Ο Frederic the Great (1712-1786), έχει τονίσει με έμφαση: «∆ιπλωματία χωρίς όπλα είναι σαν μουσική χωρίς όργανα»
Υπήρξε μια ολόκληρη ιστορική εποχή όπου στη διεθνή διπλωματία και πολιτική σκηνή η διπλωματία των όπλων ή καλύτερα η "διπλωματία των κανονιοφόρων" κυριαρχούσε.
Ο όρος «∆ιπλωματία των Κανονιοφόρων» («Gunboat Diplomacy»), ήταν διαδεδομένος τον 19ο αιώνα, για να περιγράψει την πρακτική, κοινή μεταξύ των Μεγάλων ∆υνάμεων, της εγκατάστασης ναυτικών δυνάμεων στους λιμένες των πιο αδύναμων χωρών, με τις οποίες εκκρεμούσαν έριδες και τις οποίες πίεζαν, με την απειλή ή εφαρμογή ναυτικού αποκλεισμού και βομβαρδισμού, προκειμένου να υιοθετήσουν πολιτικές ευνοϊκότερες για τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα. Τα πρόσφατα ναυτικά γεγονότα Ανατολική Μεσόγειο (επεισόδια «Mavi Marmara» -οικόπεδα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων) έχουν αναζωογονήσει συζητήσεις που έχουν σχέση με τη «∆ιπλωματία των Κανονιοφόρων».
Χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμογής της έννοιας της «∆ιπλωματίας των Κανονιοφόρων» αποτελούν η υπόθεση Don Pacifico (Ιανουάριος 1850), όταν το βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, με τον ναύαρχο William Parker, επέβαλλε ναυτικό αποκλεισμό στον Πειραιά και τα κυριότερα ελληνικά λιμάνια, ενώ κατέσχεσε και ελληνικά πλοία, με σκοπό να απαιτηθεί αποζημίωση για μια αντιληπτή αδικία σε βάρος ενός Εβραίου, βρετανικής υπηκοότητας, πολίτη, του David («Don») Pacifico, αλλά και η αποστολή της γερμανικής κανονιοφόρου «SMS Panther» προς την Αγαδίρ το 1911, με την οποία ξεκίνησε η δεύτερη κρίση του Μαρόκου και η οποία οδήγησε στην παραχώρηση των τομέων του Γαλλικού Κονγκό, στη Γερμανία.
Επίσης, έχει κρίσιμα επηρεάσει τη διαμόρφωση της ιστορίας και της πολιτικής στην περιοχή της Ασίας - Ειρηνικού Ωκεανού (Πόλεμος του Οπίου, Έναρξη εμπορικών συναλλαγών ΗΠΑ – Ιαπωνίας). Το 1853, ο διοικητής ναυτικής μοίρας του Αμερικανικού ναυτικού, αρχιπλοίαρχος Matthew Perry, κατέπλευσε με τέσσερα πολεμικά πλοία στον κόλπο του Edo (σημερινό Τόκυο), και με την ανώτερή του στρατιωτική τεχνολογία και τη ρητή απειλή χρήσης βίας, έπεισε την Ιαπωνία, ότι θα πρέπει να ανοίξει το εμπόριό της με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτά βέβαια φαντάζουν ως μακρινή ιστορία, και περιορίζονται στην εποχή του Ιμπεριαλισμού, όταν η στρατιωτική ανισότητα και η ανυπαρξία του ∆ιεθνούς ∆ικαίου (υπήρχε το εσωτερικό ∆ίκαιο της κάθε αυτοκρατορίας) επέτρεπε θρασύτατες πράξεις επιθετικότητας και εκφοβισμού. Αλλά στην πράξη η «∆ιπλωματία των Κανονιοφόρων» ποτέ δεν έχει εξαφανιστεί τόσο από τα ύδατα της Ασίας όσο και της ανατολικής Μεσογείου και γενικότερα ανά την υδρόγειο, και έχει συνεχιστεί στη μετα-ιμπεριαλιστική εποχή.
Ο ιστορικός παραλληλισμός που επιχειρούμε συνδέεται με τα δραματικά γεγονότα τα οποία βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες.
Κατά την περίοδο των Μνημονίων αλλά και κυριολεκτικά τις τελευταίες ημέρες και ώρες βιώνουμε μια πρωτοφανή παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Η σύγχρονη "διπλωματία των κανονιοφόρων" εκφράζεται με τις ωμές παρεμβάσεις του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου προκειμένου να επηρεάσουν και να εκφοβίσουν το λαό και τους πολίτες της χώρας εν όψει του δημοψηφίσματος της ερχόμενης Κυριακής.
Σε μαι συγχρονισμένη "ομοβροντία' η ευρωπαϊκή πολιτική "ελίτ" έριξε το βάρος της υπέρ του "ναι" στο δημοψήφισμα.\\Είχαμε το "διάγγελμα" Γιούνκερ, τις δηλώσεις της Μέρκελ μαζί με τον αντικαγκελάριο και ηγέτη του SPD, Γκάμπριελ, την παρέμβαση Ολάντ και Σαρκοζί από τη γαλλική πλευρά, τη συνέντευξη Σουλτς.
"Πυρ ομαδόν", λοιπόν, ώστε να καθυποταχτεί ο Έλληνας πολίτης - ψηφοφόρος.
Όπλο ο φόβος και ο πανικός.
Πρόθυμοι συμπαραστάτες τα εγχώρια συστημικά Μέσα και οι εγχώριοι πολιτικοί εκπρόσωποι του Μνημονιακού Καθεστώτος με προεξάρχοντα τον "αρχάγγελο", Αντώνη Σαμαρά.
Πρόκειται για πόλεμο κανονικό - πόλεμο οικονομικό (ο οικονομικός στραγγαλισμός και το στράγγισμα των τραπεζών είναι χαρακτηριστικό δείγμα), πόλεμο πολιτικό, πόλεμο ψυχολογικό και επικοινωνιακό.
(Βέβαια οι συγκεκριμένες δυνάμεις μαζί με τους 'μεγάλους" συμμάχους τους, τις ΗΠΑ, έχουν τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν διεξαγάγει και πολέμους στην κυριολεξία διαλύοντας ολόκληρα κράτη - Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν κα).
Απέναντι σ' αυτόν τον πόλεμο και τις δεδομένους οικονομικούς και πολιτικούς δυνάστες, πώς - με τι όπλα πήγε να αντιπαρατεθεί η κυβέρνηση;
Μήπως μ' ένα δημοψήφισμα αμφίβολο και στο περιεχόμενο και στα αποτελέσματα που μπορεί να δώσει;
Απέναντι στις "ομοβροντίες" των επικυρίαρχων της Ευρώπης η κυβέρνηση πέταξε "κομφετί και σερπαντίνες" ή αλλιώς "άσφαιρα πυρά".
Αφού το κύριο ζήτημα που είναι η έξοδος από το ευρώ και στην ουσία η έμπρακτη αμφισβήτηση της ευρωζώνης δεν τίθεται επίσημα από την ίδια την κυβέρνηση.
Αντιθέτως, επώνυμα στελέχη της κυβέρνησης (Βαρουφάκης, Κοτζιάς κα) τονίζουν ότι ακόμη και σε περίπτωση του ΟΧΙ η κυβέρνηση θα επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (μάλλον επαναφέροντας την πρόταση Τσίπρα, των 47 σελίδων και των 8 δισ. νέων βαρών και επώδυνων μέτρων σε βάρος του λαού).
Είναι πολύ καλό το πολιτικό τάιμινγκ το οποίο επέλεξε η κυβέρνηση να προχωρήσει στη συγκεκριμένη κίνηση.
Αυτή έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα και ιδιαίτερα όχι όταν εξέπνεε η όποια συμφωνία και επέτρεπε στους δανειστές τοκογλύφους να σε στραγγαλίσουν οικονομικά (όπως και έκαναν).
Πολύ περισσότερο η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, εμφανίζεται ανίκανη να αντιπαραθέσει ένα σαφές σχέδιο, μια ξεκάθαρη προοπτική για την επόμενη ημέρα, παραμένει εγκλωβισμένη και δέσμια των αντιφάσεών της, της αβεβαιότητας ανάληψης πολιτικής ευθύνης για μαι ξεκάθαρη επιλογή.
Απέναντι, λοιπόν, στους ωμούς εκβιαστές που εξαπολύουν έναν οργανωμένο πόλεμο έχουμε τους τραγικούς, ερασιτεχνικούς χειρισμούς μιας κυβέρνησης η οποία - δυστυχώς - παραπαίει.
Ο ελληνικός λαός, οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις - να πουν τα δικΆ τους ΟΧΙ, χωρίς να εγκλωβίζονται σ εκβιασμούς ή σε ψευδεπίγραφα διλήμματα.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα - το οποίο εγγράφεται μέσα σ' ένα δυσμενέστατο συσχετισμό δυνάμεων - οι πολίτες δεν πρέπει ν' απογοητευτούν.
Αλλά να βρουν τους νέους δρόμους για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και ν' αναζητήσουν καλύτερες προοπτικές για το μέλλον.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου