Σημαντική ήταν η απεργιακή κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, ύστερα από πρόσκληση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και στην οποία συμμετείχε και το ΠΑΜΕ.
Η συμμετοχή στην απεργία – σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΓΣΕΕ- ήταν 80% στις ΔΕΚΟ, 90% στις οικοδομές και σχεδόν 100% στα ναυπηγεία και τα διυλιστήρια. Στην απεργία συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στους δήμους, οι εκπαιδευτικοί και άλλοι κλάδοι του δημοσίου. Ενώ σημαντική παρουσία είχαν και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ.
Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.
Η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις δεν ήταν ίδια με τις προηγούμενες.
Ωστόσο, ήταν αρκετά μαζική, μαχητική και έδειχνε αποφασιστικότητα για τα συνέχεια.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή είναι η πρώτη γενική απεργία και κινητοποίηση κατά την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου και σε μια εποχή που δρομολογούνται τα νέα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση μπορεί να μη βρήκε την πλήρη έκφρασή της στη σημερινή κινητοποίηση αλλά ας μην αυταπατώνται οι πολιτικοί παλιάτσοι και οι μαριονέτες των τραπεζών, των κερδοσκόπων και της οικονομικής ολιγαρχίας: το νέο και πιο ορμητικό ξέσπασμα των πολιτών και του λαού είναι πολύ κοντά.
Κατά τα άλλα πρώτη έφτασε στο Σύνταγμα η πορεία του ΠΑΜΕ λίγο πριν από τις 12.30΄ και περνούσε πάνω από μισή ώρα.
Λίγο αργότερα έφτασε στην πλατεία Συντάγματος η κορυφή της πορείας που ξεκίνησε από το πεδίο του Άρεως.
Κι αυτή ήταν αρκετά μαζική και μαχητική.
Συνεχίστηκε περίπου λίγο μετά τις 2μμ …
Τώρα, αν θα πρέπει να συνεχίζονται οι χωριστές πορείες σ’ αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία …
Αν επαρκούν αυτής της μορφής οι κινητοποιήσεις – περιπτωσιακές γενικές απεργίες – σε μια εποχή που από τη μια ο εργαζόμενος κόσμος στενάζει από τα οικονομικά βάρη, αλλά από την άλλη επιζητεί ριζικότερες λύσεις …
Αν είναι ικανοποιητικές οι δηλώσεις συμπάθειας ή επισήμανσης των κινδύνων από την εφαρμοζόμενη πολιτική, τέτοιες που εκπέμπουν και οι ηγέτες της αριστερής αντιπολίτευσης …
Αυτό μάλλον θα το κρίνουν οι ίδιοι οι πολίτες …
Είναι σαφές ότι ωριμάζει η απαίτηση για ριζοσπαστικότερες και ποιοτικότερες απαντήσεις στα σημερινά αδιέξοδα.
Τώρα, αν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτές τις ανάγκες των καιρών, ίσως, την πρωτοβουλία να πάρουν οι ίδιοι οι πολίτες …
Κι αυτό αποτελεί μια ιστορική αναγκαιότητα στις μέρες μας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου