδο προσφύγων.

Υπό κανονικές συνθήκες, το Σουρούκ είναι μια πόλη των 60.000 ατόμων, αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι ζουν εκεί τώρα. Οικογένειες προσφύγων έχουν δημιουργήσει πρόχειρα στρατόπεδα, όπου μπορούσαν να βρουν λιγοστό διαθέσιμο χώρο: στο πάρκο μπροστά από το πολιτιστικό κέντρο εκατοντάδες άνθρωποι κοιμούνται σε κουβέρτες. Οι περισσότεροι των προσφύγων θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όσο πιο γρήγορα μπορούν, αλλά αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει ακόμα. Περίπου 160.000 Σύριοι έχουν καταφύγει για να γλιτώσουν από τους μαχητές του ισλαμικού κράτους στα βόρεια σύνορα κατά τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ συνολικά 1.5 εκατομμύριο προσφύγων εξαιτίας του πολέμου βρίσκονται ήδη στην Τουρκία.

Ο αγώνας για το Κομπάνι συνιστά ένα σημείο καμπής για την Τουρκία. Οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους βρέθηκαν μόλις 300 μέτρα από τα σύνορα, κοντά στο Σουρούκ την περασμένη εβδομάδα. Η ομάδα αυτή των μαχητών θα μπορούσε με επιτυχία να επιβάλει τον έλεγχο πάνω στην περιοχή, και το χαλιφάτο θα μπορούσε να γίνει ο νέος γείτονας της Τουρκίας. Είναι ένα σενάριο τρόμου για την Ευρώπη, αλλά πάνω από όλα για την Τουρκία - αν και ακόμη η κοινή γνώμη στη χώρα φαίνεται να αγνοεί σε μεγάλο βαθμό αυτό το ενδεχόμενο. Οι εφημερίδες της χώρας γράφουν πολλά σχετικά με την ανθρωπιστική καταστροφή που λαμβάνει χώρα στα νότια σύνορα της και σχετικά με τις αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ εναντίον του  ισλαμικού κράτους, αλλά η απειλή μιας πιθανής επίθεση ισλαμιστών στην Τουρκία τείνει να αγνοείται σε μεγάλο βαθμό.

Ένας βασικός ρόλος για την Τουρκία

Η χώρα έχει συμπεριφερθεί παράξενα όταν καλέστηκε να ασχοληθεί με το ισλαμικό κράτος. Είναι η γειτονική χώρα που απειλείται, ίσως, περισσότερο από τους μαχητές της τζιχάντ, αλλά κρατήθηκε μακριά μέχρι στιγμής από την ένταξη στον αντιτρομοκρατικό συνασπισμό του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ακόμη και αν ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έντονα υπαινίχθηκε το Σαββατοκύριακο ότι θα μπορούσε να το κάνει πολύ σύντομα. Όσον αφορά την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους και τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, η Τουρκία έχει σημαντικό ρόλο να παίξει.

Η κυβέρνηση της Άγκυρας είχε δικαιολογήσει τη διστακτικότητα της, δείχνοντας τις δεκάδες Τούρκους διπλωμάτες  που πάρθηκαν ως όμηροι από το ισλαμικό κράτος στη Μοσούλη. Τώρα που αυτοί έχουν απελευθερωθεί, ωστόσο, όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα στην Τουρκία για να δουν τις ευθύνες που μπορεί να αναλάβει. Στο δρόμο πίσω στην Τουρκία μετά τη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ο Ερντογάν δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η χώρα του ετοιμάζεται τώρα να γίνει μέλος του συνασπισμού. Κατά τη συνεδρίαση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη την Κυριακή, πρόσθεσε, σε σχέση με την καταπολέμηση του ισλαμικού κράτους: "Δεν μπορούμε να μένουμε έξω από αυτό."

Από την σκοπιά των ΗΠΑ, η Τουρκία έχει συχνά αποδειχτεί ένας δύσκολος εταίρος. Επιπλέον, μετά τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, οι δύο χώρες, ενίσχυσαν τη συνεργασία, με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών  να λειτουργούν κέντρα στην νότια Τουρκία τα οποία παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την υποκλοπή των επικοινωνιών των εξτρεμιστών σε τούρκους ομολόγους τους σχεδόν σε πραγματικό χρόνο.

Όταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συναντήθηκε με τον Ερντογάν στη Νέα Υόρκη την περασμένη Πέμπτη, τον υποδέχθηκε θερμά, λέγοντας «συγχαρητήρια για την εκλογή, παλιέ μου φίλε.» Η φιλικότητα είναι προσεκτικά ταξινομημένη. Οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ  στον αντι-ισλαμικό συνασπισμό και κάνουν ό, τι μπορούν ώστε ο Ερντογάν να πάρει μέρος σ’ αυτόν.

Σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου του Λευκού Οίκου, οι Μπάιντεν και Ερντογάν μίλησαν για την "επείγουσα ανάγκη να οικοδομήσουμε έναν ευρύ συνασπισμό για να νικήσουμε το (ισλαμικό κράτος) μέσα από μια ποικιλία μέσων, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών ενεργειών, καθώς και τις προσπάθειες να σταματήσουμε την χρηματοδότηση (και) την παρεμπόδιση της εισροής ξένων πολεμιστών στην περιοχή." Η χρήση της σημαντικής βάσης του ΝΑΤΟ στο Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία είναι επίσης ένα θέμα υπό συζήτηση. Τα μαχητικά αεροσκάφη που σταθμεύουν εκεί μέχρι στιγμής δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε βομβαρδισμούς κατά του ισλαμικού κράτους.

Η αλλαγή στη στάση  του Ερντογάν, ωστόσο, δεν ήρθε και πολύ γρήγορα. Οι  εξτρεμιστές κατά μήκος των συνόρων έχουν γίνει η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα. Και ο ίδιος ο Πρόεδρος είναι συνυπεύθυνος. Νωρίτερα, η Άγκυρα έλπιζε ότι  θα μπορούσε να κερδίσει την εύνοια των ισλαμιστών εξτρεμιστών, πολεμώντας όπως αυτοί το δικτάτορα Συρίας, Μπασάρ Άσαντ, και το κουρδικό κόμμα, PKK. Αλλά στη συνέχεια, το ισλαμικό κράτος άρχισε την βάναυση εισβολή σε όλη την Συρία και το Ιράκ.

Το παράδειγμα της κουρδικής πόλης του Κομπάνι δείχνει τις παράλληλες στρατηγικές που η Τουρκία επί μακρόν ακολουθεί. Το  PYD, ο σύριος ομόλογος του κουρδικού κόμματος, ΡΚΚ που δραστηριοποιείται  στην Τουρκία, εκμεταλλεύτηκε το χάος στη Συρία για να εγκαθιδρύσει ένα μικρό κράτος εκεί, χαρακτηρίζοντάς το ως  καντόνι Κομπάνι. Είχε το δικό του πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών, μαζί με υπουργούς για την υγεία, την άμυνα, τη δικαιοσύνη, τα θέματα γυναικών, ακόμη και για τον τουρισμό. "Εμείς δεν πρέπει να  απομακρυνθούμε από την ίδρυση της χώρας μας," είπε ο υπουργός Εξωτερικών, Ibrahim Kurdi,  στους συναδέλφους του, μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου το Μάιο. «Η υποχώρηση των στρατευμάτων του Άσαντ έχει δημιουργήσει ένα κενό εξουσίας. Πρέπει να το κλείσουμε πριν το κάνουν άλλοι."

Αλλά οι Τούρκοι αισθάνονται άβολα με ένα τέτοιο επίπεδο κουρδικής αυτονομίας. Ακόμη και όταν οι μαχητές του ισλαμικού κράτους πολιόρκησαν την πόλη για μήνες, μπορούσαν να ταξιδεύουν ελεύθερα μέσα στην Τουρκία και όταν οι τζιχαντιστές επιτέθηκαν εκ νέου στο Κομπάνι την περασμένη εβδομάδα, η Τουρκία ήταν αρχικά απρόθυμη να ανοίξει τα σύνορά της στους πρόσφυγες. Οι Κούρδοι της Τουρκίας που ήθελαν να βοηθήσουν αυτούς στο Κομπάνι δεν τους επιτράπηκε να το κάνουν και διασκορπίστηκαν με ρίψεις νερού.

«Για τον Ερντογάν, ο εμφύλιος πόλεμος προσφέρει τη δυνατότητα για να κρατήσει τους Κούρδους κάτω,», λέει ο Χαλίλ Ακμπάς, ένας τοπικός πολιτικός από την νότια τουρκική πόλη Σανλιούρφα και μέλος του Κουρδικού Δημοκρατικού Περιφερειακού Κόμματος, ή αλλιώς του BDP. "Δεν άφησε την ευκαιρία αχρησιμοποίητη," λέει χαρακτηριστικά. «Γνωρίζουμε ότι θέλει πραγματικά να απαλλαγεί από εμάς.». Ο   Ακμπάς βοηθά τους πρόσφυγες στο Σουρούκ  να βρίσκουν καταφύγιο και διανέμει τρόφιμα-- σχεδόν 8.000 μερίδες την τελευταία Πέμπτη. Κάθεται σε έναν κήπο τσαγιού, ενώ δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό του. "Με συγχωρείτε," λέει, καθώς τα σκουπίζει. «Αλλά όλα είναι τόσο φοβερά και οι άνθρωποι  μας πραγματικά υποφέρουν. Τόσα πολλά παιδιά δεν έχουν πλέον ένα σπίτι."

Πολλοί Κούρδοι μοιράζονται την πίστη ότι ο Ερντογάν έχει κάνει ένα σύμφωνο με το ισλαμικό κράτος. "Πρέπει να είναι επίσης προς το συμφέρον της Τουρκίας ότι υπερασπιζόμαστε τα σύνορα," λέει ο κούρδος δημοσιογράφος Esra Çiftçi. Λέει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος ενεργεί τώρα σαν να προτίθεται να καταπολεμήσει την τρομοκρατική ομάδα. «Αλλά στην πραγματικότητα, αυτός τους υποστηρίζει,» αναφέρει. «Κανένας από εμάς δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ο Ερντογάν παίζει διπλό παιχνίδι.»

Εθνικιστικές αποχρώσεις

Μετά  την επίθεση εναντίον των Σύριων Κούρδων το 2012 από τα τμήματα του Μετώπου Νούσρα και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, επιβεβαιωμένες  δηλώσεις μαρτύρων αναφέρουν ότι αυτή πραγματοποιήθηκε μετά από εντολή αξιωματούχων της τουρκικής ασφάλειας. Οι επαναστάτες, λένε, δέχτηκαν υποσχέσεις για χρήματα και όπλα για την επίθεση, αν και υποτίθεται ότι οι διαβεβαιώσεις δόθηκαν από τον τουρκικό στρατό, που βλέπει ακόμα τους Κούρδους ως εχθρούς, και όχι από την κυβέρνηση στην Άγκυρα.

 Ούτε ο τοπικός πολιτικός, Ακμπάς ούτε ο δημοσιογράφος Çiftçi πιστεύουν στην ειρηνευτική διαδικασία πλέον, κάτι που αποτελεί  απότομη μεταστροφή από την ελπίδα που οι Κούρδοι είχαν για καιρό  όσον αφορά τον Ερντογάν. Για χρόνια τώρα, η κυβέρνησή του διαπραγματευόταν του με τον φυλακισμένο Κούρδο ηγέτη, τον  Αμπντουλάχ Οτσαλάν, για την επίλυση της σύγκρουσης, η οποία έχει στοιχίσει τη ζωή πάνω από 30.000 ανθρώπων από το 1984. Ο Ερντογάν, μάλιστα, προχώρησε σε διαφόρους νόμους με τη νομιμοποίηση της κουρδικής γλώσσας σε αντάλλαγμα για την κατάπαυση του πυρός από το PKK. Πολλοί Κούρδοι, ωστόσο, παρέμειναν δύσπιστοι, ως μια αντανάκλαση των εθνικιστικών τόνων που ο Ερντογάν που επανειλημμένα έχει υιοθετήσει.

Τώρα, πολλοί αισθάνονται ότι οι υποψίες τους έχουν επιβεβαιωθεί. «Το ζήτημα με την ειρηνευτική διαδικασία ήταν απλώς ένα σόου», λέει ο Çiftçi. Ο αρχηγός του PKK Μουράτ Καραγιλάν συμφωνεί, λέγοντας πρόσφατα ότι "η ειρηνευτική διαδικασία έχει τερματιστεί".

Το έναυσμα για τη μετατροπή της Τουρκίας σε σύμμαχο των ριζοσπαστών ήταν η εξέγερση ενάντια στον Άσαντ το 2011. Στη συνέχεια ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος είναι τώρα ο πρωθυπουργός της χώρας, ήταν ένας από τους πολλούς που πίστευαν εκείνη τη στιγμή ότι το καθεστώς του Ασάντ θα κατέρρεε γρήγορα, μια πεποίθηση που οδήγησε την Άγκυρα να υποστηρίξει την αντιπολίτευση.

«Στόχος μας είναι μια κυβέρνηση στη Δαμασκό φιλική προς την Τουρκία και η εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων,», λέει ο βουλευτής του Κόμματος ΑΚΡ του Ερντογάν που ζήτησε να μην κατονομασθεί. «Πήραμε την απόφαση να τοποθετηθούμε αντιμέτωποι με τον Άσαντ και δεν μπορούμε πλέον να εγκαταλείψουμε αυτή τη θέση χωρίς κάποια απώλεια της αξιοπιστίας μας. Κάτι τέτοιο θα ήταν μια παραδοχή που η εξωτερική πολιτική μας έχει αποτύχει.»

Η πτώση του Άσαντ θα αυξήσει άμεσα την επιρροή της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, μια πιθανή εξήγηση του γιατί η Άγκυρα δεν φαίνεται να καταλήγει ποιον ακριβώς θα υποστηρίζει στη Συρία. Οι Ερντογάν και Νταβούτογλου, λέει ο Behlül Özkan από το Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά στην Κωνσταντινούπολη, «υποκρύπτουν παν-ισλαμικές αυτοκρατορικές φαντασιώσεις.» Αλλά από το τέλος του 2013, η προσέγγιση της μη επέμαβασης από την Τουρκία είχε γίνει μη εφαρμόσιμη. Χιλιάδες τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο εισέρρευσαν στην Αντάκυα και το Γκαζιαντέπ και πέρασαν ανεμπόδιστα στη Συρία, ακόμη και αν ως οι Σύριοι αντάρτες που υποστηρίζονται από την Άγκυρα διαμαρτυρήθηκαν για τον τρόμο που σκορπιέται από το ισλαμικό κράτος.

Αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις

Χειρότερα ακόμα, η Τουρκία συνέχισε μια στάση αναμονής καθώς οι μαχητές του ισλαμικού κράτους στρατολογούνταν στη χώρα  ενώ παράλληλα ασφάλιζαν όπλα, πυρομαχικά και των προμήθειες. Τα  τουρκικά νοσοκομεία κατά μήκος των συνόρων περιέλθαψαν επανειλημμένα τραυματίες τζιχαντιστές μαχητές.

Πρόσφατα, στις αρχές του τρέχοντος έτους, ξένοι τζιχαντιστές παρατηρήθηκαν επανειλημμένα στο "ανθρωπιστικό" πέρασμα κοντά στο Κιλίς – σταθμεύοντας στους χώρους του IHH, μιας τουρκικής οργάνωσης βοήθειας με στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση. Αυτές  οι συνοριακές  διαβάσεις είχαν δημιουργηθεί για να μειώσουν το χρονικό διάστημα που χρειάζονταν οι αποστολές βοήθειας και υποστήριξης για να περάσουν μέσω των τελωνείων. Τον Ιούνιο, δυτικοί ακτιβιστές εντόπισαν επίσης τζιχαντιστές στο "ανθρωπιστικό" πέρασμα κοντά στο συριακό χωριό Άτμα. Δύο τούρκοι μαχητές του ισλαμικού κράτους είπαν ακόμη σε ένα στρατιώτη ότι είχαν μόλις επιστρέψει από τη μάχη για την κατάκτηση της Μοσούλης και κατευθύνονταν στην Κωνσταντινούπολη για να ξεκουραστούν λίγο. Το γεγονός ότι κουβαλούσαν τα όπλα τους προφανώς δεν ήταν πρόβλημα, παρά την ανώμαλη φύση των πυροβόλων όπλων: δύο πιστόλια Glock του είδους που παραχωρήθηκε στην αστυνομία του Ιράκ από τις ΗΠΑ, και τα δύο τροποποιημένα με ενσωματωμένους εκτοξευτές χειροβομβίδων.

Από τότε, η τουρκική κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει αναγνωρίσει την αληθινή φύση του της Ισλαμικής ομάδας. Μπορεί ήδη να ήταν πολύ αργά, ωστόσο, η εξωτερική πολιτική της άρχιζε να «μολύνεται» με ανησυχία. Η διαφθορά, η ανικανότητα και το χάος εντός του μηχανισμού ασφαλείας της Τουρκίας χωρίς αμφιβολία έπαιξε επίσης έναν ρόλο, καθιστώντας πιο δύσκολο τον έλεγχο των συνόρων.

Τώρα, η Άγκυρα αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Η παροχή περίθαλψης για τις μάζες των προσφύγων κοστίζει δισεκατομμύρια ευρώ και επιβαρύνει την ήδη αδύναμη οικονομία της χώρας. Οι κοινωνικές εντάσεις βρίσκονται σε άνοδο με τους φτωχούς Τούρκους στην περιοχή να «ζηλεύουν» τη σχετικά καλή φροντίδα που λαμβάνουν οι πρόσφυγες και να ανησυχούν για τον αυξημένο ανταγωνισμό για θέσεις εργασίας. Ευημερούντες Σύριοι έχουν επίσης εκτινάξει τα ενοίκια στις πόλεις.

  Όμως, ο μεγαλύτερος φόβος της κυβέρνησης, αναφέρει ο πολιτικός επιστήμονας Özkan, είναιοι τρομοκρατικές επιθέσεις. «Ο τουρισμός είναι ένας από τους σημαντικότερους τομείς της οικονομίας,» υποστηρίζει. «Εάν μια βόμβα εκραγεί σε ένα ξενοδοχείο και ένα ζευγάρι παραθεριστών σκοτωθεί, τότε αυτός τελειώνει.».  Ο φόβος είναι σίγουρα καλά τεκμηριωμένος. Αρκετοί μαχητές του ισλαμικού κράτους που προέρχονται από την Τουρκία και, σε αντίθεση με τζιχαντιστές από αλλού, τριγυρνούν ελεύθερα στην πατρίδα τους.

Όπως ο Αχμέτ, ένας νέος είκοσι ενός χρονών, από την Κωνσταντινούπολη που μάχεται για το ισλαμικό κράτος. «Είμαστε παντού στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στο Γκαζιαντέπ,» υποστηρίζει. Είναι αδύνατο να επιβεβαιωθούν οι εν λόγω ισχυρισμοί, αλλά και δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών  πιστεύουν ότι το ισλαμικό κράτος προσπαθεί ενεργά να στρατολογήσει νεαρούς άνδρες στην Τουρκία.

Ahmet was recruited two years ago in Istanbul by a precursor group to the Islamic State. Even then, he was full of admiration for the older boys at the Koran school who spoke about their dreams of joining the jihad. He says he has already been in Syria twice and is planning to return soon to fight "to the end." His final battle, he says, is rapidly approaching.

 Ο Αχμέτ είχε στρατολογηθεί δύο χρόνια πριν στην Κωνσταντινούπολη από μια προδρομική  ομάδα του ισλαμικού κράτους. Ακόμη και τότε, θαύμαζε έντονα τα μεγαλύτερα αγόρια στο σχολείο του Κορανίου (ισλαμική σχολή)  που μίλαγαν για τα όνειρά τους να στρατευτούν στη τζιχάντ. Λέει ότι έχει ήδη πάει στη Συρία, δύο φορές και σχεδιάζει να επιστρέψει σύντομα για να πολεμήσει «ως το τέλος.». Αυτή  η τελική  μάχη, λέει, πλησιάζει γρήγορα.