Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

70 χρόνια από την μεγαλύτερη συγκέντρωση του Ζαχαριάδη στην Αθήνα - Η Αριστερά και η Αποχή, τότε και τώρα

Η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση του Νίκου Ζαχαριάδη στην Αθήνα μετά από την επιστροφή του από το Νταχάου. Όταν το Καλλιμάρμαρο σείονταν από 250.000 κόσμου.














Ήταν 1η Μαϊου του 1945 όταν ο Ριζοσπάστης, με έκτακτο παράρτημα έσπαγε την απεργία της Πρωτομαγιάς, και με ένα πηχυαίο τίτλο ενημέρωνε τους αναγνώστες του ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ζωντανός και επέστρεφε από το Νταχάου. Η είδηση βρήκε τους περισσότερους από τους υποστηρικτές του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στους εορτασμούς της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες για το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Ζαχαριάδης ανέλαβε ξανά την ηγεσία του κόμματος, “άδειασε” τον Βελουχιώτη, στήριξε την συμφωνία της Βάρκιζας και άλλαξε την στάση του στο βορειοηπειρωτικό.





Η Ελλάδα ετοιμάζονταν για τις επόμενες εκλογές – σε μία περίοδο πολιτικής αστάθειας με κυβερνήσεις από ελάχιστες εβδομάδες έως λίγους μήνες – με την στάση που θα τηρούσε το ΚΚΕ να είναι άγνωστη. Ο εορτασμός των τεσσάρων χρόνων από την δημιουργία του ΕΑΜ στις 27  Σεπτεμβρίου στην Αθήνα ήταν μία καλή ευκαιρία για να ακουστεί η θέση του επίσημα από τα χείλη του Γενικού Γραμματέα του.
Η συγκέντρωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν η μεγαλύτερη που γνώρισε η Αθήνα μετά το τέλος του πολέμου και ξεπέρασε κατά πολύ και αυτή του Γεωργίου Ππανδρέου στο Σύνταγμα, όπου πάλι πρωταγωνιστούσαν οι "κόκκινοι". Οι πιο συντηρητικοί υπολογίζουν τον κόσμο σε 100 χιλιάδες ενώ κάποιοι τον ανεβάζουν σε 300 με 400 χιλιάδες. Από τις ελάχιστες σκηνές που υπάρχουν το Στάδιο φαίνεται κατάμεστο σε μία εποχή που οι συγκεντρώσεις γίνονταν ημέρα και ο σκηνοθέτης – αν υπήρχε – δεν είχε δυνατότητες να παραπλανήσει.

Τον Ζαχαριάδη τον έφεραν στα χέρια στο βήμα και όταν άρχισε την ομιλία του, διαβάζοντας την από τα χειρόγραφα που κρατούσε, δεν ακούγονταν άχνα στο επιβλητικό στάδιο. Μόνο όταν ζεστάθηκε το κοινό τον διέκοπταν για επιδοκιμάσουν σημεία του λόγου του. Όπως σημείωνε ο Ριζοσπάστης που κυκλοφόρησε την επόμενη: "Όταν ο εκφωνητής είπε στο μικρόφωνο: «Θα μιλήσει ο Αρχηγός του Κ.Κ.Ε. Ζαχαριάδης», ολόκληρη η ανθρωποθάλασσα ξέσπασε σε ζητωκραυγές και θυελλώδη χειροκροτήματα. Επί αρκετά λεπτά ολόκληρο το Στάδιο σείονταν απ’ τις πρωτοφανείς εκδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων λαού. Σ’ όλη τη διάρκεια του λόγου ο σ. Ζαχαριάδη διακόπτονταν συνεχώς με συγκινητικές εκδηλώσεις επιδοκιμασίας και οι βασικές γραμμές του λόγου του μετατρέπονταν αμέσως σε συνθήματα ολόκληρης της μάζας."


Στην ομιλία - η οποία ακολουθεί αυτούσια - διαφαίνεται μία νέα στροφή του Νίκου Ζαχαριάδη με μία πιο σκληρή στάση απέναντι στην κυβέρνηση καθώς και  ότι ο κύριος εκφραστής της Αριστεράς στην Ελλάδας δεν θα ζητήσει την ψήφο του ελληνικού λαού (σ.σ. στο σημείο που αναφέρει "δεν πρόκειται ποτέ να μας κλονίσουν στην απόφασή μας να πάρουμε μέρος μόνο σε πραγματικά λεύτερες δημοκρατικές εκλογές").

"Λαέ της Αθήνας

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες


Η 4η επέτειος του ΕΑΜ μας βρίσκει σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα στιγμή. Δεν συμπληρώθηκε ακόμα χρόνος που ο λαός με πρωταγωνιστή το ένοπλο κομμάτι του, τον ηρωικό ΕΛΑΣ, έδιωχνε τον κατακτητή. Και όμως η χώρα στέκει μπροστά στο γκρεμό και την καταστροφή. Την αιτία την γνωρίζετε όλοι σας. Η ένοπλη εξωελληνική επέμβαση του Δεκέμβρη ανέκοψε το έργο του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Η αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και λευτεριάς δεν ολοκληρώθηκε. Η βίαιη εκείνη επέμβαση δεν άφησε το λαό μας να καταπιαστεί με το έργο της δημιουργικής ανοικοδόμησης. Με το χτίσιμο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Ενάντια στη θέληση του λαού έφερε ξανά στην αρχή την κλίκα του δοσιλογισμού. Τους προδότες συνεργάτες του χιτλεροφασίστα κατακτητή. Τη χούφτα των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου που γδέρνει το λαό και ξεπουλά τον τόπο.

Η κλίκα αυτή που θέλει να φορτώσει όλα τα σπασμένα στην πλάτη του λαού και που δεν έχει το λαό μαζί της, εφαρμόζει για να κρατηθεί την πιο άγρια δολοφονική τρομοκρατία σε όλη τη χώρα. Και με τη βοήθεια των αγγλικών στρατιωτικών και πολιτικών αρχών κατοχής πάει να επιβάλλει την αντιλαϊκή της θέληση. Αυτή η εξωελληνική επέμβαση και η αντιλαϊκή πολιτική των δοσίλογων εκμεταλλευτών του λαού είναι η μοναδική αιτία που η Ελλάδα από το Δεκέμβρη και ύστερα παραπαίει και βολοδέρνει σε μια βαθειά οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση. Η κυβέρνηση Βούλγαρη και ο Αντιβασιλέας που πραγματοποιούν τις θελήσεις της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και υποστηρίζουν το Μαύρο Μέτωπο, το ΣΑΝ, Χ και Σία οδηγούν τη χώρα απ’ το κακό στο χειρότερο.




Ούτε η καινούρια πολιτική επέμβαση των κυβερνήσεων Αγγλίας, Αμερικής και Γαλλίας, που εγκαινιάσθηκε με το ανακοινωθέν τους και που αποτελεί κατάφωρη προσβολή ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα και το αίσθημα ανεξαρτησίας του ελληνικού λαού, θα διορθώσει την καταστροφή. Γιατί η καινούργια αυτή επέμβαση πάει να ολοκληρώσει υπέρ της μοναρχοαντιδραστικής δεξιάς το έργο που εγκαινιάστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη όταν η ξένη ένοπλη επέμβαση σύντριψε τη θέληση του λαού μας να ζήσει ανεξάρτητος, αφέντης και νοικοκύρης στον τόπο του.

Ο Αντιβασιλέας, η Κυβέρνηση, το Μαύρο Μέτωπο, ο ΣΑΝ και η πλουτοκρατική ολιγαρχία με τις λοιπές πολιτικές και τρομοκρατικές οργανώσεις της, έχοντας και την κατάφωρη μεροληπτική συμπαράσταση των ξένων, παν’ να νοθεύσουν ολοκληρωτικά την εσωτερική μας ζωή και ανάπτυξη. Δυναμώνουν και επεκτείνουν ακόμα πιο πολύ τη δολοφονική τρομοκρατία τους. Συμπληρώνουν την πλαστογραφία των εκλογικών καταλόγων. Και ετοιμάζονται με τον τρόπο αυτό να κάνουν εκλογές μέσα στο χρόνο τούτο. Θέλουν έτσι να νομιμοποιήσουν το άνομο καθεστώς που μονάχα τον τελειωτικό χαμό του λαού και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της Ελλάδας κατεργάζεται. Αυτές τις μέρες και ώρες ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα, μοναρχικά και «δημοκρατικά» και την κυβέρνηση γίνονται αγοροπωλησίες και παζαρέματα για να παν’ για εκλογές με τους «σημερινούς καταλόγους» αποκλείοντας το ΕΑΜ. Στα παζαρέματα αυτά παίρνουν μέρος πρόσωπα και ομάδες που θέλουν να λέγονται σοσιαλιστικές. Πρόκειται για πραγματικό σωματεμπόριο σε βάρος της Ελλάδας. Το καταγγέλλουμε στο λαό μαζί με την κατηγορηματική δήλωση: δεν πρόκειται ποτέ να μας κλονίσουν στην απόφασή μας να πάρουμε μέρος μόνο σε πραγματικά λεύτερες δημοκρατικές εκλογές.


Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα. Η κατάσταση αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τη Γιάλτα και τη Βάρκιζα. Και ολοκληρώνεται απ’ το οικονομικό χάος που ξαπόλυσε η πλουτοκρατία. Γιατί είναι ανίκανη να σηκώσει τον τόπο. Ξέρει μόνο να αρπάζει και να γδέρνει. Να καταστρέφει και να ρημάζει. Και το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι μας έφερε μπροστά στο γκρεμό. Μια ανήκουστη τραγωδία πείνας και αφανισμού μας περιμένει τους κοντινούς μήνες αν μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Οι εκμεταλλευτές που μας έφεραν στα χάλια αυτά βλέπουν το λαϊκό φούντωμα και γι’ αυτό και ολοκληρώνουν την τρομοκρατική τους οργάνωση και δράση. Να ν’ αποφασίσουμε πρέπει κι’ εμείς. Οι αποφάσεις που θα πάρουμε εδώ σήμερα θα είναι το ίδιο αποφασιστικές και ιστορικές για το μέλλον της Ελλάδας, σαν κι’ εκείνες που πάρθηκαν πριν 4 ακριβώς χρόνια εδώ στην Αθήνα, όταν το εγερτήριο σάλπισμα του ΕΑΜ καλούσε το Λαό στον ένοπλο αγώνα ενάντια στον χιτλεροφασίστα κατακτητή. Αν θέλουμε να ζήσουμε πρέπει να ολοκληρώσουμε το έργο που άρχισε η Εθνική Αντίσταση, Η ολοκλήρωση αυτή λέγεται Λαϊκή Δημοκρατία.

Και όπως η εθνική απελευθέρωση έτσι και η Λαϊκή Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι παρά έργο του ίδιο του Λαού. Και όπως το έργο εκείνο και έτσι και αυτό το δεύτερο δε μπορεί να κερδηθεί παρά μονάχα με σκληρούς αγώνες και θυσίες. Μονιασμένος και ενωμένος θα νικήσει και σήμερα. Η Λαϊκή Δημοκρατία χρειάζεται ομόνοια και ενότητα. Η πλουτοκρατία, το Μαύρο Μέτωπο, ο ΣΑΝ για να ζήσουν χρειάζονται λαϊκή διχόνοια και εθνική διαίρεση. Γι’ αυτό σπέρνουν και καλλιεργούν το χωρισμό και το αλληλοφάγωμα.


Εθνική ενότητα και ομόνοια είναι σήμερα υπέρτατη επιταγή της στιγμής και πανεθνική αξίωση. Σ’ αυτήν πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Σ’ αυτή να συμπεριλάβουμε όλους τους τίμιους Έλληνες χωρίς μνησικακία για το παρελθόν ξεχνώντας και συγχωρώντας τα λάθη και τις υπερβασίες κι’ απ’ τις δυο μεριές μπροστά στο συμφέρον της Ελλάδας. Μ’ αυτή θα νικήσουμε την εσωτερική αντίδραση. Μ’ αυτή θα γίνουμε σεβαστοί στους ξένους που τελικά θα αναγκαστούν να σεβαστούν τη λαϊκή θέληση. Γιατί θα τους πείσει ότι κάθε συνέχιση του αναξιοπρεπούς παρεμβατισμού στα εσωτερικά μας θα οδηγήσει σε καταστροφή.

Είναι αυτονόητο ότι ο ελληνικός Λαός δε μπορεί να ανεχθεί απεριόριστα το δολοφονικό τραμπουκισμό της πλουτοκρατικής αντίδρασης που βρίσκει ακόμα την υποστήριξη των Άγγλων και φέρνει σε τελειωτικό αφανισμό την Πατρίδα του. Θα έρθει μια στιγμή που αν δεν παρθούν αποφασιστικά και ριζικά μέτρα να διορθωθεί η κατάσταση αυτή θ’ αναγκαστεί ο Λαός στον ένοπλο αγώνα που διεξάγει ενάντιά του η μοναρχοφασιστική δεξιά ν’ απαντήσει με τα ίδια μέτρα. Και τη βασική ευθύνη θα τη φέρνουν πάλι εκείνοι που και το Δεκέμβρη και τώρα κατάφωρα στηρίζουν στην Ελλάδα τους προδότες, τους δοσίλογους και τους εκμεταλλευτές του Λαού της. Αν πρόκειται να μένουν εδώ σε μας εφαρμόζοντας με άλλες μεθόδους το ίδιο καταστρεπτικές και αντιλαϊκές, ένα δεύτερο καθεστώς κατοχής, καλό θα ’ναι να μα αδειάσουν τη γωνιά. Δεν το λέμε αυτό από αγγλοφοβία. Ο Λαός μας δε φοβάται κανέναν, αντίθετα, θέλει μια δημοκρατική συνεννόηση με τον αγγλικό Λαό και την Κυβέρνησή του. Μια συνεννόηση τίμια. Ισότιμη, αξιοπρεπή. Τέτοια που αν υποτεθεί ότι την έκανε ένα Άγγλος για την Πατρίδα του δε θα ’χε τίποτα να ντραπεί. Αν η Αγγλία δεν θέλει μια δημοκρατική και επιμένει στην αποικιστική μεταχείρισή μας, ας μας αφήσει μόνους. Δεν την χρειαζόμαστε. Έτσι ο Λαός ο δημοκρατικός θα μπορέσει πιο εύκολα και ανενόχλητα να κανονίσει και να εξασφαλίσει τη ομαλή εσωτερική δημοκρατική εξέλιξή του και να φθάσει στο εσωτερικό καθεστώς και στην κυβέρνηση που αυτός θέλει.


Περνάμε σήμερα μια κρίσιμη καμπή που απαιτεί απ’ όλους μας ψυχραιμία και σύνεση, μα πρώτον χρειάζεται και αποφασιστικότητα. Η μοναρχοφασιστική αντίδραση θέλει να προχωρήσει σε μέτρα που θα παν για χρόνια πολλά να της εξασφαλίσουν απεριόριστη τρομοκρατική εσωτερική επικράτηση. Η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Και καλεί όλα δίχως εξαίρεση τα παιδιά της. Τα χρειάζεται όλα και κανένα δεν πρέπει να λείψει. Ούτε οι αρχηγοί της, ούτε οι στρατιώτες της. Κάθε εγωιστικό συμφέρον και ατομική φιλοδοξία θα πρέπει να υποχωρήσει και όλοι να ορθωθούμε υπερασπιστές της Δημοκρατίας εξασφαλίζοντας μια δημοκρατική κυβερνητική διέξοδο απ’ το σημερινό χάος.

Στον ειρηνικό στίβο με ειρηνικά μέσα όταν πάψουν οι δολοφονικές προκλήσεις. Με την παλλαϊκή κινητοποίηση και τη μαζική λαϊκή αυτοάμυνα ενάντια στην τρομοκρατική δράση του Μαύρου Μετώπου, ΣΑΝ, Χ και Σίας. Ενάντια στην εκλογική νοθεία με παλλαϊκή αποχή. Με τον ίδιο ηρωισμό και αυτοθυσία όπως και στα ηρωικά χρόνια της Αντίστασης, όταν δεν μπει χαλινάρι στη μοναρχοφασιστική θρασύτητα και αποχαλίνωση. Πολύ άσχημα γνωρίζουν το λαό μας αν νομίζουν ότι με τη βία θα τον λυγίσουν . Αυτόν που δε φοβήθηκε, πολέμησε και νίκησε τον χιτλεροφασίστα κατακτητή και τους προδότες συνεργάτες του στο εσωτερικό. Αυτόν που θα παλέψει και θα νικήσει τον καθένα που επιβουλεύεται τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Γιατί αυτό επιβάλλει η ελληνική τιμή και αξιοπρέπεια. Και ας κοστίσει όσες θυσίες και αίμα θελήσει. Μια είναι η ενιαία απαίτησή μας.

Δε θέλουμε το Βούλγαρη. Να φύγει ο Αντιβασιλέας. Κυβέρνηση Δημοκρατική. Χαλινάρι στο Μαύρο Μέτωπο, ΣΑΝ, Χ και Σία. Λεύτερες δημοκρατικές εκλογές. Σαν ένα άνθρωπος όλοι με όλες τις δυνάμεις μας για το θρίαμβο της Δημοκρατίας."

Σίγουρα οι εποχές δεν είναι οι ίδιες ...

Άλλωστε οι ρηχοί ιστορικοί παραλληλισμοί οδηγούν σε υπεραπλουστεύσεις και σε τραγικά λάθη ... 

Η επιλογή της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ, του Ζαχαριάδη προσωπικά, για αποχή  καταγράφεται σαν ιστορικό λάθος ...

Τότε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ εξέφραζαν την πλειοψηφία του λαού που είχε βγει από την άγρια νύχτα της Κατοχής και έλπιζε σε μαι άλλη προοπτική ...

Το να "χαρίσεις το γήπεδο"  τελείως στους ταξικούς και πολιτικούς σου αντιπάλους δεν ήταν ενδεδειγμένη επιλογή στη συγκεκριμένη ιστορική και πολιτική συγκυρία.

Σαφώς υπήρξε λαθεμένη εκτίμηση και του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων όπως και των στρατηγικών επιλογών της Σοβιετικής ηγεσίας.

Έτσι εξηγούνται και οι αντιφάσεις των επιλογών Ζαχαριάδη - από τη μια να επιβάλει την τήρηση της συμφωνίας της Βάρκιζας και να καταδικάζει (οδηγώντας στην ουσία στο θάνατο τον Άρη) και λίγο μετά να επιλέγει την αποχή και να ωθεί το Κόμμα και το αριστερό κίνημα στον εμφύλιο - πάντα με τις πρώτες ευθύνες να υπάρχουν στη 'λευκή τρομοκρατία" των αγγλοκίνητων αστικών πολιτικών δυνάμεων και των συνεχιστών των ταγμάτων ασφαλείας.

(Υπενθυμίζουμε ότι η ηγεσία του ΚΚΕ στις μέρες μας αποκατέστησε τον Ζαχαριάδη ενώ μόνο μερικώς τον Άρη ... γιατί ήταν κάπως "άτακτος" κι απείθαρχος ...).

Δεν μπορούμε ωστόσο να συγκρίνουμε τις δύο εποχές - τότε και τώρα ...

Αν και η  χώρα βρίσκεται σήμερα μέσα στα ιδιότυπα δεσμά, την ιδιότυπη κατοχή των Μνημονίων και των δανειστών πέντε και περισσότερα χρόνια ...

Οι δυνάμεις της Αριστεράς σήμερα βρίσκονται επίσης σε μια ιδιότυπη φάση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχτηκε ταχύτατα σε μνημονιακή, συστημική και στην ουσία νέα καθεστωτική δύναμη αφού φιλοδοξεί να είναι - και είναι αυτή τη στιγμή - ένας από τους βασικούς πυλώνες του νέου δικομματισμού.

Όσοι αποσχίστηκαν από αυτόν, ΛΑΕ και συναφή, χωρίς να αναλάβουν καμία ευθύνη για όσα έχουν γίνει,  εμφανίζονται σαν ο "παλιός, καλός ΣΥΡΙΖΑ" - με τις ίδιες όμως αντιφάσεις, την προγραμματική ασάφεια, την ετερόκλητη σύνθεση, την αγκύλωση σε πρόσωπα και νοοτροπίες που έρχονται πολύ βαθιά από το κομματικό κατεστημένο και τις  μικρο - καθεστωτικές νοοτροπίες των παλιών κομμάτων της Αριστεράς.

Το ΚΚΕ με την ηγεσία του επιμένει στο "λαμπρό απομονωτισμό" και την περιχαράκωση του, ενδιαφερόμενο στο όνομα της "καθαρότητας'΄ να διατηρήσει κάποια ποσοστά.
Ανίκανο, όμως, να παρέμβει και να αποτρέψει αυτό που και το ίδιο χαρακτηρίζει ως "αντιλαϊκή λαίλαπα".

Και είναι απορίας άξιο πώς μέσα σ' αυτά τα χρόνια της πιο βαθιάς κρίσης, της λιτότητας, των Μνημονίων το κόμμα που φιλοδοξεί να εκπροσωπεί την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό  "πέτυχε" να παραμένει καθηλωμένο, "τσιμενταρισμένο" στα ίδια ποσοστά, στην ίδια "μακάρια" αναμονή της μεταφυσικής δικής του Δευτέρας Παρουσίας - αφού όλα τα προβλήματα ως δια μαγείας θα λυθούν όταν θα έρθει επί της γης η "λαϊκή εξουσία" με το ΚΚΕ επικεφαλής, σε μια νέα Ουτοπία στον ελληνικό μικρόκοσμο, αδιαφορώντας για όσα συμβαίνουν και για τις διαδικασίες που εξελίσσονται σήμερα στον κόσμο.

Έτσι, σε μια "στημένη" εκλογική αναμέτρηση, με σικέ και προδιαγεγραμμένα αποτελέσματα ....

Με σικέ και προδιαγεγραμμένους ρόλους - αφού είναι γνωστό ποιοι και πώς θα  κυβερνήσουν, ποιο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί ...

Ακόμα και το ποιες θα είναι οι "αντιμνημονιακές" δυνάμεις που πολύ καλά έχουν βυθιστεί μέσα στο πολιτικό σύστημα ...

Μέσα σε μια τέτοια εκλογική αναμέτρηση, ποια πρέπει να είναι  η στάση  δυνάμεων και ανθρώπων που αναζητούν μια διαφορετική, ριζοσπαστική προοπτική, για την ανατροπή του παρακμιακού πολιτικού συστήματος και του μνημονιακού καθεστώτος;

Θεωρούμε ότι μπορούν να επιλέξουν το ΑΚΥΡΟ, το ΛΕΥΚΟ και την ΑΠΟΧΗ  σαν έκφραση δυσαρέσκειας και απόρριψης των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων.

Και ας μη βιαστούν να μας κατηγορήσουν οι υποστηρικτές της political correct  συμπεριφοράς, του κομματικού καθωσπρεπισμού - οι αυτόκλητοι σωτήρες και "ακατέβατοι" ηγετίσκοι - εκ του ασφαλούς - του κινήματος.

Οι μάχες στις οποίες είμαστε και θα είμαστε παρόντες είναι αυτές που θα ξεκινήσουν και την 21η του Σεπτέμβρη - οι μάχες οι πραγματικές, μέσα στην πραγματική ζωή, 

Εκεί που ζει και ανασαίνει ο πραγματικός κόσμος, ο κόσμος της εργασίας, οι νέοι άνθρωποι, οι άνεργοι, οι εξαθλιωμένοι, οι άστεγοι, οι πρόσφυγες - όχι μέσα στα βολικά σαλόνια του κούφιου κοινοβουλευτισμού, των κρατικών επιχορηγήσεων, των ευρωπαϊκών ταξιδιών και των δημοσίων σχέσεων, μέσα στα "φιλόξενα" συστημικά κανάλια.

Για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κινήματος  και τη χάραξη μιας διαφορετικής προοπτικής.












Δεν υπάρχουν σχόλια: