Εκλογές με πολλαπλά μηνύματα !

Και οι εκλογές εγένοντο!

Με σημαντική πτώση της  ΝΔ και του μασκαρεμένου – δίκην «Ελιάς» ΠΑΣΟΚ.

Και τα δύο κόμματα της μνημονιακής συγκυβέρνησης χάνουν σχεδόν πάνω από 12% των ποσοστών τους.

Είναι φανερό ότι η κυβερνητική  οριακή πλειοψηφία δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά με τη συγκεκριμένη καταστροφική πολιτική και ότι βρίσκεται σε βαθιά αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση.

 Πολύ περισσότερο αν δει κανείς ότι ο παλιότερος κυβερνητικός εταίρος – η ΔΗΜΑΡ – καταποντίστηκε λαμβάνοντας ποσοστό 1,21% που την οδηγεί στην πολιτική εξαφάνιση!

Ως νικητής των ευρωεκλογών προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Γεγονός που ενισχύεται από την κατάκτηση της πλειοψηφίας στην περιφέρεια Αττικής από το συνδυασμό της κ. Δούρου στις χθεσινές επαναληπτικές εκλογές.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης λαμβάνει ποσοστό 26.58% - περισσότερο κατά 3,84% περίπου από τη δεύτερη πλέον ΝΔ.

Αναδεικνύεται έτσι ως καθοριστικός παράγοντας στις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις.

Χωρίς να αγγίξει, βεβαίως, τη συνθηματολογική του ρητορεία – για «εδώ και τώρα ανατροπή» και ότι «στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν» - είναι σε πλεονεκτική θέση για να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες και να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία σε πρόωρες εκλογές.

Ωστόσο, και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι απόλυτα ικανοποιημένος.

Καταρχάς, το εκλογικό του ποσοστό αλλά και σε απόλυτο αριθμό οι ψήφοι του, είναι ελαφρά μειωμένα και υπολείπονται από το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων του κυβερνητικού μπλοκ.

Σε μια περίεργη (!) ισορροπία οι πολίτες έστειλαν ένα πολύ ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση των απάνθρωπων μνημονίων.

Από την άλλη δεν «φούσκωσαν» και τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ενώ δεν επιδοκίμασαν σε σειρά περιπτώσεων τις αυτοδιοικητικές του επιλογές.

Οι ασάφειες και οι αντιφάσεις στον κεντρικό του πολιτικό λόγο και η υπαναχώρηση από σειρά θέσεών του, ειδικότερα στο οικονομικό του πρόγραμμα, σίγουρα έπαιξαν ρόλο σ’ αυτό το αποτέλεσμα.

Είναι προφανές ότι χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλή προσπάθεια αποσαφήνισης και  αποκρυστάλλωσης των πολιτικών του θέσεων.

Από την άλλη είναι καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τα συγκεκριμένα εκλογικά ποσοστά δεν θα συγκέντρωνε πάνω από 130 έδρες σε μια νέα Βουλή.

Συνεπώς, δημιουργείται το ερώτημα με ποιες δυνάμεις και με ποιους συσχετισμούς θα δημιουργούνταν μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία.

Ίσως, γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για εντολή επίσπευσης της συγκρότησης μιας «πλατιάς δημοκρατικής, προοδευτικής και πατριωτικής συμμαχίας» και ότι «ο σεβασμός στη Δημοκρατία επιβάλει την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, το συντομότερο δυνατό, ώστε να αποκατασταθεί η πολιτική ομαλότητα», ενώ σήμερα θα επισκεφτεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε θερμές πολιτικές εξελίξεις.

Μπορεί άμεσα να έχουμε μια προσπάθεια λίφτινγκ στο κυβενητικό συνασπισμό με κάποια μορφή ανασχηματισμού.

Ταυτόχρονα θα υπάρξουν έντονες διεργασίες τόσο στο χώρο της κεντροδεξιάς όσο και εκείνο της κεντροαριστεράς. Αφού σε στελέχη και οπαδούς και των δύο χώρων έντονη είναι η δυσαρέσκεια για τα πρόσωπα αλλά και τις επιλογές του Σαμαρά όσο και του Βενιζέλου.  

Διεργασίες ανακατατάξεων θα υπάρξουν και στο χώρο των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίστηκαν  «αντιμνημονιακές» όσο και ευρύτερα αριστερές, με την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ηγεμονεύσει σ’ αυτές.

Έτσι, οι διαλυτικές τάσεις τόσο στη ΔΗΜΑΡ όσο και στους «Ανεξάρτητους Έλληνες» που σημείωσαν ένα απογοητευτικό ποσοστό (3,45%)  είναι πολύ πιθανό να τροφοδοτήσουν  τα δύο αντίπαλα μπλοκ δυνάμεων.

Το ΚΚΕ εμφάνισε μια τάση μικρής ενίσχυσης των δυνάμεων του – «μικρό βήμα» άλλωστε το χαρακτήρισε και ο γενικός του γραμματέας, κ. Κουτσούμπας – λαμβάνοντας 6,07% (μεγαλύτερο κατά 1,59% σε σχέση με τις εκλογές του 2012).

Καταγράφοντας, επίσης, θετικά ποσοστά στην Περιφέρεια Αττικής και κερδίζοντας, επίσης, τους δήμους της Πάτρας, της Πετρούπολης, του Χαϊδαρίου και Ικαρίας.

Από την άλλη δεν μπορεί να ξεφύγει από έναν οριοθετημένο ρόλο – ειδικά σ’ αυτές τις συνθήκες της βαθιάς οικονομικής κρίσης και των δυσβάστακτων οικονομικών και κοινωνικών μέτρων.

 Συνέπεια και της απόρριψης μιας διαφορετικής στρατηγικής από την ηγεσία του κόμματος και της προώθησης ευρύτερων τακτικών συνεργασιών στους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους.

Ο καινούργιος πολιτικός σχηματισμός, το «Ποτάμι», συγκέντρωσε τελικά 6,61% - πολύ πίσω από τις αρχικές δημοσκοπήσεις που το έδειχναν πάνω από 10% αλλά «ικανοποιητικό» όπως χαρακτηρίστηκε από τα στελέχη του.

Ένας πολιτικός σχηματισμός που είχε την εύνοια των μεγάλων καναλιών και εκδοτικών συγκροτημάτων, με απροσδιόριστες πολιτικές θέσεις.

«Έτοιμο» και «πρόθυμο» να συνεργαστεί με «όλους». Να αποτελέσει, δηλαδή, το συγκολλητικό υλικό για μελλοντικές συγκυβερνήσεις και σχηματισμούς.

Ίδωμεν …

Εντύπωση στις εκλογές αυτές προκάλεσε και ο πλήθος των πολιτικών σχηματισμών που διεκδίκησαν τις ψήφους των πολιτών και οι οποίοι  - παρόλο που δεν μπόρεσαν να εκλέξουν αντιπροσώπους στο ευρωκοινοβούλιο – συγκέντρωσαν ένα ποσοστό 16% (σε σχέση με το 6% των προηγούμενων εκλογών).

Δείγμα και αυτό εν μέρει της αναζήτησης  ενός σημαντικού ποσοστού της κοινωνίας διαφορετικών πολιτικών λύσεων και τρόπου έκφρασης.

Μόνο που αυτό είναι πολύ θολό ενώ κρύβει και  κινδύνους.

Από την άποψη αυτή δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε φαινόμενα όπως τα εκλογής Μώραλη – Μαρινάκη στον Πειραιά, Μπέου στο Βόλο, Ψινάκη στο Μαραθώνα.

Η οικονομική και κοινωνική κρίση, οι αδυναμίες και ανεπάρκειες του πολιτικού και αυτοδιοικητικού προσωπικού ν’ αντιμετωπίσουν τα προβλήματα, έδωσαν την ευκαιρία σε σχήματα επιχειρηματικών συμφερόντων, ποδοσφαιρικών οπαδικών  εκπροσώπων αλλά και σε διάφορες τηλεπερσόνες να διεκδικήσουν και τελικά να κατακτήσουν ορισμένους βασικούς δήμους.

Θα φανεί αν αυτό το φαινόμενο ήταν κάτι περιπτωσιακό και μεμονωμένο σχετική ή να τελικά επεκταθεί στην ευρύτερη πολιτική ζωή.

Καθόλου τυχαία δεν είναι – στο φως αυτών των εξελίξεων – και η παρουσία της Γιάννας Αγγελοπούλου (!) στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA όπου δεν απέκλεισε, αν της ζητηθεί, να προσφέρει τις «υπηρεσίες» της  στον τόπο ακόμη και να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας !!!

Ωστόσο το πιο ανησυχητικό και σκοτεινό φαινόμενο των εκλογών ήταν η σημαντική άνοδος της «Χρυσής Αυγής», του νεοναζιστικού τερατώδους μορφώματος που συγκέντρωσε 9,38% του εκλογικού σώματος, συγκεντρώνοντας πάνω από 10% στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τα ποσοστά της στην Α΄ Αθηνών 10.36%, στη Β΄ Αθηνών 8,35%, στην Α΄ Πειραιά 10,60%, στη Β΄ Πειραιά (των εργατικών  και λαϊκών αγώνων και της αριστερής παράδοσης ) 11,32%, στην Αττική 12, 21% (!), στην Α΄ Θεσσαλονίκης 10,20%, στη Β΄ Θεσσαλονίκης  12, 40% (!).

 Ενώ πολύ ποσοστά σημείωσε και σε μια σειρά εκλογικές περιφέρειες  - Αργολίδα, Αιτωλοακαρνανία,  Βοιωτία, Ημαθία, Έβρο, Καρδίτσα, Καστοριά, Κιλκίς, Λακωνίας (15,51%!), Μεσσηνία, Πέλλα, Σέρρες, Φθιώτιδα.

 Αυτά, αν τα αθροίσει κανείς στα ποσοστά που πήρε ο δημοτικός συνδυασμός στην Αθήνα αλλά και ο αντίστοιχος στην περιφέρεια Αττικής δημιουργούν ένα εφιαλτικό τοπίο.

Ταυτόχρονα καταδεικνύουν την αποτυχία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της «Χρυσής Αυγής», ειδικότερα σε περιοχές με έντονα τα προβλήματα της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης.

Ενώ, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει, η κατανίκηση του νεοναζιστικού φαινομένου απαιτεί ριζικές αλλαγές πολιτικής προς όφελος των πληττόμενων από την κρίση κοινωνικών στρωμάτων.

Και όχι μόνο αυτό.

Απαιτεί τη συγκρότηση ενός ευρύτατου δημοκρατικού, αντιφασιστικού μπλοκ πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δυνάμεων.

Με τη συγκρότηση δικτύων αλληλεγγύης και παρέμβασης σε κάθε γειτονιά σε κάθε χώρο που δοκιμάζεται από την κρίση.

Αλλά και παρεμβάσεις στην παιδεία, τον πολιτισμό, στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.

Η άνοδος των ακροδεξιών πολιτικών σχημάτων σε όλη – σχεδόν – την Ευρώπη καταδεικνύει τη σοβαρότητα της κατάστασης σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και σε τι είδους αδιέξοδα οδηγούν οι πολιτικές της λιτότητας και της κοινωνικής καταστροφής που εφαρμόζουν οι ευρωπαϊκές οικονομικές και πολιτικές ελίτ.

Η ρευστότητα των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, η σχετική αβεβαιότητα, η αδυναμία του κυβερνητικού μπλοκ, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δύναμη διεκδίκησης της εξουσίας – αλλά όχι με την ορμή που οι περιστάσεις επιβάλλουν και οι οπαδοί του θα ήθελαν.

 Η  ρευστοποίηση σειράς πολιτικών δυνάμεων και η αναζήτηση άλλων πολιτικών σχημάτων – με απροσδιόριστο ή και επικίνδυνο χαρακτήρα – η διαρκής περιχαράκωση του ΚΚΕ.

Και  πάνω απ’ όλα το απειλητικό και μαύρο μέτωπο - που δεν προβάλλει απλά, αλλά βρίσκεται καθημερινά στη ζωή μας …

Όλα αυτά απαιτούν – όπως ήδη είχαμε επισημάνει – τη διαρκή εγρήγορση και συνειδητοποίηση των πολιτών, την ενεργή στράτευσή τους για αν αποτρέψουν τις όποιες αντιδραστικές μεθοδεύσεις και προκλήσεις και να ανοίξουν το δρόμο για προοδευτικές και ουσιαστικές αλλαγές.