Κατά τον Βρετανό αρθρογράφο Seumas Milne , δεν αρκεί να υποχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επιτευχθεί συμφωνία
«Είναι πλέον σαφές ότι οι δυνάμεις της Γερμανίας και της Ευρώπης δεν θέλουν απλά η ελληνική κυβέρνηση να συνθηκολογήσει», επισημαίνει ο Βρετανός αρθρογράφος, υπογραμμίζοντας πως ο πραγματικός σκοπός τους είναι η αλλαγή καθεστώτος.
Αλλά το ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άγκελα Μέρκελ, και η Τρόικα των πιστωτών από την Ευρώπη και το ΔΝΤ έχουν την πρόθεση να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση στην Αθήνα δεν μπορεί να συγκεντρώσει σοβαρές αμφιβολίες. Οτιδήποτε έχει γίνει τις τελευταίες εβδομάδες - ισχυρίζεται ο αρθρογράφος - φαίνεται να έχουν σχεδιαστεί για να διασπάσουν ή να δυσφημήσουν την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Αν και η χθεσινή πρόταση του Έλληνα πρωθυπουργού έμοιαζε σχεδόν με πλήρη αποδοχή του πακέτου λιτότητας για το οποίο οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν αυτή την Κυριακή, η Μέρκελ απάντησε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν συνομιλίες έως ότου το δημοψήφισμα λάβει χώρα. Αυτό για τον αρθρογράφο αποτελεί ξεκάθαρο δείγμα των προθέσεων των δανειστών που θέλουν να «ξεφορτωθούν» τον Τσίπρα.
Δεν υπάρχει καμία πρόταση για γνήσιο συμβιβασμό. Ο στόχος είναι προφανώς να ταπεινώσουν τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την έγκαιρη αντικατάστασή του με μια πιο "εύκαμπτη" διοίκηση. Γνωρίζουμε από τα έγγραφα που το ΔΝΤ συνέταξε ως "τελικές προτάσεις" την περασμένη εβδομάδα και παρουσιάστηκαν στον Guardian ότι οι πιστωτές είχαν πλήρη επίγνωση τι σήμαιναν τα μη βιώσιμα επίπεδα χρέους και η αυτοκαταστροφική λιτότητα για την Ελλάδα τουλάχιστον μέχρι το 2030, ακόμη και στο πιο ευφάνταστο αισιόδοξο σενάριο.
Κι αυτό γιατί, όπως και οι προηγούμενες "διασώσεις" πήγαν για να "σώσουν" τις τράπεζες της χώρας , και η επιβεβλημένη από την τρόικα λιτότητα έφερε εξαθλίωση και έκρηξη του χρέους, οι απαιτήσεις αυτές στοχεύουν πραγματικά στην εξουσία, όχι τα χρήματα. Αν επιτύχουν να αναγκάσουν τον Τσίπρα να φύγει από την κυβερνητική εξουσία, ένα ελαφρώς λιγότερο καταστροφικό πακέτο θα μπορούσε στη συνέχεια να προσφερθεί σε ένα περισσότερο "εκπαιδευμένο" Έλληνα ηγέτη που θα τον αντικαταστήσει (!).
Ως εκ τούτου, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να απενεργοποιήσει την έκτακτη χρηματοδότηση των τραπεζών στην Ελλάδα αφότου ο Τσίπρας κάλεσε το δημοψήφισμα σχετικά με το καθεστώς λιτότητας που το είχε χαρακτηρίσει ως εκβιασμό. Αυτό ήταν που προκάλεσε το κλείσιμο των τραπεζών και τους ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων, που έχουν εξωθήσει την κρίση στην Ελλάδα σε ένα νέο επίπεδο αυτήν την εβδομάδα, καθώς έγινε η πρώτη ανεπτυγμένη χώρα που αθέτησε την πληρωμή τη δόση ενός δανείου από το ΔΝΤ.
Οι αρχές της ΕΕ έχουν μια βαθιά αποστροφή προς τα δημοψηφίσματα, καθώς οι χώρες συνήθως "πείθονται" να τα επαναλάβουν και πάλι αν δώσουν λάθος απάντηση. Η ψηφοφορία που προγραμματίζεται στην Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Ένα μπαράζ απειλών και κινδυνολογίας εξαπολύθηκε από τη στιγμή που διακηρύχτηκε.
Ο ένας Ευρωπαίος ηγέτης μετά τον άλλο προειδοποίησε τους Έλληνες να αγνοήσουν την κυβέρνησή τους και να ψηφίσουν ναι - αλλιώς θα αναγκαστούν να βγουν από την ευρωζώνη, με τρομερές συνέπειες. Ήδη η ταξική φύση του χάσματος μεταξύ των στρατοπέδων των πλουσιότερων του "ναι" και των μεγαλύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης που λένε "όχι"είναι έντονη. Η ελπίδα της τρόικας φαίνεται να είναι ότι αν ο Τσίπρας νικηθεί από τον φόβο του χάους, ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί ή θα αναγκάζονταν να φύγει από την εξουσία με σύντομες διαδικασίες. Η ελίτ του ευρώ επιμένει ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των Πορτογάλων ή Ιρλανδών φορολογούμενων που έπρεπε να αναλάβουν το "λογαριασμό" για τη διάσωση των αδιόρθωτων Ελλήνων - αλλιώς θα εξοργίζονταν από οποιαδήποτε διαγραφή χρέους όταν οι ίδιοι είχαν αναγκαστεί να καταπιούν παρόμοια "φάρμακα". Η πραγματικότητα δείχνει το αντίθετο.
Κανένας Γερμανός ή οποιοσδήποτε άλλος φορολογούμενος στην ΕΕ δεν έχει επωμιστεί οποιαδήποτε απώλεια χάριν της "διάσωσης" της Ελλάδας. Ο πραγματικός φόβος στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν είναι ότι οι άνθρωποι σε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, που έχουν σηκώσει το βάρος της λιτότητας στην ευρωζώνη, θα αντιταχθούν σε μια ανακούφιση για τη ρημαγμένη Ελλάδα - αλλά αντίθετα ότι θα μπει ένα τέλος στη λιτότητα όπως και στα δικά τους χρέη επίσης.
Αυτό είναι αυτό που αποκαλούν «ηθικό κίνδυνο». Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ηθική ενώ όλα σχετίζονται με μια δυσλειτουργική νομισματική ένωση, με ένα καταστροφικό νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο που επιβλήθηκε από τη Συνθήκη και ένα καθεστώς λιτότητας που συνεχίζεται με σκοπό την επιστροφή στην κερδοφορία με εταιρικούς όρους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Μέρκελ και οι μανδαρίνοι της ΕΚΤ θέλουν την παράδοση της Ελλάδας. "Τυχάρπαστες" δημοκρατικές κυβερνήσεις που αμφισβητούν την λιτότητα πρέπει να συντριβούν: ο πραγματικός κίνδυνος "μόλυνσης" είναι τόσο πολιτικός όσο και οικονομικός. Αυτό είναι, πάνω από όλα, ένα σύστημα όπου μη εκλεγμένοι θεσμοί και άλλα κράτη έχουν την εξουσία να παρακάμψουν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις - στην πραγματικότητα να επιβάλουν όχι μόνο πολιτικές αλλά εξίσου και τις κυβερνήσεις, κάτι που μπορεί να είναι έτοιμο να δούμε στην Ελλάδα. Αντιδημοκρατικοί φραγμοί είναι χτισμένοι στους θεσμούς της Ευρώπης.
Η αχίλλειος πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταυτόχρονη δέσμευσή της να δώσει τέλος στην καταστροφική λιτότητα και να παραμένει στη ζώνη του ευρώ. Αυτό αντανακλά την ελληνική κοινή γνώμη. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός με τους πιστωτές ή πάρα πολλά χιλιόμετρα πρέπει να καλυφτούν στην προσπάθεια για να πείσει τις αρχές ότι είναι καλοί Ευρωπαίοι. Για την ελίτ του ευρώ, οι κίνδυνοι του Grexit αντισταθμίζονται από τον κίνδυνο ότι τα μεγαλύτερα κράτη θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια επιτυχημένη ελληνική στάση ενάντια στη λιτότητα.
Ο Τσίπρας και η αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει στην ευρωζώνη, είναι αυτό που μπορεί να αποδυναμώσει σοβαρά το χέρι της Ελλάδας. Η οικονομική αποδιάρθρωση της πηδώντας έξω από το τρένο του ευρώ θα ήταν αναμφισβήτητα σοβαρή σε σύντομο χρονικό διάστημα, αν και το κόστος της μόνιμης λιτότητας σχεδόν σίγουρα θα είναι μεγαλύτερο στη συνέχεια.
Αλλά από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι υπάρχει μικρή προετοιμασία για ό, τι τέλος πάντων μπορεί να τους επιβληθεί. Η ασφυκτική πίεση της γραφειοκρατίας της ΕΕ απαιτεί μια ισχυρή και σαφή απάντηση. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση της Αθήνας αμέσως πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών της, επί του παρόντος σταματώντας όλες τις συναλλαγές.
Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτής της κρίσης θα ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στην εφαρμογή της λιτότητας, για την οποία εξελέγη να δώσει τέλος. Η ψήφος ναι στο δημοψήφισμα το επόμενο Σαββατοκύριακο , αν προχωρήσει, θα μπορούσε πιθανότατα να οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης, και είναι σχεδόν βέβαιο σε νέες εκλογές. Αλλά ακόμη και η υπερψήφιση του όχι, η οποία θα προσέφερε μια καλύτερη ευκαιρία για την Ελλάδα, θα πρέπει να ακολουθηθεί από πιο ριζοσπαστικά μέτρα εάν η κυβέρνηση πρόκειται να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση ή να προετοιμάσει το έδαφος για την έξοδο από το ευρώ.
Ο πραγματικός κίνδυνος σε όλη την Ευρώπη είναι ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβιστεί ή καταρρέει είναι ότι η αποτυχία θα χρησιμοποιηθεί για να γυρίσει πίσω την αυξητική τάση της υποστήριξης προς τα κινήματα κατά της λιτότητας, όπως των Podemos στην Ισπανία, ή το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους λαϊκιστές της της Δεξιάς.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, οποιαδήποτε ελληνική συμφωνία εντός του ευρώ που θα αποτυγχάνει να διαγράψει το δυσβάστακτο και μη βιώσιμο χρέος ή να άρει την καταστροφική πίεση της λιτότητας θα αναβάλει μόνο την κρίση. Αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιβιώσει, θα πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση.Η μοίρα της, και η χαοτική σύγκρουση της με τους ηγεμόνες της ευρωζώνης, πρόκειται να διαμορφώσει το σύνολο του μέλλοντος της Ευρώπης".
Νομίζουμε ότι ο αρθρογράφος έχει προχωρήσει σε πολύ εύστοχες επισημάνσεις.
Οπότε τα σχόλια δικά σας ...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου