Οι αναλυτές λένε ότι οι φόβοι για της μετανάστευση από τους ψηφοφόρους με τα “μπλε κολάρα” - αγνοήθηκαν από το Σοσιαλιστικό Κόμμα

Σε μια προεκλογική συγκέντρωση μόλις λίγες ημέρες πριν από τις περιφερειακές εκλογές της Γαλλίας, ένας Ιάπωνας δημοσιογράφος ρώτησε τη Marine Le Pen: γιατί το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο προβλέπεται να πάει τόσο καλά;

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ψήφος στο FN θα φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, έως και 30% των ψήφων, ακριβώς μπροστά από την αντιπολιτευόμενη Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) και από το κυβερνών Σοσιαλιστικό κόμμα που υστερεί.

"Το Εθνικό Μέτωπο είναι μόνο εναντίον όλων. Οι Γάλλοι έχουν συνειδητοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό τώρα ότι η ανάλυση του Εθνικού Μετώπου είναι σωστή, και τα άλλα πολιτικά κόμματα έχουν αποτύχει”, απάντησε η Λεπέν. Το FN είχε απομακρυνθεί από το να είναι "ένα κόμμα της αντιπολίτευσης ... σε ένα κίνημα που θα κυβερνά" με την αντιμετώπιση "της οικονομίας, της μετανάστευσης και του ισλαμικού φονταμενταλισμού», πρόσθεσε.

Από τη Λεπέν, μια χονδροειδή ανάλυση αυτού του τύπου θα μπορούσε να αναμένεται. Αλλά από ένα μέλος της ηγεσίας της αριστεράς; Στο νέο τόμο «η κατάσταση του έθνους», L'Insécurité culturelle, ο αναλυτής Λοράν Μπουβέ, έχει προκαλέσει θύελλα στα σαλόνια του Παρισιού με τον ισχυρισμό ότι η εργατική τάξη της χώρας είναι έτοιμη να ψηφίσει FN μαζικά επειδή έχει εγκαταλειφθεί από την Αριστερά και εξαπατηθεί από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας.

Ο Μπουβέ κατηγορεί την Αριστερά ότι πυροδότησε μια κρίση ταυτότητας - μια “πολιτιστική ανασφάλεια” - στο βασικό κορμό του εκλογικού σώματος των “μπλε κολάρων”, με τη σχεδόν αποκλειστική της ενασχόληση με τα προβλήματα των μειονοτικών ομάδων, αντί της γαλλικής κοινωνίας στο σύνολό της. Αυτό έχει αφήσει στους εργαζόμενους ένα αίσθημα ότι παραπαίουν και ότι είναι αποξενωμένοι, υποστηρίζει ο αναλυτής.

«Η οικονομική κρίση, η ανεργία, τα κοινωνικά προβλήματα, η παγκοσμιοποίηση κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται, αλλά αν ήταν μόνο για την οικονομία θα βλέπαμε αυτούς τους ανθρώπους να ψηφίζουν τη ριζοσπαστική αριστερά, κάτι που δεν συμβαίνει," είπε ο Μπουβέ στον Observer.

Ο Μπουβέ είναι καθηγητής πολιτικής επιστήμης και μέλος του αριστερού thinktank Jean Jaurès Foundation, to οποίo συμβουλεύει το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) και έχει ως στόχο να προωθήσει τη μελέτη των κινημάτων των εργαζομένων και του διεθνούς σοσιαλισμού και να προωθήσει τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές ιδέες». Υποστηρίζει ότι το τελευταίο, αποφασιστικά μη πολιτικά ορθό μήνυμά του είναι κάτι που η Αριστερά δεν θέλει να ακούσει.

Ο Μπουβέ ισχυρίζεται ότι οι παρωπίδες του PC - Κομμουνιστικού Κόμματος - εμπόδισαν τους Σοσιαλιστές από την αντιμετώπιση των ανησυχιών της εργατικής τάξης για τη μετανάστευση και την άνοδο του Ισλάμ - ακόμη και στη μετριοπαθή μορφή του - σε περιοχές όπου οι λεγόμενοι Français de souche (γεννημένοι-και-φυλετικά Γάλλοι) βρίσκονται να είνια λιγότεροι από εκείνους που έχουν διαφορετική θρησκεία και πολιτιστικές συνήθειες. Με “ταμπέλες” όπως Les petits blancs (λευκά σκουπίδια), και έχοντας κατηγορηθεί για ρατσισμό ή συμπαθούντες, εφόσον εκφράζουν τους φόβους τους, έχουν στραφεί μαζικά στο FN, υποστηρίζει.

"Με καμιά πολιτική προσφορά από την Αριστερά, οι Γάλλοι που ανήκουν στην εργατική τάξη αισθάνονται ότι έχουν εγκαταλειφθεί οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά. Το FN έχει προχωρήσει στη ρήξη: λέει σε αυτούς τους ανθρώπους: «είστε οι πιο σημαντικοί και εμείς θα αγωνιστούμε για εσάς».

"Η Αριστερά προσπαθεί να ανορθώσει αυτό που αποκαλεί «πραγματικές μειονότητες», οι οποίες πιστεύει ότι υφίστανται διακρίσεις. Με τον τρόπο αυτό έχει γίνει αδιάφορη, ακόμη και περιφρονητική, απέναντι στην ευρύτερη γαλλική εργατική τάξη. Λένε σ’ αυτούς τους Γάλλους «δεν έχετε καταλάβει, είστε ρατσιστές και σεξιστές», και έτσι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πει, ας είναι έτσι. Είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την ψήφο στο FN επειδή η Αριστερά τους έχει εγκαταλείψει και το FN ενδιαφέρεται για αυτούς. "

Ο Μπουβέ είναι ιδιαίτερα δηκτικός για το σοσιαλιστικό "εργαστήριο ιδεών" Terra Nova, που παρουσιάστηκε πριν από την επιτυχή προεδρική εκλογή του Ολάντ το 2012, και το οποίο πρότεινε ότι οι Σοσιαλιστές θα μπορούσαν να κερδίσουν με τη μίμηση της κινητοποίησης από τον Μπαράκ Ομπάμα της ψήφου των Αφροαμερικανών, των Λατίνων και των γυναικών, καθώς και με την εγκατάλειψη της παραδοσιακής συμμαχίας του με τη μεσαία και την εργατική τάξη.

Σε ένα κείμενο με τίτλο “Η Γαλλία του Αύριο”, η Terra Nova έγραφε ότι η χώρα θα είναι «νεότερη, πιο ποικιλόμορφη, πιο γυναικεία», και διακήρυσσε: «Η εργατική τάξη δεν είναι πλέον στο επίκεντρο της αριστερής ψήφου".

Ο François de Closets, 81 ετών, πρώην δημοσιογράφος στο AFP και δοκιμιογράφος για τη γαλλική κοινωνία, συμφωνεί με την ανάλυση του Μπουβέ ότι η γαλλική «πολιτική ελίτ» έχει αγνοήσει και, ακόμη χειρότερα, περιφρονήσει τα λαϊκά στρώματα.

"Για την αριστερά, για τους bobos (bourgeois bohemians - αστούς μποέμ), μόνο οι ομοφυλόφιλοι ή οι εθνοτικές μειονότητες ήταν ενδιαφέροντα θέματα. Είναι συναρπαστικό να σκεφτούμε ότι μια ολόκληρη γενιά ερευνητών των οποίων η δουλειά ήταν να παρατηρεί τη γαλλική κοινωνία μέσα από την ιδεολογική της τύφλωση δεν έχει δει αυτό το τμήμα της Γαλλίας που κινδυνεύει να το προσελκύσει η Le Pen, " δήλωσε de Closets σε πρόσφατη συνέντευξή του .

"Από τη δεκαετία του 1990 έχουμε δει εργαζόμενους να ψηφίζουν το FN", πρόσθεσε."Το κόμμα αυτό είναι ένας χαμαιλέοντας που τρέφεται από το θυμό, τη δυσαρέσκεια και τους φόβους. Το FN είδε τον αυξανόμενο ερεθισμό της εργατικής τάξης που βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μετανάστευση.

«Όταν είσαι σε υψηλή, καλή θέση, με ένα αναγνωρισμένο στάτους, το γεγονός ότι είσαι Γάλλος δεν προσθέτει πολλά και μπορείς, σαν μια ιντελεκτουέλ άσκηση, να θεωρείς τον εαυτό σου μετα-εθνικό ή ευρωπαίο. Η Γαλλία είναι μόνο το σημείο που γεννήθηκες. Αλλά όταν βρίσκεσαι στο κάτω μέρος της κλίμακας, είσαι φτωχούς, σε μια επισφαλή κατάσταση, το μόνο που απομένει είναι η χώρα σου. Η εθνική ταυτότητα δεν έχει την ίδια σημασία για έναν αστό ή για έναν προλετάριο”, πρόσθεσε ο de Closets.

Ο Μπουβέ υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση Ολάντ έχει απογοητεύσει σημαντικά την εργατική τάξη, χάνοντας την ευκαιρία να θεσπίσει μια «μεγάλη συμβολική κοινωνική μεταρρύθμιση», όπως οι παλιότερες Σοσιαλιστικές διοικήσεις έκαναν με την εισαγωγή της συνταξιοδότησης στα 60 το 1980, ένα ελάχιστο μισθό το 1988 και την 35ωρη εργασία την εβδομάδα το 1997.

"Αυτό που περίμεναν ήταν μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση, μια αναδιανομή, η οποία είναι αυτό που ο Ολάντ είχε υποσχεθεί. Και συμβολικά, αντί της φορολογικής μεταρρύθμισης, οι φόροι έχουν αυξηθεί από τους Σοσιαλιστές. Αυτό έχει σημασία. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης έχουν πει, κοιτάξτε πώς η Αριστερά κυβερνά, είναι απογοητευμένοι, εξαπατημένοι.

«Έχω κατηγορηθεί ότι κάνω τη δουλειά του FN, αλλά για μένα η δουλειά μου είναι να λέω τα πράγματα που πρέπει να ειπωθούν. Είναι καλύτερα να θέτεις αυτά τα πράγματα στο τραπέζι από το να τα κρύβεις κάτω από το χαλί. Είναι καλύτερα να βγάζεις στον αέρα αυτά τα πράγματα, προκειμένου να καταπολεμήσεις το FN, το οποίο πιστεύω ότι είναι ένας κίνδυνος για τη δημοκρατία».